Ik heb gisteren veel genoteerd tijdens de uitzending van Elvis. In eerste instantie wilde ik niet verder kijken naar de uitzending omwille van de schelle, scherpe stem en het zware Hollandse accent van de gaste van Thomas: Marieke Lucas Rijneveld. Maar al hetgeen ze zei was zo interessant dat ik het geluid wat stiller zette en de ondertiteling inschakelde. Want heus, 30 jaar en Booker Prize International winnares, wilde ik toch wel leren kennen. De prijs kreeg ze voor het boek, samen met vertaalster Michele Hutchison, "De Avond is ongemak/The Discomfort of Evening. In Nederland kreeg ze ook verschillende prijzen voor haar poëzie en romans. Ze werd ook aangesproken om het inauguratie-gedicht van Amanda Gorman te vertalen, "The Hill we Climb" of " De Hoge Heuvel die ons wacht". Er was té veel controverse omdat haar 'niet gekleurd' zijn, een correcte vertaling onmogelijk zou maken. Ze heeft dan maar geweigerd het naar het Nederlands over te brengen. Ze vertelde ook wat 'Lucas' in haar naam betekende. Ze is een androgyn type, verduidelijkt ze en voelt zichzelf 'gender neutraal', een meisje/vrouw, dat naar het jongensachtige type nijgt. Het is een soort 'alter ego' maar je bent het zelf. Ze betreurt bovendien dat er in de Nederlandse taal geen voornaamwoord is zoals het Engelse'they' om die tweespalt man/vrouw aan te duiden. Ze verkiest dus als men het over Marieke/Lucas heeft het voornaamwoord zij/haar te gebruiken. Over schrijven zegt ze dat je daarin kan blijven groeien zeker naar 'taal' en 'woorden' en 'zinnen' toe. Dat kan ik alleen maar beamen. Haar muziekkeuze was interessant en haar stelling dat muziek leeftijdsloos is kan ik ten stelligste beamen. Ze koos muziek van mijn leeftijd met Patti Smith (1946). Een prachtig optreden met meezingend publiek met het nummer: People have the power. Heel actueel met de protestmarsen voor het klimaat. Ik heb het nog eens terug beluisterd, het optreden van 'the godmother of punk' met Choir!Choir!Choir! en Stewart Copeland in NYC. Ik kreeg een big smile van haar charisma en podiumpresence die niks ingeboet hebben door haar leeftijd. Eigentijdse muziek schotelde Marieke met Billie Eilisch voor. Net geen 20 jaar is deze zangeres die voor haar liedjes ( Don't smile at me, Where do we go, Happier than ever....) al een hele resem prijzen in de wacht heeft gesleept. Ik vind Marieke het voorbeeld voor spreuk nr 67: het is maar hoe de kaarten vallen = de toekomst ligt niet vast = niemand weet wat de toekomst zal brengen. Gepest in de scholen omwille van haar uiterlijk en afkomst en nu het succes als schrijfster. Ik heb gezegd en geschreven op deze zondag en nu tot morgen met waarschijnlijk een krant om de week te beginnen.
Een zaterdag, zonder een pak papier in de brievenbus te vinden!!!. Het is echt wat anders. De hele week verstoken van mijn geliefde lectuur (info, roddels, spelletjes, tv-gids), door verlof van de vaste besteller en door de staking van de 'post' in mijn regio. Ik heb geen andere leidraad voor de programma's op de beeldbuis dan mijn gazet, dus is het al een hele week behelpen met hier en daar een flard van een film, magazine, serie, en allerlei andere benullige en onbenullige beeldbuisuren. Deze morgen heb ik tijd te over gehad om me onledig te houden met het spreekwoord nr 66: het is gezond om in het vuur te pissen = de woede afkoelen vooraleer men iets onderneemt = het is goed om heftigheid te kalmeren = de druk van de ketel halen. Dat is een spreekwoord dat ik in 2021 al dikwijls heb moeten toepassen vóór, tijdens en na de werkzaaamheden aan mijn dak. Zelfs nù nog, halen de dakwerkers het bloed vanonder mijn nagels. Maandag moet ik weer terug gaan reklameren voor de losgekomen regenpijpen. Het is goed dat ik dat spreekwoord in gedachten hou. Maar dat terzijde natuurlijk, want 'pissen' is een klanknabootsend woord, waarin de 'sisklank' het stromen weergeeft. De mooiste omschrijving voor een banale dagelijkse noodzakelijke bezigheid. De oorsprong van het woord is niet duidelijke en vermoedelijk afkomstig van het Oudfranse 'pissier' of het Latijnse 'pisseære?'. Nu zegt men plassen of urineren: toen 'pissen' plassen werd, is het gezeik begonnen = toen pissen vernederlandst werd tot plassen is de miserie met ons Vlaams begonnen. Niet minder dan 24 spreekwoorden heb ik erover gevonden. Het beheerst dan ook, van bij ons ontstaan, ons leven. De mooiste schrijf ik toch maar op. 'Zijn vuur is uitgepist', er zit geen fut meer in. 'Tegen de maan pissen', iets onmogelijks proberen. 'Wat helpt fluiten als het paard niet pissen wil', een zinloze oplossing proberen. 'Neevest de pot pissen', vreemd gaan of overspel plegen. 'Een leie pissen', is een grote plas doen. De schoonste van allemaal vind ik de volgende: alle beetjes helpen, zei de mug, en pieste in de zee. Dat is dan weer een 'zeispreuk' met wat levenswijsheid erin verwerkt.
