Meimaand... een maand die je doet denken aan een zalig lentezonneke... fris groen rondom... vogeltjes die druk kwetterend een nestje bouwen... en zo te zien is die al goed begonnen want ik zie zon... fris groen en hoor kwetteren... als dàt maar blijft duren

Ook een maand waarin de plechtige communicantjes rondparaderen... ik werd al vroeg wakker en lag wat te soezen en van soezen komt denken... aan wat... aan mijn langgeleden plechtige communie... in een tijd die je je nu bijna niet meer kunt voorstellen... om te beginnen waren er de voorbereidingen... op "retraite" gaan met een hoofd vol "papilotten"want die lange haren moesten op de grote dag in sierlijke pijpekrullen hangen... het uitzoeken van dat communiekleed... ik was toen al ietwat tegendraads met eigen meningen en wilde absoluut geen kleed met wijduitstaande tulen rokken... nee dat van mij moest eenvoudig zijn en soepel... dus de hele koekestad afgezocht met la mamma die er bijna een punthoofd van heeft overgehouden en ook gevonden... nog een kroontje... een "sacochke" en schoenen... ook die vonden we na lang zoeken en voilà laat maar komen nu... de dag zelf moest ik al heel vroeg bij de "coiffeur" zijn voor het uitkammen... die man was nogal een teut zodat ik op het nippertje kon vertrekken... al te laat en ik dus met mijn rok hoog opgetrokken naar de kerk gesprint... onderweg brak het lint van mijn sacochke af zodat ik al gehavend en stiknerveus de kerk binnen draafde wat me enkele nijdige blikken opleverde... van de dienst zelf herinner ik me weinig want eigenlijk was ik toen al atheist in de dop... na de mis het uitwisselen van "beelekes" met mijn lotgenoten en die beelekes kregen een plaatsje in het missaal waar ze nu nog zitten... dan de ronde van de familie om mijn outfit te laten bewonderen en te horen dat ik "precies een bruid" was... tegen de avond kwam er een "traiteur" aan huis met zijn potten en pannen die hij dan in ons piepkleine keukentje moest opwarmen... daar herinner ik me alleen nog de "sole normande" van... nog altijd een van mijn lievelingsgerechten... heel de familie was te gast en er werd duchtig gefeest... ik herinner me nog nonkel Leon die met la mamma den "boemsedeesie" danste en van pure vreugde ma met zijn heup zo'n opdoffer gaf dat ze haast door de glazen verbindingsdeur tuimelde... ja die nonkels en tantes konden feesten... allemaal dood nu maar de herinneringen blijven.

Dan de geschenken... ook zoiets nostalgisch... een "liseuse"(heb ik nog)... een nageletui (verdwenen)... een paternoster.(heb ik ook nog).. een juwelendoosje(waar gebleven?)... een zegelring(gestolen jaren terug)... en nog wat dingen die ik me niet meer kan herinneren... de tweede dag werd ik in mijn "tweede-dags-outfit" gestoken en gingen we weer op bezoek... het was een snikhete dag en daar liep ik dan met mijn nieuwe jas en bijpassend hoedje... te zweten als een paard... om mooi te zijn moet je lijden zegde men toen... en lijden was het.

De communie van mijn kinderen was heel wat eenvoudiger... dochter mocht kiezen tussen een "echte communiejurk" en een fiets en koos de fiets dus deed ze haar communie in een "albe" en eigenlijk vind ik dat veel mooier ook... voor de tweede dag kocht ik haar een mooi lichtgroen kleedje en dat ding heeft ze nog vaak gedragen op feestjes... zoon mocht niet kiezen want iedereen moest een albe aan... hij kreeg ook zijn fiets en zijn eerste echte pak... de maaltijd werd in een restaurant genomen met een sterk uitgedunde familie... die zijn er ook niet meer.

Dat was een blik in het verleden... nostalgie... maar in het heden komen er ook soms mooie dagen zoals vandaag... ik ga me nu aankleden voor een laat ontbijt met onze buren... iets dat we ons hebben voorgenomen een keer per maand te doen zolang we er nog zijn en nog kunnen genieten.

01-05-2016 om 09:28 geschreven door Myette

Hoop doet leven... gelukkig maar want anders zouden er nog veel meer mensen sterven die het even niet zien zitten... en vandaag hopen we dat het eindelijk eens lenteweer gaat worden... zelfs de schildpad in onze tuin zat er mistroostig bij de laatste dagen... wilde niet eten... waarschijnlijk zat hij inwendig te rillen van de kou... wat betreft kou... de vorige nachten kon ik moeilijk in slaap geraken van de kou alhoewel we nog altijd de donsdeken op ons bed hebben liggen... gisteravond dacht ik : "vannacht gaan ze mij niet hebben" en trok te bed met mijn damarke onder mijn pon en slaapsokken aan... niet bepaald sexy of elegant maar wel behaaglijk... als 't manneke het niet om aan te zien vindt doet hij maar zijn ogen dicht... aanbevolen voor een goede nachtrust...

