Op 3 november 1957 lanceert de Sovjet Unie haar kunstmaan 'Spoetnik 2' met aan boord het eerste levend wezen dat de ruimte wordt ingestuurd: de hond Laika. Triomfantelijk wordt het beestje naar de capsule gebracht en krijgt met het nodige cynisme nog een kusje op zijn neus en wenst men hem een goede vlucht en behouden terugkomst, vooraleer de ruimtekooi gesloten wordt. Wie was Laika? Een straathond van ongeveer 6kg, een teefje. Er werden 3 straathonden geplukt van straat; Moesjka werd een controle hond, Albina werd de reserve, uiteindelijk werd Laika de ruimtevaarder. Die beestjes werden wel voorbereid op hun reis. Men nam straathonden omdat die beter tegen stressvolle situaties zouden kunnen leven en bestand zijn. Om aan de wentelingen te wennen werden ze als voorbereiding regelmatig in centrifuges gestoken. In 20 dagen werd de bench waarin ze werden opgesloten, steeds verkleint om aan de kleine ruimte van de capsule te wennen. Ook moest het een teefje zijn want die nemen minder plaats in dan een reu, omdat ze hun poot niet opheffen om te plassen. Ze leerden ook de geluiden van de lancering te kennen en kregen gelatinevoeding. Enkele dagen vóór vertrek werden er sensoren in haar lijfje ingeplant om de bloeddruk, hartslag en ademhaling te registreren. Afgaande op die gegevens kon men opmaken dat de hond ten laatste op 10 november moet overleden zijn en zou dus ettelijke aardomwentelingen hebben meegemaakt. Al zeggen sommigen dat het dier vergiftigd werd door zijn meegeleverde voer om niet een pijnlijke doodstrijd te moeten ondergaan. dat zou reeds direct bij vertrek gebeurd zijn. 162 dagen na de lancering en na 2248 of 2570 omwentelingen brandde bij terugkeer in de dampkring op en stortte neer in de Caraïbische Zee. Geen spoor meer van ons hondje te vinden maar werd als held door Nikita Chroesjtsjov (1894-1971) uitgeroepen. Dat was hun tijdelijke voorsprong op de ruimterace met de USA. Waarom vermeld ik dat nu? In dat jaar kwam er bij ons thuis een witharige met rossige plekken straathond wonen. Die kreeg de voor ons, exotische naam, 'Laika' mee. Zij is echt voor jaren mijn kameraad geweest.
Het nieuws zal deze week weer eens, voor de verandering, in het teken van verkiezingen staan. Dit keer de Amerikaanse. Harris of Trump? Laat me hopen de eerste al heeft de tweede al zijn messen gescherpt met te beweren dat 'als hij verliest er fraude in het spel' is en 'zal vechten tot hij terug in Washington zit'. Die man kennende, zijn dat geen loze woorden. Dat bewees de bestorming van het Capitool door zijn aanhangers, een legertje vrijbuiters en ongeregelden, bij zijn vorig verlies van de wedstrijd en kiezing om te zetelen in het 'Witte Huis'.
Het is weer eens een grijze bedoening vandaag en dat op een zondag. Maar mijn hondje is blij want hij heeft een heerlijke schenkel gekregen van de buurvrouw, die hem eerst gebruikte als bouillon voor de soep.Tot morgen
Een gelatenheid spreekt er uit de woorden en houding van de inwoners van de getroffen wijken, dorpjes en stadjes rond Valencia. Veel doden, officieel 205 doden, nog 1900 vermiste personen. Een gigantisch getal aan mensenleed. Van gewonden durft men nog niet spreken en dat zullen niet alleen lichaamlijke letsels zijn, maar evenzeer zwaar psychologische trauma's. Een solidariteit uit de eigen autonome regio, is op gang gekomen om het gebied schoon te maken, letterlijk. Niet alleen de modder en de vehikels maar proberen alles te redden wat er nog te redden valt. Als men dan de beelden uit bepaalde wijken ziet, is daar eigenlijk alles verwoest. Veel mensen zijn hun leven kwijt, niet alleen letterlijk, maar de overlevenden van de natuurramp 'Dana' staan met 'niks' meer in hun handen van hun leven vóór 29 oktober 2024. Blijkbaar is 'Dana' een gekend fenomeen in de streek rond Valencia. "Depressión Aislada en Nivels Altos", wat zoveel wil zeggen als: een geïsoleerde depressie (een aftakking van de straalstroom dat botst op het zéér warme water van de Middellandse Zee) op hoog niveau. Lokaal noemt men dit herfstfenomeen een 'gota fria', een koude val. Het gebied ligt in de provincie Valencia, heeft een aangenaam microklimaat en daarom een ideale plek voor 'overwinteraars'. Toeristen zijn er in alle seizoenen van het jaar. Economisch is het bijna de wereldproducent van appelsienen. De Costa del Azahar is de plaats voor de zonnekloppers en strandanimatie. Zo'n 'waterbom' is blijkbaar zéér vernietigend zoals we hier ook in de Luikse regio een paar jaar geleden mochten vaststellen.
