this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
19-08-2008
achter elke donkere wolk zit een zonnetje ...
De zon schijnt af en toe letterlijk maar ook figuurlijk, want ik zie terug een beetje zon doorheen mijn melancholieke grijze wolken piepen.
Ge kunt het u als vrouw ook niet permitteren om heel lang melancholisch te zijn, er is veel te veel te doen en een mens moet vooruit hé.
k Heb mijn figuurlijke sokken dus flink opgetrokken en me voorgenomen om zo weinig mogelijk nog te piekeren héél moeilijk zal dat worden, want ik las gisteren in de krant (komkommertijd, weet ge nog?) dat piekeren genetisch aangeboren zou zijn.
Het zal mij dan maar weer overkomen zijn om net die genen te erven.
Gisteren zei ik nog heel filosofisch tegen een hele lieve vriendin, die me opbelde omdat ze zo bezorgd was: ik heb besloten dat er aan het verleden niets kan gewijzigd worden, maar wat er in de toekomst gebeurt, dat hebben we zelf in de hand .
Voilà!Mijn spreuk van de week : wat er vanaf nu gebeurt, ik spreek nu natuurlijk niet over ziekte of dood, maar het gewone dagdagelijkse leven, daar beslis ik zelf over, dat heb ik zelf in de hand!Nèh.
Vooral die verdraaide Hikikomori schrikte me af: jezelf helemaal terugtrekken en opsluiten en op de lange duur eenzaam rondzwalpen in je meertje vol zelfmedelijden:nee hoor, ik wil eruit!
Ik ben een sociaal beest en niet gemaakt om alleen te zitten. Ik heb mensen nodig om me heen.
Gisteren kwam kleindochtertje.
Ik moet altijd wennen aan die kleine vrouwtjes (zoals onze geniale Prins ze noemt).
Ik heb er zo weinig ervaring mee.t Is bij ons hier altijd een echt mannen bastion geweest.
Ik begin al te glimlachen als ik haar zie binnenkomen, ons klein (bijna vierjarig) madammeke. Als een echte mannequin zwiept ze haar dikke blonde lokken met haar vingers voortdurend achteruit.
Over haar jas hing schuin gedrapeerd, haar kleine purperen glitterhandtas met gouden ketting,volgepropt met zaken die een kleine dame niet kan missen : -haar tot op de draad versleten knuffelpopje, een groen plastieken fluitje aan een koordje, een muntstukje van vijf cent, en een fluo multicolor zonnebril, die ze bij het binnenkomen onmiddellijk opzette.
Mooi hé nana? vroeg ze glunderend en ik kon niet anders dan het glimlachend beamen.
Zelfs met een snotneus is mijn kleindochter mooi!
Zodra ze comfortabel heel dicht naast me op de zetel zat,wou ze de video van de Drie Biggetjes zien (met de bangelijke grote boze wolf) en Het lelijke eendje en nog andere klassiekers van Walt Disney.
Net zoals de vorige keer zat ze met wijdopen mond en grote ogen de hele tijd sprakeloos te kijken.
Ik kijk dan niet naar de film, maar naar haar en geniet van het zien van haar gezichtje waarop je de hele film kan volgen via haar uitdrukkingen.
Zulke tekenfilms maken ze toch niet meer! Het zijn allemaal kleine meesterwerken en het is gelukkig dankzij onze kleinkindjes dat wij er ook nog eens van kunnen genieten.
Terwijl ze daarna op de grond met haar poppen speelde, zat ik aan de keukentafel en probeerde ik het programma Excel onder de knie te krijgen, want ik wil mijn huishoud boekhouding op een database invoeren.
Vroeger schreef ik alles op, maar een mens moet met zijn tijd mee niewaar?
Ik moet het wel eerst zelf leren, vervolgens helemaal op punt zetten en dan pas zal ik ventje aan het werk kunnen zetten. Het was al wat gemakkelijker nu hij zijn 'kartonnen dozen' klassement bijgewerkt had.
Ik laat hem momenteel nog wat genieten van zijn Bob de Bouwer periode, maar zachtjesaan probeer ik hem binnen te loodsen in het cybertijdperk.
Op onze kalender stond gisteren in grote letters : afspraak bank om 14 uur.
Ik belde Mr.Silver op om te vragen of hij die afspraak niet vergeten was en hij verzekerde me dat hij even zou stoppen met werken.
Om 13 uur kwam hij thuis, nam snel een douche en kleedde zich om en wij allen in superspeed naar de bank.
De bankdirecteur keek heel verwonderd in zijn agenda : hij had die dag geen afspraak met ons genoteerd.
Ventje en ik keken naar elkaar, kleindochter keek naar ons allen, en toen viel met een luid geklingel de eurocent van mijne zilveren en zei hij met gepaste schaapachtigheid euh . ik denk dat ik me vergist heb, t is pas volgende maand, ik heb het op de verkeerde maand ingeschreven! en met de nodige excuses dropen we terug huiswaarts afdoor de gietende regen.
Ventje deed zijn werkplunje weer aan en vertrok vliegensvlug terug naar de bouwwerf.
Ik troostte hem wuivend vanop onze dorpel en zei dat ze al heel goede vorderingen maken bij het onderzoek naar Alzheimer.
Om vandaag verder de strijd aan te binden tegen Old melancholische Hikkidinges heb ik een afspraak met een andere lieve vriendin.
