Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
De kliniek gaf me een CD mee met daarop de foto's en het verslag van de opname van 't manneke... daarmee naar de dokter getogen die dadelijk de CD in zijn PC stopte en we konden het binnenwerk van 't manneken in al zijn glorie bewonderen... tja... die ruggengraat zit wel boordevol papegaaienbekken... mooi om te zien maar wel pijnlijk als die beesten beginnen prikken... vooraleer er iets kan aan gedaan worden moet man MRI laten nemen... hij is nu momenteel met kine bezig en wil die MRI nog niet laten maken... gggrrr... zijn pijnstillers liggen open en bloot op tafel te pronken maar er eentje nemen... HO MAAR... liever kreunen en steunen tot mijn zenuwen ervan kriepen... maar wat doe je eraan... niets dus en afwachten.
Na weer een poosje radiostilte ga ik maar weer eens een efforke plegen om dit blad vol te krijgen... wat is er zoal gebeurd de laatste tijden... niet veel behalve de dagelijkse beslommeringen en ergernissen met hier en daar een lichtpuntje om het leven nog leefbaar te maken... gisteren nog eens gaan petanquen en het was plezant en droog... vandaag minder geluk want de ochtend begon al met een deerniswekkende kreun van 't manneke die de laatste tijd last heeft van zijn rug... daarenboven regende het pijpenstelen en... na eerst manlief een pijnstiller gevoerd te hebben... kroop ik terug onder de lakens... na de ochtendrituelen besloot ik het onvermijdelijke met het "aangename" te koppelen en ging strijken... met een onbezwaard gemoed wegens vervulde plicht wachtte me nog dit blogje dat ik schandalig verwaarloos... maandag trokken we... de buren-vrienden en wij... traditiegetrouw naar het Zoniënwoud... we hadden een lekker weertje en hebben na een rustige wandeling ook lekker gegeten... na het middagmaal nog een wandelingetje maar dan van de ene bank naar de andere want we hadden ietwat last van het genoten wijntje... na een laatste afzakkertje naar huis... woensdag kwamen de kinderen eten en die vertrekken morgen voor 3 weken Kreta... dat wordt voor mij hun plantjes bewateren... vrijdag was het blogmeeting en zoals altijd werd er duchtig geklept onder het genot van een drankje... dit was het zoal... verder niets schokkends mede te delen... gelukkig maar... wat me wel zorgen baart is de rug van 't manneke... morgen gaan we naar de kliniek waar hij opgenomen werd via spoed eens proberen die dokter te pakken te krijgen en de uitslag van de scan te bemachtigen... wat er dan moet gebeuren is een ?
Da's e klaaïn madammekke van rond de 90 joer, dei ba den appoteiker binne stapt.
- Bonjour menier de n'appoteiker, edde ga aspirinne sivouplait ? | - Oui ma p'tite dame, nous avons ça ! | - Edde ga uuk anti douleurss astambleeft ? | - Oui, aucun problème ! | - Edde ga uuk mèdicamente teigge de rhumatism ? | - C'est certain que nous en avons ! | - En par hasard edde ga vantaaïd viagra ? | - Oui, bien sûr ! | - En edde ga pillekkess teige de ploeïje en de rimpels | - Oui, nous en avons aussi ! | - En heu, edde ga pomaede vi de hémorroïdess ? | - Évidemment ! | - En van taaïd uuk bicarbonat ? | - Certainement . . . ! | - En edde ga uuk mèdicamente vi de leiver ? | - Bien sûr ! | - Nog iet, edde ga pillekkess teige de stress ? | - Oui, sans aucun doute ! | - En uuk cachetkess vi te sloepe ? | - Oui, oui, nous en avons ! | - Na paess 'k nog op iet, edde ga stokke vi te marcheire ? | - Evidement madame ! | - En edde ga uuk pampersse vi de aave meinse ? | - Mais certainement ! | - En den nog iet, . . . . . . . . ? | - Enfin madame, nous sommes une pharmacie professionnelle. | Nous avons tous les produits les plus demandés | Quel est votre problème au juste ? | - Awell menier de n'appoteiker ik goen mè Prosper traeve die 95 joer eid op 't lestte van de moïnd en 't was vi te vroege of waaïle ons "liste de mariage" ie mochte kommen afzette
Gisteren was een dag die begon met een traan en eindigde in uitbundig gelach... die traan was om iemand die me verweet dat ik vernederend en kwetsend en sarcastisch was... ik ben dan mijn geweten gaan uitpluizen om te weten wat ik zoal voor vreselijks zou kunnen gezegd hebben tijdens ons laatste gesprek maar kon echt niets vinden... integendeel... ik kan best wat kritiek verdragen maar als ik onrechtvaardigheid bespeur word ik woest... die persoon verdwijnt dus onherroepelijk uit mijn leven... exit... maar pijn doet het.
