Buurvrouw Simonne verhuisde iets meer dan een jaar geleden naar Brugge. Deze week verhuisde ze naar de hemel. De vele klapkes aan mijn poortje plezierden ons beiden en ook de capriolen en salto's van Raziel. Dat is nu eenmaal het leven, spijtig genoeg.
Met 1°C, maar zonder wind, voelt het niet echt koud aan. De winter is wel dichtbij, de sneeuw-en regenzone bevindt zich op een 18 km van mijn huis. Wat de PC toch niet allemaal uitrekend voor mij!!!. Niet de computer zoekt van alles voor mij uit, ook de almanaksamenstellers doen veel zoekwerk in mijn plaats. Het kan niet missen dat een mens een beetje luier wordt, wat lakser ook, omdat heel veel in zijn plaas door anderen gedaan wordt. Op den duur moeten we alleen nog zelf ademen, eten, wat bewegen en worden alle andere menselijke activiteiten voor ons gedaan. Ook 'denken' is een bezigheid die anderen soms voor mij doen en schrijven dan een wonderlijk resultaat neer. Japan is nu niet direct het land waar het feminisme de plak zwaait, maar toch zijn er enkele, zoals Hiratsuka Raichô (1886-1971) die opkamen voor de vrouwenkwestie en een vereniging oprichten "De Blauwkousen". Hun ideeën en inspiratie halen ze uit oeroude teksten om zich tegen het patriarchaat te verzetten zodat de vrouw weer een 'ware mens' wordt en terug in gedachten houden dat "de vrouw oorspronkelijk de zon was". Daar moeten mijn lezers het dit weekend mee doen, want de filosoof heeft een idee dat zaterdag en zondag één geheel is. Denken op zaterdag is rusten op zondag of vice versa. Gelukkig geldt dat niet voor de 'Klara-agenda'. Die beschrijven weer een, voor mij, onbekende componiste/uitvoerster voor de 'viola da gamba' de Antwerpse Leonora Duarte (1610-1678). Zo heeft haar compositie "Sinfonia no 7" heeft de tand des tijds goed kunnen doorstaan. De muzikale joodse familie Duarte was eind 16e eeuw Portugal ontvlucht en vestigde zich op de Meir in Antwerpen ter hoogte van de tegenwoordige stadsfeestzaal. Enkel de hierboven genoemde partituur van Leonora is bewaard gebleven. Tot zover weer mijn weetjes van de dag. Wat valt er nog te vermelden vandaag? Dat er waarschijnlijk in de USA een president aan de macht zal komen met een 'strafblad' en wel de goudgeel gekleurde Trump, met de blonde bles. Nog een verbazend weetje; Bart heeft toch voor alle zekerheid maar de eed afgelegd en de sjerp van burgemeester van Antwerpen, omgord. Het moest eens mislukken dat hij geen premier wordt, dan heeft hij toch die zekerheid al. Op zijn voorziene 'stand-in' kan hij niet bouwen, want Els verwacht een baby van de kamervoorzitter en zal niet al te lang beschikbaar zijn voor de functie. Goed nieuws is er ook voor de Middelkerkse handelaren: op het grondgebied, waar Jean-Marie de scepter zwaait, komen er plots heel wat bewoners bij in Lombardsijde: de militaire basis gaat weer open en wordt bevolkt met militairen die van Limburg naar West-Vlaanderen verhuizen. Tot morgen
Moesten de mensen me nu zien zitten aan mijn bureau, ze zouden denken 'wat voor dringende en gewichtige zaken heeft dat mens allemaal te doen!'