We gaan na de middag samen een pintje pakken en een klapke doen, das veel goedkoper dan een bezoek aan een psychiater.
Zij, die zichzelf uit de put naar omhoog aant wroeten is, groet u!
Mijn dagboek dient weer dringend bijgewerkt zie ik.
De week is weer in een ongelooflijk tempo voorbijgeraasd, ik kan niet geloven dat het vandaag al zaterdag is.
Donderdag werd de vriend van ventje begraven. Dertig jaar lang waren ze collegas en sinds hun pensioen gingen ze bijna elke dinsdag samen met enkele andere collegas van vroeger, trouw een pint pakken in hun oude stamkroeg.
Hij zal heel erg gemist worden.
We moesten ons haasten om terug thuis te zijn, want er was ons gevraagd om op kleindochter te babysitten.
Vermits ventje na de middag bij zoon 2ging helpen, was Seppe naar de kribbe.
Herniaretta laat me niet meer toe om in ijltempo achter het turbo ventje aan te hollen.
Hun mama moet nu 'super dringend' alle huisraad inpakken, want hun huis moet leeg zijn tegen het einde van de maand.
Of het nieuwe huis af zal zijn tegen volgend weekend blijft een groot vraagteken, bewoonbaar zal het zeker zijn - maar bewoonbaar kan heel ruim gezien worden hé?
Schoondochter wil echter dat het ook veilig zal zijn voor de twee kleintjes en dat blijft te betwijfelen. In de voor- en achtertuin ligt nog veel afbraakmateriaal.
Haar ouders hebben al gezegd dat ze twee maanden bij hen kunnen logeren tot het huis helemaal in orde is.
s Avonds bleef iedereen bij ons eten, gewone kost hoor : spinaziestoemp met frikadellekes en als dessert: warme appelcake met warme vanillepudding.
Vrijdag had zoon 1 gevraagd of ik op de twee oudste kleinzonen kon passen, want ook hij had nog veel werk thuis en zijn vrouwtje moest werken.
Het was net zoals de weken ervoor, beide kleinzonen waren uitgeteld na een week speelplein en wilden gewoon rustig binnen spelen. De tuin oefende helemaal geen aantrekkingskracht uit.
Vermits het moederkesdag was in Antwerpen stelde ik voor om dan maar een mooi schilderij te maken voor hun mama.
Kleinzoon 1 was onmiddellijk akkoord, maar hij wou het dan wel doen zoals nana, en hij wees naar mijn aquarels.
Ik haalde mijn hobby valies boven en gaf hen elk een (niet al te duur) blad om op te schilderen.
Wat moeten we schilderen? was de volgende te verwachten vraag. Een heel mooie schilderij voor uw mama voor moederkesdag zei ik.
Kleinzoon 2 besloot om al zijn monsters en dinausarussen te tekenen, maar kleinzoon 1 stond erop om een echte aquarel te maken.
Hij kreeg dus zijn eerste les : ik zette een vaas met bloemen voor hem neer als voorbeeld en zei dat hij dat eerst op zijn blad moest schetsen en dat ik hem vervolgens één aquarel techniek zou aanleren.
Hij ging er helemaal in op. Ik leerde hem eerst goed het onderwerp bestuderen, de vorm, de kleuren, de details op de vaas en de kleurschakeringen van de bloemen en het groen.
Het grote ogenblik was er eindelijk toen zijn schets naar behoren getekend was.
Ik gaf hem een schoteltje met de basiskleuren erop, potjes om te mengen, een potje met proper water, enkele goede penselen, een blad om de kleuren op uit te testen en een doekje.
Toen ik hem de techniek liet zien was hij in de wolken.
Uren was hij stil, zijn tong verbeten tussen zijn tanden geklemd en hij die anders nooit kan wachten en geen greintje geduld heeft begreep dat hij soms toch moest wachten tot een kleur opgedroogd was om daarna verder te kunnen schilderen.
Ik zei hem ook dat het heel belangrijk was om op het juiste tijdstip te stoppen. Je kan een schilderij naar de verdoemenis helpen door er nog een laatste (onnodige) finishing touch op aan te brengen.
Hij keek me heel begrijpend aan en toen ik hem zei dat het een handtekening en een datum waard was, zette hij met zwier zijn kribbel eronder en ook de tekst : voor mama voor moedertjesdag 15.8.2008.
Is mijn handtekening wel mooi genoeg of zal ik een andere proberen? vroeg hij bezorgd.
Ik verzekerde hem dat zijn mama het een pracht handtekening zou vinden.
De schilderij werd aan de frigo opgehangen om te drogen.
Keer op keer liep hij vol bewondering voorbij zijn kunstwerk. Zou ik er geld voor krijgen indien ik het verkoop? vroeg onze kleine materialist.
Ik vertelde hem dat zelfs grote schilders soms hun schilderijen niet verkocht krijgen en dat hij daar best nog niet op moest rekenen.
Wat later op de middag kwam ons buurmeisje, die samen in de klas zit met kleinzoon 2, ook spelen.
Toen schoondochter later op de middag kwam, leek het alsof er een orkaan door ons huis gewaaid had.