De namiddag hadden we afgesproken met onze vroegere fietsbende.. tenminste met degenen die nog in leven zijn... aangezien de voorgaande opdoffer was ik niet bepaald in the mood maar och... ik trok mijn kin op... mijn buik in... mijn schouders recht... en nog zowat van die dingen... en trok ten strijde... hehe... we waren met zijn twaalven... allen belegen maar nog zeer krasse oudjes die nog in het volle leven staan en ervan genieten... toen we elkaar begroetten voelde ik hun warmte en plezier in het wederzien en voelde me al wat minder depri... toen mijn buurvrouw aan tafel een Irish Coffee bestelde heb ik haar voorbeeld gevolgd en na twee van die dingen zag ik het leven weer rooskleuriger in... zéér rooskleurig zelfs... het werd in één woord een dolle boel... maar ach die avond in bed lag ik te woelen als de bekende woelmuis en ben terug opgestaan om een kalmeerpilletje te slikken en wat troost te vinden bij den Buddy... het laat me niet los wat ik toch miszegd zou hebben... ons laatste gesprek heb ik woord voor woord zitten uitkauwen en ik kan echt niets vinden... het laat me niet los... ik ben loslippig en soms ironisch en sarcastisch... mea culpa... maar nooit en nooit met de bedoeling iemand te kwetsen... of vergis ik mij?
Sorry mensen voor deze klaagzang maar het zit me echt niet lekker... zoiets is een klap voor je zelfvertrouwen... ik ga me toeleggen op luisteren en zwijgen... voorlopig tenminste want lang ga ik dat niet volhouden... mea culpa... nogmaals!
Een moeder schreef eens een brief aan haar zoon die bij het leger diende.
BESTE ZOON,
Ik schrijf je deze brief om je te laten weten dat ik je schrijf.
Als je deze brief ontvangt hebt ge hem gekregen. Mocht je hem niet ontvangen verwittig mij dan zodat ik hem opnieuw kan versturen.
Ik schrijf nogal traag omdat ik weet dat ge niet snel kunt lezen.
Onlangs heeft je vader ergens gelezen dat de meeste ongevallen op nog geen kilometer van de woning gebeuren en daarom zijn wij verder weg gaan verhuizen.
Het juiste adres weet ik nog niet daar de vorige mensen het huisnummer hebben meegenomen.
Ik heb deze week een nieuwe jas voor u gekocht en zal hem naar jou toesturen, maar nonkel Jef heeft gezegd dat de knopen te zwaar zijn en het dus meer zal kosten om hem op te sturen, daarom heb ik de knopen er af gesneden en ze in de zakken gestoken.
Van nonkel Isidoor die verleden jaar overleden is hebben we ook niets meer gehoord.
Het goede nieuws is dat je vader op zijn werk promotie heeft gemaakt.
Hij heeft nu 500 mensen onder zich daar hij het gras afrijdt op het kerkhof hier in de buurt.
Je zus Julia, je weet wel die met haar man getrouwd is, is bevallen.We weten echter niet of het een jongen of een meisje is, en dus weten we ook niet of je een tante of nonkel zijt geworden.
Als het een meisje is zou je zuster haar naar mij noemen maar ik vind het toch raar om tegen mijn kleinkind mama te zeggen.
Vorige week heeft je broer Jules zijn autodeur dichtgeslagen terwijl zijn sleutels nog op het contact zaten, en dus is hij met de bus naar huis moeten rijden om zijn reservesleutels te gaan halen om ons uit de auto te kunnen laten.
Mocht je Magriet zien doe haar dan de groeten, als ge ze niet ziet moet ge niets zeggen.
Nu ga ik sluiten met veel groetjes.
JE LIEFHEBBENDE MOEDER
P.S. ik wou nog wat geld opsturen maar had de envelop al dichtgeplakt.
Teneinde deze alweer regendag wat op te fleuren ben ik in de moppenbak gedoken... ja 't manneke is alleen op stap en ik geniet van de rust hier... hieronder enkele mopjes om jullie "zon"dag wat op te krikken.
Een wat oudere man, 65+, loopt een juwelierszaak binnen met aan zijn arm een beauty van een jonge dame. Hij zegt tegen de juwelier dat hij iets speciaals zoekt voor zijn vriendin. De juwelier kijkt in zijn voorraad en brengt een ring van 5000 euro. De man zegt: "Nee, ik zoek iets nog specialer". De juwelier gaat naar achter en komt terug met een ring van 25000 euro. De ogen van het meisje glinsteren en ze is er helemaal opgewonden van, bij het zien van deze ring. Deze wordt het!" zegt de man. De juwelier vraagt hoe de man dit wil gaan betalen. Hij krijgt als antwoord: "Met een cheque, en ik weet zeker dat je wilt weten of het geld er is, dus als u maandag morgen de bank even belt om te vragen of de cheque gedekt is, kom ik de ring maandagnamiddag wel ophalen. Hier.... dit is mijn telefoonnummer". Maandagmorgen belt de juwelier de oudere man op en vertelt dat het geld niet op de rekening staat. De oudere man antwoordt: " Dat weet ik wel, maar zal ik je is iets vertellen! Ik heb een schitterend weekend gehad!!"
Ik: Laten we er eens een mooi weekend van maken ! die van ons: Da's een fantastisch idee ! ! Ik: Goed, dan zien we elkaar maandag terug ! ! ! En kwaad dat ze was........
Olympische gedachte! Joske komt thuis van school, en vraagt aan zijn ouders: "Is "overspel " een sport ? Uitspraak van de moeder: 'Bij overspel zijn er geen winnaars, enkel verliezers.' Reactie van vader: "Maar deelnemen is belangrijker dan winnen."
Ziezo dat is mijn bescheiden bijdrage... elke dag een appel (een banaan mag ook) en een lach en we kunnen de boze wereld trotseren.
