Er is nog goed nieuws in deze barre tijden. Neen NVA heft zichzelf niet op….zoveel goed nieuws hoeven wij niet direct te verwachten. Maar Kim Clijsters gaat niet naar Wimbeldon !!!!!!

Ik heb mij een half uur hees lopen schreeuwen van contentement. Het is een beetje spijtig voor mevrouw Lynch…ik heb echt niet persoonlijks tegen haar. Buiten een paar esthetische opmerkingen die ik zou uiten met een nogal denigrerende vergelijking met een boerderij-last-dier. Maar dat is op naam van de Willemse onbeschoftheid te schrijven. Neen ik gun mevrouw Lynch alle succes in haar rijkeluizen bezigheidstherapie. Maar val mij daar aub niet mee lastig !

Laat oververwende trutjes een balletje meppen over een netje. Laat een Belgische de beste zijn in dit spelletje tijdverdrijven voor overrijken die niet meer moeten werken. Maar stop met dergelijke onnozelheden ganse dagen in mijn strot te rammen. Via radio, krant of TV. Wij hebben geen behoefte aan de kleur van de teen naast de dikke van madam Lynch. Ook niet aan het ontbijt dat ze genomen heeft om de bezigheidstherapie door te komen. Het gelamenteer van een gesjeesde tennisster hoeft al helemaal niet !

Nu mevrouw Lynch niet naar het Engelse kransje van rijke dames gaat…nu heb ik echt hoop dat men heel wat minder aandacht gaat besteden aan deze tennisonzinnigheden. Wie gewonnen heeft…tegen wie en met hoeveel. Daar zullen de simpelen van geest het moeten mee stellen, hoop ik. Want inderdaad wie van tennis houdt, moet simpel van geest zijn. Niet verder komen dan spelletjes van één tegen één waar de tegenstanders gescheiden worden door een net. En blijkbaar, als we de peilingen mogen geloven zitten wij in Vlaanderen al boven de 30% simpelen van geest.

15-06-2011 om 17:38 geschreven door De Rode Willem

Er moet bespaard worden…en nog geen klein beetje ook. 17 to 22 miljard euro gespreid over vier jaar. In België alleen ! Andere landen zijn al een tijdje bezig. België moet er nog aan beginnen. Het is Europa die de steen in de kikkerpoel gooide. Anders zouden onze verkiezingswinnaars en hun uitverkorenen nog rustig blijven verder zeveren over irrelevante taalpesterijtjes en andere taalgerelateerde onbenulletjes.

Besparen schreef ik…maar nieuwe inkomens zijn ook goed. U voelt het al, nieuwe belastingen. Juist ja het is Di Rupo die ten minste de eerlijkheid heeft om dat aan het volk te zeggen. Niet iedereen heeft die eerlijkheid. De NVA  houdt het volk voor dat een hervorming en responsabilisering van de Walen voldoende is. Dan zullen wij plots gaan bezuinigen met hopen. Dat terwijl niemand de noodzaak voor die hervormingen kan aantonen en iedereen (behalve enkele uitzinnig NVA gelovigen) zich ervan bewust is dat ze nauwelijks meer dan het behang in de vergaderzaal zullen uitmaken. Wij hebben dringend politici nodig die beslissingen durven nemen en deze in volle eerlijkheid aan de bevolking meedelen. De NVA moet uitkijken of de “a” zou wel eens voor achterbaks kunnen komen te staan.

Ook de rode professor springt op de kar van Europa. Frank Vandenbroucke ! De overbetaalde theoretische professor huilt mee met de mensen die het werkvee willen laten bloeden. Als je die man zijn leest, weet je onmiddellijk waarom de socialisten achteruit donderen. Die man kiest gewoon de kant van het grootkapitaal !!!! De dure overbetaalde professor (met vele cumuls ?) zal eens komen zeggen wat het werkvee moet doen. En het werkvee moet bloeden...voor het domme misbeleid dat de generatie VDB ons voorschotelde. Tuurlijk is het gemakkelijk praten dat de indexkoppeling van de lonen moet afgeschaft worden met een hoog inkomen en in de positie dat men zelf bepaald wie zal bloeden en wie niet. Dat de VOKA-bazen-poepers van de NVA dergelijke anti-werkmens onzin uitkramen is nog een beetje logisch. Maar een sos ? VDB zou een drie maand (langer hoeft niet) een huishouden met meerdere kinderen op de been moeten houden met een budget van 1200 euro per maand. Een inkomen waar men moet voor werken...zodat men 's avonds moe thuis komt. Niet zo'n overbetaald baantje waar men een uurtje of twee per week wat moet voor leuteren en eens op TV moet voor komen. Neen echt werken met fysieke moeheid als gevolg. Ik ben de 45 voorbij . En neen ik zie dat niet veel langer meer zitten. Zeker niet tot mijn 67ste. VDB is zot zeker ? Of wereldvreemd ! En de NVA ? Dat is een gevaar voor de werkende Vlaming !

Ach ja in ruil wordt er wat gemorreld over dure electriciteit…dat zou niet mogen. En wij blij ! U zult daar maar staan in tijden van crisis op uw 45 ste met een in de tijd beperkte werkloosheid. Ik vrees dat de enkele centiemetjes dat de stroom dan goedkoper zal geworden zijn niet meer zal uitmaken. Ik weet één ding…De NVA zal veel meer moed moeten opbrengen om al deze werkmens onvriendelijke nonsens door te drukken. En de verkiezing erna zijn wij van de Nieuw Vlaams Allientie verlost !

