En waar gaan we vandaag aan beginnen mijn beste lezers? Aan blog 900, zoveel verhaaltjes, weetjes en aangename lectuur heb ik op mijn 'Tik Tik Tok Tok' (25/06/2021) geschreven. En nog altijd met evenveel plezier en inspiratie van het moment. Nu is het de grote rust vóór de wielerkaravaan en bijhorende reklamestoet zich op gang trekken. Het is alleen de tram die de stilte af en toe verstoord. En dan komt er straks Rodania met zijn Beethovennoten weer aangereden en is er ambiance té over in de straten. Natuurlijk ga ik met de rest van de buurt in mijn strandzetelke zitten om de groep wielrenners 6x te zien passeren en aan te moedigen. Stralend weer is het in ieder geval. Geen regen te bespeuren zodat een glad wegdek onbestaande is, en blijven hopelijk valpartijen achterwege. Niks mag deze feestdag van de koers in het water doen vallen of ontsieren. En tewijl ik wacht op het startschot van deze belangrijke wedstrijd heb ik tijd om nog 300 woorden te schrijven. Er is toch een ergernisje dat ik kwijt wil. Ik kreeg een hint van mijn vrienden, dat in de weekendeditie van de zustergazet van de mijne, een artikel verschenen was over 'mij'. Gevonden op het internet. Wat blijkt? Eerst aanmelden, registreren en allerlei gegevens (leeftijd, man/vrouw/niets) doorgeven vooraleer ik iets over mezelf als "Coastal Granny" kan lezen. Dat doe ik niet en kan dus maar een paar zinnen van het item lezen. Ik lees briefly dat het gaat over de looks, kledij en levenstijl die aangespoelde dames aannemen. Vrouwen, meestal alleenstaanden tussen de 45 en de 100 die aan zee gaan wonen en een eigen mode en leefwereld hebben ontwikkeld nadat de kroost het nest verliet of na pensionering. Van de outfit kloppen er een paar zaken zoals de wijde trui omdat die gemakkelijk zit maar niet in wit, beige of kasjmier. Ook de ruime slobberbroek in katoen maar niet in zijde die Diane Keaton promoot. Zij wordt als het te volgen beeld voorgesteld terwijl zij geen 'granny' is. De haren opgestoken dat klopt, maar dat doe ik al zolang 'ik' 'ik' ben. Een ruime zomerhoed in raffia met bloemen versierd, model 'beachside', klopt ook maar die draag ik noodgedwongen om mijn hoofdje te beschermen tegen de felle zonnestralen. Een rieten mandje sleur ik niet mee, dat is zwaar en onhandig om te winkelen. Dat is goed als er alleen 200gr jonge kaas of wat eitjes moet gedragen worden. Wat klopt er nog wel/niet? Wel, fruitschalen vol citroenen omdat ik graag een citroentaart bak. Niet, potjes met kruidenplantjes koesteren op het venstertablet. Niet, de bloemen in de vazen, die blijven in de tuin staan. Iemand zal me wel eens de volledige bladzijde bezorgen om de rest van mezelf te weten te komen. En als laatste voor vandaag is spel nr 7 van Breughel aan de beurt: maskerspel. Waarschijnlijk heeft hij dat leren kennen tijdens zijn Italiëreis en verblijf bij de adellijke families waar dat toneelgenre in volle opgang was in de 16e-17e eeuw. De maskerade, van maschera of een vals gezicht opzetten, dat deden edellieden graag. Tot morgen
Ik ben nog een beetje moe en daardoor voelt alles ook wat kil aan. Maar zeg nu zelf, 16°C is toch niet warm, nietwaar? Ik heb mijn slaap gelaten om regen te zien in plaats van Mercurius, Venus, Uranus, Mars, Jupiter, Neptunus, Saturnus en een sikkeltje maan erbij. Een mooie planetenparade van NO over O naar ZO naar Z, was voorzien om 4u30, maar de wolken staken er stokken voor. Ik ben dan ook niet op stap gegaan om boven op een duin het spektakel maximaal te zien en er volop van te genieten. Ik ben wijselijk met woeffie thuis gebleven. Maar voor een extravagante luchtshow met planeten op een rijtje, is het nu wachten tot 2040. Mischien zal ik me ondertussen nog eens tevreden kunnen stellen met het bekijken van een satelliettreintje van Elon Musk zoals al een paar keer te zien is geweest. Al is dat toch niet hetzelfde als hetgeen de natuur, om de zoveel jaar, voor ons regisseert en demonstreert. Genoeg naar de hemel gekeken, weerom terug naar het aardse bestaan, al passeer ik eerst