De laatste keer dat de lente begon op 21 maart was in 2011. Dus al wat ik leerde over de begindagen der seizoenen is zever in pakskes geweest. Misschien, met héél véél chance, maak ik toch nog eens de lente op 21/03 mee. Tot 2101 is het begin van het mooie seizoen op 20/03 behalve en nu komt het: in het jaar 2044 en 2048. Dan ben ik een eeuwelinge! Net zoals gisteren zijn er weer tig ' De Internationale dag van... De Verenigde Naties riep deze dag uit tot 'Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie'(1) in 1966. Op 21 maart 1960, demonstreerden in Sharpeville, een township in Zuid-Afrika, de bevolking tegen de 'pasjeswet' en het 'apartheidsregime'. De politie opende het vuur en 69 mensen verloren daarbij het leven. Er is niet enkel raciale discriminatie, maar ook sekse, ouderdom, taal, handicap en andere minderheden, ervaren achteruitstellingen op vlak van werk, leren, woning enz. Sinds 1979 heeft de VN een actief programma om discriminatie op vele vlakken te bestrijden. Ook mensen die met veel moeilijkheden kampen, zijn alleenstaande ouders. De 'Internationale Dag van de Alleenstaande Ouder'(2). De aandacht vestigen op de zware taak om het evenwicht te vinden in de combinatie 'quality time' voor kroost en 'werk'. Bomen hebben we allemaal nodig, bossen zeker en vast, dat vond ook de VN toen ze deze dag instelden. Door de vele wandelingen tijdens de coronacrisis, zal iedereen wel meer respect gekregen hebben voor de groene omgeving. 'De Internationale Dag voor het Bos'(3) heeft dit jaar als thema: Bossen en Water. Men wil op de essentiële rol wijzen, die de bossen hebben in onze zoetwatervoorziening. Zonder water geen leven op onze planeet. Naar de maan en mars kunnen we nog niet gaan, we moeten het hier nog altijd doen. De VN erkende ook ' De Internationale Nowruz- dag'(4). Een dag om de nieuwe bloeiende natuur te vieren. Dat doet men vnl in Iran, Macedonië, Afghanistan, Albanië, Turkije...Vandaag is het ook 'Wereldpoëzie Dag'(5). Dat kan men niet bekoren dus voor mij is het 'poeziedag', al kunnen de poezen me ook gestolen worden. Nu draag ik 2 verschillende sokken, dat op vraag van de reizigers en avonturiers van 'Down The Road'. Een prachtprogramma dat ons de mensen met het 'Syndroom van Down', beter leerde kennen. Hun noden, behoeften, zorgen, levenswijsheid, levensvreugde en vragen naar de huidige maatschappij toe, werden luidop gezegd en gesteld. Ook de mensen die hen zorg verlenen mogen eens in de belangstelling staan. Het is 'Wereld Down Syndroomdag'(6). Sinds 2006 heeft men bewust voor de 'lente 21e' gekozen en de lente om de mensen met trisomie-21 in the picture te plaatsen. Het was de Britse arts John Langdon Down (1828-1896) die voor het eerst het syndroom beschreef.
Ga ik naar de Johannes (Witte Donderdag)- of Mattheus (Palmzondag) Passion kunnen luisteren van Johann Sebastian Bach (11685-1750)? Zeker en vast niet in de kerk of concertzaal. Het zal op vinyl zijn.
