WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
01-03-2006
23 jaar in dodencel
In 1983 werd in Californië een moordenaar ter dood veroordeeld (het zal dus wel geen brave koorknaap geweest zijn, maar dat terzijde). Hij vloog in de bajes en wachtte daar al die jaren op de uitvoering van het vonnis. Pas zeer onlangs gaf men hem eindelijk een dodelijke injectie. Of men nu voor of tegen de doodstraf is, ik vind het ronduit barbaars om (zelfs) een ter dood veroordeelde drieëntwintig jaar “aan het lijntje” te houden. Dat de man in kwestie intussen niet alleen bejaard maar ook nog doof, blind en ziek was, doet als zodanig niet terzake maar maakt het geval zo mogelijk nog schrijnender.
TOE(kom)MAATJE. “Met Urbanus hebben die Vlamingen toch iets wat wij niet hebben” (Kees van Kooten, geciteerd in Humo)
De VOLGENDE KOMMA gaat waarschijnlijk over ‘pesten’ (dat blijkbaar ‘in’ is?)
“Webloggers, een goeie raad: hou uw artikelen zo kort mogelijk!”, aldus een deskundige op de Nederlandse radio.
TOE(kom)MAATJE: een verkoudheid waar niets aan wordt gedaan, is pas na een week over. Met behulp van medicijnen heb je er slechts zeven dagen last van. (‘uit: “lexicon van nutteloze feiten”, uitg. Contact) Mijn VOLGENDE KOMMAatje gaat(als de wind zo blijft) over een erg laat uitgevoerde doodstraf in de USA.
Naar verluidt is het nieuwe BB-huis in de meest letterlijke zin een glazen huis (op de WC na) waar de bewoners niets onverhuld laten om de op sensatie beluste kanaal2-kijkers op hun wenken te bedienen. Sorry, maar alleen alhet idee van zo’n georganiseerd voyeurisme vind ik walgelijk en ik zal er hoogstens tijdens het zappen af en toe een halve seconde naar (moeten) kijken. De zender promoot het programma in de kranten met de provocerende maar blijkbaar juiste slogan (helaas) “Privacy bestaat niet meer”, alsof dat een pluspunt is. Ik ben geen pilarenbijter en mijn ouders hebben zich ongetwijfeld al vaak omgedraaid in hun graf wegens de breeddenkendheid van hun zoon, maar ik begin me nu toch ongerust af te vragen wat de tv-reclamejongens nog zullen bedenken om de grenzen van de tv-wansmaak te verleggen. TOE(kom)MAATJE. Toen ik onlangs voor de tweede keer in korte tijd op spreekuur ging bij mijn huisarts, begroette hij me met: “aha, ge kunt me niet missen hé!” – Ik zei: “aha, maar omgekeerd evenmin hé dokter!”. Hij kon er gelukkig mee lachen.
In de VOLGENDE KOMMA een deskundig advies voor…. bloggers!
Ik stel deze vraag bewust verkeerd: het is immers niet of/of maar en/en. Ik hou van dialecten en vind het doodjammer dat ik er zelf niet één beheers. Onlangs vond ik ergens de volgende satirische tekst en ik kan er nog steeds van watertanden: ”Als uw (klein)zoon politieagent wil worden.. … kan hij in Gent aan de slag als hij het volgende sollicitatieformulier heeft ingevuld:“Stad Gent. Poliese. Inschraavingspapier veur Fliek (oischeu misschraaft, moede’n neeuwke vroage aanuwen waakazent.- (Zelve ninvulle en eu nie loaten mee elpe deur euwijf of eune moat!! - (En nie aan beginne oas g’eu derde studejoar nie uitgedoan et!) (….)”(en dan volgt een reeks vroage over de moate van eu uuft en euwe kole.d.” Heerlijk nietwaar?Intussen mag u me niet verkeerd begrijpen. Hoe waardevol ik dialecten ook inschat, en hoe spijtig ik het dus vind dat ik me alleen in Algemeen Nederlands kan uitdrukken, daarmee kan ik me in elk geval verstaanbaar maken tegenover taalgenoten uit zowel het ‘Hoge Noorden’ als het ‘Diepe Zuiden’, zonder dat er een ‘tolk’ aan te pas moet komen om onze respectieve streektalen te ‘vertalen’ in standaardnederlands. Tussen haakjes: die B uit A’B’N stond vroeger voor ‘Beschaafd’, alsof dialecten per se onbeschaafd waren/zijn. Trouwens: ik meen te weten dat ook het Algemeen Nederlands van oorsprong evengoed een dialect is, nl. dat van de Hollanders in hun Gouden (17de) eeuw. TOE(kom)MAATJE. In het VRT-journaal van gisteravond 24.2 kondigde Sigrid Spruyt met veel nadruk de zoveelste belangrijke “onthullingen” aan rond de voetbalomkoperijen. Het bleef echter beperkt tot een “anonieme (!) getuige”, die wel namen noemde van nieuwe “betrokkenen”, maar zonder ook maar een spoor van bekentenis, integendeel. Onthullingen??? Niks onthullingen!!! En daar betalen we kijkgeld voor.