09-06-2011 om 16:56 geschreven door De Rode Willem

06-06-2011 om 16:58 geschreven door De Rode Willem

De kolonel krijgt nooit post. Of het Zuid-Amerikaanse wachten op Godot. Een brief die niet komt. Al vijftien jaar niet. De pensioenregeling. De aankondiging van betaling. Elke vrijdag gaat de kolonel naar de post. En Godot komt niet. De brief ook niet. Het leven tekent deze man. En het geldgebrek. Honger, het verkopen van de laatste bezittingen. Overleven en zijn kruisen dragen. Want naast de brief die nooit komt, is de sukkel getrouwd met een astmatische vrouw.

En toch heeft zelfs zulke man fierheid. De vechthaan van zijn zoon. Een zoon trouwens die negen maand voor het verhaal begint is doodgeschoten. Tijdens een hanengevecht. De kolonel spaart het eten uit eigen mond om het beest in leven te houden. Het is zijn hoop. Enige hoop. De haan zal vechten en winnen. Ook geld. En dan zijn de zorgen voorbij.

Een dunne roman. Nog geen 100 bladzijden. Maar Marquez is een meesterverteller die zelfs in de beknoptheid zijn meesterschap toont. Een boeiend, ja zelfs beklijvend verhaal van armoede met een geniale eindzin…Meer dan het lezen waard. Geen moeilijkdoenerij. Een heerlijk goed uitgewerkte roman met echte mensen met echte zorgen. Dus een 8 op 10. Zeker !

30-05-2011 om 18:29 geschreven door De Rode Willem

Humboldts nalatenschap. Gift. Het ligt terug in de boekhandel. Het leek mij wel iets. Nog niets van Saul Bellow gelezen. Het leek een mooie gelegenheid. Zeker omdat het boek in enkele internnetlijsten voorkomt in de top 100 van de beste boeken.

Met veel goede moed begonnen. Het leek moeilijk en chaotisch. Maar ach “goede” boeken lezen niet vlot. Soms dan toch niet. En misschien was ik niet in vorm. Stressmomenten op het werk, doodmoe,… morgen zou het wel beteren. Eventjes doorbijten.

En ik beet door. En door. Het moeilijke bleef en het choatische ook. Ik begreep het verhaal amper nog. Kon de personages niet meer volgen…snapte er niets meer van. En legde het boek opzij. Morgen beter ? Maar het bleef. Ik beet door. Misschien schoot het verhaal nog wel los. Maar tot halfweg beterde er niets. In een top 100 ? Nou, het moet aan mij liggen waarschijnlijk. Maar het lukte niet. Ik gaf ontmoedigd op. Dit was een nederlaag. Voor mij. Maar boeken zijn als wijn voor mij. Als ik ze niet lust mag men ervan zeggen wat men wil, specialisten mogen orgastisch euforisch doen, maar dan is het voor mij een slechte wijn of een slecht boek. Humbol dts gift ? Een kleine 1/10….zonde van het papier.

28-05-2011 om 10:30 geschreven door De Rode Willem

We kunnen eindelijk kennis maken met de "grote" Dalrymple. Het idool van BDW. De Standaard geeft die man een wekelijkse column.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=LE3A4NQL

Rock is voor de westerse wereld wat politieke propaganda voor de Geliefde Leider voor Noord-Korea is....Rock wordt als gifgas in de atmosfeer gepompt....Rockmuziek is natuurlijk een van de oorzaken van misdaad....Is het niet vreemd hoe weinig aandacht de milieubeweging heeft voor deze plaag van overbodig en schadelijk lawaai...en soort Nürenberg-bijeenkomst van bandelozen

Enkele citaten uit de overweldigende binnenkomst van de "grote" Dalrymple.
Wat een triestig mannetje moet dat zijn om zulke dingen schrijven.
Als dit de grote inspirator van BDW is, begin ik te begrijpen waarom Bartje moet springen om aan het nulniveau te raken.
Dalrymple lijkt mij een zielige ouwe zof ! Een azijnpisser van het zuurste jaar, een vooral zichzelf interessant vindend persoon. Niets om je te laten door inspireren.
Zijn eerste bijdrage zegt genoeg.  Stuff Yourself, and you would look much more modern !

17-05-2011 om 15:40 geschreven door De Rode Willem

Gij kunt zagen, zei ze. Ik vond dat ik er recht op had. Ze hadden het mij trouwens beloofd. Een regenachtige dag. Buien en bewolking. Geen zon ! Eindelijk geen zon. Dat vies ding eens één dagje niet zien. Ik zou er mijn ziel voor verkopen. Maar ze kwamen hun beloften niet na. En dus was er alweer veel te veel zon. Het was gelukkig ideaal van temperatuur. 15 graden en geen graad meer.

Van ’s morgens af begint de miserie. Al enkele weken. De rolluiken omhoog en daar straalt dat afstotelijk scherpe licht in onze living. Elk vlekje op de ruit, elk stofje op de kast, elk haartje op de grond. Het is alsof dat vies zonlicht er ons ongenadig wil op wijzen dat ondanks een dagelijks gesloof wij nog niet genoeg doen aan properheid en hygiëne in huis. Stomme zon. Dus wij leven al weken met de rolluiken nauwelijks enkele centimeter om hoog. Een aangenaam gedempt licht in ons huis.

