Ik zit vroeg aan mijn bureau, desk als je wil, maar in feite is dat doodgewoon aan mijn eettafel dat ik schrijf op mijn laptop. Potlood en papier liggen altijd wel binnen handbereik om ideeën en invallen te noteren. Het lange termijn geheugen is wat korter geworden. De weekendkrant had ik gisteren al van naaldje tot draadje uitgeplozen, de puzzels allemaal opgelost en op de nieuwssite van VRT was er ook geen spannende lectuur te lezen. Geen 5 boeken die ik wil lezen van een bekende Vlaming en alle roddels van de koningshuizen beschreven en verteld in Blauw Bloed, zijn al geweten. Vandaag, rapper als normaal, aan het tokkelen op mijn toetsenbord. De twee vrienden zijn fysiek terug in mijn leven gekomen. Dat kan er op wijzen dat we weer richting normaliteit aan het evolueren zijn. Weliswaar werd er een respectabele afstand in ere gehouden, de haag, het hekje en de draad. Zelf ondervond ik nu, dat er al die weken een gebrek aan degelijke conversatie is geweest, een spontane babbel face to face. Het was even moeilijk om weer luidop te spreken en gedachten onder woorden te brengen. Maar evenals fietsen, zwemmen, lachen zal ik babbelen wel niet verleerd zijn, al moet de routine er terug inkomen. Na enkele probeersels zal dat weer als gewoonte worden: spreken zonder haperen, hortend of stotend (stijlfout of een tantebetjeconstructie) met de juiste intonatie en met de juiste woorden. Plezant spreken op 1,5m afstand is gedurende al die weken niet aangenaam geweest. Dat de Covid 19 nog lang niet is uitgeblust, is nog duidelijk te merken aan de handelingen van alledag. Geen omhelzingen, maskers overal, geen handen schudden en geven maar nú is wel sociaal aanvaardbaar gemaakt dat we 'alcohol' in het zicht zetten. Voor mij staat er nu wel één ding als een paal boven water vast: een 'Chinese' ziekte is het niet! Géén enkel Chinees woord heb ik geleerd. Alleen maar Engelse: lockdown, social distancy, preteaching, take-away,enz. Ik heb toch weer wat contact mogen hebben met de buitenwereld maar de horeca zit nog altijd met de gebakken peren en te wachten tot de veiligheidsraad ook hen groen licht geeft om terug open te gaan. Ik denk dat vooral de jeugd het slachtoffer is van al die bizarre en verwarrende berichten. Nu mogen ze blijkbaar weer allemaal nog 4 weken naar school, maar de kampen zijn beperkt tot 50 jongeren per groep en sportkampen zijn uit den boze. Heel deze periode is een vat vol tegenstrijdigheden geweest en dat zal nog lang nazinderen. Covid 19, Corona is nog niet uit ons leven en zal nog een tijdje een vervelende metgezel blijven.
Wie weet nog wat er 35j geleden gebeurde? 1985? Wel het bezoek van Johannes Paulus II aan Vlaanderen. Naar welke zender werd toen veel gekeken? Juist de Nederlandse omroepen met hun soms nog al gedurfde ironische programma's. Zoals "Pisa" van Henk Spaan en Harry Vermeegen. Naar aanleiding van die pauselijke visite met zijn befaamde auto, kwam er een parodie van deze gebeurtenis gebracht door deze twee heren. Henk verkleed als paus, werd rondgereden in de pausmobiel door Harry. Ondertussen werd het liedje "Popie Jopie" gezongen dat ook hier in Vlaanderen een grote hit werd. Zeer tot afgrijzen van de Katholieke Kerk, maar die hadden ook al "Het Bakske vol met Stro" (1979)van Urbanus verdoemd. Nog altijd prettig om dergelijke liedjes eens te horen, op een zondag!!!