Behalve schilderen op doek, papier of transparanten e.d., of het verluchtigen van mijn blog met computertekeningen, heeft mijn vrouw nog andere hobby’s, zoals b.v. het “oplossen” van tekenpuzzels met kleurpotloden. Die laatste bezigheid inspireerde onze jongste kleindochter (6) onlangs tijdens een bezoekje aan opa en oma tot het schrijven van twee kantjes in haar “dagboek” (!). Ze wil later schrijfster worden en zo te zien is ze al goed bezig: bijgaande foto (van de tweede “bladzijde”) is vrijwel onleesbaar, daarom herhaalt opa hierna de volledige ongecorrigeerde tekst van beide kantjes): (blz.1) ik ben blij om dat ik naar de teekensgool ben geweest en dat is tof om dat ik dan kan teekenen en dat is tof ik ben op ge haalt van oopaa en daarmee kan ik dit ge sgreeven (blz.2, zie foto) en dat is tof om te sgrijven om dat je dan kan dingu en dan verzinen en dat is tof en ooma is nuu ant puuzelen met haar boek en haar potelooten en haar gom TOE(kom)MAATJE. Twee titels in Gazet van Antwerpen van gisteren 21 febr.: 1) “Consument panikeert voor niks; zelfs rauw kippenvlees of dode eenden houden geen risico in” – 2) “Vogelgriep rukt op”. Sommige journalisten beseffen blijkbaar niet dat ze lezers die alleen de koppen van hun artikels lezen (en m.i. zijn er dat nogal wat), behoorlijk op het verkeerde been kunnen zetten… Voor de VOLGENDE KOMMA weet ik nog niks. Ofwel ga ik in op de actualiteit van de dag, ofwel geef ik mijn mening over de vraag “Dialect of A(B)N?”
In de krant van 15.2 las ik dat Johan Sauwens (CD&V) het Vlaams Parlement voorstelt om alle Franse vertalingen van namen van Vlaamse steden en gemeenten af te schaffen. Weg dus met Fourons, Anvers, Louvain enz. Ik vind dat een goed idee en hoop dat het Parlement nu ook het omgekeerde zal beslissen en binnenkort de borden naar bijvoorbeeld “Bergen” vervangen door wegwijzers naar “Mons” (vooral kaartlezende buitenlanders, in Vlaanderen op doorreis naar Wallonië, zullen hem dankbaar zijn!) TOE(kom)MAATJE. “Als er één echt separatistische kracht in dit land is, dan zijn dat niet de Vlaamse of Waalse partijen maar de Franstalige Brusselaars die van Brussel een zuiver Franstalige stad willen maken.” (Brigitte Grouwels, Brussels staatssecretaris, in Knack)
In de VOLGENDE KOMMA een plezante bladzijde uit het “dagboek” van mijn 6-jarige kleindochter…
Verdorie toch, nu had ik voor vandaag 18.2 over dit onderwerp zo’n prachtige tekst voorbereid, ik stond er zelf versteld van dat ik zoiets moois van mezelf nog mocht meemaken en verheugde me bij voorbaat over de bewonderende commentaren die ik ongetwijfeld van honderden bloggers tegemoet kon zien. Niet dus, weg droom. Een dag voor de publicatie van mijn meesterwerk komen daar toch wel zeker die voetbaltrainer Paul Put en een handjevol spelers roet in mijn blog-eten gooien door notabene te bekennen dat de geruchten over hun omkoperijbetrokkenheid inderdaad op waarheid berustten. Terwijl mijn bericht juist een kritisch commentaar was op het gretig verspreiden door de media van nog onbewezen vermoedens, likkebaardend door het publiek geslikt als bewezen feiten. Overigens doen die paar bekentenissen natuurlijk niets af van mijn principiële standpunt, dat de media in deze materie een kwalijke rol speelden (en nog spelen) door voorbarig namen te publiceren van sportmensen van wie vermoed wordt dat die “misschien wel eens betrokken zoudenkunnen zijn enz.