xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Gisteren hebben we schoonma met de wagen naar ’t zeetje gedaan, ze gaat voor enkele dagen op bezoek bij schoonbroer en schoonzus en maakt dan van de gelegenheid gebruik om daar de eerste verjaardag van haar vijfde achterkleinkind te vieren.

Schoonbroer en schoonzus zijn ook volop aan’t verbouwen. 

Er is blijkbaar een bouwmicrobe in het drinkwater van onze familie geslopen,  want iedereen is aan’t kopen, verkopen, verbouwen of bouwen.

We dachten de files te vermijden door niet in’t weekend te rijden, pffft…. het maakt tegenwoordig niet meer uit op welke dag je rijdt, ’t is altijd file! 

Vandaag werkt ventje op de bouwwerf van zoon 2, maar hij heeft zijn orders : op tijd terug thuis zijn,  want er wordt straks op de twee allerkleintjes gepast! 

Spijtig dat het weer zo omgeslagen is,  want in de school van kleinzoon 1 was het dit weekend eerste communie. 

Kleinzoon doet zijn communie wel niet, maar de dag wordt voor hem ook een speciale dag, dat vonden zijn mama en papa nodig (wij ook trouwens).

Hij verkoos om vandaag naar de Efteling te gaan, hij wou nog eens in De Vliegende Hollander.   “Gaat ge niet mee nana, dan kunt ge met mij nog eens mee, ’t is echt reuze plezant!” 

Ik heb feestelijk bedankt, ik ben nog  aan’t bekomen van de Bobslee van ons vorig bezoek aan de Efteling  !
Ik zal met hem op de Sinksenfoor wel eens in de railway gaan!   Hopelijk is mijn tikker er nog altijd tegen bestand.

Morgen is er dan vervolgens een klein feestje bij hen thuis om zijn stap van kind naar jongen te vieren.

Zoon en schoondochter zijn niet gelovig maar vinden wel dat bepaalde rites nodig zijn in een mensenleven.

Deze rites bestaan trouwens al sinds mensenheugenis, de stap zetten van het ene status naar het andere is heel belangrijk bij alle culturen en moet daarom ook gevierd worden.

Kleinzoon heeft al vijf opdrachten vervuld die hem ‘symbolisch’ toelaten om de stap te zetten van ‘kind’ naar ‘grote jongen’.

Later zal hij,  wanneer hij die leeftijd bereikt, vervolgens de stap zetten naar adolescentie en volwassenheid.

De opdrachten zijn nu nog klein, hij is tenslotte nog maar zeven.  

- Zonder begeleiding naar de winkel gaan en wat boodschappen doen en zorgen dat hij juist betaalt en het juiste wisselgeld krijgt,

- hij heeft zijn zwembrevet gehaald,

- vorige vrijdag (de zon scheen toen nog) is hij bij ons in het vrij koude zwembadwater (21°C)  durven stappen en hij heeft het hele zwembad overzwommen!

Ons kereltje durft het allemaal, hij is rijp om de stap naar ‘ grote jongen’ te zetten.

Morgen wordt dit natuurlijk ook gevierd met een geschenk waar hij al heel lang van droomt maar helemaal niet verwacht.

Ik popel al om zijn gezichtje te zien glunderen.

Ons eerste kleinkind wordt groot, letterlijk en figuurlijk! 
Heerlijk toch?

Ik word toch wel even stil bij al ons geluk wanneer ik denk aan de aardbeving in China en het verschrikkelijke verdriet van de vele Chinese ouders, ook aan het verdriet  en de nood van de mensen in Myanmar.

Ik ben me er heel erg van bewust :

“There but for the grace of god go I…..”