Dat manneke gaat gewoonlijk heel laat slapen... zit dan nog TV te kijken... naar wat heb ik het raden naar en ik wil het ook niet weten... hij doet maar... deze ochtend kreeg ik wel een spannend verhaal opgedist bij mijn rozijnenboterhammeke... liefst drie combi's hadden voor onze deur geparkeerd en gingen bij de overburen binnen... niet de combi's wèl de agenten... ... en kwamen na drie kwartier buiten met een man... mysterie... mysterie... iets waar mijn nieuwsgierige slaapgenoot nog dagen over kan nadenken en praten.

Dat manneke is nu naar de minigolf voor zijn dagelijks partijtje en ik ga zo dadelijk een van de door mij opgenomen films op TV bekijken nu ik even die TV voor mij alleen heb.

30-04-2016 om 10:20 geschreven door Myette

Vernieuwen... steeds maar veranderen in naam van vernieuwing... sorry Sennet dat ik nu even moeilijk ga doen maar toen ik zonet dringend een blogje kwijt wilde was ik het noorden kwijt... waar is dat vertrouwde sennet gebleven... HELP!!!... toen ik mijn paniekaanval onder controle kreeg begon ik te zoeken en te zoeken en te zoeken... nogmaals sorry maar de vroegere versie vind ik heel wat overzichtelijker of ligt het aan mijn PC... alles staat mijlenver uit elkaar getrokken en scrollen maar om eindelijk dat blogje terug te vinden... waarom steeds maar veranderen... dat doet mijn bank ook... net als je internetbankieren onder de knie gekregen hebt en je jezelf fier op de borst klopt melden zij ook trots dat ze een betere versie hebben uitgedokterd en kun je opnieuw beginnen zoeken... ik krijg er het apezuur van.

Nogmaals SORRY Sennet voor alle moeite die jullie je hebben getroost maar ik vond de vorige opstelling VEEL EN VEEL BETER!

28-04-2016 om 13:05 geschreven door Myette

En weer zo'n druilerige dag... een dag dat je zomaar wat ronddrentelt in je huis... kasten open trekt... laden idem... met het idee van wat opruimwerk... een dag vol verrassingen ook want wat je dan allemaal tegenkomt in die lang vergeten hoekjes van die kast of lade... dingen waarvan je denkt :"waarom heb ik dat ooit in huis gehaald" maar ja ze zijn er... ongebruikt... vergeten en dus totaal nutteloos geworden... wèg ermee... het schept wel een probleem... ik ben namelijk fel tegen zomaar weggooien en zadel er liever anderen mee op wat nog niet zo simpel is als het lijkt... die vergeten en nutteloze dingen zijn dan ook enkele jaren oud en geheel uit de mode... nu kan ik ze bijhouden tot ze ooit weer in beeld komen maar ja daar zit ik dan met propvolle laden en ooit gaan mijn kinderen me vervloeken zoals ik deed bij het opruimen van schoommoeder's en mama's kasten... je staat dan versteld wat men allemaal verzamelt... dus... ik ben er nog niet uit.

Ik was de frigo een beetje aan 't opruimen... nog zoiets... vond potjes saus die ik nooit gebruikte en waar een groen laagje "glazuur" op dreef... tja die ga ik echt weggooien... terwijl ik de hoekjes stond uit te peuteren kwamen er tegenstrijdige gedachten bij me op... ik vind het namelijk opwindend een nieuw meubelstuk te mogen inwijden zoals een koelkast bvb... alles een plaatsje te geven in die splinternieuwe omgeving... en dat terwijl ik intussen sta te treuren over het geld dat ik er aan moest uitgeven... of... terwijl ik de tandpasta tube met veel moeite sta uit te knijpen om toch dat laatste restje te kunnen benutten... toch snak naar het ogenblik dat ik een maagdelijk verse tube kan openen... ik kocht onlangs eentje waar ze op TV fel reclame voor maken... je tanden worden na enkele poetsbeurten witter en witter... aangezien mijn eetkamer meer de kleur heeft van oud ivoor kocht ik het en begon vol goede moed aan de verplichte poetsbeurten... jawadde... witter worden ze niet maar de lavabo en alles waar dat spul mee in aanraking komt zit onder de blauwe spetters wat me na elke poetsbeurt er nog eentje oplevert... die tube ben ik nu verwoed aan 't opmaken maar er zit precies dubbel zoveel in als in een gewone... dat ding raakt maar niet leeg.

