Weekend gedaan, week 44 kan van start gaan. Er is niet veel speciaals voorzien deze week. Natuurlijk valt Allerheiligen en Allerzielen wel deze week, en is het een kortere werkweek voor velen. Het is ook vakantie voor de kinderen van gans ons land, Wallonië, Duitstalig België, Brussel en Vlaanderen, en ik hoor de drie landstalen spreken. Ik vind dat eens een reden om de correcte benamingen te geven van onze Oostkantons: onze Duitstalige Gemeenschap in het Nederlands, Communauté germanophone in het Frans en in de taal van 'het Land van Eupen', Deutschsprachige Gemeinschaft. Ongeveer een 78.000 landgenoten wonen er in het gebied tussen Ardennen en Eifel. Aan de kust is het bijna een verplichting om onze taalrijkdommen te kennen, daarom nog niet kunnen spreken maar wel verstaan. Minder en minder hoort men hier Engels spreken, zeker sinds de Brexit, komen en wat minder Engelsen naar dat kleine overzeese land. Tenslotte behoren we ook niet tot een van hun 'dominions'. Charles and his Camilla zullen we hier niet zo rap moeten verwelkomen, we zijn geen parel aan de kroon van het Britse Gemenebest. Ik heb zo een beetje gevolgd hoe zijn grote buitenlandse reis naar de uithoeken van de wereld is verlopen. Ik vraag me dan af welke bevoegdheden of macht deze figuur nog heeft. Ik vind het een beetje zielig hoe Charles III, zich alle égards, ovaties, welkomstgeschenken laat welgevallen. Maar ja, hij heeft voor deze gebaren van respect 'driekwart eeuw'moeten wachten. Een gans leven van tweede viool spelen en in je hoofd rekenen op de snelle dood van je moeder, zal ook genoeg frustraties teweeggebracht hebben.
Weer een ander hoofdstuk in de gemeentepolitiek van ons land. Protesteren tegen een akkoord dat winnende partijen gemaakt hebben. Ik denk dat het geen goed idee is geweest om de individuen een 'vrije' keus te geven ipv een veplichte stem uitbrengen om de democratie te doen zegevieren. Laat me stellen, zoals geweten is 60% van de kiesgerechtigden gaan stemmen. De overige 40% vond het niet nodig om van hun democratisch recht gebruik te maken. Ik heb zo het gevoel dat die thuisblijvende burgers nú protesteren tegen de geplande coalities en alsnog gebruik willen maken van hun stem, meer bepaald een proteststem, niettegenstaande ze hun beurt om dat democratisch te doen, hebben overgeslagen. De stad Gent is daar een mooi voorbeeld van, maar er zijn nog steden waar er heibel is ontstaan. Die krijgen nog tot vandaag de tijd een democratisch gemeentebestuur aan te duiden anders komt er een nieuwe poging met een andere 'grootste' partij. Enfin, de politiek, ook nationaal, blijft net zo grijs en somber als het weer vandaag. Tot morgen
Ik ben gaan slapen in de zomertijd en wakker geworden op een winteruur. Ik keek op de wekker en zag dat het 07u00 was. Ik heb me dus niet overslapen, maar ik ben op een goed moment van de dag opgestaan om ten volle te kunnen genieten van de korte dagen die er aankomen. Een ganse week wordt er goed en rustig weer voorspeld, de kinderen zullen nog veel kunnen buitenspelen. Ik ben ook een beetje bekomen van mijn klein dipje dat ik gisteren had. Het was niet alleen een sombere grijze dag, maar er was ook een familiefeest om de verjaardag te vieren van 'mijn schone zoon' en diens zonen, nr 1 en nr 6 van mijn kleinkinderen. Sinds corona doe ik echt geen grote afstanden meer. Vroeger was ik op 1u30 rijden in Mechelen, nu is dat al meer dan 2u vooraleer er te geraken. De hond moet ik altijd meenemen, blijven slapen doe ik nergens, en als dan de bijeenkomst begint om 17u, is het bijna onbegonnen werk om erheen te rijden en dan op een ontiegelijk laat uur terug naar huis te komen. Niet alleen de afstand is een belemmering om te gaan, maar uren in een lawaaierig gezelschap gaan zitten van ongeveer 25 mannen, vrouwen, kinderen, kan ik niet meer opbrengen. Ik ben de stilte en het alleen zijn zodanig gewoon geworden dat tussen gebabbel zitten van zoveel personen me pijn doet aan de oren en zeer vermoeiend is. Met spijt in het hart blijf ik dan maar aan zee en geniet op mijn eentje 'en compagnie de mon chien', van een lekker taartje. De tijd gaat ook weer komen dat ik in nachtkledij een paar uur rondloop vooraleer mijn overdagkledij ga aandoen. Het is eventjes bekijken welk weertype het zal worden: nat, droog, warm of koud. Dan kan ik direct de juiste kledij aantrekken, want het is niet omdat de zon buiten volle gas geeft dat ik in een bain-de-soleil of shorts kan rondlopen. Aangezien ik graag met 1 keer wisselen van kledij de dag wil doorbrengen is het een verstandige zaak om het zo aan te pakken. En bovenal, ik ben nooit volledig gekleed tot ik een 'glimlach' draag en dat vertoon ik nu.
Gisteren is dan de 18e 'Hercule Poirotprijs voor beste detectieveverhaal' uitgereikt aan Jo Claes voor zijn boek "De Prijs van de Twijfel". Weer een story met inspecteur Thomas Berg. Sinds een paar jaar is het 'Boektopia' geworden in Kortrijk. Vroeger was er de "Boekenbeurs" in Antwerpen, waar ik steevast een dag voorzag om tussen de boeken en curiositeiten rond te lopen, en met een schat aan lektuur huiswaarts keerde. Nu is het naar de boekenwinkel gaan snuisteren voor wat specialekes die niet op een e-reader gezet worden, zoals atlassen, geschiedenis, encyclopedieën over bepaalde onderwerpen enz. Ik laat Kortijk dus letterlijk achter mij liggen. Tot morgen
Er komt een warm weekend aan, dat zegt Jacotte en ik geloof haar met plezier. De hoofdkleur is weliswaar nog grijs maar hier en daar priemt de zon al door de mistige ochtend. Niet alleen de goede temperaturen en de zon maken me gelukkig maar ook het einde van de 'zomertijd'. Voor mij is dat weer op mijn natuurlijk bioritme en 'inwendige klok' komen. Gedaan met overslapen, want 8u is weer gewoonweg 7u, een uur dat ik graag uit de veren kruip. Maar als gepensioneerde zet ik nooit meer een wekker, afspraken worden zo laat mogelijk in de voormiddag gedaan, een uurwerk draag ik niet meer. Ik probeer uit de zonnestand op te maken hoe laat het is en als ze schijnt kan ik al heel goed het uur schatten. Zo is dat nu eenmaal, de één heeft graag het zomeruur, de ander verkiest eigenlijk het winteruur. Vanavond alle klokken in huis weer op het winteruur zetten. Alleen de autoklok staat het ganse jaar door op het winteruur, dat is toch weeral 1 uurwerk minder aan te passen. Nu de avonden weer wat langer worden komen er ook weer wat meer donkere gedachten, wat lichte dipjes, ttz de mensen worden gevoeliger voor alles. Daarom verschijnt er in de krant een mentale check-up, met tien tips om een 'nervous breakdown' proberen te voorkomen. Ik noteer ze hier niet allemaal, ze staan in 'Het Nieuwsblad' uitvoerig beschreven. De tip die mij helpt is 'bewaak de nachtrust'. Al meermalen opgemerkt dat een goede slaap gunstig is om alle onheil van de nieuwe dag op een gedegen, rustige en heldere manier te kunnen benaderen en meestal op te lossen. Een goede slaaphygiëne is van kapitaal belang. Ik probeer op hetzelfde uur en op dezelfde manier mijn dag af te sluiten: living opruimen, lichten uit, de hond roepen, een ommetje maken met ons twee, een snoepje in de open bench leggen, ik naar de badkamer, dan mijn beddenbak in en nog een spelletje sudoku, binair of tectonic te doen. Licht uit en venster open. Tip nummer 2, de 3-30-300 regel proberen toe te passen. Leven tussen 3 grote bomen, 30% van de buurt moet in de schaduw van de bomen kunnen liggen en 300m zou de afstand van je huis tot openbaar groen moeten zijn. Awel, niettegenstaande ik aan de kust woon, voldoet mijn omgeving aan al die voorwaarden. En als er dan toch een dip zou komen, is de bakker niet ver weg om een lekker taartje te gaan halen.
