|
Eerst en vooral wil ik jullie geruststellen over de gezondheidstoestand van Mr. Silver. Zijn verkoudheid heeft hij mooi aan mij doorgegeven en het bezoek aan de oogarts hebben we ook achter de rug.
U vraagt zich misschien af waarom ik het wit van het zilveren oog zo grondig had bestudeerd, wel ik zal het u vertellen. Hij was die dag hout aan't zagen voor de kachel en had een stofje of een splintertje in zijn oog gekregen. Op zoek naar dat bewuste stofje/splintertje merkte ik de twee mini vocht cystjes op. We kregen vrij snel een afspraak bij de oogarts en die stelde ons onmiddellijk gerust. Zes jaar geleden is het netvlies van dat oog gelost en werd dit hersteld en die twee kleine mini cystjes zijn littekens van zijn toenmalig oogoperatie. Oef!
Mr. Silver kreeg wel naar zijn voeten van de oogarts, want normaal gezien had hij elke twee jaar op controle moeten komen. Tch tch tch ....
De dag daarna kwamen onze twee oudste kleinzonen een namiddag bij ons doorbrengen en de daarop volgende dag was zo mogelijk nog drukker.
Maar vrijdag stond Mr. Silver erop dat ik eindelijk mijn verjaardagsgeschenk zou kopen.
Twijfel, twijfel, twijfel .... onze oude, trouwe, tweedehands laptop doet nog zo z'n best, was het dan ècht nodig en verantwoord om een nieuwe te kopen?
Ik ben ook vreselijk in de ban van de beruchte I-Pad, maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik ermee moet aanvangen.
Pfft...ik stond voor een uiterst moeilijke keuze.
Vriendin H. had me laten weten dat zij dolgelukkig was met de aanschaf van haar I-Pad en het ding zelfs ‘s avonds mee naar bed nam. Huh ... het kan blijkbaar nog meer dan ik dacht! :-)
Maar enfin, onder zachte zilveren dwang vertrokken we naar de supergrote keten van dergelijk media materiaal.
Er was die dag bijna geen volk in de bewuste winkel, met als gevolg dat we onmiddellijk aangeklampt werden door een stralende jonge verkoper.
« Wat zoeken jullie? » vroeg hij met een charmante, blitse, Colgate glimlach, waarop ik antwoordde : « euh .. Ik twijfel tussen de aanschaf van een I-Pad en een mini notebook, zo eentje dat ge in uw handtas kunt steken. »
Op vrij korte tijd wist hij me te overtuigen dat de I-Pad maar een mode-hebbe-speeldingetje is voor grote mensen en dat ik veel meer zou hebben aan een compacte notebook, waarna hij ons zonder veel moeite via de allernieuwste touch-screen notebook (double face) richting laatste snufje superplatte notebook leidde..
Tshak, tshak, tshak .... zijn vingers bewogen over de toetsen en het ding manoeuvreerde tegen warp snelheid, helemaal anders dan onze ouwe trouwe laptop. Terwijl die naar een website zoekt kan ik een paar sokken breien.
Compleet overweldigd door zijn verkooptechniek èn de glinstering in de ogen van Mr. Silver stond ik even later buiten; ik was de fiere eigenares van een nieuwe supersnelle, superplatte, niet al te grote notebook. Wit van buiten en metallic van binnen. Chique!
(Ik overweeg nu om voor de verjaardag van Mr. Silver dan de I-Pad te kopen) - maar hou het stil hé! :-)
Maarrr.... er is slechts één min-puntje: wanneer je een nieuwe computer koopt, dan moet het ding volledig geïnstalleerd worden en daar zie ik ongelooflijk tegen op.
Mr. Silver kan ‘bijna' alles, behalve koken èn een PC installeren. Die zware taken vallen altijd op mijn frêle schouders.
De volgende dag was vaderdag en na de middag hadden we beloofd om te babysitten op de drie kindjes van zoon 2, niet bepaald het geschikte moment om rustig een PC te installeren nietwaar?
De volgende ochtend stond ik op en Mr. Silver had zijn deel van het werk gedaan : de notebook stond afwachtend klaar op de tafel, de batterij stak erin, het was aangesloten aan de elektriciteit en de handleiding lag netjes ernaast. Een duidelijker hint kon ik me niet voorstellen.
Gelukkig had ik nog net drie DVD's om de originele herstel media te maken en dan begon het echte werk. Tegen ‘s avonds zag ik bijna sterretjes.
Onze oude laptop werkt op XP, mijn computer boven op Vista en deze nieuwe is Windows 7 Premium.
Er is maar één ding fout gelopen. Ik ben op één of ander manier Internet Explorer kwijtgeraakt. Gelukkig had ik Mozilla al gedownload zodat ik verder kon.
Gisteren had ik me voorgenomen om mijn dagboek blogje bij te werken, maar het was weer een te drukke dag. De kindjes van zoon 2 moesten na school opgevangen worden, want mama en papa moesten naar vergaderingen.
Maar vandaag schijnt weer de zon, eindelijk een rustige dag. Mr. Silver is met zijn maatjes op trot en daarna gaat hij de fris gekuiste overgordijnen bij zijn moeder terug ophangen. Naast mij lonkt nu mijn nieuwe zilveren notebook, maar ik typ deze tekst toch nog snel op mijn oude vertrouwde PC, want anders komt het er weer niet van.
Door alle drukte heb ik de voorbije dagen amper naar het nieuws gekeken en nu lees ik dat wij in een oorlog verwikkeld zijn met Lybië.
Wablief? Hoe zijn wij daarbij betrokken geraakt?
Wij hebben bovendien nog altijd geen regering, hoe kunnen wij dan oorlog voeren?
Ik zal hierover uitleg moeten krijgen van een deskundige vrees ik. :-(
|