. Want ja, mijn desk is bezaaid met mijn onmisbare agenda's die me aan de belangrijke zaken van het leven doen herinneren, zoals een kappersbezoek op de eerste vrijdag van het nieuwe jaar. Mijn weerkerende agenda vertelt me over Leonardo Da Vinci (1452-1519), uitvinder, schilder, beeldhouwer, schrijver en nog veel meer. Hij was evenwel geobsedeerd om een 'vliegende mens' te worden, alwaar hij een constructie in elkaar knutselde die het hem mogelijk zou maken in de lucht te vliegen zoals een vogel en wel met een spanwijdte van meer dan 10 meter. De poging van 'durfal' mislukte. De voorloper van het eenmotorig vliegtuig ging zelfs niet van de grond. Ik moest vandaag, zonder constructie geen moeite doen om vooruit te vliegen, de koude wind nam me zomaar mee naar den dijk. Dan ligt hier ook open, mijn Chinese agenda. Dat geeft me vandaag een gezegde van Lao Zi (°± 571 vC), een stichter filosoof van het taoïsme en zegt me vandaag volgende wijsheid: "uit het Ene komt Twee voort". Dan is er nog mijn nieuwe filosofische almanak die me een wijsheid van Emile Auguste Cartier (1868-1951) ook gekende als 'Alain', voorhoud: "de schrijfkunst gaat aan het denken vooraf". Want zo zegt deze wijsgeer: filosoferen begint met schrijven, want wie schrijft wordt gedwongen vorm te geven aan zijn gedachten. Kortweg wil dit zeggen dat alle schrijvende bloggers filosofen in-de-dop zijn. Vervolgens ligt de almanak van 'Klara' ook op 3 januari open. natuurlijk ook weer met een voor mij onbekende jazz muzikante Yannick Peeters, die bespeelt de cello en contrabas. Want jullie lezen wel goed, Yannick Peeters is een vrouw en geen veldcrosser. Met "Ginger Black Ginger" heeft ze in 2024 haar eerste eigen muzikale project op poten gezet. Dit lees ik allemaal in mijn scheurkalender, want voor mij was en is ze een nobele onbekende en al zeker omdat de jazzmuziek me absoluut niet kan bekoren. Dan zijn er nog de duizende lijstjes die op de PC te vinden zijn, zoals 'woord van de dag', citaat van de dag', verjaardagen en hetgeen er ooit op deze dag plaatsvond.... De heiligen van de dag met op 3 januari zo'n 23 die opgesomd worden. De belangrijkste is wel "Jezus, Zoete Naam". Volgens evangelist Lukas, wordt aan een jongen zijn naam gegeven bij de 'besnijdenis' en zou dat gebeurt zijn, 9 dagen na zijn geboorte, vóór ze naar Egypte vertrokken. Dat was mijn schrijfkunst en nu ga ik over mijn woorden nadenken en naar de Noordzeecross in Koksijde kijken. Tot morgen
Twee januari en business as usual: poetsdag. Ik moet daarvoor weeral dieper in mijn buidel tasten want de dienstencheque gaat met 1€ omhoog en geen belastingaftrek meer. Ik zal dat nu éénmaal vernoemen en vanaf nu nooit meer schrijven want zonder hulp lukt het me toch niet meer. Ik ben tevreden met de dame en voor haar maakt, een euro meer verdienen, een gigantisch verschil. Ja, en voor mij weer wat meer kosten voor mijn levensonderhoud. Dus een herschikking van mijn budget en dat zonder morren. Maar tevredenheid is er vandaag zeer zeker: de zon schijnt!!!. Na de overweldigende triestigheid en somberheid van december 2024, maakt de blauwe lucht me weeral blij en waarschijnlijk iedereen. Zo start 2025 alleszins goed. Gisterenavond heb ik naar "Vrede...." gekeken en daarna om 2024 waardig af te sluiten naar het jaaroverzicht volgens Kamal "Mag ik even?" gekeken en geluisterd. Ik heb bij zijn conferences altijd een gemengd gevoel, van 'knap gevonden' tot 'een beetje plat'. Mijn nieuwjaarsavond was goed gevuld ook met berichtjes en foto's van mijn kroost (14), die samen een pistoletke en sandwich tot zich namen. Natuurlijk zal er ook over hun bevindingen van moeder/grootmoeder over de tong gaan en zullen er uitspraken zijn, zoals ze 'ziet er goed uit', 'ze babbelt nog over vanalles', 'misschien zijn de oren wat minder', 'ze stapt nog overal goed naartoe'....Enfin, ik heb ze gezien en gehoord en net zoals de mater familias, stellen ze het allemaal goed.
