Mensenlief: wat een week, wat een week
.pffft
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Na ons druk babysit weekend had ik zo te zien een tamelijk rustige week voor de boeg, er stond in elk geval niet veel genoteerd in mijn agenda, maar t kan verkeren zei Bredero!
Toen onze kleinkindjes geboren werden hebben we aan de kinderen gezegd dat ze op ons konden rekenen en dat wij altijd ter beschikking zouden zijn in noodgevallen.
Ik wist nog uit ervaring hoe dikwijls je als werkende ouders soms dringende opvang nodig hebt.
Maandag waren Seppe en zijn zusje ziek, niet erg, ze hadden beiden een flinke verkoudheid met wat koorts.
Woensdag avond waren we uitgenodigd bij vrienden. Nu we allemaal niet meer werken hoeven we niet altijd in het weekend af te spreken.
Toen we dit bezoek maanden geleden gepland hadden had ik er natuurlijk op gerekend dat ik de volgende dag kon uitslapen, maar van uitslapen was geen sprake omdat Seppe kwam.
Gelukkig kan hij heel flink spelen en nu hij vrij goed praat wordt het wel allemaal een stuk gemakkelijker en indien mogelijk nog plezanter.
Vandaag zijn we eventjes kindvrij.
Het was nodig want mijn pijp was helemaal uit.
Ik ben gisteren avond héél vroeg mijn bed ingekropen en vandaag ga ik zo weinig mogelijk doen, want straks komen Seppe en kleindochter slapen en morgen ga ik met de twee oudste kleinzoontjes en mijn petekindje naar een opvoering van Vrouw Holle kijken in het Dion theater.
Mijn petekindje blijft daarna bij ons slapen.
Zondag zijn we uitgenodigd bij schoonma en maandag gaat Mr. Silver met neef 1 naar de Joekee wat shoppen.
Ik verwacht mijne shopaholic dinsdag terug, met een volgeladen wagen en waarschijnlijk met een lege portemonnee. We doen ons best om de economie nog draaiende te houden.
Tussen alles door probeerde ik nog om af en toe het nieuws te volgen op TV om te kijken of we nog wel spaarcenten hadden of niet. t Is verdorie wreed spannend geweest de laatste tijd hé mannekes?
Ik schrok me wel rot toen ik tijdens het tweede debat van Obama en McCain van 6 oktober jl., Obama hoorde vertellen dat de Amerikaanse verzekeringsmaatschappij AIG, die net gered was door een geldinfusie van 85 miljard dollar, hiervan 400.000 dollar gebruikt had voor een ontspanningsweekendje voor de directie !Het zijn zulke excessen die de kleine spaarders enorm tegen de borst stuiten.
Enfin, men is er momenteel toch in geslaagd om even de paniek de kop in te drukken hier in ons klein Belzjiekske, laat ons maar hopen dat het geen stilte voor de grote storm is.
Toen we vorige vrijdag met ons groepje blogvrienden samen waren hebben we het nog over armoede gehad.
Enkelen van ons, waaronder ik zelf, weten nog héél goed wat arm zijn is, en geloof me als ik zeg dat ik niet meer naar die tijd terug wil.
Maar ik ben een fatalist, wat moet gebeuren zal gebeuren en ons lot hebben we toch niet in handen.
Woensdag was het een vreselijke schok om te vernemen dat bij mijn lieve vriendin de levertumor is teruggekeerd.
Toen we elkaar omhelsden bij het weggaan zei ze me : van elk ogenblik in ons leven moeten we genieten en er het beste van maken en ik kan niet anders dan haar volkomen gelijk geven.
Je weet immers nooit wat je morgen te wachten staat.
Het deed me dan ook weer beseffen dat een goede gezondheid meer waard is dan alle geld in de wereld.
