|
Ik besef plots dat het al een tijdje geleden is dat ik hier nog een serieuze bedenking neerzette. Seffens gaat iedereen denken dat ik nog enkel aan de maat van pampers en papflessen denk. Neenee....ons Bajoko leest ook nog af en toe de krant en een boek, sinds ik blog wel een flink stuk minder, maar ik doe mijn best om bij te blijven.
Deze morgen nog, tot laat in de nacht had ik zitten chatten met ons Musje, heel gezellig trouwens, maar twee late nachten na elkaar was iets teveel van het goede.
Bovendien hadden we gisteren een lange boswandeling gemaakt met goede vrienden en s avonds nog lekker gegeten en gedronken.
Enfin ik dwaal weer af....
Ik werd dus wakker gekucht door ventje en keek naar onze reuzegrote wekker (nodig, want anders zie ik niets) oei t was al na tien uur.
Ventje vond het blijkbaar ook laat genoeg en op zijn gewone taktvolle manier maakt hij dit duidelijk door aan mijn bed te staan met een ontbijt, een lekker kopje koffie en de krant.
Moet ik de TV ook opzetten shoeke? vroeg hij. Omdat ik mijn bril nog niet ophad kon ik niet zien of hij dit nu sarcastisch bedoelde of niet.
Nee...ik overdrijf, mijn ventje heeft geen sarcastisch haar op hoofd staan en vooraleer mijn blogvrienden allemaal tegelijk roepen: hij is kaal zeker moet ik dat ontkennen. Ventje heeft nog steeds een prachtige volle haardos.
Enfin, zo eens ontbijt op bed en de krant erbij, is een prettige afwisseling. Buiten tikte de regen tegen het raam en dat maakte het nog meer cosy. Dit is pas echt cocoonen. Ge ziet dat ik bij ben met de huidige terminologie.
Martha Stewart stond op Vitaya pikante mosselsoep te maken, ik las met één oog de krant, de andere op de mosselsoep, terwijl ik tegelijkertijd probeerde mijn cracottjes met light kaas op te eten.
Die cractottjes zijn een beproeving...er moet wat gewicht af voor mijn rug. Mijn F-cup moet dringend teruggedrongen worden naar minstens een E cup.
Terwijl ik als een konijn zat te knabbelen, droomde ik van een gepocheerd eitje op toost en daarna een sneetje geroosterd brood met goei boter en marmelade. Mmmmm.... nog even verder dromen.
En dan....ik schrok....wat zag mijn lodderig oog in de krant? Onze Frut maakte weer melding van dé oplossing voor dyslexie. Een prisma bril en poef....abracadabra....het mirakel tegen dyslexie steekt voor de zoveelste keer zijn kopke op.
In 1989 was er al sprake van de prisma bril, de gekleurde bril, de motorische oog-oefeningen...gelukkig stond er een uitleg bij van een deskundige van de VUB bij het artikel waarin die uitlegt dat de mensen die eindelijk leren lezen met zon bril uiteindelijk geen dyslexie zouden hebben maar een waarschijnlijk een oogafwijking.
Na jaren leken-onderzoek (van mezelf) en als ervaringsdeskundige (mijn zoon) neem het van mij aan dat een prisma of gekleurde bril niet zal helpen bij een echte vorm van dyslexie! Steek er uw geld niet in.
Indien ge twijfelt of er iets mis is met de ogen van uw kind of kleinkind laat ze dan onderzoeken door een goede oogarts. Wanneer die zegt dat alles OK is met de ogen, vergeet dan aub de prisma en andere brillen en ga naar een goede deskundige of neem contact op met een de dyslexie vereniging Sprankel voor Vlaanderen of Balans voor Nederland. De links staan op mijn blog.
Zij zullen u de raad geven hoe je het probleem best aanpakt.
Indien je als vereniging of school een deskundige zoekt, neem dan contact op met de UA en vraag naar de dienst van Dr. Peter van Vugt. Als er één man in België/Nederland iets meer weet over dyslexie dan deze man dan mag je mij zijn naam doorzenden. Dr. Peter van Vugt behaalde zijn doctoraat in deze materie.
Nu snel deze bedenking op mijn blog zetten want de rest van de week staat stikvol afspraken. Vandaag was er een dagje met niks, nada, noppes....dat gebeurt niet snel.
Of vandaag nog rustig zal blijven is ook altijd een vraagteken....maar het is inmiddels toch al middag geworden en buiten één telefoontje is het voorlopig nog even rustig.
|
