De zon schijnt af en toe letterlijk maar ook figuurlijk, want ik zie terug een beetje zon doorheen mijn melancholieke grijze wolken piepen.
Ge kunt het u als vrouw ook niet permitteren om heel lang melancholisch te zijn, er is veel te veel te doen en een mens moet vooruit hé.
k Heb mijn figuurlijke sokken dus flink opgetrokken en me voorgenomen om zo weinig mogelijk nog te piekeren héél moeilijk zal dat worden, want ik las gisteren in de krant (komkommertijd, weet ge nog?) dat piekeren genetisch aangeboren zou zijn.
Het zal mij dan maar weer overkomen zijn om net die genen te erven.
Gisteren zei ik nog heel filosofisch tegen een hele lieve vriendin, die me opbelde omdat ze zo bezorgd was: ik heb besloten dat er aan het verleden niets kan gewijzigd worden, maar wat er in de toekomst gebeurt, dat hebben we zelf in de hand .
Voilà! Mijn spreuk van de week : wat er vanaf nu gebeurt, ik spreek nu natuurlijk niet over ziekte of dood, maar het gewone dagdagelijkse leven, daar beslis ik zelf over, dat heb ik zelf in de hand! Nèh.
Vooral die verdraaide Hikikomori schrikte me af: jezelf helemaal terugtrekken en opsluiten en op de lange duur eenzaam rondzwalpen in je meertje vol zelfmedelijden: nee hoor, ik wil eruit!
Ik ben een sociaal beest en niet gemaakt om alleen te zitten.
Ik heb mensen nodig om me heen.
Gisteren kwam kleindochtertje.
Ik moet altijd wennen aan die kleine vrouwtjes (zoals onze geniale Prins ze noemt).:-8)
Ik heb er zo weinig ervaring mee. t Is bij ons hier altijd een echt mannen bastion geweest.
Ik begin al te glimlachen als ik haar zie binnenkomen, ons klein (bijna vierjarig) madammeke.
Als een echte mannequin zwiept ze haar dikke blonde lokken met haar vingers voortdurend achteruit.
Over haar jas hing schuin gedrapeerd, haar kleine purperen glitterhandtas met gouden ketting, volgepropt met zaken die een kleine dame niet kan missen :
-haar tot op de draad versleten knuffelpopje, een groen plastieken fluitje aan een koordje, een muntstukje van vijf cent, en een fluo multicolor zonnebril, die ze bij het binnenkomen onmiddellijk opzette.
Mooi hé nana? vroeg ze glunderend en ik kon niet anders dan het glimlachend beamen.
Zelfs met een snotneus is mijn kleindochter mooi!
Zodra ze comfortabel heel dicht naast me op de zetel zat, wou ze de video van de Drie Biggetjes zien (met de bangelijke grote boze wolf) en Het lelijke eendje en nog andere klassiekers van Walt Disney.
Net zoals de vorige keer zat ze met wijdopen mond en grote ogen de hele tijd sprakeloos te kijken.
Ik kijk dan niet naar de film, maar naar haar en geniet van het zien van haar gezichtje waarop je de hele film kan volgen via haar uitdrukkingen.
Zulke tekenfilms maken ze toch niet meer!
Het zijn allemaal kleine meesterwerken en het is gelukkig dankzij onze kleinkindjes dat wij er ook nog eens van kunnen genieten.
Terwijl ze daarna op de grond met haar poppen speelde, zat ik aan de keukentafel en probeerde ik het programma Excel onder de knie te krijgen, want ik wil mijn huishoud boekhouding op een database invoeren.
Vroeger schreef ik alles op, maar een mens moet met zijn tijd mee niewaar?
Ik moet het wel eerst zelf leren, vervolgens helemaal op punt zetten en dan pas zal ik ventje aan het werk kunnen zetten.
Het was al wat gemakkelijker nu hij zijn 'kartonnen dozen' klassement bijgewerkt had.
Ik laat hem momenteel nog wat genieten van zijn Bob de Bouwer periode, maar zachtjesaan probeer ik hem binnen te loodsen in het cybertijdperk.:wink:
Op onze kalender stond gisteren in grote letters : afspraak bank om 14 uur.
Ik belde Mr.Silver op om te vragen of hij die afspraak niet vergeten was en hij verzekerde me dat hij even zou stoppen met werken.
Om 13 uur kwam hij thuis, nam snel een douche en kleedde zich om en wij allen in superspeed naar de bank.
De bankdirecteur keek heel verwonderd in zijn agenda : hij had die dag geen afspraak met ons genoteerd.
Ventje en ik keken naar elkaar, kleindochter keek naar ons allen, en toen viel met een luid geklingel de eurocent van mijne zilveren en zei hij met gepaste schaapachtigheid
euh
. ik denk dat ik me vergist heb, t is pas volgende maand, ik heb het op de verkeerde maand ingeschreven! en met de nodige excuses dropen we terug huiswaarts af door de gietende regen.
Ventje deed zijn werkplunje weer aan en vertrok vliegensvlug terug naar de bouwwerf.
Ik troostte hem wuivend vanop onze dorpel en zei dat ze al heel goede vorderingen maken bij het onderzoek naar Alzheimer.:-8)
Om vandaag verder de strijd aan te binden tegen Old melancholische Hikkidinges heb ik een afspraak met een andere lieve vriendin.
We gaan na de middag samen een pintje pakken en een klapke doen, das veel goedkoper dan een bezoek aan een psychiater.
Zij, die zichzelf uit de put naar omhoog aant wroeten is, groet u!
:lol:
