|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In opdracht van dokter Toontje van het UZA in teken van het verder onderzoek, ben ik braaf een voorschrift gaan halen bij mijn privé dokter voor een mammografie van mn ladies.
Ik gebruik bewust de naam privé dokter omdat deze dokter de enige man is die mijn privé bodyparts mag bekijken, betasten en onderzoeken. We laten Mr. Silver hier buiten beschouwing natuurlijk.
Het was even wennen aan een man na jaaaarenlang een vrouwelijke gynaecologe gehad te hebben.
Tot nu heeft hij enkel het voorschrift voorgeschreven, maar volgende week mag ik weer plaatsnemen in zijn fantastisch bewegende stoel.
Je gaat erin zitten zoals in een gewone stoel en die stoel neemt dan een eigen leven aan. Je lichaam zakt zachtjes (met stoel) achteruit terwijl je benen en voeten, die op voetsteunen staan, op korte, maar zachte wijze in de gynaecologische stand gebracht worden. Links van je hoofd staat een PC scherm waar je je inwendige loodgieterij mee kan aanschouwen samen met meneer doktoor.
Het leidt ongelooflijk af van wat de dokter op dat moment allemaal aan het doen is.
TV olé
met op de achtergrond de zachte, rustige, beleefde stem van de dokter die, wanneer je even naar hem kijkt, ook altijd zijn ogen op het scherm gericht heeft en niet op je edele privé onderdelen.
Maar kom, ik dwaal weer af.
Eerst was er eergisteren Frau Helga van Stalag VII die mijn meisjes moest pletten.
t Is nog steeds dezelfde radiologe als elk jaar, maar ze had nieuw apparatuur en ze zei me dit met een grijnslach waar ongelooflijke fierheid door scheen.
Ik had even gedroomd van een tafel met zakjes zoals een biljart tafel, maar dan met de zakjes op een strategische plaats om de meisjes zachtjes in te laten hangen, maar Lea (van blog Ludovicus) had me tijdens onze blogmeeting al verteld dat dit niet het geval was.
Het is en blijft een pletmachine, hoewel het nu een 3D pletmachine is en er per meisje slechts twee fotos dienen genomen te worden.
Enfin, de meisjes werden geplet en er is toch een lichte verbetering te bespeuren. Ofwel zijn ze niet meer zo gevoelig als vroeger ofwel plet de machine iets minder hevig.
Vervolgens werd ik door Frau Helga naar een volgende kamer geleid waar een andere dame de ladies nog aan een echo onderwierp.
Ze humde en haade op verschillende plaatsen en vroeg of ik mijn vorige platen bijhad.
Nu moet je weten dat ik elke keer een zak vol Rxen en scans heb meegesleurd naar alle vorige dokters en wat bleek? Ze konden die niet gebruiken, want alles is tegenwoordig digitaal.
Nu had ik ze natuurlijk niet bij.
Gelukkig gooien wij niets weg, dus ik zal ze vandaag even afgeven bij de dokter zodat ze kunnen vergeleken worden.
Vanaf dan wordt alles op CD rom gezet en ook digitaal doorgezonden naar mijn privé dokter.
Ik denk niet dat ge u ongerust moet maken. : zei de vriendelijke vrouwelijke arts. Ze was een frisse adem na de felle Frau Helga.
Pfft
ikke ongerust na al wat ze me de laatste tijd al gezegd hebben? Wat zou ik ongerust zijn?
Ik kijk niet meer op een cyste meer of minder, waar dan ook.
What will be, will be
zong ooit Doris Day en ik zing dit liedje nu met haar mee.
Geen tijd meer om te schrijven, seffens is het hier invasie.
De twee oudste kleinzonen komen en zoon 2 komt ook zn wekelijks boke eten.
Hoor... daar gaat de bel al, nummer één is al aangekomen! :wink:
|
) en ik probeer het zo te houden , hou niet van marteltuigen .
dikke kus schattebolleke,en hopelijk goed nieuws,maar dat zal wel!
