Met een groot vet OEF neem ik afscheid van deze week die ik voornamelijk in wachtkamers van dokters heb doorgebracht... alsof het niet genoeg was dat ik mijn arme lijf langs alle kanten moest laten bepotelen en bekijken moest ik ook nog als morele steun en spreekbuis met 't manneke mee want die was weer in alle staten omdat hij zich een beetje ijl in het hoofd voelde... ik vertelde hem dat dit mij regelmatig overkomt maar dat nam hij niet aan... dat van hem was natuurlijk veel erger... ik heb dan maar weer een visite gepland voor deze namiddag en... geloof het of niet... nadat hij de hele week had rondgelopen met een gezicht als een oorworm (hebben die eigenlijk gezichten)... en mij danig op de zenuwen had gewerkt... hij was er ook van overtuigd dat hij een dodelijke ziekte onder de leden had omdat hij 2 kilo vermagerd was... iets waar sommige mensen een gat in de lucht voor zouden springen... kwamen we bij de dokter aan en hij voelde zich kiplekker (nog zo'n stomme uitdrukking, ja kip IS lekker maar hoe zo'n beest zich voelt weet ik niet)... nadat de dokter hem wat had beklopt en betast was zijn oordeel dat hij niks mankeerde... gggrrrr... toen we buitenstapten klopte de dokter me op de rug en wenste me "sterkte"... hoe wist die man het... en ja toen ik begon uit te rekenen wat al dat doktersgedoe ons al had gekost voelde ik me ietwat flauwtjes worden... zal ik maar een bezoekje bij de dokter plannen... die man moet tenslotte ook leven nietwaar.

11-05-2012 om 22:50 geschreven door Myette

Eerst en vooral een welgemeend sorryyyyyy voor de late aflevering van mijn persoonlijke nieuwskrant... hoe het komt... wel ik ga jullie dat eens rap vertellen sè... dat komt omdat ik gewoon een lui en lamlendig vrouwmens ben... ja ik zit hier wel den Buddy te ambeteren maar een blog ineen flansen is me teveel moeite... het is ook zo dat ik een beetje in de zenuwen zat voor dat maagonderzoek... zeg nu zèlf... het is helemaal geen blij vooruitzicht dat ze je een slang in je slokdarm gaan duwen om licht te laten schijnen in je binnenkant... ik dus met toegeknepen billen naar de kliniek... het is ook moeilijk wandelen zo... ... dit terzijde... na het verplichte lang wachten was hij eindelijk beschikbaar... de dokter zèlf viel wel mee... een wat oudere heel vriendelijke man die me vroeg of ik schrik had voor het onderzoek... mij werd ingeprent nooit je schrik te tonen en zeker niet aan een man... ... wat doe je dan... je duwt je schouders naar achter en je borst vooruit en zegt... JA...
dan kreeg ik het aanbod om me een spuitje te geven maar dan moest ik zowat een uur blijven liggen daar... ik heb dat spuitje dan maar afgeslagen... dat gaf wel een knal... ... en heb me heel moedig op de behandeltafel neergevleid... toen ze dat ding in mijn keel begonnen te proppen ben ik driftig gaan denken aan allerlei meer aangename zaken zoals de strijk die op me wachtte thuis en de kat die nog moest ontvlooid worden zodat de tijd heel vlug verliep... toen ik de dokter hoorde zeggen dat het erop zat en de slang eruit mocht wilde ik slikken van opluchting maar was vergeten dat ik niet kon slikken door de verdovende spray in mijn keel... het resultaat valt nogal mee... lichtelijk ontstoken slokdarm en maag... geen ernstige problemen... ben nu deze ochtend bij de huisarts geweest voor aangepaste medicatie en afwachten maar... vrijdag wacht me de gynaecologe die mijn andere kant gaat bekijken... zo blijven we bezig!

Door de rugproblemen van 't manneke is hij al enkele maandagen niet naar biljart gegaan waardoor ik geen zeggenschap kreeg over de TV... elke dag sport en nog eens sport... morgenavond zou hij gaan kaarten... joepieeeee kan ik nog eens een filmke meepikken... wij zijn ook niet gaan petanquen of golfen door het verre van aangename weer... het wordt stilaan tijd dat ik nog eens gelucht wordt voor er schimmel groeit... morgen zou het weer regenen... woensdag komen de kinderen eten... zit ik weer aan mijn potten en pannen gekluisterd... vrijdag weer dokter... wat is het leven toch boeiend... bwaaaaaaaaah!

07-05-2012 om 14:08 geschreven door Myette

Druilerig is het weer en druilerig voel ik me ook... ik voelde me de laatste tijd al niet zo schitterend maar door al die heisa met 't manneke moest ik wel standhouden... nu het ergste achter de rug is... hij is thuis en is aan kinesitherapie begonnen... ben ik enigszins ingestort... niet dat ik lag te zieltogen maar kreeg wel een opstoot van een kwaal die me regelmatig overvalt met name geweldige pijnen in de lendenstreek... zodanig dat ik me gewoon niet recht kan houden... alleen plat liggen verlicht de pijn... de vorige keer is gal en lever onderzocht en goed bevonden... volgende woensdag laat ik maag onderzoeken... die pijn moet toch ergens vandaan komen... volgens de dokter zit het op de spieren maar ik ben niet overtuigd... dus... afwachten maar... vandaag gaat het ietsje beter... ik kan al een uurtje opzitten... daarom even de blogronde gedaan... maar lang hou ik het nog niet vol... ik ga nu weer even plat... daaag!!!

