this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Snel even mijn dagboek wat bijwerken. Ik heb nog een uurtje en dan moeten we bij schoonma zijn.
Donderdag hebben we schoondochter 2 en de kleintjes op bezoek gehad, want zij zijn nu voor veertien dagen naar zee vertrokken.Ik hoop voor hen dat het wat beter weer wordt.Zoon 2 blijft thuis, want het huis moet bewoonbaar zijn tegen half augustus.
We zijn nu even volledig kinder- en kleinkinderloos tot onze oudsten volgende week terugkomen van Kroatië.
Tijd dus om even bepaalde zaken op orde te stellen waaronder mijn budgetbeheer.
Ik had het beter niet gedaan want ik krijg het ervan aan mijnen tikker.
Ik heb onmiddellijk voor de dag daarop een afspraak gemaakt bij de bank. Ik moet ervoor zorgen dat we onze nog resterende spaarcentjes een andere bestemming geven zodat we niet even arm zullen sterven als we geboren werden.
Ik vraag me af wie er vandaag nog rond komt met een gewoon pensioentje.Die mogen het aan mij eens komen uitleggen.
Nog even en we moeten terug werk zoeken!Ik zie het al voor me : allemaal oude besjes aan de kassa van de supermarkt!
Henrietta liet al een weekje niet meer van zich horen en ik voelde me gisteren helemaal in form.
Ventje ging de hele dag verder Bob de bouwer spelen bij zoon 2 en ik besloot om mee te gaan en me ook daar eens nuttig te maken.
Oud behang van de muren steken is één van de taken die me al dikwijls in het leven is toegewezen en ik vind het een vrij ontspannende job.Je kan je hersenen volledig op nul zetten terwijl je lekker de lagen papier van de muur weekt en steekt.
Om half acht gisterenavond besloten ventje en zoon om te stoppen.De leidingen die ze die dag wilden leggen waren gelegd.Zoon bleef nog even om wat kleine werkjes te doen die hij alleen kon en wijle weg.
Ventje had me al drie nachten na elkaar om het uur wakker gesnurkt en ik zei dat ik na zon zware dag eens een volledige nacht wou doorslapen en in ons logeerbed zou slapen.
Niks van antwoordde mijne alfa man: Ik zal daar slapen, want ons bed is beter en die ben je gewoon.
Ik zorgde ervoor dat alle tussenduren gesloten waren, en om zelfs het geluid van de wind en de regen uit te sluiten sloot ik het venster.Het was in de kamer heerlijk stil en donker en het duurde niet lang of ik lag lekker in de armen van Morpheus.
Plots schoot ik wakker ik keek naar mijn reuzewekker en schrok : 01.30 dat kan niet zijn verdomme!, dacht ik dit moet mijn avond onafgebroken nachtrust zijn. Ik luisterde, maar hoorde vanuit de aanpalende kamer helemaal geen gesnurk, dus dat kon me niet gewekt hebben.
Met een zucht wou ik me omdraaien om terug in te slapen en toen wist ik meteen waarom ik wakker was.Herniaretta had terug toegeslagen!Ik kon amper bewegen.
Toen ik eindelijk terug naar adem kon happen trok ik me voorzichtig recht en viste met moeite een pijnstiller uit mijn nachtkastje.
Ventje vroeg vanmorgen of ik nu eens lekker had kunnen doorslapen.Toen hij me schuifelend zag voortbewegen zei hij : oh nee, ge hebt precies terug prijs, das van al dat rekken en strekken gisteren zeker?
Ik ben dan vanmorgen maar terug aan een kuur ontstekingsremmers begonnen en ik had zo graag volgende week nog willen gaan verder werken.
Ach we shall see said the blind man!
Enfin, het wordt nu tijd om naar schoonma te schuifelen. Ventje zal me wel willen helpen om mijn schoenen aan te trekken zeker! ?
Bukken lukt me nog niet.Das voor straks wanneer de pillen beginnen te werken.
Zestien juli in het jaar des Heeren tweeduizend en acht en ik zit hier verdorie achter de computer met een dikke trui en sokken aan.
De lucht is grijs en de regen varieert van grote druppels naar miezerige motregen. Een mens zou van minder depressief worden.
Gelukkig was het vorige maandag goed weer toen kleindochtertje kwam.
Ventje had ook een dagje vrij, want zoon 2 en schoondochter gingen die dag badkamer, keuken en tegels kiezen voor hun nieuwe woning.
We zijn met kleindochtertje naar het strand van Sint Anneke getrokken.
Als het leven nog veel duurder wordt dan zal dit voor veel mensen terug het trekpleister van weleer worden.Een dagje aan zee wordt dan onbetaalbaar.
Kleindochter is nu drie en half jaar oud en is 'gelukkig' de moeilijkste kleuterperiode voorbij.
Ze babbelt nu honderd uit, luistert flink en kan mooi en rustig spelen.