De astronomische lente is exact om 4u49 begonnen. En iedereen wil vieren, want 7 verenigingen claimen deze dag om er een 'Internationale Dag van....' te maken. Astronomie, dat is een ernstige wetenschap, kijk maar naar het uur van het lentebegin. Zeker niet verwarren met 'astrologie', een zogenaamde pseudowetenschap. In ieder geval is het de 'Internationale Dag van de Astrologie'(1) en daar hoort het lezen van mijn horoscoop bij. Simpel advies voor vandaag: mediteer over het woord 'levenskunst'. Eens goed wakker heb ik op deze zaterdag toch veel om naar uit te kijken. Te beginnen met een tas zwart geluk, zwarte chocolade en een sneetje zwart brood. Daarna tandjes poetsen want het is ook de 'Internationale Dag van de Mondverzorging'(2). Ook nog de 'Internationale dag van het Geluk'(3). Een chagrijnig gezicht of een boze tronie zou vandaag niet passen. Maar vandaag niks anders dan een smile on my face. Zaterdag is ook de dag van de dikke gazet. Dat stemt me gelukkig want dan heb ik al twee dagen leesplezier in het vooruitzicht. Ook de vrienden die aan het poortje wat gezelligheid brengen door wat te keuvelen over koetjes en kalfjes. Samen met heel de wereld vier ik 'het gelukkig zijn' op deze eerste lentedag. Zelfs de meeuwen zijn gelukkig gestemd voor de restjes die al de wandelaars weer zullen achterlaten en zitten al op post met veel lawaai. Een kleiner vogeltje heeft ook zijn dag: Wereldmussendag(4). Eens even stilstaan en aandacht geven aan al die kleine stadsvogeltjes die elke dag proberen te overleven in de drukte van de mensengemeenschap. Bovenal is het ook 'Vriendinnendag'(5). De telefoonrekenig zal weer oplopen eer ik al de lieflafjes verteld heb. Op 'Wereld Verteldag'(6) doe ik zeker mijn best om een prachtig vertelsel uit mijn mouw te schudden. Of dat lukt is aan mijn lezers om dat uit te maken. Vervolgens....Bonjour mes amis et mes amies, bonjour mes copains et copines, het is vandaag 'De Internationale Dag van de Francofonie'(7),'Journée Internationale de la Francophonie'. Een dag in het teken van de Franse taal, gesproken door meer dan 270 milj mensen en is verstaanbaar en present op alle continenten. Dat is toch wat anders dan ons Vlaams, nietwaar? In ieder geval is er genoeg om te vieren vandaag. Dat zal ik vandaag doen met, ofwel een liedje van Vera Lynn (1917-2020) zoals "We 'll meet again" erbij. Maar meest kans heeft het liedje van Kris De Bruyne (1950-2021): "Je suis gaga" of een van zijn "La Matanza songs". Et voilà, ondertussen is het schafttijd geworden, tot morgen!
59 ct heeft me vandaag dolblij gemaakt: ik heb eindelijk kladblokken gevonden! Ideetjes schrijven op ongebleekt, ruw papier is echt wel het einde. In de klas moesten we ook kladschriften hebben om de lessen te noteren en dan 's avonds thuis in de echte schrift, geordend en goed leesbaar in het mooiste handschrift, over te schrijven. Net zoals een bril in elk hoekje te vinden is, wil ik daarnaast ook overal papiertjes hebben om mijn grandioze invallen direct te noteren, om in mijn blog uit te werken. Maar op mooi papier is dat verspilling, een kladschrift is daar excellent voor, maar nog heel moeilijk te vinden.Tot vandaag. En als eerste inval noteerde ik 'Jozef', wiens naamfeest het is. Bij de kerstening van de Europeanen gebruikte men veelal de Romeinse, Griekse, Heidense feesten om er een katholieke draai aan te geven. De Romeinse godin Minerva, die voor wijsheid stond, was patrones