|
Bedankt lieve, bezorgde blogvrienden, jullie reakties geven me altijd weer een serieuze opkikker. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren zijn we dan bij zoon 2 thuis gaan oppassen op de kindjes. Kleindochter was finaal uitgesch...t..n en terug lekker levendig zoals het hoort. Seppe daarentegen is helemaal nog niet zoals het hoort. Hij is stil, eet niet goed, braakt veel en begint nu ook weer te hoesten. Zoon 2 en schoondochter zijn heel ongerust want het nichtje van Seppe, slechts één week jonger, ligt nu ook in het ziekenhuis met het RSV virus, de ziekenhuizen liggen overvol. Seppe was de week ervoor bij zijn nichtje geweest.
Gisterenavond zijn de kinderen dan met Seppe naar het ziekenhuis geweest en is er een slijmstaaltje genomen om te zien of hij ook met het virus besmet is. Dit RSV-virus schijnt vrij gevaarlijk te zijn voor jonge babies en oudere mensen. We houden onze vingers dus gekruist dat het een gewone verkoudheid zal zijn.
Deze ochtend is ventje kleindochter gaan halen en heeft haar naar de kribbe gedaan zodat zoon thuis bij Seppe kon blijven. Ik mocht eens uitslapen want tussen de soep en de pattatten hebben we gisteren nog de kerstboom versierd en de voortuin.
Als ik hier vandaag snel even mijn blogronde doe dan zie ik dat er bij mijn goede vrienden nog veel ergere dingen zijn dan bij ons.
De man van Hotlips gaat vandaag onder het mes en om haar te steunen zet ik boven dit stukje vandaag de kaars die ook op haar blog brandt. We hopen, samen met u Lipske, dat alles vandaag goed gaat met je ventje.
Gelukkig gaat het met Annick, de dochter van Ludovicus en Lea al wat beter, dus dat is goed nieuws.
De zoon van Thea ligt nog steeds in het ziekenhuis en ik hoop dat het met hem ook gunstig evolueert. Een mailtje volgt lieve Thea zodra ik een ogenblik tijd krijg, ik volg alles op je blog en blijf dus op de hoogte! Mijn hart gaat ook naar jullie uit.
Ria, beter bekent als Miekemuis, herstelt van een duimoperatie en haar wens ik ook een snelle genezing toe.
De twee blauwe ogen van Huismusje zal ik morgen zelf inspecteren en jullie daarvan binnenkort verslag uitbrengen.
Ik wou wel nog even iets schrijven ter verdediging van de andere grootouders van mijn kleinkinderen.
Misschien denken jullie dat ventje en ik steeds de volle lading krijgen, maar dat is enkel wegens omstandigheden. Ik zou niet graag ruilen met de andere grootouders.
De vader van schoondochter 1 is volledig invalide en alle werk wordt door haar moeder gedaan. Zij tracht zoveel mogelijk al haar kleinkinderen toch nog zoveel mogelijk op te vangen, ze heeft er inmiddels zeven. Zoals jullie konden lezen moesten ventje en ik maar telefoneren en we mochten onmiddellijk de twee oudste kleinzonen brengen eergisteren.
De moeder van schoondochter 2 steekt normaal gezien ook flink de handen uit de mouwen als het op kinderoppas aankomt, maar zij heeft nu een gescheurde schouder pees en moet aanstaande dinsdag onder het mes. Ze mag helemaal niets meer heffen. Onmogelijk dus om op babies en kleuters op te passen, want die moeten nog steeds verschoond worden. Haar man werkt nog voltijds.
Mijn kinderen en schoonkinderen stellen wat we voor hen doen zeer op prijs en vinden het helemaal niet vanzelfsprekend. Moest dit wel zo zijn dan zou ik me er niet goed bij voelen.
De andere grootmoeders vinden het vreselijk dat ze zelf niet meer kunnen helpen en doen wat ze enigzins kunnen om te helpen.
Ik heb zelf als kind nooit de liefde van grootouders gekend. De ouders van mijn vader waren al lang dood, vader was een nakomertje, en de ouders van mijn moeder woonden te ver weg.
Mijn moeder heeft zelf voltijds gewerkt met een huishouden van vier schoolgaande kinderen, vergeleken met wat zij ooit deed is wat ik doe dus gewoon peanuts.
Omdat zij werkte kon ze ook moeilijk op onze kinderen passen, ze was slechts één dag op de week thuis, maar zelfs dan nog probeerde ze me af en toe te helpen.
Schoonma was huisvrouw, maar die maakte het vanaf het begin heel duidelijk: zij had zelf haar kinderen moeten opvoeden, ik moest dit ook maar kunnen, zij vond dat ze recht had op haar privé leven.
Begin jaren zeventig waren er nog bijna geen kribbes en zeker geen onthaalmoeders.
Ik had ook graag blijven werken, maar ben toen, omdat het niet anders ging, zes jaar thuisgebleven.
Maar toch, jullie reakties deden toch een belletje rinkelen en ik realiseer me dat ik moet oppassen en ervoor moet zorgen dat ik ook nog in roulatie blijf, want anders zijn de kinderen er de dupe van.
Ik nam daarnet even mijn dagboek van vroeger en sloeg het open op: 18 februari 1976 en las wat ik die dag had geschreven:
Denk aan dit als je zelf ooit grootmoeder wordt: (Dit waren dus raadgevingen aan mezelf voor de toekomst!)
- De eerste maand geeft een nieuwe mama haar kind niet graag uit handen, ze doet het graag zelf en wordt graag geprezen!
- Zeg NIET hoe jij het vroeger deed, geef enkel raad indien erom gevraagd wordt.
- We vinden het niet leuk om steeds te vragen om te babysitten, het wordt dus heel erg op prijs gesteld als jullie dit zelf af en toe eens aanbieden.
- Onthou later dat je niet aanbiedt om je kleinkind voltijds bij te houden, enkel wanneer ze ziek zijn of wanneer hulp echt nodig is.
- Wanneer een mama lange tijd thuis binnen moet blijven met zieke kindjes, bied dan aan om te komen oppassen zodat ze eens kan gaan winkelen of eens naar de kapper kan gaan want na negen weken binnenzitten begin je gek te worden.
- Een nieuwe mama is altijd ongerust wanneer haar kindje bij haar weg is, telefoneer veel en stel haar regelmatig gerust.
- Indien de kindjes lastig of stout zijn geweest, hou dit dan voor jezelf, ze hoeven dit allemaal niet te horen.
- Overdrijf niet en beperk het babysitten enigzins want anders wordt het iets vanzelfsprekend en wordt het niet meer op prijs gesteld.
- Denk ook aan je eigen leven, je hebt het verdiend!
En nu moet ik heel snel dit stukje op mijn blog zetten en maken dat ik klaarsta, want ventje staat al te trappelen om de stand op de Rommelmarkt te gaan opzetten!
Morgen en overmorgen zijn we voor de verandering voddenverkopers de ultieme droom van mijn teerbeminde.
|
hoop dat alles in orde komt met het kleintje, ik steek mijn beste duim dan ook in de lucht voor de goede afloop,goede verkoop aan het ventje jammer dat ik zo ver woon kwam anders eens zien, voor de hobby zijn dat de beste markten
groetjes ria.