via mijn heiligen. Een hele reeks godsvruchtige mensen die me door hun namen weer aan wat anders doen denken. Fibronia staat voor mij gelijk aan een heel pijnlijke toestand veroorzaakt door wildweefselgroei in de baarmoeder en buikholte, Perseveranda doet een belleke rinkelen voor mijn doorzettingsvermogen maar ook voor de Marsrover afgeschoten door de Nasa en die succesvol landde op Mars in 2021 en bij Casimir denk ik aan een luxueuze wollen trui die ik nu best zou willen hebben. Maar een nieuwe heilige is misschien in aantocht als binnen enkele jaren de 'Sagrada Familia' zijn voltooiing zal kennen. Sinds 2003 is het Aartsbisdom Barcelona aan het onderzoeken of de zaligmaking van Antonie Gaudi (1852-1926), architect, niet mogelijk is. Dat omwille van zijn majestueuze gebouwen die hij tekende ter meerdere eer en glorie van God. Zelfs op zijn grafzerk in de crypte van de kerk, gaf men al de reden aan waarom men dat zou overwegen:......een man die een voorbeeldig leven leidde, een buitengewone vakman, de auteur van dit prachtige werk, 'de kerk'.....Dat is een korte impressie van heiligheid volgens pijltje. Er zijn nog een paar mensen die ik vandaag terugvind in de annalen van de geschiedenis. Michael Jackson (1958-2009) heeft toch wel indruk gemaakt op een hele generatie met zijn zang, muziek maar ook met zelfverminking zoals ik al zijn zgn beauty-operaties noem. Maar in dat zelfde jaar en dezelfde dag, verdween ook Jasmine, Hilde Rens (1972-2009) van het toneel, het scherm en de bühne. Haar erfenis van haar mooie songs zullen niet rap in de coulissen van de tijd verdwijnen. Nog te veel hedendaagse zangers proberen aan haar te tippen door haar liedjes te vertolken. Weinigen lukt het om een geslaagde interpretatie te geven van "Porselein", "Helemaal", "Licht Ontvlambaar", "Diep in mij" en "Alle meisjes aan de Macht".
Nog een mooi Jiddisch gezegde: bij wie geluk heeft, kalft zelfs de os. Het speeltje nr 6 is een spuitebis of een 'waterpistool'. Tot morgen
En een jarige vandaag. Mijn tweede kleinkind dat de humaniora heeft afgewerkt en een keuze moet maken wat er de komende maanden zal gebeuren: verder studeren, gaan werken of een sabbatical nemen. Ik ben eens nieuwsgierig wat deze achttienjarige zal beslissen. Het is zo precies een keuze maken tussen 'the brains' verder ontwikkelen of de handen wat steviger maken of alles eens rustig overdenken. Dat zal ik wel in de loop van de volgende twee maanden horen. Ondertussen wens ik hem een fijn verlof toe en veel plezier met zijn vrienden die hem vergezellen op een trektocht naar het Noorden van Europa.
Nog een half uurtje regendruppels en de planten en de bloemen hebben weer gezond en kalkvrij water gekregen. Ik moet nochtans goed in het oog houden wat de weersgeteldheid is, want het is vandaag de feestdag van Johannes de Doper en die sleurt een hele resem spreuken met zich mee. Zoals geweten, zijn die gestoeld op eeuwen en eeuwenlange ervaringen en observaties. Ze bevatten dus een zekere kern van waarheid die proefondervindelijk werd vastgesteld. De voornaamste, de waarste en de zekerste spreuk is zonder twijfel: 'wanneer Johannes is geboren, 't lengen der dagen is verloren!'. Al een seconde minder licht vandaag en we zijn weer op weg naar de wintertijd, wil dat zeggen. 'Het weer van St Jan, houdt dertig dagen an'. Als dat inderdaad waar is, dan zijn we gesjost voor de komende maand. Geen dag zonder regen, wil dat zeggen!! En dan is het zeker waar, wat in de volkswijsheid gezegd wordt van deze dag: 'Sint Jan, regenman'. Nog een tweetal: 'Is op Sint Baptist de hemel rein, dan zal hij het ook in juli zijn'. En: 'na Sint Jan moet de koekoek zwijgen, ander is er niet veel goeds meer te krijgen'. Tot zover deze volkswijsheden en spreuken die ik voor waar aanneem.
Nr 5 van de 'Kinderspelen' van Breughel is voor mij een onbekende: uil en uilenkot. Het enige dat ik er over kon vinden is een soort rekenspelletje waarbij dan een figuurtjr dat als uil moet doorgaan op een plankje staat zoals een scrabbleplankje.
