Even een klein verslag over het doktersbezoek deze voormiddag... na heel wat gepor en geduw op zeer pijnlijke plekken vertelde de dokter me dat hij denkt aan de gal en/of de pancreas... morgen scan en echo laten nemen en dan weer bang afwachten.

Doemme toch... het is hier altijd wat... een mens wordt er zo moe van.

Gisteren belde zoon (doet ie elke dag de schat) om te vragen hoe het met ons gaat... na het bijpraten vroeg ik naar zijn twee oogappels nl. poes en woef... en dan barst hij los in vreugdegezang... poes heeft woef al geleerd dat hij niet in haar kamer mag komen en die blijft dan braaf in de deuropening zitten... hij  (de woef) is een bron van vermaak voor zoon... speels tot en met en zoooooooooo vriendelijk... ik heb hem gezegd dat hij binnenkort moet langskomen met dat grote beest om vriendjes te worden... maar eerst moet ik me wat beter voelen... en 't manneke heeft ook eens nagedacht en gezegd dat hij wil afspreken met zoon op de hondenweide om Kiko te leren kennen... so far so good... we zien wel.

08-10-2015 om 14:06 geschreven door Myette

Na een hele week plat liggen... ja dat is de enige houding die me dan enig soelaas geeft... ben ik in zoverre beter dat ik wat kan rondkrabbelen en wat kleine (heel kleine) klusjes doen... toen 't manneke aan de sukkel was nam ik de boel in handen en ik vrees dat ik wat heb overdreven... vergeet altijd dat mijn twintiger jaren al heel ver achter me liggen... de pijnen die ik nu heb kan ik niet thuisbrengen... ze zitten zowat overal vanaf mijn middel naar boven... heb maandag een botdensiteit laten meten en ga morgen met de uitslag naar onze huisarts... nieuwsgierig zoals ik ben ben ik gaan piepen naar de uitslag op mijn PC maar het is wel Latijn-Grieks voor mij... zag ergens een woord staan dat me niet beviel nl. "zware en nog iets" en aangezien mijn papa gestorven is door een wervelbreuk veroorzaakt door osteoporose zit ik nu met een ei van het formaat "struisvogel"... zowat 7 jaren geleden werd bij mij osteoporose van de onderruggewervels vastgesteld... ik neem sindsdien medicatie maar toch... de tand des tijds kan je niet blijven tegenhouden... dus afwachten maar.

Met 't manneke gaat het prima... die is onverwoestbaar... gelukkig maar want ik zou momenteel een invalide huisband er niet kunnen bijnemen... hij is zelfs heel bezorgd en wil me helpen zoveel hij kan... in de nood leer je je vrienden kennen zegt men altijd... echtgenoot en ik komen weliswaar in niets overeen... maar als puntje bij paaltje komt voel je toch de verbondenheid.

07-10-2015 om 11:05 geschreven door Myette

Even in het kort... manlief kreunt en zaagt... gisteren er nog een PV bijgekregen wegens te hoge snelheid de dag dat hij en zoon met de hond naar de dierenarts reden... dit in het kort.

Waar die "grrrrrr" voor staat is iets dat ik zonet in de krant las... nl. dat in Duitsland in een vluchtelingenkamp christenen geslagen en bespuwd worden door de fanatieke moslims... dit is toch een gruwel... worden ze vriendelijk binnen gehaald door christenen omdat ze hun eigen moslim hel ontvluchten en komen ze dan als dank hier de sharia wetten toepassen... en dan zou je niet mogen gruwen van die "religie"... wat je noemt "religie" ik noem het meer terrorisme en tiranisme en nog meer -ismen... ik weet dat sennet niet dient om aan politiek te doen maar soms wordt het me te machtig... wanneer gaan onze "leiders" eens inzien dat hier paal en perk moet aan gezet worden of we worden gewoon binnenkort als hun slaven behandeld... tijd dat de burger in opstand komt om de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen veilig te stellen.

En om in rust en vrede te eindigen... de zon schijnt en ik wens iedereen nog enkele genoeglijke dagen.

