Ik werd wakker om 06.06, het was nog pikkedonker en stil, zelfs de meeuwen waren nog niet wakker. Ik heb mijn oogjes dan nog wat rust gegund en ze goed dichtgeknepen. Mezelf nog eens goed in de dekens gewikkeld vooraleer ik later luisterde naar 'Here comes the Night' van Bert Berns uit 1964 gezongen door Them, met frontman Van Morrison. Wat later was er 'Here comes the Sun' (1969) geschreven door Gearges Harrison en gezongen door The Beatles, bij een stralende zon aan de hemel. En nog een heel toepasselijk nummer was er met 'Suddenly last Summer' gebracht door The Motels. Maar de zomer is, zij het iets frisser, toch nog altijd bezig en ik spreek nog niet van 'last'. Dat laat ik aan de weermannen over. Bovenstaande zinnetjes laten vermoeden dat ik al aan het ontbijten was, met de radio aan. Ik had ook nog heel wat gazet te lezen, want ik doseer graag mijn lectuur in het weekend. Niet alleen zaterdag een krant maar zondag ook nog een katern of twee. Ik had echt de meest interessante artikels bewaard voor vandaag zonder het goed te beseffen. Ik was blij eens iets extra te lezen over 'de cel vermiste personen', 25 jaar nadat ze ophefmakende verdwijningen en onderzoeken tot een goed einde brachten (blog van 23/08). Eens speciaal in beeld gebracht, de mensen die zorgen dat verdwenen mensen niet langer verdwenen zijn. Ze werken de klok rond om jong en oud, die niet meer thuiskomen, te zoeken. Alain Remue is de bekendste, maar evenzeer Guido Van Rilaer en alle anderen die zich permanent inspannen om geliefden terug te vinden. Gelukkig voor iedereen, meer levenden terug gevonden dan dode slachtoffers. Die laatste zouden ze veel liever niet in het archief hebben of indien mogelijk uitgommen met de uitvinding van Edward Nairne (1726-1806), een Engelse opticien. In 1770, terwijl hij met een bolleke caoutchouc aan het spelen was, ontdekte hij de 'wis' mogelijkheden van deze grondstof. Hetgeen vroeger met een bolleke wit brood moest weggegomd worden kon dus ook met een product van de rubberboom. Maar helaas, het werk van deze politiecel is niet uit het geheugen te gommen van deze helden. Zij brengen tenminste nieuws aan de achtergebleven en bezorgde familie. Goed of slecht nieuws, het is altijd een biezondere taak om het te doen. Hoed af voor al deze mensen.
Omdat het zondag is, eindig ik met iets lekkers en verleidelijks. Iets dat iedereen kan zeggen als er ooit al eens kritiek zou komen bij het nuttigen van een reep chocola: in chocola zitten er weinig vitaminen, daarom moet je er veel van eten!
'Actuaprogramma' Vlaams woord van de dag. Het kon niet beter gekozen zijn, want eindelijk is er actueel weer muziek te horen. De slechte uitvoering van de 'Vier Jaargetijden' van Vivaldi begin dit jaar, krijgt een herkansing. Hopelijk klinkt 'de Herfst' heel goed deze keer en is er geen repetitie meer nodig (zie ook blog van 21/02). Ze kunnen beter de H. Censurinius aanroepen omdat hun programma niet meer gecensureerd zou worden. Ik mag gebruik maken van de heiligen want CD&V doet mee. Ook Moeder Theresa wordt gevierd vandaag, dat is niet slecht want die moest ook telkens opnieuw beginnen met haar programma. Haar volharding moet de inspiratie zijn voor de partijen die eindelijk een regering willen vormen na 400 en meer dagen.