Watte... ja wat ga ik hier weer eens uit m'n duim zuigen... volgens la mamma heb ik nooit geduimzuigd en ik heb het er nog altijd moeilijk mee... gisteren een "blundertocht" gemaakt met de club van Antwerpen tot Charleroi... dat was de hele rit rijden en naar onze gids luisteren die alle onderweg tegenkomende blunders van regering en stadsbestuurders uit de doeken haalde... soms hilarisch... soms gewoon tragisch... je vraagt je af welke knappe koppen die dingen toch bedachten... tja!
Het weer viel nog mee... das ook al een +punt... de warme lunch was ook heel eetbaar en gezellig... het gezelschap super gezellig... wat moet je meer hebben... was toch blij weer thuis te zijn... ik ben blijkbaar niet gemaakt om de hele dag te moeten luisteren en praten... trouwens van de hele dag op je derrière te zitten wordt je ook moe.
Wat de dag van morgen gaat brengen moeten we nog afwachten... vandaag staat er een stevige bries... en morgen verwachten we de man die de keukenkraan komt vervangen... na de WC's de kraan want die staat al eeuwen lang te lekken en water is ook duur... dat wordt weer geen petanque voor mij... er moet iemand thuis blijven nietwaar en ik offer me met graagte op... àlles voor het goede doel.
De zomer is begonnen en alles lijkt te blijven zoals het is... nat en winderig... ik mopper ook wel eens maar lijd diep mee met allen die nu aan de zee of in de ardennen zitten op vakantie... ik heb het vaak genoeg meegemaakt vroeger... je leeft met man en kinderen mee naar die vakantie en wat krijg je dan... water en wind... en dat voor je zuurverdiende geld... ellendig toch.
Vandaag neem ik het rustig... t.t.z. ik ga de hort niet op... doe wat nodige klussen in huis... breng hier de wereld op de hoogte van m'n doen en laten... hm hm... en straks kijk ik nog maar eens naar een herhaling van Midsomer Murdens... ik ben nl. gek op die serie... het romantische Engelse landschap doet wonderen voor m'n gemoedsrust... het muziekje erbij vult dat aan... ik zit te wachten tot de door de regisseur betaalde uil zijn kreet laat horen... en tel de moorden... met minder dan 3 ben ik niet tevreden... maar gewoontegetrouw... op de Engelsen kan je rekenen... zijn het er 3 of soms wel 4 en dàt is smullen dan.
Ik wens jullie allen een warme genoeglijke zomernamiddag en trek me terug in mijn eigenste schelp.
Teneinde deze sombere natte dag wat op te fleuren geef ik jullie een staaltje van de hedendaagse aangepaste sex voorlichting... dit voor degenen die het nog niet door hadden hoe heel die toestand eigenlijk in elkaar zit.
"Papa ? Zeg me eens, hoe ben ik ontstaan ? "
"Wel mijn kind die vraag moest er eens van komen en waarom niet vandaag? Luister goed!
Papa en mama zijn elkaar tegengekomen in een internetcafé. Papa heeft in de toiletten van dat internetcafé een verbinding gemaakt met mama. Op dat moment heeft mama een paar downloads gekregen van de memorystick van papa. Toen papa klaar was met het uploaden, stelden we vast dat we geen firewall hadden gebruikt. Aangezien het te laat was om te cancelen of te deleten, zaten we na negen maanden met een virus !!!" .
We klagen nu met zijn allen over het slechte weer maar valt het jullie niet op dat we dubbel genieten van die enkele zonnige dag er tussendoor... wat heb je aan wekenlange strakke blauwe luchten... stikvervelend toch... geef mij maar een azuren hemel met van die schattige witte wolkjes er tussen gestrooid... niet teveeel natuurlijk... één enkele grijze wolk erbij ergens in de verte houdt het dan weer spannend... zou het of zou het niet... deze lange inleiding om jullie te vertellen dat ik gisteren een genotdag heb gehad... hoezo... ik wilde eigenlijk vandaag vrijdag de stad intrekken maar toen ik hoorde dat het weer noppes ging worden heb ik rappekes mijn plannen aangepast... de was de was gelaten... de strijk idem... 't manneke op 't schap gezet... en ben de koekestad ingetrokken... lekker kuieren op de Meir... winkel in en uit... alles bekijken en betasten... enne niks kopen... aiai... het wordt hoe langer hoe moeilijker iets te vinden dat past bij een belegen dame zoals ik... wat zie je zoal... ultra korte rokjes met uitbundige bloemenprint en frutsels... zéér nauwe bloesjes... vestjes die je niet kan dichtknopen zo smal... ik keek en keek en zag rondom mij allemaal dames lopen... jonge en oudere... die stuk voor stuk met die nauwe spannende dingen liepen te pronken... "love handles" oftemet "bourrelets" of "zwembandjes" in overvloed... het zal wel aan mij liggen maar aangezien ik niet volmaakt gebouwd ben hou ik ervan m'n onvolkomenheden zo goed mogelijk te verbergen... wat niet zo makkelijk gaat met de huidige mode... je kan je natuurlijk ook laten aankleden in een dure boutique maar dat laat m'n budget niet toe... ofwel kan je de bomma-afdeling afschuimen maar na een enkel rondje degelijke truien en vesten bekeken te hebben ben ik met lege handen... zere voeten en volle portemonnee naar huis getogen... mijn voeten waren me dankbaar voor hun crockskes en 't manneke voor m'n zuinige tocht... en ik heb genoten van de zon en de vrijheid... iedereen content.