Momenteel beschik ik over 4 kalenders. Elke dag zullen ze wel gebruikt worden want voor elke dag staat er een andere wijsheid op de verschillende almanakken. De scheurkalender van Klara, net zoals die van Filosofie, probeer ik niet 'te scheuren' maar heel voorzichtig, dag per dag of dag na dag om te slaan. De vrouwen eerst en dat is die van Klara: Annelies van Parys, een 50 jarige componiste. Er bestaat al een wikipedia-bladzijde over haar, maar ik onthoud voornamelijk dat ze een compositie mocht leveren voor de halve finale van het eerste concours in de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor Cello', (2017). Dat zegt toch al redelijk veel over haar muzikale capaciteiten. De titel van het uit te voeren muziekstuk "Chacun(e) sa chaconne". Deze chaconne-muziek is gebaseerd op oude 16e eeuwse muziek, ingezet aan een hoog tempo voor het dansen, maar vaak ook als begeleiding van liederen met ondeugende teksten. De 'Filosofie' houdt het vandaag ook bij de vrouwen, Susan Neiman, een Joods Amerikaanse filosofe en essayiste. Haar werk is voornamelijk een zoektocht naar de wortels van het kwaad en hoe het bestaan van God te rijmen valt met het 'Grote Kwaad' en het 'lijden op de wereld'. "Evil in Modern Tought" verscheen in 2002. Haar laatste boek uit 2019, "Learning from the Germans", "Wat kunnen we van de Duitsers leren?" is een beschrijving en studie van hoe landen omgaan met een 'besmet verleden'. Beide vrouwen zijn de moeite van het kennen waard. Tot morgen
Hallo beste familie, jong en oud. Hallo beste vrienden en vriendinnen. Hallo beste lezers en lezeressen, hallo beste bloggers en blogsters, ik wens voor al mijn bekenden en onbekenden een fantastisch, knus, gezellig en vooral een gezond 2025. Mijn wens voor dit nieuwe jaar, dat in sneltreinvaart naar hier kwam, is een gezegde van C.S.Lewis (1898-1963): "Je bent nooit te oud om een nieuw doel te stellen of een nieuwe droom te dromen". Mijn doel is nog slimmer te worden dat ik al ben en daarvoor zal ik hulp krijgen van mijn nieuwjaarsgeschenken: 2 gekregen en 1 zelf gekocht. De gekregen cadeautjes zijn natuurlijk het waardevolste en daar begin ik dus mee: de scheurkalender van Klara met 365 dagen met iedere dag een 'componiste' op een bladje. De eerste was al goed raak en onbekend voor mij, Errolly Wallen, de eerste zwarte componiste wiens werk op de "The Proms" in Engeland werd uitgevoerd. De oorspronkelijke 'promenade concerten in de tuinen van Londen' is nu een gigantisch festival geworden dat sinds 1895 zijn thuisbasis heeft in de 'Royal Albert Hall' in Londen en sinds 1927 georganiseerd en opgenomen wordt door de BBC. Daarna zwierf dit concept de wereld rond en ook in ons eigenste sportpaleis in Antwerpen. Ik heb dus mijn eerste nieuwe weetje geleerd op de eerste dag van dit nieuwe jaar. Mijn tweede geschenkje dat ik bekeek kwam van mijn dochter: een puzzel van 1000 stukjes van "De Belgische Kust" volgens een 'stadsplan van de 18e eeuw'. Maal ik om stormwind en regen? Nee, want ik heb weeral een bezigheid bij gekregen dat zorgt dat ik het slechte weer niet zie of voel. Het laatste geschenkje deed ik mezelf cadeau; de scheurkalende van de 'Filosofie' voor 2025. Wat geeft de filosoof me op zijn eerste bladje? "Pluk de Dag" aldus Horatius (65vC-8vC) een wijsgeer en dichter uit de tijd dat ik nog een stofke was. Voilà, dat was mijn nieuwjaarsbriefke en mijn eerste schrijfsel in het nieuwe jaar en hopelijk voor mij en ook voor jullie, volgen er dit jaar nog 364 blogjes. Eerst ga ik nu eens uitgebreid baden om alle herinneringen van 2024 die op mijn huid kleven, weg te spoelen. Daarna is het tijd om naar het Nieuwjaarsconcert uitgezonden op TV, naar een klassiek repertoire te luisteren, vooral de luchtige muziek van Johan Strauss Sr (1804-1849) zoals de "Radetzkymars". Tot morgen