28-04-2012 om 15:18 geschreven door Myette

En het is nog niet gedaan... gisteren belde 't manneke dat ik hem kon komen halen in de kliniek... ik zegde hem dat hij moest wachten in zijn kamer... ik zou inpakken... op het bureau daar de nodige eventuele plichten vervullen en dat onze buurman/vriend ons aan de ingang zou komen oppikken... toch eenvoudig nietwaar... niet voor mijn echtgenoot dus... wie zie ik met een zak aan de bushalte staan... gggrrr... wij weer in sukkelpas naar de kliniek... ik alleen naar boven... zie dat hij de helft van zijn spullen heeft laten liggen... ook de leren tas waar ze in hadden gezeten... dan naar het bureau... dat gedaan zijnde naar de uitgang waar ik buurman bel... er staan comfortabele zetels in de hal daar maar blijft hij zitten... nee... wil perse buiten staan wachten wat mij verplicht ook buiten in de wind te gaan staan uitwaaien... gggrrr... thuis gekomen vind ik een briefje van de postbode dat er een pakje werd aangeboden en dat pakje ligt nu op het postkantoor... groot vraagteken... welk pakje... we hadden niets besteld... zonet telefoon van de verzekering dat ze bij vergissing een nieuwe nummerplaat hebben aangevraagd die nu onderweg zou zijn... fout van hun kant en de kosten worden vergoed... gggrrr... we hebben nog maar enkele maanden geleden een nieuwe nummerplaat moeten kopen en dat ging niet bepaald vlotjes... vraagteken opgelost... dat pakje zal die plaat zijn... nu weer een duplicaat laten maken en de documenten aanpassen... gggrrr... die Polo kost me een stuk van mijn al niet meer zo lang leven... na meer dan 50 jaar met hetzelfde nummer te hebben gereden kost het me nog steeds moeite het nieuwe te onthouden... dat begon zo stillekesaan in mijn hersenpan te blijven plakken en WHAM kunnen we weer beginnen... gggrrr... straks met 't manneke naar de dokter... zal weer kinesist worden denk ik... nu zit ik te wachten op de volgende gebeurtenis... RARARA wat gaat het worden?

24-04-2012 om 11:05 geschreven door Myette

Jakkes en nog eens jakkes... na een geweldig stresserende week met die Polo-perikelen... niet dat die Polo er schuld aan heeft maar wel de onhandige gebruiker ervan... begon onze zaterdag al met een klapper... we zouden gaan petanquen... 't manneke stapte op de auto af en... wat hij deed weet ik niet maar dat ding liet zijn alarm loeien en man stond erbij als van gods hand geslagen... ik wist ook niet zo direct hoe Polo's klep te doen houden... uiteindelijk lukte het toch maar ik weet niet meer hoe... toen gelukte het manlief het autoportier dicht te gooien met de sleutel op de voorbank en konden we er niet meer in... de reservesleutel die ik op zak had bleek niet te werken... heel waarschijnlijk had het ding een nieuw batterijtje nodig... toen deed man de auto open met de sleutel maar wist niet dat hij dan binnen de 15 seconden de sleutel in het contact moest steken met als resultaat dat Polo weer begon te loeien als een koe die moest gaan werpen... intussen begonnen al overal gordijnen te bewegen van de buren... ik onder de stress... man onder de stress die probeerde de schuld op mijn tengere schouders te laden wat ik natuurlijk niet zomaar aannam... ik ben de tel kwijtgeraakt maar na nog enkele kwade kreten van ons getergde Poloke wisten we eindelijk te vertrekken... na de petanque nog efkes naar de garage gereden met enkele vraagjes en dan naar huis... daar aangekomen kwamen de overburen ons vragen op hun barbecue ter ere van het afstuderen van een van de aanstaande schoonzonen... wij erheen en aan de wijn... héél gezellig tot 't manneke plots een gesmoorde kreun liet horen en me kwam zeggen dat hij iets in zijn rug had... buurman hielp hem naar huis en de trap op en stond erop dat ik nog even bleef... wat ik nietsvermoedend en met graagte deed... na zowat een uurtje ben ik dan toch schuldbewust naar huis getogen waar ik 't manneke vond... helemaal scheef in een zetel hangend en gillend van de pijn... na 3 pijnstillers die niet hielpen belde ik de dokter van wacht maar kon hem niet bereiken... dan maar een ambulance opgeroepen die er direct waren... die bekeken manlief en toen ze hoorden dat het rugproblemen waren besloten ze de brandweer te roepen want langs de trap riskeerden ze niet...ze begonnen met man een spuit te geven... legden hem plat op de grond op een brancard... toen een van hen een zak over zijn gezicht legde en begon te pompen dacht ik even dat hij foetsie was maar nee hij was alleen in slaap gevallen... oef... toen begonnen ze met de meubels te schuiven en de planten van de vensterbank te halen... de gordijnen opzij... venster open... de brandweerwagen liet een soort platform stijgen en daar werd man op geschoven als een brood in de oven... en ik stond erbij en keek ernaar met verbijstering... ik denk dat er zo'n zestal bonken in onze living stonden die allemaal hun ding deden... toen man ingeladen was konden we vertrekken... hoe ik op dat ogenblik aan alles heb kunnen denken is me nog een wonder want om eerlijk te zijn ik had wel wat wijntjes op... in de spoed vroeg men me te wachten wat ik deed... en deed... en bleef doen tot na ongeveer anderhalf uur ik het beu werd en vroeg of er nog iets ging gebeuren... toen plots mocht ik bij 't manneke die al in een bed geïnstalleerd lag met baxter met pijnstillers... toen kon ik naar huis maar om uit die kliniek te geraken was weer een ander probleem... ik die al een oriëntatiegevoel van 3x niks heb en dan nog halfteut ook was heb daar wat rondgedoold in ettelijke verlaten gangen met ettelijke hermetisch gesloten deuren tot ik ten einde raad terug ben gesukkeld naar de eerste kamer en die man daar zo ver heb gekregen dat hij me tot aan de hoofdingang begeleidde... dan nog een bus zoeken om 11 u 's avonds... toen ik in dat bushokje moederziel alleen zat te wachten en me zielig begon te voelen belde onze buurjongen me op om te zeggen dat hij me kwam ophalen aan de kliniek... OEF... ik heb me nog net kunnen inhouden maar ik had het jong kunnen opvreten van dankbaarheid... thuisgekomen moest ik nog eerst alles daar terug op zijn plaats sleuren... de kat troosten... de deuren op nachtslot en dan maar eerst in m'n bed kruipen... vervolg morgen... nu dodoke doen.