Sonnabend, een mooie Duitse naam voor zaterdag. De vooravond voor zondag. Nu zeggen de Duitsers ook gewoonweg "Samstag". Dies saturni, dag van Saturnus, god van de landbouw. Voor allen die geïnteresseerd zijn in hemelverschijnselen, deze planeet is deze nacht, na 2u, te zien in het zuidoosten, dicht bij de horizon. Dat is een hint voor al degenen die een slaaploze nacht zouden hebben. Deze morgen al een paar manden met linnen gewassen. Ik moet een vooruitziende vrouw zijn en wasgoed op het onbeslapen bed kunnen leggen voor een noodgeval 's nachts. Natuurlijk wil dat niet zeggen dat ik nooit strijk, kledij of beddengoed op een normale manier kasklaar maak. Maar ik zorg voor een kleine voorraad die aanwezig blijft om me bezig te houden als 'klaas vaak' of het 'zandmannetje' mijn bedje voorbij gaat. Zoals verwacht heb ik deze nacht geslapen als een roosje. Geen blinkende cijfertjes en getallen moeten bekijken.
Vandaag, voor alle lezers van detectieve verhalen, denken we aan Agatha Mary Clarissa Miller (1890-1976), beter bekend als Agatha Christie. Deze naam nam ze aan bij haar huwelijk met Archie, Archibald Christie. Na de echtscheiding in 1928, mocht ze met toestemming, deze naam blijven gebruiken. Ze had toen reeds enige bekendheid verworven met die achternaam. Schrijfster van romans (4), detectieves(66), novelles en 20 toneelstukken. Haar eerste boek, the Mysterious Affair at Styles, was geschreven in 1916, maar pas gepubliceerd in 1920. Vandaar deze heugelijke dag voor alle speurneuzen. Ze heeft ook een zestal bitterzoete verhalen over liefde, met psychologische allures, geschreven onder de naam van Mary Westmacott. De familienaam is in bruikleen genomen, bij manier van spreken, van verre familieleden en de voornaam is haar eigen tweede naam. Zo heeft ze een twintigtal jaren een bescheiden succes gehad als auteur, niet gelieerd aan de bekende schrijfster. Het langst lopende toneelstuk in de Londense West End, staat ook op haar naam: The Mousetrap- De Muizenval. De première vond plaats op 25 november 1952, en sindsdien onafgebroken op de affiche. Haar boeken zijn in 108 talen vertaald, een 200tal verfilmingen van haar verhalen en boeken. Meer dan 3miljard keer zijn haar boeken over de toonbank gegaan, verkocht dus. Zéér indrukwekkende cijfers! Alle verhalen heb ik in mijn mini bib staan. Ze zijn nog niet gedateerd en kunnen vlot gelezen worden door de nieuwe generatie. Maar boeken zijn niet meer zo interessant als tijdverdrijf voor de jeugd en zeker al niet de brave romannetjes uit oma's jeugd en whodunit literatuur en boeken. Ik beleef er nog altijd plezier aan. Zeker nu de films over Hercule Poirot regelmatig op het kleine scherm verschijnen en onlangs de uitzendingen van "Les Petits Meurtres d' Agathe Christie" op VRT.
Zoals bij velen zit er soms geen slaap in mij tijdens de nachtelijke uren. Ik heb al allerlei bezigheden gevonden om dat euvel te verzachten. De rolluiken zijn nooit naar beneden en gordijnen altijd open, zodat er eigenlijk voldoende licht van de straatlantaarns binnenvalt in mijn slaapkamer. Er is een lits jumeaux op de kamer, een gebruikt en een onbeslapen bed. Dat propere bed gebruik ik om mijn eenvoudig wasgoed op te leggen, dat ik op een slapeloos moment kan opplooien, bij de maneschijn of de straatverlichting (héél romantisch). Dat is één bezigheid bij insomnia. Een andere keer is bij slaaploosheid, de wekker mijn beste vriend. Een magisch voorwerp, met verspringende getalletjes. Ik heb dan een voorliefde voor cijfers die fluoriserend verschijnen, vlug verspringen en mijn aandacht vasthouden om de volgende reeks te zien verschijnen. Het summum is de reeks, 01.23. Het volgende dat ik in de gaten hou is, 02.02, en ga zo maar door tot 06.06. Dan vallen mijn ogen toe. Dat is eigenlijk spijtig want het is bijna tijd om op te staan en 07.07 moet ik dan missen. Voilà, nacht gepasseerd zonder verveling en de volgende nacht val ik dan in slaap zoals een roosje. Vandaag zal mijn tekort aan slaap ingehaald worden bij een bezoek aan de kapper. Na een heerlijke wasbeurt met zilvershampoo en een heerlijke hoofdmassage zullen mijn natte haartjes in een goede plooi vallen, dank zij de antieke krulspelden en de warmte van de haardroger. Dan zit ik in mijn bubbel. Gelukkig zijn die toch al mogen opengaan mits de nodige aanpassingen. Het voelt aan als een luxe verwennerij om in een apart kotje te zitten.