… “ . Kortom, in afwachting van “echt” nieuws over vaststaande feiten zullen we nog wel regelmatig bestookt worden met “nepnieuws” over onbewezen geruchten. Ik zou er nog de vogelgriep van krijgen. Over vogelgriep gesproken, nog zoiets. Belangrijkste hoofdpunt in het tv-“nieuws” van enkele dagen terug: “29 dode eenden aangetroffen!!!”. Ik dacht nou, en? , maar tien minuten lang werd er door verschillende deskundigen geëmmerd over allerlei aspecten van de vogelgriep. Volgens mij is het een interessant onderwerp voor een aparte reportage, maar hoort het niet thuis in het dagelijks actuele “nieuws”, laat staan als hoofdpunt. Toppunt was de conclusie van de deskundologen: “het is nog niet zeker of de eenden de vogelgriep hadden”; ik dacht verdomme zwijg er dan over tot er wel zekerheid is, in plaats van voorbarige paniek en verwarring te zaaien!. De suggestieve aanpak van de media voedt alleen maar de vooroordelen, waarmee niemand gebaat is (behalve de media zelf). Of ben ik weer de saaie kommaneuker die “over kleinigheden valt” en in zijn dooie eendje (pardon, eentje) bezig is? Geen TOE(kom)MAATJE deze keer (ik ben kwaad, de maat is vol) In de VOLGENDE KOMMA hoop ik – als mijn humeur wat beter is - enkele regeltjes te wijden aan het thema ‘Fourons’ wordt ‘Voeren’
Tot 1.8.06 mag/moet u nog schrijven naijver, ‘s anderendaags wordt het dan na-ijver, het omgekeerde geldt voor zij-ingang, dat zijingang wordt, en zo zijn er nog tal van andere raadsels in het nieuwe Groene Boekje, waarvan alleen de hoge pieten van de Taalunie het geheim kennen. Het verwondert me dan ook niet, in mijn elektronische taalpost (13.2) te lezen dat enkele belangrijke Nederlandse media met een eigen spellingregeling komen, in het 'Witte Boekje'. (http://nieuwsbrief.taalpost.nl/r/tp.plx?1158-501). De Nederlandse Taalunie, verantwoordelijk voor het Groene Boekje, voelt zich uiteraard in haar dinges gebeten en meent “dat die witte spelling alleen voor verwarring zorgt”. Ik zou zeggen: dan had de Taalunie zelf maar een duidelijker Groene Boekje moeten schrijven zodat er geen behoefte was geweest aan een alternatief. Het zou trouwens mooi zijn als het Witte Boekje – indien het beter blijkt dan zijn Groene evenknie - ook algemeen als leidraad aanvaard en toegepast zou worden; gebeurt dat niet, ja dan wordt de verwarring inderdaad alleen maar groter. Wordt vervolgd? TOE(kom)MAATJE. “Als taal alleen maar met spelling geassocieerd wordt, betekent dat de teloorgang van het Nederlands” (Margot Vanderstraeten, in 2003 de “beste BV” van het Groot Dictee). In mijn blogjes “dictee is geen taal” van 15 en 17.12.05 verdedigde ik praktisch dezelfde stelling.
In de VOLGENDE KOMMA zeg ik mijn (tegendraads) gedacht over de omkoopschandalen in het voetbal en de vogelgriep in België.