22-04-2012 om 21:23 geschreven door Myette

Mannekes... mijn pijp is uit voor vandaag... maar vooraleer ze volledig uitdooft moet ik toch nog wat stoom afblazen... ik ga jullie niet uitgebreid vertellen wat er allemaal gebeurde want dat zou wel eventjes kunnen duren... het feit is dat zowat alles maar dan ook ALLES op vierkante wielen liep... by the way 't manneke is heelhuids thuisgekomen gisteren... ik had zoonlief verteld over onze nieuwe aanwinst en toen ik vanochtend om 6 u een plasje ging plegen zag ik licht in de gang beneden... toen ik over de trapleuning loerde zag ik daar een manspersoon staan... OEPS... maag en darmen deden een salto maar aangezien ik ervan hou het gevaar recht in de ogen te kijken riep ik liefjes naar beneden... HALLO DAAR... en oeps het was onze lieve zoon die ons eens duchtig de les kwam spellen over onze "ondoordachte" aankoop... daar zaten we dan... twee slaperige oudjes die gedwee hun sermoen ondergingen... we moesten DIT en we moesten DAT voordat we de aankoop vastlegden... eens zoon buitengewerkt kon ik aan het werk... bellen naar DIT en DAT voor inlichtingen en dan weer 2 trams op naar de garage... daar ontving men ons heel hartelijk en voor hen was het geen probleem dat we de wagen eerst lieten keuren en we kregen zelfs ons voorschot terug zonder gezeur... zoon kwam met de moto naar daar en heeft die mannen op de rooster gelegd en de motor eens goed bekeken en wat hij zag beviel hem en we kregen toelating... zeg maar bevel... om de koop af te ronden... de oude hebben we laten wegslepen door VAB met zoon op de moto erachter want de nummerplaten moesten erop blijven tot bij bestemming... zoon weg met VAB en terug met de platen... ik ga jullie de rest besparen maar het liep daar echt op vierkante wielen... als dan eindelijk alles in kannen en kruiken was even een proefritje gemaakt en dan naar huis... by the way het is geen automaat... had ik verkeerd verstaan... we zijn in één stuk thuis geraakt maar we zitten nog met wat probleempjes zoals een alarm dat afgaat zodra we WAT doen... daar zijn we nog niet achtergekomen... ik moet heel die handleiding nog doorworstelen... maar voor vandaag is mijn pijp UIT of had ik dat al gezegd... JA en voor ik in herhalingen verval ga ik me neerpoten in mijn relaxzetelke... tot later!

