|
Halleluja....eindelijk is één van de meest frustrerende, vermoeiende weken van mijn leven achter de rug.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisterenavond toen we van de rommelmarkt thuiskwamen heb ik nog net iets uit de diepvries kunnen opwarmen en opeten en dan ben ik als een blok int slaap gevallen.
Vanmorgen moest ik weer vroeg op want Seppe is er vandaag. Hij heeft net zijn papje binnen, is verschoond en ligt nu babyzacht te snurken in zijn bedje hiernaast in de kamer.
Ik heb aan ventje gezegd dat ik een hele dag niet uit mijn pyama kom en niets, maar dan ook niets ga doen. Niemand mag er vandaag door de voordeur, tenzij in uiterste nood en straks, wanneer Seppe terug naar huis gaat, ga ik een uurlang weken in een luxueus badje met een lekker tasje koffie en mijn boek verder uitlezen.
Seppe is godzijdank aan de beterhand en zijn nichtje is uit het ziekenhuis ontslagen. Ze hadden allebei het RSV virus. Kleindochter is terug naar de kribbe.
Ik wil hier ook even mijn goede, lieve vriend Milo bedanken voor het doorzenden van de informatie over het RSV virus. Zoonlief zei me vanmorgen dat hij en zijn vrouwtje er heel veel aan hadden gehad!
Verder wil ik de groetjes doen aan mijn lieve blogvrienden die ik zaterdag ontmoet heb toen we samen naar de voorstelling van Shirley Valentine zijn gaan kijken, met mijn vriendin Paz in de hoofdrol. (Het blog van Paz vind je links bij mijn favorieten)
Zij zullen beamen dat Paz een onvergetelijke voorstelling heeft neergezet. Onovertrefbaar en zo professioneel dat ze meermaals de grote schouwburg hier in Antwerpen zou kunnen volkrijgen. Er zijn geen superlatieven voor hetgeen zij zaterdag gepresteerd heeft. Ik kan niet begrijpen dat het Dion theater de voorstelling in de kleine bovenzaal liet doorgaan. Ik begrijp ook nog niet waarom er slechts twee voorstellingen voorzien zijn.
Misschien kan iemand van het Dion theater het verklaren.
Ik vond het ook prachtig dat ik daar blogvriendin Lieve heb ontmoet, ze was helemaal van Gent naar Antwerpen gekomen om Paz te zien. Ze was net zoals ik me haar had voorgesteld. De naam Lieve werd voor haar persoonlijk ontworpen vind ik! Een lieve, charmante, vriendelijke lady. Ik hoop dat ik haar nog dikwijls mag ontmoeten.
Wie heeft er ooit geschreven dat het internet zou leiden tot vervreemding? Wel, die had het helemaal mis, geloof me vrij.
En nu: de apotheose....de Rommelmarkt van mijn teerbeminde.
Weken zat ik hier thuis tot aan mijn kniekes tussen dozen mooi, proper afgewassen, blinkende rommel. Vrijdag late namiddag was het zo ver en mochten we het rommelstalletje gaan klaarzetten.
Zonder probleem vonden we ons plaatsje en ik begon de dozen te openen. Ik was niet voorbereid op hetgeen dat volgde. Een massa volk kwam afgelopen (de rommelmarkt was dus nog niet open!) en begon in onze dozen te snollen. Van alle kanten werd er geroepen: heb je juwelen? Heb je boeken? Heb je dit...heb je dat.... ik dacht bij mezelf, als het zo voortgaat dan heb ik niets meer over om morgen en overmorgen te verkopen!. Ik ben natuurlijk een leek, want de professionele rommelmarkt verkopers kochten mijn rommel voor een peulschil en de volgende dagen lagen die zaken op hun stalletjes aan driedubbele prijs te koop.
Ventje, broer 1 en schoondochter waren in hun element.
Mijn verborgen gen van marktkramer stak toch ook zijn hoofdje op.
Mijn grootmoeder en tantes van moederskant, hebben altijd op de markt gestaan in Blankenberge en zij hebben ook altijd kruidenierswinkels gehad. Toen ik tiener was, ben ik ooit daar twee maanden een vakantiejob gaan doen en ik moet toegeven dat ik verkopen wel heel leuk vind.
Ik was net flink op dreef, met op mijn hoofd een diadeem met twee flitsende kerstmannetjes, toen Huismusje voorbijkwam met haar Knuffel (een schat van een vent Musje, draag er zorg voor!), voor ik goed en wel onder onze tafel kon duiken, had ze me al gefotografeerd, ik had het moeten weten!
En ja Musje...mijn kristallen vaas is mooi terug mee naar huis gekomen, ik kon er echt niet van scheiden.
Ventje heeft woord gehouden en we zijn zonder rommel terug naar huis gekomen, hij had me dat plechtig beloofd.
Broer 1 daarentegen is met al onze overschot terug vertrokken naar de Ardennen en hij heeft zo de smaak te pakken dat hij al een volgende rommelmarkt gaat vastleggen (ik zei het u al het zit in onze genen). Ventje, die me ook beloofd had dat ik dit nooit meer zou moeten doen, heeft broer 1 wel beloofd dat hij de volgende keer gaat meehelpen (!) : das niet hetzelfde hé shoeke?.... ieder zijn hobby, denk ik dan maar!
Ik sta nu wel hopeloos achter met mijn favoriete blogs lezen, ik ga dit stukje er dan maar snel opzetten zodat jullie weten dat ik het weekeinde overleefd heb, en dan ga ik snel lezen hoe het met iedereen is vooraleer Seppe wakker wordt!
|