De premature baby en zijn ouders zijn teruggevonden in Amsterdam, Israël heeft raketten afgevuurd op Iran, voor het grootste bouwwerk ter wereld werd in Riyad (de hoofdstad van Saoudi-Arabië) de eerste steen gelegd en Zita Wauters en Wout Van Aert waren de ontdekte 'Masked Singers'. Tot morgen
Een briesje, blauwe lucht, een stralende zon, een strand dat weer helemaal strand is, en een zee rustig en kalm. En ik stap daar dan genietend van al dat moois, met mijn witte haren in de lichte wind. Er is maar één woord voor: heerlijk. Ik voel me dikwijls begenadigd dat ik hier aan de kust kan wonen. Na 16 jaar kijk ik nog iedere dag met verwondering en bewondering naar onze Noordzee, die Marva zo mooi kon bezingen. Wel is het in de tuin volop herfst en verliezen de struiken en bomen hun bladeren. De vlijtige liezen zijn niet rijmbestendig en zijn nu nog gewone weke stengels geworden rijp voor de composthoop. Toch is er een klein mirakel te bespeuren: 3 bloemetjes op mijn aarbeiplanten!!. Dat is het weerbericht en tuinnieuws.
De Arizona-vlag zal blijkbaar in flarden vaneen scheuren. Al de politieke haantjes willen nog eens laten horen hoe belangrijk ze hun programma vinden. In plaats van een land te besturen en in goede banen te leiden is er weer een gepalaver en uitgelekte nota's en vooropgestelde doelen van kortetermijn visies, die maken dat er geen regering kan gevormd worden.
Goed nieuws van radioman Sander Gillis, die verstoken werd van enige tijdsaanwijzing vanaf maandag 8u en vandaag om 8u moest duidelijk maken of zijn innerlijke klok klopte met de werkelijkheid. De bedoeling was na vijf dagen dit experiment te beëindigen om 8u deze morgen. Eigenlijk is het goed nieuws dat hij maar 1u30 afweek van het doel en het licht en de lucht weer binnen liet in de studio om 9u30. Een goed onderzoek voor de de prof en de slaapkliniek, die met deze problematiek bezig zijn.
Verder is er weinig nieuws te melden, de belangrijkste jarigen op deze dag heb ik de voorgaande jaren al genoeg vermeld in mijn blog. Een uitzondering wil ik maken voor onze kroonprinses die vandaag 23 kaarsen zal uitblazen maar dat liever doet met vrienden en medestudenten en dus in Boston dat zal vieren. Tot morgen
De 'Zeelijn'bestuurders staken!. Geen trams vandaag!. De directie van De Lijn overweegt een kwart minder trams langs de kust te laten sporen!!. Dat zien de conducteurs niet zitten. En gelijk hebben ze, want de overvolle trams, dat ziet niemand zitten. Daar komt sowieso herrie van zowel op de perrons door de wachtenden, als de opeengestapelden in de tram zoals een sardien in een blikken doosje. Dan moet de trambestuurder soms tussenkomen omdat het aantal gebruikers oploopt en hij mensen van de tram moet halen wegens té veel overgewicht. En niemand wil wachten op een volgende tram een halfuur later. Afwachten of die vermindering van vervoer in januari zijn ingang zal vinden. Nu is er om de 20 min een tram, in de zomermaanden om het kwartier, en die zijn op alle tijdstippen overdag goed bezet. Hier aan de kust is dat hét transportmiddel van 'jan met de pet' tot de 'directeur van een bedrijf'. Het brengt je veilig en op tijd van punt A→B zonder ongemak, files of parkeerproblemen. Niet alleen de schoolgaande jeugd zou het missen, maar zeker de 'ouden van dagen' die daar om allerlei redenen veelvuldig gebruik van maken. Misschien kan onze nieuwe schepen Marc Descheemaecker nu eens zijn lange arm gebruiken en zijn invloed aanwenden om de huidige directie van 'De Lijn' op andere gedachten te brengen. Jarenlang was hij een Belgisch bedrijfsleider bij alle nationale transportbedrijven zoals de NMBS, Brussels Airport en vervoersmaatschappij De Lijn. Dan kan men inderdaad zeggen dat deze 69 jarige aangespoelde Antwerpenaar, een winst is voor de gemeente Middelkerke. Momenteel kan men spreken over een bijna volledige bezetting van alle gemeenteraden in de talrijke gemeenten en steden die ons landje rijk is. Hier en daar ontbreekt er nog een benoeming van een burgervader of burgermoeder, al zijn die serieus in de minderheid (17%). Vooral de burgemeester van de stad die zich de belangrijkste van België noemt, ontbreekt nog. Eens dat die investituur achter de rug is, kan men nationaal een poging ondernemen om het Arizona-project verder uit te werken. Misschien kan dat rap gaan als Theooke nog eens met een lekkere taart op de proppen komt. Dat voorziet het gezelschap van de nodige suikerenergie om moeilijke projecten uit te werken en tot compromissen te komen. Een medicatie of is het een placebo, dat zijn resultaten al bewezen heeft op 'dorpsgebied' of bij 'gemeentebelangen'. Ik moet zeggen, suikergoed, een snoepje of een taartje helpt me ook altijd als ik in een dipje zit. Zo, ik ga een lekkere koffie drinken en een koekje eten. Tot morgen
Mijn gemeente heeft een voltallig bestuurscollege gekregen. Van twee kwalen heeft Jean Marie de minst weerstandsoproepende partij gekozen: de NVA, die hij een dienst (opkomen als lijsttrekker voor de provincie West-Vlaanderen in hun naam) en natuurlijk ook zichzelf (parlementair) had bewezen. Natuurlijk heeft hij aan Marc een schepenambt moeten schenken, maar welk is nog niet duidelijk. Zelf zegt hij dat er voor het bereikte akkoord "gemasseerd en gemousseerd heeft". "Masseren" kan ik nog in verband brengen met het besluit om samen te werken. Want één van de vele verklaringen van dat woord is: intern invloed uitoefenen op de besluitvorming. Alhoewel als jarenlange judocoach zou het ook kunnen betekenen dat hij die partij, inzonderheid dan Mark, een goede kneedpartij of massage heeft gegeven om hem welwillend te maken en de lelijke woorden aan zijn adres te doen vergeten. Ik denk niet dat ze eerst samen biljart hebben gespeeld, want daarin word 'masseren' ook gebruikt om een bepaalde techniek te omschrijven: met de 'keu' rechtstandig stoten. Bij het tweede woord begrijp ik niet wat hij bedoelt, misschien hebben ze samen een mousserend drankje gedronken en duiden de bubbels op de oneffenheden die nog moeten glad gestreken worden. Ik zie anders niet goed in wat dat woord wil zeggen in de context van politiek en overeenkomst sluiten.