19-04-2012 om 17:19 geschreven door Myette

Een heel bewogen week gehad en de week is nog maar half om... enkele dagen geleden was er geen vuiltje aan de lucht... bij wijze van spreken dan want onze luchten hangen vol vuil... we reden gezwind van her naar der toen plotseling ergens onderweg 't manneke begon te sputteren dat hij geen snelheid kon krijgen... voor hem iets ongewoon want als er nu ene is die alles haastjerepje doet is hij het wel... ik merkte op dat dit voor mij niet bepaald nodig was maar hij volhardde in het sputteren en begon verwoed aan de pook te trekken en te zwengelen doch dat ding deed of zijn neus bloedde en ons wagentje tufte gezapig in een slakkengangetje verder en dàt op de snelweg... het leverde ons enkele woeste blikken op van voorbijsleurende rapperikken... eens thuis gekomen met de auto naar de garage gereden... pardon... gekropen... waar de garagist ons vertelde dat de versnellingsbak het aan het opgeven was... zware kosten voor zo'n oud karretje... na rijp en luidruchtig overleg besloten we een nieuwe "oude" te kopen en ben ik begonnen het net af te schuimen voor een goeie occasie... vandaag met de tram naar de garage van onze keuze gereden en we zijn nu de eigenaars (moet nog betalen) van een VW Polo in een kleur welke beschreven staat als donkergroen maar onder bepaalde lichtinval donkerblauw wordt... niet zo belangrijk als het ding maar rijdt... het heeft 4 wielen plus een reserveband... 5 deuren... rijdt op benzine en op automaat... dat laatste gaat me wat worden met 't manneke... die is gewend aan die pook te rukken en te wringen... aiai...
heeft nog enkele voor ons moderne snufjes wat de nodige problemen gaat opleveren vrees ik... maar ja nood breekt wet... elke keer tram en bus nemen zie ik nog niet zitten... vandaag moesten we wel maar we kwamen nat en verwaaid thuis aan...bbbbrrrrrr... morgen weet ik weer wat doen... naar de bank voor cheque en de verzekering... de auto gaan ophalen... ik moet mee om te assisteren en alle knopjes te detecteren... haha... dan de VAB nog verwittigen... de dag zal zooo om zijn... momenteel is 't manneke met de oude wagen naar de garage... ingeval hij onderweg in panne valt heb ik hem mijn gsm meegegeven na eerst een uitgebreide gebruiksaanwijzing te hebben verstrekt... sjonge toch wat is het soms lastig een echtgenoot te hebben die weigert zich aan de moderne tijden aan te passen... ben nu toch benieuwd of hij er heelhuids gaat geraken... vervolg morgen!

18-04-2012 om 20:42 geschreven door Myette

Ledigheid is des duivels oorkussen zo luidt het gezegde... er kan wel waarheid inzitten maar oooo wat kan ledigheid soms zalig zijn... na een tijd van hyperactiviteit val ik gewoonlijk in een put van die genoemde ledigheid... wat niet betekent dat ik helemaal niets doe hoor... ik bedoel hiermee dan wel werken zoals huisvrouwen en -mannen het wel kennen... die eeuwige tredmolen van opruimen... wassen... strijken en koken... van schoonmaken nog niet gesproken... vandaag is het dus schoonmaakdag en mijn hulp is kennelijk in een vlijtige bui want die is hier maar dan ook alles van de muren aan 't trekken met het nodige lawaai erbij... terwijl ik met walging het gadesla... gewoonlijk voel ik me dan zedelijk verplicht mijn handen ook te laten wapperen maar het zit er niet in vandaag... ik staak... ik verzaak... ik luier... héél verderfelijk van me dat weet ik wel maar het kan me echt geen bal schelen... volgende keer zal ik het wel goedmaken.

Ik probeerde wat te lezen maar werd uit m'n stoel verdreven door de stofzuiger... ik trok naar den Buddy maar ook daar moest er nog gedweild worden... uit pure armoe dan maar wat geklust in de keuken tot ik in alle veiligheid naar m'n "kantoor" kon... Buddy blij... Ik blij... en jullie hopelijk ook... HAHAHAHA!!!

De vorige dagen waren weer welgevuld... daarom mijn tijdelijke inzinking... vrijdag moesten we een van onze vroegere fietsvrienden gaan begraven... dit gedaan zijnde na van een overvloedige koffietafel te hebben genoten en met de overblijvende vrienden nog eens te hebben gekletst... we hebben besloten het contact terug te herstellen voor het te laat is...dus na al deze activiteiten wilde 't manneke naar die nieuwe sanitairzaak rijden in Merksem waarvan we een folder hadden gekregen... in plaats van rechtdoor te rijden... wat voor hem te eenvoudig is... besloot hij rechtsaf te slaan met als resultaat dat we zowat 1 uur hebben rondgetoerd om de weg terug te vinden en tijdens het zoeken elke nietsvermoedende voetganger hebben moeten lastig vallen...
toen we eindelijk op de goeie baan zaten kwamen we in een file terecht wat 't manneke danig op zijn nerven werkte... om niet te spreken over de mijne... maar ik heb me voorbeeldig gedragen wat wil zeggen dat ik zweeg als het spreekwoordelijke graf... het kostte me wel moeite maar je moet wat overhebben voor de vrede he... na de betreffende zaak te hebben gevonden en bezocht wilde hij nog naar een tuincentrum om enkele gesneuvelde planten te vervangen... ik was intussen dringend aan een sanitaire stop toe maar dat zat er ook niet in zodat ik met toegknepen billen langs al het uitgestalde groensel ben gerend... onderweg hier en daar iets meegraaiend... enfin we zijn thuis geraakt... OEF... en gelukkig dank zij die uitgebreide koffietafel moest ik niet meer gaan koken... geen van beiden had honger... na het plaswerk nog even de plantjes plaatsen en ik mocht me neervlijen in mijn favoriete club... zaterdag vroeg uit de veren voor petanque waarbij we droog zijn gebleven... zondag weer vroeg op voor de golf... na de golf kwamen Bo met haar zilveren en Molly aangewandeld en zijn we nog even blijven naplakken... een leuk sluitstuk van een welgevulde dag... vandaag laat ik de boel de boel... mag ook al eens nietwaar? 