Bezoekers die daar ‘ja’ op antwoorden, bevinden zich in goed gezelschap, namelijk … mijn vrouw! Zij vindt mijn schrijfsels (meestal) te langdradig en ‘onleesbaar’; soms zou ze het eigenlijk best van me willen overnemen maar zit met een probleem. Ze heeft inderdaad wel een ongebreidelde fantasie en kan het ook goed uitleggen, maar zodra ze haar gedachten aan papier of een toetsenbord moet toevertrouwen, krijgt ze een ‘writer’s block’ (bang dat kommaneuker over haar schouder meekijkt?…) en haakt ze af. Om wat meer schrijftechniek en zelfvertrouwen op te doen wou ze zich onlangs inschrijven voor een gratis cursus “schrijfplezier” maar ze viel uit de boot omdat ze pas een andere cursus had gevolgd. Conclusie: ik sta er voorlopig nog alleen voor maar ben vol goede voornemens om mijn blabla minder saai te maken, maar of me dat zal lukken?… TOE(kom)MAATJE. Goed nieuws!! Waar u al jaren op zat te wachten, is eindelijk daar: een “Synthesis and biochemical evaluation of matrix metalloproteinase and urokinase plaminogen activator inhibitors targeting angiogenesis and metastasis”, zijnde een doctoraatsproefschrift van een wetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. De VOLGENDE KOMMA gaat over het Witte Boekje, zijnde een reactie op de fratsen van het Groene Boekje
Dit bericht zal wel geen hond interesseren maar dan schrijf ik het maar gewoon voor mijn eigen lol. Kort voor Kerstmis contacteerde ik een schilder voor een klein buitenwerkje waar ik zelf niet aankon. Hij kwam kijken, het zou iets worden voor na de winter. Terloops vroeg mijn vrouw hem of hij onze (versleten) vloerbedekking zou kunnen vervangen door laminaat. Ja dat kon hij. En of hij ook de muren van ons trappenhuis wilde herschilderen. Ja dat wilde hij. En kende hij toevallig een goed systeem om haar schilderijen tegen die muren te hangen zonder gaten te moeten boren? Ja dat kende hij. En of hij…. Ja ook dat. Enfin, om kort te gaan: hij stuurde deze week twee gasten die (geïnspireerd door kunstenaar Cristo, “inpakker” van grote gebouwen en zelfs eilanden) ons hele trappenhuis voorzagen van tape, plastic, papier en vodden als bescherming tegen verfspatten, stoten en ander ongedierte (zie foto); na drie dagen chaos hadden ze de klus netjes geklaard, althans het deel schilder- en schilderijophangsysteemwerk (wat een woord schud ik nu weer uit mijn botten!). Ik hou mijn hart vast voor de rekening maar moet wel toegeven dat de vers geschilderde muren alvast gezien mogen worden; mijn vrouw is ook dolblij met het ophangsysteem, te vergelijken met wat ook in musea veel gebruikt wordt. Zodra ook het laminaat gelegd is zal ze de muren netjes kunnen be”hangen” met steeds weer andere producten van haar artistieke hobby en zo het trappenhuis omtoveren tot haar eigen klein museumpje. Als ik mag, zal ik er een fotootje van op mijn blog zetten. TOE(kom)MAATJE. Toen Maurice Chevalier 72 werd, vroeg men hem wat hij daarvan vond. Antwoord: “Och, gezien het ‘alternatief’, is het zo slecht nog niet”
In de VOLGENDE KOMMA de vraag: is Kommaneuker saai?
Beste zoon. Dank voor je ludieke bijdrage in mijn gastenboek als 2000ste bezoeker. Of je daar nu een prijs voor krijgt, zo vraag je me. Tja, daar moest ik even over nadenken. Ik heb een voorstel. Je stond mee aan de wieg van deze blog door je onhandige vader te ontlasten van allerlei startproblemen; en dank zij jou hoef ik me ook nu nog steeds niks aan te trekken van de ‘visuele omkadering’ (ik weet niet of het de goeie term is, maar het klinkt wel geleerd, dus gebruik ik hem). Kortom, ik moet zelf praktisch alleen maar te zorgen voor de nodige blabla. O ja, en nu dus je prijs. Eerst had ik gedacht aan een verdubbeling van je vergoeding maar dat zou dan neerkomen op ‘twee keren niks’… dus daar ben je niet vet mee. Maar alle gekheid op een blogstokje, kom maar eens een gezellige borrel drinken (maal twee dus, maar ook dat is alweer euh… ‘dubbel’zinnig). Enfin, we begrijpen mekaar, of om het te zeggen met de gevleugelde woorden van nonkel Richard zaliger (hij hield van taalgrapjes): “nous nous connons’”! TOE(kom)MAATJE, speciaal gericht tot blogster BOJAKO! Het kost me steeds erg veel (telefoon)tijd om jouw blog te openen of er op te reageren (ik heb een goedkope maar dus een zeer trage verbinding). Daarom langs deze weg het volgende. Mijn vrouw is erg gecharmeerd door je grappige interpretatie van haar computertekeningen in de rechterkolom van mijn blog! In de VOLGENDE KOMMA een stukje uit mijn dagboek, over nogal ingrijpende aanpassingen van ons interieur.