voor alle handwerkzaamheden, zoals daar zijn borduren, schilderen, beeldhouwen en vanzelfsprekend ook timmeren. Haar feestdag was op 19 maart en dat was gauw geklonken om daar de Heilige Jozef zijn dag van te maken. Deze oude weduwnaar, men zegt 80 jaar, werd uitgekozen om de echtgenoot te worden van de Maagd Maria, toen ze het tempelcomplex na 10 jaar moest verlaten omdat ze 'onrein' werd. Een zware opoffering voor deze afstammeling van Koning David, die reeds 4 zonen en 2 dochters had, te weten: Judas, Justus, Jacobus, Simon, Assia en Lydia. Hij was een timmerman. Maar blijkbaar niet zo'n goede want stiefzoon Jezus heeft zelfs op jonge leeftijd, verschillende mirakels moeten doen om de meubels voor/van zijn voedstervader te redden. Nadat Maria en Jozef, Jezus op 12 jarige leeftijd teruggevonden hadden in de tempel, waar hij wijsheid etaleerde aan de hogepriesters, is er van Jozef geen spoor meer te bekennen. Maar hij heeft tenminste alle liefde aan een kind gegeven in diens kinderjaren. Hij heeft ook onbaatzuchtig, de moeder en de zoon, verzorgd en onderhouden. Daarom is hij geapprecieerd door velen, in en buiten de Kerk. Een andere naam op deze dag, is tussen de plooien van de geschiedenis verdwenen: barones Maria von Vetsera (1871-1889). Minnares van kroonprins Rudolf (1858-1889) van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije, behorend tot Habsburgdynastie. Er werd altijd aangenomen dat Rudolf, moord en zelfmoord pleegde. Maar dat is op losse schroeven komen te staan, nu er in de safe van een bank, de laatste brieven van Maria gevonden zijn, gericht aan haar moeder, zus en broer. In 1926, een jaar na het overlijden van Maria's moeder, werden de brieven in de safe gedeponeerd. De kluis werd open gemaakt toen niemand de inhoud opeiste en nadat er jaren geen betaling was gebeurd. Daarin schrijft Maria duidelijk en onomwonden, de intentie te hebben een einde aan haar leven te maken. Het zal uitdraaien op Mayerling Revisited en opnieuw alle gegevens eens te bekijken van dit koningsdrama. Want dat was het wel voor Keizer Franz Josef en zijn beroemde Sisi. Voor beiden het citaat: een legende is een roddel die een gezegende leeftijd heeft bereikt. Harry Oliver (1888-1973) een humorist.
Soms is het precies of de zee boos is. Gegrom, lawaai, zonder dat er storm of wind is. Alle levende wezens hebben gevoelens en die uiten ze elk op een andere manier. Waarom de zee dan ook niet? De zee is toch ook een levend water? Ik zal nog eens luisteren naar Marva, die brengt zo mooi "Het Liedje van de Zee". Jammer, als 'aangespoelde' is het nog niet mogelijk de volledige taal van de zee te begrijpen. Juist zoals ik de woeftaal moet kennen en verstaan, moet ik ook de taal van de West-Vlaamse Zee leren. Gemakkelijk zal het niet zijn, zeker als ze dialect zou spreken! Maar misschien is het ook een soort verdriet of een soort herinnering dat de Noordzee wil vertellen, juist zoals ik wil doen na een uitzending van Radio Gaga. Dat weekte toch weer heel wat herinneringen los. Een zoon die zijn moeder naar het 'rusthuis' bracht. Samen met andere familieleden heb ik dat ook moeten doen, jaren geleden. Ik had echt wel medelijden met de man die 'alleen' was op zo'n pijnlijk en moeilijk moment. Maar die nare herinnering schuif ik vandaag terzijde want ik heb een 'kid' dat jarig is vandaag. Geen triestigheid meer alleen maar blijdschap voor deze 12 jarige jongeman! Hip hip hoera!
