Hallo luitjes allemaal, hier ben ik weer EN breng de ZON mee. Dat mag op deze CAPSLOCKDAY wel eens met hoofdletters meegedeeld worden. Ieder jaar worden de hoofdletters eens speciaal in the picture gezet, voornamelijk als men, niet alleen aan het begin van de zin iets wil benadrukken, maar ook eens op een ander feit de klemtoon wil leggen en in dit geval 'DROOG' en 'VEEL ZON' en 'WINDSTIL'. Van die zonnige herfstdagen met hun kleurenpracht, kan ik wel genieten. De bladeren zijn nog niet allemaal van de bomen gevallen en de herfsttinten schijnen mooi in de zon. Dat het regen- en vochtige dagen geweest zijn merk ik omdat er veel dikke rosse naaktslakken schuiven op hun slijm, in de tuin. Ook de spinnen en hun draden plakken weer regelmatig aan mijn wangen. Spijtig genoeg heeft er een egel een botsing gehad met de wielen van een auto. Ik kan maar één ding zeggen, hij heeft het niet overleefd en kwam zo plat als een vijg tevoorschijn en werd etensvoer voor andere dieren. Jammer, want ik wist niet dat er in de omgeving een egeltje zijn thuis had. In de kranten is het weer bussiness als usual, de gemeentepolitiek neemt nog altijd de overhand. Zolang niet alle gemeentebesturen en hun coalities bekend en gevormd zijn, zal dat zo wel blijven. Vlaams Belang kan al zijn stem laten horen in 2 gemeenteraden en het zou me niet verbazen moesten er nog wat bij komen. Hier is het ook nog altijd uitkijken of Jean Marie de zetel van die partij gaat gebruiken om terug burgemeester te worden. The big question in Middelkerke!. Maar ja, hij is zo graag baas in zijn dorp en een parlementaire zetel alleen brengt financieel niet genoeg op. Dat is eigenlijk ook geen lokale verankering om veel in de pap te kunnen brokkelen bij aanbestedingen en verwezenlijkingen waar er een keuze kan gemaakt worden uit de aangeboden offertes allerhande. Verder nieuws dat belangrijk genoeg is om een speciale vermelding te krijgen, is het experiment dat Sander Gillis van MNM begon op maandag 21 oktober 2024 om 8u, en enkel op basis van zijn bioritme, zijn muziekprogramma te beindigen op vrijdag 25 oktober om 8u. Hij verblijft daarvoor in een raamloze radiostudio, waar alle klokken zijn afgeplakt en nergens enige tijdsaanduiding te vinden is. Johan Verbraecken, professor en slaapexpert van UZ Antwerpen, volgt met argusogen dit experiment, vooral om te checken hoe accuraat een 'biologische klok' tegenover de 'real time' wel kan zijn. Stopt Sander, vroeger, later of on-time met zijn radioshow? Antwoord: eventueel vrijdag morgen. Er zijn ook ziektebeelden die bewust kiezen voor sociale isolatie, in duisternis en donkerte te willen leven. In het Land van de Rijzende Zon, noemt men dit 'Hikikomori', als mensen zich bewust gedurende 6 maanden van de maatschappij isoleren. Men schat dat er zich ± 3,6 miljoen Japanners, zich op deze manier terugtrekken. Hier kent men dat fenomeen ook, maar als een symptoom van een sociale fobie, agorafobie, burn-out, depressie...Dat was alles wat ik te zeggen had deze morgen. Tot morgen
Op deze regenachtige dag verjaart mijn 6e kleinkind, 16 prille jaren. Ik moet eigenlijk schrijven 'al' 16 jaar, sweet sixteen. Het jaar met een deur naar volwassenheid, het kind-zijn verdwijnt evenals het puberaal gedrag. Vandaag zal er niet veel gevierd worden, het is immers nog schooltijd. Dit weekend is er naar jaarlijkse gewoonte een 'kaas-wijn' dag, dat dit jaar eens werd omgedoopt tot een 'haas-zwijn' avond. Ik laat dit jaar ook die lekkernij passeren want de afstanden worden een beetje te zwaar om te doen, vooral omdat ik ook mijn hond moet meenemen, ik 's avonds niet graag meer met de auto rij, ook niet met het openbaar vervoer wil gaan en ik altijd in mijn eigen huis en eigen bed wil slapen. Het is ook best wel vermoeiend om in een groot gezelschap te vertoeven, want dat ben ik absoluut niet meer gewoon. Ze komen allemaal genoeg naar hier om dat hier wat kleinschaliger te vieren.
De installaties van de gemeenteraden en burgermeesters voert nog altijd de boventoon in de krantenverslaggeving. Een paar pagina's worden er weer aan besteed, maar van mijn gemeente ontdek ik nog niks. Ook op de gewestelijke nieuwszender Focus wtv, zwijgt men in alle talen en laat Jean Marie voorlopig niet en niks van zich horen. Ik ben toch wel nieuwsgierig welk verdict er uit de bus gaat komen. Hij is natuurlijk heel erg op zijn tenen getrapt dat niet alle Middelkerkenaren hem graag zien en hem zomaar een tweede termijn van burgervader in de schoot werpen. Hij moet beseffen dat niet iedereen zijn stijl, woorden en daden apprecieert.