Dat is het voor vandaag. Ik wil wel nog Alain de Bottom aanhalen, een hedendaags filosoof die furore maakte met zijn boek "De troost van de Filosofie" (2000). Hij schreef, wat ik echt wel kan beamen omdat ik soms ongelukkige mensen tegenkom: "er zijn weinig dingen waar mensen zich zo toegewijd mee bezighouden als met ongelukkig zijn". Tot morgen
Vier jaar geleden tufte ik naar de Brusselse Rand om mijn 'lagotto romagnolo' uit zijn moedernest te plukken. Kort gezegd is dat een Italiaanse waterhond. Een snuffelhond, die voor drugs aan lucht-en andere havens wordt ingezet en ook gebruikt wordt om de kostbare truffels op te sporen. Hier is natuurlijk niets van dat alles te vinden dus heeft hij zich gespecialiseerd in het zoeken van eten in vuilnisbakken, zakken leegmaken, net zoals de meeuwen. Ik heb dan de houding aangenomen van niets van voeding weg te smijten ofwel heel goed verpakt en besprenkelt met een geurtje van koffiedrab. Het is een dierbare gezel geworden in mijn dagelijkse leven en die op zijn manier op mij let en mij in het oog houdt. We stellen het goed samen en zijn tevreden met wat het leven ons biedt. Zo hoort het ook. De kwajongensstreken zijn er wat uitgegroeid en hij begint me prima te verstaan, als hij goesting heeft natuurlijk. Er is een wederzijds vertrouwen in elkaar van 100%. Zo slijten Raziel en ik, onze uren, dagen, maanden en hopelijk nog vele jaren in elkaars gezelschap. En zo kom ik al aan nr 4 van het 'kinderspeelgoed' van Breughel. Dat is nu werkelijk iets dat de jeugd van tegenwoordig niet meer kent, zelfs mijn kinderen zijn niet op de hoogte dat zoiets bij de na-oorlogse jeugd vermaak kon geven: altaarke en priesterke spelen!!!. Ik was al vergeten dat zoiets ooit had plaats gevonden: miske vieren. Al de benodigdheden daarvoor kon men toen in miniatuurversie kopen maar meestal flansten we alles zelf bij elkaar en lieten onze verbeelding de vrije loop, een eierdopke, een schoteltje, een sjaal, wat lakens, een bijzettafelke en wat krukjes. Want uiteindelijk kwamen er voor de viering toch heel wat attributen aan te pas om een echte kindermis op te dragen: kelk, ciborie, monstrans, pateen, kandelaars, missaalsteun, dikke boeken. Als kledij moest onze fantasie gebruikt worden om kazuifels, albe, stola, cingel, amict en manipel in elkaar te flansen. Een 'bonnet' mochten we niet vergeten op ons hoofd te zetten. De wijn werd vervangen door 'kalissenjab', zelfgemaakte limonade of water. De kerkhostie, het 'Lichaam van Jezus', werd vervangen door 'zure ouwel' die nog altijd wel te koop zijn. Soms gebruikte men ook de grote 'King-pepermunten', die hadden ook veel succes. Een 'godslamp' bleef achterwege, dat vuur van een 'zieltje' was een beetje te gevaarlijk om mee te spelen. Dat is nu echt eens een spel uit vervlogen tijden in het Westen, terwijl er in het Oosten nog altijd de thuisaltaren te vinden zijn en de vieringen die daar bij horen. Morgen weer een ander speeltje onder de loep nemen. Tot morgen
Er verjaart er een vandaag en da 'bennekik'. Hoe oud? Wel, ik kom nog niet in aanmerking om die boosterprik van de 80 jarigen te krijgen, ik ben zelfs nog een jaar verwijderd van 3/4 eeuw. Ik ga jullie niet verder laten tellen, ik draag met fierheid mijn vierenzeventig jaren. Ik ben bekend, maar er zijn er ook die net iets bekender zijn dan ik, die ook wat kaarsjes mogen uitblazen, een glaasje mogen drinken en een taartje mogen eten. Meryl Streep, actrice en bekend van films als, Kramer vs Kramer, Out of Africa, Florence Foster Jenkins, The Iron Lady, Julie Julia en nog vele films meer. Dan Brown, de schrijver van de "Da Vinci Code". De wielergod van de jaren '80, Fons De Wolf, winnaar van Parijs-Roubaix en Milaan-San Remo. Een zangeres kan natuurlijk niet ontbreken, Cyndi Lauper. Een paar van haar songs zal ik zeker eens beluisteren vandaag zoals "Time After Time" en "True Colors". Na deze algemene en belangrijke mededeling is het tijd voor mijn vervolgserie en vandaag ben ik beland bij een 'poppenhuis'. Dat is dus geen uitvinding van 1800-1900 maar al speelgoed in Breughels tijd. En wat verstaat men onder een poppenhuis? Een miniatuurversie