|
Gisterenavond hebben mijn dochter en ik een leuke avond gehad. Heerlijk en eerlijk met elkaar gebabbeld en onderwijl onze 'kroket' rustig verorberend. Op aanvraag van mezelf, wil ik geen boekenbonnen af andere geschenken meer hebben sinds de kinderen me de e-reader cadeau gaven. Ik heb voorgesteld om telkens samen ergens een lekkernij te gaan eten, zodat ik ook niet meer aan de kookpotten hoef te staan. Met het gezelschap en ons eens gezellig laten bedienen terwijl we iets eten dat ikzelf niet kan klaarmaken. Dat is echt niet te versmaden en een goed cadeau. Alleen op restaurant gaan, doe ik niet. Niets is zo triestig dan alleen aan een tafeltje te zitten en je eten naar binnen te schrokken om rap weer buiten te zijn. Zo zijn de bezoekjes leuk en ontspannen en daarna maken we er nog een tv-avond van, leveren eens naar hartelust commentaar op alles wat we zien. Deze morgen heb ik ze dan op de tram gezet naar Vaya Mundo, Oostende, waar er duchtig door het koor zal gerepeteerd worden voor een optreden in de Sint Romboutskathedraal in Mechelen, later dit jaar. Het zijn zalige dagen en uren om met elkaar door te brengen.
"De belangrijkste stap in je leven, is misschien die waarmede je mensen tegemoet komt." Henri Boye. Dat kan alleszins het begin zijn van prachtige vriendschappen en prachtige liefdes. Dat is zoals Tarzan, aan de lianen hangend, Jane toesprak, me Tarzan you Jane? Maar ik sta niet meer in het oerwoud als Jane, want ondertussen is de tuinman aan het laatste stuk van de grote opruimwerken in de tuin, en het snoeien van struiken en bomen, bezig. En lianen zijn er dus ook niet meer te bespeuren en zo is Tarzan ook alweer verdwenen. Enige jaren geleden was het me tussenin nog mogelijk om wat bij te snoeien, helaas begint dat er ook wat uit te vallen. Maar een mooie gesnoeide en opgeruimde tuin krijgen op een paar uur, is echt wel plezant, zonder er dagen arbeid aan te moeten besteden. Ik kan rustig de winter doorkomen met een mooie gladgestreken tuin, in zovere dat mogelijk is met mijn spring-in-'t-veld van een hond.
Ik heb de tijd nog niet gehad om de krant te lezen. Het was een drukte van jewelste deze morgen. Ontbijt klaarmaken en klaarzetten voor ons beiden en nuttigen, met mijn dochter mee naar de tramhalte gegaan en ze veilig op de 'zeelijner' gezet, met de tuinman een goed klapke gedaan, evenals met de buren links en rechts en rechtover mij. En zo is het al namiddag geworden en tijd voor een kleine lunch en de gazet te lezen, aller, toch één katern. De rest is voor morgen. Ik zal straks toch nog buiten kunnen zitten en mijn opgeruimde tuin eens in ogenschouw kunnen nemen, want de zon is er. Tot morgen
|
