WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
15-02-2006
Groene Boekje wordt Wit?
Tot 1.8.06 mag/moet u nog schrijven naijver, ‘s anderendaags wordt het dan na-ijver, het omgekeerde geldt voor zij-ingang, dat zijingang wordt, en zo zijn er nog tal van andere raadsels in het nieuwe Groene Boekje, waarvan alleen de hoge pieten van de Taalunie het geheim kennen. Het verwondert me dan ook niet, in mijn elektronische taalpost (13.2) te lezen dat enkele belangrijke Nederlandse media met een eigen spellingregeling komen, in het 'Witte Boekje'. (http://nieuwsbrief.taalpost.nl/r/tp.plx?1158-501). De Nederlandse Taalunie, verantwoordelijk voor het Groene Boekje, voelt zich uiteraard in haar dinges gebeten en meent “dat die witte spelling alleen voor verwarring zorgt”. Ik zou zeggen: dan had de Taalunie zelf maar een duidelijker Groene Boekje moeten schrijven zodat er geen behoefte was geweest aan een alternatief. Het zou trouwens mooi zijn als het Witte Boekje – indien het beter blijkt dan zijn Groene evenknie - ook algemeen als leidraad aanvaard en toegepast zou worden; gebeurt dat niet, ja dan wordt de verwarring inderdaad alleen maar groter. Wordt vervolgd? TOE(kom)MAATJE. “Als taal alleen maar met spelling geassocieerd wordt, betekent dat de teloorgang van het Nederlands” (Margot Vanderstraeten, in 2003 de “beste BV” van het Groot Dictee). In mijn blogjes “dictee is geen taal” van 15 en 17.12.05 verdedigde ik praktisch dezelfde stelling.
In de VOLGENDE KOMMA zeg ik mijn (tegendraads) gedacht over de omkoopschandalen in het voetbal en de vogelgriep in België.
Bezoekers die daar ‘ja’ op antwoorden, bevinden zich in goed gezelschap, namelijk … mijn vrouw! Zij vindt mijn schrijfsels (meestal) te langdradig en ‘onleesbaar’; soms zou ze het eigenlijk best van me willen overnemen maar zit met een probleem. Ze heeft inderdaad wel een ongebreidelde fantasie en kan het ook goed uitleggen, maar zodra ze haar gedachten aan papier of een toetsenbord moet toevertrouwen, krijgt ze een ‘writer’s block’ (bang dat kommaneuker over haar schouder meekijkt?…) en haakt ze af. Om wat meer schrijftechniek en zelfvertrouwen op te doen wou ze zich onlangs inschrijven voor een gratis cursus “schrijfplezier” maar ze viel uit de boot omdat ze pas een andere cursus had gevolgd. Conclusie: ik sta er voorlopig nog alleen voor maar ben vol goede voornemens om mijn blabla minder saai te maken, maar of me dat zal lukken?… TOE(kom)MAATJE. Goed nieuws!! Waar u al jaren op zat te wachten, is eindelijk daar: een “Synthesis and biochemical evaluation of matrix metalloproteinase and urokinase plaminogen activator inhibitors targeting angiogenesis and metastasis”, zijnde een doctoraatsproefschrift van een wetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. De VOLGENDE KOMMA gaat over het Witte Boekje, zijnde een reactie op de fratsen van het Groene Boekje
Dit bericht zal wel geen hond interesseren maar dan schrijf ik het maar gewoon voor mijn eigen lol. Kort voor Kerstmis contacteerde ik een schilder voor een klein buitenwerkje waar ik zelf niet aankon. Hij kwam kijken, het zou iets worden voor na de winter. Terloops vroeg mijn vrouw hem of hij onze (versleten) vloerbedekking zou kunnen vervangen door laminaat. Ja dat kon hij. En of hij ook de muren van ons trappenhuis wilde herschilderen. Ja dat wilde hij. En kende hij toevallig een goed systeem om haar schilderijen tegen die muren te hangen zonder gaten te moeten boren? Ja dat kende hij. En of hij…. Ja ook dat. Enfin, om kort te gaan: hij stuurde deze week twee gasten die (geïnspireerd door kunstenaar Cristo, “inpakker” van grote gebouwen en zelfs eilanden) ons hele trappenhuis voorzagen van tape, plastic, papier en vodden als bescherming tegen verfspatten, stoten en ander ongedierte (zie foto); na drie dagen chaos hadden ze de klus netjes geklaard, althans het deel schilder- en schilderijophangsysteemwerk (wat een woord schud ik nu weer uit mijn botten!). Ik hou mijn hart vast voor de rekening maar moet wel toegeven dat de vers geschilderde muren alvast gezien mogen worden; mijn vrouw is ook dolblij met het ophangsysteem, te vergelijken met wat ook in musea veel gebruikt wordt. Zodra ook het laminaat gelegd is zal ze de muren netjes kunnen be”hangen” met steeds weer andere producten van haar artistieke hobby en zo het trappenhuis omtoveren tot haar eigen klein museumpje. Als ik mag, zal ik er een fotootje van op mijn blog zetten. TOE(kom)MAATJE. Toen Maurice Chevalier 72 werd, vroeg men hem wat hij daarvan vond. Antwoord: “Och, gezien het ‘alternatief’, is het zo slecht nog niet”
In de VOLGENDE KOMMA de vraag: is Kommaneuker saai?