Wat is me dà... is dat nu die langverwachte zomer... wij zijn vandaag toch naar de golf getogen want Laura liet zich met tussenpozen zien... we hebben één ronde gedaan met op het laatst dreigend gerommel boven ons... toen we aan de laatste loodjes waren gekomen barste het onweer in alle hevigheid los maar wij zaten lekker droog met een portoke voor onze neus en hebben ons geweldig geamuseerd... je weet hoe dat gaat... als de wijn is in de man (of vrouw) worden de remmen losgegooid... enfin... het was plezant... het bleef ook niet bij één portoke he... neeje... op één been kan je niet staan zeiden mijn wijze oudere familieleden altijd en ik heb hun raad altijd ter harte genomen... pluk de dag en geniet ervan.
Zo dadelijk gaat mijn wederhelft zijn kaartvrienden vervoegen en ik geniet al bij voorbaat van mijn rustige vrijgezellenavond met film naar eigen keuze... als ik de kat ook nog buiten krijg kan mijn dag niet meer stuk.
Zondag kregen we vrienden te eten en ik dacht ze te verwennen met een uitgebreide aperitief in plaats van een voorgerecht maar owee viel dat tegen... vriend was de dag ervoor op trouwfeest geweest en moest recupereren van de gedane uitspattingen en vriendin moest maandag een infiltratie ondergaan wegens rugproblemen en mocht geen alcohol drinken... mijn programma viel dus ietwat in duigen... gelukkig viel het hoofdgerecht en het dessert in de smaak zodat alles nog niet verloren was... maandag was het opruim- en poetsdag zodat ik vond dat ik vandaag wel een verwendag verdiend had... wat de rest van de week gaat brengen zullen we nog moeten afwachten... misschien nog eens gaan shoppen... we zien wel.
In afwachting en in de hoop op betere en drogere tijden groet ik jullie met een brede zwaai en grijns.
Het is me gelukt... na lang aandringen bij sennet ben ik toch nog op m'n blog geraakt... dat aandringen kwam door een dringend verzoek om niet meer op regen te roepen wat ik bij deze ga doen... dus lieve hemelbewoners...jullie mogen nu stoppen met al dat water te verspillen... onze plantjes hebben genoeg gedronken... onze poezen en hondjes beginnen het op hun seskes te krijgen van al dat nat... de vakantiegangers willen ook nog eens even buiten kunnen komen... de koeien in de weiden geven alleen nog waterige melk... en onze schildpad kwam me daarstraks vertellen dat hij er ernstig over denkt weer de grond in te kruipen want hier vindt hij het maar niks... dan zal ik het nog niet hebben over al die sukkelaars die buiten moeten werken... ik weet niet of jullie daarboven een kalender bezitten maar HET IS ZOMER he!
Voilà meer kan ik niet doen... ik heb gelukkig geen dringende afspraken buiten de deur dus blijf ik lekker droog zitten... wat rondlummelen... kleine klusjes afhaspelen... boek lezen... wat met den Buddy spelen... de kat plagen... 't manneke op zijn zenuwen werken... wat ik NIET doe is uit het raam staren en druppels tellen... nee zo gek krijgen ze me niet gisteren kwam onze ruitenwasser nog eens opdagen... die man zie je nooit bij helder weer... nee die wacht tot het gaat regenen en dan is hij er... is letterlijk en figuurlijk geld in 't water smijten... wat de volgende dagen ons gaan brengen wachten we geduldig af.
Joepieeeeee... het regent...onze tuin ligt er smakkend en gorgelend bij... blij dat hij weer eens wat te drinken krijgt... 't manneke is naar de golf... dat bewijst dat de man toch wel een ietsie pietsie geschift is denk ik... tenminste hij zègde dat hij naar de golf ging... hmhm... whatever... ik zit zalig droog te genieten van een ongestoorde zondag... heb zonet een strijk gepleegd en zit nu nóg meer te genieten van een zuiver geweten... taak volbracht... jullie kennen dat gevoel wel... je zit je op te peppen om aan zo'n vervelend werkje te beginnen en als het dan eindelijk gedaan is... OEF... onze Poekie ligt te snurken op ons bed... ze wilde eerst perse naar buiten maar owee viel dàt tegen... kloddernat kwam ze luid klagend binnengestormd en toen ik met haar "afdrooghanddoek" kwam aanzetten liet ze zich gewillig afdrogen... morgen nog zo'n natte dag... goed voor wat noodzakelijke boodschappen... en dan kunnen we weer gelucht worden... ben benieuwd hoe 't manneke hier gaat binnenkomen... moest hij droog zijn dan leg ik hem op het rooster en pas wat marteltechnieken toe... na ontelbare politiefilms te hebben gekeken ben ik intussen een expert geworden... te hopen voor hem komt hij ook kloddernat binnen en dan gebruik ik de "afdrooghanddoek" van de poes nog maar eens... er zullen nog wel wat haren aankleven maar die paar extra kan man wel gebruiken... en nu keer ik terug naar m'n boek... tot later!