Ventje en ik genoten op een terras van de schaarse zomerzon terwijl zij in het speeltuintje speelde.
s Avonds hebben we nog met haar mama, papa en Seppe buiten in de tuin gegeten. Eén dagje zon per week, we zullen maar niet klagen zeker?
Ik schrok vorige week toen ik hoorde dat het parochiecentrum in onze winkelstraat mijn vroegere parochie - eind dit jaar de deuren gaat sluiten.
Het was het enige ontmoetingscentrum dat de weinige autochtone katholieke Belgen in de winkelstraatnog hadden.
Meer mensen ontmoeten elkaar daar dan in de kerk. Bovendien heeft het voor mij een nostalgische waarde, want ik heb daar destijds mijn ventje ontmoet.
In de buurt wonen hoe langer hoe minder autochtonen omdat de meeste bewoners van nu ingeweken moslims zijn. Er is een enorme witte vlucht geweest van jonge mensen naar de randgemeenten. Enkel een deel van de oudere generatie bleef honkvast hier wonen. Vrijwel alle winkels worden nu uitgebaat door de nieuwe Belgen.
Maar mag men daarom de weinige nog resterende autochtonen vergeten die niet weggevlucht zijn? Hun kinderen en buren trokken al weg, hun cultuur verdween helemaal uit het straatbeeld waar men zich nu in Marokko waant.
Het Parochiecentrum moet sluiten omdat het geen winst maakt wegens het afnemend aantal bezoekers! Dit bevestigt voor de zoveelste keer dat de katholieke kerk nog steeds enkel aan geld denkt en niet aan haar zeer schaarse nog resterende gelovigen.
De Islam daarentegen zorgt wel goed voor hun gelovigen. Zij zorgen voor ontmoetingsplaatsen en dit zonder enig winstoogmerk, wat trouwens in de islam verboden is.
Zonder ons parochiale ontmoetingsplaats is er geen reden meer om nog naar die winkelstraat te gaan. Het nuttige werd aan het aangename gekoppeld. We wisten dat we daar steeds oude bekenden tegenkwamen voor een gezellig babbeltje over pot en pint.
De katholieke kerk verliest door het sluiten van het Parochiaal Centrum in de winkelstraat zuiver uit winstbejag zijn kleine nog resterende gemeenschap.
Het zal hen een zorg wezen. De opbrengst van de verkoop van het gemeenschap centrum zal waarschijnlijk nodig zijn voor het onderhoud van het Bisschoppelijk paleis.
Zoon 1 is met zijn gezin op vakantie naar Kroatië en het is daar prachtig weer,30°C ik krijg al zin om mijn koffers te pakken. Dat heb je met zo'n pokkenweer !
Zoon 2 heeft ook vakantie, maar hun huis moet bewoonbaar zijn tegen midden augustus.
Elke dag wordt er nu volop gewerkt.
Eergisteren had ventje een rustdag ingelast omdat hij dringend een nieuw scheerapparaat nodig had en omdat het soldentijd is.Elke eurocent is er ééntje nietwaar?
Ik heb dit onmiddellijk rechtgezet door mezelf een nieuwe digitale camera aan te schaffen omdat mijn oude het begeven had. (mijn keuze stond niet in solden, dat ga je altijd zien)
Nadien gingen we Seppe afhalen in de kribbe, want hij kwam bij ons slapen en bleef de volgende dag logeren.
We hadden ook onverwacht een telefoontje gekregen van broer Ardennen dat ons half varken er was. Vermits vers vlees zo snel mogelijk de diepvriezer in moet stelde broer voor om het die avond nog te brengen.Ze zouden dan ook blijven overnachten.
t Was even een beddendans. Het bedje van Seppe staat in de logeerkamer, dus ik vond het maar best dat wij daar sliepen en broer en zus in onze kamer.Snel snel de lakens van ons bed verschoond.
Rond tien uur s avonds arriveerde broer, zijn vrouw en een half varken. Broer was uitgeput, want hij is pas heel ziek geweest en is nog niet echt genezen.Voordien had hij hun helft van het vlees thuis verpakt en ingevrozen.
Mr. Silver kent het verschil niet tussen een kotelet, een filet of een karbonade, maar hij maakte zich nuttig door alles - mits aanwijzing - helpen in te pakken en naar de vriezer te dragen.
Ik was me er niet van bewust dat bij de aanschaf van een half varken er ook een halve kop, twee poten, een staart en enkele ingewanden horen.
Schoonzus had ik gezegd dat ze de kop de staart mocht houden. Bij het bekijken van de poten werd ik al misselijk. Ik begrijp niet hoe mijn moeder en haar zus dat vroeger een lekkernij vonden.
Enfin, tegen één uur s morgens stak eindelijk alles in de vriezer en kropen we allemaal uitgeput in ons bed. Seppe lag vredig te slapen en wij kropen zo stil mogelijk in ons logeerbed.