29-09-2015 om 09:54 geschreven door Myette

Even verslag uitbrengen voor ik mijn huisband ga vervoegen... vrijdag werd hij geopereerd en zaterdag belde hij me al om 10u om hem te komen halen... in de haast om weg te komen vergat hij natuurlijk zijn medicamenten... de rest had hij zelf ingepakt... 's avonds begon zijn wond wat te bloeden en zoals de meeste mannen... zij en bloed komen niet overeen... dus man in paniek... zondag geen vers bloed dus m

28-09-2015 om 19:52 geschreven door Myette

Deze voormiddag 't manneke naar de slachtbank geleid, t.t.z. naar de kliniek... naar gewoonte laten ze je daar ruim op tijd komen om je dan ook geruime tijd te laten sudderen... bij de bloeddrukopname had manlief maar liefst 20/8.. de verpleegster schrok er zelf van en herhaalde het, toen had hij 18, al wat beter maar nog niet ideaal... ze hebben hem dan een Temesta gegeven om te kalmeren... toen ze hem kwamen halen voor de operatie ben ik naar huis gewandeld... na de middag terug naar de kliniek en man lag de krant te lezen... maar hij had me amper gezien of hij begon te klagen over pijn... ik heb blijkbaar een heel slechte invloed op mijn wederhelft... ... de vorige keer was het een kijkoperatie met nauwelijks ongemak nadien... nu hebben ze hem gesneden en natuurlijk is dat pijnlijk... of hij morgen naar huis kan is dus nog af te wachten... we zien wel.

Voor de rest alles goed.

25-09-2015 om 18:54 geschreven door Myette

Ik ga hier weer geen klaagzang heffen... om te beginnen kan ik niet zingen... en ten tweede ik word moe van m'n eigen gezaag... wat gebeuren moet moet maar... vandaag wat van m'n oren gemaakt tegen de dakwerker en dat lucht ook al op... niet dat het iets uithaalt... we zitten nog altijd met emmers en vodden op ons terras want daar lekt het lekker door... wat secretaresse gespeeld voor 't manneke want die is bang van een telefoon... wat gewerkt voor de club... veel gezucht... morgen wat inkopen doen zodat we niet van honger gaan omkomen tijdens de hersteldagen van manlief... man zijn valiesje pakken... het is maar voor 1 nacht maar toch... eigenlijk zouden we morgen mee met de club voor een dagtocht maar dat hebben we afgezegd... trouwens veel goesting had ik al niet met dat pokkeweer dus daarom niet getreurd... ik ben nu bezig met prijzen vergaren voor het reinigen van de gasketel- en schouw... nog meer gezucht... een strijk gepleegd... dikke zucht... gekookt voor 2 dagen... de volgende dagen ben ik alleen en dan vergeet ik te eten... en nu gooi ik de handdoek in de ring en trek naar beneden in de hoop wat goeds op de TV te vinden... zal wel weer noppes zijn.

23-09-2015 om 19:59 geschreven door Myette

De laatste tijd zit het ons niet erg mee... nu moet 't manneke weer onder het mes... vandaag de dokter gesproken en ja het is weer zover... niettegenstaande hij vorig jaar geopereeerd werd voor een dubbele liesbreuk heeft hij het gepresteerd er weer een te kweken... dokter verstaat er niets van maar het is gebeurd... vrijdag moet hij binnen... het is wel een kleine ingreep maar toch... het houdt hier gewoon niet op en ik word er doodmoe van.

Gisteren kwam zoon me helpen de centrale verwarming terug in gang te krijgen want na herhaalde malen proberen gelukte het me niet... bij hem natuurlijk wel... gelukkig... want het begon hier wat frisjes te worden... hij was van plan zijn hond te muilkorven als hij bij ons kwam waarop man hem zegde dat hij niet van die hond gediend was... en waarop dan weer zoon woedend buiten stormde en ik stom achterbleef... stom ja omdat ik weer niet de bui over me heen wilde... zoals ik al zegde... ik ben het beu en moe.

Zelf zit ik al  weken met pijnen in de maagstreek... en ook de rug... wilde naar de huisarts maar die is natuurlijk weer voor de hele week weg op vakantie... weer pech.

Ik ga nu want het is één gezaag hier vandaag... sorry voor dit maar mij lucht het op het van me af te schrijven... raar toch.

21-09-2015 om 12:22 geschreven door Myette

Wij zaten in bange afwachting van het bezoek van zoon met zijn nieuwe hond... bang ja want 't manneke is bang van schepers en ik... ja ik eigenlijk ook een beetje... zoon kwam binnen met zijn hond... wat zeg ik... meer een wolf... een prachtig dier maar groot... en een muil met enorme tanden... hij raadde ons aan stil in onze zetel te blijven zitten en te wachten tot het beest ons zou benaderen... toen kwam hij met die hond naar mij en zei :"streel hem maar"... jawatte... ik stak mijn hand uit om hem te laten snuffelen en dat beest liet daar een lelijke grauw... gelukkig had zoon hem stevig beet... man en ik hebben bijna een uur stilletjes in ons zetelke gezeten terwijl zoon met de hond aan het dollen was... toen vroeg ik hem maar op te stappen en terug te komen als zijn hond wat meer manieren had geleerd... hij was wel teleurgesteld maar nam het nogal goed op tot... pa ook een duit in het zakje meende te doen en bits zei dat hij niet van de hond gediend was... en zoon is met ruzie vertrokken... toen ik man verweet dat hij beter had gezwegen kreeg ik ook de volle laag... GEZELLIG!