Gisteren kreeg ik ook een mail van 'Stormschade Vlaanderen', het noodnr 1722 werd weer geactiveerd. Ditmaal code geel, voor regenval. Veel regen tot dinsdagmorgen, gelukkig met weinig wind en nog aangename temperaturen, wat die nattigheid minder erg maakt. Natuurlijk moet ik er altijd doorlopen met de hond, die ik spijtig genoeg niet geleerd heb zijn behoeften te doen op een toilet. Af en toe zie ik een filmpje passeren waarbij een hond heel parmant zijn plasje op de mensen-wc gaat doen. Dan vloek ik wel eens dat ik niet zo slim ben geweest hem dat aan te leren. Maar ik troost me met de gedachte dat ik op die manier altijd voldoende beweging heb en voldoende stappen zet op een dag. Is er ander nieuws vandaag? Neen, alleen blij dat ik niet meer in filles hoef te rijden of liever stilstaan en al zeker niet bij dit regenweer. Ik kan rustig naar de nattigheid kijken zonder dat ik me moet opwinden om té laat op het werk of afspraak te zijn. En ja, het zal een grijze dag zijn, maar wat deert me dat als ik een goed boek bij de hand heb en door het venster kan kijken naar een opgeruimde tuin. Tot morgen
Alles is weer peis en vree, zoals een zondag hoort te zijn. Rustig en kalm, met wat windstoten die slechte invloeden en slecht nieuws, wegwaaien. Althans, dat hoop ik. In ieder geval heerst er hier een zondagse stilte in mijn op orde gebrachte herfsttuin. Stillekesaan beginnen de bladjes van de bomen te vallen, rond te dwarrelen en zullen binnenkort wel een bruin tapijt op het gras leggen. De herfstkleuren zijn ruim zo mooi als de lentekleuren, maar blijven niet zo lang mooi ogen door de veranderende weerbeelden zoals regen en wind. Ik heb vandaag de tijd om de krant eens volledig uit te pluizen en oud nieuws te lezen. De gazet viel zaterdagmorgen in de brievenbus, met nieuws van vrijdag. Ik kan dus met stelligheid beweren dat ik 'oud' nieuws zal lezen. Voor het recentere nieuws moet ik via de pc of teevee naar VRTnws kijken, tenminste de hoogtepunten weten. Een eerste blik daarop wijst aan dat er niet veel verandering is vast te stellen in de wereld. Gelukkig zijn er wat andere items in de gazet te vinden om te lezen en de spelletjesbladzijden die wat verstrooiing brengen. Maar of ik nu slimmer ga worden door te weten hoeveel een andere familie spendeert tijdens een weekend, of de beste bieren zonder alcohol, of lees over welke gerechten Peter Goossens deze week euforisch is, weet ik zo maar niet. Enfin, leesvoer, ik heb daar absoluut behoefte aan, evenals mijn boterham met een stuk chocolat en een tas koffie. Of ik veel buiten zal vertoeven weet ik nog zomaar niet; het blijkt me dat de weersgesteldheid zodanig is dat er een tweestrijd is of de zon door het grijze wolkendek gaat kunnen priemen of dat het een grijze bedoening voor de rest van de dag zal blijven. Afwachten maar, koud is het in ieder geval niet met 13°C op de thermometer. Als de zuidenwind een beetje luwt kan ik in ieder geval buiten zitten. Veel heb ik vandaag niet meer te vertellen en de hond blijkbaar ook niet, want die ligt al languit op mijn voeten te slapen. Het is wellicht niet mijn beste blog, maar het kan niet altijd een even hoogstaand essay zijn en inspiratie laat het op zondag ook nogal eens afweten door de luiheid van de hersenen.Tot morgen
Gisterenavond hebben mijn dochter en ik een leuke avond gehad. Heerlijk en eerlijk met elkaar gebabbeld en onderwijl onze 'kroket' rustig verorberend. Op aanvraag van mezelf, wil ik geen boekenbonnen af andere geschenken meer hebben sinds de kinderen me de e-reader cadeau gaven. Ik heb voorgesteld om telkens samen ergens een lekkernij te gaan eten, zodat ik ook niet meer aan de kookpotten hoef te staan. Met het gezelschap en ons eens gezellig laten bedienen terwijl we iets eten dat ikzelf niet kan klaarmaken. Dat is echt niet te versmaden en een goed cadeau. Alleen op restaurant gaan, doe ik niet. Niets is zo triestig dan alleen aan een tafeltje te zitten en je eten naar binnen te schrokken om rap weer buiten te zijn. Zo zijn de bezoekjes leuk en ontspannen en daarna maken we er nog een tv-avond van, leveren eens naar hartelust commentaar op alles wat we zien. Deze morgen heb ik ze dan op de tram gezet naar Vaya Mundo, Oostende, waar er duchtig door het koor zal gerepeteerd worden voor een optreden in de Sint Romboutskathedraal in Mechelen, later dit jaar. Het zijn zalige dagen en uren om met elkaar door te brengen.
"De belangrijkste stap in je leven, is misschien die waarmede je mensen tegemoet komt." Henri Boye. Dat kan alleszins het begin zijn van prachtige vriendschappen en prachtige liefdes. Dat is zoals Tarzan, aan de lianen hangend, Jane toesprak, me Tarzan you Jane? Maar ik sta niet meer in het oerwoud als Jane, want ondertussen is de tuinman aan het laatste stuk van de grote opruimwerken in de tuin, en het snoeien van struiken en bomen, bezig. En lianen zijn er dus ook niet meer te bespeuren en zo is Tarzan ook alweer verdwenen. Enige jaren geleden was het me tussenin nog mogelijk om wat bij te snoeien, helaas begint dat er ook wat uit te vallen. Maar een mooie gesnoeide en opgeruimde tuin krijgen op een paar uur, is echt wel plezant, zonder er dagen arbeid aan te moeten besteden. Ik kan rustig de winter doorkomen met een mooie gladgestreken tuin, in zovere dat mogelijk is met mijn spring-in-'t-veld van een hond.
Ik heb de tijd nog niet gehad om de krant te lezen. Het was een drukte van jewelste deze morgen. Ontbijt klaarmaken en klaarzetten voor ons beiden en nuttigen, met mijn dochter mee naar de tramhalte gegaan en ze veilig op de 'zeelijner' gezet, met de tuinman een goed klapke gedaan, evenals met de buren links en rechts en rechtover mij. En zo is het al namiddag geworden en tijd voor een kleine lunch en de gazet te lezen, aller, toch één katern. De rest is voor morgen. Ik zal straks toch nog buiten kunnen zitten en mijn opgeruimde tuin eens in ogenschouw kunnen nemen, want de zon is er. Tot morgen
Dat de kranten nog vol en bol staan van verkiezingsnieuws, hoeft geen betoog. Overal moeten er nog coalities gevormd worden met of tegen de zin van de overwinnaars en overwonnenen. Partijen met ideologiën die men niet graag aan de macht ziet komen, controverse rond de volmachten, beschimpen en belagen van personen en nog wat meer fraais. Maar in mijn gemeente is er ook een man met een heel groot ego, die vindt dat hij altijd gelijk heeft en daarbovenop een heel slechte verliezer. Hij heeft gewonnen maar zijn absolute meerderheid van de vorige verkiezingen is foetsie. Dat vertaalt Jean Marie door de kopman van de tegenpartij te vernederen en beledigen met woorden, te krenken. Nochtans gebruikte hij diens partij om een zitje in het parlement te krijgen en eens dat voor mekaar, om als onafhankelijke parlementair te gaat zetelen. Natuurlijk vindt de plaatselijke NVA dat geen nobel streven en komt bij de gemeenteraadsverkiezingen onder eigen naam op. Hoe gedurfd is dat!!! En die nemen nu toch ook wel zijn absolute meerderheid nog weg. Wat laat de burgervader daar in de krant over optekenen? "zoals de Antwerpenaar denkt dat de Schelde door zijn reet loopt, denkt Marc Descheemaecker dat de Noordzee door zijn gat loopt!!!". De woorden van een burger die de eerste wil zijn van zijn gemeente.