Maria Laurentia Eugenia Rosseels (1916-2005). Bij een Barones mag ik al haar voornamen opnoemen. Schrijfster, journaliste bij De Standaard, verzorgde er de filmrubriek en de vrouwenbladzijde. In de jaren 1950-60 werden de voorgekauwde interessepunten van vrouwen, koken-kuisen-kinderen-kerk, nog op een aparte pagina besproken. Algemeen, wetenschappelijk, financieel nieuws was voor de mannelijke helft van de bevolking. Zeker de ontwikkelde en gestudeerde mannen, want dat was het doelpubliek van die krant. Dus een vrouw, die in dat bastion een mening mocht ventileren, was de beste schrijfster en zeer uitzonderlijk. Ze kreeg ook de "Oeuvreprijs van de Vlaamse Gemeenschap" in 1984. Ze pleitte in die periode fel voor de emancipatie van de vrouw. Het was een briljante schrijfster en ik heb al haar boeken verslonden. De belangrijkste is de trilogie "Elisabeth"(1953-54) en de bekendste zeker en vast "Dood van een Non"(1961). Ik ben een romanbeestje en geen poëzie liefhebster. Ik hou van volzinnen, niet van een betekenis te moeten zoeken in rijmelarijen of korte zinnen. Dat klinkt misschien oneerbiedig voor de dichter die vandaag ook herdacht wordt, maar ik heb geen voeling met een beperkte tekst. Mijn brein gaat niet de kant op van de dichtkunst. Maar ik moet wel Paul Van Ostaijen (1896-1928) vernoemen omdat die vandaag in de belangstelling staat. Natuurlijk heb ik in de humaniora daar ook gedichten van moeten lezen en van buiten leren, zeer tegen mijn zin, zoals "Marc groet 's morgens de dingen". Ik heb het moeilijk iets te leren dat ik maar voor de helft begrijp of versta. De beoordeling van zijn werk, laat ik aan de kenners over en dat ben ik niet. Maar een citaat van hem ga ik wel gebruiken. "Het beste gedicht is het gedicht in louter wit".
Er zijn verkiezingen in Nederland. Een premier die al 10 jaar het beleid uitmaakt bij de Noorderburen heeft bij Van Daele zijn eigen woordenschat gekregen. Met de nodige Nederlandse uitleg natuurlijk waar een Vlaming een verklarend woordenboek voor nodig heeft. 'Beruttelen': als politicus je critici 'apaiseren' (kalmeren) door snel je fouten toe te geven en meteen beterschap te beloven. 'Ruttocratie': is een staatsvorm ingericht volgens neoliberale model ontwikkelt tijdens het leiderschap van Mark Rutte......Daar kwam een verken en een kalf, mijn vertelsel is half! In Nederland is het naast de 'keus' ook de "Dag van het Buitenvarken". Dit om te zeggen dat een varken meer is dan een 'karbonade'. Het beest eet onkruid op, ploegt het land om, en zijn ze zeer schattig om te zien. Natuurlijk heb ik me meteen verdiept in het 'varken'. Het is een interessant beestje, met hele mooie namen. Het kleine ras: hangbuikzwijn, Yucatan, Gottinger...Het middelgrote ras: Berkshire, Gloucester, Pietrain, Nederlands Landvarken......Het grote ras: Belgisch Landvarken, Hampshire, Duroc...Het minste wat ik kan zeggen is dat het een schone reis is die je maakt als je al de namen eens bezoekt op een atlas, de geschiedenis en cultureel erfgoed van die plaatsen, bekijkt. Maar bovenal is het verhaal van 'het varken' toch wel heel mooi. Het vertelsel, legende, overlevering is opgetekend door Felix Timmermans (1886-1947) en herwerkt door Gerda Dendooven. Maar Felix heeft onmiskenbaar het mooiste neergeschreven. Hij was dan ook een verteller 'pur sang'. Zijn bekendste werk is "Pallieter" en zijn mooiste vertelling van al is "Het Verken". "Toen onzen lieven Heer de dieren had geschapen, waren ze allemaal in hun bloot lijf. En nog diezelfde dag zou hij ze, met de hulp van de engelen, naar hun aard en karakter kleden. Elkendeen stond braaf en geduldig ordelijk op root, en wachtte zijn beurt af. Maar het verken gulzig vanaf den beginne, was uit de root gelopen, snuffelend langs de grond, en was in het bos gekomen, waar het begon te smullen en te smeren aan malse sappige wortelen. En als het goed gegeten had, lei het zich van de deugd op de grond en ging slapen, met zijn vier pootjes naar omhoog....en toen hij wakker werd herinnerde hij zich de verkleedpartij. Hij kwam vele dieren tegen, allen schoon beschilderd en gekleed....Ge komt te laat zei Onze Lieve Heer vanop zijn wolk om terug richting hemel te gaan....Het verken begon te huilen en te schreeuwen, zo hevig dat zijn 'snuit' er lang van werd, zijn 'oogskens' ervan wegkropen en Ons Heer er zelf bleek van uitsloeg....kom hier zei hij tegen het verken en nam het pijpijzer waarmee hij het schaap en andere dieren mee gefrisseerd had.....en zette in het slappe 'staartje' een sierlijk krolleke....het verken keek om naar zijn staartje, vond het schoon en knorde van blijdschap en was er zo fier mee, zo pronkerig dat het ervan op zijn 'tenen' liep........".En toen kwam het varkentje met een lange snuit en het vertelselke is uit!