19-09-2015 om 22:14 geschreven door Myette

Voor ik de papieren induik... vandaag hadden we clubvergadering en dat betekent weer een nieuwsbrief voor onze leden plus aanpassing van de ledenlijsten... die brief vind ik niet erg maar al die namen en telefoonnummers en adressen en emailadressen nakijken en eventueel aanpassen is een titanenwerk... heb zonet 2 uren doorgebracht met de ingezonden leden-inschrijvingen na te kijken en ik zie er scheel van... daarom even verpozing.

Gisteren met vriendin de stad ingetrokken... het was geen onverdeeld succes omdat het alsmaar weer begon te drenzen... maar we hebben er het beste van gemaakt met een lekkere lunch... na wat gewandel en winkels bekijken iets gaan drinken... weer wat rondslenteren en nog een cafeetje binnen voor drankje en babbel... enfin aan babbel kwamen we niet tekort... ik had echter een lichte handicap... namelijk bij het binnen stappen van sommige winkels begon de scan te piepen... en wat nog genanter is bij het buiten gaan natuurlijk ook... en de fout zat bij mij maar waar heb ik nog niet kunnen ontdekken... mijn handtas was de boosdoener niettegenstaande ik al maanden met die tas rondsjouw en met dezelfde spullen erin... zal het ding nog eens moeten uitmesten... je krijgt dan wel argwanende blikken te verwerken... ik blijf dan staan en zet mijn onnozelste gezicht op... komt er geen reactie dan ga ik maar verder... en vriendin deed alsof ze niet bij mij hoorde... haha... toch nog gelachen.

Dat dak begint mijne nikkel uit te hangen... we wachten al 2 weken op die aanpassingen maar geen sjoege... we hebben iemand laten komen voor controle en die nam contact op met de aannemer... ik kreeg dadelijk een mailtje van hen om een afspraak te regelen... zonet gebeld en raad eens wanneer ze kunnen komen... en dit alleen maar voor controle en afspraak wat en wanneer er iets aan gedaan zal worden... 1 oktober... dan komt de aannemer kijken en wanneer het werkvolk dan gaat komen moeten we nog afwachten... al dik spijt van dat dak maar ja... in de lek zitten is ook niet alles.

17-09-2015 om 15:52 geschreven door Myette

Vrijdagavond kwam zoon ons opzoeken... ik verwachtte dat hij in zak en as zou zitten treuren thuis maar nee... ergens onderweg is hij harder geworden en hij blijft niet bij de pakken neerzitten... na een geweldige eerste uitbarsting komt hij tot bezinning en begint na te denken... zo ook nu... toen ik hem voorzichtig vroeg of hij thuis al had opgeruimd was blijkbaar al het puin al naar de container gebracht... huis gestofzuigd... kapotte deuren verwijderd en vervangen door deze die nog heel waren... en hij plande een nieuwe hond want... alleen gaan wandelen vond hij zielig en het huis was zo leeg nu... ik kon dit alleen maar aanmoedigen en we spraken af om de volgende dag naar het asiel te rijden waar hij zijn keus al had gemaakt... zo gezegd zo gedaan... hij en wij ook dachten die hond mee te kunnen nemen maar dat was buiten de inspectie gerekend... eerst komen ze controleren of de ruimte wel geschikt is... of je een tuin hebt... en zo verder... tussen zoon en hond klikte het perfect want na de kennismaking... die zowat een uur duurde... kwam zoon onder de modderpoten maar breed grijnzend binnen wandelen... het was weer even een teleurstelling toen we zonder hond naar huis moesten... de inspectie is intussen al geweest en hij werd goed bevonden en volgende vrijdag brengen ze de hond naar hem thuis... dan is zoon 4 dagen thuis en kan hij het dier observeren en desnoods tegen de poes beschermen (haha) of andersom... en wat wordt het ditmaal... een Mechelse scheper van net 12 maanden oud... volgroeid en zindelijk... ook nog heel speels wat zoon geweldig vindt... 't manneke zit hier al met een ei in zijn broek want hij wantrouwt schepers eigenlijk... maar ja schrik of niet we zullen hem ook moeten adopteren want zoon staat er op dat wij de bomma en den bompa blijven en vermits wij het zonder echte kleinkinderen moeten doen... de vorige hond was een schat van een dier maar al ouder en heel rustig terwijl de deze jong en dartel is... zoals de mensen in het asiel zegden : "het is nog een puber in een volwassen lijf" en dat belooft... en stiekem had ik gehoopt dat hij eens een ietwat kleiner en handiger model zou uitkiezen... iets dat je op schoot kan nemen en knuffelen... exit hoop!