In Manilla op de Filippijnen vielen vorige zaterdag 73 doden bij de toegangspoort van een stadion doordat er plotseling paniek uitbrak en mensen elkaar vertrappelden, volgens sommige bronnen nadat iemand “brand!” of iets dergelijks had geroepen. Het incident doet me denken aan wat ik schreef in “mijn” koorkrantje toen wij met een groot aantal andere koren hadden deelgenomen aan een groot concert (“Freedom”) in de Blauwe Zaal van DeSingel (Antwerpen september 2003): “…. honderden uitvoerders, bijeengedrumd op een podium dat geen andere vluchtweg bood dan aan elke zijkant slechts één smal doorgangetje. Het volstaat dat een labiele geest uit is op de kick van zijn leven en “Brand!!!” roept. PANIEK!,: al wie zich op het podium bevindt, wil – uit puur lijfsbehoud - daar zo snel mogelijk weg. Honderden mensen verdringen elkaar voor de twee gangetjes zodat daar niemand meer door kan, of duiken van het podium naar beneden de zaal in. Tal van historische voorbeelden tonen aan dat in zulke panieksituaties bijna onvermijdelijk doden vallen; en dat (achteraf!!) op allerlei niveaus gebakkeleid wordt over de verantwoordelijkheid. Het is verontrustend dat zo weinig mensen over dergelijke risico’s nadenken, laat staan er tegen reageren (‘zoiets overkomt alleen anderen’). Het is mij een raadsel waarom de brandweer en/of andere bevoegde instanties de onveiligheid van deze Blauwe Zaal blijkbaar oogluikend aanvaarden…”. TOE(kom)MAATJE. Verre vakantieherinnering. Zelfs in Zwitserland zijn niet alle bergen even mooi. (Héééél) lang geleden stond ik eens te kijken naar een minder geslaagd ‘exemplaar’ toen een bloedmooie meid vóór mij zich verontschuldigde: 'Pardon monsieur, ik belemmer uw uitzicht' – (Ik weer:) 'Helemaal niet erg mademoiselle, ik vind de belemmering trouwens mooier dan het uitzicht.’(als ik nu, zoveel jaar later, de schoonheid van toen nog eens zou tegenkomen, zou ik nu misschien toch nog liever die berg zien…) De VOLGENDE KOMMA wordt een “open brief” aan mijn zoon “IJzerwinkel”, die in mijn gastenboek een prijs opeist als 2000ste bezoeker van mijn blog.
Jan Peulmans, N-VA-parlementslid, heeft “een hekel aan het woord ouderen. Het heeft een negatieve bijklank” (GVA 28.1.2006). Peulmans stelt een nieuw woord voor: medioren. Wat een geforceerd misbaksel, hoe verzint hij het!! Als dhr. Peulmans niet houdt van het woord “ouderen” (wat is daar trouwens mis mee?) waarom gebruikt hij dan niet het algemeen aanvaarde alternatief “senioren”? De Peulman-vondst doet me pijn aan de (medi)oren en ik hoop (en verwacht) dat de term een stille dood sterft. Mocht dat niet het geval zijn dan zal ik het woord wel (moeten) aanvaarden, zoals ik ook heb gedaan met een woord als “mindervaliden” (voor sommige kommaneukers krijgt ook dat stilaan een “negatieve bijklank” en moet het “andersvaliden” zijn). Ik heb nooit begrepen wat er in vredesnaam verkeerd, kwetsend of gênant aan is om “mensen met een handicap” gewoon …. “gehandicapt” te noemen. TOE(kom)MAATJE. Hoeveel is een miljard? Niet moeilijk, duizend miljoen ofwel een 1 met negen nullen. Maar hoe moet ik me zo’n getal voorstellen? Wel, een miljard seconden is gelijk aan ongeveer dertig jaar; iemand van drie miljard seconden is dus een eerbiedwaardige senior (sorry meneer Peulmans, een “medior”!) van ong. 90 jaar. De VOLGENDE KOMMA gaat over een dodelijke paniek vorige zaterdag bij een Filippijns stadion, die me deed denken aan wat ik in 2003 schreef over een vergelijkbare, persoonlijk beleefde risicosituatie, in … Antwerpen.
