|
Ik merk tot mijn ontzetting dat mijn dagboek meer een weekboek aan het worden is. Hoe wil ik later, wanneer ik oud en versleten ben ( hier wordt niet gelachen aub !!! ) nog iets kunnen terugvinden?
Ik weet het, ik weet het… ik ben oud en ook versleten. :-(
Met gemeende spijt deelde mijn specialiste me eergisteren mee dat er volgens haar nog weinig, of liever ..niets meer te doen is aan alle restproblemen van mijn Pancreas operatie. Ik zal ermee moeten leren leven vrees ik.
Het slecht weer fleurt me ook niet op, maar ik ben ervan overtuigd dat niemand zich goed voelt bij zo’n pokkeweer.
Nochtans hebben zoon 2 en zijn gezin toch genoten van een lang Paasweekend in de al even natte Ardennen.
Zoon 1 en zijn gezin hebben het de eerste week van hun Paasvakantie nog getroffen met het weer. Bij hen bleef het tenminste droog.
Op Paasmaandag werden we bij hen uitgenodigd voor een brunch. Mooi -door de kleinzonen gekleurde tikkeneikes- voor ontbijt met verse pistoleekes en koffiekoeken en een chocolade eitje als dessert. Wat kan een mens nog meer willen?
Kleinzoon 2, weldra 9 jaar oud, toonde ons met gepaste fierheid en in primeur zijn eerste zelfgeschreven boek en zijn eerste zelfgetekende stripboek. Tom Lanoye eat your heart out! :-)
Gisteren was kleinzoon 1 bij ons en hij leert me dan weer werken met onze I-Pad. Wie het hem ooit geleerd heeft, dàt vraag ik me af! Ik denk dat die generatie kinderen op een of andere manier genetisch gemanipuleerd is …misschien zijn ze geboren met een ingeplante microchip.
Na de middag trok Mr. Silver ons beiden mee naar een tuinbouwcentrum. Hij wou per sé een fruitboom, nog liefst een perenboom en dan nog liefst Dobbele Fluppen, of om de peer bij zijn meer elitaire naam te noemen : Beurré de Mérode, Double Philippe, jawadde zeg !!
Vraag me niet waarom hij deze soort peren wil, ik vraag me zo’n zaken al lang niet meer af. :-) We kochten dan ook maar een Olijfboompje (omdat ik dat mooi vind) en plantjes voor de bloembakken voor het raam en wat kruiden.
Daarna trokken we richting hondenwei om Molly wat energie te laten kwijtspelen. Een felle regenbui joeg ons snel terug naar huis.
Molly was blijkbaar niet genoeg energie kwijtgespeeld, want toen ik ’s avonds terug thuis kwam ontdekte ik dat ze een flink stuk uit de onlangs nieuw geplamuurde keukenmuur gekrabd had.
Was ze eenzaam en hoorde ze de buren en wilde ze bij hen zijn? Enkel Joost zal het weten en wij kennen Joost spijtig genoeg niet.
Een hond is net hetzelfde als een heel klein kind. Ze hebben een kort geheugen en moeten naar hun voeten krijgen terwijl ze stout zijn en geen uren nadien, want dan weten ze niet meer waarom we boos zijn. Hoewel … ze keek vanmorgen toch héél schuldig toen Mr. Silver zich bukte om de schade op te nemen. Zou ze het wel nog weten denk je?
Enfin, moest Mr. Silver zich ooit vervelen: er staat weer iets nieuw op zijn TO DO lijst.
|
enne Molly..bah ,je zilveren klust toch graag he