Ik dacht een uurtje geleden dat ik enkele blauwe streepjes zag door het mistige en nevelige wolkendek, maar het zal een 'fata morgana' geweest zijn. Ik wenste een lichtpuntje in de 'duisternis' te zien. Voor de rest heb ik niet veel nieuws te melden ondanks de dikke weekendkrant, maar de bladzijden van de verkiezingen in Amerika heb ik overgeslagen alsook de proeverijen van Peter Goossens. Die zoekt de gerechten op waar ik mijn neus zou voor ophalen en daarenboven stukken van mensen kost. Ik gruw ook soms voor de gerechten van de buitenlandse kookprogramma's. Daar wordt dan zo lyrisch over gedaan, zodat de oren van de koeien en varkens een delicatesse worden. Mijn hond weet dàt te appreciëren, ik heb hem gisteren nog een gerookt varkensoor cadeau gedaan. Ik moet hier wel bij vermelden dat ik eigenlijk alleen maar hou van de oerdegelijkse Vlaamse kost zoals worsten met puree en applemoes en beefsteak frites, daar zijn mijn smaakpapillen aan gewend. Ik hou niet van buitenlandse experimenten op mijn bord, noch van kruidige en pikante spijzen. Gelukkig heeft iedereen een andere smaak en mening. Zo blijft de weereld draaien. Tot morgen
"Na helder weer, nu sombere mist, heeft zeker ook nog vorst in de kist". Weerspreuk van de dag. Ik zit vandaag al vroeg aan mijn schrijftafel. Geen verse krant vandaag. En de gazet met oud nieuws, eigenlijk dat van woensdag, blijf ik niet lezen. Ik hou de krant alleen nog eventjes bij omdat ik de teevee-programmatie voor vanavond nog moet bekijken. De lange avonden zijn in aantocht en een beetje beweging, kleur en gesprekken op de achtergrond zijn welkom. VRTnws op pc brengt me regelmatig een up-date van het meest recente nieuws, zoals de zware tol aan mensenlevens die de waterbom in Spanje eiste. Meteen werd meegegeven, net zoals destijds bij de oorlog in Oekraïne 'de graansilo' van de wereld, dat sommige prijzen van levensmiddelen weer de hoogte in gaan door schaarste doordat er veel oogst van groenten en fruit is verloren gegaan. Zelfs de inlandse productie van tomaten en andere groenten, zal duurder worden door het slechte weer in de streek van Valencia!!!!. Wat is er dus de laatste tijd allemaal duurder geworden? Water, electriciteit, dienstencheques en nu dus ook groenten en fruit. Ben ik pessimist? Nee, maar ik kan door al die prijsstijgingen toch niet van plezier staan kletsen op mijn billen. Maar het is Allerheiligen en dat stemt me dit jaar ook zeer droevig. Het triestige weer heeft er wat mee te maken, maar ook dat het me niet zal lukken naar het kerkhof te gaan en een bloemekee aan hen te bezorgen. Om de mensen die ik daar wil bezoeken in hun houten en marmeren kledij, heb ik het verdriet om hun heengaan wel een zekere plaats kunnen geven. Maar er is ook het onverwerkt verdriet om mensen die geen deel meer uitmaken van mijn leven en toch een belangrijke impact gehad hebben 'op mijn zijn' gedurende enkele kanteljaren in mijn leven. Daar wordt meestal niet meer over gesproken omdat niemand soms weet hoe belangrijk die personen en hun invloed geweest is, gedurende jaren. Maar ja, c'est la vie en als voorzorg heb ik gisteren wat zoetigheden meegebracht uit de winkel en dat ga ik oppeuzelen terwijl ik naar mijn passe-partout -film ga kijken "Under the Toscan Sun" met Diane Lane. Ik heb behoefte aan blauwe luchten en een romantisch verhaal. Tot morgen