Als dit blogje af is bij gebrek aan meer informatie ga ik nog wat rondspeuren in huis of er nog hoekjes zijn die verborgen schatten opleveren... mijn kousenla heb ik al uitgemest... enkele jaren geleden kocht ik in een wufte bui van die zelfophoudende kousen... heel sexy als je ze op een prachtig jong en slank model ziet... mijn benen weigerden echter die kousen op te houden... de eerste keer dat ik de stad wilde intrekken ben ik maar tot aan de hoek van mijn straat geraakt... toen hingen die verrekte dingen al op mijn knieën en moest ik terug naar huis om een gewone panty aan te trekken... ik ben echter nogal hardleers en kocht er nog enkele van een ander merk... idem dito... daar zat ik dan met een doos vol van die sexy kousen die me elke keer ik die lade opentrok spottend aankeken... mijn poetshulp was er blij mee... toch eens vragen of ze bij haar blijven zitten.

27-04-2016 om 12:55 geschreven door Myette

Iedereen heeft zo zijn favoriete maanden maar ook de maanden waar men een hekel aan heeft... bij mij zijn dat november (waarin ik elk jaar weer ouder en rimpeliger word) en april met haar grillen... en vandaag doet ze haar uiterste best haar reputatie waar te maken... we hebben het allemaal gehad vandaag... een veelbelovend zonnetje met dreigend zwarte wolken in de verte... gevolgd door een fikse regenbui... om het af te ronden wat hagel... en dan als excuus weer die zon... gevolgd door etc. etc.

Het resultaat van al dat wisselvallig gedoe zit hier achter haar computer de tijd te doden... na het opruimen en het wassen van wat winterkleren met daarna de strijk heb ik momenteel niets dringends te doen... dankzij mijn gevorderde leeftijd en het daarmee gepaarde pensioen... en dankzij het weer is de minigolf letterlijk in het water gevallen... in afwachting dat ik de keuken induik voor de warme avondmaaltijd heb ik een dierenprogramma op TV bekeken... dan het tweede deel van een Engelse serie (vind ik altijd tof)... enkele noodzakelijke mailtjes verzonden... wat patience gespeeld (wat me altijd rust geeft) en nu heb ik echt niets meer te vertellen... dus lieve bloggers... ik kuis hierbij mijn schup af... misschien heb ik morgen wat interessanters te vertellen.

26-04-2016 om 16:56 geschreven door Myette

Dansen... lang geleden dat we nog gingen dansen en dàt waar wij vroeger... 't manneke en ik... de weekenden mee doorbrachten... in de beginjaren van ons huwelijk werkte ik nog voltijds... de zaterdagvoormiddag werd besteed aan poetsen... dan deden we de wekelijkse boodschappen en dan... na een hapje trokken we de koekestad in voor eerst een film met als afsluiter dansen in ons favoriete lokaal... de gelegenheid waar we voor ons huwelijk ook al wekelijks te vinden waren... die tijd is onherroepelijk voorbij... doch soms krijg ik nog de kriebels zoals vorige week... ik moest een grote strijk de baas kunnen en zette mijn "jukebox" op mijn PC op... die jukebox staat vol met evergreens en favorieten vanaf het jaar 1950 t/m 1980... een hele hap dus... het zal wel aan die nostalgie liggen zeker maar eens voorbij 1960 kan ik mijn gading niet meer vinden dus blijf ik in de jaren '50 hangen... terwijl ik dan sta te strijken... al heupwiegend en trappelend... gaat de tijd vlugger voorbij... en dan kwam er zo'n lekkere opwindende 'jive" en kon ik het niet meer houden... kwakte strijkijzer neer en begon volop te dansen... in mijn eentje... niemand die mijn stijl kon bekritiseren... lekker los en ontspannen alles wat ik aan mijn lijf heb zitten losgooien alle kanten uit... ik was best fier op mezelf dat ik het hele stuk heb kunnen uitdansen... weliswaar ietwat buiten adem maar ja ik leefde nog... niet dat ik daarvoor elke dag in the mood ben... vandaag opende ik mijn mail en stootte op een clip van You Tube met Riverdance... stepdansen is wel kunstig maar wat die gasten met hun voeten en benen uitvoeren is echt fantastisch... ik zit dan in vervoering te kijken en probeer die been- en voetbewegingen te volgen maar slaag er nooit in... dat gaat razendvlug... bij Riverdance probeer ik nooit de pasjes uit... tegenwoordig krijg ik al krampen in mijn benen als ik gewoon in bed lig laat staan dat ik zou proberen mijn voeten en benen in al die bochten te zwieren... nee dat laat ik rustig aan hen over maar mijn hart danst dan wel mee.