Mijn vrouw vindt mij een echte kommaneuker, dus “iemand die over kleinigheden valt”! Neem nou het VTM-programma “Sterren op de dansvloer” vorige vrijdag 3.2, een danswedstrijd waarnaar zij per se wilde kijken. Ik hou in principe niet van VTM maar ik had geen andere keus dan “meekijken”, tenzij ik me elders zou terugtrekken met een boekje in een hoekje. Ik keek dus met een half oor en luisterde met een half oog naar het geschuifel op de VTM-dansvloer. Enkele deskundigen gaven punten en commentaar en pas op, want nu ga ik dus (volgens mijn vrouw) komma’s neuken: die jurybeesten spraken zo’n afschuwelijk ‘verkavelingsvlaams’ (de term komt van Geert Van Istendael) dat ik mijn ergernis niet kon verbergen. Ik vind het droevig dat VTM blijkbaar niet bereid of in staat is, voor een dergelijke wedstrijd beoordelaars aan te trekken die algemeen Nederlands kennen. Het tussentaaltje (da’s iets anders dan dialect) dat de kijkers nu voorgeschoteld kregen paste m.i. beslist niet bij het niveau van wat toch als een prestigieuze wedstrijd werd voorgesteld. Mijn vrouw heeft met dat taaltje echter helemaal geen probleem (“als je maar begrijpt wat ze zeggen”) en begrijpt niet dat ik over zo’n “kleinigheid” val, m.a.w. voor haar ben ik een echte kommaneuker! Voor de rest is ze een schat van een mens. TOE(kom)MAATJE. Killer tits. Het was voor onze grootmoeders niet ongevaarlijk om in de jaren vijftig te vliegen. Opblaasbare borsten, die toen in de mode waren, wilden bij lagere luchtdruk nogal eens ontploffen.(uit: “Lexicon van nutteloze feiten”, uitg. Contact) In de VOLGENDE KOMMA leg ik uit waarom wij senioren voortaan “medioren” (zouden moeten) heten…!
Behalve de blabla in mijn blog vul ik ook nog een tijdschrift (al 23 jaar lang) van “mijn” zangkoor en de maandelijkse nieuwsbrief (11 jaar) van een seniorenclub. Uiteraard komen daar voornamelijk muzikale resp. ouderen-items aan bod; soms gebeurt het dat ik in mijn verstrooidheid een specifiek onderwerp in het “verkeerde” medium drop, met alle misverstanden van dien. Ook laat ik me regelmatig verleiden – als ik plaats over heb - om naast die twee specifieke potjes te plassen, d.w.z. onderwerpen aan te snijden die geen fluit met muziek of senioren te maken hebben. Een gevolg van deze chaotische werkwijze is verder dat ik soms op den duur niet meer weet of, waar en wanneer ik mijn ding al eens eerder heb gedaan. Al die gevaren zijn voor deze blog natuurlijk minder groot vermits die eerder een polyvalente vuilnisbak is voor allerlei verschillende items waarmee ik andere bloggers kan lastigvallen; nadeel: hoe meer blogjes in die vuilnisbak, hoe meer risico dat ik onbewust in herhaling val. Mocht het iemand storen, vergeef me! TOE(kom)MAATJE. de Euromillions-hoofdpot van 183 miljoen is eindelijk gewonnen, maar u was daar weeral niet bij (ik had u gewaarschuwd: zie mijn blog van 11.1!).Indien u maximale zekerheid wilt om ook de volgende keer weer naast de superprijs te grijpen, hebt u dus de keuze tussen twee formules: 1) een lot kopen, 2) geen lot kopen; de eerste formule is goed voor de kick (?), de tweede is de goedkoopste.