13-09-2015 om 10:54 geschreven door Myette

En we ploegen voort zoals de boeren... toen ik de zoon nog eens belde klonk hij bijna terug normaal... "het moet slijten" zegde hij en "ik wil liever alleen zijn" en ja ik begrijp dat wel... mannen zijn nog altijd beschaamd om te huilen... toen hij als tiener plots niet meer huilde wist ik dat het zoontje "man" geworden was of toch dacht dat hij al een "man" was... toen al koelde hij zijn woede op levenloze voorwerpen... als kind raadde ik hem aan zijn hoofdkussen murw te beuken maar dat voldeet hem niet lang... hij is niet echt een vechter maar zal zich wel verdedigen als hij aangevallen wordt... ik laat hem verder met rust en binnen enkele dagen ga ik voorzichtig een balletje opgooien over "al die sukkels die in een asiel zitten weg te kwijnen"... deed ik ook met zijn vorige hond en het werkte... spîjtig genoeg is het nu zwaar misgelopen maar zijn hond heeft toch nog enkele zalige jaren gekregen... het beste voer... dagelijks lange wandelingen... knuffels in overvloed... en dan dit.

Dat dak wacht nog altijd op de reparatie van die enkele schoonheidsfoutjes... intussen staan die stomme ladder maar midden op de overloop zodat wij de hele tijd moeten bukken om ze te ontwijken... ik ga dadelijk nog eens aan hun oren trekken sè!

Heb al enkele uren doorgebracht met bellen en op het net zoeken... ik wilde ons districtshuis bereiken voor enkele inlichtingen maar owee... telefonisch : antwoordapparaat met een vrouwelijke fezelstem waar ik geen lap van verstond... dan het net : aanvraag doen voor : allemaal voorgeprogrammeerde onderwerpen waar het mijne niet bij paste, mijn vraag werd gewoon genegeerd... nog een ander nummer ingetoetst zomaar "op de wilden boef" zoals wij het hier zeggen enne... die mevrouw daar kon me doorverbinden en ik heb een afspraak voor vandaag nog... nu nog even de nodige papieren verzamelen en ik trek ten strijde!

11-09-2015 om 11:03 geschreven door Myette

Iedereen die van dieren houdt begrijpt hoe de dood van een huisdier je aangrijpt... je kat of hond of wat dan ook is ook familie... een stuk van je leven... elk met hun eigen karakter en voorkeuren... en het duurt lang voor je niet elke dag aan dat dier denkt bij wat je ook doet... onze zoon is een verwoede dierenvriend... zeg maar soms overdreven... voor zijn hond en kat het beste eten... zij worden echt in de watten gelegd... hij is ook veel teleurgesteld in mensen en dan wordt je misschien zo... hij heeft een hart van goud maar is niet gemakkelijk in de omgang... en als iets hem zo erg raakt als dit dan loopt het uit de hand... hij slaat om zich heen... trekt zich terug... wil niet dat je hem aanraakt of troost... er valt dan echt niet met hem te praten... het enige dat je kan doen is hem gerust laten tot hij wat afkoelt en hopen dat hij bij zijn zinnen komt... en dat valt ons zwaar... je zit dan met een bang hart te hopen dat hij geen stomme dingen doet... toen we gisteren bij hem binnen drongen... ja werkelijk want de deur was geblokkeerd door het puin dat er lag stond mijn hart bijna stil... kun je je voorstellen... de ruitjes uit alle binnendeuren in diggelen en die lagen over het hele appartement verspreid... toen man probeerde het wat bijeen te vegen gooide hij ons buiten... niets mee aan te vangen dan... later belde ik hem op en zegde hij dat hij bezig was de hond te begraven... gelukkig want toen wij hem zagen zat hij met dat dode dier op schoot gelijk een zombie... akelig om te zien... elk heeft zo zijn eigen manier van rouwen... ergens begrijp ik dat wel want als ik in de put zit trek ik me ook in mezelf terug... alleen dat woest geweld sla ik over.