Buiten kan men geen kant uit. Ongenadig maar vooral geheel ongevraagd beschijnt dat afstotelijke licht alles en iedereen overal. Het verblind, het irriteert en het brand. Geen schuilen aan. En het lokt een hoop lawaai aan. De kutkoters van de wijk beginnen rond 7 uur met de paasmegafoon een eigen wekdienst. ’s Avonds klitten de buren samen. Bakken bier worden aangesleurd en het lawaai neemt toe naarmate de avond vordert. Tot 2 – 3 uur ’s nacht. Anapiler en Jupibel zwijselen naar huis. Wild brakend, roepend en vallend. De schuld van de genadeloze zon en het domme “goede” weer.

Is er nu iets gezelliger dan met een goed boek in de zetel mogen rusten. Soms even op kijkend en geruststellend mogen vaststellen dat het nog steeds regent. Het gras wordt niet bruin, de rotkinderen maken geen lawaai en geen enkele wijkmongool moet buiten lawaai maken. De rolluiken mogen omhoog en men kan buiten komen zonder zich te irriteren. I hate sunshine so much !

15-05-2011 om 07:33 geschreven door De Rode Willem

Het is altijd een shock als jonge mensen uit het leven worden gerukt. Vol leven, levenslust. Ze wisten het nog niet zeker maar het klonk dramatisch. Ik zat net in de wagen, op weg naar één van mijn hobbyporjecten. Bijles Frans. Doe het eigenlijk niet meer, maar oude kennissen help ik nog graag eens uit de brand. God ja…een wielrenner, afdaling, gevallen. Beroepsrisico denkt men dan gouw. En geef toe een schaker zal niet snel in een afdaling vallen tijdens het beoefenen van zijn sport.

De radio, maar vooral de commentator ervan kreeg er niet genoeg van. Er was nog geen nieuws maar mij idee was gevormd op het eindje naar de Franse bijles. Ik belde aan. En wachtte. Een mens gaat dan al snel enkele voorstellingen maken. Of vragen stellen. Hoe zou Michiel veranderd zijn. Het is een jaar geleden en op 16 veranderen mensen snel. Of de pronte dame, de mama,  van ongeveer mijn leeftijd die de deur open doet. Ze klonk zoals ik mij herinnerde aan de telefoon. Opgewekt, spontaan.

De deur ging open. Een voorhamer die door de deur zou gesmeten worden kon mij niet harder treffen. Ze leek tachtig, dertig, veertig jaar veroudert op dat jaar tijd. Het groene doek op haar hoofd kon de kaalheid nauwelijks verbergen. Toch lachte ze. Ik hoop dat ik de dreun heb kunnen verbergen. Ik wou  niet echt meer binnen. God man…wat nu. Hoe gedraagt men zich ? Vraag ik iets ? Neen, ik doe gewoon. Kan ik gewoon doen. Wat nu, wat verder ? De vragen borrelden gewoon verder tijdens het Frans. Wat met Michiel ? Wat met zijn zus Veerle ? 14 ! Dit moet tekenen, diepe lijnen die doorgekerfd worden. In de ziel, onuitwisbaar. Frans…gow wat is een slechte toets ? Een minder rapport. Zij vond het nog steeds erg. Michiel moest verder doen.

Of ik kon blijven komen. Regelmatig ? Elke week ? Kan dat nu al afgesproken ? Ze wil het, nu ze er nog is. Ja, ook als ze er straks niet meer is, moet ik komen zegt ze. Ik moest buiten. Weg. Zonder opvallend te doen. In de auto raken als man. Man over mijn emoties. De deur sloeg toe…en ik weende. Achter de hoek heb ik gestopt. Geparkeerd. En 10 minuten gehuild. Het leven is niet eerlijk en echt wel wreed. Wouter was ondertussen overleden.

10-05-2011 om 16:20 geschreven door De Rode Willem

Hypocresie in de overtreffende trap heeft een nieuw synoniem gevonden : Tuybens. Bruno Tuybens. De man die zich uitsloofde tegen de extravagant hoge bonussen in de bankwereld. De man die de schijn ophield de kleine man een beetje rechtvaardigheid te gunnen. Een witte raaf die zich tot de socialistische partij bekende. De man die, nu blijkt, ook 10 miljoen oude frankskens heeft meeggegraaid als bonus. Als gewone arbeider voel ik mij wel geroepen om een waardeoordeel uit te spreken over Tuybens en zijn bonus-obsessie. HYPOCRIETST ! Een beter passend woord kan ik voor zo’n vent niet vinden.

Tuybens blijkt het prototype van de moderne Vlaamse sos.  Een kliekje extreem rijken (wie 10miljoen bonus krijgt is in mijn ogen extreem rijk) die zich de luxe van het (s)'links' zijn kunnen veroorloven om hun geweten te sussen. Welke 1200 euro per maand arbeider voelt zich nog aangesproken zich te laten vertegenwoordigen door zo'n hypocriete poenpakker ? Wie kan zich nog vinden in het clubje professoren, sjiekée trutten met overdure pakjkes en andere rijkeluizen ? Welke eenvoudige arbeider voelt zich nog aangesproken door zo’n loft en/of kaviaarsocialisten ? Ik niet....zulke mensen verdien geen enkele stem van een echte kleine man-arbeider. En zeker de mijne niet !

05-05-2011 om 18:22 geschreven door De Rode Willem

Het is zover. We leven in het post-Bin Laden tijdperk. Te zien aan de opgewondenheid van het journaille blijkbaar iets heel speciaals. Nochtans kwam de zon op deze morgen. En de hond moest pissen. En de wereld raasde door. De NVA zag alweer iets niet zitten, de dood van Bin Laden heeft ook daar niets veranderd. En het is nu definitief België heeft de democratische rechtstaat achter zich gelaten en nu riskeert iedereen zomaar opgepakt en zonder bewijs veroordeeld te worden. Met een beetje een showvent-manipulator als advocaat tegen is niets meer verwonderlijk. Zelf zonder bewijzen.

