|
Zoon 2 kwam vorige week tussen de middag een boterhammetje mee eten en keek even rond onze woonkamer.
Das hier zo opgeruimd en netjes, dat ben ik niet gewoon! ( uit de monden van kinderen.....dit kind is wel al éénendertig)
Waarop ik antwoordde: nee, normaal ziet het er altijd zo uit, tenzij papa weer in één van zijn afbreek periodes is, maar als jullie binnenkomen met de kinderen en die spelen met al het speelgoed, t ja, dan ziet het er nadien natuurlijk uit alsof er een tornado doorgetrokken is, maar vandaag hebben we nog geen kindjes op bezoek gehad.
Hm... mompelde hij, terwijl hij rustig verder op zijn boterham kauwde.
De twee grotere kleinkinderen van zoon 1 zijn de moeilijkste periode al door. Kleinzoon 1 speelt heel graag aan de computer (geen rommel) of kijkt graag naar een DVD, kleinzoon 2 is een autofreak, dus goed dat we alle autootjes van onze zonen hebben bijgehouden.
Zaterdag kwamen de kleinste kindjes slapen, zoon 2 bracht hen met al hun gerief, een autokoffer vol.
En zie, ons proper, opgeruimd huis was binnen vijf minuten veranderd in een baby magazijn.
Ik wou er nog de aandacht van zoon op vestigen, maar het kwam er niet van, t was een beetje druk.
Na het avondeten zette zoon zich aan tafel om een nota voor me te schrijven met daarop : de slaaproutine van kleindochter en Seppe; wie welke tutters en knuffels; wie welke soort pap en de hoeveelheid, wie het potjes eten en wie het ander eten.
Verder wat uitleg over de neusspray van nog steeds snotterende Seppe, en het gebruik van de nieuwe zalf voor de boebeltjes op zijn poepje.
Samen met zoon 2 werden alle zakken en valiezen gecontroleerd. Pampers in verschillende grootte, twee verversingen van slaapkledij en slaapzakken, een plastieken mand vol met dozen melk voor kleindochter, melk voor kleinzoon, potje eten voor kleinzoon, ander eten voor kleindochter, bekers, papflessen, enfin...ik dacht meteen terug aan vroeger en wist nu terug waarom wij nooit veel weggingen, veel te veel rompslomp.
Seppe kreeg zijn papje nog net voor zijn papa vertrok, hij was al klaar voor de nacht, liet een flinke boer en een flinke prot en viel prompt in mijn armen in slaap. Zijn papa vertrok en hij werd in zijn bedje gelegd.
Kleindochter, zo werd ons aangeraden door zoon 2, lieten we best maar op de zetel in slaap vallen, want elke keer ze huilt, kotst ze het bed onder met alle gevolgen vandien.
Goed, het zijn mijn kinderen niet en het is maar voor één nachtje, dus kleindochter en ik knuffelden lekker in de grote zetel voor TV. Ik was de DVD van Cars toen al wel beu gezien en zette tot haar protest een programma op voor volwassenen. Het was slaapverwekkend voor een tweejarige, dus dat was goed gegokt en om tien uur lag ze eindelijk in mijn armen te snurken.
Ventje pakte haar voorzichtig op en legde haar in ons groot bed. Heel stil, want Seppe sliep daar in het baby bedje.
De afspraak was: ik sliep met kleindochter in ons bed, Seppe in het babybedje, want volgens de lijst van zoon werd hij s nachts nog wakker voor een flesje.
Ventje zou dan alleen in de andere kamer slapen om met zijn gesnurk niemand wakker te maken en ook omdat ik dan iets meer plaats heb in bed.
Ik trok vervolgens op hoop van zege naar boven met een fles drinken voor kleindochter, een klaargemaakte papfles voor Seppe, reserve tutjes en knuffels voor allebei.
Ze waren allebei braaf, uitzonderlijk braaf. Seppe blies de hele nacht door snurk-snottebelletjes door zijn kleine neusgaten en hoestte nog regelmatig. Kleindochter werd af en toe halfwakker, voelde dan of ik er was en sliep rustig door.
Ik lag halfwakker te wachten op Seppe om hem zijn nachtfles te geven, maar Seppe wou geen fles, Seppe sliep, snurkte en knorde lustig de hele nacht verder.