Zoon 1 arriveerde ook en beiden wilden ze me voor moederdag trakteren door Chinees te halen, maar de kinderen scheurden van de honger en ik wist niet wanneer ventje zou stoppen met werken bij zoon 2. Ik bedankte hen en zei dat hun mooi boeket al voldoende was geweest, en dat ik het etentje tegoed zou houden.
Ik had na hun vertrek zelfs geen fut meer om op te ruimen en liet alles voor wat het was.
Zoonlief 2 belde me deze ochtend heel vroeg wakker om babysit afspraken te maken voor volgende week.
Ik mompelde vanonder mijn lakens dat hij best wat later moest terugbellen omdat ik wou uitslapen.
Toen ik dan eindelijk beneden kwam, klaar voor de opruim strijd, zag ik dat vannacht een goede fee was langs geweest verkleed als mijne zilveren want alle speelgoed was netjes opgeruimd.
De koffie stond klaar te pruttelen en hij was alweer vertrokken nog slechts één week te gaan voor de verhuis!
Nu ik mijn melancholische aanval eens goed onder de loep bestudeerd en ontleed heb weet ik dus wat ik heb,dat helpt me al een pak vooruit. Je zal er maar mee zitten hé verdomme die Hikikomori en Weltschmerz. Kwestie nu natuurlijk, is er zo snel mogelijk vanaf geraken en terug mijn eigen vrolijke zichzelve worden.
Al jullie reacties vol begrip en medeleven en jullie wijze raad vormden het eerste trapje omhoog.
Ik merk ook dat ik niet alleen ben, het lijkt alsof er een algemene melancholie malaise woedt in seniorenland.
Zou dat nu echt te wijten zijn aan het bar slechte weer of is het gewoon omdat we allemaal op een keerpunt in ons leven zijn beland dat voor de zoveelste keer weer grote aanpassingen van ons vereist?
Het slecht nieuws dat een goede vriend van ventje vorige week overleden was,bleek de spreekwoordelijke druppel te zijn die mijn al vrij volle emmer deed overlopen.
Ik voelde weer ontzettend sterk het gemis van de warme, troostende opvang van mijn ouders.
Moeder zou me een lekker tasje koffie voorgeschoteld hebben en zou zoals altijd stil naar me geluisterd hebben en vader, altijd met beide voeten stevig op de grond, zou van ver geroepen hebben dat uiteindelijk iedereen ooit moet sterven, de ene spijtig genoeg soms wat jonger dan de andere. When the grim reaper knocks at your door, theres nothing you can do about it.
Maar elke keer er iemand dierbaar overlijdt, ontstaat er weer een leemte in wat vroeger ons leven was.
Mijn leven begint nu stilaan op een grote bol Gruyère kaas te lijken.
Op zon ogenblikken word ik dan overspoeld door een vreselijke golf van zelfmedelijden en eenzaamheid.
Maar zoals gezegd ik besliste gisteren dat het dringend moest veranderen.
Ik stond voor de spiegel in de badkamer en ik weet niet of jullie nog steeds jullie ouders in gedachten kunnen horen praten, maar ik hoor het soms zo duidelijk dat het lijkt alsof ze naast me staan.
Zij zijn nog altijd mijn geweten en mijn raadgevers, dood of niet.
Pull your bloody socks up woman and stop feeling sorry for yourself hoorde ikvader lachend tegen mijn spiegelbeeld zeggen.
(Bij het schrijven werd ik hier onderbroken door het rinkelen van de telefoon)
Noem het 'spooky', noem het wat je wil, maar mijn Australische nicht was aan de telefoon.
Nu moet je weten dat die nicht de oudste dochter is van de oudste zus van mijn vader die in de jaren 30 naar Australië is geëmigreerd.
Ze zou dus mijn moeder kunnen zijn en bovendien lijkt ze,raar maar waar, veel meer op mijn moeder dan op mijn vader.Een gril van moeder natuur.
Het was daar avond en ze vertelde me dat ze vol weemoed zat terug te denken aan mijn moeder en aan mij en plots ontzettend behoefte had om mijn stem nog eens te horen en om te horen of alles wel goed met me was.
Jawadde .zelfs mijn kiekenvlees kreeg kiekenvlees! Het was alsof moeder een manier had gevonden om me toch te troosten.
Of om het met de woorden van Bill Schudspeer te zeggen:
Zo heel af en toe kan ik vrij melancholisch worden depressief kan ik het niet noemen, maareen beter woord vinden om het gevoel exact te beschrijven is héél moeilijk.
Even surfen en kijken of er ergens een zinvolle uitleg te vinden is over melancholie waar ik mijn gevoelens in herken.
Het leuke van het Internet is dat we nu zelf thuis doktoorke kunnen spelen en onszelf analyseren, dit hoogstwaarschijnlijk tot grote ergernis van de echte dokters, maar kom, laat ons een kat een kat noemen, psychiaters zijn voor Jan met de pet ( of Bo met de muts) gewoon niet te betalen!
Al die Amerikanen op de sofa bij hun analyst moeten schatrijk zijn.De analysten nog rijker natuurlijk.
Met mijn beperkte financiën beperk ik me dus tot zelfanalyse en ik ga ervan uit dat indien ik weet wat er scheelt, er dan vervolgens aan kan gewerkt worden om het terug goed te maken.
Ik begin via Google mijn zoektocht .