Maar hij is dus dood. Op bevel van de vredes-nobelprijswinnaar. A mission to kill…zeiden ze op CNN in de vroeg ochtend. Een paar keer aldaar herhaald. Zedig vervormd door de Vlaamse media? Wat deden deze de special forces in Pakistan ? Een onafhankelijk en soeverein land waarvan de regering zelf luid beweert niet te hebben mee gedaan ! Hoe kon de grootste smeerlap van de wereld zich zeven jaar in een militaire stad schuil houden zonder dat iemand iets wist ? Zijn zwaarbewaakte, met prikkeldraad omsperde huizen daar zo normaal in die stad ?

Gohw seh…hij is dood en dat is het belangrijkste. Symbolisch een sterk signaal ! You can run, but you cannot hide ! 10 jaar lopen als het moet. Maar Boontje krijgt zijn loontje. Als was het hier een kogel. Twee zelfs, naar het schijnt. De lafaard heeft zich nog verdedigd met vrouwen als menselijk schild. Kunt u zo’n waanzin begrijpen ? Ik niet. Gelukkig leven we nu in de wereld na Bin Laden. Een beetje enthousiasme over het verdwijnen van dat stuk vuil mag wel. Tenzij men een ouder wordende voorzitter is van het Olympisch Commitée. Oud en vastgeroest. Wereldvreemd verworden in de schijnwereld van de afstompende sport. Als men in die positie zit, dan moet men de zuurpruim uithangen. En de grootste terrorist op aarde de aanspreektitel “meneer” meegeven. En niet zeggen dat opgeruimd netjes staat. Neen dan moet men zoiets als “dat is politiek” zeveren. Alsof de Olympische Spelen aan China geven geen politiek was. Ach ja…ouw mannekes worden normaal gezien op hun 65^ste beschermd tegen zichzelf en moeten op pensioen. U ziet waarom.

03-05-2011 om 16:23 geschreven door De Rode Willem

Men gaat een zwemverbod voor amokmakers uitvaardigen. Dit natuurlijk naar aanleiding van het warme weer en een grote groep “jongeren” die meenden hier een aanleiding te moeten zien om hun mooiste kant te tonen. Het zou spijtig zijn, want zwemmen is een pak interessanter geworden. Vroeger toen ik klein was en slechts de eerste zaadjes van de multikul hier werden gezaaid konden wij naar 'De Ster' of Hofstade zonder dat wij opwinding voelden over mogelijke avonturen met agressie en geweld. Het waren saaien namiddagen waar wij zo zorgeloos mogelijk kijkend een beetje door het water sloften en wat doelloos in het zand baggerden. Nu met alle geneugten van de multikul beschikbaar voor iedereen kennen wij terug een adrenalinestoot als wij met de kinderen naar zo'n openluchtzwemstrand trekken. De angst is terug in ons leven, de spanning. Gaat dit goed aflopen of gaan we slaag krijgen ? Blijft het bij schelden en intimidatie ? Of gaan ze nu wel verder ? Eens terug thuis hebben wij nog heel wat stof om alles eens na te bespreken. Het geluk dat we hadden dat ze ons niet hebben zien kijken, dat wij nooit toevallig op de verkeerde plaats liepen, dat onze dochter maar 5 keer 'hoer' naar haar hoofd is geslingerd....neen het is heel wat interessanter dan vroeger !

27-04-2011 om 10:42 geschreven door De Rode Willem

Saai en meeslepend…en ik kan instemmen. Nochtans had Obama en klein Pierken dit boek reeds tot nieuwe icoonhoogten opgeklopt. Het was de hemel ingeschreven. Franzen was een schrijvende nieuwe God en zijn “Vrijheid” was de nieuwe ultieme Great American Novel. De hype zou gebaseerd zijn op het eerder boek van Franzen, de correcties. Nu ik dat niet gelezen heb, was ik redelijk onbevooroordeeld om “vrijheid” aan te pakken

Ik ben tot op de bodem gegaan, er helemaal door. Begonnen met de weinig interessante uitwijdingen van een basketvernauwde en zelfingenomen wereldvreemde trut. Geeuw. Een wondermooi beschreven soap met een verschrikkelijk flauwe en oninteressante verhaallijn. Door het al even saaie leven van een nerdige hoorndrager gebaggerd, het leven van hun opmerkelijke zoon doorgemaakt, uitwijdingen over alle nevenpersonage geslikt en gepikt…en toch tot het redelijk afknappende einde geraakt. De uitzwermingen, het politiek correcte gepreek, de overbodige dubbele en meervoudige herhalingen,... wegen soms zwaar, maar nooit zo zwaar dat opgeven een alternatief is. Het is echt als een soap. Wie begint, kan niet meer stoppen.

De vertaling is erbarmelijk Nederlands. Neen, Ollands. Storend, doch de schrijver Jonathan Franzen is nooit neergehaald hoe abominabel die vertaling ook moge zijn. Ook de zwaar op de handse delen die zogenaamd door “de autobiografe” zijn geschreven, komen storend over. Het is weinig overtuigend dat deze delen door iemand anders dan de auteur van de rest van het boek zouden geschreven zijn. Een truckje om het verhaal zijn beloop te kunnen laten gaan blijkt achteraf. Maar toch,  minder overtuigend geschreven.