Het is vandaag ook de 'Internationale Dag van de Menopauze'. Iedere vrouw weet wat dat inhoud. In eerste instantie verheugt om die maandelijkse pijnlijke en vruchtbare periode kwijt te zijn. Het 'joepie' geluid verdwijnt snel als de 'vapeurs' op komen steken. En nog wat later komen er ook de kleine lekkages die ons weer nopen met verbanden rond te lopen. De sluitspieren begeven het na verloop van de jaren. Mentaal moet men over de drempel stappen dat men ouder wordt en dat het toch ook niet allemaal rozengeur en manenschijn is. Samen met mij, weten dat alle vrouwen die de menopauze ingaan, dat de euforie van die eerste jaren snel omslaat naar wat verschijnselen die met geen pil te bestrijden zijn, alleen accepteren en blij zijn dat we er nog zijn zonder ziektes te moeten torsen. De vrouwelijke BV's denken dat ze alleen zijn met belevingen in het leven en schrijven dus maar over de natuurlijke gang van zaken en hoe daar mee om te gaan. Is het niet over menopauze dat ze hun zeg willen hebben, dan is het over hun puberteit, zwangerschap, ouderschap of dieet en nog veel meer. Dat is mijn opmerking die ik maakte nu Tine Embrechts ook nood heeft om een parodie neer te zetten en er een serie over te maken samen met Els Dottermans en Barbara Sarafian, met medewerking voor de luchtige noot en muziek van Hugo Matthysen. Tot morgen
De herfstzomer was een eendagsvlieg. Het is nog altijd 17°C, met af en toe een druppeltje, maar dat kan ik niet slecht noemen. Wel staat er voor de namiddag een hele gieter klaar om over de hoofden neer te plenzen. Ondertussen hebben de hulp en ik, mijn huis is pico bello in orde gemaakt voor de komst van mijn dochter vandaag. Als lid (alt) van een koor dat hier aan de kust een optreden gaat verzorgen, komt ze deze nacht en morgen, hier slapen. Gelukkig zijn mijn schaafwonden op tijd genezen en is er amper nog iets te zien van mijn uitschuiver op beton. Ik heb er niks over gezegd tegen de kinderen, anders is er weer een preek dat ik wat voorzichtiger in het leven moet staan met mijn broze gestel van enkele decennia. Als oudere krijgt men ook vanalles te horen zoals een peuter, opletten voor dit, opletten voor dàt, je mag niet zo, je moet dàt. Ik sta met al die raadgevingen precies terug aan het begin van mijn leven, een onbezonnenheid moet vermeden worden en al zeker geen 'durf-al' meer zijn. De woorden en opmerkingen die ik zovele jaren geleden aan mijn kinderen gaf komen nu als een boemerang terug in mijn gezicht. Het is wel een waarheid, dat de botten en spieren niet meer dezelfde kwaliteit hebben als een twintigjarige, maar dat wil daarom niet zeggen dat ik me als een kind moet laten aanspreken en wetten en verboden te krijgen. Die zijn er al genoeg van hogerhand, dat ik ze niet moet krijgen van mijn familie. Ik denk ook wel dat zoiets gemakkelijker gegeven wordt aan een alleenstaande ouder dan aan een koppel.
Gisteren heb ik gekeken naar "Het Vaticaan, de Staat van de Kerk", een documentaire van Rik Torfs, die er ook een boek over uitgaf. De eerste aflevering was goed en boeide me zeer. Het is ook totaal onbekend terrein voor een leek wat het gezag van de Paus eigenlijk inhoud, de afhankelijkheid of de onafhankelijkheid van de curie, wat hebben de kardinalen te zeggen en welke impact hebben ze. Het is natuurlijk een andere documentaire dan "Godvergeten" dat over de mensen en bedienaars van de erediensten gaat en hun macht die ze hadden/hebben over de gelovigen en in zonderheid de kinderen. Dat er nu geluisterd wordt naar de slachtoffers is al een zeer bijzonder gegeven, of er ook een vergoeding komt voor de morele en psychologische schade en kapotte levens door dat misbruik, is een andere vraag. Het was een interessante avond op Canvas, invergelijking met VTM, waar men probeerde met "Sterregem" een parodie op poten te zetten op de bekende Vlamingen van dat tv-kanaal. In één minuut begreep ik dat dit programma nooit mijnen dada zou worden en heb dat rap weggezapt, zonder dat ik er voor moest opstaan. Ik zeg dan maar: leve dat kaske. Tot morgen
Nog evenveel dagen als ik jaren heb tot 2025, want ondertussen zijn we al bij halfweg oktober gekomen. De tijd gaat werkelijk met rasse schreden flink vooruit. Niettegnstaande het al diep in de herfst is, beloven de weermannen een heerlijke zonnig dag. Tenminste al je uit de wind gaat zitten en nog wat geduld uitoefend tot de zon het grijze dek heeft opgelost. Zelfs bij mooi weer blijft mijn dagindeling er ongeveer hetzelfde uitzien. In de voormiddag een beetje intellectuele arbeid zoals lezen, schrijven en spelletjes doen. In de namiddag komen dan de fysieke uitdagingen aan bod, zoals wassen, plassen, wandelen,en andere huishoudelijke taken. s'Avonds is het dan tijd voor de broodnodige ontspanning vooraleer te slapen. Ik denk dat het een beetje de tijdsbesteding is van mijn generatiegenoten, van alles wat. In de krant nog altijd veel palaver over de verkiezingen, die hier en daar gefronste wenkbrouwen veroorzaken en verrassingen uit de hoed toveren. Dat Jean Marie burgemeester blijft is te verwachten, maar de samenstelling van het schepencollege is nog niet uit de doeken gedaan. Het zullen blijkbaar toch wat zwaardere discussies opleveren wie de resterende zetel zal leveren. Er komen verschillende partijen voor in aanmerking en vandaar toch de moeilijkheid om de voltallige gemeenteraad en de functies kenbaar te maken Middelkerenaren. Het moet natuurlijk iemand zijn die buigt als een knipmes voor de vader van de gemeente, en die zijn niet zo gemakkelijk te vinden. Voor de rest blijft de nieuwsverslaggeving hetzelfde als veertien dagen geleden: oorlog in het Midden-Oosten, oorlog in Oekraïne, hongersnood in Afrika, assissenprocessen, moorden, accidenten en file onderweg en niet te vergeten de herstaart van de federale onderhandelingen voor een nieuwe regering. We zitten nog altijd met een regering van lopende zaken en die doet dat zoals gewoonlijk bij dergelijke regeringen, niet slecht. Ze moet geen knopen doorhakken, geen ingrijpende beslissingen nemen, alleen zorgen dat alles blijft draaien zoals een kermismolen, en dat doet het dus ook.Meer heb ik niet te vertellen vandaag; Rap een beetje opruimen en toch een beetje beschut buiten zitten. Tot morgen
De dokter heeft me weeral gerustgesteld, alles werkt zoals het moet werken en alle bloedwaarden zijn zoals ze moeten zijn. Ik ben weeral goedgekeurd voor mijn beroep van gepensioneerde te blijven uitoefenen. Waar zou ik als jagger een nieuwe job moeten vinden? En om met een nieuwe uitdrukking te zeggen: alles is 'cava'. Ik begrijp pas sinds gisteren wat dat wil zeggen aan het einde van een berichtje of een antwoord te geven. Eerst dacht ik: waarom zegt nu iedereen 'cava' dat geestrijke sprankelende vocht gemaakt van Spaanse druiven? Tot gisteren mijn 'euro' viel, die is wat meer waard dan 'mijnen frank valt'. Het is een vervlaamsing van de Franse uitdrukking 'ça va?'. Dat staat niet in het herwerkte 'groene boekje van de Nederlandse taal' uit 2005, noch in de dikke Van Daele, noch op wikipedia. Gelukkig kreeg ik een gelukkige inval en moest ik niet aan de kids vragen wat dat betekende. Van die groep krijg ik dan gegagrandeerd het antwoord "maar oma, weet ge dat niet?". Enfin, ik ben er op eigen inzicht en luidop zeggen achter gekomen dat het een 'ça va' is die we met een pilleke 'Zaffranax' proberen te bestrijden. Ik moet niet 'cava' zeggen en geen pilleke nemen om me gelukkig en goedgehumeurd te voelen en te maken. Zoals Friedrich Nietzsche (1844-1900) schreef "ben ik zo graag in de vrije natuur, omdat deze geen mening over mij heeft". Hier is de vrije natuur, de duinen, zee en strand, en die maken me gelukkig door al het goede dat ze aan mij geven, inzonderheid mijn goede gezondheid, geen commentaar op mijn levenswijze en geen rekening moeten houden met menselijk opzicht zoals van "wat zullen ze niet denken". Nog goed nieuws; mijn schaafwonden van mijn val vorige week zijn ook stilletjesaan aan het verdwijnen zodat ik weer toonbaar ben voor de buitenwereld.