21-04-2016 om 10:19 geschreven door Myette

Geen schrik hebben... ik ga het hier niet over mijn tenen hebben, die zijn echt niet interessant... maar over de tendens om lange tenen te kweken... iets waar wij de moslim wereld om uitlachten en waar wij ons nu zelf aan bezondigen... ik kan de krant niet lezen of er staan ellenlange klachten in over de een of andere prominente figuur die een ongelukkige uitlating liet ontsnappen en daarvoor wordt aangevallen... hebben die mensen nu echt niets anders te doen dan te zitten kissebissen over alles en nog wat... ik word er doodmoe van... de wereld draait dol en zo te merken draait een groot gedeelte van haar bewoners nog doller... waar ik het liefst naar kijk tegenwoordig zijn natuurdocumentaires waar dieren grotendeels in eendracht en verdraagzaamheid leven... ze worden alleen ietwat gevaarlijk als iemand hun jong aanvalt of, en dit voor de carnivoren, als ze grote honger hebben... nou ja wij maken ook dieren dood om te eten... het verschil is dat dieren zo snel mogelijk doden voor het slachtoffer weet wat er gebeurt en dat mensen er een wreed spelletje van maken... sommigen scheppen er een duivels genoegen in die beesten te pijnigen... dat vinden ze dan nog grappig ook en zetten hun heldendaad op de foto op Facebook... dat zijn in mijn ogen geen mensen meer maar ondingen en zouden moeten vernietigd worden en dat op een langzame en pijnlijke manier... klinkt wreed nietwaar maar de wereld zou er beter en gezonder op worden als al die ondingen zouden verdwijnen.

Sorry aan de gevoelige zieltjes maar aangezien mijn galblaas verwijderd werd onlangs loopt blijkbaar die gal rechtstreeks mijn bloedbaan binnen en bezorgt me aanvallen van bloeddorstigheid... OEF ik voel me al veel beter nu.

19-04-2016 om 10:22 geschreven door Myette

Wat me de laatste tijd vaak overkomt is dat mijn gemoed volschiet en neus en ogen beginnen te druipen... van wat... van alles en nog wat... toen ik jong was kon ik genieten van een trieste film en kwam dan doodverlegen de cinemazaal uit want gewoonlijk stond er buiten een rij wachtenden die verwachtingsvol iedereen die buiten kwam inspecteerden om de zien of de film wel de moeite waard was om ervoor in de file te staan... tja in die tijd waren de enige files aan de cinemazalen te zien terwijl de autowegen zo goed als leeg waren... nu vermijd ik trieste films als de pest maar bij berichten van bvb een of andere samaritaan die een hond of kat of welk dier dan ook van de dood redt is genoeg om mijn traanklieren te prikkelen... hoor ik een kind met een opmerkelijke stem dan schiet ik vol... zie ik op het nieuws mensen die zich inzetten voor het goede doel... ik traanoog... zo kan ik nog wat voorbeelden geven maar ga het niet doen... er zijn er teveel... het wordt echt genant... is dit nu te wijten aan mijn vergevorderde leeftijd of wat... en dan zeggen ze dat ouderen hard worden... jawadde... ik word een echte softie.

Gisteren weer zoon met hond op bezoek gehad... die skates zijn echt een goed idee... het beest kwam zelfs deftig de trap op in plaats van zoals eerder bijna zijn poten te breken... toen ik hem knuffelde ging hij liggen en viel zelfs in slaap gedurende zeker een half uur... zoon en ik slaakten een zucht van welbehagen en ontspanden ons... toen ze naar huis moesten ging Kiko helemaal alleen elegant de trap af... wat een verschil met vroeger toen ik elke keer dacht dat hij poten en nek zou breken zoals hij de trap afdonderde... bomma en bompa waren echt trots op hun kleinzoon (tja dit bij gebrek aan echte kleinkinderen).

Vandaag neem ik een luie dag in afwachting van de poetsdag morgen... ik was van plan de ramen buiten te lappen maar ik vrees dat het voor volgende keer zal worden (regen).