Of het anno 2011 nog politiek correct is Khadafi te zien in een goede vriend, laat ik in het midden. Maar de rest van het boek is wel één grote poging om de politiek correcte topics er met de drammachine in te dreunen. Opwarming van de aarde, ja! Franzen blijkt een onkritische gelovige, overbevolking, ja Franzen voelt zich geroepen om daarover te preken, milieubescherming, economie is slecht, Bush was een ramp, de neocons zijn smerige wolven…ja Franzen spaart zijn progressieve waanideeën niet ! Er moet echt wel een kritische filter worden weggehaald om u niet te storen aan de progressieve prietpraat. Gelukkig neemt die alleen maar de vorm van decorum aan in het boek en wordt nooit echt een hoofdpersonage op zichzelf. Gelukkig maar. Maar toch het onkritische progressivisme van Franzen doet een voor zichzelf denkend mens met enige kritische ingesteldheid soms wel eens wenkbrauwen fronsen.

Freedom is een gigantisch opgevatte roman over het menselijk gedoe. Daar twijfelt geen mens aan. De snoeiharde kritiek op alle uitwassen en ontsporingen in de Amerikaanse maatschappij van de afgelopen twintig jaar neigt mijn inziens een beetje te veel naar de progressieve mantras. Het is een sombere, bittere maar vooral oersaaie symfonie over menselijke verhoudingen gelardeerd met een niet minder bittere, doch zwaar vooringenomen lamentatio over Amerika en een hoop niet relevant geëmmer over muziek.

Dit lijkt eerder op zelfkastijding beste Willem ? Ja en neen. Ook dat meeslepende is waar. Franzen kan zeer mooi schrijven. Elk woord is een uitnodiging om het volgende te lezen. En ondanks de saaiheid van de personages creëert hij wel iets van nieuwsgierigheid hoe alles nu gaat aflopen. Dus neen, een boek van 600 pagina’s dat er in slaagt Willem vanaf de eerste letter tot de laatste door te lezen kan ik niet als “slecht” boek beschouwen. Integendeel. Maar de “great american novel” is het niet geworden. Wie ooit Sinclair Lewis heeft gelezen, of William Faulkner, John Steinbeck, Saul Bellow,… weet dat Franzen nog veel boterhammetjes zal moeten eten en nog sterk groeien wil hij ooit nog maar in de schaduw kunnen staan van zulke Amerikaanse literaire grootheden. Vrijheid krijgt een welverdiende 5 op 10. Maar met alle heisa er rond had ik meer verwacht.

18-04-2011 om 16:45 geschreven door De Rode Willem

De NVA heeft weer een aanwinst gedaan.
De hoofdschotel afgevogeld zou ik zo zeggen.
Vic Van Aelst.
Sinds die man zijn verschijning in "de zevende dag" was het al duidelijk dat zijn inhoud duidelijk ondergeschikt is aan zijn lawijt.
Sinds vandaag weten wij dat dat kleine beetje inhoud ook niets voorstelt.
Frans bannen uit de Vlaamse scholen...
De man heeft zijn visitekaartje afgegeven.
Yep. MORON staat erop in grote letters.
Mocht de NVA dit onnozel standpunt steunen zou ze Vlaanderen gewoon in de eigen voet laten schieten.
De taalrijkdom (die toch al tanende is) en taalflexibiliteit opgeven.
En de reden ?
Een revanchistische rancune.
Fantastisch toch dat meneerke lawijt, wil de schoolorganisatie baseren op wat persoonlijke frustratie en het boertige gevoel te moeten natrappen voor een vermeend onrecht.
Ik hoop dat dat onbenulletje op pensioen is...U zult maar een advocaat tegen u krijgen die revanchisme en frustratie laat meespelen in zijn pleidooien. Het zou hier rap nog meer vervallen naar veroordelingen zonder bewijs !
Gelukkig heeft de NVA de idiotie van hun nieuwe aanverlies(winst in deze kontext is wel een heel ongepast woord) ingezien. Ze hebben "begrip" voor mister lawijt zijn domme woorden.
Maar meertaligheid is een belangrijke troef.....
Gelukkig maar...er zit toch nog één werkende hersencel bij de pest van Vlaanderen.

07-04-2011 om 10:46 geschreven door De Rode Willem

Prins Laurent. Hij is naar Congo geweest en dat zullen we geweten hebben. Iedereen mept op hem. Het ganse establishment, wild briesend. De pathologische, meestal Vlaams nationalistische anti-royals kliek aan het huilen en het schreeuwen. Prins Lorre kan voor niemand meer goed doen. 

Maar is er een gegronde argumentatie voor zoveel verontwaardiging ? De prins, zijnde wie hij is, is er toch maar in geslaagd om tot bij Kabila te raken. Herinnert u zich nog Leterme ? In 2008 ? Heeft bloed zweet en tranen gekost om zover te komen. En onze zwaar overroepen ex-minister en zelfgekroond blauw genie, de meester ruziemaker is nooit zover gekomen. Is de ganse heisa niet gewoon een rondje gratuit en ongeargumeteerd prinsje meppen ? Waarom zou Laurent niet naar Congo mogen ? Ministers doen dat toch ook ? Benijden ze zijn succes ? Is papa Royal boos omdat hij niet mocht praten met de hoogste gezagsdrager in Congo ?

Bovendien heeft de prins daar zelf voor het betalen van zijn rekeningen gezorgd. Toch iets waar de ganse irrationele anti-koningskliek om staat te schreeuwen ? Weer niet goed dus. 

Ontmoetingen zoals Laurent blijkbaar moeiteloos kan versieren zouden moeten aangegrepen worden om de betrekkingen tussen Congo en België te ontspannen en te verbeteren. Neen dus...de Vlaamse neuter kapt liever het hoofd af van de persoon die even boven het gras komt uitpiepen. Ik snap hoe langer hoe minder van de commotie rond het Congobezoek van Laurent.

