|
De aanloop naar Kerstmis is voorbij, wat zeg ik? Kerstmis is ook al voorbij. Dedju toch wat gaat het toch allemaal snel.
2011 is nu in aantocht. Klinkt dat voor jullie ook zo science-fiction-achtig? Tweeduuzendenellef .... man man man ..... Ik heb amper de overstap naar het jaar 2000 verwerkt.
'k heb geen idee welke dag het is vandaag, ik vermoed maandag, maar ik kan er dik naast zijn. Niet omdat ik veel gedronken heb hoor, oooo neeje, mijne Pancreas (min cyste + vochtzak) laat zulke dingen nog altijd niet toe. Ik kan zelfs niet veel eten, toch niet in ene keer. Ik eet nu kleine hoeveelheden met tussenpozen, dat gaat gemakkelijker. :-)
Ik voel me prima vergeleken van waar ik kom, maar diep inademen is nog steeds moeilijk en pijnlijk. Vorige week ben ik, ondanks het barre weer, wel tevoet tot onze meest dichtbij zijnde winkelstraat/souk gewandeld, hangend aan de arm van mijne zilveren en mijn voeten genesteld in mijn super warme UGG boots die ik vorig jaar in Australië gekocht heb. Wie had er ooit gedacht dat ons een winter te wachten stond waar ik zulke botten elke dag kon dragen?
Vorige week waren we ook uitgenodigd op het kerstfeestje van mijn vorige werknemer en het is altijd heerlijk om terug te komen in die oude, vertrouwde omgeving en daar na zoveel jaren nog steeds bekende gezichten terug te zien. Deze keer nam ik wel een niet-uitgenodigde gast mee, kleinzoon 4: onze Tibo. Zijn vader had die ochtend gebeld : babysit probleem – ge kent dat wel hé?
Tibo heeft zich tijdens het feestje voorbeeldig gedragen en heeft gewacht tot we terug huiswaarts keerden in de auto om spetterend en stinkend zijn pamper te vullen. Eens terug thuis moest hij van kop tot teen gewassen worden en andere kleertjes aan krijgen, want hij hing bijna tot in zijn haar vol str...t, en stinken Zjérard, amaai mijn voeten. 's Avonds zat de geur nog steeds in mijn reukorgaan. Die geur zouden ze moeten kunnen distilleren, bottellen en verkopen als oorlogswapen!
De dag daarop zijn we 'ons deel' van het kerstmenu gaan kopen, maw : ze kalkoen, en ze *trimmings ... ( *al wat bij een kalkoen hoort volgens de Britse traditie ), zo kon ik op Kerstdag dit deel van het menu in mijn grote oven voorbereiden en meenemen naar het huis van zoon 1, waar het Kerstfeest plaatsvond.
Zoon 1 en zoon 2 hebben gezorgd voor al de rest, met de hulp van hunne padré die tot sous-chèf werd gebombardeerd. Toen schoondochter 1 van haar werk thuiskwam en gedoucht had kon het feest beginnen. Hopelijk ben ik volgend jaar in staat om de honneurs terug waar te nemen bij ons thuis.
'k heb veel leuke geschenken gekregen, maar mijn kleinkinderen waren het meest gefascineerd door het reuzegroot vergrootglas (mèt licht).
“Waarom hebt ge dat nodig nana?” vroegen ze allemaal, nadat ze zichzelf van heel dichtbij hadden bekeken, bewonderd en uitgelachen waren.
Ik antwoordde : “omdat nana nu zowat stekeblind aan het worden is, en bij oude madammekes zoals nana durven er op hun kin sporadisch kleine haartjes groeien. Nana kan die nu niet meer zien in de gewone vergrootspiegel en verwijderen, en dàt gaat nu prima lukken met deze SUPER vergrootspiegel.”
Ik moet bekennen : toen ik voor de eerste keer in die spiegel keek schrok ik toch wel. Misschien is het niet zo slecht dat moeder natuur ervoor gezorgd heeft dat we bij het ouder worden steeds wat minder goed zien .... een beetje 'flou' in een gewone spiegel is zeker niet zo confronterend, wat zeg ik? Het is zelfs flatterend :-)
|
Wat betreft die haartjes,ben ik blij dat ik niet alleen ben,en dat zijn zo'n hardnekkige he
,enne...jij moet absoluut niet klagen met jouw gave blanke huid,mijn gedacht!Flodderkus van ikke!