Beste zoon. Dank voor je ludieke bijdrage in mijn gastenboek als 2000ste bezoeker. Of je daar nu een prijs voor krijgt, zo vraag je me. Tja, daar moest ik even over nadenken. Ik heb een voorstel. Je stond mee aan de wieg van deze blog door je onhandige vader te ontlasten van allerlei startproblemen; en dank zij jou hoef ik me ook nu nog steeds niks aan te trekken van de ‘visuele omkadering’ (ik weet niet of het de goeie term is, maar het klinkt wel geleerd, dus gebruik ik hem). Kortom, ik moet zelf praktisch alleen maar te zorgen voor de nodige blabla. O ja, en nu dus je prijs. Eerst had ik gedacht aan een verdubbeling van je vergoeding maar dat zou dan neerkomen op ‘twee keren niks’… dus daar ben je niet vet mee. Maar alle gekheid op een blogstokje, kom maar eens een gezellige borrel drinken (maal twee dus, maar ook dat is alweer euh… ‘dubbel’zinnig). Enfin, we begrijpen mekaar, of om het te zeggen met de gevleugelde woorden van nonkel Richard zaliger (hij hield van taalgrapjes): “nous nous connons’”! TOE(kom)MAATJE, speciaal gericht tot blogster BOJAKO! Het kost me steeds erg veel (telefoon)tijd om jouw blog te openen of er op te reageren (ik heb een goedkope maar dus een zeer trage verbinding). Daarom langs deze weg het volgende. Mijn vrouw is erg gecharmeerd door je grappige interpretatie van haar computertekeningen in de rechterkolom van mijn blog! In de VOLGENDE KOMMA een stukje uit mijn dagboek, over nogal ingrijpende aanpassingen van ons interieur.
In Manilla op de Filippijnen vielen vorige zaterdag 73 doden bij de toegangspoort van een stadion doordat er plotseling paniek uitbrak en mensen elkaar vertrappelden, volgens sommige bronnen nadat iemand “brand!” of iets dergelijks had geroepen. Het incident doet me denken aan wat ik schreef in “mijn” koorkrantje toen wij met een groot aantal andere koren hadden deelgenomen aan een groot concert (“Freedom”) in de Blauwe Zaal van DeSingel (Antwerpen september 2003): “…. honderden uitvoerders, bijeengedrumd op een podium dat geen andere vluchtweg bood dan aan elke zijkant slechts één smal doorgangetje. Het volstaat dat een labiele geest uit is op de kick van zijn leven en “Brand!!!” roept. PANIEK!,: al wie zich op het podium bevindt, wil – uit puur lijfsbehoud - daar zo snel mogelijk weg. Honderden mensen verdringen elkaar voor de twee gangetjes zodat daar niemand meer door kan, of duiken van het podium naar beneden de zaal in. Tal van historische voorbeelden tonen aan dat in zulke panieksituaties bijna onvermijdelijk doden vallen; en dat (achteraf!!) op allerlei niveaus gebakkeleid wordt over de verantwoordelijkheid. Het is verontrustend dat zo weinig mensen over dergelijke risico’s nadenken, laat staan er tegen reageren (‘zoiets overkomt alleen anderen’). Het is mij een raadsel waarom de brandweer en/of andere bevoegde instanties de onveiligheid van deze Blauwe Zaal blijkbaar oogluikend aanvaarden…”. TOE(kom)MAATJE. Verre vakantieherinnering. Zelfs in Zwitserland zijn niet alle bergen even mooi. (Héééél) lang geleden stond ik eens te kijken naar een minder geslaagd ‘exemplaar’ toen een bloedmooie meid vóór mij zich verontschuldigde: 'Pardon monsieur, ik belemmer uw uitzicht' – (Ik weer:) 'Helemaal niet erg mademoiselle, ik vind de belemmering trouwens mooier dan het uitzicht.’(als ik nu, zoveel jaar later, de schoonheid van toen nog eens zou tegenkomen, zou ik nu misschien toch nog liever die berg zien…) De VOLGENDE KOMMA wordt een “open brief” aan mijn zoon “IJzerwinkel”, die in mijn gastenboek een prijs opeist als 2000ste bezoeker van mijn blog.