Ik heb geen oog toegedaan. Om de haverklap werd ik wakker om luid-snurkend ventje een por te geven, ik was bang datSeppe zou wakker worden.
s Morgens waren we allemaal héél vroeg op. Er was maar ééntje fris uitgeslapen : Seppe natuurlijk!
Schoonzus moest op controle naar Leuven en om de files voor te zijn vertrokken ze om 6.30 uur.
Ventje moest om 8.30 bij zoon 2 zijn omdat ze de chappe gingen leggen.
Buiten regende het pijpenstelen.
Ik vraag me af wat het meest vermoeiend is in de bouw werken of een héél energieke, avontuurlijke tweejarige oppassen.
Buite peele zei Seppe keer op keer met zijn snotneusje tegen de veranda deur gedrukt, dit nadat hij elk stuk speelgoed over mijn benedenverdieping had verspreid.
Ge kunt niet buiten spelen schatje, het giet! zei ik.Buite peele, buite peele hield Seppe vol.
Teneinde raad heb ik hem in de buggy gezet, hij lekker droog onder de plastic, ik met mijn waterdichte anorak mèt kap, en wijle op stap door de gietende regen.
Een buggy besturen met één hand en een paraplu lukt me niet. Ik had de kap van mijn anorak wel op, maar iedereen die een bril draagt weet dat je nakorte tijd toch niet veel meer ziet.
Ik wandelde snel richting winkelstraat en kocht een pet, trok daar mijn kap over om zo de regen van mijn bril te houden. Natuurlijk stond alles min 50% behalve die pet.
Ventje had me beloofd dat hij vroeg zou stoppen met werken, want hij weet dat het heffen van Seppe niet bevorderlijk is voor Herniaretta en een kindje van twee moet je nog dikwijls oppakken.
Vroeg is relatief om vijf uur liet hij me weten dat het wat langer zou duren dan ze gedacht hadden maar dat hij om half zeven zou stoppen en dan Seppe naar huis doen.
Seppe was, uitgerust van de wandeling, zo fit als een hoentje. Ik daarentegen, was stikkapot.
De deugnieterij droop uit zijn ogen.Ik plukte hem uit de gordijnen, van de tafel, van de stoelleuningen, van de vensterbank. Ontelbare keren zette ik hem op zn potje, want hij is bijna droog, maar hij vindt het een héél leuk spelletje om telkens weer naar de WC te lopen, broekje uit te doen,er met moeite enkele druppels uit te persen en door te spoelen. Het doorspoelen en het handenwassen vindt hij het leukst. Toen hij om kwart na zes voor de elfendertigste keer kaka doen zei dacht ik : foert hij wil gewoon weer met water spelen.
Plots trok hij zn broek naar beneden en ja hoor wat dacht je alles vol str
Heel voorzichtig pakte ik hem op onder zijn oksels en droeg hem zo voor me uit naar de badkamer boven, stroopte zo goed mogelijk alle kleren af, maar toch speelde hij het klaar om de smurrie overal op te krijgen.
Deze keer moest ik hem helemaal wassen. Eigen schuld - dikke bult, ik had maar naar hem moeten luisteren.
Toen ventje eindelijk arriveerde kon ik geen pap meer zeggen.
Ik kon wel geen pap zeggen, maar een man die net twee ton chappe heeft verzet moet eten hebben. Vraag me niet meer wat we gegeten hebben want ik weet het niet meer.
Om half negen ben ik uitgeput naar boven getrokken en viel als een blok int slaap.
En zeggen dat er vrouwen van zestig zijn die nog kinderen willen ! Goe zot zeg dat ik het gezegd heb.
Ach, nog een half jaartje en dan is de moeilijkste leeftijd weer eens voorbij.
Ik geef het op ik heb de nieuwe editor eraf gegooid laat iemand anders het maar uittesten die meer van html kent dan ik.
Nu maar mijn vingers gekruist houden en kijken of de oude editor het nog wil doen.
Bij elke wijziging aan de instellingen lijkt er daarna wel iets fout te gaan.Ik zie dat de flash, boven onder mijn blognaam, nu weer verdwenen is sakker de sakker de sakker
Ik zal de volgende dagen ook weinig tijd hebben om nog veel meer te doen dan misschien een reactie te schrijven.
Seppe komt twee dagen logeren en Mr. Silver wil absoluut op solden jacht!
Ik ben zo denk ik toch - de enige vrouw met een shopaholic man.
Broer en zus Ardennen komen ons 's avonds het besteld biologisch vlees brengen en zij blijven ook overnachten omdat schoonzus de volgende dag weer op onderzoek naar Leuven moet.
Broer is zelf net ontslagen uit het ziekenhuis, dus het verwondert me wel dat hij niet moet rusten.Hopelijk hervalt hij niet want het is de allereerste keer dat broer 1 zo ziek is geweest.
't ja we worden allemaal een dagje ouder niewaar?
