Hier past het liedje van M.G. Schmidt (1911-1995) uit de musical "Heerlijk duurt het langst","Op een mooie Pinksterdag, als het even kon, liep ik met mijn dochter aan het handje, in het parrekie te kuieren in de zon, gingen madeliefjes plukken, eendjes voeren, eindeloos.....". En Pinksteren is de start van de Christelijke gemeenschappen in Jeruzalem toen de Heilige Geest als vurige tongen op de apostelen neerdaalde, 10 dagen na zijn Hemelvaart en 50 dagen na Jezus' kruisiging en overlijden. Ze werden welbespraakt en in alle talen verstaanbaar om de Blijde Boodschap van Jezus te verkondigen. En Sinksen is de start van de Sinksenfoor in Antwerpen, die iedereen wel eens moet bezocht hebben in zijn leven, al was het maar om eens smouttebollen te eten. Nu zegt men als men even niet weet wat te zeggen of te schrijven in ludieke termen, 'de geest moet maar eens neerdalen' om me wat inspiratie te geven. Ook een paar spreekwoorden referen naar de bijbelse betekenis van dit feit, 'met vuur spreken', is heel overtuigend spreken en de omstaanders en luisteraars begeesteren, of 'in vuur en vlam staan' voor een persoon in een amoureuze betekenis. En laat het nu toch wel zo zijn dat ik deze nacht gedroomd heb van mijn eerste grote liefde!! Is het toeval? En dat is dan ook nog eens gebeurd op de verjaardag van een belangrijk persoon in mijn leven. Bestaat toeval of zit er een betekenis achter? Natuurlijk is dit een van de zovele dromen die nooit zal uitkomen, maar het waren in ieder geval een paar aangename momenten vooraleer ik wakker werd. Het zal vandaag wel genieten zijn op een windluw plaatske want de noordoostenwind wil van geen wijken weten. Een uitdrogende wind voor de planten maar ook voor mijn gezichtje dat er wat gehard en uitgedroogd tevoorschijn mee komt. Insmeren met felle wind aan zee is ook de boodschap en niet alleen voor de zon. Tot morgen
Een stralend begin van een verlengd weekend. Althans, het is de aanvang van 3 dagen vrij zijn, van school of andere besognes die verplicht zijn te nemen als men nog niet tot de 'rustende' bevolkingsgroep behoort. Eens men daar deel van uitmaakt is het altijd een 'verlengde' vrijheid. De arbeid die men doet legt men zichzelf op als bezigheidstherapie, om niet lui te worden of stram en stijf. Ook zichzelf voorzien van een onderwerp van gesprek als men vrienden of familie tegenkomt: mijn geraniums staan al volop in bloei, mijn aardbeitjes zijn zich aan het vormen, de inhoud van een boek vertellen, commentaar geven op de nationale, Vlaamse en gemeentepolitiek want wij zouden dat beter door onze jàààààren van ervaring, over de kleinkinderen die echte geniën aan het worden zijn, de bespreking van restaurants, brasseriën, ijssalons, de uitstappen en bezichtigingen die echt waar de moeite lonen. Onderwerpen genoeg om een namiddag vol te kunnen babbelen. Bon, dat zijn maar enkele voorbeelden waarom we als jaggers elkaar altijd zo veel te vertellen hebben om niet altijd over onze kwaaltjes en pillekes te moeten spreken. Zelf moet ik me ook eens van wat andere onderwerpen voorzien om in mijn blog te schrijven. Bij nazicht merk ik dat ik precies een meteorologische dienst aan het worden ben, die het weerbericht als belangrijkste item in mijn leven bestempelt. Niks is minder waar natuurlijk. Ik ben geïnteresseerd in alles wat leeft en beweegt, vroeger, nu en de volgende tijden. Mijn dochter vond dat ik af en toe eens wat faits divers over het verleden mag weten. ik kreeg dus de eeuwigdurende kalender over de kleine kantjes van de geschiedenis. Dit boekje vermelt dat in 1703 tsaar Peter de Grote, een nieuwe hoofdstad voor zijn rijk wilde: Sint Petersburg. Meer westelijk gelegen dan de sinds 1480 officële hoofdstad