Jan Peulmans, N-VA-parlementslid, heeft “een hekel aan het woord ouderen. Het heeft een negatieve bijklank” (GVA 28.1.2006). Peulmans stelt een nieuw woord voor: medioren. Wat een geforceerd misbaksel, hoe verzint hij het!! Als dhr. Peulmans niet houdt van het woord “ouderen” (wat is daar trouwens mis mee?) waarom gebruikt hij dan niet het algemeen aanvaarde alternatief “senioren”? De Peulman-vondst doet me pijn aan de (medi)oren en ik hoop (en verwacht) dat de term een stille dood sterft. Mocht dat niet het geval zijn dan zal ik het woord wel (moeten) aanvaarden, zoals ik ook heb gedaan met een woord als “mindervaliden” (voor sommige kommaneukers krijgt ook dat stilaan een “negatieve bijklank” en moet het “andersvaliden” zijn). Ik heb nooit begrepen wat er in vredesnaam verkeerd, kwetsend of gênant aan is om “mensen met een handicap” gewoon …. “gehandicapt” te noemen. TOE(kom)MAATJE. Hoeveel is een miljard? Niet moeilijk, duizend miljoen ofwel een 1 met negen nullen. Maar hoe moet ik me zo’n getal voorstellen? Wel, een miljard seconden is gelijk aan ongeveer dertig jaar; iemand van drie miljard seconden is dus een eerbiedwaardige senior (sorry meneer Peulmans, een “medior”!) van ong. 90 jaar. De VOLGENDE KOMMA gaat over een dodelijke paniek vorige zaterdag bij een Filippijns stadion, die me deed denken aan wat ik in 2003 schreef over een vergelijkbare, persoonlijk beleefde risicosituatie, in … Antwerpen.
Mijn vrouw vindt mij een echte kommaneuker, dus “iemand die over kleinigheden valt”! Neem nou het VTM-programma “Sterren op de dansvloer” vorige vrijdag 3.2, een danswedstrijd waarnaar zij per se wilde kijken. Ik hou in principe niet van VTM maar ik had geen andere keus dan “meekijken”, tenzij ik me elders zou terugtrekken met een boekje in een hoekje. Ik keek dus met een half oor en luisterde met een half oog naar het geschuifel op de VTM-dansvloer. Enkele deskundigen gaven punten en commentaar en pas op, want nu ga ik dus (volgens mijn vrouw) komma’s neuken: die jurybeesten spraken zo’n afschuwelijk ‘verkavelingsvlaams’ (de term komt van Geert Van Istendael) dat ik mijn ergernis niet kon verbergen. Ik vind het droevig dat VTM blijkbaar niet bereid of in staat is, voor een dergelijke wedstrijd beoordelaars aan te trekken die algemeen Nederlands kennen. Het tussentaaltje (da’s iets anders dan dialect) dat de kijkers nu voorgeschoteld kregen paste m.i. beslist niet bij het niveau van wat toch als een prestigieuze wedstrijd werd voorgesteld. Mijn vrouw heeft met dat taaltje echter helemaal geen probleem (“als je maar begrijpt wat ze zeggen”) en begrijpt niet dat ik over zo’n “kleinigheid” val, m.a.w. voor haar ben ik een echte kommaneuker! Voor de rest is ze een schat van een mens. TOE(kom)MAATJE. Killer tits. Het was voor onze grootmoeders niet ongevaarlijk om in de jaren vijftig te vliegen. Opblaasbare borsten, die toen in de mode waren, wilden bij lagere luchtdruk nogal eens ontploffen.(uit: “Lexicon van nutteloze feiten”, uitg. Contact) In de VOLGENDE KOMMA leg ik uit waarom wij senioren voortaan “medioren” (zouden moeten) heten…!