Het is 'Internationale Dag van de Boerin'. Als verre afstammeling van een boerenfamilie voel ik me ook dikwijls een boerin als ik naar het werk in mijn hof moet kijken. Die voorziet me wel niet van de hoogst nodige groenten, maar wel van een fleurige aanblik. Dat vraagt ook veel werk maar geeft me ook veel voldoening. Het is ook de 'Internationale Dag van het Handen Wassen'. Daar werd sinds corona heel erg de nadruk op gelegd, maar als ex-vroedvrouw, weet ik al langer dan 3jaar dat verzorging van handen na een handenarbeid zéér gewenst is.
"Zonder muziek zou het leven een vergissing zijn ". Dat zegde ook de filosoof die ik in een vorige paragraaf vernoemde. Omdat het de verjaardag is van Sandra Kim, sinds vandaag 52 jaar, draai ik haar enige grote succes, "J'aime la vie". Tot morgen
In heel de wereld is er niks gebeurd, behalve de belangrijke gemeenteraadsverkiezingen in België. Althans, als ik de kranten mag geloven. In de krant beslaat het alle pagina's, behalve de bladzijde van de spellekes, tv-programmatie en sportnieuws. Een eerste test om te weten te komen of de Vlaming ook zonder 'verplichting' naar het stembureau zou gaan. Niet dus, 4 op de 10 zijn thuisgebleven. De vraag is dus: zijn de stemmen en uitslagen relevant? Geen idee natuurlijk, want wie zijn de thuisblijvers? Gaat men het stemrecht terug naar stemverplichting buigen om de democratie op gemeentelijk niveau te handhaven? Hier en daar zijn er toch belangrijke verschuivingen. De absolute meerderheid van bepaalde partijen is toch een beetje afgezwakt en het cordon sanitaire is zelfs in één gemeente doorbroken door de ontegensprekelijk meerderheid van Vlaams Belangstemmen. Hier is de meerderheid van Jean Marie ook doorbroken. Zéér tegen zijn zin moet hij nu een coalitiepartner zoeken, die niet zomaar naar zijn mond zal spreken. En juist dàt, heeft onze burgervader niet graag; het delen van de heerschappij, toestemming vragen, in debat gaan. Kortweg, zijn zin niet meer kunnen doen. Hopelijk komt zoiets ten goede voor de Middelkerkenaren en zijn omgeving en blijven de plannen voor gigantische woontorens in de schuif liggen. Niet alleen hier zal veel gepalaverd worden, zeker ook bij de nationale partijkopstukken nu er nog een federale regering moet gevormd worden. Wie gaat er nu federale formateur worden? Daar zullen we nog eventjes geduld moeten voor hebben, want burgervader worden is nu de allerbelangrijkste job van het land geworden en verkozen boven een premierschap en ministerpost. Wat is wel duidelijk geworden? De 'groenen' en 'Open VLD' hebben veel van hun pluimen verloren, extreem rechts en extreem links zijn niet overal doorgebroken, geen slechte verkiezingen voor de CD&V en Vooruit. Ondertussen lonken ook weeral de verkiezingen in de USA, als nieuwsvullend item. Nog 3 weken en dan is daar ook weeral een belangrijke stemming. We geraken niet verlost van belangrijke keuzemomenten in het leven en van de beoordeling daarvan door profs, journalisten en al degenen die iets luidop willen verkondigen of de betweters. Voilà, dat heb ik weeral eens goed gezegd en geschreven. Nu maak ik me klaar voor mijn jaarlijks dokteronderzoek. Ik moet fit blijven en dat moet af en toe eens gechecked worden. Tot morgen
Ik heb gebruik gemaakt van mijn stemrecht. De gemeenteraadsverkiezingen zijn spijtig genoeg geen verplichting meer om naar het stemhokje te gaan. Ik werd naar de lagere school geblazen waar ik mijn stem mocht gaan uitbrengen, ttz, mijn bolleke rood kleuren. Veel inspraak in het beleid hebben we niet meer. Boven onze hoofden wordt alles bedisseld en compromissen gesloten. De keren dat ik dan de gelegenheid krijg om mijn voorkeur van partij en politici uit te spreken, neem ik dan ook met twee handen aan. Er was redelijk veel volk aanwezig maar dat kan ook een momentopname zijn. Het is wel droog weer, dat spreekt dan ten gunste van de stemming. Afwachten tot de kranten morgen laten weten hoe groot de opkomst was. In de dorpen en gemeenten zal het niet zo veel verschil maken of men van 'plicht' of 'recht' spreekt. Ik denk dat er veel minder opkomst zal zijn in de grote steden. Afwachten maar. Ik heb in ieder geval voor de 'goei' gekozen.
Voor de rest zal het vandaag een kalme dag zijn. Ik heb al een wandeling achter de rug en voor buiten te zitten is het echt wel iets te winderig, fris en geen zon. Daarenboven zijn de vrienden gisteren al langsgekomen met een rozijnenbrood, heb ik gisteren ook een hoop telefoons gehad, dus de zondag mag nu effectief eens een rustdag zijn. Op tv ook geen koers meer, gisteren was de laatste wedstrijd, 'De Ronde van Lombardije'. En op alle zenders zal vandaag alleen gesproken worden over de 'keus', opkomsten, stemmenkanonnen en burgemeesters. Een boek en een fleeceke rondom mij, de hond dichtbij in de zetel, is een goed alternatief. Tot morgen
Ik moet mijn welgemeende excuses aanbieden aan 'Fred' van 'fotomanie', die ik ervan betichtte om de kop van mijn kippen te hebben afgebeten. Wat een lettertje verschil al niet kan veroorzaken!! Ik schreef over de snoodaard 'fret' met een 't' die van mijn tuin een ware slachterij maakte. Al zal 'Fred' wel een kippetje lusten, maar toch niet op die manier proberen op zijn bord te krijgen en al zeker niet rauw oppeuzelen. Natuurlijk ben ik weer op zoek gegaan naar meer inlichtingen over dat roofdiertje. Een manneke noemt men 'ram', een vrouwtje 'moer' een kleintje van dit dier is een 'pup'. Ze worden niet alleen als huisdieren gekweekt, men zet ze soms ook in voor de jacht en dat noemt men dan 'fretteren'. Men moet wel een vergunning aanvragen om er op konijnenjacht mee te gaan. Meestal gebruikt men dan de albino-fretjes, die zijn goed zichtbaar voor de jagers en jachthonden. Dank zij Fred ben ik ook weer wat wijzer geworden.