In de VOLGENDE KOMMA vraag ik me af of ik misschien toch niet een echte kommaneuker ben…
Enkele komma’s geleden (19.1) heb ik nogal fel uitgehaald naar radio Klara omdat die tien dagen aan een stuk “Mozart door mijn strot duwde” en mij zo, paradoxaal genoeg, een indigestie dreigde te bezorgen van nota bene een van mijn favoriete componisten. Ik geef toe dat dit wat moz(w)art-wit gesteld was. Het ging me ook niet zozeer om die tien dagen Mozart ‘an sich’, maar wel om het feit dat ik al die tijd gedwongen werd om naar Nederland 4 of andere zenders uit te wijken als ik – voor de verandering - eens andere grote componisten wilde horen. Waarvan akte.
TOE(kom)MAATJE. GVA (2.2.2006) maakt melding van een Duitse kunstenaar, die zijn (enorme) baard als penseel gebruikt om schilderijen te maken; de prijzen van zijn “baardkunst” variëren van 21 tot 420 euro. Mijn vrouw, zelf ook beeldend kunstenares (zie de plaatjes in de marges links en rechts), vindt dat ze die baardkunst zouden moeten verbieden wegens discriminatie van vrouwelijke artiesten, omdat die nu eenmaal euh, enfin, u begrijpt waarom.
Abortus (bis) (zie m/blog 29.1) Bojako wijst me er terecht op dat Stephen Hawking pas op latere leeftijd werd getroffen door een verlammende zenuwziekte en dat dit aspect dus geen rol gespeeld kan hebben bij een (eventueel) abortus-dilemma voor zijn ouders. Ik heb dat ook niet expliciet geschreven maar mijn tekst was op dat punt inderdaad verwarrend. Overigens verandert dat niets aan de fundamentele strekking van mijn betoog, nl. dat ALS zijn ouders destijds (om welke reden dan ook) gekozen zouden hebben voor een abortus, een gigantische potentiële meerwaarde aan de mensheid voorbijgegaan zou zijn. Hawking is het levende bewijs voor die stelling. En daarnaast hield mijn verwijzing naar Hawking ook verband met mijn persoonlijke bewondering en fascinatie voor zijn wetenschappelijk genie. TOE(kom)MAATJE. Gisteren heeft koning Albert zijn jaarlijkse toespraak gehouden voor de belangrijkste overheden van ons land, ook wel met een afgrijselijke term de “gestelde lichamen” genoemd. De ONgestelde lichamen (u en ik dus) konden zijn rede volgen in de media. In de VOLGENDE KOMMA kom ik ook nog even terug op Mozart (mijn inspiratie voor nieuwe onderwerpen is precies al aan het uitdrogen…)
Sommige mensen kunnen gewoon geen vijf woorden praten zonder een of meer nietszeggende stopwoordjes ertussen zeg maar, waarvan ze zich gewoon niet eens bewust zijn, ik bedoel … Dan heb ik zoiets van: waarom zegt zo iemand niet gewoon wat hij wil meedelen weetjewel. Ik bedoel maar, luister ‘es hier, het kan toch gewoon veel eenvoudiger, zo simpel is ‘t. In de VOLGENDE KOMMA(’S) kan ik nu natuurlijk niet anders meer dan zeg maar gewoon proberen om gewoon gewoon te doen. Of het me steeds zal lukken, is natuurlijk niet zeker, want allicht maak ik me zelf onbewust ook wel meer dan eens schuldig aan nietszeggende opvulwoorden. Dus lieve bloggers, blijf op de loer liggen om me op clichés te betrappen. Wie weet hoeveel leedvermaak het u kan opleveren zeg maar!