17-04-2016 om 15:24 geschreven door Myette

Het leven zit toch vol verrassingen... met onze zoon hebben we al heel wat meegemaakt maar hij blijft ons verbazen... gewoonlijk komt hij zaterdag tegen halftien aanwippen met de Kiko en ik zette me net voor de TV in verwachting van een rustig avondje hersenloos amusement vermits het nog maar vrijdag was...  toen het bekende belletje rinkelde... 3 x... oei zoon is er zou er wat zijn... ik stormde naar beneden want de deur was al op nachtslot en toen ik die opende stond er plots een 10 cm langere kerel voor mijn neus met een trappelende hond naast zich... "he jongen je bent gegroeid" riep ik en dan zag ik dat hij op skates stond... de uitleg was dat hij de vertrouwde dagelijkse wandeling wat beu was en wat verder van huis wilde... de oplossing... skates aan en de hond laten trekken... dat beest doet niet liever dan trekken en rennen en als hij met het baasje gaat wandelen moet hij zich inhouden en heeft nog een boel energie over die hij kwijt moet... om ons het wilde gedoe van de hond te besparen kocht hij die skates... en het lukte hoor... nadat Kiko zijn snoepjes had gekregen en een halve bak water had opgeslobberd ging hij liggen uithijgen... nog nooit meegemaakt... we hadden er geen kind aan... toen hij na zo'n uurtje uitgehijgd was en onrustig werd was het tijd voor de wandeling terug... eigenlijk wel een goed idee... de hond kan uitrazen... zoon spaart zijn schoenen... hij had wel bekijks op straat... een hond achter de fiets is een bekend beeld maar een hond die een skater voortsleurt is nieuw.

16-04-2016 om 16:27 geschreven door Myette

Wat kan ik hier vertellen... niks bijzonders... ups and downs zoals gewoonlijk... het weer is goed en wij zijn al enkele keren naar de golf getrokken... ook al niets nieuws... met de buren/vrienden gaan ontbijten zondag met nadien een terrasje in het zonneke... achteraf weer barstende hoofdpijn en vroeg naar bed... ik dacht dat ik de oorzaak gevonden had en alcohol en zware gerechten moet vermijden maar gisteren zero alcohol en minimum voer en ik had het toch weer zitten... knars knars... dat houdt je wel tegen om echt plannen te maken want als die pijnen opkomen ben ik voor niets meer te gebruiken... één troost... dood ga je er niet aan.

Dit wordt dus een kort blogje bij gebrek aan stof... gespreksstof dan wel want die andere soort dwarrelt lustig rond in de binnenkomende zonnestralen... ben begonnen met de dikke wintermantels op te bergen in de hoop dat ik ze niet terug uit mijn kast moet sleuren... je weet het hier nooit... en terwijl ik dan toch bezig was heb ik tevens bikini- en andere blote toestanden uit de laden gegooid... zal die toch niet meer dragen... de tijd dat ik half bloot liep te pronken in een miniem bikinietje is onherroepelijk voorbij.

Ik zou ook wel mijn PC eens duchtig mogen uitmesten want de rommel stapelt zich hier op maar ik wacht tot ik eens een vlaag van kuiswoede krijg... wanneer... weet ik nog niet maar zeker niet vandaag.

Dat was het dan voorlopig... als ik ooit nog eens op avontuur ga kan ik meer vertellen.

12-04-2016 om 12:02 geschreven door Myette

Wat ben ik toch goed... wat ben ik toch goed... van tijd tot tijd moet je dat tegen jezelf zeggen om je gevoel van eigenwaarde op te krikken... maar vandaag ben ik heel tevreden over mezelf... waarom... toen ik deze ochtend de thermostaat van de CV wat lager draaide omdat ik de terrasdeur wilde open zetten viel dat ding plots uit... ik probeerde alle standjes maar het deed of het dood was... "verdomme" was mijn eerste gedachte... de tweede was "zouden er batterijtjes inzitten misschien"... aangezien dat spul al jaren aan de muur hangt en ik er nog nooit had ingekeken wist ik het niet... dan maar open peuteren maar hoe doe je dat... geen vijs of moer te bekennen... na langdurig en aandachtig onderzoek bemerkte ik onderaan een klein lipje dat er denkelijk niet alleen voor de show aanzat... na geduldig en tenslotte driftig gepeuter en gesleur kon ik de kap eraf trekken... de batterijen vervangen... ik klopte mezelf al trots op de borst maar dan kwam de aap uit de mouw... ik kreeg dat omhulsel er niet meer op... weer gooide ik me in de strijd... moest het opgeven... ging verder met mijn poetswerk want het was vandaag poetsdag met hulp van de poetsdame... kwam weer terug om nogmaals de strijd aan te binden... weer opgeven... weer terug... enz. en zo verder tot ineens dat moedwillige ding het beu werd en met een klik in de houding sprong... en werkte.

In de late namiddag kwam de pedicure mijn tenen opboenen en in de verf zetten... toen ik eerst een voetbad wilde nemen merkte ik dat de waakvlam van de geiser in de badkamer was gedoofd... ik zou dat varkentje wel eens gauw wassen... dacht ik... verkeerd gedacht want hoe ik ook probeerde het lukte me niet... het werd een voetbad in ijskoud water... na het avondeten wat TV gekeken en toen met frisse moed naar de badkamer voor nog een poging... het werden er meerdere... aangezien het ook al jaren geleden was dat ik die geiser terug had moeten aansteken wist ik niet meer hoe het werkte... maar ik ben een vasthoudend mens en was vastbesloten het te fixen... het bleek dat mijn poetshulp in haar ijver de gas had afgesloten om dat bakbeest te kuisen en vergeten was de kraan terug in de goede stand te zetten... voor ik hier achter kwam had ik al 10 zere vingers van herhaaldelijk op die knoppen te beuken... maar we hebben terug gas en dus warm water.