Nog 80 dagen, en 2024 is gedaan. Het zal een jaar van veel bestuursveranderingen geworden zijn. De meest onvoorspelbare zal die van morgen zijn: gemeenteraadsverkiezingen. Niemand wil nog nationaal zetelen, wel de wedde opstrijken naast de dorpstoelage, maar besturen wil men op gemeentelijk vlak doen. Daar heeft men geen last van gevraag, geen gezaag over het beleid zoals in het parlement en bovenal men kan niet ontslagen worden of moet niet voor een futiliteit ontslag nemen. De wedde is dan wel niet zo riant, maar men heeft tenminste werkzekerheid voor 6 jaar. Men kan ook verschillende mandaten opnemen die wat geld in het laatje brengen. Men moet niet zo stijf deftig voor de dag komen. Eigenlijk kan men meer zichzelf zijn en een beter familieleven hebben. De weg naar het werk vraagt ook niet zoveel tijd, meestal is het maar een hoekje om. De gemeenten en steden waar de grote politieke tenoren een gooi doen naar de burgermeesterssjerp krijgen volop en overal aandacht. Dat interesseert me niet zoveel, wel wat er in mijn gemeente gaat gebeuren en wie er de baas zal worden. Ik steek het niet onder stoelen of banken, ik zou graag een ander figuur hebben dat mijn gemeente bestuurt. Ik ben natuurlijk niet alleen om dat te bepalen, ongeveer 20.000 inwoners waarvan er ongeveer 15.000 stemgerechtigd zullen zijn. Tot gisteren heb ik geen enkele flyer of brief in de brievenbus gekregen. Ik moest deze week nog uitzoeken welke partijen er allemaal waren, behalve Vlaams Belang, N-VA, Lijst De Decker, zijn de andere partijen een samenraapsel geworden van de traditionele partijen. Het zal een naamstem worden bij mij. Stemmen ga ik doen, ik maak gebruik van mijn democratisch voordeel, met een rood bolleke proberen duidelijk te maken wie ik aan het hoofd van de gemeente wil hebben. Tot morgen
De spierensoeplesse van een 76 jarige heb ik nog niet teruggekregen. Ik loop nog altijd wat stijf en stram door mijn leven. Betonnen stenen trappen komen dan ook heel hard aan. Mijn geschaafd snoetje is ook nog niet terug tot mijn beroemde schoonheid weergekeerd. Ik kreeg van de kapper de raad er een beetje 'Arnica of goudsbloemzalf of gel' aan te doen, om het genezingsproces wat te bevorderen. Dat zal ik dan maar eens doen want mijn gezicht heeft nog altijd geen 'gezicht'. Tot daar mijn fysiek welbevinden. Het is vandaag, naast de 'Internationale Meisjesdag' ook 'Internationale Dag van het Ei'. Omdat ik over de meisjedag voorgaande jaren al geblogd heb, komen nu de eieren eens aan bod. Het 'ei' wordt gevierd iedere tweede vrijdag van de maand oktober. Ik zal voortaan wat meer eieren in mijn dagelijkse menu opnemen. Het is goed voor mijn huid, dat het fris en gezond houd, mijn ogen worden er beter van en ook mijn geheugen heeft er baat en voordeel bij. Het bevat dan ook veel calcium en Vit. D. Het kan gebruikt worden als ontbijt, lunch en avondeten. Een tweetal eitjes per dag kan de lever en alle andere inwendige organen goed verteren. Dat kippenproduct heeft niets dan voordelen, en het blijft, ondanks de prijsstijgingen nog altijd een goedkoop en betaalbaar etenswaar. De bereidingen zijn legio, vanalles kan men ermee klaarmaken en altijd even smakelijk. Je kan het bakken, braden, koken, roeren. Omeletten , wentelteefjes, pannenkoeken, gekookte eitjes, alles is even lekker en mislukken doet het zelden. Als voorgerecht met wat kaviaar gevuld is het een feestelijk gerechtje bij een aperitiefje, liefst zonder alcohol. Eieren heb je ook nodig bij bijna alle taarten die men bakt, voor eierkoeken, voor veel bereidingen. De smakelijkste gerechten som ik even op, om jullie te doen watertanden: mayonnaise bijna onontbeerlijk bij onze frieten, een gepocheerd eitje, quiche, cake, crème brûlée, sabayon...Ik zou zeggen, leg een eitje altijd in je winkelkar, goedkoop en gezond. Dat ga ik ook doen. Natuurlijk kan je zelf ook kippen houden, in een goed afgeslopen ren. De vossen zijn er tuk op. Ze bijten de kop af en laten de rest liggen. Dat is hetgeen er gebeurd is met mijn kippen in Mechelen, een paar 'freds 'op bezoek in de tuin, en het was gedaan met kippen en eieren hebben. Tot morgen
Het is geen gezicht zoals ik hier nu zit. Een lichtjes gezwollen gekneusd liefelijk snoetje! Stram en stijf langs de linkerkant van mijn lijf!. Jullie kunnen het waarschijnlijk al raden: ik ben gisteren meegesleurd door de hond op mijn stenen trappen buiten!. Ik ben enthousiast als mijn buurvrouw komt, maar de hond nog veel meer. Daarom doe ik de leiband aan, zodat hij van vreugde mijn gasten niet omver loopt of op ze springt van blijdschap. Ik volgde iets té traag naar zijn zin mijn naamgenote. Niettegenstaande hij amper 15kg weegt, heeft hij ongeloofelijk veel macht, kracht en sleurde hij me gewoon vooruit met alle geweld. Dat heeft zo zijn voordelen als ik een duin wil opgaan, een groot nadeel als dat gebeurt als ik op de trappen mijn gasten laat voorgaan om binnen te gaan. Ik heb al geleerd om niet tegen te spannen als ik voel dat ik dichter bij de aarde ga komen, maar ik schuurde zoals een renner over de betonstenen en mijn hoofd heeft nu dus schaafwonden. Gelukkig is dat niet al te pijnlijk, maar mijn hand schuurde ook langs de stenen en het het topje van mijn ringvinger heeft ook een vliemeke verloren. Dat velleke is aan de stenen blijven plakken. Ik zag het deze morgen nog op de trappen liggen want het was niet weggegspoeld door de regen van deze nacht!. Dat waren geen buirestanten van 'Kirk', die waren voorzien voor het zuiden van ons land. Zo dat was een verslag van een bezoek, waar mijn bezoekster van het 'lam gods' geslagen werd en bleek uitsloeg van het verschieten. Gelukkig stond de alcoholvrije aperitief al klaar en alsook de koffie. We konden dus beiden rap bekomen van mijn tuimelperte. Dat was het pijnlijke nieuws. Enfin, ik zie aan alles in de tuin dat de herfst volop aanwezig is. Vooral de vlijtige liezen hebben hun beste en mooiste tijd gehad en zijn er de brui aan 't geven. De bladjes aan bomen en struiken beginnnen op te krullen, wat het begin is van verandering van fris lentegroen naar de mooie herfst kleuren vooraleer ik alleen nog maar kale takken zie hangen aan de stammen. Alles gaat zo stilletjes aan in wintermodus. In de gazet zijn er de rechtbankverslagen te lezen, waarvan het belangrijkste is, dat van Gregory, alias Eveline, die het zo ver kreeg om bekende mannelijke BV's in hun blootje te kijk zetten voor jan en klein pierke. Ook weer volop verkiezingsnieuws. Jean Marie heeft het gedaan gekregen om op één jaar tijd de schulden van de gemeente per Middelkerke per inwoner, te doen oplopen van 3.280€ op 10/10/2023 → 4.500€ op 10/10/2024. Is dat een goed bestuur? Ik ben echt wel nieuwsgierig naar de uitslag van de 'keus'. Nu ga ik mijn stramme en stijve spieren wat rust gunnen. Boodschappen doen zal voor een andere dag zijn. Ik wil niet telkens de uitleg geven dat ik tegen de deur van een kast ben gelopen. Tot morgen