10-09-2015 om 07:52 geschreven door Myette

Er zijn van die dagen die je liefst zou overslaan als het kon... na een woelige nacht met maag- en darmproblemen kreeg ik zo rond 10u een paniekerig telefoontje van zoon of de papa hem en de hond wilde komen oppikken in het Rivierenhof want de hond was plots doodziek geworden... ik moest de dierenarts bellen om af te spreken... dat gebeurde en toen ze bij de dierenarts aankwamen was de hond al overleden... heel waarschijnlijk vergiftigd... dat is nu op 2 jaar tijd al de tweede hond die hij plots moet afstaan... zoon heeft niet bepaald een kalme natuur en als er zo iets gebeurd wordt hij gewoon razend... hij is buiten gerend met de hond in zijn armen... papa er achteraan... kreeg hem met moeite terug de auto in en thuis gekomen kwakte hij de deur voor de neus van papa dicht... we zijn daarnet naar hem thuis gereden en onszelf met de reservesleutel binnen gelaten... een ravage daarbinnen... van pure razernij heeft hij de ruitjes uit alle binnendeuren ingeslagen en toen wij bij hem kwamen zat hij op de bank met de dode hond op zijn schoot... een zielig hoopje ellende waar niet mee te praten valt... ik zit hier nu... ook een hoopje ellende... mijn verdriet af te schrijven... verdriet om de hond want dat beest was echt een schat maar het meest om zoon die nu zijn maatje kwijt is en schrik om wat hij gaat doen... de vorige keer was zijn hond al oud en ziek en dat was erg maar deze was springlevend en gezond... ik ben triest maar ook woedend op al die smeerlappen die gif strooien om weerloze dieren te doden... ik wens ze een akelige ziekte toe.

09-09-2015 om 14:18 geschreven door Myette

Als ik ga slapen stel ik gewoonlijk mijn programma voor de volgende dag op... zo ook gisteravond... maandag poetsdag met hulp van mijn Poolse madam... mijn witleren bank eens grondig schrobben en in de was zetten... ik vond indertijd een witleren bankstel het neusje van de zalm... nog trouwens... maar ojee wat is het vlug vuil... ook een telefoontje naar een nicht waarvan ik al heel lang niets meer hoorde... een mailtje sturen met een uitnodiging... die dakwerkers aan hun oren trekken... en ik verkondig het hier met fierheid en een met door trots bevende hand dat ik die taken allemaal volbracht heb... voilà... de rest van de dag ga ik doorbrengen op mijn sloefkes want ik heb dat verdiend... temeer daar ik weer met een pijnlijke nek opgescheept zit... de zegeningen van oud worden/zijn.

Zoals jullie zien is het niet bepaald schokkend nieuws... de doorsnee perikelen van een doorsnee huisvrouw... die vrouw las zonet het nieuws op de hier binnen komende digitale kranten en schudt met haar koppeke... weer 4500 islamieten die allemaal een plaatsje moeten krijgen in ons petieterige landje... en zeggen dat die rijke Arabische landen woestijnen genoeg hebben om de hele reutemeteut op te vangen maar doen ze dat... nee ze zijn wel wijzer en gieriger... en dan ons westerlingen maar uitmaken voor ongelovige honden...ik hou van honden... die zijn tenminste gul met hun vriendschap en geven meer dan ze krijgen... daarom vind ik het geen belediging... integendeel... onmensen uitmaken voor beesten dàt is pas beledigend voor dieren want zij martelen niet... doden geen onschuldigen of het moest zijn dat ze scheel zien van de honger... treiteren niet... liegen niet... en zo kan ik nog wel even doorgaan maar mijn boek wacht.

07-09-2015 om 17:00 geschreven door Myette

Laten we het vandaag eens over het weer hebben... de laatste toevlucht als we niets anders meer weten te vertellen... en dat heb ik... niets noemenswaard te vertellen... het weer is niet wat we ervan verwachtten voor de eerste helft van september... gewoonlijk zijn dit nog mooie nazomerdagen maar nu... noppes... nada... wind... regen... soms wat opgefleurd door een streepje zon en als die zon er doorkomt doet ze zo haar best dat je op slag begint te strippen... je trekt een bovenlaagje uit en op slag begin je te bibberen want die zon is alweer weg... misschien van het "verschieten"... (verschieten= schrikken)... zelfs onze Pol de schildpad heeft de moed opgegeven en zit in een hoekje te mokken... we houden ze/hij nauwgezet in de gaten... ja na al die jaren weten we nog altijd niet of dat beest mannelijk of vrouwelijk is... want als hij/zij zich de grond inwurmt betekent dat een vroege en strenge winter.