Als ik 's morgens aan mijn geïmproviseerde bureau plaats neem, geeft me dat telkens een gevoel van gewichtigheid. Het gevoel dat ik iets belangrijks en geweldig interessant mede te delen heb. Op mijn bureaublad is er van alles te vinden, mijn geboortekaartje, woordenboeken, potten vol met stylo's, scharen, brillen, poetsdoekjes, zakdoeken, drank, cahier de brouillon maar bovenal mijn eeuwigdurende kalender. Ik sla wel iedere dag de bladzijde om, maar lees niet altijd wat die vermeld. Vandaag was het de eerste keer dat mijn oog op deze dag getrokken werd op de titel: 4004 v. Chr, God schiep de aarde!!!. Bijkomende titel : Annals of the world. Deze kroniek werd geschreven door een Ierse Aartsbisschop, James Ussher (1581-1656). Aan de hand van bijbelbeschrijvingen, te beginnen bij het bijbelboek Genesis, teksten en andere geschriften heeft hij de wereldgeschiedenis proberen te reconstrueren van 'Gods Schepping tot de val van het Romeinse Keizerrijk'. Door alles chronologisch te onderzoeken besloot de geestelijke dat de aarde geschapen is in de nacht van 22 op 23 oktober 4004 jaar vóór de komst van Christus op aarde. Zo zou de Bijbelse zondvloed hebben plaatsgevonden in het jaar 2348 v. C. Veel van zijn data en beschrijvingen zijn in latere eeuwen weerlegd, maar het werk verdiende alom, ook nu nog, waardering door zijn kennis van de geschiedenis, talen van de belangrijkste geschriften, zoals Latijn, Grieks, Hebreeuws....
Ik hoop dat het waterzonneke de kracht heeft om de nevels en mist te verdrijven, want dan zou het weerom een zonnige dag kunnen worden met aangename temperaturen. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik weer EN breng de ZON mee. Dat mag op deze CAPSLOCKDAY wel eens met hoofdletters meegedeeld worden. Ieder jaar worden de hoofdletters eens speciaal in the picture gezet, voornamelijk als men, niet alleen aan het begin van de zin iets wil benadrukken, maar ook eens op een ander feit de klemtoon wil leggen en in dit geval 'DROOG' en 'VEEL ZON' en 'WINDSTIL'. Van die zonnige herfstdagen met hun kleurenpracht, kan ik wel genieten. De bladeren zijn nog niet allemaal van de bomen gevallen en de herfsttinten schijnen mooi in de zon. Dat het regen- en vochtige dagen geweest zijn merk ik omdat er veel dikke rosse naaktslakken schuiven op hun slijm, in de tuin. Ook de spinnen en hun draden plakken weer regelmatig aan mijn wangen. Spijtig genoeg heeft er een egel een botsing gehad met de wielen van een auto. Ik kan maar één ding zeggen, hij heeft het niet overleefd en kwam zo plat als een vijg tevoorschijn en werd etensvoer voor andere dieren. Jammer, want ik wist niet dat er in de omgeving een egeltje zijn thuis had. In de kranten is het weer bussiness als usual, de gemeentepolitiek neemt nog altijd de overhand. Zolang niet alle gemeentebesturen en hun coalities bekend en gevormd zijn, zal dat zo wel blijven. Vlaams Belang kan al zijn stem laten horen in 2 gemeenteraden en het zou me niet verbazen moesten er nog wat bij komen. Hier is het ook nog altijd uitkijken of Jean Marie de zetel van die partij gaat gebruiken om terug burgemeester te worden. The big question in Middelkerke!. Maar ja, hij is zo graag baas in zijn dorp en een parlementaire zetel alleen brengt financieel niet genoeg op. Dat is eigenlijk ook geen lokale verankering om veel in de pap te kunnen brokkelen bij aanbestedingen en verwezenlijkingen waar er een keuze kan gemaakt worden uit de aangeboden offertes allerhande. Verder nieuws dat belangrijk genoeg is om een speciale vermelding te krijgen, is het experiment dat Sander Gillis van MNM begon op maandag 21 oktober 2024 om 8u, en enkel op basis van zijn bioritme, zijn muziekprogramma te beindigen op vrijdag 25 oktober om 8u. Hij verblijft daarvoor in een raamloze radiostudio, waar alle klokken zijn afgeplakt en nergens enige tijdsaanduiding te vinden is. Johan Verbraecken, professor en slaapexpert van UZ Antwerpen, volgt met argusogen dit experiment, vooral om te checken hoe accuraat een 'biologische klok' tegenover de 'real time' wel kan zijn. Stopt Sander, vroeger, later of on-time met zijn radioshow? Antwoord: eventueel vrijdag morgen. Er zijn ook ziektebeelden die bewust kiezen voor sociale isolatie, in duisternis en donkerte te willen leven. In het Land van de Rijzende Zon, noemt men dit 'Hikikomori', als mensen zich bewust gedurende 6 maanden van de maatschappij isoleren. Men schat dat er zich ± 3,6 miljoen Japanners, zich op deze manier terugtrekken. Hier kent men dat fenomeen ook, maar als een symptoom van een sociale fobie, agorafobie, burn-out, depressie...Dat was alles wat ik te zeggen had deze morgen. Tot morgen
Op deze regenachtige dag verjaart mijn 6e kleinkind, 16 prille jaren. Ik moet eigenlijk schrijven 'al' 16 jaar, sweet sixteen. Het jaar met een deur naar volwassenheid, het kind-zijn verdwijnt evenals het puberaal gedrag. Vandaag zal er niet veel gevierd worden, het is immers nog schooltijd. Dit weekend is er naar jaarlijkse gewoonte een 'kaas-wijn' dag, dat dit jaar eens werd omgedoopt tot een 'haas-zwijn' avond. Ik laat dit jaar ook die lekkernij passeren want de afstanden worden een beetje te zwaar om te doen, vooral omdat ik ook mijn hond moet meenemen, ik 's avonds niet graag meer met de auto rij, ook niet met het openbaar vervoer wil gaan en ik altijd in mijn eigen huis en eigen bed wil slapen. Het is ook best wel vermoeiend om in een groot gezelschap te vertoeven, want dat ben ik absoluut niet meer gewoon. Ze komen allemaal genoeg naar hier om dat hier wat kleinschaliger te vieren.