Ik begin gelukkig de werking van het Flash programma een beetje te begrijpen, maar er is nog heel veel werk aan de winkel vooraleer er iets deftig op dit blog zal verschijnen.
Tot dan zullen jullie het met mijn testjes moeten stellen vrees ik.
Zij die nu naar Herniaretta luisteren gaan rusten en groeten u!
Ik ga vandaag nog eens een poging doen om iets in te zetten met "de nieuwe editor". Benieuwd hoe het deze keer op mijn blog te voorschijn zal komen?!
Bij mijn vorig item was de tekst font niet juist, mijn kader was verdwenen en de foto die ik bovenaan had gezet stond vanonder als een apart item.
Maar ik ben een doorzetter. Ik blijf lustig verder knoeien en als we niet proberen weten we het niet hé? Ik merk dat er toch al enkele fouten rechtgezet zijn.
Het spijtige is wel dat voor elk ding dat rechtgezet wordt een ander dan weer fout loopt, maar ik ga vandaag niet te veel moeite doen. Gewoon schrijven, knippen en plakken, misschien met een foto....lukt het niet dan heb ik er niet al te veel tijd in gestoken.
Ik zou vandaag trouwens nog wat willen oefenen met ‘Flashkes' maken. Tot veel meer ben ik spijtig genoeg niet in staat. Ik kan vandaag al terug recht zitten. Tot gisteren lag ik horizontaal, plat, flat-out, K.O., in de zetel of op het bed.
Herniaretta - de lelijke duvel - had me weer in haar wurggreep. Door haar heb ik mijn blogmeeting met mijn vrienden waar ik zo naar uitkeek moeten missen. Vreselijk! Nu moet ik weer een heel maand wachten.
Maar het was dikke bult, mijn eigen schuld.
Donderdag waren kleinzoon 2 en 3 hier en ik voelde me goed, heel goed zelfs. Ik ben me er altijd van bewust dat ik voorzichtig moet zijn, dus toen ik kleinzoon 2 leerde touwtje springen, sprong ik héél voorzichtig.
Kort erna toen ik kleinzoon 3 naar boven droeg om een propere pamper aan te doen, ging ik langzaam met hem op mijn arm de trap op. Ik was er niet op voorbereid dat hij zich plots voorover zou laten vallen en ik ons enkel nog kon redden mits een acrobatische toer dat me zelf verbaasde. Ik wist niet dat ik nog zo lenig was.
Daarna was't natuurlijk prijs ... eerst kwam de knagende pijn, dan de zeurende pijn en dan... yep ... Herniaretta sloeg weer meedogenloos en genadeloos toe. Ik kon amper nog bewegen.
Ik las (en heb het met mijn eigen ogen gezien) dat de zoon van Paz na een rugoperatie ongelooflijk snel goed te been en pijnvrij was, maar ik ben doodsbang om me te laten opereren. Trouwens geen enkele dokter spreekt van een operatie, misschien omdat mijn Herniaretta niet constant aanwezig is.
Enfin, genoeg gezaagd en gezeverd, er zijn mensen die veel erger ziek zijn.
Ventje is vandaag weer de hele dag aan't verbouwen bij zoon 2 en toen ik hem zei dat ik vandaag misschien het gras wel kon afrijden kreeg ik een dodelijke blik en zei hij : "durft niet hé, ge zijt nu eindelijk een beetje beter! Schrijf maar wat op uw computer" - en zoals ge ziet ben ik een héél volgzame, gehoorzame vrouw.
Nog even en we moeten door de tuin met een machete onze weg banen, maar ik zal het toch maar best vandaag nog wat kalmpjes aan doen.
Ik wil wel even terugkomen op mijn vorige item over "de kleuterjuf" op de voorpagina van de Frut.
Een lezer schreef me dat hij het jammer vond dat ik niet dieper ingegaan was ‘waarom' dit artikel voorpagina nieuws was.
Nu, dat was nèt wat me dwars zat : dit artikel had nooit op de voorpagina mogen staan, dit artikel had zelfs NIET in de krant mogen staan.
Ik vraag me nog altijd af waarom de redacteur beslist heeft om dit in de krant te zetten en dan nog wel op de voorpagina.
Kende hij de ouders persoonlijk? Kende hij de school? Kende hij de juf? Was het gewoon sensatie? Is het komkommertijd?
Bovendien vond mijn lezer het jammer dat ik de GVA "de Frut" noemde, maar niet zei waar deze naam vandaan kwam.
Wilt ge geloven dat ik niet weet waarom we het "de Frut " noemen. Misschien is het omdat met in 't Antwerps een friet een frut noemt en gebruikte men vroeger oude kranten om fritten te verpakken in de frituur.
Frut is ook "kop" of "kip-kap" in het Antwerps. Men zegt ook: " 't hangt in frut vaneen." ('t is helemaal kapot).
Ook zegt men "'t is frut.." als het op niets trekt, slechte kwaliteit, slecht gemaakt.