Mijn grootvader en vader waren duivenmelkers (zie blog 11/2), d.w.z. zij kweekten en speelden met de duiven. Spelen in de duivensport wil zeggen: duiven op transport zetten naar exotische oorden, zonder eten en drinken. Eens in Frankrijk of Spanje, aangekomen worden ze uit de kooien bevrijd. De beestjes moeten dan om ter eerst, van al die duizenden weggevoerde duiven, terug bij hun duivineken op hun kot, terecht komen. Dan verdient de 'melker' geld, roem en eer. De duiven die niet de verwachtingen inlosten of aan de eisen voldeden, werden vakkundig de nek omgedraaid, gepluimd, gekuist en in de pot gedaan om er duivensoep van te maken. Het verwondert jullie dus niet dat ik daar een serieus trauma mee opgelopen heb. De stank die al handelingen teweegbrachten riek ik soms nog. Maar voor mij zijn kip of duif hetzelfde, mooie beestjes met pluimen, en eigenlijk huisdieren die ik ook een naam kan geven. Kip zal ik alleen maar eten in onbekende vorm, een filetke, dat is het uiterste. Maar de kippeneieren eet ik met smaak, daar hangen geen pluimen aan. Waarom over duiven vandaag? Omdat ik stilaan voorstander begin te worden van de postduif want de huidige post werkt niet meer. Op 19/06 postte ik het verjaardagskaartje voor mijn kleinzoon die jarig was op 24/06. Op 13 augustus is het kaartje terug bij de afzender, ik dus, toegekomen. Mijn vriendelijke postbode nam het terug mee voor verzending. Gisteren 04/09 is dus eindelijk het verjaardagskaartje terecht gekomen bij de bestemmeling, zijnde mijn kleinzoon, die ondertussen al vergeten was dat hij jarig was geweest. Mijn besluit; ik kom uit een familie van duivenmelkers, ik heb van kleinsaf met duiven leren omgaan en weet dat ik die ook alles kan leren, zeker als het op vliegen, bezorgen en terugkomen aan komt. In mijn omgeving zijn er heel veel houtduiven, ik zal ze goed verzorgen, ze extra graantjes geven (overschotjes van mijn muesli) zodat ze na verloop van tijd uit mijn hand beginnen eten. Dan kan ik ze vangen, 6 weken vastzetten, loslaten en gegarandeert dat die duifjes altijd terug komen. Daarna leer ik hen de kaart van België kennen, zodat ze weten waar al mijn kleinkinderen wonen. Alle kaartjes zullen dan wel op tijd aankomen, zelfs op de zelfde dag dat ik het vogeltje de brief in zijn bekje duw. Leve de goede oude tijd voor briefbezorging!
De maan stond nog in volle glorie mooi te blinken aan de hemel als woefie al klaar was om met de bal te spelen. De krant was nog niet toegekomen. Ik had dus een zee van tijd om hem te plezieren en zijn zin te geven. Na zijn nachtrust is er nood aan activiteit. Ik voel me dan al van 's morgens een dompteuse, weliswaar niet van wilde beesten maar van een kniehoog levendig hondje. Altijd bereidt om iets nieuws te leren en af en toe doe ik een specialeke met de bal zodat hij niet alleen moet jumpen, salto's maken of crossen, maar ook serieus moet zoeken in de struiken. En grote verrassing van de morgen: om 7u30 hebben ze het dak professioneel komen stutten zodat ik toch enigszins gerust ben dat het niet op mijn hoofd zal komen bij de volgende windvlaag. Dus oef! Nadat ik perfect gecoiffeerd was, verdiende ik wel een serieuze troost om de schrik uit mijn lijf en leden te krijgen. Wat is er dan beter dan richting warenhuis te rijden waar er een gigantisch aanbod van lekkernijen is. Ik mocht maar een halfuurtje binnen, maar ik heb niet op mijn uurwerk gekeken om mijn keuze te maken. Mijn oog viel op de diepvriesafdeling en mijn goesting bevond zich in de ijscremekoffers. Allee mars, zei ik tot mezelf, gelukkig was het niet de muziek maar het lekkers dat me deed bewegen. Bij het verlaten van de winkel, heb ik heel netjes de ene winkelwagen in de andere geschoven. Veel erotischer dan dat zal het vandaag niet worden! Ik ben niet alleen richting winkel op reis geweest, maar ik heb me ook richting Italië begeven (in mijn fantasie), meer bepaald de provincie Emilia Romagna. In San Leo, dichtbij Rimini, kwam ik Leo tegen. Niet ver daar vandaan, in het dwergstaatje San Marino, vertoefde Marinus, een man van de zee (de betekenis van zijn naam). Beiden waren kluizenaars (leefden rond 300 na Christus) en zijn mijn patroonheiligen geworden. Iedereen zegt toch dat ik stilaan een kluizenares word. Ik heb mijn eigen patroonheiligen gezocht en gevonden in een prachtige Italiaanse streek, bijna in de Apenijnen. Nu mag ik volgend jaar mijn patroonheiligen niet vergeten te herdenken en een kaarsje voor hen te branden. Ik zal het noteren in mijn agenda, dan staat er toch iets in.
De dag is weeral meer dan halfweg. Een beetje méér dan gewoon huishouden doen en de tijd vliegt zo voorbij. Het moment van uitrusten na gedane arbeid is al aangebroken. Den divan komt weeral van pas om me in neer te vleien. Samen met de hond zitten we dan in spanning te kijken naar de rit en den arrivee van een etappe in de Tour de France. Supporteren kan ik terug doen want er is altijd een Belg die meerijdt in de voorste linies. Altijd plezant als een landgenoot ons landje sportief en positief weer eens in the picture plaaatst. Het is ook weer uitkijken naar de krapatsen van Wout Van Aert, die na zijn tegenslag in 2019, al prachtige prestaties heeft neergezet. Een prachtig atleet, maar er zijn meer Belgen die meerijden die, die naam waardig zijn. De aankomst ligt op de top van een berg, dus allen die meerijden moeten hun beste beentje voorzetten om een goed resultaat te hebben en niet buiten tijd aan te komen. Genieten van sportieve prestaties vanuit mijn luie zetel!