Begin de jaren zeventig, van de vorige eeuw, was er commotie door het verschijnen van het boek "The Happy Hooker" van Xaviera Hollander (pseudoniem). Iedereen kende het, sprak erover, had het boek aangeschaft maar natuurlijk niet gelezen. Dat was het gezegde voor vele erotische en sexuele boeken, films, programma's die over de tong gingen. Een voormalige secretaresse, prostituee en madam die haar belevenissen in een boek neerpende. Een gigantisch succes in die jaren. Te vergelijken met het succesvolle boek van nu, "Fifty Shades of Grey" van E.L.James (pseudoiem). Beide vrouwelijke auteurs hebben miljoenen boeken van deze erotisch getinte bestsellers verkocht. De ene uit eigen ervaring sprekend, de andere met een fictief verhaal. Deze week is er iedere dag een aandacht voor een spraakmakend figuur dat verdween in de annalen van de tijd. Wel leuk om aan herinnerd te worden
Het is een feestdag, een betaalde werkdag, begin van een verlengd weekend, zeer mooi en warm weer. Buiten deze officiële cijfers, gegevens en mededeling, is het ook het einde van de lockdown voor de tweedeverblijvers en het einde van de rust, stilte en netheid aan onze kust. Samen met mij, heeft heel de buurt hier van een ongekende zaligheid als kustbewoner kunnen genieten. Als je het zo al kan noemen, schone liedjes duren niet lang. De tweedeverblijvers komen en de meeuwen zullen terug hun vertrouwde stek op den dijk opzoeken. Daar zal weer veel eten voor hen te rapen vallen of te pikken en blijven ze uit de woonbuurten. De heisa die rond die tweede verblijven was, begrijp ik niet zo goed. Tweede verblijf impliceert naar mijn simpele mening dat er een andere woning ter beschikking is waar hun officiële woonst en adres, is. Men is toch niet opgesloten geweest zoals in Spanje, Italië of Frankrijk? Iedereen kon, mits beperkingen toch kleine uitstappen doen, voedsel halen? De horeca mensen zijn degene die mogen klagen, en die doen het niet. Geen inkomsten voor hen, kosten die blijven, zaken kleiner maken omwille van social distancy en nog geen uitzicht op heropening van hun café of restaurant. Weet je, alle mensen zijn welkom aan de kust, want eerlijk, het is een ongekende luxe en kans om hier te wonen en er regelmatig te vertoeven. Maar onze naam is "Belg", synoniem voor zelden tevreden, altijd morren en malcontent, terwijl we eigenlijk in het landje van melk en honing leven, ondanks alles.
Juist op tijd, is de wasmachine geleverd om niet te moeten werken op de dag van de Katholieke Arbeid, Rerum Novarum. Ik werk niet op de Socialistische tegenhanger, 1 mei, dus ook niet op Hemelvaartsdag. Tot mijn grote vreugde moet ik zeggen. Ik ben alleen, weliswaar met een zandhond, en toch verschiet ik van de hoeveelheid was dat ligt te wachten op reiniging. Vooraleer dat zal plaatsvinden moet ik een grondige studie van het instructieboekje doen. De electronica verandert constant en wassen is niet meer zo maar in een aluminium kuip de kleren voorzien van zeep, steken en op een knop drukken. Nee, nee, eerst het boekje goed bekijken en dan pas een knopje gebruiken. Het is een andere pc die nu mijn aandacht vraagt. Ik ben niet van de lompste, de studie zal me deze keer ook wel lukken om alles in gang te krijgen. Enfin, er is bij het transport naar de staanplaats van de machine wel een lampadaire, ooit van mijn moeder, gesneuveld. Eigenlijk is dat een goede manier om prullaria van de hand te doen. De schroom van 'wat zou ze hierboven wel denken dat het marmeren stuk kapot is', is weg. Het glipte gewoonweg uit mijn handen omdat de grip een beetje verdwenen is uit die onderdelen. Niet getreurd dus, maar er is nu wel genoeg gebroken en stuk gegaan.