16-04-2012 om 12:13 geschreven door Myette

Badderen... de taal leeft maar soms vraag je je wel af wie sommige woorden op de markt brengt... zoals "badderen" het wordt nu algemeen gebruikt zelfs door ondergetekende maar echt geweldig vind ik het niet... deze inleiding om gewoon te zeggen dat de afloop het terug doet... toen ik vrijdag van de blogmeeting terugkwam... in opperbeste stemming zeg ik erbij... kwam juist ons zoneke op zijn motor aangereden klaar om zijn oudjes uit de nood en de vervuiling te redden... hij kwam... bekeek de boel met onderzoekende ogen... porde wat in de afloop... nam dan een besluit en begon het bidet van zijn grondvesten los te schroeven terwijl moeke er al met emmers en dweil bij stond... dan werd het hogedrukding naar boven gesleurd... er werd een speciale dunne slang met sproeikop op aangesloten en in de afloop geduwd... die slang moest zich een weg banen door alle aangekoekte hindernissen wat ze met brio deed tot aan het gelijkvloers toe... er werd gekeuterd en gesproeid dat het een lieve lust was tot zoon eindelijk besloot dat het genoeg was... het bidet werd netjes terug op zijn plaatsje gezet en alles werkte perfect... ik moet er zeker niet bij zeggen dat moeke bijna een gat in de lucht sprong... bij nader inzien was dat toch maar een onnozel idee en ben ik in plaats daarvan zoon rond de hals gevlogen... aangezien zoon nooit een vergoeding voor zijn moeite wil aannemen... hij is van mening dat wij al genoeg voor hem deden... zijn we er goedkoop van afgekomen... en ik moet jullie ook niet vertellen dat ik bij de eerste douche bijna in gezang losbarstte... wat ik ook maar heb nagelaten teneinde de buren geen schrik aan te jagen... maar genoten heb ik toen ik al dat water gretig de afloop in zag stromen... een genot om te zien.

De paasdagen heb ik in alle rust en stilte doorgebracht... heb het manneke naar de golf gestuurd en ben zelf thuis gebleven... het weer beviel me niet zo... heb wat rondgeklost... geklust... gestreken... gelezen... gecryptogramd... en als kers op de taart van een zalige ongestoorde douche genoten... maar eerst had ik poes de deur uitgewerkt want die kiest telkens haar momenten uit om me lastig te vallen zoals wanneer ik op het toilet zit of net in mijn eva's kostuum in de badkamer sta... morgen begint er weer een drukke week maar mijnen accu is opgeladen nu.

09-04-2012 om 16:47 geschreven door Myette

Even activeren en openen... prachtig!

 <http://www.youtube.com/watch?v=4wt824D1Bqg&feature=share>

09-04-2012 om 11:09 geschreven door Myette

Easter Quotes Pictures - Photobucket

08-04-2012 om 09:30 geschreven door Myette

Heel efkes want er zijn van die dagen dat je niet weet wat eerst te doen... alles komt weer tegelijk op me af... vandaag moeten we gaan petanquen... op verplaatsing... jaja... gelijk de groten he... dat komt omdat er verleden jaar enkele mensen van een club bij ons op bezoek kwamen en nu moeten wij... beleefd als we zijn... op wederbezoek... gisteren moest ik op controle bij de huisarts... daarna op een loopje enkele klussen afwerken... dan de golf waar we nadien aan de Cava gingen voor verjaardag van een van de vrienden...
morgen de hele dag op schok met de club... en vrijdag zullen m'n blogmaatjes me zien komen aanstrompelen met de tong uit m'n mond... zet alvast maar een Duvel klaar... maar dat is allemaal niet zo erg... wat wèl erg is dat ons sanitair het begeeft... na een halve eeuw trouwe dienst geeft het de pijp aan Maarten... en die Maarten gaat ons een smak geld kosten vrees ik... toen ik 't manneke maandag met de zweep onder de douche had gekregen... en met verlangen uitzag naar mijn douchke... want ik ga altijd laatst omdat opruimen niet in zijn woordenboek staat... bleef het bad halfvol water staan en wat we ook probeerden... er kwam geen beweging in... het bidet was solidair en zegde ook FOERT zodat we nu bad-douche- en bidetloos zijn... DeStop helpt niet... pompen ook niet... zodat er grote middelen nodig zijn... aangezien we de hele week uithuizig zijn en dus moeilijk een loodgieter kunnen bestellen moeten we ons behelpen met een kattenwasje aan de lavabo... dank de hemel dat die het nog doet... we zijn echt wel verwend want wat we nu als een handicap beschouwen vonden we als kinderen heel gewoon...
 een kattenwasje aan de "pompbak" en zaterdag een bad in een zinken teil... nostalgie of niet... DAT deel hoef ik niet terug... LEVE DE DOUCHE!!! 