De installaties van de gemeenteraden en burgermeesters voert nog altijd de boventoon in de krantenverslaggeving. Een paar pagina's worden er weer aan besteed, maar van mijn gemeente ontdek ik nog niks. Ook op de gewestelijke nieuwszender Focus wtv, zwijgt men in alle talen en laat Jean Marie voorlopig niet en niks van zich horen. Ik ben toch wel nieuwsgierig welk verdict er uit de bus gaat komen. Hij is natuurlijk heel erg op zijn tenen getrapt dat niet alle Middelkerkenaren hem graag zien en hem zomaar een tweede termijn van burgervader in de schoot werpen. Hij moet beseffen dat niet iedereen zijn stijl, woorden en daden apprecieert.
Gisteren kreeg ik ook een mail van 'Stormschade Vlaanderen', het noodnr 1722 werd weer geactiveerd. Ditmaal code geel, voor regenval. Veel regen tot dinsdagmorgen, gelukkig met weinig wind en nog aangename temperaturen, wat die nattigheid minder erg maakt. Natuurlijk moet ik er altijd doorlopen met de hond, die ik spijtig genoeg niet geleerd heb zijn behoeften te doen op een toilet. Af en toe zie ik een filmpje passeren waarbij een hond heel parmant zijn plasje op de mensen-wc gaat doen. Dan vloek ik wel eens dat ik niet zo slim ben geweest hem dat aan te leren. Maar ik troost me met de gedachte dat ik op die manier altijd voldoende beweging heb en voldoende stappen zet op een dag. Is er ander nieuws vandaag? Neen, alleen blij dat ik niet meer in filles hoef te rijden of liever stilstaan en al zeker niet bij dit regenweer. Ik kan rustig naar de nattigheid kijken zonder dat ik me moet opwinden om té laat op het werk of afspraak te zijn. En ja, het zal een grijze dag zijn, maar wat deert me dat als ik een goed boek bij de hand heb en door het venster kan kijken naar een opgeruimde tuin. Tot morgen
Alles is weer peis en vree, zoals een zondag hoort te zijn. Rustig en kalm, met wat windstoten die slechte invloeden en slecht nieuws, wegwaaien. Althans, dat hoop ik. In ieder geval heerst er hier een zondagse stilte in mijn op orde gebrachte herfsttuin. Stillekesaan beginnen de bladjes van de bomen te vallen, rond te dwarrelen en zullen binnenkort wel een bruin tapijt op het gras leggen. De herfstkleuren zijn ruim zo mooi als de lentekleuren, maar blijven niet zo lang mooi ogen door de veranderende weerbeelden zoals regen en wind. Ik heb vandaag de tijd om de krant eens volledig uit te pluizen en oud nieuws te lezen. De gazet viel zaterdagmorgen in de brievenbus, met nieuws van vrijdag. Ik kan dus met stelligheid beweren dat ik 'oud' nieuws zal lezen. Voor het recentere nieuws moet ik via de pc of teevee naar VRTnws kijken, tenminste de hoogtepunten weten. Een eerste blik daarop wijst aan dat er niet veel verandering is vast te stellen in de wereld. Gelukkig zijn er wat andere items in de gazet te vinden om te lezen en de spelletjesbladzijden die wat verstrooiing brengen. Maar of ik nu slimmer ga worden door te weten hoeveel een andere familie spendeert tijdens een weekend, of de beste bieren zonder alcohol, of lees over welke gerechten Peter Goossens deze week euforisch is, weet ik zo maar niet. Enfin, leesvoer, ik heb daar absoluut behoefte aan, evenals mijn boterham met een stuk chocolat en een tas koffie. Of ik veel buiten zal vertoeven weet ik nog zomaar niet; het blijkt me dat de weersgesteldheid zodanig is dat er een tweestrijd is of de zon door het grijze wolkendek gaat kunnen priemen of dat het een grijze bedoening voor de rest van de dag zal blijven. Afwachten maar, koud is het in ieder geval niet met 13°C op de thermometer. Als de zuidenwind een beetje luwt kan ik in ieder geval buiten zitten. Veel heb ik vandaag niet meer te vertellen en de hond blijkbaar ook niet, want die ligt al languit op mijn voeten te slapen. Het is wellicht niet mijn beste blog, maar het kan niet altijd een even hoogstaand essay zijn en inspiratie laat het op zondag ook nogal eens afweten door de luiheid van de hersenen.Tot morgen
Gisterenavond hebben mijn dochter en ik een leuke avond gehad. Heerlijk en eerlijk met elkaar gebabbeld en onderwijl onze 'kroket' rustig verorberend. Op aanvraag van mezelf, wil ik geen boekenbonnen af andere geschenken meer hebben sinds de kinderen me de e-reader cadeau gaven. Ik heb voorgesteld om telkens samen ergens een lekkernij te gaan eten, zodat ik ook niet meer aan de kookpotten hoef te staan. Met het gezelschap en ons eens gezellig laten bedienen terwijl we iets eten dat ikzelf niet kan klaarmaken. Dat is echt niet te versmaden en een goed cadeau. Alleen op restaurant gaan, doe ik niet. Niets is zo triestig dan alleen aan een tafeltje te zitten en je eten naar binnen te schrokken om rap weer buiten te zijn. Zo zijn de bezoekjes leuk en ontspannen en daarna maken we er nog een tv-avond van, leveren eens naar hartelust commentaar op alles wat we zien. Deze morgen heb ik ze dan op de tram gezet naar Vaya Mundo, Oostende, waar er duchtig door het koor zal gerepeteerd worden voor een optreden in de Sint Romboutskathedraal in Mechelen, later dit jaar. Het zijn zalige dagen en uren om met elkaar door te brengen.
"De belangrijkste stap in je leven, is misschien die waarmede je mensen tegemoet komt." Henri Boye. Dat kan alleszins het begin zijn van prachtige vriendschappen en prachtige liefdes. Dat is zoals Tarzan, aan de lianen hangend, Jane toesprak, me Tarzan you Jane? Maar ik sta niet meer in het oerwoud als Jane, want ondertussen is de tuinman aan het laatste stuk van de grote opruimwerken in de tuin, en het snoeien van struiken en bomen, bezig. En lianen zijn er dus ook niet meer te bespeuren en zo is Tarzan ook alweer verdwenen. Enige jaren geleden was het me tussenin nog mogelijk om wat bij te snoeien, helaas begint dat er ook wat uit te vallen. Maar een mooie gesnoeide en opgeruimde tuin krijgen op een paar uur, is echt wel plezant, zonder er dagen arbeid aan te moeten besteden. Ik kan rustig de winter doorkomen met een mooie gladgestreken tuin, in zovere dat mogelijk is met mijn spring-in-'t-veld van een hond.