Voor de rest heb ik niet veel te vertellen alleen dat deze namiddag mijn jeugdvrienden op bezoek komen. Dat wordt weer aangenaam keuvelen. Tot morgen
Ik heb me deze nacht moeten verdedigen tegen een zeer agressief specimen van een mug. Ik heb mededogen gehad en ze laten leven, vooral omdat ze onzichtbaar was en ik ze niet kon raken. Ik heb dan nog eens aan De Ark gedacht en vraag me telkens af waarom Noach die twee muggen heeft meegenomen: ze steken, zoemen en brengen ziektes met zich mee. Enfin, het was toch een onstuimige nacht en niet alleen de 'mug' hield me wakker, maar ook de hevige plensbuien. Gelukkig is 'chateau migraine' toch weeral gepasseerd. Er zijn nog wat naweeën, maar het ergste leed is, voor de zoveelste keer, weer geleden. Een 'gen' langs vaderskant zorgt ervoor dat alle vrouwen van die tak van de stamboom met dit euvel te maken hebben: vroeger de tantes en nu de nichten, ikzelf en zelfs mijn dochter. Ik moet vandaag nr 65 niet toepassen: het bijltje zoeken = een uitvlucht verzinnen bv om niet te schrijven, lezen, na te denken. Ik functioneer weer als vanouds. Dat 'bijltje' wordt gebruikt in meerdere spreuken. Zoals: 'het bijltje erbij neerleggen' = ermee stoppen, ophouden, er de brui aan geven, wat ik in geen geval ga doen, noch voor te leven, noch voor te schrijven, noch voor al mijn andere activiteiten. Of zoals 'het bijltje met de lange steel zoeken' = de zaak of een bezigheid trachten te redden. Of zoals 'al vaak met dat bijltje gehakt' = het werk al vaker gedaan en weten hoe het moet. Of zoals 'met een botte bijl hakken' = tactloos zijn en ik hoop van ganser harte dat geen enkele lezer dat van mij zegt, 'ik' die de vriendelijkheid en beleefdheid zelve ben tegenover mijn medemensen!. Weeral een dag zonder krant, staking in Oostende. Ik wacht op de papierenversie om commentaar te kunnen geven op het ultieme klimaatplan van de Vlaamse regering. Op pc kan ik wel de grote lijnen zien maar ik lees niet graag beslissende maatregelen op een scherm. Een van de volgende dagen kan ik wel weer mijn papieren nieuwshonger stillen. Ondertussen zal het een muziekdag worden want er is toch wel een belangrijke cd op de markt gebracht. "Geen doorstart, maar het einde" zegt Björn Ulvæus van ABBA. Ze nemen afscheid met de lancering van nieuwe muziek in hun oude gekende stijl. "Voyage", belooft veel goeds en met mooie titels: "Still have faith in You", "Ode to Freedom". "No doubt about it" als laatste van de 10 nieuwe nummers. Niet alleen naar de Zweedse groep ga ik luisteren maar ook naar Joe Dassin (1938-1980), die me doet dromen van een "L'été Indien". Ook naar Ike Turner (1931-2007), die samen met z'n Tina onvergetelijke muziek maakte: "River Deep-Mountain High", "Proud Mary", "Save the last dance for me" (spijtig dat ik dat niet meer kan zeggen). Als laatste zal ik ook nog eens wegdromen bij de hits van Bryan Adams: "Heaven", "Everything I do, I do it for you". En als slotlied denk ik dan terug aan zijn en mijn "Summer of 69". Tot morgen
Ik las de spreuk nr 64 en dacht: misschien heeft Johan Cruijff (1947-2016) ooit het schilderij "De Verkeerde Wereld" van Brueghel bekeken en gevonden dat er goede citaten en quotes tussen zaten, die hij kon gebruiken in zijn discours. "Hem roeckt niet wiens huys dat brant, als hi hem by de colen wermen mach" = hij geeft er niet om wiens huis in brand staat, als hij zich maar aan de gloed kan warmen = elk voordeel is meegenomen. En Cruijff stelde: Elk nadeel heb z'n voordeel. En die voetballer had soms mooie zinnen die ik bv kan toepassen op de wereldleiders in Glasgow: Winnen doe je met z'n allen!. Hij zegde ook: Ik heb ontzettend veel respect voor mensen die fouten maken, maar zich steeds weer voor de volle 100% kunnen inzetten!. Dat doe ik dag na dag, zowel in het leven als in mijn blog. Behalve vandaag, een migraine aanval belet me helder te denken of inspiratie te hebben om iets zinnigs te schrijven. Dus tot morgen
