|
t Zijn drukke dagen geweest sinds we terug zijn uit de Ardennen. k heb nog amper tijd gehad om adem te halen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Kleinkindjes opgevangen...Seppe is nu een miniatuur Terminatorreke, 't is ongelooflijk wat voor energie in dat baaske steekt. Geen ogenblik kunt ge hem uit het oog verliezen. Moesten we zijn energie kunnen bottelen en verkopen dan bracht het meer op dan de kerncentrale van Doel.
Dat heeft hij trouwens niet van zijn papa maar van zijn oom B. t is net hetzelfde roekeloos gedrag en allemaal met een enorme ontwapenende brede smile op zijn gezichtje.
Maar nana en bompa vallen wel omver van uitputting wanneer ze het huis verlaten. Stik kapot zijn we nadien.
Nana is daarenboven nog aant genezen van haar strottenhoofdontsteking en zit bovendien in een serieuze dip omwille van het slechte nieuws dat langs alle kanten binnengestroomd komt.
Viendin M. is al sinds 1971 een hartsvriendin. Alles, maar dan ook alles weten we van elkaar.
Jaren hebben we samengewoond, zij op het tiende verdiep, ik op het elfde.
Sindsdien is er geen week voorbijgegaan dat we elkaar niet ontmoet hebben.
Zij was de vriendin die altijd voor me klaar stond. Haar eerste woorden waren: maar kindje toch, je zit al zes weken binnen met je zieke kindjes, kom...ik neem over, jij maakt je klaar en je gaat eens een stadje doen! en toen ik terugkwam waren niet enkel mijn kinderen gelukkig, maar was mijn huis gepoetst en stond er eten klaar voor de avond.
En die lieve schat wordt nu donderdag as. aan borstkanker geopereerd.
Ik kan me geen leven indenken zonder haar. Ze is er altijd, op al onze verjaardagen en op al onze feestdagen is ze aanwezig, zelfs op onze vakantie in de Ardèche kwam ze een dagje langs.
Zoals zij hebben ze er maar eentje gemaakt en daarna hebben ze de matrijs weggegooid.
Ik had ze vanavond uitgenodigd om te gaan eten maar ze sliep net zei haar man. Volledig overstuur door hetgeen haar te wachten stond.
Toch belde ze wat later, toen ze wakker was, om te vragen of we toch nog even langs kwamen.
Ik zei van niet, niet omdat ik niet wou, maar omdat mijn tranen haar vast en zeker nog dieper in de put zouden duwen.
Af en toe wordt er een engeltje op aarde gezet... M. is een engel.
Geloof me!
|