Ik heb de tijd nog niet gehad om de krant te lezen. Het was een drukte van jewelste deze morgen. Ontbijt klaarmaken en klaarzetten voor ons beiden en nuttigen, met mijn dochter mee naar de tramhalte gegaan en ze veilig op de 'zeelijner' gezet, met de tuinman een goed klapke gedaan, evenals met de buren links en rechts en rechtover mij. En zo is het al namiddag geworden en tijd voor een kleine lunch en de gazet te lezen, aller, toch één katern. De rest is voor morgen. Ik zal straks toch nog buiten kunnen zitten en mijn opgeruimde tuin eens in ogenschouw kunnen nemen, want de zon is er. Tot morgen
Dat de kranten nog vol en bol staan van verkiezingsnieuws, hoeft geen betoog. Overal moeten er nog coalities gevormd worden met of tegen de zin van de overwinnaars en overwonnenen. Partijen met ideologiën die men niet graag aan de macht ziet komen, controverse rond de volmachten, beschimpen en belagen van personen en nog wat meer fraais. Maar in mijn gemeente is er ook een man met een heel groot ego, die vindt dat hij altijd gelijk heeft en daarbovenop een heel slechte verliezer. Hij heeft gewonnen maar zijn absolute meerderheid van de vorige verkiezingen is foetsie. Dat vertaalt Jean Marie door de kopman van de tegenpartij te vernederen en beledigen met woorden, te krenken. Nochtans gebruikte hij diens partij om een zitje in het parlement te krijgen en eens dat voor mekaar, om als onafhankelijke parlementair te gaat zetelen. Natuurlijk vindt de plaatselijke NVA dat geen nobel streven en komt bij de gemeenteraadsverkiezingen onder eigen naam op. Hoe gedurfd is dat!!! En die nemen nu toch ook wel zijn absolute meerderheid nog weg. Wat laat de burgervader daar in de krant over optekenen? "zoals de Antwerpenaar denkt dat de Schelde door zijn reet loopt, denkt Marc Descheemaecker dat de Noordzee door zijn gat loopt!!!". De woorden van een burger die de eerste wil zijn van zijn gemeente.
Het is vandaag ook de 'Internationale Dag van de Menopauze'. Iedere vrouw weet wat dat inhoud. In eerste instantie verheugt om die maandelijkse pijnlijke en vruchtbare periode kwijt te zijn. Het 'joepie' geluid verdwijnt snel als de 'vapeurs' op komen steken. En nog wat later komen er ook de kleine lekkages die ons weer nopen met verbanden rond te lopen. De sluitspieren begeven het na verloop van de jaren. Mentaal moet men over de drempel stappen dat men ouder wordt en dat het toch ook niet allemaal rozengeur en manenschijn is. Samen met mij, weten dat alle vrouwen die de menopauze ingaan, dat de euforie van die eerste jaren snel omslaat naar wat verschijnselen die met geen pil te bestrijden zijn, alleen accepteren en blij zijn dat we er nog zijn zonder ziektes te moeten torsen. De vrouwelijke BV's denken dat ze alleen zijn met belevingen in het leven en schrijven dus maar over de natuurlijke gang van zaken en hoe daar mee om te gaan. Is het niet over menopauze dat ze hun zeg willen hebben, dan is het over hun puberteit, zwangerschap, ouderschap of dieet en nog veel meer. Dat is mijn opmerking die ik maakte nu Tine Embrechts ook nood heeft om een parodie neer te zetten en er een serie over te maken samen met Els Dottermans en Barbara Sarafian, met medewerking voor de luchtige noot en muziek van Hugo Matthysen. Tot morgen
De herfstzomer was een eendagsvlieg. Het is nog altijd 17°C, met af en toe een druppeltje, maar dat kan ik niet slecht noemen. Wel staat er voor de namiddag een hele gieter klaar om over de hoofden neer te plenzen. Ondertussen hebben de hulp en ik, mijn huis is pico bello in orde gemaakt voor de komst van mijn dochter vandaag. Als lid (alt) van een koor dat hier aan de kust een optreden gaat verzorgen, komt ze deze nacht en morgen, hier slapen. Gelukkig zijn mijn schaafwonden op tijd genezen en is er amper nog iets te zien van mijn uitschuiver op beton. Ik heb er niks over gezegd tegen de kinderen, anders is er weer een preek dat ik wat voorzichtiger in het leven moet staan met mijn broze gestel van enkele decennia. Als oudere krijgt men ook vanalles te horen zoals een peuter, opletten voor dit, opletten voor dàt, je mag niet zo, je moet dàt. Ik sta met al die raadgevingen precies terug aan het begin van mijn leven, een onbezonnenheid moet vermeden worden en al zeker geen 'durf-al' meer zijn. De woorden en opmerkingen die ik zovele jaren geleden aan mijn kinderen gaf komen nu als een boemerang terug in mijn gezicht. Het is wel een waarheid, dat de botten en spieren niet meer dezelfde kwaliteit hebben als een twintigjarige, maar dat wil daarom niet zeggen dat ik me als een kind moet laten aanspreken en wetten en verboden te krijgen. Die zijn er al genoeg van hogerhand, dat ik ze niet moet krijgen van mijn familie. Ik denk ook wel dat zoiets gemakkelijker gegeven wordt aan een alleenstaande ouder dan aan een koppel.