van een gebouw of een deel van het gebouw inclusief het interieur, meubelen, voorwerpen en wordt bewoond door poppen. Er is ook een nauwkeurige schaalomschrijving voor de uitvoering van zo'n huisje. Vroeger was de schaal bij de antieke poppenhuizen om en bij de 1:10 (pophoogte, 18cm). De internationale standaardmaat is 1:12 (poppen 15cm) al gebruiken ze nu de moderne modelbouw dikwijls 1:18 voor de huisjes, meubeltjes, voorwerpen. Om een vergelijking te maken, Barbie is 1:6, die is dan 30cm. Het is speelgoed voor kinderen sinds de 19-20e eeuw de massaproductie op gang kwam. Maar er zijn ook volwassen die zich verdiepen in de modelbouw of verzamelaars zijn van oude en antieke poppenhuizen die een sfeerbeeld gaven van het leven van de adel en de begoede burgerij. Vele van die biezondere poppenhuizen zijn te bezichtigen in musea. Het bekendste poppenhuis "Mon Plaisir" bevindt zich in het Schlossmuseum Arnstadt. Een collectie van 82 interieurs, 391 poppen en meer dan 2670 voorwerpen, samensgesteld en ontworpen door Vorstin Augusta Dorothea von Schwarzburg-Arnstadt (1666-1751). Ze begon met het ontwerp, samenstelling en aankleding van haar poppenhuizen, maakte er eigenlijk een miniatuurstad van, in 1697. Ze verzamelde en liet alle objecten maken door ambachtslui en dat tot aan haar dood. Liet niet alleen vele prachtige tafereeltjes na maar ook een gigantische schuldenberg. Maar de collectie is nog volledig en intact gebleven en te bezichtigen. Tot zover de poppenhuizen en nu ga ik mezelf wat verwennen met wat zoetigheden. Tot morgen
"Vóór de langste dag dan neemt de zee, nà de langste dag dan geeft de zee". Een gezegde uit de 'Volksweerkunde'. Het wil eigenlijk zeggen dat er voordien iets minder buien zijn aan zee door het relatief koude zeewater. In de nazomer en herfst zijn de rollen dan omgekeerd. Midzomer, zomerzonnezwende, juniwende, zomerwende, zonnewende, allemaal omschrijvingen van de 'langste dag van het jaar en de kortste nacht. De zon staat om 11u14 loodrecht op de Kreeftskeerkring, een denkbeeldige cirkel op het noordelijk halfrond van onze wereld. Dat luidt het begin van de astronomische zomer op het noordelijk halfrond in. En op dàt uur zal ik een toost uitbrengen, dat ik gezond en wel de winter ben doorgekomen en de laatste dag van mijn 73 jarig leven, gezond en wel kan vieren. Evenwel zonder speelgoed. Alhoewel dat had best gekund, had ik ze niet kwijtgespeeld zoals enkele dagen eerder beschreven (blog 11/06) en met een remplacant tevreden moet zijn. Speelgoed nr 2 van Breughel is een 'speelpop'. Ik durf te veronderstellen dat ieder meisje wel in haar leven ooit een pop heeft gekregen en er al dan niet mee heeft gespeeld. Men beweert dat 'een pop' wel het oudste speelgoed ter wereld kan zijn want zelfs in de Egyptische graven vond men poppetjes als gift of gave neergelegd bij de mummies. Verkleinde kopieën van echte vrouwen zijn er wel altijd en overal ter wereld geweest, zoals de beeldjes van de vruchtbaarheidsgodinnen. Vanaf de 16e eeuw ziet men afbeeldingen van een pop op schilderijen verschijnen als een alledaags speelgoed. Vanaf de 17-18e eeuw verschijnen er poppen waar er een mechanisme was ingewerkt voor bewegende armen en benen. Door de uitvinding en gebruik van de 'veer' in de pop en hiermee bedoel ik niet een 'veer' van een vogel, een overzetboot of een horloge, probeerde men ze wat levensecht en natuurgetrouw te maken. Gaandeweg komen er ook de luxe-uitvoeringen van de poppen in geglazuurde porselein. Om ze beter te kunnen beschilderen en van rouge en lippengloss te kunnen voorzien, gebruikte men uiteindelijk de ongeglazuurde porselein, de zgn biscuit, en dit zijn geen koekjes. De lappen- en stropoppen zag men vooral bij de gewone mensen. En nu zijn er de kunstige, bijna levensecht ogende babies en kleuters, die de mensheid verleiden een speelpop in huis te halen. Het heeft lang geduurd eer er een mannelijke variant kwam. Die zagen we dan eerst en vooral verschijnen in de USA. De Uncle Sam poppetjes, de figuurtjes die cowboy en indianantje speelden en later kwamen de actionmen erbij. Vergeten we zeker en vast onze 'Ken' niet van de Barbies.
