Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
11-11-2007
Ons kleine kereltje!
Ons klein ventje liep parmantig tussen die groep meisjes, die drie jaar ouder waren dan hij. Dat is een groot verschil op de ouderdom van vier jaar! Soms namen ze hem op in de groep en soms weerden ze hem, zoals meisjes dat zo goed kunnen. Hij liet het aan zijn hart niet komen en ging zijn gangetje.Onze overburen, waar één van meisjes woonde, hadden een grote aantrekkinsgkracht op hem. De mensen hadden namelijk een soort van kleine boerderij, het is te zeggen, wat varkens, kippen, konijnen, katten, een hond en een paard. Alles wat een geweldige aantrekkingskracht uitoefende op ons kleine ventje. Hij was er dan ook regelmatig te vinden. Op een dag was een van de zeugen aan het werpen en de man zat erbij om alles in het oog te houden en te kunnen ingrijpen, als dat nodig zou zijn. De kinderen troepten rondom hem en volgden het hele gebeuren ademloos. Zovéél biggetjes, dat was nog eens een belevenis!!! Toen er een pauze optrad en de zeug op adem probeerde te komen, vond S. dat er best nog wat kleintjes bij mochten komen en zegde tegen de eigenaar: P. voel nog maar eens in het varken, daar zullen er nog wel inzitten! Zoals snoepjes in een grote snoeppot!!! Algemene hilariteit natuurlijk, maar S. was totaal gefascineerd door het wonder, dat zich voor zijn ogen voltrok. Hij is ons enig kind en vond dat tot zijn tienerleeftijd gewoon verschrikkelijk en héél oneerlijk. Als er weeral een baby geboren werd in de familie, en dat gebeurde met de regelmaat van een klok, dan vond hij dat wij al lang aan de beurt moesten geweest zijn. Ooit heeft hij in de kleuterschool tegen de juffrouw gezegd dat ik een baby ging krijgen. Deze vroeg dat aan mijn schoonzus, die het in Keulen hoorde donderen en die het op haar beurt aan mij vroeg. Niet dus. Maar hij was zo vol van dat gegeven, dat het niet in zijn hoofdje kon dat hij nooit meer een broertje of zusje zou krijgen, en niet omdat wij dat niet wilden, maar gewoon omdat de natuur dat zo beslist had. Maar leg dat maar eens uit aan zo'n kleine uk! Dus iedereen zei tegen hem dat hij maar heel hard moets sparen voor een baby. Hij wist ondertussen echter dat de baby groeit in de buik van de mama. Op een zekere dag was hij weeral over zijn geleifkoosd onderwerp bezig. Ik reed net de garage in met de auto en hij zat achter mij. Mama, hoe kan dat nu dat ik moet sparen voor een kindje, als dat toch in de mama haar buik groeit? Goeie vraag!! Maar wat geef je daarop als antwoord aan zo'n klein kereltje. Ik kreeg even respijt omdat we uit de auto stapten en toen gaf hij tot mijn grote opluchting zelf het antwoord: Oh ja, die dokter die het kindje eruit haalt, moet ook betaald worden hé! Pfffffff, dat was weer mooi opgelost, en dan nog door hem zelf. Hij praatte er natuurlijk ook over bij onze overburen. Daar hadden ze 10 kinderen, waarvan 8 meisjes. Die plaagden hem natuurlijk voortdurend, maar gewoonlijk was hij goed in staat zich te weren. Zij vertelden mij dan nadien steeds zijn reacties, en vonden het allemaal schitterend. Op een dag zij een van de meiden: Ja maar jij wil altijd maar een broertje, maar als mama een kindje krijgt, kan dat natuurlijk ook een meisje zijn. Kijk maar eens bij ons, hoeveel meisjes er hier rondlopen! Lieve deugd, daar had hij nog niet bij stilgestaan. En je weet, zegde de plaagster, meisjes zijn spinnekoppen en die gaan alles overbrieven. Hij stond met een bedremmeld gezichtje naar hen te kijken en plots klaarde zijn wezen op: Pffff, zegde hij, daar zal mijn mama gauw korte metten mee maken! Dus broertje, zusje, was niet het belangrijkste, àls er maar een baby kwam. En dan was er daar de dag dat mijn schoonzus, die op hem paste tijdens mijn werkuren, in verwachting was. Zij zelf had reeds een jongen en een meisje en de kinderen leefden helemaal mee met haar zwangerschap. Ze mochten voelen aan haar buik, als de baby stampte en dat vonden ze geweldig. Tot de dag dat er een grote discussie ontstond tussen S en zijn nichtje, even oud als hij . Zij zegde wat treiterig: Het kindje is het zusje of broertje van ons maar niet van jou! Maar dat pikte hij dus niet en ging in de clinch met haar. Zij vervolgde daarop: En meisjes kunnen toch kindjes krijgen en jongens niet! Hij werd zo gefrustreerd, dat hij met haar begon te vechten. Mijn schoonzus kwam tussen beiden en beslechtte het geschil door te zeggen, dat K. inderdaad gelijk had, maar dat hij ook elke dag bij de baby zou komen en dat die een nichtje of neefje van hem zou worden. Toen ik hem ging halen was hij totaal verdrietig en overstuur. Ik had het verhaal te horen gekregen en wilde er met hem over praten. Ja het was zo dat de mama's de kindjes kregen. En hij vond het helemaal niet eerlijk!!! Hoe kon ik dit kleine ventje nu troosten? Weet je wat, zei ik tegen hem, als jij later trouwt met een meisje, dan krijgt dat meisje het kindje, maar dat kindje krijgt jouw familienaam voor altijd. Is dat dan niet prachtig. Met glanzende ogen keek hij me aan en alle verdriet was geleden! Want iemand die jouw naam krijgt, is toch wel heel erg van jou, of niet soms?