04-04-2012 om 10:00 geschreven door Myette

Gisteren had ik een bijzonder luie dag... eigenlijk al de hele week... de schuld van het mooie weer toch... niets echt bijzonders te doen en dan maar proberen dat witte wintervel een kleurtje te bezorgen... nu moet ik er wel bij zeggen dat er heel wat meer voor nodig is dan zo'n lentezonnetje om mijn vel te kleuren... het is een hardnekkig en taai vel... vastbesloten maagdelijk wit te blijven... het enige wat ik erop krijg zijn sproeten... maar als ik nu genoeg sproeten verzamel en die gaan dan samenklitten krijg ik toch een schijn van kleur... hoop doet leven en de aanhouder wint.
 
Vandaag wilde de zon echter niet tevoorschijn komen... ik was me juist aan 't bedenken wat ik met m'n dag zou aanvangen toen 't manneke in een vlaag van waanzin de hoge druk tevoorschijn sleurde en het terras en de hoftrap begon te bevochtigen... jawel bevochtigen... ik hield het hele gedoe met argwaan in de gaten en ja... toen hij gedaan had zag de trap er nog even groen uit... groen van het mos he... als tevoren...mijn besluit was rap genomen... in een onbewaakt ogenblik maakte ik me meester van die spuit en begon er zelf aan... met fierheid kan ik jullie vertellen dat de trap trots zijn grijze verf aan de wereld toont... van het ene kwam het andere zoals dat gaat en algauw was ik enkele uren braaf bezig... maar wat een voldoening het geeft... toch blij dat ik die karwei niet elke week hoef te doen.

Onze poes begint aan haar tweede jeugd zo te zien... wat er in die pillen zit weet ik niet maar ik denk dat ik de dokter ga vragen er voor mij ook voor te schrijven... als je me een van deze dagen betrapt hoog in een boom dan weet je het wel... alleen dat speciale voer lust ze niet... ik probeer haar te verschalken door er wat tonijn door te hutselen maar ook dàt heeft ze door... ik ga dan naast haar zitten... roer met mijn vinger door het prakje... werd door Google aangeraden... zit te smakken en NJAMNJAM te roepen... en zij bekijkt me dan met grote ogen... je ziet haar denken... WAT DOET DAT MENS RAAR... dat voer is echter duur en ik haat het iets dat nog bruikbaar is weg te moeten gooien... ik ga me nog verplicht voelen het zèlf op te eten.

29-03-2012 om 16:32 geschreven door Myette

Lente... het woord alleen al brengt me in vervoering... en als die lente dan nog komt met een mild zonnetje ben ik helemaal niet meer te houden... inwendig... ja je leest het goed... inwendig spring ik dan rond als een zot veulen in een malse wei... uitwendig gaat het er ietwat minder uitbundig aan toe... ik ben tenslotte een "dame" op leeftijd he en dat brengt zijn verplichtingen en ook remmingen mee... haha... straks gaan we naar de minigolf voor een rondje spelen met daarna een welverdiend glaasje... ik denk dat het vandaag een Duvel wordt... het is er het weertje voor... voor de dierenvrienden onder jullie... met poes nr. 1 gaat het goed... het bloedonderzoek wees uit dat haar nieren niet zo goed meer werken... de schildklier was blijkbaar in orde... ze kreeg medicatie en aangepast voer... na wat zoeken heb ik gevonden hoe ik haar kan verschalken om de voorgeschreven pilletjes in te nemen... ik stop ze in een balletje van het een of ander wat ze gaarne lust en poes merkt er niets van... maar ze is heel wat levendiger dan voorheen nu... haar pels begint weer te glanzen en gisteren deed ze zowaar een poging in een boom te springen... als poes op leeftijd is het haar niet gelukt maar ze sprong en hupte rond als dat inwendige veulen van mij wat ik met welgevallig oog zat te bekijken... het door de dokter meegenomen voer vindt ze echter niet lekker en om eerlijk te zijn... mij zou het ook niet bevallen... ik moet nog bij de apotheek gaan kijken of ze daar iets hebben wat ze mag eten... één ding weet ik wel en dat is dat ik na deze poes nooit meer dieren in huis neem... alhoewel... ik heb soms wel een grote bek maar ooo zo'n klein hartje en als er zo'n mager scharminkel komt aanwaaien zal ik het weer niet kunnen laten vrees ik... zoon is van dezelfde stof gemaakt maar nog een graadje erger dan ik... die is in alle staten als zijn hond zich wat down gedraagt... verleden week moest hij voor zijn werk de hele dag op cursus en werden wij gevraagd de hond en kat te komen voeren... wat voor de kat niet zo van belang is maar voor de hond met diabetis dus noodzakelijk en uurgebonden is... gelukkig goed afgelopen... zaterdag hadden we een begrafenis van een van onze clubleden... nu ben ik al heel wat harder geworden met de jaren maar toch heb ik tegen m'n tranen moeten vechten toen echtgenoot en kleinkinderen kwamen vertellen wat hun vrouw en bomma voor hen betekende... heb de laatste dagen al genoten van het zonneke... na de middag lekker lui in de tuin gelegen en naar de meesjes liggen kijken die in en uit het vogelhuisje vliegen... dat hangt er al enkele jaren en elk jaar is het weer bewoond... zouden dat elk jaar de nakomelingen zijn van het eerste paar?

