|
MANNELIJK LICHAAM MET HUID
|
En hier ben ik dan met nog enkele aanvullingen voor mijn dagboek.
Vorige donderdag kleindochter verzorgd, ze had uit solidariteit de roodvonk van haar broertje overgekregen.
Vrijdag vertrokken op Valentijn weekend met onze goede vrienden en broer 2 en schoonzus.
Zondag even wat bekomen en gisteren met schoondochter naar Brussel geweest.
Enkele jaren terug was er de eerste tentoonstelling van KÖRPERWELTEN.
Toen ben ik niet gaan kijken, maar vrienden van ons waren bijzonder enthousiast en vonden het een tentoonstelling die je moest gezien hebben.
Hun enthousiasme prikkelde natuurlijk mijn eeuwige nieuwsgierigheid en daarom zijn schoondochter 1 en ik gisteren nog snel naar Brussel afgereisd, want de tentoonstelling, die al verlengd werd, loopt af op 1 maart.
Of deze tentoonstelling onder de noemer kunst valt vind ik niet, net zo min ik de Fenomenale Feminatheek met ondermeer Het Lolita-meisje van L.P.Boon, kunst vind.
Maar anderen zullen het zeker niet met me eens zijn, daar ben ik van overtuigd en dat is hun goed recht, maar dat is voor een andere keer anders dwaal ik weer af.
De wetenschappelijke/medische uitleg die je krijgt via de gehuurde Phone bij Körperwelten, geeft je de indruk dat je rondwandelt in een driedimensionale medische encylopedie.
Griezelig vond ik het ook zeker niet, het is absoluut niet te vergelijken met de vroegere freakshows die je op grote kermissen kon bezoeken.
Ik denk dat elke bezoeker deze tentoonstelling benadert vanuit zijn eigen perspectief.
Bij mij is dit dus zuiver nieuwsgierigheid en bij mijn schoondochter die verpleegster is, speelt haar medische background voor een groot stuk mee. Zoon 2 vond het als leraar biologie dan weer interessant.
Ik betrapte mezelf erop dat ik de ischias zenuw en het wervelkolom, in meerdere plastinaties zeer goed te zien, intensief bestudeerde en nu wist wie de grote boosdoener was die Herniaretta elke keer wakker schudt en mij zon felle pijn bezorgt.
Verder bekeek ik ook aandachtig een geplastineerde foetus, ongeveer even groot als ons volgend kleinkindje op dit ogenblik.
Het is toch ongelooflijk hoe perfect gevormd zon mini mensje in dat stadium al is.
Bij de longen (rokers en niet rokers) was ik blij dat ventje en ik vele jaren terug onze slechte gewoonte hadden opgegeven, maar bij de levers besefte ik pas wat de cardioloog bedoelde toen hij tegen Mr. Silver zei dat zijn lever Bourgondische afmetingen had.
Nu mijne zilveren de prostaatleeftijd heeft bereikt, werd deze klier ook aandachtig bestudeerd. Het verwonderde me wel dat er bij de vrouwelijke delen ook sprake was van een prostaatklier, ik dacht dat wij er geen hadden! 
De vele scholieren rondom ons giechelden natuurlijk zoals je van die leeftijdsgroep verwacht. De meeste geplastineerde lichamen waren mannelijk en een in het ijle bengelende penis met daarnaast twee bengelende teelballen zouden mij ook hebben doen giechelen op die leeftijd.
Het viel me trouwens op dat al die geplastineerde lichamen vrij klein waren, waarop ik me dan weer afvroeg of ze krimpen wanneer ze geplastineerd worden, de lichamen natuurlijk, niet de penissen. 
Toen ik daarna het gecompliceerde pezen- en zenuwnetwerk op een handpalm van dichtbij bekeek, wist ik ook waarom mijn handchirug niet happig is om in die warboel naar mijn Keltische knobbel te zoeken. Eén peesje of zenuw verkeerd doorgeknipt en een andere vinger staat stijf of valt slap.
Er lagen ook formulieren klaar om in te vullen indien je zelf donor wou zijn, maar dan geef ik nog liever mijn nog onbruikbare resten aan de wetenschap, de bruikbare mogen nog herbruikt worden. (euh
jullie begrijpen wel wat ik bedoel zeker!)
Ik vermoed trouwens dat de aanwezige plastinaten nog jonge donoren waren, want ze hadden bijna allemaal een vrij gaaf en volledig mooi gebit. Ik zag ook enkel elegant gevormde voetjes, daar waar de tenen van oudere mensen doorgaans iets minder appetijtelijk zijn.
Voor je naar buiten ging kon je nog een filmpje bekijken waarop je de schepper/ uitvinder van het plastineren, anatoom Dr. Gunther von Hagens, mèt hoed, aan het werk zag.
De tentoonstelling lag naast of onder wat ik denk een slachthuis was, en bij het zien daarna van de uitgestalde vleeshompen bij de vele slagers in de straat, had ik plots geen honger meer.
De ligging (slachthuis) vond ik dan wel heel toepasselijk. 
s Avonds in bed dacht ik terug aan het filmpje met de lichamen, helemaal ondergedompeld in een bad met één of andere oplossing, en plots moest ik terugdenken aan Andràs Pàndy
.. 
Kommaneuker zegt dat een blogje best kort is, dus :
Wil je nog meer weten over Dr. Gunther von Hagens, dan kan je alles terugvinden op deze Wikipedia link: http://en.wikipedia.org/wiki/Gunther_von_Hagens
| 