't Kan verkeren, zegde Gerbrand Adriaenszoon Bredero (1585-1618), dichter en toneelschrijver. Hij was ook een rederijker, een amateur 'voordrachtkunstenaar'. Buiten declameerde hij zijn teksten voor het publiek. Favoriet daarvoor was zijn toneelstukje: "De klucht van den boer en zijn koe". Het verhaal van de boer die zijn eigen koe koopt van een oplichter. Vandaag moest ik wel met zijn lijfspreuk beginnen. Niets blijft hetzelfde, alles verandert. Zelfs heden ten dage is dat nog altijd van toepassing, niet alleen van leven naar dood maar alle beslissingen en veranderingen er tussenin. Denk maar aan de farce met de vaccins. Gisteren de hemel in geprezen, vandaag te mijden. Behalve bij de dappersten aller Galliërs, die zijn van geen kleintje vervaart en wachten met spanning op het spuitje. Gelukkiglijk zal dat nu wel in overvloed aanwezig zijn omdat geen enkele andere Europeaan het wilt. Boffen wij nu even! Bredero had nog een devies: "al siet men de lui, men kent se niet". De bedriegelijkheid van/en/of de uiterlijke schijn. Goede korte gezegdes, die blijven al eeuwen meegaan. Dat is toch een vermelding waard. Nog veel toneelstukken zitten er in de jaarlijkse programmatie van de toneelgezelschappen zoals: "De klucht van de Molenaer" en "De Spaanschen Brabander". Bij leven, 436 jaar op 16 maart.
Vandaag zeg ik, chance dat het regent! Een goed excuus om niet de tuin te moeten opruimen en er ook niet in te moeten werken. Ik moet dan ook geen wandeling met de hond doen. Niet iedere dag heb ik daar evenveel goesting voor. Maar met regenweer is de hond ook liever lui dan moe. Zo zijn we alle twee content als er een dag van 'huisarrest' is. Ik moet wel zeggen: vóór dag en dauw, in de droge periode nog, heb ik met krullebol al een kleine wandeling gemaakt. Ik heb hem nu geïnstalleerd, met kussentje en dekentje op een stoel voor het venster. Hij kan zo alle passage van geoorloofde mensen (buren) in de gaten houden. Hij verwittigt me dan met een speciaal blafke: kom kijken, iemand die je kent passeert. Veel lawaai maakt hij als er een onbekende ons huis voorbij komt. Dan, is bij manier van spreken, ons kot te klein. Onbekenden zijn voor mijn hond al de mensen waar ik nog geen woord tegen gezegd heb. Dat is de overgrote meerderheid van de wandelaars, vooral in het weekend. Bij die drukke periodes verwijder ik de stoel van het venster. Ik moet niet van alles wat reilt en zeilt in de straat op de hoogte gebracht worden.