Melancholie : wel eens geassocieerd met de Fado, het droevige levenslied, de cafard van een eenzame dronkelap op een terras, een dromerige blik op een midzomer zonsondergang kortom romantische sentimenten.
Hmmm, nope dat ist niet, ik heb geen zin om dronken op een terras met een dromerige blik een droevig lied te zingen terwijl ik naar een zonsondergang kijk, dus ik zoek verder.
Melancholie heeft sinds de antieke tijd een hele tocht afgelegd. In de loop der tijd heeft melancholie verschillende benamingen gekregen waaronder speel, ennui, saudade, walging, zwaarmoedigheid, Weltschmerz, etc.etc.
Jawadde: de helft van de woorden versta ik niet, verdorie nu moet ik weer verder zoeken.
Ennui : als ik goed heb opgelet in de Franse les betekent dit verveling
Saudade: heimwee of weemoed
Voor walging en zwaarmoedigheid heb ik geen woordenboek nodig.
Ik klik het woord Werltschmerz aan:
Weltschmerz: letterlijk wereldpijn, is een uit de Duitse afkomstig woord.Het verwoordt het gevoel van diepe droefheid en als pijnlijk ervaren melancholie ten gevolge van hun verdriet ontstaan door de onvolmaaktheid van de wereld. Een persoon met Weltschmerz heeft het gevoel dat de fysieke realiteit nooit de verlangens van de geest kan bevredigen.
Yep . dat begint er wat meer op te lijken, dus ik lees verder :
Een aan hikikomori lijdend persoon trekt zich sociaal volledig terug van zijn familie, vrienden en andere contacten doordat hij de grote prestatiedruk van zijn omgeving, zoals op school en in de Japanse maatschappij, niet of nauwelijks meer aankan.
De meest voorkomende manier van terugtrekken bij hikikomori is het zichzelf opsluiten in de eigen kamer om hier voor langere tijd niet meer uit te komen. De patiënt brengt hier de dagen door achter zijn computer waar hij bijvoorbeeld eindeloos spelletjes op speelt of op het internet surft. De patiënt kan ook andere (eenzelvige) hobby's hebben waar hij zijn dag mee vult.
Oei ik ben geen Japanse jonge student maar een oude bomma, maar het beschrijft, net zoals het woord Weltschmerz wel vrij goed hoe ik me voel.
Ja lap ziedet :ik lijd aan Hikikomori en Weltschmertz, en ik hier maar denken dat ik gewoon wat melancholisch was.
Ge zult er maar mee zitten nondepippel. t Is een mondvol hé. Wacht tot ik dat straks aan mijne zilveren vertel, die gaat serieus verschieten.
Ach het raar gevoel is vanzelf komen aanzetten dus ik hoop dat het vanzelf ook weer verdwijnt, want ik kan me niet indenken dat ze daar al een pilleke voor hebben uitgevonden.
Mrs.Bo met Kikimori (pardon Hikikomori)en Weltschmertz gaat zich nu dus even terugtrekken in haar computerkamerke en nog wat spelletjes spelen het surfen heb ik al achter de rug.
Without emotion, man would be nothing but a biological computer. Love, joy, sorrow, fear, apprehension, anger, satisfaction, and discontent provide the meaning of human existence. Arnold M. Ludwig---1980
Daarnet even mijn blogronde gedaan en toevallig las ik bij Amor Fati een leuk gedicht dat me met een glimlach deed terugdenken aan een kinderliedje uit mijn jeugd, dat ik toen ontzettend grappig vond.
Ik moet wel zeggen dat de versie van dit liedje bij hem een ietsie pietsie anders is
I know an old lady who swallowed a fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a spider, That wriggled and jiggled and tickled inside her. She swallowed the spider to catch the fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a bird, How absurd to swallow a bird! She swallowed the bird to catch the spider, That wriggled and jiggled and tickled inside her, She swallowed the spider to catch the fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a cat, Imagine that, to swallow a cat! She swallowed the cat to catch the bird, She swallowed the bird to catch the spider, That wriggled and jiggled and tickled inside her, She swallowed the spider to catch the fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a dog, My, what a hog, to swallow a dog! She swallowed the dog to catch the cat, She swallowed the cat to catch the bird, She swallowed the bird to catch the spider, That wriggled and jiggled and tickled inside her, She swallowed the spider to catch the fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a goat, Just opened her throat and swallowed a goat! She swallowed the goat to catch the dog, She swallowed the dog to catch the cat, She swallowed the cat to catch the bird, She swallowed the bird to catch the spider, That wriggled and jiggled and tickled inside her, She swallowed the spider to catch the fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a cow, I wonder how she swallowed a cow?! She swallowed the cow to catch the goat, She swallowed the goat to catch the dog, She swallowed the dog to catch the cat, She swallowed the cat to catch the bird, She swallowed the bird to catch the spider, That wriggled and jiggled and tickled inside her, She swallowed the spider to catch the fly, I don't know why she swallowed the fly, I guess she'll die.
I know an old lady who swallowed a horse, She's dead, of course!!
MET DANK AAN AMOR FATI KAN JE HET LIEDJE BELUISTEREN OP DE LINK HIERONDER. VERGEET NIET MIJN BLOGMUZIEK EERST AF TE ZETTEN
Lap, plots valt me op dat ik al enkele dagen mijn dagboek niet heb bijgehouden.