Gisteren namiddag was het weer een dag die ik gelukkig maar een keer op een jaar moet meemaken: vaccinatie van de hond. Een onderzoek door de dierenarts is bijna onmogelijk, en iedereen is al blij dat het spuitje gegeven is. Lichaamlijk onderzoek van gebit, hart en longen zal gebeuren als hij nog wat ouder en kalmer zal zijn. Als beloning heb ik dan maar een toertje met de auto gedaan, niet alleen vind hij dat plezant maar het is bovendien goed voor mijn auto. Ik doe zo weinig kilometers met de wagen (vorig jaar 1500) dat ik af en toe eens de gelegenheid moet aangrijpen om een uitstap te doen. Gisteren heb ik al de boerenbaantjes van mijn gemeente gedaan. Dat zijn er heel wat. De wegen zijn wel geasfalteerd maar zo smal, dat ik hoopte geen tegenligger tegen te komen. Op mijn gemakske en tuf tuf heb ik zo een uurtje rondgesjoefd, met een tevreden hond op de achterbank en een tevreden chauffeur aan het stuur. Gisterenavond was het dan weer een zapavond. Ik vond niks om mijn avonduren gezellig te slijten en bleef plots hangen aan een 'dartswedstrijd'. Blijkbaar worden er heeldere avonduren besteed aan de uitzendingen van de vogelenpiekwedstrijden. Is dat nu een sport geworden of blijft dat een veredelde cafésport? In ieder geval zijn de spelers bekijkens waard. Het zijn geen mooie atletische, gespierde, sportief gebouwde lichamen die ik zie bij deze mannen, nee, ze torsen meestal een zwangerschap van 9 maanden. Verder hebben ze kleurrijke hanenkammen, tatoeages zover als ze toelaten hun lichaam te bloot te stellen aan de kijklustigen, en hebben ze een zilverwinkel aan: piercings, oorbellen, ringen. En dan het spelleke. Ik denk dat bij iedereen thuis wel zo'n bord hing en wat pijltjes voorhanden waren om eens een spelleke te spelen als kinderen onder elkaar of met vrienden. Ook hing er wel in iedere café zo'n bord om de bezoekers aan te zetten wat beweging te hebben en daarna nog wat pinten te drinken. Maar of dat nu 'sport' is, zoals ze het nu noemen? Men weet het natuurlijk nooit want 'biljar' is ook een populaire uitzending op tv geworden, nu het Engelse snooker de plaats van de 'driebanden' van Raymond Ceulemans en de commentaar van Karel Mommens heeft ingenomen. Aangezien darts iets meer geworden is dan een verzetje in de kroeg, ben ik eens gaan opzoeken waaraan een officieel spelletje moet voldoen en ook de attributen. Het belangrijkste is natuurlijk het 'bord'met een officiële diameter van 451 mm. In alle prijsklasses te vinden. Dan de 'pijltjes' die nu 'darts' genoemd worden: in alle prijzen en uitvoeringen te kopen en telkens per drie. Dan de wedstrijd plaats: het middelpunt van het bord hangt precies op 1,73m boven de grond. De afstand tot de 'orch' waar de speler zijn voet moet zetten, tot de muur waar het bord hangt, is precies 2,37m. (waarschijnlijk omzetting van Engelse maten).
De spreuk van de dag: regen met Sint Denijs, natte winter enn weinig ijs. Tot morgen
Roger. Zolang we aan iemand blijven denken, heeft die het eeuwige leven. Dat doe ik al 45 jaar, want ik vergeet mijn papa niet. Toen Raziel hier kwam wonen, wilde ik mijn puppy Roger noemen (de namen van honden moesten dat jaar met een 'r' beginnen). Mijn broer was daar faliekant tegen. Hij vond dat ons vaders naam niet aan een hond mocht gegeven worden. Ik heb daar wel een beetje spijt van want ik had graag iedere dag op mijn vader geroepen. Maar ja, zelfs voor een hondennaam moeten broer en zus overeenkomen. Ik klik toch iedere dag op zijn naam bij blog-seniorennet en op die van mijn moeder. Er is ook een Heilge Roger (1060-1129) van Cannae, Italië. Hij werd beschermd door een adelaar die zijn vleugels weids over hem spreidde en beschermde. Zelfs was hij de steun en toeverlaat van de Pausen Gregorius VII, Gelasius II en Paschalis II (een geluk dat er bij wikipedia een lijst van alle pausen beschikbaar is). Hij was gekend voor zijn bescherming van de minderbedeelden. Ik moet zeggen, dat mijn ouders ook gul waren als er iemand iets nodig had. Tot daar de loftrompet voor vader en moeder, het moeten niet altijd de heiligen zijn die op het 'heiligennet' staan ingeschreven. Natuurlijk is 'roger' nu het bekendste geworden door het gebruik in het radioverkeer vnl door vliegtuigen en hulpdiensten. Ingevoerd tijdens de WO II, door de 'morsecode' die de RAF gebruikte. Elke letter werd verbonden aan een naam en zo werd 'roger' gebruikt voor 'received and understood'.
Wat voor nieuws is er vandaag? Het verdriet van vele mensen in het Midden-Oosten, die rouwen om hun geliefden, omgekomen tijdens al die bombardementen, raids en aanvallen. Voor wie en wat? Niet alleen om de verovering van grondgebied te beslechten, maar ook een religie doen overheersen in bepaalde gebieden. De Kruistochten van de Middeleeuwen zijn naar de moderne tijden overgewaaid. Godsdienstoorlogen zijn van alle tijden, al krijgen ze meestal andere namen. Toch liggen ze veelal aan de grondslag van conflicten om land en regio's. Wat is er verder voor nieuws? De verkiezingskoorts begint te stijgen!. Natuurlijk is het nu een groot vraagteken wat de uitslag zal zijn, zoals trouwens altijd want die exit polls zijn zelden juist. Bijkomend is er nu geen 'stemplicht' voor de 'keus' en de opkomst is natuurlijk een grote onbekende. Hier en daar gaan er toch weer stemmen op om terug de 'verplichte democratische stemming', ook voor de gemeenteraadsverkiezingen, terug in te voeren.
Voilà, dat was mijnen klap voor vandaag. Nu staat er me een moeilijke taak te wachten. Met de hond naar de vétérinair gaan voor zijn jaarlijkse inenting tegen katten- honden- rattenziektes en nog wat meer. Een prikje in zijn bips krijgen is niet iets waar hij tuk op is. Hem verleiden met een hondensnoepje lukt niet, er is maar één remedie: een muilband aandoen. Gelukkig maar voor een minuutje. Bij thuiskomst krijgt hij dan een heerlijke bod. Tot morgen
"De duizendmijlenreis begon ooit met één stap", een wijsheid van Lao Zi (6e E.vC) een Chinese filosoof en een van de grondleggers van het Taoïsme. En waarempel, dat bewees Sander van Poeck, toen hij op 13 april dit jaar begon aan de oversteek van de Alpen van Oost naar West. Vertokken in Slovenië, ging hij over de alpenruggen van Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Frankrijk naar het mondaine Monaco, waar zijn reis eindigde op 6 oktober, na 2.576 km. Hoeveel hoogtemeters hij heeft gedaan? Iets meer dan 166.612 positieve hoogtemeters. Een hele eenzame prestatie. Proficiat, zeg ik dan, het zal waarschijnlijk wondermooie landschappen 'spotten' opgeleverd hebben.
