Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
05-09-2011
Blanco!!!
Ja zo zou je het kunnen noemen, blanco in mijn hoofd en geen inspiratie om ook maar iets op het papier te zetten, of beter gezegd op het scherm! En toch is dat niet helemaal waar. Er tollen zoveel gedachten door mijn hoofd en zoveel gevoelens, die om aandacht vragen, dat ik er geen vat op kan krijgen. Ze ontsnappen me, of ik kan ze niet voldoende benoemen, of het is te intiem en te persoonlijk, of te frêle en te gevoelig, maar steeds weer duizend redenen waarom ik het niet aan het papier toevertrouw. En toch is daar steeds die behoefte om te schrijven en hoe langer ik wacht, hoe dringender die wordt. Teveel of te weinig, daar ben ik nu echt nog niet uit. En dan ga ik lezen natuurlijk, want dat is de ideale manier om alles achter je te laten, alle persoonlijke gedachten uit je hoofd te bannen, alle gedachten over jezelf of anderen opzij te schuiven en helemaal mee te gaan in een andere wereld. Als ik lees vliegt de tijd en het voornemen om een half uurtje te lezen, heb ik nog nooit kunnen waarmaken, want ik overschrijdt gegarandeerd de tijdgrens. En als ik dan weer eens meegesleept word door het verhaal, kan ik uren later, nadat ik het boek heb weggelegd, nog steeds in dat verhaal toeven. Ik brei er dan als het ware zelf een vervolg aan, waarvan nadien dan blijkt, dat het zo helemaal niet loopt!! Ik dacht daarnet nog, dat niet het schrijven en beschrijven het moeilijkste moet zijn maar wel een plot bedenken, waarrond een verhaal moet opgebouwd worden. Het fascineert me mateloos en vraag me dan af of ik in staat zou zijn, om zoiets tot stand te brengen. Maar het ligt dan allemaal zo moeilijk. Als je volop in "the mood" bent en alles loopt als vanzelf, en woorden vloeien als water over het papier, is daar opeens die wijzer van de klok, die vertelt dat je hoognodig aardappelen moet gaan schillen voor het middagmaal. Oh ja, groenten moeten ook nog zuiver gemaakt worden en vanmiddag moet hoogdringend naar het grootwarenhuis gegaan, want er staan te veel rekken leeg in de voorraadkamer!! En eens, je die vloeiende stroom onderbroken hebt, kun je die niet zomaar gans eenvoudig weer oppikken in de loop van de namiddag of avond. Tenminste,ik kan dat zomaar niet. Hetzelfde geldt voor het schrijven van gedichten. Ze komen in hun eigen tijd en op hun eigen ritme en ik kan me echt niet zomaar aan mijn bureau zetten met de intentie: en nu ga ik een gedicht schrijven. Die komen op de meeste absurde momenten naar boven en blijven maar de tijd van een lichtflits. Als ik alleen maar de voornaamste woorden kan opschrijven, kan ik het later terughalen, maar anders ben ik het kwijt. Midden in de nacht wakker worden met een strofe in je hoofd, of niet kunnen inslapen en dan opeens "out of the blue" een half gedicht door je hoofd laten gaan. Ik heb ooit gedacht dat ik het 's morgens nog wel zou weten. Vergeet het!! Totaal niets meer. Ik was het volledig kwijt en wist zelfs geen zinnetje meer op te vissen uit die grijze massa, die ons geheugen herbergt. Ik vind dat zo geheimzinnig en onbegrijpelijk, maar misschien is er wel een uitleg voor, die ik niet ken. Er ligt nu een boekje en pen naast mijn bed op het nachtkastje en als ik echt opeens het licht meen te zien :lol::wink: dan probeer ik het even op te schrijven, vooropgesteld dat ik niet te moe en te slaperig ben. En heel deze uitleg komt dan gewoon in me op, omdat ik erover nadenk, waarom ik zolang niets geschreven heb. Zal ik het mezelf maar vergeven?
Reacties op bericht (6)
12-09-2011
lezen schilderen schrijven...
dat bloc notje heb ik ook, en de laatste gedachten voor naar dromenland te zweven , na in mijn boek gelezen te hebben, gaan naar mijn teksten die ik wil schrijven, en als ik de eerste woorden te pakken heb ben ik, de volgende dag vertrokken, en alles komt spotaan naar boven.bij het schilderen is het momenteel windstil. ben nieuw in blogland, een fijne maandag en groetjes van gabrielle puntanderelijn.
12-09-2011 om 11:58 geschreven door puntanderelijn
11-09-2011
..
Komaan meid, het hoeft geen hele bladzijde te zijn. Een paar zinnetjes is toch al genoeg. Van Ludovikus&Lea.
11-09-2011 om 17:15 geschreven door ludovikus
07-09-2011
De Pen een wapen.
Beperkingen
om neer te schrijven wat in je opkomt, is zeer moeilijk, daar het gaat over
gevoelens van welke aard ook. Fictie en verhaaltje, iets anders maar pas op met
namen noemen. Dit probleem ken zeer goed, al goed ben ik niet alleen, sterkte Michelly.
07-09-2011 om 22:52 geschreven door Julien
hallo Michelly
ik kan dat alleen maar beamen ! met mijn laatste gedicht bedoel ik eigenlijk dat de geest na het sterven van het lichaam m.i steeds naar een nieuw lichaam gaat ! lieve groeten
07-09-2011 om 19:50 geschreven door johan1944
06-09-2011
dinsdag
Groetje van bekske
06-09-2011 om 07:43 geschreven door bekske
Het klinkt allemaal zo vertrouwd Michelly...
Momenteel zit ik in een fase waar het neerschrijven van mijn gedachten vlot verloopt. Maar ik ken dat ook die momenten waar plots de muze zich zomaar aan je opdringt en je te " lui" bent om het neer te pennen om de volgende dag vast te stellen dat die zinnen zijn blijven hangen in de "spinselen" van je hoofd....Ik heb het al eens gezegd, er zou een medium moeten bestaan dat je kan inpluggen als de inspiratie zomaar vloeit maar je motoriek weigert om mee te werken. Maar we zijn blij dat je hier weer iets hebt laten horen. Gelukkig is iedereen nog vrij om zichzelf te uiten als zij/hij er zin in heeft. Bloggen mag nooit een must zijn. Nog een warme avondgroet en voor morgen gezond weer op!