Gisteren heb ik gekeken naar "Het Vaticaan, de Staat van de Kerk", een documentaire van Rik Torfs, die er ook een boek over uitgaf. De eerste aflevering was goed en boeide me zeer. Het is ook totaal onbekend terrein voor een leek wat het gezag van de Paus eigenlijk inhoud, de afhankelijkheid of de onafhankelijkheid van de curie, wat hebben de kardinalen te zeggen en welke impact hebben ze. Het is natuurlijk een andere documentaire dan "Godvergeten" dat over de mensen en bedienaars van de erediensten gaat en hun macht die ze hadden/hebben over de gelovigen en in zonderheid de kinderen. Dat er nu geluisterd wordt naar de slachtoffers is al een zeer bijzonder gegeven, of er ook een vergoeding komt voor de morele en psychologische schade en kapotte levens door dat misbruik, is een andere vraag. Het was een interessante avond op Canvas, invergelijking met VTM, waar men probeerde met "Sterregem" een parodie op poten te zetten op de bekende Vlamingen van dat tv-kanaal. In één minuut begreep ik dat dit programma nooit mijnen dada zou worden en heb dat rap weggezapt, zonder dat ik er voor moest opstaan. Ik zeg dan maar: leve dat kaske. Tot morgen
Nog evenveel dagen als ik jaren heb tot 2025, want ondertussen zijn we al bij halfweg oktober gekomen. De tijd gaat werkelijk met rasse schreden flink vooruit. Niettegnstaande het al diep in de herfst is, beloven de weermannen een heerlijke zonnig dag. Tenminste al je uit de wind gaat zitten en nog wat geduld uitoefend tot de zon het grijze dek heeft opgelost. Zelfs bij mooi weer blijft mijn dagindeling er ongeveer hetzelfde uitzien. In de voormiddag een beetje intellectuele arbeid zoals lezen, schrijven en spelletjes doen. In de namiddag komen dan de fysieke uitdagingen aan bod, zoals wassen, plassen, wandelen,en andere huishoudelijke taken. s'Avonds is het dan tijd voor de broodnodige ontspanning vooraleer te slapen. Ik denk dat het een beetje de tijdsbesteding is van mijn generatiegenoten, van alles wat. In de krant nog altijd veel palaver over de verkiezingen, die hier en daar gefronste wenkbrouwen veroorzaken en verrassingen uit de hoed toveren. Dat Jean Marie burgemeester blijft is te verwachten, maar de samenstelling van het schepencollege is nog niet uit de doeken gedaan. Het zullen blijkbaar toch wat zwaardere discussies opleveren wie de resterende zetel zal leveren. Er komen verschillende partijen voor in aanmerking en vandaar toch de moeilijkheid om de voltallige gemeenteraad en de functies kenbaar te maken Middelkerenaren. Het moet natuurlijk iemand zijn die buigt als een knipmes voor de vader van de gemeente, en die zijn niet zo gemakkelijk te vinden. Voor de rest blijft de nieuwsverslaggeving hetzelfde als veertien dagen geleden: oorlog in het Midden-Oosten, oorlog in Oekraïne, hongersnood in Afrika, assissenprocessen, moorden, accidenten en file onderweg en niet te vergeten de herstaart van de federale onderhandelingen voor een nieuwe regering. We zitten nog altijd met een regering van lopende zaken en die doet dat zoals gewoonlijk bij dergelijke regeringen, niet slecht. Ze moet geen knopen doorhakken, geen ingrijpende beslissingen nemen, alleen zorgen dat alles blijft draaien zoals een kermismolen, en dat doet het dus ook.Meer heb ik niet te vertellen vandaag; Rap een beetje opruimen en toch een beetje beschut buiten zitten. Tot morgen
De dokter heeft me weeral gerustgesteld, alles werkt zoals het moet werken en alle bloedwaarden zijn zoals ze moeten zijn. Ik ben weeral goedgekeurd voor mijn beroep van gepensioneerde te blijven uitoefenen. Waar zou ik als jagger een nieuwe job moeten vinden? En om met een nieuwe uitdrukking te zeggen: alles is 'cava'. Ik begrijp pas sinds gisteren wat dat wil zeggen aan het einde van een berichtje of een antwoord te geven. Eerst dacht ik: waarom zegt nu iedereen 'cava' dat geestrijke sprankelende vocht gemaakt van Spaanse druiven? Tot gisteren mijn 'euro' viel, die is wat meer waard dan 'mijnen frank valt'. Het is een vervlaamsing van de Franse uitdrukking 'ça va?'. Dat staat niet in het herwerkte 'groene boekje van de Nederlandse taal' uit 2005, noch in de dikke Van Daele, noch op wikipedia. Gelukkig kreeg ik een gelukkige inval en moest ik niet aan de kids vragen wat dat betekende. Van die groep krijg ik dan gegagrandeerd het antwoord "maar oma, weet ge dat niet?". Enfin, ik ben er op eigen inzicht en luidop zeggen achter gekomen dat het een 'ça va' is die we met een pilleke 'Zaffranax' proberen te bestrijden. Ik moet niet 'cava' zeggen en geen pilleke nemen om me gelukkig en goedgehumeurd te voelen en te maken. Zoals Friedrich Nietzsche (1844-1900) schreef "ben ik zo graag in de vrije natuur, omdat deze geen mening over mij heeft". Hier is de vrije natuur, de duinen, zee en strand, en die maken me gelukkig door al het goede dat ze aan mij geven, inzonderheid mijn goede gezondheid, geen commentaar op mijn levenswijze en geen rekening moeten houden met menselijk opzicht zoals van "wat zullen ze niet denken". Nog goed nieuws; mijn schaafwonden van mijn val vorige week zijn ook stilletjesaan aan het verdwijnen zodat ik weer toonbaar ben voor de buitenwereld.
Het is 'Internationale Dag van de Boerin'. Als verre afstammeling van een boerenfamilie voel ik me ook dikwijls een boerin als ik naar het werk in mijn hof moet kijken. Die voorziet me wel niet van de hoogst nodige groenten, maar wel van een fleurige aanblik. Dat vraagt ook veel werk maar geeft me ook veel voldoening. Het is ook de 'Internationale Dag van het Handen Wassen'. Daar werd sinds corona heel erg de nadruk op gelegd, maar als ex-vroedvrouw, weet ik al langer dan 3jaar dat verzorging van handen na een handenarbeid zéér gewenst is.
"Zonder muziek zou het leven een vergissing zijn ". Dat zegde ook de filosoof die ik in een vorige paragraaf vernoemde. Omdat het de verjaardag is van Sandra Kim, sinds vandaag 52 jaar, draai ik haar enige grote succes, "J'aime la vie". Tot morgen
In heel de wereld is er niks gebeurd, behalve de belangrijke gemeenteraadsverkiezingen in België. Althans, als ik de kranten mag geloven. In de krant beslaat het alle pagina's, behalve de bladzijde van de spellekes, tv-programmatie en sportnieuws. Een eerste test om te weten te komen of de Vlaming ook zonder 'verplichting' naar het stembureau zou gaan. Niet dus, 4 op de 10 zijn thuisgebleven. De vraag is dus: zijn de stemmen en uitslagen relevant? Geen idee natuurlijk, want wie zijn de thuisblijvers? Gaat men het stemrecht terug naar stemverplichting buigen om de democratie op gemeentelijk niveau te handhaven? Hier en daar zijn er toch belangrijke verschuivingen. De absolute meerderheid van bepaalde partijen is toch een beetje afgezwakt en het cordon sanitaire is zelfs in één gemeente doorbroken door de ontegensprekelijk meerderheid van Vlaams Belangstemmen. Hier is de meerderheid van Jean Marie ook doorbroken. Zéér tegen zijn zin moet hij nu een coalitiepartner zoeken, die niet zomaar naar zijn mond zal spreken. En juist dàt, heeft onze burgervader niet graag; het delen van de heerschappij, toestemming vragen, in debat gaan. Kortweg, zijn zin niet meer kunnen doen. Hopelijk komt zoiets ten goede voor de Middelkerkenaren en zijn omgeving en blijven de plannen voor gigantische woontorens in de schuif liggen. Niet alleen hier zal veel gepalaverd worden, zeker ook bij de nationale partijkopstukken nu er nog een federale regering moet gevormd worden. Wie gaat er nu federale formateur worden? Daar zullen we nog eventjes geduld moeten voor hebben, want burgervader worden is nu de allerbelangrijkste job van het land geworden en verkozen boven een premierschap en ministerpost. Wat is wel duidelijk geworden? De 'groenen' en 'Open VLD' hebben veel van hun pluimen verloren, extreem rechts en extreem links zijn niet overal doorgebroken, geen slechte verkiezingen voor de CD&V en Vooruit. Ondertussen lonken ook weeral de verkiezingen in de USA, als nieuwsvullend item. Nog 3 weken en dan is daar ook weeral een belangrijke stemming. We geraken niet verlost van belangrijke keuzemomenten in het leven en van de beoordeling daarvan door profs, journalisten en al degenen die iets luidop willen verkondigen of de betweters. Voilà, dat heb ik weeral eens goed gezegd en geschreven. Nu maak ik me klaar voor mijn jaarlijks dokteronderzoek. Ik moet fit blijven en dat moet af en toe eens gechecked worden. Tot morgen
Ik heb gebruik gemaakt van mijn stemrecht. De gemeenteraadsverkiezingen zijn spijtig genoeg geen verplichting meer om naar het stemhokje te gaan. Ik werd naar de lagere school geblazen waar ik mijn stem mocht gaan uitbrengen, ttz, mijn bolleke rood kleuren. Veel inspraak in het beleid hebben we niet meer. Boven onze hoofden wordt alles bedisseld en compromissen gesloten. De keren dat ik dan de gelegenheid krijg om mijn voorkeur van partij en politici uit te spreken, neem ik dan ook met twee handen aan. Er was redelijk veel volk aanwezig maar dat kan ook een momentopname zijn. Het is wel droog weer, dat spreekt dan ten gunste van de stemming. Afwachten tot de kranten morgen laten weten hoe groot de opkomst was. In de dorpen en gemeenten zal het niet zo veel verschil maken of men van 'plicht' of 'recht' spreekt. Ik denk dat er veel minder opkomst zal zijn in de grote steden. Afwachten maar. Ik heb in ieder geval voor de 'goei' gekozen.
