|
Ons blikken doos had de voorbije Noordzee stormen flink doorstaan en stond nog stevig recht.
Mr. Silver had bij het opzetten niet op een stormkabel of picket meer of minder gezien - onze veelvuldig kamperende Hollandse camping buren noemen onze picketten 'haringen'.
Ik heb een picket vervolgens eens goed bekeken en indien je ze ondersteboven houdt en richting je mond laat hangen, dan zou je er inderdaad met een beetje fantasie wel een Maatjesharing in kunnen herkennen.
Enfin, mijn eerste nacht was nogmaals een slapeloze, dankzij de nu alom gekende buiten alle proportie geproduceerde decibels van de zilveren snurker.
De volgende dag liep ik wegens slaapgebrek rond als een zombie in dikke mist.
Dit resulteerde vervolgens in gescheiden beddenslaap tijdens de daarop volgende nachten. Mr. Silver vindt dit nu zelf ook de beste oplossing, want een niet uitgeslapen Bojako is een wreed ambetant en venijnig suf stuk mens, al zeg ik het zelf.
De lekker uitgeslapen Bojako daarentegen is een opgeruimd vrolijke fietster, die vorige vrijdag gezwind richting Nieuwpoort Bad fietste, tegen de wind in en dit met een grote smile op haar facade. (lippen weliswaar stevig op elkaar geklemd tegen de vliegjes) :-)
De zilveren daarentegen pufte met zware inspannings dyspnoea achter haar aan en hoestte en proestte in het stof van haar electrisch aangedreven stalen ros.
Mevrouw Bojako ging deze keer ook niet met een smak tegen de vlakte en kon daarom nog steeds lachen toen zij vervolgens in Nieuwpoort door haar shopaholic echtgenoot richting braderie werd getrokken en dit zonder zelfs eerst één pint gedronken te hebben. :-(
In de schoentjes die ik aantrek om te fietsen staken sokjes. Het was echter die dag veel te warm voor sokjes en daarom had ik ze niet aan.
Domme domme gans!
Die sokjes dienden niet om mijn voeten warm te houden, nee die dienen om geen bleinen te krijgen bij het lopen. Hoe had ik dat kunnen vergeten?
Ik lijd aan dezelfde ziekte als mijn moeder zaliger. Mijn voeten hebben geen eeltlaag, ze hebben enkel een fijne babyhuid dat bij de minste wrijving begint te bloeden.
Halverwege de braderie begon de miserie, het bloed sijpelde al uit één schoen.
Pikkelend op één been strompelde ik een apotheker binnen om die nieuwe soort plaasters te kopen, precies een tweede huid dat je over de blaar kleeft, enfin jullie weten zeker wat ik bedoel.
Toen gingen we eindelijk iets drinken: oef .... :-)
's Avonds zijn we nog eens naar De Mikke in Oostduinkerke geweest, dat was héél lang geleden.
Mr. Silver sloeg er een halve gegrilde koe in zijn graat en ik de brochette met gegrilde scampi's, die zijn daar heerlijk.
En nu zijn we weer terug thuis.
Ik heb den almanak ( zo noemde mijn bomma de kalender en die oude woorden mogen niet verloren gaan vind ik ) van september bekeken en ik denk niet dat we in die maand nog aan de caravan zullen geraken.
Oeioei ocharme ochheere toch .... (grijns grijns)
Niet te geloven dat de zomer zo snel voorbij geflitst is hé?
|
