Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
14-11-2010
Zondvloed!!
Ja daar trekt het zo ongeveer op hé. Ik zit al de ganse dag in het bureel en kijk papieren na, berg ze weg of jaag ze door de papierversnipperaar. Beantwoord mailtjes van vrienden en vriendinnen en surf op het internet naar items, die me interesseren. Ik vul mijn agenda bij, ook al data voor het volgende jaar. Maar voortdurend dwalen mijn ogen af en kijk ik door de grote glazen deur in het bureel naar de hoge beukenboom, recht in mijn zicht. De wind zwiept zijn takken heen en weer en zijn prachtige rode kroon van enkele weken geleden, ziet er behoorlijk gehavend uit en heeft het merendeel van zijn pracht verloren. De stormwind probeert hem zijn laatste bladeren te ontfutselen. Ze dalen en steigen en dalen opnieuw en proberen het uiteindelijk contact met de grond zo lang mogelijk uit te stellen. Ze dansen op een ritme dat alleen de natuur kent en beheerst. Een deel vliegt over het dak van het huis en vlijt zich voor op de gazon of hurkt weg in de inham aan de voordeur, als om bescherming zoekend. Daar worden ze morgen of overmorgen opgeveegd om op de composthoop te belanden en langzaam, als met tegenzin alle kleur te verliezen en te vergaan en als voeding te dienen voor nieuw ontluikend leven in de natuur. De regen geselt de ramen en trekt steeds wisselende sporen langs het glas, plenst neer op het terras en vormt daar beekjes en plassen, waarin de grauwe wolken zich weerspiegelen. De achtergelegen tuin en velden verdwijnen in een grijs waas van water. De regentonnen zijn al lang voldaan en het overtollige water gutst langs hun flanken naar beneden om te verdwijnen in de onderliggende opening van de waterafvoer. De hemel schreit en weet van geen ophouden. Misschien heeft hij daar wel alle reden toe?
De tranen van de wereld schreien de wolken naar beneden vertroebelen mijn blik in sporen langs het raam
Het groen , niet langer groen en nog zingt er een vogel en alle leed wordt weggespoeld diep in mij voel ik vrede.
Reacties op bericht (5)
22-11-2010
! poetisch
... ik lees en .... merk ... Michelly die ik anders achter de tekst en tussen de regels lees.... yes! Liefs
22-11-2010 om 23:13 geschreven door Floreanne
16-11-2010
Die laatste zin .. vasthouden Michelly!
Iedereen wordt al eens getroffen door door de natuur en reageert daar op zijn eigenste manier op. Ik kan die van jou erg waarderen maar vrees dat er nu mensen zijn die alles wat de natuur aangaat vervloeken!! Kille groetjes maar met een warme knuffel
16-11-2010 om 15:29 geschreven door natoken
15-11-2010
hallo Michelly
helakes ! mooi gedichtje ! meer van dat ! droge groeten
15-11-2010 om 15:00 geschreven door johan1944
14-11-2010
*
Poetisch logje en een mooi gedicht, Michke! Alleen zullen al die mensen die hun huis onder vuil modderwater zien komen te zitten, er lang zo dichterlijk niet bij zitten. Wat een ellende toch weer he! Als de zon hier drie dagen fel schijnt en de temperatuur boven de dertig graden komt, dan valt half Belgie stil door hitte overlast. En als het hier drie dagen regent staat half Belgie onder water. Conclusie: Arm Belgie. Ik ben blij dat ik vier hoog en droog zit. Dikke knuffff
PS: Laatste update (zondag) van ons Bo is te lezen op mijn blog.
14-11-2010 om 23:41 geschreven door Petra/Huismusje
Zondvloed
Misschien hebben we te zondig geleefd ;-) (schreef er iemand op mijn blog)