Moskou. Peter I Romanov wilde zich meer Europees en dus westers richten en ondernam verschillende reizen om de cultuur, zeden en economie op te snuiven, toe te passen in zijn uitgestrekt land. Hij wenste dat de bevolking de 'kaftans' overboord gooide en voerde een baardenbelasting in als de boeren hun baarden niet hadden afgeschoren als ze naar de stad kwamen. De Russen hielden er ook enkele Nederlandse woorden aan over, sjkipper = schipper, brandsspojt = brandspuit en de Lage Landen hielden er 'pierewaaien' aan over, een verbastering van 'pier' wat Russisch is voor 'feest'. Het was in ieder geval een imponerende en grote mens. Verschillende bronnen spreken over een man van meer dan 2m die zich moeilijk in de anonimiteit kon verplaatsen. Naargelang het politieke regime verwisselde de stad al eens van naam zoals Petrograd of Leningrad. Nu is het weer Sint Petersburg als toeristische trekpleister in Rusland. La petite histoire, zoals men zegt. Toch nog even zeggen dat het prachtig en aangenaam weer is en dat ik aan het 8e boek van "De Zussen" ga beginnen lezen omder mijn parasol. Tot morgen
Voor mij ziet het er een alledaagse dag uit. Niet voor de familie Vandecasteele. Die kunnen na 15 maanden eindelijk Olivier weer in hun armen sluiten. Diens fysiek en psychisch herstel kan beginnen eens dat hij op Belgische bodem is gearriveerd. Spijtig dat er een terrorist op vrije voeten voor moet komen, maar een Belgisch leven moet men ten allen tijde proberen redden, zeker als de opsluiting onterecht is of een leven als betaalmunt dienst moet doen. Maar voor mij is het een gewone laatste dag van de week. Ik ben nog alles gaan bekijken op den dijk vooraleer de horde toeristen langskomen dit weekend. De dijk, het strand, de nieuwe aanplamt, de strandbars, de cabines, alles ziet er proper en blinkend uit. Ik vind dat een prachtig zicht met de zee op de achtergrond. Nog geen volk te bespeuren op het vroege uur (9u). Alles stil en rustig en daar geniet ik van. Het is prachtig weer, blauwe luchten, en goed beschut buiten zitten is het zeer aangenaam. Alleen blijft die koude noordenwind me parten spelen eens ik terug rechtsta. Vlug een giletke aandoen en een sjaal want die wind zorgt ervoor dot de temperatuur niet hoger komt dan 14°C. Geen nood, ik zing dan maar een deuntje uit de oeroude Hollandse muzikale komische televisieserie (1965-1968) "Ja zuster, nee zuster". M.G. Schmidt (1911-1995) schreef de teksten en de woorden van de liedjes en Harry Bannink (1929-1999) de muziek. Deze 58 liedjes waren zeer populair en werden op vinyl zijn uitgebracht. Onder andere het liedje: "Buiten waait de noordenwind, buiten huilen de wolven. Buiten is de zee, m'n kind, met hoge woeste golven...." dit lied werd gezongen door Carla Lipp (1934-2017), de pruikenmaakster in de reeks. En zoals het liedje zegt, "buiten huilen de wolven", is zelfs in West- Vlaanderen, al bewaarheid geworden. Enfin, ik ga me goed beschut buiten zetten om het spannendste laatste hoofdstuk te lezen van Nicci French's nieuwste boek. Het is goed geschreven. Tot morgen
Overal en op elke radio- en televisiezender, behalve misschien op Klara, zal er wel een lied van de enige echte Queen of Rock 'n Roll, Tina Turner, te horen zijn. In feite doe ik haar onrecht aan door enkel haar artiestennaam te vermelden want Anna Mae Bullock (1939-2023) was een voorbeeldvrouw voor vele vrouwen. Ze was een fenomeen dat toonde tot wat vrouwen in staat waren. Niet alleen 'overleven' maar alles en iedereen negeren, ontsnappen aan huiselijk geweld en een fantastische zangcarrière uitbouwen met een repertoire om 'u' tegen te zeggen. Het respect krijgen van collega's die haar hielpen in de donkerste periode van haar leven om er weer bovenop