De les van dit verhaal "DE AANHOUDER WINT"

04-04-2016 om 22:27 geschreven door Myette

Wat me gisteren overkwam maakt me toch wel bang... zoals elke dag vlooi ik het TV programma 's morgens uit en kruis aan wat ik die avond wil zien of... als 't manneke iets anders wil... opnemen... dus ik nestel me 's avonds op de bank... klaar voor een TV avondje... toen "Maria Wern" zou moeten beginnen kreeg ik een heel andere film te verwerken... ik maar foeteren dat ze weer eens het programma hadden veranderd... manlief foeterde met mij mee... vanochtend zette ik me gewoontegetrouw weer voor de TV met het programma en kwam tot de ontdekking dat ik een hele dag verkeerd zat... nee het was gisteren geen donderdag zoals ik dacht maar woensdag... zulke dingen maak ik dagelijks mee met 't manneke maar nu het mij ook overkomen is zie ik de toekomst zwart in... nog even en we moeten allebei de straat op met naam en adres op onze jas gespeld voor ingeval dàt... moet ik overal van die gele plakkertjes kleven met memootjes die ik dan vergeet te lezen... moet ik met mijn agendaatje op zak lopen en vergeet dan in welke zak... mijn eten laten aanbranden doe ik al heel lang dus dat gaat niet opvallen... etc.etc... echt geen aangenaam vooruitzicht.

Wat de rest van ons leven hier aangaat... met man naar uroloog geweest maandag... scan en echo genomen... poliepje ontdekt in de blaas en lichte ontsteking... waar die ontsteking vandaan komt weten ze nog niet... geen stenen kunnen ontdekken in de nieren... man nog maar eens in potje geplast en binnen drie weken terugkomen... nu weer maar afwachten... die knie wordt er ook niet beter op... voor de rest alles goed.

Wat mezelf betreft... na die galblaasoperatie voel ik me nog altijd niet echt goed... last van maagpijn en ik voel die weggenomen blaas nog altijd zitten... is dat fantoompijn... koppijnen à volonté ook... en ik kan er geen lijn op trekken... die komt en gaat willekeurig... maar voor de rest ook alles goed.

Door al die kleine probleempjes hier ben ik wel geweldig nerveus en al die ellende in de wereld en rondom mij wordt me soms teveel en dan sluit ik me van de wereld af... trek me terug met een boek en verlies me in een andere leefwereld... tot dat ook niet echt meer helpt en dan trek ik naar mijn lieve Buddy en tik mijn zorgen neer op dit blog... geniet ervan... doei!

31-03-2016 om 09:52 geschreven door Myette

Het schuim op mijn woedende lippen is al wat verschaald want ik heb de wijze raad van Lipske opgevolgd en een goeie Duvel naar binnen gegoten... zo eentje met een geweldige kraag... en geloof me dat was veel lekkerder.

In vroegere en rustiger jaren konden mensen zich geweldig druk maken over soms onnozele dingen zoals de uitvinding van het wiel  want er gebeurde toen niet echt veel... terwijl wij nu in zo'n onstuimige wateren ronddobberen dat de ene calamiteit de andere verdringt... tenslotte moeten we verder met ons leven zolang dat duurt en wat komen moet komt toch.

Het Paasweekend is ietwat somber uitgevallen... sneu voor de kindjes die paaseitjes moeten gaan zoeken in een natte tuin... ik denk nog altijd met plezier terug aan mijn kinderen toen ze nog klein en onschuldig waren... hoe ze uren bleven zoeken in de tuin en telkens weer een ei vonden dat met luid gejubbel werd in het mandje gelegd... dat mandje werd dan steeds stieken door de papa geplunderd zodat ze maar bleven zoeken en rapen... ze hadden nog zo veel vertrouwen in hun geniepige ouders dat ze het niet door hadden dat ze werden bedot... zalig toch die tijd.

