|
Af en toe moet ik er bij stilstaan dat het hier de categorie dagboek/bedenkingen is, ik ben dus verplicht om ook eens te denken of iets te bedenken of over iets na te denken.
Ik zou het erg vinden als jullie denken dat ik altijd maar over huis, tuin en keukenmeubelen kan praten.
Ventje en de zonen vinden altijd dat ik te veel nadenk en denk, dus ik moet oppassen dat ik dat niet te dikwijls doe anders krijg ik thuis weer problemen.
Voilà das vijf keer denken in één zin, op school zou ik al een buis krijgen, gelukkig hoef ik me daar nu niets van aan te trekken.
Ge ziet dat het woord bedenkingen me echt diep doet nadenken. (nog twee extra denkens!)
Onschuldig en onkundig dacht ik toen ik met mijn blogje begon, dat het een soort boek zou worden, een verhaal.
Ik had totaal niet verwacht dat mijn blog gewoon een eigen leven zou beginnen leiden.
Ik las eerst enkele andere blogs en de ideëen in mijn hoofd voor mijn blog gingen dan gewoon de mist in en elke dag kwam er iets helemaal anders op mijn scherm dan hetgeen ik eerst van plan was te schrijven.
Ik had ook nooit verwacht zoveel reacties te krijgen op hetgeen ik schreef.
Een kleine opmerking zoals bv. die van Michelly die zegt dat mijn kleinkindjes mooi zijn kan me echt ontroeren. Ik vind ze natuurlijk mooi, maar dat iemand de moeite neemt om het even te komen zeggen is toch prachtig nietwaar?
Die reacties lokten dan weer tegenreacties uit, ik ging naar het blogje kijken van de schrijver, las daar weer iets interessant en gaandeweg werd heel dat blog gedoe een soort interactief geschrijf en gelees tussen een grote groep mensen.
Chia schrijft bv. een menu en ploef....weg is mijn idee van vijf minuten tevoren, want nu zit ik weer over eten na te denken.
Els schrijft weer iets heel mooi en diepzinnig dat dan weer mijn stemming van dat moment beïnvloedt en me aanzet om over het leven en al wat er op de wereld gebeurt na te denken.
Verontruste Vader en Ludovicus doen me dan weer schaterlachen en dan begint het zonnetje plots toch te schijnen ondanks de kletterende regen of de sneeuw buiten.
Ludovicus die daar plots op je scherm voor je zit en een liedje zingt, ongelooflijk plezant.
De zwoele blog van Hotlips die zo lief was om me haar kusjes en hartjes af te staan, die lees ik altijd best s avonds ..... haar blog zet je weer op een ander spoor.
En dan noem ik maar een paar van de blogs op die ik regelmatig tracht te lezen.
In de bibliotheek waar ik ga vragen ze zich bezorgd af wat er met me mis is. Ik lees nog maar de helft van het aantal boeken dat ik vroeger las.
Internet is voor mij echt een open venster naar een hele nieuwe wereld.
Als ik het al zo plezant vind dan moet het een echte zegen zijn voor mensen die moeilijk thuis wegkunnen of voor mensen die eenzaam zijn.
Ik zou mijn blogje heel erg missen en ook al mijn andere favoriete blogjes. Ik zit me nu al af te vragen of er een cyber café in de buurt zal zijn wanneer we op reis gaan zodat ik op de hoogte van het reilen en zeilen van iedereen kan blijven.
Als je twee dagen niet leest is er al zoveel gebeurd en geschreven dat je een paar uur nodig hebt om weer up to date te komen.
Je leert via de blogs zo veel andere boeiende mensen kennen die je waarschijnlijk nooit van je leven zou ontmoet hebben indien er geen internet was.
Maar wie weet - misschien ontmoeten we elkaar ooit nog echt?
|