27-03-2012 om 10:35 geschreven door Myette

Na de Kiddy te hebben moeten laten inslapen vonden we dat het tijd werd onze Poekie eens te laten onderzoeken... we hebben de laatste jaren schromelijk verzuimd met haar naar de dokter te gaan... ten eerste is die dokter heel duur en ten tweede zagen we op tegen de moeite... dus vandaag de poes in kotje gepropt waar ze direct klaaglijk begon te miauwen... eerst stilletjes maar allengs luider... 't manneke die niet kan hebben dat iemand het laatste woord heeft gaf wederzang zodat ik blij was dat we aankwamen want hun duet was oorverdovend geworden... poes is inmiddels al een middelbare dame geworden en ik zat hem te knijpen dat ze misschien suiker had omdat ze zoveel drinkt en regelmatig braakt... ik heb gruwelverhalen gehoord van zoon toen hij zijn hond insuline moest inspuiten... en Lucky is dan nog wel een heel lief en gezeglijk dier... wat dat zou worden met onze poes durfde ik niet aan denken... gelukkig geen suiker dàt weten we al... de dokter heeft bloed getrokken wat poes de helft van haar pels kostte... de haren stoven in 't rond... van de stress... zweetpootjes had ze ook en die van mij deden uit solidariteit mee... ze miste ook al enkele tanden en ik haastte me om te zeggen dat wij er voor niets tussen zaten... nu moet ik nog de uitslag van het bloedonderzoek afwachten... voor de rest ziet ze er nog goed uit voor zo'n oude dame... terug in haar kot op weg naar huis hebben we haar niet gehoord... denkelijk nog in shock... alhoewel... ik gaf haar als troost een portie tonijn waar ze op aanviel als een tijger op zijn prooi... nu ligt ze op ons bed haar frustraties uit te slapen.

19-03-2012 om 14:05 geschreven door Myette

Een lach en een traan... het is een cliché ja maar zo waar ook... deze voormiddag met de vrienden gaan petanquen... veel plezier gehad... weliswaar niet alles kunnen winnen maar ik heb goed gespeeld al zeg ik het zèlf... toen we thuis kwamen lag onze Kiddy (de buitenkat) in een balletje gerold in het gazon... keek met grote bange ogen naar ons maar voor de rest niets... toen 't manneke hem wilde pakken sprong hij weg... tenminste probeerde het maar hij buitelde telkens omver... heel duidelijk was er iets goed mis... dadelijk de dierenarts gebeld... de dokter van wacht zegde ons dat we binnen drie kwartier mochten komen want hij moest zelf naar de praktijk rijden... de diagnose was vermoedelijk een hersenbloeding en daardoor verlamd... aangezien Kiddy een echt buitenbeest was dat wel eventjes wilde binnen komen om geaaid te worden en een hapje te krijgen maar na amper een half uur al paniekerig werd omdat hij zich opgesloten voelde en ook omdat de arts constateerde dat het dier al niet meer van de jongste was... hebben we moeten besluiten hem te laten inslapen... eerst kreeg hij een spuitje om in te slapen en daarna de fatale injectie... hij is heel vredig ingeslapen want we bleven bij hem tot het laatste... ik hou mezelf voor dat het zo het beste is maar niettemin... het doet pijn en we zullen hem missen... zeker omdat het zo plots is gebeurd want gisteren was hij nog springlevend... niets aan de hand... maandag gaan we met Poekie naar de dierenarts want die doet niets dan eten... braken en drinken... en dan weer van vooraf aan... ik hou m'n hart al vast.