En de coronacijfers stijgen weeral overal en dus doet onze taalontwerper maar lustig verder om nieuwe woorden van dat fenomeen met zijn gevolgen, te omschrijven. Vandaag: tweestreepjesmens oftewel een coronatestpositief persoon. Is dat geen goeike? Tot morgen
"Er is geen weg naar vrede, vrede is de weg" zei E.R. Zydervelt. En als dat zo maar eens waar kon zijn dan zou de 'Internationale Dag voor de Vluchteling', zoals vandaag voorzien is, niet meer moeten bestaan.
Voor de tweede keer in het korte leven van mijn zo geliefde blog, begin ik weerom een huzarenstukje te schrijven. Mijn eerste langdurige opdracht die ik mezelf had opgelegd begon op 3 september 2021 en eindigde op 31 december 2021 en betrof de 126 spreuken, uit het schilderij 'De Omgekeerde Wereld' uit 1559. Geschilderd door Pieter Breughel de Oude (1525 '30?'-1569). Iedere dag eentje beschreven en soms van commentaar voorzien. Met het vooruitzicht van de grote vakantie en het amusement dat ik moet bezorgen aan de kleinsten en een beetje grotere kids, ben ik ook een ander schilderij gaan bekijken van deze schilder van het leven van 'alledag'. "Kinderspelen", 91 kinderspelletjes die Breughel, voor alle volgende generaties uitbeeldde en die hij onsterfelijk maakte op doek in 1560. Het is weerom historisch te noemen omdat het ons een inkijk geeft in het leven van iedere dag van het Middeleeuwse kind. Het schilderij, 118cm hoog en 161cm breed, een olieverfschilderij op eikenhout, bevindt zich in het 'Kunsthistorisches Museum' in Wenen. Wie de oostenrijkse hoofdstad bezoekt kan er meteen eens een blik op werpen. En wat zijn 'kinderspelen' precies? Iets waar de 1,5- 12 jarigen en alle volgende jaren, zich mee kunnen bezighouden. Ook in het tijdperk van electronica, internet, sociale media en ga zo maar door. Vandaag een spelletje dat nog gekend is: bikkelen. Een behendigheidsspelletje dat al beschreven staat in Homerus zijn Ilias, op Griekse vazen te zien en op fresco's van de vroegere Romeinse villa's. Een spelletje dat op de speelplaats gespeeld wordt door zowel jongens als meisjes en wel met '5' bikkels. Die klompjes zijn van hard metaal, dat de vorm heeft van het 'sprongbeen van het enkelgewricht' van een schaap. Daar werd oorspronkelijk mee gespeeld, niets ging verloren nietwaar als men een beest slachtte! In het Frans hoort men nog de oorsprong van de bikkel: jeu d'osselets. Het spel uitleggen vraagt te veel van mijn 500 woorden. Kortweg, er is de 'opwerpsteen' soms 'den boer' genoemd of, hoe kan het ook anders 'the Jack' in het Engels. Dan is er de voortgang van het spel door het feilloos uitvoeren met de bikkels van verschillende figuren zoals maaien, zaaien, planten, kappen, muurtje bruggetje enzovoort enzoverder. Al de spelregels zijn te vinden op het keislimme net. En nu bikkelen maar! Morgen wat anders.
De zee: je grootste vriend maar tevens je grootste vijand. Dat zeg ik tegen de kids altijd om hen aan te manen toch respect te hebben voor dit natuurfenomeen. Luisteren naar de redders en blijven waar het veilig zou kunnen zijn. Hoogtij, laagtij, springtij, kellen, muien, wind, niets zo mooi en soms zo onschuldig ogend en golvend maar oh zo gevaarlijk. Het is bij de eerste overrompeling van de kust maar weer eens gebleken dat de 'zee' neemt als men haar niet respecteert. Tot morgen