Windstil, zelfs de espenbladeren trillen niet en de zee ligt er zo plat als een vijg bij. Geen rimpeltje of golfje te bepeuren. Prachtig weer voor de vakantiegangers, die al enkele dagen op hun honger bleven zitten met het mistige weer. Kinderen zijn weer kastelen aan het bouwen, forten en zandzitbanken. Anderen zijn aan het petanquen, turnoefeningen aan het doen, met de bal spelen. De vliegers zijn vandaag binnen gebleven wegens té weinig of geen wind. Ik kan niks anders zeggen dan een mooie heerlijk herfstdag. Deze morgen is er eerst de kuisploeg aan het werk geweest (mezelf inbegrepen), daarna ben ik boodschappen gaan doen. De broodplank was leeg, de charcuterie was op, en voor warm eten was er enkel een voorraad in de diepvries te vinden. Maar dat is een winterrantsoen en daar wil ik nu niet aan beginnen. Het was rustig in het grootwarenhuis, en ik was dus rap terug aan de auto om alles in de koffer te leggen en huiswaarts te keren. Het was weer een warm welkom van mijn beestje want hij weet dat ik wel iets lekkers voor hem bij heb. Deze keer een gerookt varkensoor. Het woord van de dag geeft weer wat de tijdsverdeling van de senior is: carrément je goesting doen. Dat blijft een zaligheid om de dag te beginnen of door te brengen.
Natuurlijk is het een catastrofe die in het zonnige zuidooosten van Spanje heeft plaatsgevonden. Tot hiertoe zijn er 104 doden geteld, maar dat kan nog oplopen omdat er waarschijnlijk nog slachtoffers onder het puin liggen. De straten waren rivieren van auto's geworden, onbestuurbaar en allemaal tot stukken ijzer en plastiek vergaan. Moedeloos stonden nog veel mensen met verbijstering te kijken naar het geweld van water waartegen niets was in te brengen. Nu begint die grote schoonmaak, en de vaststelling dat er niets meer werkt en dat alles tot rommel herleid is. Hun leven is helemaal overhoop geggooid, met veel doden en waarschijnlijk ook veel gewonden. Alles moet weer van nul opgebouwd worden. In het Luikse weten ze hoeveel tijd de opruimwerken in beslag nemen en hoeveel hulp, zowel practische als financiële, er nodig is om het gebied weer leefbaar en bewoonbaar te maken.
Zo, ik ga wat van de zon genieten want ik ben al heel de morgen blijven binnenzitten. Vitamine A & D inslagen terwijl de zon van jetje geeft. De stralen zijn niet zo sterk meer en insmeren moet niet meer gebeuren. Tot morgen
Deze nacht was ik de voedselbank voor 2 'namatocera' oftewel de alom gekende bijtende en prikkende mug. Ik ben dan moeten opstaan om de rode bobbels in te wrijven met een jeukstillend zalfje. Natuurlijk vond ik de beestjes niet terug om ze een mep te geven om naar de eeuwige jachtvelden te verdwijnen. Tja, dat komt ervan als ik met de ramen open slaap, op deze toch wel nachtelijke zachte temperaturen voor eind oktober. Nu is het buitenweer is een grijze en triestige bedoening en dat zal wel gans de dag zo blijven, als de zon niet met wat straffere warmere stralen voor de dag komt of als er geen gezonde zeebries zou opsteken. Het is windstil en dan blijft al dat miezerige grijs boven mijn hoofd hangen.