Voor de rest zal het vandaag een kalme dag zijn. Ik heb al een wandeling achter de rug en voor buiten te zitten is het echt wel iets te winderig, fris en geen zon. Daarenboven zijn de vrienden gisteren al langsgekomen met een rozijnenbrood, heb ik gisteren ook een hoop telefoons gehad, dus de zondag mag nu effectief eens een rustdag zijn. Op tv ook geen koers meer, gisteren was de laatste wedstrijd, 'De Ronde van Lombardije'. En op alle zenders zal vandaag alleen gesproken worden over de 'keus', opkomsten, stemmenkanonnen en burgemeesters. Een boek en een fleeceke rondom mij, de hond dichtbij in de zetel, is een goed alternatief. Tot morgen
Ik moet mijn welgemeende excuses aanbieden aan 'Fred' van 'fotomanie', die ik ervan betichtte om de kop van mijn kippen te hebben afgebeten. Wat een lettertje verschil al niet kan veroorzaken!! Ik schreef over de snoodaard 'fret' met een 't' die van mijn tuin een ware slachterij maakte. Al zal 'Fred' wel een kippetje lusten, maar toch niet op die manier proberen op zijn bord te krijgen en al zeker niet rauw oppeuzelen. Natuurlijk ben ik weer op zoek gegaan naar meer inlichtingen over dat roofdiertje. Een manneke noemt men 'ram', een vrouwtje 'moer' een kleintje van dit dier is een 'pup'. Ze worden niet alleen als huisdieren gekweekt, men zet ze soms ook in voor de jacht en dat noemt men dan 'fretteren'. Men moet wel een vergunning aanvragen om er op konijnenjacht mee te gaan. Meestal gebruikt men dan de albino-fretjes, die zijn goed zichtbaar voor de jagers en jachthonden. Dank zij Fred ben ik ook weer wat wijzer geworden.
Nog 80 dagen, en 2024 is gedaan. Het zal een jaar van veel bestuursveranderingen geworden zijn. De meest onvoorspelbare zal die van morgen zijn: gemeenteraadsverkiezingen. Niemand wil nog nationaal zetelen, wel de wedde opstrijken naast de dorpstoelage, maar besturen wil men op gemeentelijk vlak doen. Daar heeft men geen last van gevraag, geen gezaag over het beleid zoals in het parlement en bovenal men kan niet ontslagen worden of moet niet voor een futiliteit ontslag nemen. De wedde is dan wel niet zo riant, maar men heeft tenminste werkzekerheid voor 6 jaar. Men kan ook verschillende mandaten opnemen die wat geld in het laatje brengen. Men moet niet zo stijf deftig voor de dag komen. Eigenlijk kan men meer zichzelf zijn en een beter familieleven hebben. De weg naar het werk vraagt ook niet zoveel tijd, meestal is het maar een hoekje om. De gemeenten en steden waar de grote politieke tenoren een gooi doen naar de burgermeesterssjerp krijgen volop en overal aandacht. Dat interesseert me niet zoveel, wel wat er in mijn gemeente gaat gebeuren en wie er de baas zal worden. Ik steek het niet onder stoelen of banken, ik zou graag een ander figuur hebben dat mijn gemeente bestuurt. Ik ben natuurlijk niet alleen om dat te bepalen, ongeveer 20.000 inwoners waarvan er ongeveer 15.000 stemgerechtigd zullen zijn. Tot gisteren heb ik geen enkele flyer of brief in de brievenbus gekregen. Ik moest deze week nog uitzoeken welke partijen er allemaal waren, behalve Vlaams Belang, N-VA, Lijst De Decker, zijn de andere partijen een samenraapsel geworden van de traditionele partijen. Het zal een naamstem worden bij mij. Stemmen ga ik doen, ik maak gebruik van mijn democratisch voordeel, met een rood bolleke proberen duidelijk te maken wie ik aan het hoofd van de gemeente wil hebben. Tot morgen
De spierensoeplesse van een 76 jarige heb ik nog niet teruggekregen. Ik loop nog altijd wat stijf en stram door mijn leven. Betonnen stenen trappen komen dan ook heel hard aan. Mijn geschaafd snoetje is ook nog niet terug tot mijn beroemde schoonheid weergekeerd. Ik kreeg van de kapper de raad er een beetje 'Arnica of goudsbloemzalf of gel' aan te doen, om het genezingsproces wat te bevorderen. Dat zal ik dan maar eens doen want mijn gezicht heeft nog altijd geen 'gezicht'. Tot daar mijn fysiek welbevinden. Het is vandaag, naast de 'Internationale Meisjesdag' ook 'Internationale Dag van het Ei'. Omdat ik over de meisjedag voorgaande jaren al geblogd heb, komen nu de eieren eens aan bod. Het 'ei' wordt gevierd iedere tweede vrijdag van de maand oktober. Ik zal voortaan wat meer eieren in mijn dagelijkse menu opnemen. Het is goed voor mijn huid, dat het fris en gezond houd, mijn ogen worden er beter van en ook mijn geheugen heeft er baat en voordeel bij. Het bevat dan ook veel calcium en Vit. D. Het kan gebruikt worden als ontbijt, lunch en avondeten. Een tweetal eitjes per dag kan de lever en alle andere inwendige organen goed verteren. Dat kippenproduct heeft niets dan voordelen, en het blijft, ondanks de prijsstijgingen nog altijd een goedkoop en betaalbaar etenswaar. De bereidingen zijn legio, vanalles kan men ermee klaarmaken en altijd even smakelijk. Je kan het bakken, braden, koken, roeren. Omeletten , wentelteefjes, pannenkoeken, gekookte eitjes, alles is even lekker en mislukken doet het zelden. Als voorgerecht met wat kaviaar gevuld is het een feestelijk gerechtje bij een aperitiefje, liefst zonder alcohol. Eieren heb je ook nodig bij bijna alle taarten die men bakt, voor eierkoeken, voor veel bereidingen. De smakelijkste gerechten som ik even op, om jullie te doen watertanden: mayonnaise bijna onontbeerlijk bij onze frieten, een gepocheerd eitje, quiche, cake, crème brûlée, sabayon...Ik zou zeggen, leg een eitje altijd in je winkelkar, goedkoop en gezond. Dat ga ik ook doen. Natuurlijk kan je zelf ook kippen houden, in een goed afgeslopen ren. De vossen zijn er tuk op. Ze bijten de kop af en laten de rest liggen. Dat is hetgeen er gebeurd is met mijn kippen in Mechelen, een paar 'freds 'op bezoek in de tuin, en het was gedaan met kippen en eieren hebben. Tot morgen