04-04-2011 om 14:02 geschreven door De Rode Willem

Is’t nu oorlog pa ? Ja meisje, nu is’t oorlog. En wij doen mee pa ? Ja meisje wij doen mee. Gaan de Belgen weer de oorlog winnen pa ? Weer meisje ? Awel pa zoals de laatste keer hier in België ? Dan hebben wij toch ook gewonnen. Zeker meisje. Toegeven is altijd gemakkelijker dan de ganse wereldgeschiedenis uitleggen. Maar eerlijkheid is een schone deugd en ik wees dus op de rol van de Amerikanen in die overwinning. Awel pa, die Amerikaanders doen toch terug mee ? We zullen dus wel weer winnen hé ?

Ondertussen blèrt de TV rustig verder. De commentator in gelukzalige extase. Eindelijk grijpt het Westen in. De smerige moordende dictator moet een lesje geleerd. Het schuimbekkende, schietgrage krapuul, bij de progressieven beter bekend als opstandelingen, moet meer en meer inbinden. Kijk pa ze hebben een vliegtuig kapot geschoten. Een silhouet stort branden naar beneden en land in een explosie van zwarte rook en vuur. We zijn al aan het winnen zie, pa !

Bush spookt door mijn hoofd. Ook zo’n dictator-mepper. Succesvol, Sadam was rap weg. Maar in het moeras vastgereden. Een typisch kenmerk van rechts. Zichzelf vastrijden. Bush was een gevaar voor de mensheid. Kadhafi verwijderen wordt een zege voor diezelfde mensheid. Ik vraag mij af of het journaille Sarkozy niet verwart met de gehele mensheid. Ach onze zuiderburen zijn zo slecht nog niet…en begin daar eens op te bashen. Dan kennen we het begin, maar het einde is dan zoek. Geen Beaujolais primeur meer ? Of geen stinkkaas ? Ach ja de VN dekt de driftig dwergpresident.

In tegenstelling tot de Bush oorlog zullen kruisraketten zich nu omvormen, zoals de vuurpijlen van Gandalf tot de vredesduif. De bommen zullen uitbarsten in een ontploffing van welruikende bloemetjes en vlindertjes. Colateral damage zal nu minder erg zijn, de doden minder dood want de VN dekt de missie. Welke missie…wat is het einddoel ? Kadhafi ? Laat mij niet lachen. Olie ? Dat zal al dichter bij de waarheid zijn. De ongehinderde invoer in Frankrijk van Libische olie en gas. Een campagne om de Fransen de grootheid van hun natie te laten voelen en Sarkozy te laten herverkiezen ? Ook niet gek als verklaring.

Ondertussen dreigen wij meermaals te betalen voor die Arabische lente. Als de schuimbekkende leeglopers merken dat het verdrijven van hun dictator president geen gouden mannah uit de hemel doet vallen, als ze merken dat hun levensomstandigheden niet verbeteren, dan vluchten ze wel. Lampeduza – Europa. En wij maar betalen ! Het doldraaiend crapuul zou ginder beter gaan werken, ondernemingen starten, de economie op gang brengen…want dat is de enige manier om hun lot te verbeteren. Kijk maar naar China. Op straat leeglopen met kalashnikov’s, schuimbekkend dictatorjes verdrijven heeft nog niemand een beter leven bezorgd ! 

21-03-2011 om 15:11 geschreven door De Rode Willem

t’ Is paniek. Na Tsjernobyl is er nu Japan. Fukushima. Verder van ons bed. Niet minder gevaarlijk. ’t Is erg hé Willem daar in Japan. Al die doden, dat water. En met die kerndinges is her ook al prijs. Ge ziet ze daar al met hun maskers moeten lopen. Hoe dat brengt niet op ? Gelukkig zijn er die pillen ?! Hoe dat brengt ook al niet veel op ? Allé Willem zwanst na niet hé, de overheid zal toch weten wat ze moeten doen.

T’ Is paniek. In Japan, maar ook in België. In onze straat. De media orakelt, de mensen consumeren de angst. Nemen ze over. Lopen rond met radio1 aan hun oor. Dan hoort ge het rapper hé als er iets scheelt. Gelukkig is het daar ver weg in Japan. Hoe, dat kan naar hier komen ? Met de wind ? Zo ver. Dan is dat toch al uitgewerkt. Kan ik hier om pillen. Alleen tegen Jodium ? Is er dan ander gevaar ? Ik heb buikloop en hoofdpijn, kan dat daar van komen. Nog niet…maar het kan ? Neen…allé gelukkig ik zal dan eens naar de dokter gaan. De pers draait dol. Hoogdagen voor de paniekzaaierij. Geen enkel relativering. Moet dat dan over zoiets ernstigs ? Ja…informatie geven kan altijd. Mensen juist inlichten. Maar paniek verkoopt beter natuurlijk. De strijd der kijk-, luister- en leescijfers pikt de lijken van mega-aardbeving.

Is het dan alleen hype ? Moeten wij niet nadenken over kernenergie. De lijst met grote accidenten met relevante impact wordt langer. De rechtstreekse doden blijven beperkt. Maar wat op langere termijn ? Kanker draagt geen naam. Was Tsjernobyl verantwoordelijk voor de dood van ons moeder ? Ons Vader ? De vaagheid, de mogelijkheid, de onzekerheid. Mag dat doorwegen in de evaluatie ? Neen wij mogen onszelf niet terug naar het stenen tijdperk panikeren. Zonder elektriciteit komen te zitten is ook geen optie. Onze economie, onze dagelijkse zingeving dus draait op energie !