Vandaag de hele voormiddag op stap geweest voor boodschappen en nu sta ik op een rustperiode... ik zie dat het weeral begint te gieten dus uitgaan zit er niet meer in vandaag... nog wat kleine klusjes afwerken en ik duik in mijn boek.

Mijn PC doet weeral raar... nu moet ik plots mijn wachtwoord intikken voor ik het net op kan... welk wachtwoord... ik wist begot niet wat ik moest doen en heb dus elk vermaledijd wachtwoord geprobeerd dat ik ooit gehad heb of nog heb... na herhaaldelijke malen mijn toenaderingen afgewezen te hebben was Buddy eindelijk zo genadig een ervan te willen aannemen... wat gaat Microsoft nu morgen weer uitspoken... ben benieuwd... doen ze dat om ons de duvel aan te doen of is dat om ons alert te houden... wie weet!

Allee vooruit... nog effe die klusjes en ik kan gaan lezen!

05-09-2015 om 14:21 geschreven door Myette

Mijn dag begon al goed en ik was er al niet zo "scheutig" (scheutig=niet op gebrand) op om mijn bed te verlaten want beneden wachtte er mij een berg dingen die moesten opgeruimd worden... gisteren kwamen de kinderen eten... 't manneke doet wel de afwas maar alles terug zetten kan of wil hij niet dus heel de boel staat dan overal te pronken... enfin na me nog enkele malen onrustig te hebben omgedraaid in mijn bed besloot ik toch maar naar beneden te gaan... de tafel was gedekt voor het ontbijt en manlief wierp me rare blikken toe... ik wierp naar gewoonte een blik naar buiten en wat zag ik... een nachtmerrie... terrastafel en stoelen onder een dikke zwarte smurrie... mijn oog dwaalde verder en zag nog meer smurrie zowat overal in dikke klodders opgesmeerd... zelfs op de planten... na nader onderzoek ontdekt dat het kak was... nu hebben we nog al eens van die plakken zwarte kak op ons terras gehad... gewoonlijk opgesierd met "krokstenen" (krokstenen=pitten van kersen) dit van die zwarte kraaien en/of eksters... maar wat er vandaag lag was toch bijzonder... nog nooit meegemaakt... in plaats van te ontbijten vloog ik direct met een emmer sop en borstel en vodden het terras op en wat ik daar zag tartte elke verbeelding... ik heb letterlijk ALLES moeten afwassen... zelfs de rolluiken... waar die smurrie heeft gezeten zitten er nu mauve vlekken die er niet meer uitgaan... als dat van één vogel kwam is dat beest zwaar ziek... en dan mag ik nog van geluk spreken dat de boel nog nat en vers was want als dat indroogt krijg je het helemaal niet meer weg... ik zit nu even mijn gemoed te luchten hier voor ik aan het opruimen van de rest begin... wat die "rare" blikken van man betekenden weet ik nu ook... hij had het namelijk al gezien en wachtte wijselijk tot ik het merkte want zoiets opruimen gaat boven zijn capaciteiten... heb ik ooit gezegd : "ik wil eens één dag zonder problemen" ja toch?

03-09-2015 om 09:54 geschreven door Myette

Wat er tegenwoordig is met Sennet weet ik niet maar je zit midden in een relaas en FLOEPS alles weg... zo ook deze voormiddag... ik heb nu mijn moed in mijn twee pollen gepakt en hier ben ik terug.

Deze voormiddag moest de baas van de dakwerken komen controleren en we hadden een hele lijst van schoonheidsfoutjes opgesteld om hem te tonen... baas komt... klimt op de ladder hier binnen in onze trapzaal... doet zijn ronde... klimt terug die ladder af en stoot met zijn achterwerk de plafondlamp uit haar socket... glazen lamp in duizend stukjes... achteraf hebben we er een hele kuis aan gehad want de petieterige brokjes waren zowat overal terecht gekomen... we spraken af dat zogauw we een nieuwe lamp hadden we moesten bellen en dan zou er een van de mannen komen om op het dak wat dingen bij te werken.