Meer dan waarschijnlijk omdat het komkommertijd is en dan gebeurt er niet veel,maar vooral omdat ik weer een heel goed boek aan het lezen ben.
Eens ik lees vergeet ik gewoon de wereld rond me en het is verbazend hoe snel de tijd dan vliegt.
Vandaag is het prachtig weer en ik moet seffens nog snel van de gelegenheid gebruik maken om even te zwemmen, want het zalniet blijven duren hoorde ik.
Ventje had gisteren een dagje vrijaf genomen (dinsdag is zijn vaste middag om samen met zijn ex-collegas een pintje te pakken).
Toen hij nadien thuiskwam reden we samen even naar de bouw zodat ik de vorderingen kon bekijken.
Ik had mijn camera bij, maar het zag er nog erger uit dan de vorige keer, dus ik heb het maar even zo gelaten.
De beelden staan op mijn netvlies gebrand.Ik zou van minder depressief worden.
Het grote werk al wat je niet ziet in een bouw is voor het grootste gedeelte gedaan.
De nieuw gelegde elektriciteit moet nog gekeurd worden, een ongelooflijk aantal buizen en kabels liggen allemaal netjes verstopt onder de chappe en in de muur, alles is klaar om aangesloten te worden.
Vandaag wordt het plafond gestoken in het nieuw aangebouwd gedeelte en dan kan de keuken geplaatst worden dit staat nu, naast de ook nog te installeren badkamer, tussen alle mogelijke gereedschap int midden van de living.
Morgen komt de loodgieter om de verwarmingsketel te plaatsen en om alle andere buizen die zoon gelegd heeft te controleren.
Je moet wel een enorme optimist zijn om te geloven dat dit huis binnen drie weken bewoonbaar zal zijn, maar mijn zoon en zijn vader zijn dus twee ongelooflijke optimisten.
Schoondochter en haar moeder zijn veel realistischer en er is al afgesproken dat ze eventueel daar een tijdje kunnen wonen tot alles af is.
Maar ach de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Bewoonbaar zal het zeker zijn, maar alles zal nog afgewerkt moeten worden en dat kan best nog een tijdje duren.
Ik betwijfel of zoon ooit nog een derde huis zelf volledig zal verbouwen.
Mr. Silver heeft hem in elk geval duidelijk gemaakt dat hij dan toch forfait zal geven.
Voilà mijn dagboek is bijgewerkt, nu snel mijn badpak aan en nog wat genieten van het mooie weer.
Zondag, rustdag !Alhoewel . tenhuize Bojako is dat nooit een zekerheid.
Voor ventje is het weer geen rustdag, want die is nog altijd volop aan het werk bij zoon 2.
t Begint daar serieus te nijpen schoondochter 2 schrok zich een hoedje toen ze bij haar terugkeer van zee zag hoeveel werk er nog te doen was.
Zoon 2 blijft er (uiterlijk toch) stoïcijns kalm bij. Komt allemaal dik in orde stelt hij ons allemaal gerust.
Donderdag namiddag kwam schoondochter 1 wat verfrissing zoeken met de twee kleinzoontjes in ons zwembad.
Broer Ardennen kwam ook even op bezoek.
Tegen etenstijd hingen we er allemaal bij als slappe waskoorden ik kon van de warmte geen pap meer zeggen, laat staan pap koken.
Het was zo één van die dagen dat ge snakt naar het onvermijdelijk onweer dat altijd volgt.
Ge kunt allemaal blijven eten maar dan zijn het fritten van de frituur want bij zon temperatuur ga ik niet koken ! zei ik.
Iedereen was akkoord en toen ventje en zoon 2 terug thuis waren van de bouw hebben we allemaal buiten de lekkere Belgische traditionele kostnaar binnen gewerkt met een frisse pint.
Het onweer s nachts maakte de temperatuur weer wat draaglijk.
Vrijdag was het gezellig genieten en bijpraten met de blogvrienden op een terrasje.De namiddag vloog voorbij zoals altijd. t Was ook niet meer zo snikheet als de dag ervoor.
Klagen over het weer wil ik echt niet doen nu het eindelijk zomer is maar het gaat hier altijd zo van het ene uiterste naar het ander en je lichaam moet zich telkens weer aan die uitersten aanpassen.
Gisteren zijn de twee kleinzoontjes een hele dag bij mij geweest omdat hun papa dan zijn broer kon helpen in de bouw. Mama moest slapen want zij had de nacht gedaan.
Ze hadden een DVD film bij van de videotheek en kleinzoon 2 had zijn draken en zijn monsters in zijn rugzakje.
Ik had op een rommelmarkt ( waar ventje me steeds naartoe sleurt ) een groot fort gekocht en wat ridders een tijdje zijn ze daar mee zoet geweest.
Daarna keken we samen naar de film en toen die uit was, was het tijd voor boterhammetjes.
Kleinzoon 1 zei me vervolgens dat er een goede site was waar je één miljoen Labyrinten kunt kiezen en uitprinten. (zie foto hierboven)
Ik liet er geen gras over groeien, we trokken naar boven, hij gaf mij de nodige instructies en ik drukte voor allebei een aantal labyrinten af.