te komen. Ze zong zeer succesvolle duetten met andere grootheden van de Rock 'n Roll scene, Mick Jagger, Elton John, Rod Stewart en mijn lievelingsduet met David Bowie (1947-2016) "Tonight". Haar eerste hits zonder de tirannie, slagen, verwondingen, vernederingen van Ike Turner (1931-2007), toonden meteen haar talent, haar veerkracht en levenswil: mij krijgt niemand eronder, ik zal slagen in mijn leven, liefde vinden en respect afdwingen. Wat dus ook gebeurde. Om het met haar eigenste woorden te zeggen, in feite moet ik het zingen, "She was simply the Best". Natuurlijk heb ik door dat droevige nieuws alle zenders bekeken om naar optredens te zoeken en biografieën te horen, commentaren van de collega's enz. Daardoor was ik compleet vergeten dat de Koningin Elisabethwedstrijd voor zang al begonnen was. Erg genoeg heb ik nu de 2 Belgische kandidaten niet gehoord, noch hun keuze van lied voor deze halve finales. Een mezzosopraan, Linsey Coppens en een sopraan Margaux de Valensart. Hopelijk zijn ze erbij in de finale. Vandaag zal er vooral Tina te horen zijn in mijn huis. Dat doet me swingen en is dus heel goed om mijn stijve ledematen wat oefening en beweging te geven. Zouden ze daardoor terug soepel worden? Morgen horen jullie het resultaat. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik weer om jullie met grote vreugde een hoge barometerstand aan te kondigen. Eentje die zeker en vast het grijs zal doen verdwijnen niettegenstaande er geen windje te bespeuren valt. Maar de zon is op het hoogtepunt van de lente al straf en sterk genoeg om het vocht van de onderste luchtlagen te doen verdampen. Was er deze ochtend nog een waterzonnetje te zien dan is ze nu al op volle kracht aanwezig. De temperaturen zijn nog een beetje zuinig te noemen maar dat zal deze namiddag al beter zijn.
Wat te verwachten was is ook gebeurd: contestering van de logica zelve. Geen Paris op de verkeersborden, geen Liège, geen Mons. In Wallonië mag Gand blijven staan, evenals Malines en Anvers. Die hebben geen taalwetgeving die tot in het absurde gaat. Want die Vlaamse taalwetgeving, die ook vernoemt wordt in het Vlaamse 'kanon' zegt: op het verkeersbord moet er in dezelfde taal geschreven worden als de taal die er gesproken wordt op de plaats waar het bord staat. Wel mag men, aldus de minister van Mobiliteit, de echte naam van de plaats van bestemming tussen haakjes zetten vb Parijs (Paris). Volgens haar kan dat niet veel kosten om die borden aan te passen. Er is geen speciaal consultancybureau mee gemoeid. Hoe goedkoop is deze minister niet te noemen, eindelijk mogen de ambtenaren, die daarvoor betaald worden, eens hun werk doen. Tenzij natuurlijk het maken van die borden uitgeschreven moet worden aan een extern bureau dat dan eerst een offerte moet indienen om na te gaan wat het goedkoopste is. En zo blijft de wereld draaien op het Vlaamse grondgebied die wel een Franstalige zanger in het Vlaamse 'kanon' plaatst met als reden dat hij de enige is die zo mooi over ons vlakke land kan zingen. Dat de Engelse taal stilletjesaan ons oeroude Vlaams verdringt is niet erg, zolang we maar 'Bergen' in plaats van 'Mons' op de wegwijzers zetten in de Vlaamse provincies. Tot morgen