In de kamer ernaast gaf ventje zijn gewone snurk symfonie van 100 decibel.
Enfin, om een lang verhaal zoals gewoonlijk lang te laten, nana werd s morgens niet wakker, nana had gewoon niet geslapen. Nana had gewaakt.
Rond zes of zeven uur werd Seppe wakker en ik sprong dartel en gezwind (?!) uit bed omdat kleindochtertje nog vast sliep.
Van Seppe kreeg ik een grote, lieve brede grijns terwijl ik met hem naar de slaapkamer van ventje rende. Ik schudde ventje wakker uit zijn diepe slaap, duwde hem Seppe in zijn armen, sprintte naar beneden om het flesje op te warmen, sprintte terug naar boven vooraleer Seppe van de grote honger begon te wenen, nam Seppe over van ventje, duwde ventje richting bed in onze kamer met kleindochter, want als die alleen wakker werd zou ze beginnen wenen.
Ik gaf Seppe de fles, hij gaf me weer als dank een voldane glimlach, liet een ferme boer, en nu lagen wij allebei in het ander bed.
De beddendans was voorbij en we konden nog een uurtje verder slapen (?) vooraleer kleindochter in de neus van haar grootvader kneep en besloot dat het tijd was om op te staan.
Een tijdje later gingen ze allebei het bad in, om tien/elf uur was het tijd voor patatjes, potje voor Seppe, vers voor kleindochter.
Zoon 1 kwam die ochtend ook op bezoek met kleinzoon 2, vrouwtje had de nacht gedaan en dan moet het thuis stil zijn want zij moet slapen om de nacht erop nog te kunnen werken.
Waar kan je om half tien nog terecht met je kinderen zonder verwittiging, tenzij bij je ouders zei zoonlief ... en ik vond het gewoon prachtig.
Daarom zei ik ook: wie laat je binnen om dat uur s morgens als je nog rondloopt in je nachtkledij, ongewassen en ongekamd, in een huis waar precies een bom is neergekomen, enkel je kinderen toch...
We gaven elkaar allebei een dikke knuffel en dat kan toch zon deugd doen.
Afgesproken was dat wij de kindjes thuis zouden afleveren bij hun ouders rond twaalf uur, want daarna moesten we nog weg.
Om twaalf uur hadden ventje en ik het dan toch klaargespeeld om zelf ook nog gewassen en aangekleed te geraken, alle zakken terug gevuld te krijgen, de kinderen gevoed en aangekleed en we stonden op het punt om te vertrekken toen hij zei: doeme dat stinkt hier toch weer vreselijk, er heeft er zeker weer eentje iets in de pamper gedeponeerd. Hij rook aan kleindochter en ik aan Seppe en tegelijk zeiden we: t is hier te doen.
Met de moed der wanhoop trokken we terug naar boven, allebei de kindjes hadden het klaargespeeld om hun pamper te vullen en niet enkel de pamper...het hing bij beiden tot halverwege hun rug.
Waarschijnlijk was het onze eigen schuld, als de pamper volzit en je neemt een kind op je arm, dan druk je de inhoud in opwaartse richting.
Voor leken : dit houdt in, alle kleding moet terug uit, kindjes terug wassen, terug uit de zakken reservekleding vissen, oppassen dat de kaka die in het hemdje hangt niet in het haar terecht komt wanneer je het over hun hoofdje trekt.
Een vol uur later dan voorzien konden we eindelijk terug op weg, al goed, want we hadden geen reserve kledij meer.
Toen we veel later allebei in de zetel zaten in ons inmiddels terug opgeruimd huis viel er een zalige stilte en rust over ons heen.
Ventje keek me aan en vroeg: was dat nu vroeger bij ons ook zo, ik kan het me niet meer herinneren! waarop ik antwoordde: nee, dat komt omdat jij toen nog geen nieuwe man was en ik het toen allemaal alleen deed.
Ik heb nooit beseft dat kindjes verzorgen zon zwaar werk was, ik ben pompaf, ik begrijp niet dat vrouwen dat allemaal alleen deden, ik zou het niet kunnen zei hij eerlijk met een schuldige blik in mijn richting.
En mijne maat Ludovicus klaagt over een WC die een stront boertje laat .... huh.....
|