Goede morgen lezers, de herinneringsdagen zijn achter de rug. Niet dat ik daarom mijn dierbaren vergeet, die blijven iedere dag over mijn schouder meekijken naar mijn activiteiten. Ook het bezoek is huiswaarts gekeerd. Ik begin dus weer aan mijn gewone besognes. Op deze Werelddag van de 'Kwal', (blog 22/10) een mystiek ruggengraatloze dier van de zee, zal ik na hoogtij eens gaan kijken hoeveel kwallen de zee weer op het strand heeft gebracht. Gisteren waren dat er massaal veel. Voor het kleine grut was dat een fantastisch schouwspel en een les in biologie zonder dat ze daarvoor op de schoolbanken hoefden te zitten. Ik moet mijn licht eens laten schijnen op die gigantische Klimaatconferentie in Glagow. De opwarming van de aarde met 1,5° moet ten alle tijde voorkomen worden. Moet ik schrik hebben ? Een Fins zegt: wees altijd een beetje bang, zodat je nooit erg bang hoeft te zijn!. Maar maatregelen moeten genomen worden. Ik gebruik nr 63: Gode enen vlassenen baert maken = voor God een baard van vlas maken = schijnheilig zijn. Dat vind ik van de plannen van de Vlaamse regering: rap rap met een beetje kunst-en vliegwerk, surrealistische voorstellen in elkaar flansen. Dat om te zeggen, aan al die vertegenwoordigers van de vele regeringen: zie eens waar wij in Vlaanderen voor staan om dat te voorkomen en welke gedurfde beslissingen we daar voor gaan nemen!!!. Om te beginnen, iedereen electrisch rijden, renovatieplicht bij aanschaf van bestaande woning, geen gebruik meer maken van aardgas om woning te verwarmen, boomkap tegengaan, de vleesindustrie (kweek en bereidingen) aan banden leggen, geen kernenergie meer, geen of 1 gascentrale enzovoort enzoverder. Geen avocado's meer, terug oogsten uit het 'voedselmoeras'. Mijn opmerking: die plannen zijn enkel voor de rich and the famous en voor de gewone mens niet haalbaar. Over zonnepanelen en windturbines wordt niet gesproken. Iedereen zal in de winter terug met zijn pelsenfraksken moeten lopen en vergeten wat Urbanus ooit zong: madammen met een bontjas zijn gemeen. Het vlees dat de mensen willen consumeren zal dus terug van de jacht moeten komen en de pels kan weerom gebruikt worden om ons warm te houden. Die beslissing komt van pas op de feestdag van Sint Hubertus, patroonheilige van de jagers, paarden, meute, woud en aanroepen bij hondsdolheid. In Wiemesmeer, bij Zutendaal, wordt deze heilige met alle égards nog gevierd op deze dag. Ook het voorbije weekend was er een groot treffen van de 'vénerie' of 'chasse à courre' of slipjacht (allemaal pas geleerd). Dat is nog een oude manier van jagen die gebeurt met een meute Engelse Foxhounds die afgaand op de geur, op wilde dieren jagen. Bij deze jachtvorm telt dus de reukzin van de honden en het 'jachtveld' of 'de veneurs' of de jagers te paard, volgen deze honden. Nu is het een vrijetijdsbesteding. Een ruiter te paard, een sliptrekker' legt een kunstmatig wildspoor voor de honden, zodat die hun neuzen nog eens kunnen laten werken en de jagers een gevoel van jacht te geven. Tot morgen