Behalve de blabla in mijn blog vul ik ook nog een tijdschrift (al 23 jaar lang) van “mijn” zangkoor en de maandelijkse nieuwsbrief (11 jaar) van een seniorenclub. Uiteraard komen daar voornamelijk muzikale resp. ouderen-items aan bod; soms gebeurt het dat ik in mijn verstrooidheid een specifiek onderwerp in het “verkeerde” medium drop, met alle misverstanden van dien. Ook laat ik me regelmatig verleiden – als ik plaats over heb - om naast die twee specifieke potjes te plassen, d.w.z. onderwerpen aan te snijden die geen fluit met muziek of senioren te maken hebben. Een gevolg van deze chaotische werkwijze is verder dat ik soms op den duur niet meer weet of, waar en wanneer ik mijn ding al eens eerder heb gedaan. Al die gevaren zijn voor deze blog natuurlijk minder groot vermits die eerder een polyvalente vuilnisbak is voor allerlei verschillende items waarmee ik andere bloggers kan lastigvallen; nadeel: hoe meer blogjes in die vuilnisbak, hoe meer risico dat ik onbewust in herhaling val. Mocht het iemand storen, vergeef me! TOE(kom)MAATJE. de Euromillions-hoofdpot van 183 miljoen is eindelijk gewonnen, maar u was daar weeral niet bij (ik had u gewaarschuwd: zie mijn blog van 11.1!).Indien u maximale zekerheid wilt om ook de volgende keer weer naast de superprijs te grijpen, hebt u dus de keuze tussen twee formules: 1) een lot kopen, 2) geen lot kopen; de eerste formule is goed voor de kick (?), de tweede is de goedkoopste.
In de VOLGENDE KOMMA vraag ik me af of ik misschien toch niet een echte kommaneuker ben…
Enkele komma’s geleden (19.1) heb ik nogal fel uitgehaald naar radio Klara omdat die tien dagen aan een stuk “Mozart door mijn strot duwde” en mij zo, paradoxaal genoeg, een indigestie dreigde te bezorgen van nota bene een van mijn favoriete componisten. Ik geef toe dat dit wat moz(w)art-wit gesteld was. Het ging me ook niet zozeer om die tien dagen Mozart ‘an sich’, maar wel om het feit dat ik al die tijd gedwongen werd om naar Nederland 4 of andere zenders uit te wijken als ik – voor de verandering - eens andere grote componisten wilde horen. Waarvan akte.
TOE(kom)MAATJE. GVA (2.2.2006) maakt melding van een Duitse kunstenaar, die zijn (enorme) baard als penseel gebruikt om schilderijen te maken; de prijzen van zijn “baardkunst” variëren van 21 tot 420 euro. Mijn vrouw, zelf ook beeldend kunstenares (zie de plaatjes in de marges links en rechts), vindt dat ze die baardkunst zouden moeten verbieden wegens discriminatie van vrouwelijke artiesten, omdat die nu eenmaal euh, enfin, u begrijpt waarom.
Abortus (bis) (zie m/blog 29.1) Bojako wijst me er terecht op dat Stephen Hawking pas op latere leeftijd werd getroffen door een verlammende zenuwziekte en dat dit aspect dus geen rol gespeeld kan hebben bij een (eventueel) abortus-dilemma voor zijn ouders. Ik heb dat ook niet expliciet geschreven maar mijn tekst was op dat punt inderdaad verwarrend. Overigens verandert dat niets aan de fundamentele strekking van mijn betoog, nl. dat ALS zijn ouders destijds (om welke reden dan ook) gekozen zouden hebben voor een abortus, een gigantische potentiële meerwaarde aan de mensheid voorbijgegaan zou zijn. Hawking is het levende bewijs voor die stelling. En daarnaast hield mijn verwijzing naar Hawking ook verband met mijn persoonlijke bewondering en fascinatie voor zijn wetenschappelijk genie. TOE(kom)MAATJE. Gisteren heeft koning Albert zijn jaarlijkse toespraak gehouden voor de belangrijkste overheden van ons land, ook wel met een afgrijselijke term de “gestelde lichamen” genoemd. De ONgestelde lichamen (u en ik dus) konden zijn rede volgen in de media. In de VOLGENDE KOMMA kom ik ook nog even terug op Mozart (mijn inspiratie voor nieuwe onderwerpen is precies al aan het uitdrogen…)
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
