|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het verhaal van het testament en
..
de rouwende familie
De hele familie was verzameld om het testament van oom Harry te horen voorlezen.
Schijnbaar achteloos bekeken ze elkaar, sommigen hadden elkaar al in jaren niet meer gezien.
Neef Fons keek stiekem naar nicht Maria en zij loenste op haar beurt naar neef Artuur.
Artuur hield zijn ogen strak gericht op Nellie, de oudste nicht.
Zij streelde zacht de antieke kast waarin opa altijd zijn huurgelden bewaarde.
Buiten op het terras zat neef Pol met een uitdrukkingsloos gezicht,
Verspreid rond hem op de grond lagen allerlei berekeningen.
Zachtjes mompelde hij: ach lieve oom, nu zal ik u nooit meer zien
Beneden in de keuken snuitte nicht Anna haar neus.
Ze mompelde net hard genoeg opdat de anderen het zouden horen:
die lieve schat, hij was zoooo lief maar dat wist hij zeker en vast .
Nooit heb ik iemand meer liefgehad dan hem, die lieve grootoom.
Hij wist wel vast dat ik graag veel meer zou langsgekomen zijn,
maar ja, je weet hoe het gaat;
ik woonde net iets te ver weg van hem.
Neef Wim zat gewoon op een stoel in de living rond te staren
naar de oude plankenvloer, en hij vroeg zich af
onder welke plank een oude man zijn geld zou verbergen.
Hij bestudeerde stil maar intens elke spleet.
Toen keek hij naar de sofa en hij dacht ook aan de matras op het bed.
Oude mensen hadden de meest rare plaatsen om iets te verstoppen.
Veiligheidshalve had hij zijn auto thuisgelaten en een lichte vrachtwagen gehuurd.
Hij stond op en streelde een oude antieke kast en
hij trachtte stiekem het tapijt wat opzij te schuiven.
De anderen hielden hem allen sluiks in het oog.
Niets ging ongemerkt voorbij.
Iedereen volgde achterdochtig iedereen.
Lijkenpikkers mompelde Wim,
terwijl hij bad dat niemand anders de schat zou vinden voor hem.
Eindelijk
de notaris was aangekomen.
Die keek traag rond, nam alles in zich op en zette zich imposant aan het hoofd van de grote tafel.
Hij stak een grote sigaar aan, pufte wat rook in het rond en zei eindelijk, tergend traag:
Is iedereen aanwezig?
Jawel klonk het onmiddellijk, eenstemmig in koor.
Zweetdruppels parelden op de meeste bovenlippen.
Hm, zei de notaris toen hij de enveloppe met het testament openmaakte en bekeek.
Hm, het is maar een heel kort testament.
Toen nam hij het papiertje, keek over zijn bril naar de hoopvol, starende, kwijlende familieleden en las:
Liefste familie,
Bedankt voor jullie liefde en vriendschap.
Buiten, aan de vijver, onder het beeld van de ooievaar
Ligt mijn spaarpot van één miljoen euro.
Ik laat het met liefde na aan
Greenpeace.
|