Wie kent Ohm (1789-1854) niet? Het populairste 3 letterwoord in de kruiswoordraadsels. Als jong meisje heb ik gezwoegd om zijn wetten onder de knie te krijgen. De Wetten van Ohm geven de relaties tussen electrische spanning, electrische stroom en weerstand. De electrische weerstand heeft zijn naam gekregen als eenheid. Ik mag hem wel eens vernoemen op zijn geboortedag want ik schrijf nu met plezier zijn naam ontelbare malen neer, zeker nu ik zijn wetten niet meer moet van buiten kennen.
Moet ik nu gelukkig zijn of triest worden als de tijd zo vlug voorbij gaat? De Idus van Maart is weeral daar. De 'bijna' helft van een lange maand. Ik heb dat afgeteld met de knokkels en dalletjes van mijn gebalde vuistjes. Deze maand is het een knokkel en gelijk aan 31 dagen. Het is een 'kalenderkunstje' om de aantal dagen van de maanden te onthouden. Ezelsbrugskes maken, is een Mnemotechniek. Een geheugenkunst om zaken gemakkelijker te onthouden vb om jaartallen te onthouden, boodschappen te doen, namen van mensen, stukken tekst, feiten enz. Er is een handigheidje om dat te leren, dat noemt CASSA: C = concentreren, waarnemen wat te onthouden, A = associëren is verbanden zoeken, S = structureren is orde in de veelheid info brengen, S = selecteren wat belangrijk is, A = aanvaarden dat men niet alles kan onthouden. In de Romeinse kalender was de Idus van Maart een belangrijke dag, de schulden moesten vereffend worden. Deze dag was een ook keerpunt in de geschiedenis van Rome, door de moord op Julius Caesar op de Idus van Maart in 44 vC, een kalender die hijzelf ontworpen had en naam had gegeven. Hij maakte van de Stadstaat een Republiek en vervolgens een Wereld Imperium door zijn expansiedrang. Dat was de man die de Belgen 'de Dappersten aller Galliërs' noemde. Zijn we dat nog? Op deze dag nog enkele namen die me toch wel iets zegden. Eerst en vooral de sterfdag van Benjamin McLane Spock (1903-1998). Niet de Mr Spock van de film en tv-serie "Startrek", maar de kinderarts die het boek "Baby and Childcare" geschreven had in 1946. Geheel nieuwe inzichten propageerde hij. Hij etaleerde vernieuwende inzichten in opvoeding en verzorging van babies, peuters en kleuters. Ik heb dat boek als bijbel, of zo je wil als handleiding gebruikt, bij de geboorte en de eerste jaren van mijn kinderen. Zijn zienswijze was: flexibeler omspringen met kinderen, hen met meer genegenheid behandelen en ze als individuen bekijken. Het stond lijnrecht tegenover de discipline van vroeger en de betweterigheid van de ouders en leraars. Er kwam veel kritiek omdat het een generatie zou voortbrengen die zich 'niets' meer liet zeggen en welgevallen. Het citaat van Arthur Schopenhauer (1788-1860) "Beperkingen maken gelukkig", is een heel andere zienswijze dan van Dr Spock. Wie heeft het gelijk aan zijn zijde? Corona zal het ons zeggen. Een andere naam kwam meer uit het roddelcircuit, de haute finance, rederij en filantropie voor: Aristoteles Onassis (1906-1975). Zijn affaire met operazangeres Maria Callas (1923-1977) was al geruchtmakend maar niets in vergelijking met het plotse huwelijk dat hij aanging met weduwe Jackie Kennedy (1929-1994). Dé vangst van de eeuw te noemen als echtgenote. Jammer genoeg bracht het hem niets anders dan kommer, kwel en eenzaamheid tijdens zijn ziekte en op zijn sterfbed. Als laatste is er vandaag de herinnering aan een jong overleden sportheld, Jean Pierre 'Jempi' Monseré (1948-1971). Pas wereldkampioen op de fiets (1970), overleed hij na een aanrijding tijdens een sportwedstrijd. Een doordeweekse kermiskoers in Retie, die fataal eindigde. Ieder jaar is er rond deze tijd nog een wedstrijd die zijn naam draagt.