Na een week van zwoegen kom ik even boven om adem te scheppen... dat zwoegen was weer voor de club... dan kregen we eindelijk eens een zomerweertje... kwam onze voorzitter met een haastbestelling opduiken... die man weet elke keer weer zijn momentum te kiezen... maar hij kan het zo charmant vragen dat ik ook weer elke keer bezwijk... enfin na inderhaast de gevraagde brieven getikt en de ledenlijst bijgewerkt te hebben... copies te hebben laten maken en het hele boeltje in enveloppen te stoppen kon ik eindelijk vrijdag de stad intrekken... en wat meer is... gekleed in jeans en bloesje... zomaar... zonder jas... ongelooflijk wat een zalig gevoel... ik heb wèl een plu en een vestje meegesjouwd want ik ben altijd op alles voorbereid... daarom ga ik ook nooit de deur uit zonder m'n beste lingerie... men kan nooit weten he... mensenlief wat een drukte alweer... ik vraag me elke keer weer af of er eigenlijk nog iemand werkt... na enkele uren winkelgenot met als resultaat brandende voeten ben ik naar huis getramd met mijn trofeeën... twee bloesjes... één hanger... en snoep voor 't manneke als zoenoffer.
Na de petanque deze voormiddag nog wat blijven plakken met een drankje... dan naar de supermarkt om voer in te slaan voor mijn huismuizen want die piepten van de honger... en dan zalig in de tuin gaan liggen met een boek... spannend boek... ik zou het niet weten want ben in slaap geduikeld... en na dit blogje stap ik m'n bed in want morgen is het vroeg dag voor de minigolf... volgende week is weer helemaal volzet... laat ons hopen dat dit zomerweertje nog even bij ons blijft... slaap wel blogmaatjes!
Gisteren waren we uitgenodigd op een dineetje voor de verjaardag van een stel vrienden... het restaurant... in nostalgische 30-jaren stijl... zag er gezellig uit... als aperitief dronken we een cava... als voorgerecht nam ik carpaccio gevolgd door asperges met gerookte zalm en garnaaltjes... ja Natoken... het waren wel degelijk kleine garnaaltjes ... hierna een crème brulée met een koffie ter afsluiting... twee glaasjes rode wijn... nu moet je toch bekennen dat dit niet overdreven schrokken is... waarom voelde ik me nadien dan zo opgeblazen en amechtig... ik was werkelijk opgelucht toen we met goed fatsoen naar huis konden om een onrustige nacht te beleven... ik ga dit natuurlijk niet aan onze vrienden vertellen en die lezen m'n blog toch niet... 't manneke had heel iets anders gekozen en die voelde zich ook niet in zijn hum... op het laatste zat hij me met ietwat glazige blikken aan te staren... we zijn deze nacht om de beurt het bed uitgewipt om even in de badkamer te verdwijnen... hij is gaan golfen maar ik niet... heb het rustig aan gedaan en voel me wat beter nu... wat de aankleding van de schotels betreft heb ik niets aan te merken... alles lag schilderachtig uitgespreid in enorm grote borden... de carpacio in een "bedje" van rucca... de asperges in een "sausje" van mousseline... de schotels van de anderen zagen er al even verleidelijk uit... het "wijntje" was lekker... het is me echt een raadsel... ik zou jullie het adres wel willen doorgeven maar ik ben wat weigerachtig... het "dineetje" ligt me nog altijd wat zwaar op de maag... onze vrienden zijn er al verscheidene keren geweest... ook met familiefeestjes... en waren vol lof... het zal dus wel aan ons liggen.
Het zal Natoken wel opvallen dat ik hier ook verkleinwoordjes gebruik... haha... ik kon het niet laten wat olie op het vuur te gooien... maar het stoort mij ook wel dat onnozel gedoe van die chefkoks... ze komen aan tafel uitleggen wat er allemaal in het bestelde gerecht zit en hun uitleg duurt langer dan het opeten zelf... dan heb je ook nog eens af te rekenen met een "soupçon" van dit en een "soupçon" van dàt... als je dan eindelijk de schotel voor je neus hebt staan zit je de hele tijd naar die "soupçons" te zoeken... met een dijk van een frustratie als je de beloofde smaakjes niet kunt herkennen... mij werd altijd ingeprent als kind :"doe maar gewoon dan doe je al zot genoeg".
Waar ik me meer zorgen over maak is dat 't manneke zich tegenwoordig altijd moe voelt... hij die altijd een en al beweging en drukte was... hij is ook afgevallen al eet hij normaal... vandaag wilde ik het eenvoudig houden en maakte spaghetti... dit om onze geteisterde maag wat te ontzien... hij is erop aangevallen als een uitgehongerde en heeft zich nog eens royaal opgeschept... en zijn "kriek" smaakt hem nog altijd even goed... dus???
Juich brave christenen want de Heer is verrezen... teneinde dit op passende wijze te vieren hieronder enkele grepen uit verbluffend creatieve opstellen... geniet maar met mate :
Prachtige opstel-zinnetjes....
Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen.
We hadden veel werk, want er waren boterkoeken voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden.
Velen gaan naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder.
We mochten spelen met oude kleren van mijn grootouders die netjes gewassen en gestreken in hun kist liggen.
We mochten een karretje maken met de overschotjes van grootvader.
Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) - De beenderen komen samen op het kerkhof.
Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen.
.. gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is.
Omdat het zo'n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen.
Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf.
Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer.
Ik denk dat ik al lang dood zal zijn tegen dat ik tachtig jaar ben.
Als grootvader nog leefde, zou hij zich doodgelachen hebben.
Zus heeft pilletjes gekregen voor de afgang van de dokter.