17-03-2012 om 15:48 geschreven door Myette

14-03-2012 om 09:45 geschreven door Myette

Het jolijt druipt langs alle kanten uit de blogs... waarom... omdat Laura zich heeft laten zien en voelen natuurlijk... zaterdag speelden we petanque en tegen de middag begon het te miezeren maar zondag maakte alles goed... zaaaalig weertje om te golfen... vandaag was het zo mogelijk nog beter en ik ben de tuin ingetrokken om wat dorre dingen weg te knippen... ik vrees dat we in kosten gaan vallen want sommige planten zien er diep treurig uit... nog even afwachten of ze zich herpakken... zoniet dan moeten we een bezoekje brengen aan het tuincentrum... vandaag moesten we onze "bescheiden" wijnvoorraad aanvullen... het is altijd schrikken hoe vlug dat wijnrek leeg geraakt... nog even naar de Makro waar ik geweldige chance heb gehad... met mijn stomme kop had ik 3 inktpatronen voor den Buddy gekocht... ik dacht zwarte maar toen ik enkele dagen geleden er een moest vervangen merkte ik tot mijn afgrijzen dat het er grijze waren... en den Buddy houdt niet van grijs... ik stapte met mijn deemoedigste gezicht naar de balie met de vraag om te ruilen... de zeer lieve dame merkte op dat de inruiltermijn al maanden verstreken was... ja dat wist ik ook wel maar proberen gaat mee nietwaar... ik moet er erg ongelukkig uitgezien hebben want ze stuurde me naar de afdeling zèlf waar ik moest vragen of ZIJ het daar goed vonden... ik met een NOG ongelukkiger gezicht er heen gesloft met in mijn rug de priemende ogen van 't manneke... aan die balie daar zaten twee jonge mannen waar ik mijn vraag fluisterend stelde... die bekeken elkaar en bleken medelijden te hebben met dat arme dwaze oude mens dat geen kleuren meer kon onderscheiden en... het mocht van hen... ik terug naar de eerste balie maar dan al heel wat minder slofferig... heb mijn geld terug gekregen... was toch 34 € en een kwakske... soms heb je al eens geluk... een voorlopig tevreden vrouwmens gaat nu een filmpje kijken want haar teergeliefde is naar biljart... dus is zij voorlopig baas in huis... tenminste als de kat me gerust laat... die zit me met verwachtingsvolle ogen aan te kijken... wat wil dat beest... een plasje... eten... de hort op... ga het eens vragen nu... tot later!!!

12-03-2012 om 19:41 geschreven door Myette

Nou moe... mijn dag begon al goed... een stralend zonneke... zo stralend dat onze buitenthermometer ervan geschrokken was en even buiten westen lag... niks erg... zijn medicatie was op... even nieuwe pillen erin gestopt en het ding marcheerde weer perfect... na de ochtendbokes ging ik mijn mailtjes checken en wat zag mijn nog ietwat lodderig oog... een mail van mijn nieuwe vriendje Patrick Janssens... jaja... die man verrast me telkens weer... ten eerste ontkende hij het bericht dat illegalen hun familieleden zouden mogen laten overkomen... iets dat wèl op TV door Martine Tanghe op het nieuws werd gebracht... ten tweede werd ik bedankt voor mijn ijver en vlijt en gevraagd hem in het vervolg duchtig te bombarderen met allerlei suggesties teneinde onze stad nog leuker en leefbaarder te maken... iets dat ik met graagte ga doen... hebben jullie suggesties... brandt er maar op los... ik geef ze wel door aan onze edelachtbare burgemeester zodat die zijn lofwaardige taak NOG beter kan vervullen... ik zie het als mijn plicht die mens te helpen in deze moeilijke tijden... ik wacht met ongeduld op jullievoorstellen... maar hou het een beetje deftig he of ik krijg weer de schuld.

Nadat ik een beetje bekomen was van de schok heb ik me al juichend op mijn huishoudelijke taken gestort... wat een beetje aanmoediging een mens kan doen nietwaar... nu zit ik voldaan te wezen... taken volbracht... en kan ik me met een licht gemoed te bed begeven... sloppel!!!

08-03-2012 om 20:00 geschreven door Myette

Als ik 's ochtends zo nog half in slaap wat soezerig lig te wezen fladdert er vanalles door mijn hoofd... zo van die dingen die ik op dat moment heel intelligent vind maar na het ontbijt ietwat onnozel ... een van die dingen is hoe andere mensen zich kleden of ontkleden als ze naar bed gaan... wat mij betreft ik kleed me aan om te gaan slapen... t.t.z. eerst doe ik alles uit om me daarna laag na laag in nachtoutfit te hullen... als onderlaag een "damarke" tegen een koude rug... de warme pon erover en als afsluiting bedsokken... je ziet het beeld... sexy is heel wat anders maar liggen rillen in bed met overal "kiekenvel" is ook niet bepaald sexy... toen het begon te vriezen heb ik nog overwogen een muts op te zetten maar dat ging me toch wat te ver... ik moet ergens de grens trekken he... als compensatie rol ik me in de dekens en trek het laken stijf over mijn oren... 't manneke is daar niet zo gelukkig mee... die slaapt het liefst in zijn geboortekostuum en zou willen dat ik zijn voorbeeld volg... toen ik met hem trouwde heb ik wel moeten beloven hem te volgen in voor en tegenspoed maar dat is lang geleden... trouwens toen ik die belofte deed heb ik mijn vingers gekruist gehouden... in de zomer ben ik wel wat luchtiger gekleed in bed maar het laken rond mijn oren zweer ik niet af... deze keer niet tegen de kou maar om de muggen te beletten zich aan me vast te klampen... dan het slapen zelf... de ene kant ligt er 's morgens glad bij... die van 't manneke... mijn kant is net een omgeploegd veld... blijkbaar trek ik bij elke wenteling een stukje deken mee want elke morgen lig ik in een nest van beddengoed terwijl 't manneke bloot ligt te liggen... dat kan hij helemaal niet apprecieren en elke keer hij de kans krijgt beklaagt hij zich tegenover onze vrienden... waarop ik hem dan weer verwijt dat hij snurkt en hij dat ik... etc. etc... de rest zijn bedgeheimen.

05-03-2012 om 21:04 geschreven door Myette