De GVA hoeft nu geen sensatieblad te worden om die naam waar te maken hé!
Dankzij mijn lezer ben ik nu al twee dagen (ik lag tenslotte plat) aan't piekeren over de Frut/GVA. Ik vind geen duidelijke definitie op Google.
Kan iemand me misdschien zeggen waarom we de GVA de Frut noemen?
Trouwens ik was, toen ik dat item schreef over de kleuterjuf, zo boos op de GVA dat ik hen geen gratis reclame gunde en daarom bewust het Antwerps woord Frut gebruikte. (Bij deze is dat dan wel gebeurd)
Ik heb ook geen lezersbrief naar de GVA gezonden omdat de mama en de kleuter ‘nieuwe Belgen' zijn en bij alle kritiek op ‘nieuwe Belgen' wordt men in Antwerpen voor racist uitgescholden of ben je "eentje van het VB."
Ik hoop dat ik de vragen van mijn lezer hiermee enigszins beantwoord heb.
Al een tijdje vraag ik me af : zou ik er over schrijven of niet.
Ja - dan toch maar, want het moet van mijn lever.
Ik heb het over onze krant, De Frut – ik neem het al sinds we gehuwd zijn en gewoon uit traditie.
Vader las het en ik bleef het lezen.
Idem dito met de Humo, maar da’s een verhaal voor een andere keer.
Wat er de laatste tijd gebeurt met mijn krant weet ik niet, maar ik overweeg nu om een andere te nemen. Ik zal u even uitleggen waarom.
Vorige week op de "voorpagina" – een enorm groot artikel: een kleuterjuf die een kindje van vier jaar oud als straf een tijdje in een bezemhok heeft opgesloten.
Mag niet! – ik weet het, en ja ik heb het gelezen – er stonden niet alleen bezems in het bezemhok maar ook detergenten, maar hoeft dit in een krant en meer bepaald : is dit voorpagina nieuws?
Eergisteren hoorde ik van ver in de keuken iets op het TV nieuws over : ‘per ongeluk’ enkele kinderen doodgeschoten in Carcasonne door soldaten.
Ik wou er meer over weten, maar wachtte het late journaal niet af en dacht : ik lees dit morgen wel in de krant.
De volgende ochtend – ik keek naar de voorpagina : niets – noppes – ergens op blz. 12 – onderaan, daar stond het in een piepklein artikeltje.
Zijn we nu helemaal gek aan het worden of ben ik het alleen?
Jullie weten dat ik een zwak heb voor kleuterjuffen. Ze verdienen standbeelden.
Trouwens alle leerkrachten, maar kleuterjuffen zeker.
In het bewuste artikel verwees men ook nog naar die andere grote misdaad : de kleuterjuf die een kind met een sjaal op een stoel had vastgebonden.
Jaja…hoor ik jullie zeggen : maar het zal uw kind maar zijn!
Wel als het mijn kind was, dan zou ik het misschien niet graag hebben en ik zou er met de juf over praten en indien nodig met de directie, maar het zou voor zo iets nooit bij me opkomen om naar een krant te bellen.
Ik stel me de vraag: wat doe je met een vierjarige die het echt te bont maakt in een klasje van wellicht rond de dertig kinderen?
Ik spreek nu uit ondervinding, want mijn oudste zoon was ook ‘onstrafbaar’ toen hij die leeftijd had.
Je bent eerst boos tegen het kind.
Het kind lacht je uit en doet rustig verder.
Je roept. Het kind negeert je.
Je tiert. Idem.
Je zet het in de strafhoek. Het kind loopt weg uit de strafhoek.
En nu ? Wat moet je nu doen als kleuterjuf?
Het kind op de gang zetten? Dan loopt het misschien weg.
Het kind naar de directeur doen? Waar blijf je inmiddels met de rest van je klasje?
Het kind vastbinden op een stoel? Nee hoor, dat stond onlangs uitgebreid in de krant, dat is crimineel.
Je andere kindjes vragen ondertussen om aandacht, het stout kind blijft stout : er is maar één oplossing. Het kind even in afzondering zetten.
Dat deed ik vroeger ook en waarschijnlijk nog met een flinke tik op z’n broek.
Supernanny zal wel een veel betere oplossing hebben, maar Supernanny is op dat ogenblik niet aanwezig.
Bij ons vroeger (jaja-ik weet hetvroeger was vroeger) vlogen de bordvegers en de natte sponzen door de klas – de zogezegde dommeriken kregen een hoed op met ezelsoren – en nog een alternatieve straf was : op je knieën zitten met je handen omhoog op de trede van de juf vooraan in de klas.
Pedagogisch totaal onverantwoord. Ik weet het.
Maar zo ging het nu eenmaal vroeger : helemaal niet goed te praten, maar als vader het nadien hoorde kregen we er nog een extra oorvijg bij en de vermaning dat we ons beter moesten gedragen in de klas.