Ik ging mijn neef bezoeken die ziek was om hem geluk te wensen.
We gaven haar een klein pakje met een grote theepot erin.
Mijn zus was verkleed als verpleegster. Dat was gemakkelijk, want ze isverpleegster.
"En nu, beste vrienden, gieten we het glas uit op onze dierbare jubilarissen."
We speelden een leuk spelletje en wie won was dan de winnaar.
Ik vind dat het gymnastiekuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is.
We mogen de speelplaats niet verlaten, want we zouden onder een auto kunnen lopen en verongelukken en daarvoor moeten we toelating hebben.
Hij vond de WC niet en gebruikte toen maar zijn zaklamp.
Er waren veel Engelsen aan de kust, vooral Duitsers.
Op een mooie dag in de vakantie toen het eens slecht weer was ...
De vissen namen vlug de benen, toen ze de vissers hoorden aankomen.
.. waar niks meer overgebleven is van al wat er te zien is.
We zagen in de dierentuin apen, olifanten, giraffen en ook twee zustertjes waar iknog bijgezeten heb in dekleuterschool.
Het was een goede chauffeur. Met zijn ene hand stuurde hij, en met zijn andere zong hij liedjes.
Tegen de avond kwamen we aan onze laatste rustplaats.
Door de grote droogte zagen we overal lege plassen staan.
Eerst vulden we onze buik en toen onze emmertjes met zand.
"We zullen hem de kop inslaan", siste de bandiet, "of als dat niet helpt, een andere remedie."
.... en opeens begon mijn hart te kloppen ...
Ze schoten hem dood, juist toen hij een nieuw leven wilde beginnen.
"Schiet eerst het licht uit", snauwde de boef, "dan zullen we zien!"
Agenda: "Tegen morgen; de postbode verder afmaken."
"Ik herinner het mij niet meer zo precies, maar in elk geval: het was onvergetelijk."
De vissen steken de handen uit de mouwen om eitjes te leggen.
De vogels leggen eitjes en na enkele dagen beginnen ze al rond te fladderen.
Het wordt stilaan warmer, ik voel dat aan de kleren die ik uitgelaten heb.
Mijn vriend houdt parkieten, kippen, Spaanse ratten, vier zussen en eenmotorboot.
We hebben een huis van ongeveer drie verdiepingen.
Ik lees het liefst sprookjes die echt gebeurd zijn.
Sommige mannen gaan naar het café om hun gestorven vrouw te verdrinken..
Ik denk later ook te trouwen met een vrouw die veel houdt van beesten zoals ik.
Vader speelt het liefst met moeder, maar hij verliest dan altijd.
Een deel van de raket vliegt naar de maan, en de rest is dan natuurlijk naar de maan.
We gingen naar Oostakker met een hele bende bedevaartgangers en gangsters.
Voor kippen is eieren leggen een hoofdzaak.
De rijken komen met hun auto, maar de gewone mensen met een paraplu.
Hij is uit het venster op de vierde verdieping gesprongen, omdat hij te diep in de put zat.
Gelukkig dat alle rode lichten groen waren.
Aangezien ik hieraan niets meer toe te voegen heb wens ik jullie allen nog een prettige dag
Soms betrap ik mezelf op zeer rare gedachten... welke dat zijn hou ik voor mezelf teneinde niemand te choqueren... ik ben ook een gewillig slachtoffer om enquetes in te vullen... toen den Buddy zojuist "Wetenschap in Beeld" naar mij doorstuurde en er een quiz bijstond getiteld "hoeveel Neanderthaler zit er in U"... lap... dat was het nu juist wat ik wilde weten... nieuwsgierig zoals ik ben begon ik eraan... gaandeweg vond ik toch dat er wel hélé rare vragen bijstonden maar soit... een quiz is een quiz dus dobberde ik dapper verder... net toen ik me wel héél ongerust begon te maken over mijn "roots" kwam het einde in zicht met als ontknoping dat het om een grap ging... hahahaha... ik heb dan ook maar eens groen gelachen en zit hier nu... nog altijd niet zeker over hoeveel Neanderthaler er nu in mij zit.
Voor de rest is er van het westelijk front geen nieuws... ik zit me al weken op te werken tot een tochtje shoppen maar als ik dan naar die grijze natte lucht kijk ontbreekt me de moed me op te tutten... zaterdag wèl terug gaan petanquen en zondag minigolfen... dinsdag is weer in het water gevallen... letterlijk... 's avonds was het mannen-kaartavond bij ons... donderdag "misschien" naar de golf als het niet giet... en vrijdag wat noodzakelijke boodschappen... dan hopen op een droog weekend... voor zaterdagavond werden we uitgenodigd door vrienden om hun verjaardag te vieren in een restaurant... hij 80... zij 75... man man wat worden we oud.
Het manneke is stilaan de Polo baas te worden... t.t.z. hij deed al enkele tijd het alarm niet meer loeien... sluiten en openen van de portieren is blijkbaar nog altijd een probleem... het lukt hem alleen als hij alle knopjes één voor één heeft geprobeerd... uiteindelijk komt hij dan wel bij het goede terecht... gelukkig maar... als ik wil meerijden sta ik wel 10 minuten te wachten tot hij het bijrijdersportier open heeft gekregen... gggrrrr... die lelijke schaafwonde die hij ons Poloke heeft toegebracht de eerste week moet wel bijgewerkt worden... zoon heeft de lak gaan bestellen... lak met de originele kleurcode... en die staat nu te wachten hier tot het droog en windvrij weer is... ben benieuwd of het nog voor dit jaar wordt... dat spuitwerk moet wel buitenshuis gebeuren en er mag geen stofje inkomen voor het volledig droog is... amaaaaai... mijn volgende taak is een goeie loodgieter te vinden die onze versleten WC's kan vervangen... want we zijn hier nog niet aan de "nief petatjes" zenne... 't manneke is momenteel de deur uit en ik ga van de rust profiteren om me eens lekker in een boek te verdiepen... gisteren van de bib 10 boeken meegebracht... njamnjam!