Het professioneel stutten is nog altijd niet gebeurt. Ik hou mijn hart vast, en hoop dat alles op zijn plaats blijft, zelfs mijn amateuristische in elkaar gestoken steunen, want de wind steekt weer een tandje bij. Tot morgen
Het is soms wel plezant om te leven zonder vast omlijnd plan. Dat is één van de geschenken die als compensatie kunnen dienen voor een pensionering en het ouder worden. De kans en de kunst om er iedere dag iets anders van te maken. Wat buiten kijf staat is dat ik moet schrijven, ik moet immers iedere dag mijn klapke doen om de rest van de dag goed te laten verlopen. De radio aanzetten om wat kort nieuws te horen, het weerbericht van Frank om 7u30 en met wat geluk een goed muziekske uit de oude doos. Vandaag ook weer een hit uit lang vervlogen tijden. Het plezante aan die deuntjes is dat ik die plaatjes nooit zou uitkiezen en toch weer vrolijk ben als ik die eens hoor. Nochtans was het liedje van Bobby Solo uit 1964 niet bepaald vrolijk: 'Una lacrima sul viso' oftewel 'een traan op je gelaat'. Maar het is wel een mooie melodie en het Italiaans versta ik toch niet zo goed. Via translator begreep ik de titel. En waarachtig, ik heb bijna een traan op mijn gelaat. Vroeg opgestaan om met open armen de dakbewerker te verwelkomen, en het is nog altijd wachten geblazen op zijn komst. De schrik voor verder onheil met dak, afvoerpijpen en dakgoten zit er goed in en verlamd me een beetje om mijn normale werkzaamheden te doen. Ik heb me dan maar met vanalles op het internet onledig en bezig gehouden. Vooral om eens te kijken, liever opzoeken, van quotes, gezegden, spreuken en wijsheden die 'geduld' omschrijven als een goede eigenschap, een positief gegeven en zo mijn ergernis en boosheid wat kunnen onderdrukken. Want.... ik zou geduld moeten hebben en kan het nergens vinden! Dus...ik moet niet alleen de 3 d's in mijn leven hebben, dromen-durven-doen. Maar een Duits-Oostenrijks schrijver, journalist, historicus Otto von Leixner (1847-1907) zegt: Er zijn 3 mooie dingen aan 'g', geest, gezondheid en geduld. Het mooiste aan hen is dat ze niet kunnen gekocht worden met de 4e 'g', geld. Het is niet alleen die mens die ik ontdekt heb met toepasselijke spreekwoorden. Ook Hermann Hesse (1877-1962) Duits- Zwitser schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur in 1946: 'Schrijven is goed, denken is beter. Wijsheid is goed, geduld is beter'. Wat heb ik echt wel nodig volgens Franciscus van Sales (1567-1622), een mysticus: een 'beker' van kennis, een 'vat' vol liefde, maar een 'oceaan' van geduld. Dat komt dan wel even goed uit dat ik aan zee woon, wel niet zo groot als een oceaan, maar komt toch in de buurt!
Om nog even redelijk vaste rubrieken aan te snijden: vandaag zijn er 53 heiligen te vieren, waaronder natuurlijk een Maria, dit keer als bijnaam 'van Jezus'. Maar het lekkerste is het Vlaamse woord van de dag 'IJslam'. Een lammetje gevormd van ijskreem en als je het aansnijdt komt er grenadine uit gevloeid!! Menig kind heeft er een trauma aan over gehouden om tijdens een feest een lekker lam te laten bloeden en het dan op te eten.
