|
Mijn overjaarse Baden Powell met een passie voor kamperen en rommelmarkten heeft me weer zo gek gekregen om een weekend naar onze caravan te gaan.
Hij denkt dat ik niet weet dat hij al stiekem wekenlang een reis naar t zuiden aan het voorbereiden is.
Zijn excuus voor dit caravan weekend is: samen met broer 1 deelnemen aan de plaatselijke rommelmarkt in het dorpje waar mijn broer woont in de Ardennen.
t Is niet enkel rommelmarkt, maar tevens een heus dorpsfeest en hij had toevallig nog een beetje rommel over van zijn vorige -t is maar voor ene-keer-shoeke- rommelmarkt.
Een aanhangwagen vol overschot ja, het staat gevuld in onze garage! Ik mag er niet aan denken wat er allemaal in zit.
Vermits de kinderen en kleinkinderen van mijn broer ook naar het dorpsfeest komen hadden wij besloten om het weekend in onze caravan te verblijven die op hun grond staat tenzij we ermee trekken.
En zoals een dubbeltje blijft rollen, stelde ik dan voor om onze twee oudste kleinzonen mee te nemen.
Een weekendje kamperen in een caravan, buiten spelen met al de andere achterneefjes en nichtjes en daarbovenop nog het dorpsfeest met fanfare en majoretten, wat kan een kind nog meer willen?
t Zal vast en zeker een heel plezante bedoening worden indien de weergoden een beetje meewerken.
Natuurlijk weet ik dat ventje nu ook de caravan in orde gaat brengen voor zijn stiekem geplande kampeer trip begin september.
Achteloos zei hij : ik ga wanneer we daar zijn de luifel eens opzetten en ik vroeg even achteloos terug: waarom, t is toch maar voor een weekend? waarop hij dan weer langs zijn neus weg antwoordde: euh...gewoon eens even kijken of alles nog in orde is en ik weer even nochalant: huh-huh ....!!
We doen allebei alsof we niet weten dat we ergens begin september in de auto zullen stappen, de caravan bij broer oppikken en vervolgens doorrijden tot we de zon tegenkomen in Frankrijk.
Hij weet dat ik de bibberoetshkies krijg bij de gedachte aan reizen, dus hij zwijgt erover tot het allerlaatste moment.
Ik weet dat hij de planning van een reis net het leukste vindt, dus ik doe alsof ik van niets weet en niets zie als ik de kaart van Frankrijk op de laptop zie wegfloepen.
Maar na veertig jaar huwelijk zijn er geen woorden meer nodig.
Ik weet dat hij weet dat ik weet wat hij van plan is!
Ieder kent zijne zot zeggen ze in Antwerpen.
|