De noordenwind is er, zelfs aan 50 km/u, maar nog niet straf genoeg om de 50 tinten grijs aan de hemel voor vandaag te verdrijven. Ik zal maar denken dat dit 'donkere wit' ook een mooie kleur is met af en toe een puntje blauw. Het is maar dàt wat ik er van maak, om iets slechts als goeds te accepteren. In ieder geval, een zonneslag zal ik er niet van krijgen wat toch ook al positief is. Het is wel een gewone dag vandaag, met wel een leuk cijfertje. Nog 222 dagen te gaan vooraleer dit 'nieuwe' jaar aan zijn einde komt. Het is toch wel een waarheid als een koe: de tijd vliegt snel gebruik hem wel. En dat ga ik vandaag doen met naar muziek te luisteren. Misschien zegt de naam Guido August Constancia Versmissen jullie niets maar dat is het alias van 'de koning van het authentieke levenslied': Guido Belcanto. Deze 70 jarige Kempenzoon woont verscholen in de bossen in de buurt van het Zuid-Franse Foix. Met zijn wapperende grijze manen schrijft, componeert en zingt hij de mooiste songs in het mooiste Vlaams op Franse bodem geschreven: "Vlammetjes", "Plastic rozen verwelken niet", en mijn favoriet "Op het zeildoek van de botsauto's". En nog veel meer deuntjes die hij zingt met zijn warme diepe stem. De stad waar hij nu woont heeft wel veel betekenissen, zelfde uitspraak met een ander of geen laatste letter wil zeggen: Foix = stadje met ± 10.000 inwoners, foi = geloof, fois = maal of keer, foie = lever. Dat is een en al verwarring om het zo te zeggen. Daarom is het goed dat men hier in Belgiër aan denkt de echte naam van de gemeenten en steden te gebruiken om verwarring en misleiding of omleiding te voorkomen. Het is maar goed dat 'Parijs' verdwijnt en nu overal nu overal als 'Paris' zal aangeduid zijn. Het is beter dat de steden met hun echte en plaatselijke naam aangeduid worden. Als ik Luik als Liège leer kennen en uitspreken zullen de mensen me in Wallonië geheid de juiste weg tonen als ik zonder GPS op weg ben. Dan moet ik ook niet meer leren dat ze in de Oostkantons Lüttich tegen deze hoofdstad van de provincie Luik zeggen. Natuurlijk zullen er altijd tweetalige steden blijven zoals Brussel/ Bruxelles, zolang we maar geen Anvers meer moeten leren voor Antwerpen. Tot morgen
Geen wind? Dan blijven de wolken hangen en is het een eentonige grijze koepel die boven mijn hoofd hangt. De temperaturen willen ook maar niet stijgen, 14°C is niet synoniem voor 'lekker warm'. Het is terug een fleeceke aandoen met lange mouwen. Mei geraakt maar niet uit de startblokken met 'zalig' weer en heeft evenveel grillen als april: eens goed en dan weer slecht weer, eens warm en de volgende dag terug frisjes, eens nat en dan weer droog. Al de vaste planten bloeien en groeien zoals dat van hen verwacht wordt in deze tijd van het jaar, maar de nieuwe plantjes in de bloempotten voelen zich nog niet op hun best. Hun groei en bloei laat op zich wachten door het wisselvaliige weer. Ondertussen breiden Aziatische producten zich naar hartelust uit. Niet alleen voeding, auto's, technologie maar ook de beesten en planten. De zogenaamde evasieve uitheemse soorten zijn aan hun ongetemde opmars bezig en trachten de inheemse soorten weg te duwen. Nog maar pas werd de stierkikker verdoemd en vorige week de Aziatische hoornaar of er is weer een insect op komst dat we met z'n allen moeten bestrijden: de Aziatische tijgermug. Een fijn zwart-wit getreept vliegende angel, die zeer agressief tevoorschijn kan komen en oorzaak kan zijn van veel besmettelijke en dodelijke ziektes. Ze is vooral actief in de voormiddag en de late namiddag. Dat is al een voordeel om ze dood te meppen, men ziet ze rapper vliegen. Haar soortgenoot uit Europa, de gewone bruine steekmug die wat groter is, steekt en ambeteerd liever 's nachts de mensen. Ze is actief als het donker is zodat men haar niet kan opmerken voor vroegtijdige uitschakeling.Tot hiertoe nog niet teveel last gehad van die zuigende vliegende beestjes, laat me hopen dat het zo kan blijven.
Vandaag heb ik wel al de verrassing van mijn leven gehad. Mijn jongste (ook al 44j) kwam eens in de rapte een klapke doen. Altijd leuk om een babbeltje te hebben bij een tas koffie op een onverwacht moment. Zeker als die zo eens alleen binnenspringt. Tot morgen