Nee : tegenwoordig bellen we de krant en krijgt de kleuterjuf evenveel voorpagina plaats als Fritzl de incestueuze Oostenrijkse kinderverkrachter.
Sorry lieve mensen, maar dit gaat nu mijn verstand te boven.
Welke nieuwe, serieuze krant kunnen jullie me aanraden?
Het loopt vandaag totaal fout bij Sennet's nieuwe editor.
Mijn kader is verdwenen en de foto van Seppe vinden jullie wel ergens op mijn blog zeker? Misschien hieronder?
vandaag ga ik gewoon lekker genieten van het zonnetje in de tuin en wat rond plodderen in mijn zwembadje op de tonen van de heerlijke muziek die je kan horen op deze video. (wel even best mijn muziek afzetten - rechts)
Iemand in mijn buurt - ik weet nog steeds niet wie - speelt dit soort muziek een hele namiddag.
Ik doe mijn uiterste best om na een kwartier niet te beginnen gillen en met mijn ogen toe probeer ik mezelf dan maar te overtuigen dat ik ergens op een strand in Turkije lig.
Ik zal me maar gelukkig prijzen dat het geen Heavy Metal Fan is. (rollende ogen) sorry maar de smileys in de nieuwe editor laten wreed te wensen over (grote smile)
verband tussen valse tanden en een vasectomie ....
Zonder woorden!
"Hum Hum theg thoeke, ik heb een gloot plobleem !"
Ik keek achterom want ik was net aan't koken en vroeg verbaasd : "wat is er, waarom spreekt ge zo raar?"
Mr. Silver stond heel bedremmeld te kijken en prutste met iets in zijn handen en met een teutemondje à la Patrick Janssens lispelde hij stilletjes:
"Thoeke mijn onderthe gebit ith kapot, wat moet ik nu doen?"
Euh....ik wist het ook niet zo onmiddellijk wat antwoorden op die vraag, want ik heb wel een brugje met één tand, maar dat ding zit muurvast in mijn mond.
"Ik dacht dat ik elgens in de klant heb gethien dat the uw gebit plakken terwijl ge wacht" lispelde hij nog steeds even beteuterd.
Hij nam vervolgens de krant en inderdaad, na wat zoeken had hij de advertentie gevonden en kon hij naar een nummer bellen om stante pede zijn gebit te laten plakken.
" ‘k moet wel hé thoeke want ik kan niet eten thondel tanden."
Vervolgens maakte hij half gebitloos telefonisch een afspraak en ettelijke uren later kwam hij terug met een brede smile.
"Voilà 't is klaar, 't is geplakt, maar de tandtechnieker zei wel dat ik super dringend een nieuw gebit nodig heb, deze is rot versleten."
Pffft...Ik kan me zelfs niet herinneren hoelang dat gebit in zijn mond zit, dus het kan best zijn dat het totaal versleten is.
"Zoudt ge dan niet beter naar een tandarts gaan en ineens al uw tanden laten trekken en er een mooi, stralend gebit in laten zetten?" vroeg ik wat overoptimistisch.
(het gebit van mijne zilveren heeft tussen ons gezegd en gezwegen wat weg van de Acropolis)
Mijne macho-alpha-man keek me aan met dezelfde paniekerige angst in zijn ogen zoals destijds toen ik hem voorstelde om een vasectomie te laten doen.
"Wadde?.....mijn tanden allemaal laten trekken, gij zijt niet goed snik zeker? Ik wacht wel tot ze er vanzelf uitvallen, ze zullen nog wel heel wat jaartjes meegaan!" antwoordde hij diep verontwaardigd.
"Trouwens die tandtechnieker zei dat zo'n nieuw ondergebitje al gauw 1200 € zal kosten en deze herstelling was al 50 €."
Bij het horen van het bedrag trok ik witjes rond mijn neus weg, ik ben nog niet helemaal bekomen van de schok van de prijs van mijn nieuwe bril.
Ik las net bij Myette dat zij ook pas naar de tandenfee is geweest en wat een beetje vulling haar gekost heeft.
"Misschien kunt ge via de ziekenkas nu een gratis gebit krijgen, ge zijt nu toch al oud genoeg zeker?" zei ik.
"Ja tararaboemsadee...die gaan me dan ook weer vast en zeker eerst naar een tandarts doorverwijzen!" zei mijne o zo moedige superheld.
Gelukkig dat mannen geen kinderen moeten kopen. De wereld zou grandioos onderbevolkt zijn in plaats van overbevolkt.
Trouwens.... en ik vertel jullie dit hier in alle vertrouwen - die vasectomie destijds is ook nooit doorgegaan hoor - ik heb mezelf toen ook moeten opofferen!
Met meneer zijn familiejuwelen werd niet geknoeid...oh nee...!
Drie dagen zon en ik dacht als eeuwige optimist dat de zomer eindelijk gearriveerd was.
In plaats van deze morgen weer door een zonnestraaltje op mijn neus gewekt te worden, hoorde ik daarentegen met weemoed het tikken van regendruppels op het raam.
