|
Deze week hoorde en las ik over de Britse vrouw die een kind krijgt op de gezegende leeftijd van 63 jaar dankzij de wetenschappelijke mogelijkheden van tegenwoordig.
Jawatte....waarom niet, moet kunnen zeker? Daar zitten wij bommas nu echt allemaal op te wachten hé.
Een baby op onze leeftijd! Dat mens is gek zeker. Ze is kinderarts, dus blijkbaar toch een intelligente vrouw en ze heeft waarschijnlijk altijd de luxe gehad van een poetsvrouw en een kindermeid, want anders zou ze er wel eens anders over nadenken.
Ik mag er niet aan denken. Ik ben nog jong vergeleken met haar, 'slechts' 58 maar stel je voor, terug die ochtenmisselijkheid, dat vreselijk vermoeid gevoel op t begin en het einde van de zwangerschap. De striemen en de ontplofte ballonbuik na de bevalling,die op twintig nog redelijk goed zich herstelde, maar die nu op deze leeftijd nooit meer zal goedkomen tenzij met plastische chirurgie, je blijft dus met een uitgerokken buik tot op je knieën zitten. Knap!
De bevalling zelf.....en daarna....t ja ...dan begint het pas!
De slapeloze nachten, borstvoeding, gehuil....daarom heeft de natuur ervoor gezorgd dat we maar tot aan de menopauze kinderen konden krijgen. De natuur weet beter dan wij zelf dat het dan gedaan moet zijn voor de vrouw.
Mannen kunnen lustig doorgaan met het bezwangeren van vrouwen tot ze doodvallen omdat de natuur bepaalde dat ze dit enkel kunnen bij jonge vrouwen en die zullen er dan zijn om de kinderen te verzorgen indien die oude man dood valt.
We zijn er niet meer tegen opgewassen, allez ikke toch zeker niet hoor.
Ik heb zo graag dat mijn kleinkindjes komen maar als ze s avonds naar huis gaan val ik gewoon uitgeteld neer in mijn zetel en dan mag ik er niet aan denken dat ik er s nachts zou uitmoeten voor de voedingen en het verschonen!
De dagverzorging van een baby zal me nog afgaan, maar ik moet mijn nachtrust hebben.
Ik vraag me echt af wat deze vrouwen er toe drijft om nog op deze leeftijd een kind te willen. Denk je dan nog enkel aan jezelf of denk je aan je kind. Tenslotte krijgt het een oude grootmoeder en grootvader inplaats van een leuke jonge mama en papa.
Zelfs de jonge mensen nemen kinderen steeds meer op latere leeftijd.
Wij hadden kinderen toen we vroeg of midden twintig waren en nu beginnen ze er pas aan vanaf dertig. Eerst carrière dan bouwen en reizen en dan de kindjes.
Dat kan ik nog begrijpen maar ik herinner me nog dat men je vroeger aanraadde om het kind te laten testen op afwijkingen indien je op je 35ste zwanger werd want dit werd als oud aanzien.
De generatie voor ons kreeg wel kinderen tot aan de menopauze.
Er was toen nog geen pil en als je een vruchtbaar koppel was dan kon je rekenen op een kleine voetbalploeg.
Mijn grootmoeder kreeg als een na-oorlogse cadeau van mijn grootvader toen hij terugkwam uit de eerste wereldoorlog mijn vader op de leeftijd van 42.
Hij was haar achtste en laatste kind. Maar hij werd voor het grootste deel opgevoed door zijn oudere broers en zussen, zo ging dat vroeger. Hij was als jongste kind ook rot verwend...wat wil je, op die leeftijd kan je de moeite niet meer opbrengen om je kind nog iets te verbieden, veel te vermoeiend.
Ik probeer echt om oudere vrouwen met zon kinderwens te begrijpen, je zal er maar geen hebben, maar de Britse vrouw in kwestie heeft al twee volwassen kinderen!
Wat bezielt ze dan om er op deze leeftijd nog aan te beginnen.
Doet ze mee aan een wetenschappelijk experiment? Dat zou ik pas vreselijk vinden. Kinderen op de wereld zetten gewoon om te kijken of het allemaal wel mogelijk is.
Trouwens wat zal het volgende zijn, clonen?
Ik heb ooit gelezen over een Australische vrouw die geen baarmoeder had en toch zwanger werd. De eicel had zich in haar buik tegen een darm genesteld en was beginnen groeien en ze heeft uiteindelijk het kind voldragen. Na de zwangerschap heeft ze nog wel heel veel problemen gehad. Zelfs de natuur kan soms rare dingen doen.
Maar....hier stelt zich dan weer een heel nieuwe mogelijkheid voor: indien een bevrucht eitje zich heeft kunnen nestelen in de darmen van een vrouw, dan is het best mogelijk dat dit ook zou kunnen (mits medische hulp) bij een man. Men nestelt het bevrucht eitje in zijn buik, geeft hem alle dagen een shot met de nodige hormonen en presto we hebben op slag de nieuwe man. Waarom niet? Alles is mogelijk. Trouwens hier werd ooit een komische film over gemaakt met als ik me niet vergis Arnold Scharzennegger als vader van het kind.
Ik heb alle begrip voor jonge vrouwen die een in-vitro behandeling moeten ondergaan en ik wens hen allen een lieve baby, maar wij de oudere, wijzere (?) vrouwen moeten toch durven aanvaarden dat wij nog enkel dienen om onze kleinkindjes op te vangen en te koesteren.
Hiernaast staat een poll want ik ben benieuwd wat jullie er van denken.
|