In de krant waren er ook weeral een tweetal pagina's voorzien voor de deelnemers aan de kwis "De slimste mens ter wereld". Een 34-tal BV wagen hun kans om eeuwig van het predicaat 'slimste Vlaming' te worden voorzien. Niet alleen dat is belangrijk, maar dit jaar is er ook een heuse kwis, "Kamp Jeroom" georganisseerd om te kunnen fungeren als jurylid. De krant 'De Standaard' omschrijft dit als volgt: de spinoff van de kwis De Slimste..., is als een samenraapsel van flauwe kul en jolig doen, wat het enige is wat teltin de tijd van Jeroom op tv'. Ik ga daar volledig mee akkoord. Ik ben wel afgehaakt om naar de hoofdkwis te kijken, al enkele jaren geleden, omdat al die flauwe moppen van het internet geplukt worden. En ja, voor vragen en antwoorden en de beste quotes moet ik ook niet kijken, de dag erna staat dat uitgebreid in de krant beschreven samen met de winnaar en verliezer. Ik moet zeggen dat ik met de jaren echt kieskeurig ben geworden om mijn avond aan de tv te spenderen. Ik kijk wel, maar zap ontzettend veel. 's Avonds wil ik wat kleur en beeld hebben, maar niet met onnozelheden geamuseerd worden.
En dan moet ik het nog even hebben over de journalisten in oorlogsgebieden. In hoeverre geven deze mensen objectieve verslaggeving van de strijdende partijen? Dat is de vraag die ik me stel, omdat er journalisten zijn die jarenlang het sjaaltje van Yasser Arafat (1929-2004) rond hun nek hebben geknoopt. Dat was de Palestijnse leider van PLO en de voornaamste fractie daarvan 'El Fatah'. Samen met met Rabin (1922-1995) en Peres (1923-2016), kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede kreeg in 1994. Dertig jaar geleden was er bijna een akkoord tussen de nu oorlogvoerende en strijdende partijen. Waar is het deze keer weer fout gelopen? Het zal een moeilijk op te lossen vraagstuk zijn, waar partij kiezen een onmogelijke taak is.
De muziek die ik nog eens ga beluisteren is de "Bolero" van Maurice Ravel (1875-1937). En wel omdat Jayne Torvill vandaag jarig is. Samen met haar partner Christoffer Dean, dansten ze het mooiste ballet op het ijs met deze muziek.
Ik heb het antwoord gevonden 'waarom ik zo graag sterren kijk en er nooit op uitgekeken raak'. Dat stond in de oudste Columbiaanse krant 'El Espectador', "Eindelijke weet ik hoeveel sterren er zijn: Veel!". Tot morgen
De zon maakt er toch een 'zondag' van. De grijze wolken heeft ze overwonnen en de wind heeft haar geholpen om de regenwolken naar elders te sturen. Leven aan de kust is niet alleen leven met zon, zand, strand, zee en veel licht door de weerkaatsing van het licht op het water, maar ook met wind. Dat vergt wel aangepaste kledij zodat men niet om de haverklap van uitrusting moet veranderen. Dat moet ik zeggen, de tegenwoordige hoodies en andere gilets en truien zijn thermisch goed geïsoleerd, zodat ik zelden iets anders moet aandoen voor buiten te lopen en terug binnen te komen. Minstens om het uur strek ik mijn benen, ga de bloemekes nog eens groeten, de verlepte bladeren wegnemen, en de hond amuseren met zijn bal. Fleece is een echt godsgeschenk als materiaal, dat zowel binnen als buiten aangenaam om dragen is. Dat gezegd zijnde, en met op de achtergrond de muziek van Montserrat Caballé (1933-2018) en vooral dan de samenzang met Freddie Mercury (1946-1991), begin ik mijn zondagse tekst te schrijven. Ik heb bedenkingen bij één beroep vandaag: journalisten. Vooral de oorlogsreporters, of de mensen die verslag willen uitbrengen van conflicten in de wereld, maar niet gelijk waar. De guerilla's en moorden in Zuid-Amerika en Afrika, laat men het liefst links liggen. Evenveel moorden, evenveel gruweldaden, evenveel ontvoeringen, evenveel gewapend verzet en vele dodelijke ziektes als in Oekraïne en Midden-Oosten. Nee, die 2 continenten zijn niet uitdagend genoeg, daar kan men niet mee scoren bij de publieke opinie. Het verslag van die gebeurtenissen veroorzaakt geen tweespalt tussen de andere landen en organisaties, waar men dan kiest 'pro Zelensky of Poetkin', 'pro of anti' Palestijnen, Israëlieten of Libanezen. Tot in het onbezonnen toe willen die mannen de held uithangen, om toch maar het meest tot de verbeelding sprekende verslag en reportage te willen coveren van de bombardementen en het menselijk leed als gevolg. Liever zelf als oorlogsheld erkent te worden, schotwonde en trauma overleven, dan het verslag van een collega over te nemen. Hoeveel journalisten zijn er in die gebieden aanwezig? Een legioen (+6000), een brigade (+2000), een regiment (+2000), een bataljon (400-2000), een compagnie (+ 100), een eskadron (70-250), een peloton (+50)??. En VTM met 2 slachtoffers, VRT en RTBF hebben dan ook nog hun journalisten, al dan niet ter plaatse. Natuurlijk is hetgeen je met eigen ogen kan waarnemen altijd beter dan verslaggeving te doen van 'horen zeggen'. En natuurlijk is het Midden-Oosten een vuurhaard van decennia en dus interessant om de evolutie in dat gebied te volgen. Is minder aandacht geraadzaam? Ik zou het begot niet weten. Het is wereldpolitiek en volgens mij dient het opgelost te worden door de VN, die het in 1948 geregisseerd heeft en niet door de aparte naties die in die organisatie vertegenwoordigd zijn. Met de bevolking van Israël hebben de Europese landen familiebanden en hun economie voorziet ons van fruit. De Palestijnen en Libanezen zijn altijd inwoners van die gebieden geweest. Een moeilijk kluwen en tot hiertoe nog geen oplossing. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik dan weer op zonnige zaterdagmorgen. Maar laat je niet vangen en jubbelt niet te hard en te luid, want: blinkt oktober in zonnegoud, de winter volgt snel en koud!. En ja, de nachten zijn al goed fris en 's morgens is er al rijp/rijm te zien ophet gras. Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de zonnestralen overdag, waar we toch al enkele dagen weer volop konden van genieten. En ja, gisteren zijn de kelen weer duchtig gesmeerd en heb de nieuwtjes uit het Mechelse weer volop tot mij opgezogen. Er was veel te vermelden door mijn gasten zodat er weinig herinneringen zijn opgehaald. Het heden is toch ook wel belangrijker dan het verleden, maar die vorige jaren bindt ons wel, want we hebben veel lief en leed meegemaakt en allemaal overleefd met elkaars hulp. We hebben met z'n vieren lekker getafeld en gesnoept. Nog een goede wandeling op de dijk en de zee eens in ogenschouw genomen. Eens terug thuis, wilde de hond een spelletje met zijn bal spelen met de Guy, de man van het gezelschap, terwijl de drie vrouwen nog wat zaten te sjouwelen vooraleer naar Nieuwpoort door te rijden. Daar zat de rest van het gezelschap hen op te wachten. Een plezante en lekkere dag en het fijnste van al was, iedereen in goede gezondheid.
