Tijd of geen tijd, ik moet en zal vandaag mijn blogje bijwerken of mijn vrienden en trouwe lezers gaan denken dat ik er de brui aan geef.
Mijn excuus : ik ben elke dag van de week op trot geweest.
Gisteren ben ik met twee heel oude vriendinnen, enfin ze zijn niet oud, ik bedoel : ik ken ze al heel lang, lekker gaan bijbabbelen en voilà weer een leuke namiddag voorbij.
Vandaag ga ik op trot met mijn blogmaatjes en zo blijven we bezig. J
De vrije namiddagen zijn ‘Molly namiddagen’ geworden, ze heeft heel veel beweging nodig om haar overtollige energie kwijt te raken (volgens goeroe Cesar Millan).
Op de hondenwei is ze bijlange niet de grootste hond, maar thuis vinden wij dat ze enorme afmetingen begint aan te nemen.
Voor een ‘vrouwtje’ – klinkt beter dan teef – is ze er ook niet echt knapper op geworden.
Ze heeft spijtig genoeg de genen van haar vader meegekregen (Bouvier) en niet die van haar moeder (Beagle).
Maw : ze is groot, ze is zwart, ze heeft een ferme snor en een baard, dus niet echt een lady, ze lijkt meer op een tramp. Wanneer ze blaft horen ze het drie straten verder, ’t is dus ook geen kefferke.
’t Ja dat heb je met een bastaard, je weet nooit echt hoe ze er later gaan uitzien.
Wat we ze niet afgeleerd krijgen is het trekken, daarom hebben we nu de Illusion nek- en leiband van Cesar besteld tegen het trekken. Ik ben benieuwd of dat zal helpen.
Ik wacht nog steeds op de uitslag van mijn laatste onderzoek bij de maag- darm specialiste om te weten of ik nu enzymen moet nemen of niet.
Vriendin Paz belde om te vragen hoe het met me was en ik kon haar enkel zeggen dat ik me voortdurend voel zoals in de eerste drie maanden van een zwangerschap : ‘zo mottig als een krab’ maar ik troost me met de gedachte dat er veel mensen veel erger aan toe zijn dan dat.
Vroeger nam ik Motillium tegen misselijkheid, maar sinds ik in de krant gelezen heb dat het niet ongevaarlijk is durf ik het niet meer te nemen.
Ik zal eens moeten informeren bij mevrouw doktoor….
|