“Bloody *** Hell” dacht ik bij mijn eigen zichzelve..ik vloek nog steeds in ’t engels ziet ge.
Ik had gisteren eindelijk weer eens kunnen genieten van een frisse duik in ons zwembadje. Nadien was ik lekker wat gaan liggen stoven en opdrogen in de zon.Mijn arme roestige knoken zogen uitgehongerd de warme zonnestralen en de broodnodige vitaminen A en D op.
Maar ach, de plantjes waren dan vanmorgen weer dolgelukkig met hun fris ochtendbadje en wij sparen weer wat uit op onze water rekening.
Vandaag verjaart ons PAZKE, dus ik moet seffens nog even langs haar blogje om daar mijn beste wensen neer te pennen.
Eergisteren heb ik dit al persoonlijk gedaan bij haar thuis en daar heb ik Natoken ontmoet.Een heerlijke dame en ik kan u verzekeren dat de foto op haar blog haar onrecht aandoet.In levende lijve ziet ze er minstens tien jaar jonger uit, een dame naar mijn hart!
We hebben bij Paz op het terras heel gezellig gebabbeld en gelachen en Herman (de echtgenoot van Paz) schotelde ons ondertussen allerlei lekkernijen voor.Voor mijne zilveren haalde hij een bijzondere lekker Westvleteren biertje boven.Die zei natuurlijk niet nee, maar dat begrijpt elke bierkenner wel!
Gisteren ben ik dan met Affodilop trot geweest.Nog zo’n prachtmadam die vroeger ook een blogje op Seniorennet had.
Ongelooflijk toch hoe je vriendenkring kan uitbreiden door het schrijven van een blogje op Seniorennet. Hiervoor alleen al verdient ons Pasc@lleke een dikke pluim op z’n jonge hoed.
Ik wou vandaag nog een Flashke à la Fons maken, maar ik mag niet overdrijven hé, trop is teveel zei Vanden Boeynants altijd.
Tussen de middag komen onze twee oudste kleinzoontjes even naar ons toe en daarna gaat Mr. Silver nog eens Bob de Bouwer spelen bij zoon 2.
Plezant... dan kan ik rustig wat verder zitten knoeien en spelen met het Flash programma, want het is bijlange niet zo gemakkelijk als het lijkt – toch niet voor een simpele geest zoals ik, die amper een kaderke en een foto kan zetten.
Nu ik 'het kader-maken' eindelijk een beetje onder de knie heb (dat mag wel na zoveel jaar hé ) maak ik er alle dagen gebruik van anders vergeet ik weer hoe het moet, nog flink wat oefenen en dan kan ik dat met mijn Flashkes ook doen.
Het troost me dat Fons zei dat het bij hem ook wel even geduurd heeft vooraleer hij er vlot mee kon werken, zo voel ik me dan toch niet al te traag van begrip.
Hoewel ik helemaal niets van voetbal ken zet ik de foto bovenaan speciaal voor Affodil.Een vrouw die zó gek is op voetbal kom je niet gauw tegen hoor!
Alhoewel … mijn schoondochter 2 moet niet voor haar onderdoen, die speelt zelfs voetbal.
Voilà, ik heb de nieuwe editor eens uitgetest : het maken van linken is nu wel heel gemakkelijk, de kleur en fontsize kan je gemakkelijk aanpassen en je tekstkleur en font kan je nu ook gemakkelijk wijzigen, dat ging vroeger niet. ( euh... ik moet het resultaat nog bekijken hoor! )
Na het bekijken : de linken van Seniorennet (Paz-Natoken-Fons) werken niet, die van Affodil wel! ???
De smileys zijn er op achteruit gegaan - véél minder keuze en veel minder grappige en bij het inzetten van dat eentje in de tekst was er nadien een deel van mijn tekst weg.
Gelukkig had ik het in een word document staan.
Alhoewel op de editor verschillende alinea's ingevoegd heb om het lezen te vergemakkelijker, zijn ze allemaal verdwenen. De tekst staat bijna volledig in één blok.
Onder mijn kader zie ik hier bij het schrijven nog vanalle html jargon staan - benieuwd of dat blijft staan.
Bij het bekijken van mijn blog - zie ik de html codes niet staan, bij het toevoegen wel.
Ik werk met IE, maar hoe leest het met uw programma Muske en Fons?
Ik geef even het Flash maken op of ik begin seffens nog te gillen !...
Fons is het gisteren hier nog eens helemaal goed komen uitleggen. Uiteindelijk vonden we (hij natuurlijk ) dan de fout; om één of andere mysterieuze reden verdwijnen elke keer na het toevoegen, de haakjes vóór en na de 'swf' link.
Toen we dit rechtgezet hadden was alles OK, de Flash stond op zijn oefenblog, maar nu lukt het weer niet bij mij. De haakjes blijven steeds weer verdwijnen.