Sinds covid blijven de prijzen om een of andere reden maar stijgen. Er wordt dan telkens een uitleg aan gegeven, waar ik met mijn doordeweekse verstand, kop noch staart aan krijg. Vorige week kwam de droge mededeling dat het 'kraantjeswater' met 80€ per jaar zou stijgen (grondwater is door de vele regenval van de afgelopen jaren, aardig op peil). Gisteren was er een korte memo dat vanaf januari de electriciteit met minmum 10€ per maand de hoogte zou ingaan. Het zijn niet alleen die broodnodige instellingen en bedrijven die de prijzen weer uit de pan zullen doen swingen. Maar alle bedrijven hebben water nodig en elentriek. Dus nog meer verhogingen van het basisvoedsel zoals brood, melk, aardappelen, groenten, blikproducten, diepvriesvoedsel en invoerproducten in de warenhuizen. Iedereen gebruikt na de rampjaren van de pandemie, nog altijd dat argument van deze ziekte om alle prijzen zomaar te verhogen. Wat zullen we in de reklamefolders weer en masse zien opduiken? 2 + 1 gratis. Dat is dan een vermindering waar alleen de grote gezinnen profijt mee hebben, maar het is hun wel gegund. We zitten in de vicieuze cirkel van de koopkracht vermindering, indexaanpassingen, lonen die stijgen en van vooraf aan terug beginnen. Toen mijn kleinkinderen nog met velen naar hier kwamen om hun vakanties door te brengen, betaalde ik voor een oude roestige gocar, 2,5€ per 30 min. Nu betaal ik voor dezelfde roestige bak 6€/30min.!!!!. Kort gezegd, er wordt langs alle kanten van die 'covid' geprofiteerd, met of zonder reden. Zou een nieuwe regering hier paal en perk aan kunnen stellen? Ik denk niet dat zoiets rap zal gebeuren want de federale onderhandelaars zitten nog altijd niet aan de onderhandelingstafel om een nieuwe regering op de been te brengen. De burgemeesterspostjes zijn nog niet allemaal toegewezen. Dat moet eerst gebeuren vooraleer er een nieuwe premier kan benoemd worden en zijn gevolg. Want weet wel, een stad is momenteel belangrijker dan een land en GAS-boetes zijn rapper omschreven en toegepast dan een wet en lucratiever om de gemeentelijke kas te spijzen. Het is een eigenaardige politiek geworden en het zou beter zijn terug naar het oude systeem evolueren. Tot morgen
Een doordeweekse natte dinsdagochtend, zonder speciale feiten, gebeurtenissen, verjaardag van een VIP van nu of uit het verleden op deze 29e oktober. Ik heb ook geen heilige gevonden met een speciale betekenis die voor de genezing van één of andere kwaal, door de mensen kan aanroepen worden of waar je een kaarsje voor zou branden. Met 13°C is het bovendien niet zo warm als in 2022, dat records brak met 25,5° C. Mensen, niet getreurd, dat doet de NVA, Groen, Vooruit, Vlaams Belang en Open VLD van Gent al genoeg. Na 2 weken zijn alle palavers op niets uitgelopen en moeten alle onderhandelingen, gesprekken en nachtelijke bijeenkomsten weer van voor af aan beginnen. Het is niet alleen Gent dat moeilijkheden kent voor het installeren van een gemeenteraad. Izegem, Antwerpen, Brussel en nog een 40 tal andere gemeenten en steden heeft nog altijd geen akkoord kunnen bereiken om een 'gemeente', 'stad' te besturen. Of moet ik dat een 'dorp' noemen, want de roddel, de aantijgingen en beschuldigingen vieren weeral hoogtij. Dat alles heeft natuurlijk ook zijn weerslag om een federale regering op poten te zetten. Ondertussen doet de overgangsregering weeral goed werk, alle belastingen worden op tijd geïnd, alle wetten worden op tijd getekend. Kortom, alles gaat zijn gewone gangetje zoals ten tijde van onze enige vrouwelijke premier die we ooit hadden; Mevrouw Wilmès. Die heeft het land met daadkracht bestuurd in de moeilijke periode van covid. Nu is het nog Alexander De Croo die de ontslagnemende regering richting geeft, vooraleer hij het burgervaderschap van de gemeente Brakel zal opnemen. Zo, dat is in het kort weergegeven hoe onze hedendaagse geschiedenis eruit