Met een groot vet OEF neem ik afscheid van deze week die ik voornamelijk in wachtkamers van dokters heb doorgebracht... alsof het niet genoeg was dat ik mijn arme lijf langs alle kanten moest laten bepotelen en bekijken moest ik ook nog als morele steun en spreekbuis met 't manneke mee want die was weer in alle staten omdat hij zich een beetje ijl in het hoofd voelde... ik vertelde hem dat dit mij regelmatig overkomt maar dat nam hij niet aan... dat van hem was natuurlijk veel erger... ik heb dan maar weer een visite gepland voor deze namiddag en... geloof het of niet... nadat hij de hele week had rondgelopen met een gezicht als een oorworm (hebben die eigenlijk gezichten)... en mij danig op de zenuwen had gewerkt... hij was er ook van overtuigd dat hij een dodelijke ziekte onder de leden had omdat hij 2 kilo vermagerd was... iets waar sommige mensen een gat in de lucht voor zouden springen... kwamen we bij de dokter aan en hij voelde zich kiplekker (nog zo'n stomme uitdrukking, ja kip IS lekker maar hoe zo'n beest zich voelt weet ik niet)... nadat de dokter hem wat had beklopt en betast was zijn oordeel dat hij niks mankeerde... gggrrrr... toen we buitenstapten klopte de dokter me op de rug en wenste me "sterkte"... hoe wist die man het... en ja toen ik begon uit te rekenen wat al dat doktersgedoe ons al had gekost voelde ik me ietwat flauwtjes worden... zal ik maar een bezoekje bij de dokter plannen... die man moet tenslotte ook leven nietwaar.
Eerst en vooral een welgemeend sorryyyyyy voor de late aflevering van mijn persoonlijke nieuwskrant... hoe het komt... wel ik ga jullie dat eens rap vertellen sè... dat komt omdat ik gewoon een lui en lamlendig vrouwmens ben... ja ik zit hier wel den Buddy te ambeteren maar een blog ineen flansen is me teveel moeite... het is ook zo dat ik een beetje in de zenuwen zat voor dat maagonderzoek... zeg nu zèlf... het is helemaal geen blij vooruitzicht dat ze je een slang in je slokdarm gaan duwen om licht te laten schijnen in je binnenkant... ik dus met toegeknepen billen naar de kliniek... het is ook moeilijk wandelen zo... ... dit terzijde... na het verplichte lang wachten was hij eindelijk beschikbaar... de dokter zèlf viel wel mee... een wat oudere heel vriendelijke man die me vroeg of ik schrik had voor het onderzoek... mij werd ingeprent nooit je schrik te tonen en zeker niet aan een man... ... wat doe je dan... je duwt je schouders naar achter en je borst vooruit en zegt... JA... dan kreeg ik het aanbod om me een spuitje te geven maar dan moest ik zowat een uur blijven liggen daar... ik heb dat spuitje dan maar afgeslagen... dat gaf wel een knal... ... en heb me heel moedig op de behandeltafel neergevleid... toen ze dat ding in mijn keel begonnen te proppen ben ik driftig gaan denken aan allerlei meer aangename zaken zoals de strijk die op me wachtte thuis en de kat die nog moest ontvlooid worden zodat de tijd heel vlug verliep... toen ik de dokter hoorde zeggen dat het erop zat en de slang eruit mocht wilde ik slikken van opluchting maar was vergeten dat ik niet kon slikken door de verdovende spray in mijn keel... het resultaat valt nogal mee... lichtelijk ontstoken slokdarm en maag... geen ernstige problemen... ben nu deze ochtend bij de huisarts geweest voor aangepaste medicatie en afwachten maar... vrijdag wacht me de gynaecologe die mijn andere kant gaat bekijken... zo blijven we bezig!
Door de rugproblemen van 't manneke is hij al enkele maandagen niet naar biljart gegaan waardoor ik geen zeggenschap kreeg over de TV... elke dag sport en nog eens sport... morgenavond zou hij gaan kaarten... joepieeeee kan ik nog eens een filmke meepikken... wij zijn ook niet gaan petanquen of golfen door het verre van aangename weer... het wordt stilaan tijd dat ik nog eens gelucht wordt voor er schimmel groeit... morgen zou het weer regenen... woensdag komen de kinderen eten... zit ik weer aan mijn potten en pannen gekluisterd... vrijdag weer dokter... wat is het leven toch boeiend... bwaaaaaaaaah!