Ik zet hier even de website voor andere ouders en grootouders : http://www.onebillionmazes.com/ - je klikt op het eerste 1 tot 1.000.000,- dan klik je het op 1 to 1000 en vervolgens op Maze 1 of moeilijker de labyrint die je aanklikte komt dan op je scherm in een pdf bestand en je print het gewoon af.Keuze zat van héél gemakkelijk voor kleuters tot héél moeilijk voor de oudere kindjes !
Let op : het zijn altijd twee blz., de tweede met de oplossing!
De kinderen waren bekaf, ze vroegen zelfs niet om buiten te spelen.Ze waren een hele week naar de speelplein geweest en hun fut was op.
Door rustig binnen te blijven en rustige spelletjes te spelen, hebben ze hun batterijtjes weer watopgeladen.
Kleinzoon 2 lag later op de zetel, sabbelend op zijn duimpje, te vechten tegen het zandmannetje.
Toen hun mama hen rond vier uur kwam halen lukte het niet meer om wakker te blijven en viel hij op haar schoot in slaap.
Vandaag heb ik dan weer even tijd om mijn blogje bij te werken en ga ik bijlezen bij mijn favorieten.
Vanavond zijn we uitgenodigd bij schoonzus en broer 2 om mosselen te eten en lachend zei schoonzus erbij : én nee ge moet niet ongerust zijn, het zijn geen Belgische.
Ik had geen flauw idee waar ze het over had tot ik s avonds het nieuws zag.
Wat een tegenslag voor onze Belgische mossel!
Bedankt allemaal voor jullie adviezen over al of niet Belgacom. Telenet geeft nu net een maand gratis BBC Prime - zo kan ik het vergelijken met de gewone BBC's. Zo te zien lijkt het op een samenraapsel van allerlei BBC programma's die steeds weer worden uitgezonden, een beetje zoals op Vitaya. Dat ik geen BBC of andere Britse zenders zoals bv. ITV kan ontvangen zal voor mij toch doorslaggevend zijn. Het pakket van Belgacom TV lijkt me vooral geschikt voor mensen die graag sport kijken.
Beslissingen, beslissingen . niet altijd zo evident.
Maandag was de piepjonge Mr. Belgacom op tijd voor onze afspraak.
Netjes voor me lag mijn mapje met de maandelijkse kosten die ik nu heb voor Internet, TV, Telefoon en GSM.
Ik had natuurlijk al lang alle tarieven vergeleken en nergens vond ik tot nu een beter of goedkoper systeem dan hetgeen ik nu heb.
Het enige dat me over de brug zou kunnen trekken was meer en beter voor een goedkopere prijs.
Ik ben geen doetje en besefte dat mijn jonge verkoper voor mij wel een extraatje zou hebben, waarom zouden ze anders de moeite doen om nog bij mensen thuis te komen verkopen.
Via de voorafgaande telefonische info wist hij immers dat ik al Internet en Digitale TV had en bij wie.
Zijn aanbod was héél aantrekkelijk bijzonder aantrekkelijk, zo aantrekkelijk dat ik het serieus overwoog.
Tien euro minder voor ongeveer hetzelfde pakket dat ik nu heb een vast bedrag elke maand, BTW incl.
Een mens zou van minder gaan twijfelen dat zijn bijna drie gratis Duvels op een terraske voor mijn ventje elke maand.
Een van de vele lijfspreuken van mijn vader was echter:never change a winning team en inderdaad alles loopt nu op rolletjes geen problemen met mijn Internet aansluiting en niet met mijn TV of telefoon - ik houd nu natuurlijk hout vast en mijn vingers en tenen zijn gekruist terwijl ik dit schrijf - lenig madammeke hé?
Toch bleef die twijfel zou ik of zou ik niet?
Ik ken echter niemand die een Belgacom pakket heeft iedereen die ik ken heeft Telenet.
Er is dus niemand aan wie ik kan vragen of ze tevreden zijn,tenzij hier misschien op mijn blog.
Gisteren dan toch nog maar eens de vergelijk site opgezocht om te kijken wat het aangeboden pakket van Belgacom inhield héél veel sportkanalen, maar sport interesseert ons niet echt.
Plots viel me wel iets op ik zag nergens in het pakket van Belgacom ATV of de BBC's staan.
Oeioei een Britse en geen BBC kunnen kijken een Antwerpse zonder ATV -das een serieus minpunt, zeg nu zelf!
Voor tien euro per maand moet ik dan ook mijn mailadres veranderen, iedereen daarvan verwittigen, mijn website terug aanmaken is het al die rompslomp wel waard?
Bovendien veranderen die zaken tegenwoordig allemaal zo snel dat het nog amper bij te houden is.
Waarschijnlijk wordt mijn provider in de nabije toekomst gewoon opgeslorpt door een grotere maatschappij en hoef ik niets te doen.Ik ben lang geleden ooit begonnen bij Planet Internet en plots zat ik van de ene dag op de andere bij Scarlet.
Misschien toch nog best even de kat uit de boom kijken tenzij
er iemand is die me kan overtuigen waarom ik zou veranderen ( of juist niet! )
Na een knap klank en lichtspel gisteren avond openden de hemelsluizen zich voor de zoveelste keer deze zomer. Gelukkig niet zo erg als op andere plaatsen in het land, maar ik hou vingers en tenen gekruist want momenteel gutst het er hier met bakken uit. Toch hebben we eindelijk eventjes kunnen genieten van enkele dagen heerlijk zomerweer. Veel te mooi om binnen achter de computer te zitten tokkelen, daar heb je dagen zoals vandaag voor.
