|
Eindelijk weer wat
beter.
Vorige week ziek kleinzoontje
3 opgepast, maar ik denk niet dat het zijn virus was dat ik overgenomen had.
Hij had wat wij het
snot en een hoest noemen en ik bracht mijn tijd door op de pot helemaal iets
anders dus en niet dezelfde maag- en buikpijn die ik voel wanneer ik per abuis
lactose heb binnengekregen, dus naar mijn bescheiding mening : een of ander
virus.
Die stomme virus
deed me wel mijn maandelijkse blogmeeting missen en ik kijk er altijd zo naar
uit. Het doet zon deugd om mn
blogmaatjes allemaal weer te zien.
Enfin, t zal voor
volgend jaar zijn en dan maar hopen dat iedereen weer present is.
Nu sta ik ook
hopeloos achter wat de kerstvoorbereidingen betreft. Ik had al gelukkig wel al een deel
cadeautjes gekocht, maar voor enkele moeten we nog naar de winkel.
Kerstdag wordt bij
ons gevierd en onze kinderen hebben allen gekozen voor de traditonele Engelse
kerstdiner, dat maakt het gemakkelijk voor mij
ik hoef er niet over na te
denken.
Kalkoen, groentjes,
geroosterde aardappeltjes en pastinaak, Yorshire puddings en the trimmings
.
De kerstversiering
hangt, de boom staat en Molly heeft iets tegen de onderste balletjes aan de
boom, ze wil ze persé te pakken krijgen.
We barricaderen daarom de boom nu, want één van de dagen ligt ze omver.
Deze namiddag gaan
we proberen onze lieve kennis: Mevrouw
Maat te bezoeken in het ziekenhuis, de operatie is achter de rug. We hopen maar dat alles goed komt met haar.
Zo, nu weten
jullie allen dat ik nog leef en terug gezond en wel ben en langs deze weg
bedankt voor al jullie lieve, bezorgde berichtjes en telefoontjes.
Toedeloekes
.
|
en dan zien we wel he!