Iedereen tevreden vandaag, jong, middeljong en oud. Het oude leven kan weer grotendeels zijn gangetje gaan voor de jongeren. Vrienden terug zien, lachen en plezier maken op de speelplaats, en tussenin wat lessen volgen om wat meer te kunnen weten, zodat de vraag: heb je Toulouse-Lautrec gezien, niet meer beantwoord wordt met, wie heeft gewonnen? Misschien met de nieuwe fiets mogen rijden, te voet of met een 'aveseerplankse'(step of trotinette) richting school mogen gaan. Het zal voor velen toch een feest zijn om weer met zijn allen naar juf of meester te luisteren. Spijtig dat er weer wat huiswerk zal zijn maar dat zullen ze er wel voor lief bijnemen. Ouders zullen dan weer blij zijn dat ze van veel taken ontlast zijn want de meesten zijn geen leerkrachten om hun kroost te helpen met huistaken. Met een laatste inspanning zijn de schriften en de boeken gekaft geraakt om een propere en ordelijke start te geven. Veel oma's en opa's staan ook weer te trappelen en klaar om de schoolpoorten te bevolken om als eersten het relaas van deze schooldag te krijgen. Ik kijk vanop afstand het gebeuren toe. Ik heb geen heimwee naar die tijd. Noch naar de schooltijd van mezelf of mijn kinderen. Ik vond dat een zeer slopende en zenuwachtige periode. Lessen leren, taken maken, examen voorbereiden en doen. Nu leer ik graag bij, doe graag mijn taalopgaven, lees graag allerhande boeken van geschiedenis, filosofie, levensverhalen, fictie en non-fictie, soms al eens een studie over een of ander onderwerp. Ook de wijsheden die kwistig op het internet gespuit worden en voor nadenk momentjes zorgen. Een kwartiertje nadenken bespaart dikwijls een dag werk.Toch zal voor de jeugd de belangrijkste dag van dit nieuwe schooljaar weer de eerste vrije dag zijn! En ons communicant-ministerke zal deze avond wel zijn zegje op tv moeten doen. Dé vraag van de dag is dus; onze minister van 'onder'wijs is die ook van 'boven' wijs?
Heb ik teveel zever geschreven zodat ge een zeverlap, bavet of slabbeke nodig had? Of heb je moeten geeuwen van verveling terwijl je aan het lezen was? Opletten, want de medische wetenschap heeft nog geen afdoend middel gevonden tegen de aanstekelijkheid van geeuwen!
Wat later van start gegaan op deze doodgewone laatste maandag van de zomervakantie. Tegen alle verwachtingen in hebben de extreme weertoestanden toch hun tol opgeëist. De laatste rukwind was er teveel aan en heeft het een en ander afgebroken. Daar moest ik deze morgen eerst reparatie voor gaan zoeken want de stutten die ik gezet heb voor mijn dakgoten en regenpijpen zijn weinig betrouwbaar en maar een lapje voor het bloeden. Ik kan met genoegen het Vlaams woord van de dag gebruiken: mijn dak, mijn huis zijn 'uitgeregend'. Maar met blij gemoed gaan we deze nieuwe week weer van start en tegemoet. Sommigen vragen wat is er zo leuk aan een blog? Wel, om de woorden van Louis Couperus (1863-1923), Nederlands schrijver, te gebruiken: in het leven en in de kunst moet men elke dag opnieuw beginnen. En een blog is iedere dag 'opnieuw', geen herhaling van de dagen of weken voordien. Iedere keer zorgt het leven voor iets nieuws om te melden, hoe onbenullig dat soms ook kan zijn. Deze maandag beginnen er ook weer een paar vertrouwde tv programma's op het scherm. Ik kijk vooral uit naar Jeroen Meus, die me 10 jaar geleden met zijn 'rode kool, gekookte patatten en worst' terug goesting gaf om te koken. Sindsdien blijft hij wel een van mijn favoriete programma's presenteren. 'Iedereen Beroemd' met zijn kleine items is ook een vaste waarde. 'De afspraak', op canvas beluister ik ook graag. Eigenlijk is dat zowat alles wat ik wil zien. Geen soaps of semi plezante komische reeksen met lachbanden, wel een detectieve of een film.
Angela Merkel met 'wir schaffen das' is ook weeral 5 jaar geleden. Eigenlijk verdient ze ook een heiligenstatuut om 1 milj vluchtelingen de kans te geven in Duitsland te blijven en een nieuw bestaan op te bouwen. Daarmee zou ze dan 'heilige' nr 27 zijn wier feestdag we vandaag vieren. De fantasie kan niet op bij hetgeen ik vandaag allemaal als heilige vind. Starten is met 'Maria gordel',toch wel een dubieuze feestdag en titel. Maria willen ze blijkbaar iedere dag vieren en geven haar dan allerlei verschillende attributen, precies of het dan iemand anders is. Met alle andere namen, toenamen en streken laat ik mijn fantasie de vrije loop. Dan komen we aan de 'driehonderdzesenzestig martelaren van Nicomedië precies de Nicodemus van Sinterklaas. De 'zeven maagd-martelaressen van Perge', doet me dan weer denken aan purgeren. Robuust met Robustianus van Milaan, een optater krijgt ge van Optatus van Anxerre, edelgist met Ebergisel van Meaux, vertoeven in het Walhalla met Wala van Corbië, amateur wezen met Amatus van Nusco, primus zijn met Primianus van Spaleto, genade of grenadine krijg ik van Gennadius I van Constantinopel, en God beware me dat ik nog een ovulatie zou krijgen door een bede voor de heilige Ovidius van Parijs. Deze lectuur van heiligen is me allemaal aangeboden door Agibod van Bobbio. Wie noemt nu een heiligenkalender saai? En dat zijn ze vandaag nog niet allemaal!