Het nieuws van de dag is dat er verschillende Belgen veilig gerepatrieerd zijn uit Libanon, en aan de gruwel van de oorlog konden ontsnappen. Verder zie ik toch wel verbazende verschijnselen bij de nieuwe Vlaamse Regering. De leden zullen geen 'haantjesgedrag' vertonen maar 'pikkende kippentaal' spreken. Zes vrouwen, met een uitgesproken wil, harde taal en een houding van 'ik laat me niet doen', en drie softe mannen!!!. Het resultaat van de eerste week samenwerking is, dat sommige ministers al liever burgemeesteres zouden worden en het ministerpostje aan een ander willen overdragen. Plots is de burgemeestersjerp enorm belangrijk geworden bij de politici. Werkzekerheid is dan ook voor 6 jaar gegarandeerd, plaatselijk is de bekendheid ook groter. Men hoeft ook geen forens naar Brussel meer te zijn. Alles kan wat rustiger gebeuren in het dagdagelijkse leven. Natuurlijk hebben de meesten nog een zitje in een of ander parlement, weliswaar met maar een zekerheid voor vier jaar (als het meezit). Het spijtige aan onze leden van de regeringen is dat alles met een korte termijnvisie gebeurd. Instant succes moet het zijn en nooit verder kijken dan de neus lang is. Lange termijnvisies en oplossingen zijn gesneuveld samen met Tindemans (1922-2014) en Martens (1936-2013).
Nu ga ik op deze 'Wereld Hoela-Hoepdag', mijn zoetigheid van gisteren afhoepelen. Ik denk dat ik nog enen liggen heb in de kelder. Eens zien of ik nog voldoende heupbewegingen kan doen om de hoepel op mijn heupen te laten draaien. Daarna zal dat een flinke rustpauze inlassen zijn. Tot morgen
Ik denk niet dat ik vandaag 500 woorden zal schrijven. Ik krijg bezoek van mijn oude parochiegenoten, die lid zijn van KWB en KAV (nu Femma). Dit jaar brengen ze met z'n allen een weekend samen door in Nieuwpoort, maar eerst is er een passage in Westende. Samen nog eens een boterham binnenspelen, verhalen vertellen van 'de goede oude tijd van het parochieleven' van de Heilig Hartkerk in Mechelen (nu een culturele tempel geworden), van gedachten wisselen over al de veranderingen die er gekomen zijn sinds ik vaarwel zegde aan de Manenblussersstad, en de belevenissen van al de resterende parochianen, leven, ziekte en dood. Een druk gebabbel zal het zeker zijn aan tafel, want het is toch weer al ettelijke jaren geleden dat we elkaar zagen. Horen gebeurt regelmatig, als er een nieuwtje of roddel mee te delen valt. Maar op deze Werelddierendag, ook de feestdag van Franciscus van Assisi ((1182-1226), zou men geen achterklap mogen doen. Maar ja, zo eens een nieuwsgaring is toch ook weer plezanter dan al de vernietigingen en moorden die men hoort als men radio of tv aanzet en de krant leest. Een beetje kletsen over buren van vroeger, daar zit niks slechts in. Eindigen doe ik met een quote van de Heilige van de Dag: "begin met het doen wat nodig is, dan wat mogelijk is, en plotseling doe je het onmogelijke". Ze zijn gearriveerd. Tot morgen
De oudste van mijn 9 kleinkinderen mag vandaag 23 kaarsjes uitblazen!!!.Het is dan nog eens stralend weer, dat is altijd plezant op een verjaardag. Een extra geschenk geeft de zon als ze schijnt en een speciaal cachet op zo'n heugelijke dag. De zon is een heel goedkoop geschenk maar daar heeft men spijtig genoeg geen zeg over. Het zal wel een feestje zijn op zijn'kot' en dit weekend zal dat thuis gebeuren. Zijn mama is onderweg naar huis voor de voorbereidingen te treffen, maar eerst nog een tussenstop in Oostende, werkgerelateerd. Met mijn dochter eens samen avondeten en samen ontbijten is toch ook eens plezant. Het is voor vandaag nog niet gedaan met bezoek, eeuwenoude vrienden komen terug eens langs na hun bezoek aan Noord-Frankrijk. Samen zullen we dan wel smullen van de lekkere bodding die mijn 'schone zoon' voor mij bakt. Enfin, tot dan heb ik nog tijd om mijn hondenbrokken te gaan halen. De samenstelling die ik al jaar en dag gebruik als voeder voor mijn hondje is uit de rekken genomen bij de Colruyt. Ik moest op zoek gaan naar een winkel die 'lam en rijst' wel in de schapppen heeft liggen. Mijn honden krijgen/kregen altijd licht verteerbare brokken en iets anders lustten ze niet. Dat is de commissie voor vandaag en wel met de auto te doen.
Ik heb gisteren eventjes naar het debat van de nieuwe Vlaamse regering gekeken. Als een volleerde werkman, om als een doodgewone man van het volk over te komen, beantwoordde hij de vragen van de oppositie, met opgerolde mouwen. Dat staat symbool voor: ik ga d'er is een pees op geven, ik ga energiek aan het werk, het is tijd voor de klus uit te voeren, ik ben bereid er heel hard voor te werken!!!.Hij wilde waarschijnlijk een statement maken, dat hij een eenvoudig man is, die de noden van de Vlaming door en door kent. Dat bewees hij door een foto in de krant te laten verschijnen, waar hij met diezelfde opgerolde mouwen, als friturist in bijberoep, ons allemaal breed smilend, toelachte. Waarschijnlijk is hij toch enigszins vergeten dat 'de friet' het nationale gerecht van de Belg is. De Vlaming houdt het op stoemp met ballekes in tomatensaus.
Ander verbazend nieuws was er om 'Sinutab' niet meer vrij te kunnen halen, bij de apotheker, wegens té gevaarlijk voor de gezondheid. Waarom dat middel na méér dan 50 jaar plots slecht is voor de gezondheid, versta ik niet goed. Voor een banale verkoudheid mogen we niet meer de huisdokter lastig vallen of naar de spoed gaan. Een effectief geneesmiddel moeten we nemen, dafalgan tegen de pijn en koorts, een vliersiroop tegen de hoest, een sinutab tegen de verstropte neus. Dus we gaan de dokters weer overvallen met snotneuzen en kleine, vervelende hoestjes, licht verhoogde temperaturen en slaaploosheid door het ongemak van een ssneuverink. Gelukkig, moet ik zeggen en ik hou hout vast, zit dit medicijn niet in mijn pillen doos. Tot morgen