Dochter en schoonzoon zouden vrijdag komen eten maar moesten forfait geven want schoonmama lag in de kliniek... daar zat ik dan met twee vette kiekens die al half ontdooid waren... ze maar terug in de vriezer gestopt want zoveel vlees is ons te machtig... ze mailde me vandaag dat ma nog in de kliniek ligt waar ze haar binnenstebuiten aan 't keren zijn want als je daar binnen komt zoeken ze zo lang tot ze iets hebben gevonden waar ze hun tanden kunnen inzetten... het is niet dochter's beste week want hun auto is in reparatie en er is een gaslek ontdekt in hun appartement met als gevolg breek- en reparatie- werken... ook dàt zal wel overwaaien;

Dan gisteren kwam zoon met Kiko binnen gestormd... Kiko stormt en zoon komt achteraan gedrenteld... die hebben dan een lange wandeling achter de rug en zoon komt bij ons uitrusten... een hapje eten en iets drinken terwijl ma en pa het beest verwennen... dat beest kan gewoon zijn liefde niet kwijt en probeert ons telkens te verschalken met een natte zwaaitong... het is lief bedoeld maar ik hou niet van dat nat gedoe maar hij had me toch weer liggen zeker... even mijn aandacht verslapt en LAP mijn oor droop... dat is nog niets want hij wil ook steeds aan je knabbelen... ook lief hoor maar je voelt het wel... toch een schattig beest.

27-03-2016 om 16:27 geschreven door Myette

Ik weet wel dat het niet "bon ton" is om onder vrienden over politiek te praten maar toch doe ik het nu... tegendraads mens zoals ik ben... ik lees de kranten en soms komt het schuim me op de lippen als ik lees wat men al die jaren verdoezeld heeft... onze vorige regeringsleiders (als men die nietsnutten zo mag noemen)(sorry)... hebben ons heel wat op de mouw gespeld terwille van hun vetbetaald jobke en uit schrik wat kiezers te verliezen... dàt zijn de echte criminelen... leden van deze regering die proberen de vuile stal uit te mesten die zij hebben achtergelaten worden nu uitgescholden voor "nazi"... ik mag hier geen namen noemen en daarom hou ik me in (met moeite)... zij zijn de ware schuldigen en nu roepen zij om het luidst terwijl ze al die jaren zich in weelde en gemakzucht hebben gewenteld... die horen volgens mij ook in een cel te zitten... levenslang want ze hebben veel mensenlevens op hun geweten... als ze tenminste een geweten hebben... ik betwijfel het... wat men vooreerst zou moeten doen is de mensen aan de top van allerlei organisaties... ook de politie... eens te screenen op hun integerheid en niet te wachten tot er weer eens iets gebeurt om de beerput open te maken... ach wat baat het dat ik en vele anderen zich kwaad maken want het haalt toch niets uit... wat ik uit de grond van mijn hart hoop is dat die bepaalde partijen glorieus op hun bek gaan bij de volgende verkiezingen... maar ja dan zitten ze weer in de oppositie luidkeels te kraaien... ik heb al vaak opgemerkt dat hoe luider men brult hoe groter je ongelijk is.

En nu ga ik... om af te koelen... hier in huis wat opruimen maar eerst het schuim op mijn lippen afvegen.

25-03-2016 om 10:19 geschreven door Myette

Wat kan ik nog meer zeggen dan dat wat er al door iedereen gezegd werd... het is verschrikkelijk... onbegrijpelijk... onvergeeflijk etc. etc... dit alles wordt uit ten treure herhaald... door de man in de straat... door de politici uit de hele wereld... maar maakt het iets uit... natuurlijk is het dat alles... wat ik vooral vind is dat het onbegrijpelijk is dat mensen zich zo kunnen laten indoctrineren dat ze zulke afschuwelijke daden goedkeuren en/of begaan... in naam van God/Allah/Jaweh of hoe je dat opperwezen ook wil noemen... het is naar mijn mening maar een pover excuus om vooral de macht te veroveren de hele wereld naar zijn hand te zetten... gaat het niet met zoete woordjes dan maar met de grove bezem erdoor... bijna elke religie heeft hier in de loop der tijden zich aan bezondigd... niet de betreffende God was dan de schuld maar de "mannen" die zogenaamd spraken in naam van die God... en het zijn niet de "ongelovigen" die de zondaars zijn maar wel diegenen die in naam van hun religie vreselijke wandaden begaan... die zogenaamde "maagden" die de "islam martelaren" zouden ontvangen zijn gewoon een fabeltje... waar halen die idioten het om zoiets te geloven... daar moet je toch echt gestoord voor zijn... een maagd kan je maar eenmaal gebruiken en waar gaan ze in hemelsnaam al die ongerepte maagden halen om de voorraad aan te vullen en ook wat gaan ze doen met de niet-meer-maagden... ze stenigen soms voor hun zondig gedrag... christenen hebben hun bijbel... islamieten hun koran... joden hun thora... maar we leven toch niet meer in de oertijd waarin die "heilige boeken" geschreven werden... wie wil er nog vuur maken met een stokje en een steen als er lucifers bestaan... de pipo's die nog willen leven zoals toen zijn volgens mij gewoon geflipt... ach ik zal het wel nooit begrijpen... de ware gelovige is niet de fanatieke godaanbidder maar wel diegene die leeft in vrede... niemand kwetst en tracht goed te doen waar en wanneer hij kan... maar ja op die manier krijg je niet de macht en daarom draait het gewoon... zielige figuren die zich laten meeslepen door welke stroom ook.

