|
Ooit was er een tijd dat ik geen tandpijn had...het was een week of drie geleden. Het lijkt een eeuwigheid.
Een verdwaalde, vergeten olijfpit is de oorzaak van al mijn mizerie. In Amerika zou je voor minder procederen.
Ik had toen ik naar de tandarts ging helemaal geen pijn, er was enkel een klein stukje van mijn tand afgebroken, maar ik deed wat alle tandartsen aanraden. Ik liet mijn tand onmiddelijk behandelen om verder tandbederf te voorkomen. Hoe idioot kan een mens soms zijn?
Mijn nieuwe tandarts heeft volgens mij een sadistisch trekje, hij wou beginnen boren zonder verdoving weet je nog?
Het einde van mijn vorig tandverhaal was: ... ik vertrok kwijlend met een mooi gevulde wijsheidstand en met als commentaar : het kan wel zijn dat het nu een tijdje pijn zal doen, maar dat is heel normaal hoor mevrouw.
De dag nadien was de verdoving helemaal uitgewerkt en was er terug gecontroleerde beweging van mijn lippen, maar mijn tand en het hele gebied errond deden inderdaad behoorlijk pijn.
Ik ben een nuchter en moedig vrouwmens en dacht bij mezelf, dit is logisch, een lange naald heeft in je lijf gezeten en er een vieze vloeistof ingespoten, je arm tandvlees is op een barbaarse manier mishandeld geweest, de tandarts is diep moeten gaan, bijna tot aan de zenuw.
Niet flauw zijn zei ik tegen mezelf, Dokter Mengele heeft je toch verwittigd, het is normaal wat je nu voelt, je moet sterk zijn en nu nog even een tijdje flink op je tanden bijten (sic).
Toen hij me zei dat hij de tand bijna tot aan de zenuw had moeten vullen en veel dieper had moeten gaan dan hij eerst gedacht had, had ik hem gevraagd waarom hij de tand dat niet meteen ontzenuwd had. Hij had me heel hautain bekeken en geantwoord alsof ik achterlijk was: mevrouw, ik ontzenuw enkel een tand als het nodig is.
WEL HET IS VERDOMME NODIG WANT ZIJN VULLING DRUKT NU OP MIJN TANDZENUW.
Sorry dat ik even gil, maar ik kreeg zonet weer een enorme pijnscheut.
Ik heb rustig afgewacht of de pijn inderdaad zou verdwijnen en heb inmiddels al een volledig doosje Dafalgan Forte binnen. Vannacht droomde ik van mijn lieve vriendin die onlangs iets dergelijks meemaakte. Zij zal me begrijpen als ik haar dit vertel.
Zaterdag zag ik het echt niet meer zitten maar het lang Paasweekend stond voor de deur.
Telefoneren naar de tandarts had geen zin.
Nog even doorbijten.
Ik zit de uren af te tellen tot morgenvroeg en dan hoop ik dat ik onmiddellijk mag komen want IK HEB VRESELIJKE TANDPIJN, oeps, sorry weer een pijnscheut.
Wat een vreselijk idee dat ik daar weer zo lang zal moeten liggen, mijn mond wijdopengesperd, de spuit, de boor, het geluid van schrapend metaal, het gorgelend, sissend geluid van de zuiger, de onmacht die je voelt wanneer je daar zo weerloos ligt en enkel nog het woord aaaaargghhhh kan zeggen.
Misschien volg ik deze keer wel de raad van mijn vriendin en hou ik tijdens de hele procedure met mijn rechterhand zijn familiejuwelen vast terwijl hij aan mijn tand werkt....als hij mij pijn doet zal ik dan ook knijpen, heeeeeeel heeeeel hard knijpen!
Misschien wordt hij wel diegene die aaaaaarrrrgggghhhhh zegt.... hèhèhèhè.....
|