Bewust kies ik voor de splitsing van de naam van deze dag. Vandaag komen er veel zielen op bezoek. Ik noem ze de familie Klepkens. Zes vrolijke zieltjes in leeftijd variërend van 8- 42 jaar. Ik kan het gerust een gezellige bende noemen die binnenvalt. Vast stramien: mijn huis wordt ingenomen en overgenomen, tomatensoep met ballekens, wandeling en ijs of wafel op Den Dijk. Per keer met wat andere ingrediënten aangevuld. Zoals vandaag, lasagna en de gekende koekjes met eiwit en chocolade erover. En natuurlijk heb ik oren tekort om al hun vertelsels van de afgelopen weken te kunnen volgen. Hopelijk passen ze niet té veel het spreekwoord nr 62 toe op mij: ergens de gek mee scheren = iets of iemand bespotten. Maar een beetje lachend plagen zal er wel bij zitten. Vooral als ik om een herhaling vraag of iets niet ken wat bij de jongeren nu in de mode is. Voor de hond zal het ook weer een hele beleving worden. Voor hem is het dan weer zoeken wie hem extra wil verwennen. Uitmaken van wie hij 'wel' en van wie hij 'geen' bijzondere aandacht en/of snoepje krijgt. Maar ik heb mijn voorzorgen genomen. Bij de boodschappen heb ik een groot vers 'been' gestoken waar hij een hele tijd zoet mee kan zijn terwijl de groep zal binnenstormen. Dat is al voor mijn mini-blogje. Nu soep klaarmaken en tafeltje dekken. Tot morgen
Nog 60 dagen telt 2021. Op deze eerste dag van november is het Allerheiligen, een Hoogfeest voor de Kerk. Maar beter zou zijn, deze dag 'ons Aller Heiligen" dag te noemen. Want wees gerust, iedere familie heeft wel zijn heiligen om te gedenken. Maar het is vooral de Katholieke Kerk die zijn heiligen in 'the picture' wil zetten. Ondertussen zijn dat er meer dan 100.000. Vandaag alleen al worden er een 180-tal met naam genoemd waarvan het gros uit de Vroege Middeleeuwen komt. Bretagne spande, als leverancier van heiligen, daarbij de kroon. Je zou kunnen zeggen de 'heiligenstreek' bij uitstek. Er is bij die 180 toch geen enkele waar ik een verbondenheid mee voel en ik ga dan ook voor niemand van die bende een speciaal kaarsje branden. Dat klinkt misschien allemaal een beetje oneerbiedig maar bidden voor een heilige kan je maar doen als je er een verbondenheid mee voelt. Ik voel geen admiratie voor Boaz, Pola, Dévédé, Erep, Ava, Ily, Pipo. De associatie van die namen is meer met producten die er nu zijn (koffie, papierwaren...) dan met heiligheid. En zo begint dan deze echte herfstmaand bij uitstek: regen, wind, bomen die hun bladeren nu echt kwijtspelen en een winteruur op de koop toe. Want 'in november kom je tegen, harde wind en fikse regen'. Ook 'november met zijn regenvlagen, brengt verkoudheid, jicht en andere plagen'. Vandaar dat er in de winkels zoveel lekkers te vinden is om ons een goed gevoel te geven: suikergoed, vruchten, wild en gevogelte en allerlei 'spirituele' dranken. Ook het speciale dessertje, dat gisteren zijn uitvinder (Aldo Campeol, 1918-2021) verloor: tiramissu. Is dat niet een lekker en gezond tussendoortje? Gemaakt van mascarpone, eieren, koffie en amaretto. En oh ja, ik vergeet de zoethouders, suiker en lange vingers! Smakelijk zou ik zeggen en zet ondertussen maar een cd'tje van Salvatore Adamo op, die is jarig vandaag, bv 'Sans toi,ma mie', 'Vous permettez, monsieur' of 'Petit Bonheur'.
Nr 61: elkaar bij de neus nemen = elkaar voor de gek houden = bedriegen = foppen = in het ootje nemen. Meestal gebeurt dat op 1 april, tot groot jolijt voor de kinderen, minder voor de volwassenen die er de dupe van zijn.
Een laatste spreekwoord voor deze dag. Wees blij met het slechte weer, want: geeft Allerheiligen zonneschijn, dan zal het spoedig winter zijn!. Tot morgen