TOE(kom)MAATJE. Bojako (die ik stilaan wel een bevriende blogster mag noemen) vroeg mij of het haar over mijn blauw oog (zie “zelfportret” 21.1) nu een gezakte buitenmaatse wenkbrauw was of een overhangend stuk haardos. Omdat ik niet verder wil leven met de beangstigende gedachte dat misschien ook andere bloggers worstelen met dezelfde beklemmende vraag, geef ik hier urbi et orbi het antwoord: helaas is het mijn wenkbrauw, ander haar heb ik al jààààren niet meer (toch niet op mijn hoofd…)
Ik heb lang geaarzeld of ik zo’n uiterst delicaat, gevoelig en omstreden thema wel mocht aansnijden in mijn blog. Ik weet bij voorbaat dat lang niet iedereen het met mijn visie eens zal zijn en wil daarom ondubbelzinnig stellen dat ik iedere andere mening dan de mijne volledig respecteer (ik denk aan een beroemde uitspraak van de Franse filosoof Voltaire: “Ik deel uw mening niet maar ben bereid voor u te vechten opdat u ze zou mogen uiten”). Mijn persoonlijk geweten zegt me dat het doden van een weerloos kind in principe altijd “verkeerd” is, ongeacht of dat nu gebeurt voor of na zijn geboorte. Anderzijds tracht ik me de situatie voor te stellen van toekomstige ouders die weten dat hun kind b.v. levenslang zwaar gehandicapt zal zijn en voor een verpletterend dilemma staan of ze dat kind zullen aanvaarden of niet. Ik durf echt niet te zeggen hoe ik zelf in zo’n situatie zou gehandeld hebben; Godzijdank hebben mijn vrouw en ik nooit voor zo’n verschrikkelijke keuze gestaan en vier gezonde kinderen op de wereld gezet. Wie ben ik dan om anderen te veroordelen, die dat geluk niet kennen? TOE(kom)MAATJE. Hij werd geboren in 1942, is prof aan Cambridge University, waar hij theoretische natuurkunde doceert, de leerstoel die ooit door Isaac Newton (1642-1727) werd bezet. Hij ‘ontdekte’ de zgn. ‘zwarte gaten’ en publiceerde talrijke standaardwerken op het gebied van de kosmologie. Men noemt hem vaak ‘de tweede Einstein’. Zijn beroemdste boek is allicht “Het Heelal, verleden en toekomst van ruimte en tijd”, dat goed toegankelijk is voor een breed publiek en dan ook wereldwijd door miljoenen lezers (onder wie kommaneuker…) werd/wordt verslonden. Een niet onbelangrijk detail: Stephen Hawking – want over hem heb ik het – is door een zware zenuwziekte al jarenlang compleet invalide en aan een rolstoel gekluisterd; hij doceert, “schrijft” en communiceert uitsluitend via een speciaal ontworpen spraakcomputer. En nu de link naar het voorgaande: als Hawking niet geboren was, zou de wetenschappelijke wereld (en ook ik!) nu ongetwijfeld anders naar de kosmos kijken.
Waar mijn VOLGENDE KOMMA over zal gaan weet ik nog niet, maar het zal er in elk geval toch wat minder ‘serieus’ aan toe gaan denk ik.
Wie bij IKEA de teksten op infopanelen of in de catalogus leest, kan er niet naast kijken: steeds wordt de klant aangesproken met “jij en jou(w)”. Op mij komt dat telkens onnatuurlijk over. Dat jijen en jouwen hoort normaal thuis in de vertrouwelijke omgang tussen goede bekenden, die elkaar bij de voornaam noemen en niet tussen klanten en leveranciers. Ik ben trouwens tijdens mijn bezoeken aan IKEA door het personeel nog nooit anders dan met “u” aangesproken. Ik begrijp dan ook niet waarom dat “op papier” blijkbaar anders moet. N.B. Naar het schijnt zijn ook de Nederlandse IKEA-vestigingen behept met hetzelfde gekke taalgebruik, hoewel bij mijn weten toch ook onze winkelende noorderburen doorgaans liever met “u” worden aangesproken. Als TOE(kom)MAATJE een grappig kinderrijmpje van Joke Van Leeuwen (gepikt uit GVA 26.1): Ik voel me ozo heppie / zo heppie deze dag, en als je vraagt, wat heppie als ik vragen mag, dan zeg ik: hoe wat heppie, wat heppik aan die vraag, heppie nooit dat heppieje dat ik hep vandaag?
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