De dagen daarvoor bracht ik door in de tuin, lekker lui in mijn prachtige knuffelstoel, met een spannend boek van Stephen King, en af en toe wanneer het te warm werd, ging ik om wat af te koelen een paar baantjes trekken in mijn zwembadje. Een kinderhand is gauw gevuld nietwaar!
Zoon 1 en zijn gezinnetje zijn veilig en wel teruggekeerd van een heerlijke vakantie in Kroatië en mijn moederhart doet altijd een vreugdesprongetje wanneer ik ze allemaal gezond en wel terug zie.
Zoon 2 is enkele dagen zijn vrouw en kindjes gaan bezoeken die op vakantie aan zee zijn. De bouwwerf lag dus even stil en mijn ventje genoot ook van twee dagen rust.
Rust is natuurlijk relatief.
Tot een paar jaar terug deed ik de boekhouding van ons gezin, toen besliste ik dat Mr. Silver, die denkt dat het geld gewoon uit de muur blijft komen, eens die boekhouding mocht overnemen nu hij met pensioen was.
Een fluitje van een cent!: zei mijne zilveren met een lachje en twee jaar lang kieperde hij zorgeloos gewoon alle documenten in een grote kartonnen doos.
Eergisteren zei hij : ik zal vandaag het gras eens afrijden Shoeke en ik antwoordde : nee hoor zoeteke, ik heb een heel ander voorstel, ik ga vandaag eens lekker tuinieren, ik heb voor u een veel beter jobke!
Hij zette zich neer aan de tuintafel met een fris pintje en ik ging de grote kartonnen doos halen die ik voor hem op de tafel kwakte.
Hier zie shoeke ge staat een klein beetje achter met uw boekhouding ik krijg maandag bezoek van een vertegenwoordiger van Belgacom en ik zou heel graag weten wat we momenteel betalen voor Internet, TV, kabel, telefoon en GSM zodat ik een vergelijk kan maken.
Ventje keek bedremmeld naar de uitpuilende kartonnen doos en zijn protest was kort en beperkte zich tot het zinnetje : Heu allez zeg moet dat nu echt ? ..heu .
Zonder medelijden en heel kordaat zei ik : En nu ge toch bezig zijt, kunt ge dan ook eens uitrekenen of die verhogingen van Electrabel wel verantwoord zijn! en ik gaf hem een mailtje dat ik ontvangen had van blogvriend Kommaneuker, die met succes geprotesteerd had bij Electrabel en een vermindering had gekregen. Waar onze blogjes toch allemaal goed voor zijn hé!
t Ja ik kom uit een heel arm gezin, en ik zou niet graag na al die jaren hard werken helemaal terug naar af gaan, één keer arm zijn in je leven is meer dan genoeg. Het budgetteren heb ik destijds van mijn moeder geleerd. Ook zij hield tot de laatste dag haar budgetboekje bij.
Eind vorige week stond er bovendien op de voorpagina van de krant dat we binnen enkele jaren elk minstens 250.000 per jaar zullen nodig hebben om ons rusthuis te betalen, en het is nu aan mijn ventje om eens te bekijken hoe we dat zullen kunnen, zodat we nooit een financiële last voor onze kinderen zullen zijn. Er wordt nu van sommige mensen verwacht dat ze rondkomen met een leefloon van 800 per maand (32.272.-BEF). Indien die mensen moeten kunnen rondkomen met dat bedrag, waarom zou het dan in een rusthuis minimum 2.083 (84.028.-BEF) per maand moeten kosten. Voor dat verschil : 1.283 (51.756.-BEF) per maand wil ik gerust thuis blijven en iemand in dienst nemen.
Maar ik ben weer afgedwaald.
Ventje zag aan het verbeten trekje rond mijn mond dat zijn protest of uitvluchten deze keer niet gingen lukken en hij verdween met een heel diepe zucht, voor de eerste keer sinds zijn pensioen, terug achter een hoop paperassen.
Uiteindelijk (twee dagen later) overhandigde hij me alle documenten die ik voor vandaag nodig had, en ik heb nu een mooi vergelijk dossiertje klaarliggen voor straks wanneer Mr. Belgacom langskomt. Ik hoop dat hij evengoed voorbereid is als ik!
Ik ben ook benieuwd of ventje nu terug zijn verticaal klassement systeem in de kartonnen doos zal blijven toepassen.
Blogvriend Uilenspiegel had me een tip gegeven om eventueel mijn rugpijn wat te verlichten door massage van een punt op de hand. Het spreekt vanzelf dat je eerst altijd de raad van je dokter moet opvolgen. Ik neem ook nog medicatie, maar gebruik deze massage nu als aanvulling.
Op aanvraag van de vele ruglijders zet ik hierna de uitleg die Uilenspiegel me gaf :
Een van die punten tegen rugpijn ligt op de bovenkant van de handen en is tamelijk gemakkelijk zelf te vinden. Wanneer je de handen strekt, de handpalm naar onderen gericht, dan zoek je in het verlengde van de wijsvinger naar een puntje dat pijn doet als je er met een vingertop op drukt. Als je juist zit kan het zelfs serieus pijn doen. Er zijn zo vele punten in het lichaam hoor maar dit punt is gemakkelijk te lokaliseren en te masseren. Wanneer je zeker bent dat je het punt gevonden hebt dan druk je er op terwijl je een draaiende beweging maakt en tel je tot negen, dan druk je vijf tellen niet en dan begin je opnieuw negen tellen te drukken. Doe dit een minuut of drie enkele keren per dag.