Minigolf moeten uitstellen want het regende weer ouwe wijven... dan maar wat noodzakelijke boodschappen gedaan met o.a. een nieuwe plafondlamp... ik met de factuur naar de firma voor een afspraak en toen ik... zo tussen neus en lippen door... vroeg of zij de lamp niet konden vergoeden... dit na enkele keren te hebben herhaald want zij deden of hun neus bloedde... kreeg ik toch eindelijk respons... ja wie niets vraagt krijgt ook niks he.

Morgen moet ik onze kinderen voeden en ik hoop uit het putteken van mijn herte dat het weer niet zo warm wordt want achter het fornuis staan (waarom zeggen ze altijd "achter het fornuis", ik sta er altijd voor) is echt niet te doen in een hittegolf... maar ja als moeder moet je wat voor je kinderen over hebben toch.

Toen ik vanochtend al vroeg wakker werd... vroeg omdat ik eigenlijk moest plassen... was ik te lui om uit mijn bed te klimmen en probeerde nog wat te genieten van mijn omgewoelde bed... ja ik ben echt een woelrat... dat lukte niet zo en dan komen er allerlei gedachten door je kop dwarrelen... ook sommige waarvan ik dacht : die moet ik op mijn blog zetten straks... dan sta je op en begint aan de huishoudelijke taken en als je dan eindelijk eens kunt gaan zitten om te bloggen ben je alles kwijt... maar als ik ze eenmaal terug heb gevonden horen jullie het wel... tot dan!

01-09-2015 om 16:59 geschreven door Myette

Alhoewel ik vrees mijn schaarse lezers te vervelen... zelfs bij Sennet zijn ze me beu denk ik want ik geraakte hier met moeite op mijn blog... ga ik het nog eens over dat vervloekte dak hebben... gisteren kwam zoonlief zoals gewoonlijk met zijn trouwe maatje (de hond) binnengewandeld en vroeg direct hoe het met ons dak zat... na ons relaas vloog hij naar boven en het gelukte hem... wat ons dus niet deed... die koepel open te krijgen en op het dak te klimmen... hij heeft ook eens een blauwe maandag voor een loodgieter gewerkt en weet wel van wanten... hij inspecteerde elk hoekje en nam er foto's van... deze foto's gaan we nu onder de baas zijn neus duwen als hij dinsdag hier komt... die afloopbuis moet ook weg en we zijn dus nog niet van het werkvolk af... ik ga wel vragen eens iemand te sturen die nederlands praat en verstaat want die zwarte mannen en ik zaten niet op dezelfde golflengte... voor de rest alles pico bello zegde zoon... het dak zelf ligt er proper en goed ingestopt tegen regen en wind bij... maar bij de afwerking van de boorden hebben ze er hun pet naar gegooid en zo zijn we niet getrouwd (zeggen wij hier in Antwerpen, betekenis : niet akkoord).

Vannacht effe geluk gehad... ik werd wakker van donder en bliksem en dacht dat ik het hoorde regenen... heel gerust dat ons dak ertegen kan nu ben ik zalig gaan verder ronken... kwam in de living deze ochtend en ontdekte dat onze terrasdeur wagewijd open was blijven staan... geen druppel te bespeuren en dàt voor een kant waarop gewoonlijk de slagregen staat... heb ik nu gedroomd over die regen of wat... mysterie!

Het weer ziet er schitterend uit zodoende wordt het voor mij een rustige tuindag met een boek en... als ik braaf ben misschien een flinke portie ijskreem... we zien wel... vrijdag ben ik nog eens met 't manneke de koekestad ingetrokken en heb  eventjes genoeg van menigten... iets wat manlief niet kan begrijpen en een van onze vele twistpunten... ik ben totaal gelukkig als hij naar de golf trekt... alleen... en ik kan zitten genieten van mijn boek en stilte... alleen... maar ja soms moet er water bij de wijn... zodoende onze vrijdaguitstap... hij wilde met de auto en na eerst legio straten te hebben in-en uitgereden vonden we toch een plaatsje voor ons Poloke... dan een lange saaie tocht door lange saaie straten naar het centrum... toen was ik toe aan een drankje en we vonden een terrasje waar we konden zitten genieten van een optocht met mensen in alle soorten en maten... dat drankje kostte ons een fortuin... dan weer terug door weer andere maar even saaie straten naar ons Poloke die ik met een ingehouden juichkreet heb begroet... wat een vrouw allemaal moet doorstaan om haar wederhelft zoet te houden!