Ik heb zojuist mijn laatste goede daad van 2024 verricht: hongerigen spijzen. Het waren een paar culinaire verwendagen met mijn dochter en schoonzoon. Wortel pompoensoep met ballekes gekapt, kip met pepersaus, witloof en kroketten op dag één. Als toemaatje hetgeen er aan zoetigheden in de kast te vinden was. Dag twee, bokes met allerlei soorten toespijs (choco, crunchy speculaaspasta, confituur, kaas en salami). In de namiddag verder smullen van de bodding, gebakken door mijnen schone zoon. 's Avonds de beroemde garnaalkroketten gaan verorberen en een winterwandeling op den dijk om al de kerstlichtjes te zien. Daarna versnaperingen ten huize van pijltje. En deze morgen dus, vooraleer ze richting binnenland vertrokken, vers gebakken croissants. Voila, vanavond vieren ze allemaal de laatste uren van 2024 en de eerste uren van 2025, maar ik zal die rustig in mijn bedstee doorbrengen. Geen feestgedruis voor mij en hopelijk wordt er niet té veel vuurwerk afgestoken. In ieder geval is er in De Panne geen feu d'artifice toegestaan omwille van de wind die deze namiddag in kracht gaat toenemen. Misschien dan ook hier een verbod, alhoewel Jean Marie tegen alle verboden is gekant. De vrijheid van iedereen staat bovenaan zijn lijst. En morgen zal ik dus een rustige eerste dag van het nieuwe jaar meemaken. En wat is er een zekerheid voor 2025? Gas en electriciteit worden duurder doordat de netbeheerders hun prijzen verhogen, proximus verhoogt de prijzen, de zorgpremie vraagt al 64€, niks vermindert in prijs. De levensduurte blijft maar stijgen, met uitzondering van het tolvrij maken van de Westerscheldetunnel. Spijtig genoeg maak ik daar nooit gebruik van. Wat is er nog een zekerheid? Dat Trump weer aan de macht komt!. Hij heeft zijn eerste stap naar 'make America great again' gezet. Terugvordering van de grond die het mogelijk maakt het Panamakanaal te graven. Dat is nu wel Panamamees grondgebied maar volgens de 'gele bles' kan het niet zijn dat de dienstverlening voor de Americaanse vloot en schepen te traag verloopt en nog veel geld kost op de koop toe. Al een eerste oorlogsverklaring en de businessman zit nog niet eens achter zijn bureau in 'The Oval Office'. Wel zal hij als President Elect, naast de huidige president Joe Biden, aanwezig zijn bij de staatsbegrafenis van de 100 jarige Jimmy Carter (1924-2024).
Hoe zal ik mijn eindejaarsuren doorbrengen? Veel muziekprogramma's opnemen die op 'canvas' worden uitgezonden terwijl ik op VRT1 aan het kijken ben naar "Vrede op Aarde". Er is ABBA, Queen, Prince, David Bowie, Nirvana.... Ik heb voor later in het nieuwe jaar weer keuze te over om mijn geliefde muziek te horen op een tijdstip dat ik verkies en niet allemaal achter elkaar. Ze verschillen té veel van genre en de artiesten zijn ook totaal verschillend kwestie van performance. Tot volgend jaar, Tot morgen
Om een beetje kleur te brengen in deze grijze periode gebruik ik maar de titel van de erotische roman van E.L.James: Fifty Shades of Grey. Het is voor de zoveelste dag op rij een grijze hemelkoepel maar er zitten wat nuances in, er zijn zelfs wat wolken te onderscheiden. Ik heb al geleerd om die tiestige eentonige kleur niet meer te zien en andere dingen in het oog te houden zoals bv de vogeltjes en hoeveel stengeltjes van de sneeuwklokjes en krokusjes er nu weer hun kop opsteken. Natuurlijk heb ik ook mijn bezoek dat zomaar gratuite de eentonigheid van mijn bestaan verdrijft. Maar Raziel wil dan ook met alle aandacht gaan lopen en probeert dat op alle manieren te doen, in de gauwte mijn bodding van mijn bord nemen, het afwassponske aan flarden bijten, de kussens uit de zetels te halen, en van al dat geravot ligt hij nu naast mij, een verkwikkende slaap te doen. De slaap van de onschuldigen, moest ik niet beter weten. Het is buiten af en toe wat gemiezer, maar vooral droog weer. Mijn gasten zullen er deze namiddag op uit trekken, richting Nieuwpoort. Langs het strand tot aan de havengeul en dan met de overzet aan de andere oever van de IJzer aankomen. Een mooie wandeling die je dan langs de jachthaven en de vismijn brengt naar Nieuwpoort Stad. Ofwel kunnen ze de retour te voet doen of met de tram, afhankelijk hoeveel goesting ze nog hebben om 6 km te stappen. Gisterenavond was het hier een geslaagde menu met kip in pepersaus, rauw gesneden witloof met mayo en verse kroketten. Het heeft iedereen gesmaakt. Vanavond is het dan de traditionele garnalenkroket gaan eten in de brasserie/resto om de hoek. Thuis nog een gezellige babbel doen en kiezen welk tv programma we met z'n allen gaan becommentatiëren. Waarschijnlijk het "Hoge Noorden" en "Vrede op Aarde". Daarna, als we nog niet moe zijn een ouwe getrouwe detectieve die echt nog niet gedateerd zijn "Colombo" of "Matlock". Dat zal dan wel het einde zijn van de voorlaatste dag van 2024, dag waarop in 1916, Raspoetin (1869-1916) "the Lover of the Rusian Queen", vermoord werd. Die voorgaande zin haalde ik uit het liedje "Rasputin" van Boney M, een discogroep uit de jaren stillekes. Voila, nu ga ik de soep voor mijn gasten terug opwarmen. Tot morgen