Anderzijds verdwijnen er per jaar  een aantal mensen vergelijkbaar met de inwoners van een stad als Brussel rechtstreeks als slachtoffer van het verkeer. Het verkeer slingert zijn afvalstoffen (fijn stof, aromatische koolwaterstoffen, NOx, SOx, CO2) zomaar de lucht in. Deze stoffen blijven daar honderden jaren. Het antropogene CO2 wordt (door sommigen dan toch) nu reeds als de zwaarste uitdaging van de volgende generaties gezien.

We mogen het gevaar van kernenergie niet weg relativeren. We moeten het wel in het juiste perspectief plaatsen. Wat is uiteindelijk het meest maatschappelijk gevaarlijk. Miljoenen kleine effectieve incidentjes (verkeersongelukken) met elk een zeer beperkt aantal slachtoffers en een onzichtbare nasleep met duizenden kankerdoden per jaar. Of een potentieel groot incident (dan nog niet eens elk jaar) met de mogelijkheid tot zeer vele slachtoffers en ook een lange nasleep met ontelbare kankerdoden. De vragen moeten gesteld, waakzaamheid moet verscherpt worden. Maar hysterie mag het juiste perspectief niet vervormen.

16-03-2011 om 11:21 geschreven door De Rode Willem

De Steppenwolf.  Van Hesse. Hermann. Met dubbele “n” achteraan. Waarom dat boek genomen ? Zonder eigenlijke positieve motivatie. Zomaar. Het was lang geleden. Zowel voor een Duitser als voor Hesse meer in het bijzonder. En achteraan stond de bewering van Thomas Mann, dat andere Duits literair monument, dat dit boek een nieuwe dimensie aan lezen gaf. Het beloofde dus.

Het begon allemaal een beetje naast de kwestie. De huisbaas vertelt. Een rare had enkele maanden bij hem gehuurd. En die had een manuscript nagelaten. Harry Haller heette hij. Eigenlijk een groot deel van Hesse zelf. Autobiografisch ? Misschien, men krijgt er weinig aanduidingen over. Haller ziet wat rare dingen, vindt zichzelf uit twee persoonlijkheden te bestaan, namelijk de echte serieuze Haller zelf en De Steppewolf die alle schuld krijgt van wat misgaat. Haller krijgt een klein boekje, ontmoet twee hoeren en krijgt een fenomenale trip aan het einde van het boek. Hij groeit van een saaie boekenververslaafde met Goethe en Mozart dwepende nerd tot een levendige dansende balschuimer en vrouwenversierder. De Steppewolf wordt naar de achtergrond gedreven, en uiteindelijk symbolisch vermoord. Een verhaal dus van persoonlijke groei of evolutie. 

Hoewel, afstandelijk bekeken een beetje overdreven en onwerkelijk. Eerder een leuk verhaal. Goed leesbaar geschreven in een taal die uitnodigt de volgende woorden zeker te lezen. Een verhaal waaraan enkele filosofische denkpistes aan opgehangen zijn. Over de burgerman, zelfmoord, muziek, kunst. De stokpaardjes van Hesse die ook in zijn boek “Het Kralenspel” weerkeren. Ook afrekeningen met Goethe en Mozart. Zit daar nu nog iemand op te wachten ? Of mogen wij het meer als een algemene vereffening met idolatrische kinderachtigheden zien. Het achter zich laten van de “go bartje go” tijd. Een pleidooi om kritisch maar vooral voor zichzelf te denken.

Hesse neemt in dit boek van 1927 een duidelijk afkerende houding aan tegenover de politici die volgens hem een nieuwe oorlog voorbereiden. Ook schrijft hij, en passant, het verdorven, bekrompen nationalisme even op zijn plaats. En neen, dat wist ik niet op voorhand. Daarom heb ik het boek niet gekozen. Maar toch…ook nu weer wordt nationalisme als een volksplaag erger dan de pest beschouwd.

Uiteindelijk is het een goed boek geworden. Men raast er niet doorheen. Daarvoor zijn de filosofische gedeelten soms net iets te zwaar. Het leest wel heel vlot, geeft nooit de eindruk ongeveer 70 jaar oud te zijn. Dit boek is een 7/10 waard.

15-03-2011 om 07:05 geschreven door De Rode Willem

Ze hadden gewonnen. Ok niet met een meerderheid. Nauwelijks iets meer dan de helft van zo’n meerderheid. Maar ze hadden gewonnen. En ze lieten er zich ook zo op voorstaan. De eerste reactie was positief. Er was een momentum dat gebruikt moest worden. Alles moest niet te lang duren. Enkele maanden. Drie of vier max. Vrij snel werd duidelijk dat ze zich eigenlijk het incontournable van de winnaar aanmaten. Ach ja, waarom niet de kiezer had volgens het verzamelde journaille een duidelijk signaal gegeven. 17% van die Belgische kiezer dan toch. De grote winnaar had de vrijheid zijn strategie te kiezen.

Maar ze lieten het momentum schieten. De tijd liep en hun jour de gloire lag op 13 juni en evolueerde niet mee. Het incontrounable van de winnaar werd de verkramptheid van het stijve been. De vrijheid van strategiekeuze evolueerde langzaam naar het lot van het zelfgekozen contra-construktivisme. De onweerlegbaarheid van de winnaar werd een lange ode aan de onwil, onkunde en ongeschiktheid. Hun vrijheid werd hun lot !

