Zoals Eddy Wally het altijd zo welsprekend zegt: "wow zech .... ongeloofleik hoe snel de teid voorbei fliegt ... wow ..."

Ik ben nog helemaal uit mijne cadans, zelfs 's nachts.

Dit kan toch geen jetlag meer zijn hé, het zijn nu naar mijn zeer bescheiden mening gewoon slaapstoornissen aan het worden.

Om vier uur 's morgens word ik nog steeds wakker, met als gevolg dat ik om acht uur 's avonds als een blok in slaap val.

'k zit vast in een vicieuze cirkel waar ik niet uit geraak.

Alles lijdt eronder. Zelfs mijn dagboek blogje, mijn blogbezoekjes, mijn mail en mijn Farmke op Facebook.

Tijdens de dag gaat het nog goed, alles is weer normaal ... kindjes komen, kindjes gaan, bezoek komt, bezoek gaat ...

Koken, wassen en plassen, enfin de gewone dagelijkse sleur hé.

 Ik wou daarnet weer eerst iets anders gaan doen, maar ik besloot na diep nadenken om nu toch eerst mijn mails te lezen en mijn dagboek aan te vullen, foert!

Vorige vrijdag (da's al lang geleden, maar mijn dagboek moet bij blijven) was het een heel gezellig weerzien met mijn lieve blogvrienden (behalve ons Pazke) en zaterdag trokken Mr. Silver en ik voor twee dagen naar de Ardennen naar broer 1 en schoonzus. Ons biologisch vlees lag nog in hunnen diepvries.  Het was er vreselijk weer, miezerig, regen... bjakkes, ne mens zou er nog depressief van worden.

Ik ben de laatste tijd al zoveel mensen 'met snot' tegengekomen dat ik nu natuurlijk ook 'met snot' zit. Plezààààànt.   Maar kom, zo lang het daarbij blijft zullen we maar niet klagen zeker?

Gisteren kreeg ik eerst een bezoekje van zoon 2, vervolgens van neef 1, dan enkele 'lange' telefoontjes met zus Engeland en twee vriendinnen.

Mr. Silver was gaan lampetteren mijn zijn ex-collega's. Ik bereidde het eten voor die avond, vervolgens kwamen broer Ardennen en schoonzus op bezoek en rond een uur of vijf kwamen zoon 1 en de twee kleinzoontjes eten.     Wat later kwam zoon 2 met twee van zijn kindjes en dat kwam goed uit, want DIE GOEDE LIEVE SINT had hier speculaas en Clementijntjes achtergelaten, toch ne lieve Sint hé?   Zoals ge ziet loopt hier alles weer normaal.

Toen nadien heel de bende vertrokken was, was het weer hoog tijd voor mij om dodookes te doen.

Herniaretta liet ook een hèèl diepe zucht van verlichting toen ze zich plat neervleide in het echtelijk ledikant.

Ik heb daarnet het twee jaar oude doktersbriefje van mijn prikbord genomen en ik ga nu - met de moed in mijn schoenen - toch eindelijk een afspraak maken om een EMG te laten nemen.

Het doktersbriefje hangt er al bijna twee jaar omdat ik vrees dat het een onderzoek is waarbij men dikke naalden in zenuwen prikt om te zien of en waar je pijn hebt.

Nu begint de pijn mijn vrees voor naalden te overheersen, dus ik ga mezelf dwingen om een afspraak te maken, maar ....  ik ga eerst nog efkes wachten.

Vandaag heb ik namelijk een afspraak in Brussel.

Via neef 1 kreeg ik een mail van een firma die Engelstalige mensen zocht voor een enquête.

Curieus gelijk altijd zond ik een mailtje terug, met als gevolg dat ik deze namiddag een Engelstalige Europese website mag komen uittesten op gebruiks vriendelijkheid.

voilà 't is weer eens wat anders hé en zo verveel ik me niet :-)

Ook nog eens de moeite gedaan om een kaderke en een beeleke hier te plakken voor ik vergeet hoe het moet.

Zo op het eerste zicht ziet het er niet goed uit, de linkse kant van de donkerblauwe kader ziet er dunner uit dan de rechtse, maar het zal toch zo moeten blijven want 'k heb geen tijd meer

... toedeloekes.