Ik zal eens op het forum om meer uitleg moeten vragen.Redpoppy weet meestal waar de fout zit en Fons vertrekt voor een maand naar het buitenland.
Maar soit, t is hier geen Flash blogje, maar een dagboek/bedenking blog, alhoewel: zo af en toe eens iets anders ook best leuk is.
Zaterdag was t weer feest hé, wanneer feesten wij niet?
Mijn biscuits waren heel mooi gelukt, al zeg ik het zelf. Ik wou een foto nemen om hierboven te zetten, maar toen deed mijn camera het niet meer er zijn zo van die weken waar van alles fout loopt héél héél diepe zucht!
Maar ach, de kinderen hebben allemaal fotos genomen op het feest, dus er zal er vast wel eentje bij zijn van de biscuits.Dat is dan voor een andere keer.
Het was een heerlijke zonnige dag en we hebben de hele namiddag buiten in de tuin kunnen zitten en de kindjes konden naar hartelust ravotten en zelfs zwemmen.
Gisteren was dan weer een dagje rust.
Met Fons achter mijn PC zitten tokkelen noem ik nu niet echt werken, dat is op een leuke manier privé les krijgen!
Wat mijn cyberstalkertje betreft - ik heb zijn nieuw IP nummer dan voor de zoveelste keer weer eens geblokkeerd, hij hoeft hier niet te dikwijls zijn show te komen opvoeren hé?!
Nu hebben jullie hem allemaal eens kunnen bewonderen en is zijn ego waarschijnlijk gestreeld.
Ach t was weer rond de periode van volle maan en bovendien heel dicht bij de midzomernacht en dan heeft hij altijd wat meer last dan anders, de arme, gefrustreerde man.
Een goede dokter zou hem waarschijnlijk kunnen helpen. Ik hoop dat zijn vrienden en familie hem in die richting wijzen.
En om te eindigen op de wijze me uitgelegd door Natoken:
*
*
Ps.Als er een vriendelijk iemand me eens kan uitleggen hoe ik de link (zie Natoken hierboven) in een andere fontsize en een andere kleur krijg, dan zou ik dit ook heel erg waarderen!
Lieve vrienden kijk naar mijn reakties bij mijn item 'het domme grijsje, vooral de reaktie met de lang uitgerekte 'Boe' en maak kennis met mijn cyberstalker... hij heeft er zijn foto opgezet.
I present ... of liever hij presenteert zichzelf : Mr........'tromgeroffel......'....Alfred Martens, ofte Fred, Derfla, Nolpek, Deemstra, en nu voor de verandering Andreas...
De man die het bloggen voor veel mensen verpest, maar ik volg de raad van mijn vrienden en maak van hem hier nog een groter karikatuur dan hij al is.
Denk je nu echt dat ik bang ben Fretje?
Ik vind het heerlijk dat je nu zelf je ware gelaat getoond hebt zodat ik het niet hoef te doen.
Er zijn zo van die dagen dat iets écht niet wil lukken hé ! Hewel vandaag is er zo eentje.
Gisteren heeft Fons (van Keukenweetjes) een hele middag opgeofferd om mij "een Flash" te leren maken.
De lieve man kan niet enkel goed koken, ongelooflijk goed schrijven, maar hij kent ook nog heel veel van computers. Bovendien schenkt hij een lekker glaasje wijn!
Zijn Flash kan je hier links bovenaan mijn blog nu bewonderen (de foto van mij en mijne zilveren) - trouwens die tekst met Bojako op int midden is ook van hem.
k heb - echt waar - héél goed opgelet, goed gekeken, alles genoteerd en vanmorgen als eerste werk ging bibieke ook eens snel een Flash maken.
Ja, tararaboemsadee niks te flashen!
Nochtans oogde mijn zelfgemaakte Flash bijzonder mooi t was een bedanking aan Fons, maar ze op mijn blog krijgen : Njet, Noppes!Langs geen kanten lukte het.
Ik werd op de lange duur zo vreselijk kriekel dat mijne zilveren me kwam wegsleuren van de computer.
Kom kindje, ge gaat het nog aan uwe tikker krijgen, laat het efkes rusten!
Dat was nog zo geen slecht gedacht want als ge zo zit te knoeien dan begint ge op de lange duur sterrekes te zien.
Ik heb dan maar de badkamer gekuist, boodschappen gedaan, de biscuits gebakken voor het verjaardagsfeest morgen van Seppe en zijn nichtje, en die staan nu mooi af te koelen zodat ik ze morgen kan versieren.
Nu ga ik snel mijn blogronde doen want dat is er nog niet van gekomen vandaag.
k heb niet veel tijd want we moeten straks babysitten.
Eten voor vandaag is dan maar een diepvries pizza maar dat is niet erg want ik heb gisteren super lekkere mosselen gegeten met frietjes.
k moet dringend op dieet (maar dat wisten jullie al zeker) ?
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
) dan de fout; 
