Twee dagen is Mr. Silver thuis geweest dat was weer eventjes wennen een man in huis. :-8)
Dinsdag zijn we samen op stap geweest even naar het toekomstige huis der kinderen gaan kijken, nadien met broer 2 en schoonzus iets gaan drinken en vervolgens hebben we onze maandelijkse grote inkopen gedaan.
De kasten zijn gevuld iedereen kan komen, er is terug eten in huis.
t Is alsof het per tamtam al rondgegaan is, want vanmiddag komt zoon 2 nog eens een boke mee eten.
Gisteren zijn de twee zilveren Bompas met hem nog wat verder gaan werken in het huis en ik heb mezelf een hele middag suf zitten staren op Excel.
Ik ben bijzonder trots op mijn zelf ontworpen boekhoud programma, ( pas véél later zag ik dat ik er een had kunnen maken via de wizard) maar ach, door het zelf helemaal te doen heb ik het programma waarschijnlijk beter leren begrijpen.
Hier en daar zit nog een foutje dat ik niet weg krijg, dat wordt even wachten op de hulp van een zoon.
Ik zal dringend een boek over het programma Excel moeten kopen om de fijnere knepen te leren.
Wat ik nu weet is dankzij een kwartierke uitleg van zoon 1, vijf minuten hulp van zoon 2 en de helpfunctie.
Verder heb ik gisteren heel wat tijd versleten aan de telefoon met een vriendin.
We kwamen na een lange babbel tot de slotsom dat de mening van ons oudere vrouwen hoe langer hoe minder telt.
Ik denk dat we allebei last hadden van het slecht weer, we kunnen het geen van beiden meer op de menopauze steken, die vervelende periode is godzijdank voorbij.
Maar toch
ik herinner me iets wat mijn moeder lang geleden tegen me zei.
Wij waren allemaal jonggehuwd met kinderen en elke keer we thuis bij onze ouders waren babbelden we honderduit.
Moeder zat zoals gewoonlijk stil te luisteren.
Toen ik daar een opmerking over maakte zei ze: kindje, wanneer je mijn leeftijd bereikt heb, dan is er niemand nog geïnteresseerd in wat je te vertellen hebt.
Ik was van die zin ferm geschrokken, want mijn moeder was een wijze en zeker geen negatief ingestelde vrouw en het was ook geen klaagzang, maar een heel nuchtere vaststelling.
Op een volgend familiefeest waren we weer rond de tafel allemaal door en met elkaar aan het praten.
Ik merkte plots op dat moeder haar mening over het gespreksonderwerp gaf en dat inderdaad, net zoals ze gezegd had, niemand er enige aandacht aan schonk. Ik denk zelfs dat niemand buiten mezelf had gehoord dat ze sprak.
Dat is me altijd bijgebleven. Daarna heb ik altijd mijn best gedaan om er speciaal op te letten dat zij bij een gesprek ook de nodige aandacht kreeg.
Nu hadden mijn vriendin en ikzelf blijkbaar identiek hetzelfde gevoel als moeder toen.
Niemand leek nog geïnteresseerd in wat wij te vertellen hadden en het voelde écht niet goed aan.
Noch mijn vriendin, noch ikzelf, willen enkel nog als een stuk van het meubilair aanzien worden.
Gelukkig heb ik hier mijn dagboek blogje waar ik mijn opinie over alles en nog wat kwijt kan.
Daarom vind ik ook de reacties zo fijn, het geeft een goed gevoel te weten dat mensen lezen wat je schrijft en naar je luisteren.
Enkele dagen geleden las ik trouwens bij NATOKEN dat goed kunnen luisteren ook heel belangrijk is, en ik ben het daar helemaal mee eens, maar het mag niet enkel bij luisteren blijven ik wil ook nog graag af en toe gehoord worden.
Zestig of niet, ik wil mijn mening ook nog af en toe graag kwijt!
Toemaatje à la KOMMANEUKER :
Onlangs gehoord op TV :
Voor Hillary Clinton was dit de laatste kans om president te worden, want bij de volgende verkiezingen zal ze te oud zijn. (nota : ze is geboren in 1947 ) in 2016 zal ze dan negenenzestig zijn!
Onmiddellijk dacht ik aan de andere huidige president kandidaat : John McCain geboren in 1936.
Hij is nu 72 en iedereen vindt dat nog een geschikte leeftijd voor een man om president te worden.
Kan iemand me misschien uitleggen waarom een vrouw van 69 te oud is en een man van 72 niet ?
:roll:
,het was weer zalig he!