Gisteren scheen de zon en ik hoorde van iedereen dat de lange hete zomer eindelijk ging beginnen. Iemand blij maken met een dode mus is dat verdorie !
Toen ik vanmorgen wakker werd was het dan ook een heel grote desillusie. Een donkergrijze lucht en geen zonnestraal te bespeuren. Maar ach, we zullen maar blij zijn dat het geen pijpenstelen regent zeker?
Niet dat ik deze week tot heel veel in staat was, maar het gevoel van warme zonnestralen op een pijnlijke rug kan wonderen verrichten. Dankzij blogvriend Uilenspiegel is er toch een klein wonder geschied. Van hem vernam ik dat ik baat kon hebben door op regelmatige tijdstippen een specifiek punt op mijn hand te masseren. Baat het niet dan schaadt het niet dacht ik en ik masseerde er duchtig op los en wonder boven wonder de pijn is sinds gisteren stukken minder. Bedankt hoor Uiltje!
Het zat er natuurlijk aan te komen dat tonnen chappe en stenen versleuren mijnen zilveren Bob-de-bouwer ook wel eens de das zou kunnen om doen.
Eergisteren avond kwam hij naar huis met een pijnlijke nek. k heb een kou op mijn nekspier denk ik mompelde hij en vroeg me om zijn nek in te smeren met Voltaren. Ge hebt waarschijnlijk iets verrokken ja Mister Macho! antwoordde ik. Ik had u nog zo gezegd om wat rekening te houden met uw gezegende leeftijd, ge denkt dat ge twintig blijft zeker? Mopperend trok hij naar de schuif met het kersenpitkussentje, warmde het op in de microgolf oven en legde dit in zijn nek. Een pijnstiller wou hij niet échte mannen bijten op hun tanden!
Hoe meer de avond vorderde, hoe pijnlijker het precies werd. Hij is meestal gezegend met een blakende gezondheid maar als hij iets mankeert dan verandert hij in een hoopje ellende en dan kan hij me zitten aankijken met zon vreselijk droevige hondenogen waar de uitdrukking van pijn héél duidelijk in te lezen staat. Elke beweging wordt ook vergezeld van een zacht gekreun en het lijkt ook altijd zijn stembanden aan te tasten, want na een tijdje zei hij met een heel klein stemmetje : t is echt niet te doen hoor die pijn, t wordt erger en erger! Ik raadde hem nog eens aan om een pijnstiller te nemen voor het slapengaan maar dit weigerde hij weer heel manmoedig.
Midden in de nacht hoorde ik hem kreunend opstaan en toen ik s morgens beneden kwam zat hij moedeloos rechtop in de zetel met zijn vertrouwd kersenpit kussentje nog altijd in zijn nek. k ben moeten opstaan van de pijn, het was niet te houden en ik heb dan maar een pijnstiller genomen piepte hij. Wacht efkes ..ik zal uw pijnpunt op uw hand eens masseren zei ik, want het had bij mij goed geholpen. Ik had natuurlijk ook al enkele dagen mijn rugpillen genomen.
Ik ga best toch eens naar de dokter denk ik, want t is niet normaal zon pijn en zo afzien zei hij en kreunend stond hij recht en slefte weer naar de microgolf oven om er voor de zoveelste keer zijn kussentje op te warmen.
Weet ge ik zal de dokter naar huis laten komen, want zo kunt ge er niet naartoe hé stelde ik voor. De dokter kwam en stelde een spierverrekking vast en vroeg of ik nog voldoende pillen voor mijn rug had en dat ventje die ook best zou nemen. (wat ik tenslotte al vanaf het begin had voorgesteld).
Veiligheidshalve vroeg ik aan Uilenspiegel of ik voor de nek hetzelfde plekje moest masseren en ik kreeg onmiddellijk antwoord dat ik bij een pijnlijke nek op een ander plaats moest masseren.
De uitwerking van de pijnstiller en de spierontspanner was bij ventje natuurlijk spectaculair. Zodra de pijn wat afnam kregen de stembanden van mijne macho terug hun normale volume en verdween de hondstrieste blik uit zijn ogen.
Verdoofd en ontspannen is hij vanmorgen toch terug naar de bouw van zoonlief vertrokken! Ik zal wel stoppen als ik pijn voel hoorde ik hem nog roepen terwijl hij de voordeur achter zich toetrok. Wat een vader lijden wil voor zijn nakomelingen!
Maar ach, nu mijn rug dankzij de medicatie en de handmassage ook terug beter is zal ik morgen ook nog maar wat papier gaan afsteken! Ik zal ook wel stoppen als het terug pijn begint te doen. t Ja binnen vier weken willen de kinderen verhuizen en er is nog enorm veel werk. We hebben zoonlief wel al gezegd dat twee huizen verbouwen op zes jaar tijd genoeg is geweest.
Indien ze nu nog willen verhuizen zullen ze een aannemer moeten zoeken en dat lijkt niet zo simpel als ik lees wat Herkuul op zijn blog over aannemers schrijft.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