Maar de krant brengt ook weer leuk nieuws. Iets dat ik best wel wil onthouden. Vandaag is ook een feestdag, wel een bizarre, maar ik zou hem toch graag vieren: 'Word een miljonair'-dag. Is toch leuk om te weten. Blijkbaar bestaat die toch al enige tijd en is verbonden aan de Schotse economische wetenschapper, John Law (1671-1729). had een grote aanleg voor wiskunde en ook een briljant kaartspeler. Hij leefde in de tijd dat er nog duels plaatsvonden om de gunst, de liefde en de hand van een schone deerne te veroveren. De tegenstander bleef op het puntje van zijn sabel hangen. Morsdood was zijn rivaal en hij werd van moord beschuldigd. Hij werd ter dood veroordeeld, maar kon ontsnappen. Hij vluchte naar Nederland en ontwikkelde er verder zijn economische inzichten. Hij onderbouwde de theorie dat papieren geld gedekt moest zijn door goud, zilver of land, want op zich heeft papier geen waarde. Hij deed ook een studie over het kredietwezen. Later ging hij terug naar zijne heimat en probeerde er nationale banken op te richten. Ook in Frankrijk. Maar alles mislukte een beetje, behalve voor zichzelf en zijn familie. Tot zover de wetenswaardigheden over deze 'miljonairsdag'. Niet vergeten dat die bestaat. Tracht hem de volgende jaren te herinneren en glimlach over de kleine weetjes van het leven!
Bij mijn vorige winkeluitstap, kreeg ik de melding op het dashbord (niet dat van Meatlof) dat de batterij een beetje nood had aan bijvulling. Mooi weer vandaag, niet verwarren met de naam die Hugo Matthysen aan het paard van de Sint gaf,'Slecht Weer Vandaag'. Maar het had beter echt zo geweest dan was ik thuis gebleven en niet verder voor luchtvervuiling gezorgd. Maar goed, het was lekker weertje, aangename temperatuur en ik nam de hond mee. Die is verzot op autorijden, een lekker lang uitstapje was voor alles en iedereen goed. Het is op de camions na, toch nog rustig op de autostrade en de andere banen en zo kon ik de auto, de broodnodige km geven. Tot aan de boekwinkel, daar lag 'Socrates op de fiets' van Guillaume Martin op me te wachten. Slechte parking met groot ijzeren billboard en een paar verkeerd geparkeerde auto's (tot daar aan toe). Ik manoeuvreer er goed tussen en neem de hond mee de winkel in. Geen boek te bekennen, niet toegekomen of vergeten te bestellen, wat zal het wezen. Terug naar buiten, lichtjes gedesillusioneerd omdat ik nog eens moet terugkomen. Lichtjes gepikeerd. En dan te nonchalant wilde ik me van tussen de genoemde obstakels verwijderen. Uiteindelijk stond het reklamepaneel in de weg. En ja, pats boem, achterlicht naar de vaantjes en beschadiging van de carroserie! Weeral coronakosten! Het wordt stilaan tijd dat dat beest uit de omgeving verdwijnt. Zeker nu er weer een suggestie is dat de CO2 uitstoot, ook misschien mee voor de epidemie verantwoordelijk is! Ik ben als het ware gestraft om voor nog wat meer vuiligheid de lucht in te sturen.