Het is geen gezicht zoals ik hier nu zit. Een lichtjes gezwollen gekneusd liefelijk snoetje! Stram en stijf langs de linkerkant van mijn lijf!. Jullie kunnen het waarschijnlijk al raden: ik ben gisteren meegesleurd door de hond op mijn stenen trappen buiten!. Ik ben enthousiast als mijn buurvrouw komt, maar de hond nog veel meer. Daarom doe ik de leiband aan, zodat hij van vreugde mijn gasten niet omver loopt of op ze springt van blijdschap. Ik volgde iets té traag naar zijn zin mijn naamgenote. Niettegenstaande hij amper 15kg weegt, heeft hij ongeloofelijk veel macht, kracht en sleurde hij me gewoon vooruit met alle geweld. Dat heeft zo zijn voordelen als ik een duin wil opgaan, een groot nadeel als dat gebeurt als ik op de trappen mijn gasten laat voorgaan om binnen te gaan. Ik heb al geleerd om niet tegen te spannen als ik voel dat ik dichter bij de aarde ga komen, maar ik schuurde zoals een renner over de betonstenen en mijn hoofd heeft nu dus schaafwonden. Gelukkig is dat niet al te pijnlijk, maar mijn hand schuurde ook langs de stenen en het het topje van mijn ringvinger heeft ook een vliemeke verloren. Dat velleke is aan de stenen blijven plakken. Ik zag het deze morgen nog op de trappen liggen want het was niet weggegspoeld door de regen van deze nacht!. Dat waren geen buirestanten van 'Kirk', die waren voorzien voor het zuiden van ons land. Zo dat was een verslag van een bezoek, waar mijn bezoekster van het 'lam gods' geslagen werd en bleek uitsloeg van het verschieten. Gelukkig stond de alcoholvrije aperitief al klaar en alsook de koffie. We konden dus beiden rap bekomen van mijn tuimelperte. Dat was het pijnlijke nieuws. Enfin, ik zie aan alles in de tuin dat de herfst volop aanwezig is. Vooral de vlijtige liezen hebben hun beste en mooiste tijd gehad en zijn er de brui aan 't geven. De bladjes aan bomen en struiken beginnnen op te krullen, wat het begin is van verandering van fris lentegroen naar de mooie herfst kleuren vooraleer ik alleen nog maar kale takken zie hangen aan de stammen. Alles gaat zo stilletjes aan in wintermodus. In de gazet zijn er de rechtbankverslagen te lezen, waarvan het belangrijkste is, dat van Gregory, alias Eveline, die het zo ver kreeg om bekende mannelijke BV's in hun blootje te kijk zetten voor jan en klein pierke. Ook weer volop verkiezingsnieuws. Jean Marie heeft het gedaan gekregen om op één jaar tijd de schulden van de gemeente per Middelkerke per inwoner, te doen oplopen van 3.280€ op 10/10/2023 → 4.500€ op 10/10/2024. Is dat een goed bestuur? Ik ben echt wel nieuwsgierig naar de uitslag van de 'keus'. Nu ga ik mijn stramme en stijve spieren wat rust gunnen. Boodschappen doen zal voor een andere dag zijn. Ik wil niet telkens de uitleg geven dat ik tegen de deur van een kast ben gelopen. Tot morgen
Gisteren namiddag was het weer een dag die ik gelukkig maar een keer op een jaar moet meemaken: vaccinatie van de hond. Een onderzoek door de dierenarts is bijna onmogelijk, en iedereen is al blij dat het spuitje gegeven is. Lichaamlijk onderzoek van gebit, hart en longen zal gebeuren als hij nog wat ouder en kalmer zal zijn. Als beloning heb ik dan maar een toertje met de auto gedaan, niet alleen vind hij dat plezant maar het is bovendien goed voor mijn auto. Ik doe zo weinig kilometers met de wagen (vorig jaar 1500) dat ik af en toe eens de gelegenheid moet aangrijpen om een uitstap te doen. Gisteren heb ik al de boerenbaantjes van mijn gemeente gedaan. Dat zijn er heel wat. De wegen zijn wel geasfalteerd maar zo smal, dat ik hoopte geen tegenligger tegen te komen. Op mijn gemakske en tuf tuf heb ik zo een uurtje rondgesjoefd, met een tevreden hond op de achterbank en een tevreden chauffeur aan het stuur. Gisterenavond was het dan weer een zapavond. Ik vond niks om mijn avonduren gezellig te slijten en bleef plots hangen aan een 'dartswedstrijd'. Blijkbaar worden er heeldere avonduren besteed aan de uitzendingen van de vogelenpiekwedstrijden. Is dat nu een sport geworden of blijft dat een veredelde cafésport? In ieder geval zijn de spelers bekijkens waard. Het zijn geen mooie atletische, gespierde, sportief gebouwde lichamen die ik zie bij deze mannen, nee, ze torsen meestal een zwangerschap van 9 maanden. Verder hebben ze kleurrijke hanenkammen, tatoeages zover als ze toelaten hun lichaam te bloot te stellen aan de kijklustigen, en hebben ze een zilverwinkel aan: piercings, oorbellen, ringen. En dan het spelleke. Ik denk dat bij iedereen thuis wel zo'n bord hing en wat pijltjes voorhanden waren om eens een spelleke te spelen als kinderen onder elkaar of met vrienden. Ook hing er wel in iedere café zo'n bord om de bezoekers aan te zetten wat beweging te hebben en daarna nog wat pinten te drinken. Maar of dat nu 'sport' is, zoals ze het nu noemen? Men weet het natuurlijk nooit want 'biljar' is ook een populaire uitzending op tv geworden, nu het Engelse snooker de plaats van de 'driebanden' van Raymond Ceulemans en de commentaar van Karel Mommens heeft ingenomen. Aangezien darts iets meer geworden is dan een verzetje in de kroeg, ben ik eens gaan opzoeken waaraan een officieel spelletje moet voldoen en ook de attributen. Het belangrijkste is natuurlijk het 'bord'met een officiële diameter van 451 mm. In alle prijsklasses te vinden. Dan de 'pijltjes' die nu 'darts' genoemd worden: in alle prijzen en uitvoeringen te kopen en telkens per drie. Dan de wedstrijd plaats: het middelpunt van het bord hangt precies op 1,73m boven de grond. De afstand tot de 'orch' waar de speler zijn voet moet zetten, tot de muur waar het bord hangt, is precies 2,37m. (waarschijnlijk omzetting van Engelse maten).
De spreuk van de dag: regen met Sint Denijs, natte winter enn weinig ijs. Tot morgen