30-08-2015 om 11:05 geschreven door Myette

Vandaag opgestaan met mijn "kop" vol "nog-te-doen-dingen"... m.a.w. afspraken maken voor dit en dat... zonet de tandencontrole vastgelegd... ik dacht snel te zijn en bestelde heel gul november maar nee we kunnen ten vroegste in december komen... nu maar hopen dat er intussen niet de een of andere tand van zijn oren gaat maken.

Dan de loodgieter bellen om enkele zaken over het dak te bespreken... 't manneke was zich al aan 't kwaad maken over die buis die hij overbodig vindt... dan krijg ik de hele litanie over mijn arme corpus uitgeworpen tot mijn oren tuiten en ik hem de kamer moest uitsturen om ongestoord en vriendelijk te kunnen bellen... men vangt nu eenmaal beter vliegen met siroop dan met azijn nietwaar... dat telefoontje viel wel mee... de baas in eigen persoon komt volgende week aanlopen en dan kunnen we hem onze twijfels en vragen overbrengen.

Intussen kwam de facteur aanbellen met een pakje en moest ik naar beneden in mijn huiskleed en natte haren... iets waar mijn ijdele natuur een hekel aan heeft... maar ja wat moet moet!

Dan kwam 't manneke terug van de golf en gaf ik hem de nieuwe MasterCard die met de post was gekomen... dat klinkt nu heel simpel maar simpel bestaat niet hier ten huize van... ik vertelde al eens dat manlief nooit of te nimmer een bankkaart gebruikt... hij is vies van al wat eigentijds is en daar zitten o.a. bancontact en computer en GSM en DVD bij... die afdeling is voor het "vrouwtje" en dat vrouwtje heeft nu meneer zijn portemonnee mogen omspitten om de oude kaart terug te vinden... nadat die vervangen was vond hij zijn ID kaart niet en kwam hij bij mij om hulp... nog maar eens.

Zou het verwonderlijk zijn dat ik soms NIET op mijn kop sta van de zenuwen?

28-08-2015 om 11:58 geschreven door Myette

Ons nieuwe dak ligt maar het zou huize Myette niet zijn als er geen bijkomende problemen waren... gisteren hebben die twee zwarte mannen de hele dag gewerkt en toen ik ze hun materiaal zag inladen zakte mijn borst ineen van de grote zucht die ik slaakte... een zucht van opluchting... eindelijk die garagepoort dicht en ons Poloke  binnen... maar toen ontdekten we dat de lichtkoepel niet meer open kon zodat we niet op het dak konden voor inspectie... ik grabbelde die ene zwarte kerel bij zijn nekvel en vroeg om uitleg... dat is rapper gezegd dan gedaan want alhoewel de man al meer dan 20 jaar bij die loodgieter werkt spreekt hij welgeteld drie woorden nederlands en dan nog met moeite... dus ik haalde mijn beste engels boven en kreeg als antwoord dat we een "stok" nodig hadden om de koepel te openen... wij hebben geen "stok" want dat was niet nodig vroeger en hij beloofde er een te brengen... weer om 7u... dus weer vroeg uit de veren en... ik wacht nog op die "stok"... tweede ontdekking die we deden... toen het zo hard begon te regenen hoorde ik op ons terras boven een raar geklater... dat geklater was nieuw en toen zagen we dat ze een afvoerbuis hadden geplaatst die het dakwater loosde op de terraskoepel... iets waar 't manneke niet mee akkoord was want hij had dat niet gevraagd... nu heb ik dus weer een taak voor me liggen en dat is straks de firma bellen om uitleg... verdorie ik heb momenteel twee wensen... 1) eens een dag zonder problemen... 2) eens kunnen uitslapen.

Man moest gisteren naar de dokter voor een "bobo" waar hij zich ongerust over maakte... wel die "bobo" is niet bepaald fraai om te zien maar totaal ongevaarlijk... die "bobo" staat midden op zijn linkerbeen en manlief wil perse een short dragen want hij vindt dat hij mooie benen heeft... een overtuiging die ik totaal niet kan delen maar hoe ik het ook breng hij is obstinaat... waarom zien mannen zichzelf toch altijd als adonissen... wij hebben echt spiegels in huis en zelfs een manshoge in de slaapkamer... een ding waar ik heel vaak voor sta voor inspectie en dan zegt dat ding me dat ik met dit of dat afschuwelijk sta... ik luister dan en probeer iets anders... mijn onvolmaaktheden stop ik zoveel mogelijk weg... dit om niemand te ergeren... zo niet 't manneke... die zou gerust in zijne blote de deur uit durven als ik niet als een cerberus de wacht zou houden.

27-08-2015 om 11:46 geschreven door Myette