Gisteren verjaarde Mr. Silver en om het met de welsprekende woorden van onze oudste zoon te zeggen : « amaai
vierenzestig
.vierenzestig
.amaai
das echt stokoud hé ».. t ja onze kinderen beginnen te merken dat wij oud worden.
Bovendien wordt een geschenk kopen voor hem elk jaar problematischer.
Wat geef je nu aan een man die niets wil en geen specifieke hobbys heeft.
Hij heeft elk mogelijk stuk gereedschap onder de zon, leest niet, kijkt niet graag TV moeilijk geval hoor!
Iedereen vraagt dan aan mij om een idee voor een geschenk en ik weet zelf niet wat kopen.
Ik sleurde hem gisteren dan maar mee naar het Shopping Center in de hoop dat hij iets zou zien dat hem zou bevallen.
Kleding? Nee genoeg. Schoenen? Nee genoeg. Camera heeft hij, Tom Tom heeft hij
We hebben een nieuwe koffiezet apparaat nodig maar dat kon ik moeilijk voor hem kopen hé.
Voor een vrouw is een geschenk kopen toch stukken gemakkelijker vind ik.
Enfin nu we toch in het Shopping Centrum waren gingen we eens kijken naar de brillen ik ben dringend aan een nieuwe toe.
Mijn vorig montuur was naar mijn maatstaven heel duur en ik zocht deze keer tussen de meer betaalbare modellen.
Van t een kwam t ander en voor ik het wist zat ik op de stoel om mijn ogen te laten onderzoeken.
Hebt ge niet veel hoofdpijn mevrouw? vroeg de lieve dame.
Ik wist niet goed wat antwoorden want welke vrouw heeft af en toe geen hoofdpijn?
Dat begint bij uw eerste maandstonden en ge wordt dat zo gewoon dat ge er nooit meer bij stilstaat.
Ik stond er ook niet bij stil dat ik al een hele tijd geen maandstonden meer heb maar nog wel regelmatig die hoofdpijn.
Mijn brillenglazen waren volgens de dame dringend aan een upgrade toe.
Hm
.t ja
alst nodig is bereken dan maar eens de prijs van een nieuw brilleke zei ik achteloos en we werden naar een zachte zetel geloodst en kregen een tasje koffie aangeboden.
Toen ze wat later de prijs zei wist ik waarom we in die lage zetel zaten en die koffie kregen, t was nodig om niet omver te vallen vant verschieten.
Maar dat kan niet mevrouw, ik heb toch geen al te duur montuur gekozen zei ik toen ik eindelijk terug kon ademen.
t zijn de glazen die wreed duur zijn mevrouw zei ze.
Zijn het Val St.Lambert glazen misschien? vroeg ik in een mislukte poging om humoristisch te zijn.
Enfin het lief kind berekende alles nog eens en bleef erbij : 300 euro per glas en dan had ik ze nog niet laten verdunnen want dan kwam er nog 50 euro per glas bij. Hier was het montuur nog niet eens bijgerekend.
Ventje zijn mond hing nog altijd sprakeloos open.
Ik duwde het toe en toen hij terug kon spreken zei hij : maar uw brillen waren vroeger toch niet zo duur!
We begonnen serieus na te denken waar en wanneer ik mijn vorige bril had gekocht en hoeveel dit gekost had.
Na wat gepieker besefte ik dat ik de glazen al had sinds 2000 en ondertussen al eens veranderd was van montuur maar met dezelfde glazen. De volledige bril, montuur en glazen die ik in 2000 gekocht had kostte toen 25.000 BEF, waarvan 16.000fr voor de glazen (das 396 euro voor twee glazen) en ik weet het nog zo goed omdat het een vreselijke miskoop was.
Het leesgedeelte bleek uiteindelijk veel te klein en ik kon er niet mee werken.
Als ik dus de glazen bekijk: anno 2000 was het 198 euro per glas en nu 300 euro. 102 euro x 2 = 204 euro verschil op acht jaar tijd voor twee stukskes glas. En dan durft blogvriend 'Komma' zeggen dat het leven niet duurder geworden is. :roll:
Maar zonder bril ben ik zo blind als een mol en een vrouw moet toch een beetje met de mode meegaan, dus de koop werd gesloten.
Binnen veertien dagen zal mijn nieuw brilleke klaar zijn en zal ik geen hoofdpijn meer hebben.
Ik spaar dat bedrag er zo uit aan Dafalgannekes.
Ventje trok me onmiddellijk daarna een taverne binnen, hij had dringend een Duvel nodig om te bekomen.
Ge moet voor mijne verjaardag dit jaar niets kopen, ik kan elke dag naar uw brilleke kijken zei hij.
Ik zit me nog steeds af te vragen of hij dit liefdevol of ironisch bedoelde.:-8)
Onmiddellijk daarna zei hij : Maar volgend jaar dan word ik 65 en dan zou ik graag een nieuwe GPS hebben, een goei .
Hij denkt waarschijnlijk nog steeds dat hij in Londen verloren is gereden door de slechte werking van onze GPS.
Toen we thuiskwamen stond er een bak Duvel in de gang met een verjaardagskaart van onze jongste zoon.
s Avonds had mijn schat van een vriendin ons uitgenodigd om te komen eten, een asperge menu en broer 2 en schoonzus waren ook uitgenodigd.
Van hen beiden kreeg hij ook Duvel als geschenk (zouden ze mijn ventje kennen of niet)?
Ik zat er wel mee dat vriendin al die moeite weer voor ons had gedaan.
Ze is net bekomen van de chemo behandeling en is nu met bestraling bezig, maar ze stond erop dat we kwamen eten nu ze zich eindelijk wat beter voelde.
Dan kan jij eens uitrusten want uw leven is al druk genoeg zei de lieve schat.
Ik geloof niet in God, maar wel in engeltjes en zij is er ééntje.