De anderen gingen een eindje mee in de roes van de grote, maar vooral zelf uitgeroepen, Vlaamse winnaar. In de hoop dat het aureool van de overwinning zou afstralen. Maar de zelf gekozen resultaatloosheid en complete onwil tot samenwerken evolueerde van een vrije keuze naar hun lot. Onomkombaar.  Ze hebben voor onwil en onkunde gekozen en nu zijn ze synoniem voor deze contra-productieve eigenschappen geworden. De anderen lopen hen minder en minder na….zoeken een weg om het lot van die ene fundamentalistische partij uit de weg te gaan.

En die NVA voelt de greep verslappen. Ze glijden van de realiteit weg. Ondanks hun roepen en tieren over randen van afgronden; ja zelfs over te pletter slaan, draait het land gewoon door zonder hen. Het moet wel. Hun zelf gekozen buitenspel is weinig behulpzaam om de realiteit te bekampen. De bakker heeft geen NVA nodig om brood te bakken, de bedrijven geen NVA nodig om terug uit de crisis te kruipen, het land geen NVA om het bankgeheim te wijzigen.

En ze zien dat ! Met lede ogen en groeiende frustratie. Boycotten, in de wielen rijden…waren de typische reacties van mensen die beseffen dat hun zelfgekozen lot tot isolement leidt. De anderen zijn niet meer enthousiast in hun afwijzing. Of in hun omarming. Neen die anderen doen gewoon wat ze moeten doen. Het land goed draaiende houden zonder NVA. Maar dat is hun eigen keuze. Ach het werd een ultimatum. Een tijdsgrens voor een bepaald objectief of anders trekken de resultaatlozen er vanonder. U noemt het zoals u wil, Jamboniaanse humor desnoods een sterk signaal. Maar het blijft wel een simpel ultimatum. Ze worden zenuwachtig de NVA-ongeschikten. Ze blijven achter met lege handen, koortsachtig op zoek naar de dode mus om fier mee staan te pronken. Nu blijft het bij bot vangen. Een eigen keuze…en dat frustreert. Het moet langzaam (9 maand is echt wel langzaam) maar zeker een nachtmerrie aan het worden zijn ooit voor die zelf gekozen contra-productieve Vlaams extremisten gestemd te hebben. Mocht het echt te zwaar worden zulke misstap….lig er niet te lang wakker van. Er zijn pilletjes voor om dat trauma achter zich te laten

06-03-2011 om 18:36 geschreven door De Rode Willem

Een dunnetje dit keer. Na de moeilijke kost van Milosz. Op zoek naar een vlot lezertje op niveau. Martin du Gard ? Een heel dunnetje, het werd “Afrikaans Geheim”. Roger Martin du Gard  ? Euh ? Is een literaire grootheid. Een echte grootheid, zo’n zeldzame verteller waarvan elk continent er maar een paar kan voortbrengen. Martin du Gard mag gerust naast William Faulkner, Thomas Mann, Saramago of Gabriel Garcia Marquez worden geplaatst. Juist ja Vargas Llosa is ook zo’n klepper.

04-03-2011 om 09:18 geschreven door De Rode Willem

Czeslaw Milosz, nog nooit iets van gelezen. De prijs gekregen in 1980. Het werd “Het Dal van de Issa”. Geboortegrond zal nog een hele tijd kunnen wachten. Want ik ben niet zo laaiend enthousiast over “het dal van de Issa”.

Het verhaal is redelijk eenvoudig. Een jongetje, Tomasz,  groeit op, wachtend op zijn moeder die ooit eens komen zal. Ergens in Polen, het plaatsje Ginie, zeer dicht bij de Litouwse grens. Het verhaal wordt opgebouwd door het brengen van een aantal los van elkaar staande gebeurtenissen die het reconstrueren van het verhaal van Tomasz mogelijk maken. Prachtige beschrijvingen van het toenmalige plattelandsleven en van de natuur. Ook wordt op een subtiele manier de achterdocht en wantrouwen tussen verschillende bevolkingsgroepen (Polen – Litouwers maar ook Joden) in beeld gebracht. Nationalisme lijkt een vreselijk ding dat de geesten van mensen zodanig vergiftigd rationeel denken niet meer mogelijk is. Tiens, waar maken we dat nog mee. Nationalisme is zelfs zodanig slecht dat het zelfs aanzet tot poging tot kindermoord. Mochten wij de pest van de NVA niet kennen het zou een leerzaam boek zijn.

De karakters zijn echter minder uitgewerkt. Behalve van Tomasz krijgt men van de andere belangrijke personages geen diepgaand beeld. Dit wordt mede in de hand gewerkt door de zeer vele nevenpersonages die opgevoerd worden, en de verschillende namen die voor één personage worden gebruikt. Deze laatste opmerkingen maken het boek eigenlijk niet gemakkelijk om volgen.

Wat mij echter verschrikkelijk tegen de borst stootte in “het dal van de Issa” is de verheerlijking van de jacht. De opgroeiende Tomasz vindt zichzelf een geboren jager en wordt in deze debiele activiteit gesteund en gepromoot door een rokkenjagende nietsnut. De beschrijvingen van het doden van zeldzame en minder zeldzame dieren is degoutant. Het genot dat de personages in dit doden vinden is pervers. Ook al heeft Tomasz op een bepaald moment enkele twijfels over dat jagen, het ganse boek is een ode aan het zinloos doden van dieren. Gewoon uit tijdverdrijf. Omdat men niets anders te doen blijkt te hebben. Weerzinwekkend.

Czeslaw Milosz komt met zijn “Dal van de Issa” dus niet verder dan een 5 op tien. 

01-03-2011 om 06:55 geschreven door De Rode Willem