Erger en triestiger is het getuigenis op Ketnet van een jongen wiens enige wens is "iets meer geld voor eten te hebben". Deze wens, van een 13jarige jongen, kind eigenlijk, zou zelfs niet mogen bestaan in ons rijke Vlaanderen. Deze crisis heeft toch wel veel pijnpunten voor kinderen blootgelegd. Aan de toekomstige bestuurders, neem daar toch de nodige maatregelen voor. Dat er al kinderen zijn die geen tablet, pc of laptop ter beschikking hebben om lessen te volgen, is al erg. Maar dat een kind in ons land 'eten' als wens heeft doet een moederhart toch wel pijn. Ik hoop dat ik nooit meer een dergelijke wens van een kind moet horen. Op macht beluste politieke leiders doet daar iets aan in plaats van te kissebissen met wie ze willen regeren en wat ze willen doen. Ik zal het in jullie plaats zeggen: geef kinderen degelijke voeding en onderwijs dat geen fortuinen kost aan hulpmiddelen zoals internet en tablets.
Hier is geen haan te bespeuren die me 's morgens met zijn gekraai wakker maakt. De meeuwen zijn op post om me met hun gekrijs en gekolder te vertellen dat het dag is geworden en tijd voor op te staan. Maar 5u, op de wekker te zien, is toch wat vroeg om rechtop te beginnen staan en lopen. Ik heb nog tijd zat om mijn ogen terug dicht te doen. Eens goed en wel uit bed, heb ik zo mijn bedenkingen bij een voorval dat de gemoederen beroerd. In ons land en bijna overal ter wereld, zijn er wetten en aanbevelingen om het maatschappelijk en sociale leven ordentelijk te laten verlopen. Maar je hebt altijd mensen die zich meer gelijk voelen dan een ander. Denken dat die richtlijnen en verplichtingen niet voor hen van toepassing zijn, omdat hen dat niet zo goed uitkomt. Maar sinds corona weten we héél goed wat een virus aanricht in een maatschappij. Zelfs het meisje met het katje spoedde zich naar België om de afzondering en de lockdown, te omzeilen. In acht nemen van quarantaine voor een poes was niet nodig!!! Een lief straatkitten uit Peru meebrengen, wie kan daar nu iets tegen inbrengen? IK! Duizenden katten zitten hier opgesloten in asielcentra te wachten op een thuis. Die laten de supporters van het meisje en Gaia maar liever links liggen. Hebben deze mensen en meer bepaald deze dierenliefhebbers niet geleerd wat een een virusaanval teweegbrengt in het leven van de landgenoten? Rabiës is bijna uitgeroeid dankzij de oplettendheid van iedereen, de vaccinaties en inachtneming van alle voorzorgsmaatregelen. De incubatietijd na een besmetting met het rabiësvirus bedraagt 2 weken tot 6 maanden. Dus meisje en Gaia, als jullie echt om de medemensen geven, en een dier in huis willen hebben, ga naar het asiel en bezorg een lief beestje de dagen van zijn leven door het mee naar huis te nemen. Geen import uit vreemde landen die het niet nauw nemen met de gezondheid van mens en dier.
Meer respect verdient een mijnheer uit Geel. Dank zij het geduldig verdragen van een 'duif' die tegen zijn vensters tikte, beleeft hij nu de tijd van zijn leven. Een 'oehoe' die zijn plantenbak op de vensterbank uitkoos om zijn drie eieren uit te broeden. De kleine uiltjes bezorgen de familie een echte natuurfilm die ze zo maar gratis kunnen bekijken. Dat is de moeite waard. Ik kijk ook uit naar de nieuwe documentaire die de VRT aan het opnemen is, "Onze Natuur, van Ardennen tot Kust". Ook zij hebben een gratis schouwspel gekregen door de vossen die zich goed voelen in de tuin en op het dak van de nationale omroep. Liever geen David Attenborough films meer, nog moeilijk uit te maken of ze echt of nep zijn. Liever een beestenboel van hier, om fake news zoveel mogelijk te vermijden.
Nu nog 4 blz puzzels in de krant voor de boeg en al mijn 7 huistaken doen.