Druilerig is het weer en druilerig voel ik me ook... ik voelde me de laatste tijd al niet zo schitterend maar door al die heisa met 't manneke moest ik wel standhouden... nu het ergste achter de rug is... hij is thuis en is aan kinesitherapie begonnen... ben ik enigszins ingestort... niet dat ik lag te zieltogen maar kreeg wel een opstoot van een kwaal die me regelmatig overvalt met name geweldige pijnen in de lendenstreek... zodanig dat ik me gewoon niet recht kan houden... alleen plat liggen verlicht de pijn... de vorige keer is gal en lever onderzocht en goed bevonden... volgende woensdag laat ik maag onderzoeken... die pijn moet toch ergens vandaan komen... volgens de dokter zit het op de spieren maar ik ben niet overtuigd... dus... afwachten maar... vandaag gaat het ietsje beter... ik kan al een uurtje opzitten... daarom even de blogronde gedaan... maar lang hou ik het nog niet vol... ik ga nu weer even plat... daaag!!!
En het is nog niet gedaan... gisteren belde 't manneke dat ik hem kon komen halen in de kliniek... ik zegde hem dat hij moest wachten in zijn kamer... ik zou inpakken... op het bureau daar de nodige eventuele plichten vervullen en dat onze buurman/vriend ons aan de ingang zou komen oppikken... toch eenvoudig nietwaar... niet voor mijn echtgenoot dus... wie zie ik met een zak aan de bushalte staan... gggrrr... wij weer in sukkelpas naar de kliniek... ik alleen naar boven... zie dat hij de helft van zijn spullen heeft laten liggen... ook de leren tas waar ze in hadden gezeten... dan naar het bureau... dat gedaan zijnde naar de uitgang waar ik buurman bel... er staan comfortabele zetels in de hal daar maar blijft hij zitten... nee... wil perse buiten staan wachten wat mij verplicht ook buiten in de wind te gaan staan uitwaaien... gggrrr... thuis gekomen vind ik een briefje van de postbode dat er een pakje werd aangeboden en dat pakje ligt nu op het postkantoor... groot vraagteken... welk pakje... we hadden niets besteld... zonet telefoon van de verzekering dat ze bij vergissing een nieuwe nummerplaat hebben aangevraagd die nu onderweg zou zijn... fout van hun kant en de kosten worden vergoed... gggrrr... we hebben nog maar enkele maanden geleden een nieuwe nummerplaat moeten kopen en dat ging niet bepaald vlotjes... vraagteken opgelost... dat pakje zal die plaat zijn... nu weer een duplicaat laten maken en de documenten aanpassen... gggrrr... die Polo kost me een stuk van mijn al niet meer zo lang leven... na meer dan 50 jaar met hetzelfde nummer te hebben gereden kost het me nog steeds moeite het nieuwe te onthouden... dat begon zo stillekesaan in mijn hersenpan te blijven plakken en WHAM kunnen we weer beginnen... gggrrr... straks met 't manneke naar de dokter... zal weer kinesist worden denk ik... nu zit ik te wachten op de volgende gebeurtenis... RARARA wat gaat het worden?
gisteren kwam onze ruitenwasser nog eens opdagen... die man zie je nooit bij helder weer... nee die wacht tot het gaat regenen en dan is hij er... is letterlijk en figuurlijk geld in 't water smijten... wat de volgende dagen ons gaan brengen wachten we geduldig af.
... hierna een crème brulée met een koffie ter afsluiting... twee glaasjes rode wijn... nu moet je toch bekennen dat dit niet overdreven schrokken is... waarom voelde ik me nadien dan zo opgeblazen en amechtig... ik was werkelijk opgelucht toen we met goed fatsoen naar huis konden om een onrustige nacht te beleven... ik ga dit natuurlijk niet aan onze vrienden vertellen en die lezen m'n blog toch niet... 't manneke had heel iets anders gekozen en die voelde zich ook niet in zijn hum... op het laatste zat hij me met ietwat glazige blikken aan te staren... we zijn deze nacht om de beurt het bed uitgewipt om even in de badkamer te verdwijnen... hij is gaan golfen maar ik niet... heb het rustig aan gedaan en voel me wat beter nu... wat de aankleding van de schotels betreft heb ik niets aan te merken... alles lag schilderachtig uitgespreid in enorm grote borden... de carpacio in een "bedje" van rucca... de asperges in een "sausje" van mousseline... de schotels van de anderen zagen er al even verleidelijk uit... het "wijntje" was lekker... het is me echt een raadsel... ik zou jullie het adres wel willen doorgeven maar ik ben wat weigerachtig... het "dineetje" ligt me nog altijd wat zwaar op de maag... onze vrienden zijn er al verscheidene keren geweest... ook met familiefeestjes... en waren vol lof... het zal dus wel aan ons liggen.
... wat doe je dan... je duwt je schouders naar achter en je borst vooruit en zegt... JA...
... en heb me heel moedig op de behandeltafel neergevleid... toen ze dat ding in mijn keel begonnen te proppen ben ik driftig gaan denken aan allerlei meer aangename zaken zoals de strijk die op me wachtte thuis en de kat die nog moest ontvlooid worden zodat de tijd heel vlug verliep... toen ik de dokter hoorde zeggen dat het erop zat en de slang eruit mocht wilde ik slikken van opluchting maar was vergeten dat ik niet kon slikken door de verdovende spray in mijn keel... het resultaat valt nogal mee... lichtelijk ontstoken slokdarm en maag... geen ernstige problemen... ben nu deze ochtend bij de huisarts geweest voor aangepaste medicatie en afwachten maar... vrijdag wacht me de gynaecologe die mijn andere kant gaat bekijken... zo blijven we bezig!