Michelly, waren weer heerlijke schrijfsels om te lezen! Liefs Vévé.
14-11-2007 om 16:52 geschreven door veve
Aandoenlijk !
Prachtige story , alweer :) Voor de 3e keer ga ik dit nu trachten te plaatsen ! :(
14-11-2007 om 00:57 geschreven door cherycher
13-11-2007
..
Als dat niet een prachtige oplossing is voor dat ventje, hij zal nog wel wat geduld moeten hebben. Maar als hij wat ouder wordt en nog veel kindjes heeft zien bijkomen hier en daar, zal zijn frankske wel vallen. Dat hij er maar niet te vroeg aan begint he meisje. Altijd zo aandoenlijk die kinder verhaaltjes en jij verteld ze dan ook zo mooi.
13-11-2007 om 18:04 geschreven door Ludovikus
12-11-2007
emotie bij je verhalen
Altijd weer voel ik emoties bij het lezen van je verhalen... heel mooi Michelly.. n.b. mooie foto van jou bovenaan je mooie blog... een heel mooie bewerking ook van jou door ons vriendinneke schitterend mooi blog!!
12-11-2007 om 21:35 geschreven door zonneke
Prachtig!
Muske en Bojako, wat prachtige commentaren!! Inderdaad kinderen kunnen je totaal perplex laten staan en mooi met je mond vol tanden. Zo zei mijn kleindochter van haar gestorven opa: Als hij een sterretje is, kan hij toch op een wolk naar beneden komen! Maar hij moet wel ook weer terug hé!
En mijn kleinzoon zegde dat mensen, die sterven geen sterren worden! Ik zegde, ik wel, en dan kom ik elke nacht naar je pinken! Antwoordde hij: Dan zou ik maar een vallende ster worden oma!!!! Vind hij blijkbaar mooier, maar alleen al de uitdrukking!!
Bojako, ik heb op een bepaald moment inderdaad gezegd dat ik geen kinderen meer kon krijgen, maar dat wilde hij blijkbaar niet voor waar aannemen. En inderdaad tegen beter weten in nog heel lang gehoopt en predictors gekocht!! Lieve deugd wat een ellende was dat toen. Nu ja heb een schat van een zoon, en anderen moeten het met nog minder doen, dus waar beklaag ik mij over!
Michelly
12-11-2007 om 10:20 geschreven door Michelly
..
Ik hou altijd heel goed de middenkolom van de blogs in't oog om te kijken wie er bijgeschreven heeft, maar nu had ik je vorig stukje van 5 november toch gemist zeker. Ik heb dringend een nieuwe bril nodig Je zoon doet me denken aan onze oudste. Hij kon als klein kind ook heel volwassen vragen stellen, moeilijk te beantwoorden soms. Bv. toen zijn grootvader stierf, hij was toen vier. Ik vertelde hem zoals het mij ooit vroeger werd verteld, dat bompa naar de hemel was. Na heel veel uitleg over waar die hemel was, dat bompa een sterretje in de lucht was dat nu naar hem pinkte vroeg hij hoe bompa daarboven geraakt was en toen zei hij dat bompa toch met een raket kon terugkomen van daarboven, etc. Hij bleef aandringen en toen heb ik hem als vierjarige alles moeten vertellen zoals het was. Van stof tot stof en van as tot as. Toen knikte hij wijs en was hij tevreden en sliep terug als een roosje. Toen ik zwanger was van onze tweede zoon, vroeg hij ook altijd het onderste uit de kan. Op een dag, op wandel op de zeedijk met schoonma vroeg hij plots, "maar mama hoe geraakt dat kindje er dan uit en langs waar." Vermits ik toen al wist dat hij zou blijven vragen tot hij een aannemelijk antwoord kreeg, zei ik dat de mama's drie gaatjes hadden waaronder ééntje voor baby's. Schoonma kreeg bijna terplekke een hartaanval en was héééél boos op mij. Zij vond dat hij op die leeftijd enkel de bloemkool versie had mogen krijgen. Op zijn volgende vraag of hij dan thuis eens mocht kijken naar dat 'derde' gaatje voor de baby's heb ik dan toch uitdrukkelijk nee geantwoord en me er met een smoesje van afgemaakt. Het ene kind is het andere niet hé Michelly, onze tweede kon je alles wijsmaken, die zag de kabouterkes lopen. Waarom heb je eigenlijk nooit aan je zoontje uitgelegd dat jullie geen kindjes meer konden krijgen, of was er altijd de hoop dat het toch ooit nog eens zou lukken? Indien je deze vraag te onbeschaamd of te pijnlijk vindt hoef je er niet op te antwoorden hoor. Lieve groetjes,
12-11-2007 om 08:30 geschreven door bojako
Uit de kindermondjes...
kunnen rare en rake woorden komen. Onlangs vroeg ik mijn kleindochter of ze al een vriendje had. En op een toontje van, zeg bonnie, denk je nu echt dat heb gewacht tot op mijn zevende, liet ze me weten dat ze er al veel versleten had. "Allé, niet versleten hè bonnie, alleen maar een beetje verfrommeld."
In tegenstelling tot jouw S, en tot spijt van onderschrijvende, wil zij totaal geen broer of zus. "t' Is op school al druk genoeg, thuis wil ik rustig kunnen spelen." Dixit kleindochter.
12-11-2007 om 01:30 geschreven door huismusje/troubadoerke
11-11-2007
michelly... wat schattig wat ik hier weer las..
toch leuk die herinneringen hé... kinderen zijn zo spontaan dat ze je soms wel in een positie kunnen brengen dat je met je mond vol tanden staat... het was heel erg tof hier weer te lezen! even nog in alle rust bijlezen en alles bekijken op je toffe blog