ziet en zal beschreven worden als 'een tijd dat politici weigeren verantwoordelijkheid te nemen' als ze er geen persoonlijk electoraal en financieel profijt uit halen. Weinig grote staatsmannen zijn er heden ten dage nog te bespeuren. En het vernoemen van de gemeente Brakel (Nederbrakel tot de fusie van 1970) zie ik weer het internaat voor ogen waar ik enkele jaren van mijn jeugd sleet. De internaatschool Cor Mariæ, waar de 'zusters van het Heilig Hart van Maria' de plak zwaaiden, midden in de Vlaamse Ardennen, niet ver van Oudenaarde. Veel verplichte ontspannen wandelingen gedaan met de andere leerlingen op en af in het Brakelbos en in de Zwalmstreek. De speeltijden werden er opgevuld met rolschaatsen (de echte met ijzeren wielen) en ketsen tegen de muren. Dat 'kaatsen' was elkaar overtreffen met het aantal ballen dat men ofwel in de hoogte of tegen de muur kon gooien. Dat kon ook alleen gedaan worden. Touwtje springen was ook een geliefkoosde bezigheid, dat men alleen of met een paar andere meisjes ook kon doen. Aan alle speelkoer-activiteiten, waar we als kind mee bezig waren, zijn nu wedstrijden verbonden en krijgen Engelse namen: rope skipping, skaten....Voilà, mijn tater voor vandaag. Tot morgen
Weekend gedaan, week 44 kan van start gaan. Er is niet veel speciaals voorzien deze week. Natuurlijk valt Allerheiligen en Allerzielen wel deze week, en is het een kortere werkweek voor velen. Het is ook vakantie voor de kinderen van gans ons land, Wallonië, Duitstalig België, Brussel en Vlaanderen, en ik hoor de drie landstalen spreken. Ik vind dat eens een reden om de correcte benamingen te geven van onze Oostkantons: onze Duitstalige Gemeenschap in het Nederlands, Communauté germanophone in het Frans en in de taal van 'het Land van Eupen', Deutschsprachige Gemeinschaft. Ongeveer een 78.000 landgenoten wonen er in het gebied tussen Ardennen en Eifel. Aan de kust is het bijna een verplichting om onze taalrijkdommen te kennen, daarom nog niet kunnen spreken maar wel verstaan. Minder en minder hoort men hier Engels spreken, zeker sinds de Brexit, komen en wat minder Engelsen naar dat kleine overzeese land. Tenslotte behoren we ook niet tot een van hun 'dominions'. Charles and his Camilla zullen we hier niet zo rap moeten verwelkomen, we zijn geen parel aan de kroon van het Britse Gemenebest. Ik heb zo een beetje gevolgd hoe zijn grote buitenlandse reis naar de uithoeken van de wereld is verlopen. Ik vraag me dan af welke bevoegdheden of macht deze figuur nog heeft. Ik vind het een beetje zielig hoe Charles III, zich alle égards, ovaties, welkomstgeschenken laat welgevallen. Maar ja, hij heeft voor deze gebaren van respect 'driekwart eeuw'moeten wachten. Een gans leven van tweede viool spelen en in je hoofd rekenen op de snelle dood van je moeder, zal ook genoeg frustraties teweeggebracht hebben.
Weer een ander hoofdstuk in de gemeentepolitiek van ons land. Protesteren tegen een akkoord dat winnende partijen gemaakt hebben. Ik denk dat het geen goed idee is geweest om de individuen een 'vrije' keus te geven ipv een veplichte stem uitbrengen om de democratie te doen zegevieren. Laat me stellen, zoals geweten is 60% van de kiesgerechtigden gaan stemmen. De overige 40% vond het niet nodig om van hun democratisch recht gebruik te maken. Ik heb zo het gevoel dat die thuisblijvende burgers nú protesteren tegen de geplande coalities en alsnog gebruik willen maken van hun stem, meer bepaald een proteststem, niettegenstaande ze hun beurt om dat democratisch te doen, hebben overgeslagen. De stad Gent is daar een mooi voorbeeld van, maar er zijn nog steden waar er heibel is ontstaan. Die krijgen nog tot vandaag de tijd een democratisch gemeentebestuur aan te duiden anders komt er een nieuwe poging met een andere 'grootste' partij. Enfin, de politiek, ook nationaal, blijft net zo grijs en somber als het weer vandaag. Tot morgen