23-03-2016 om 09:50 geschreven door Myette

Afwachten maar weer... waarop we wachten... op de uitslagen van het bloedonderzoek van 't manneke... ja het houdt hier maar niet op... net toen ik weer aan het opkrabbelen was kreeg ik een paniekerige brul te verwerken van mijn wederhelft... uit discretie ga ik er niet over uitwijden hier maar diezelfde nacht nog spoedde hij zich naar Spoed voor een onderzoek... bloed afgenomen en nu afwachten maar.

Intussen gaat het leven verder en zijn we donderdag de Stadsbrouwerij De Koninck gaan bezoeken... een echte aanrader... heel origineel opgevat met achteraf 3 proevertjes van hun befaamde biertjes... dan gisteren vrijdag het al heel lang geplande Grieks etentje... dat etentje was heel eetbaar en de sfeer gezellig... de aanwezige vrienden hebben we 20 jaar geleden in de club leren kennen en gisteren viel het me op dat je goed merkt hoe de jaren hebben thuisgehouden... twee van de dames zijn er niet meer helemaal bij en dus hebben de drie overige dames de sfeer erin moeten houden... ook vermoeiend hoor ... achteraf naar huis met de tram en een barstende koppijn... die koppijn schijnt me de laatste weken niet meer te willen verlaten en ik word er soms wanhopig van want ook pijnstillers helpen niet... de neuroloog vind niets verdacht in mijn bovenkamer wat ik al een wonder vond... dus waar komt het vandaan... gisteren geen pijnstiller genomen maar een oppepper voor mijn spijsvertering en... nog een mirakel... de pijn trok stilaan weg... nu heb ik weer een sprankje hoop en ga na elke "sobere" maaltijd dat middel eens innemen... misschien lukt het?

Ik heb manlief beneden achtergelaten in zijn zetel met de nodige snuitlappen... keelpastilles... en de raad veel te slapen... waarom... omdat "natuurlijk" man nu ook de griep heeft... denkt hij... hij roept al de hele week dat die griep er aankomt en ik mag al blij zijn dat hij het heeft weten uit te stellen tot ik weer beter ben... geluk zit in de kleine dingen nietwaar!

19-03-2016 om 09:33 geschreven door Myette

Het ergste is voorbij met veel slapen... braaf mijn medicatie slikken en terug slapen... manman wat heb ik gepit de laatste dagen... ik had ook helemaal geen zin in iets anders dan mijn bed... ik voel me nu stukken beter... nog wat wankel op de pootjes maar dat zal ook wel beteren nu ik die heuvel weer op moet om van het wijdse zicht te kunnen genieten... morgen gaan we met de club de Stadsbrouwerij De Koninck bezoeken en dat bolleke zal me wel smaken... hoop ik... want eigenlijk drink ik liever Duvel... dat bolleke ga ik drinken ter nagedachtenis van mijn pa want dat was ZIJN biertje... vrijdag hebben we een Grieks etentje met een groepje vrienden en dat zal er ook wel binnen gaan vermoed ik... het was wel kantje boord met dat ziek worden... eigenlijk komt ziek zijn nooit gelegen nietwaar maar ja men moet gewoon nemen wat komt en hopen dat je voorlopig je deel hebt opgesoupeerd.

Het wordt weer een prachtige dag zie ik... wel koud maar die zon zien maakt je al blij... geniet er van.

16-03-2016 om 09:48 geschreven door Myette

Het leven is als een heuvellandschap... net als je met veel moeite soms op een van die heuveltjes bent geklommen en daarboven het landschap staat te bewonderen en je jezelf toejuicht zo van :"dat heb ik dan weer gefikst" wordt het tijd weer af te dalen en dan wacht je beneden een of ander obstakel... en wèg is je juichstemming... wat ik hiermee wil zeggen is dat ik momenteel in de lappenmand lig... verleden week alles pico bello en nu ziek... begonnen met keelpijn... ach een pilleke en een goeie grog om te gaan slapen en het zal wel overgaan... niet dus... dan hoofdpijn om die keel gezelschap te houden... koorts en tenslotte deed m'n hele lijf pijn... griep... kan niet want ik heb een griepspuit gehad... in elk geval is het er toch familie van... gisteren de hele dag en nacht in bed gelegen... vandaag is het lichtjes beter maar zit nu met een hoest... maandag naar de dokter want ik heb volgende week vanalles te doen en ziek zijn stond niet in mijn agenda... nu is mijn opflakkering denkelijk uitgeput en ik ga weer liggen uitzieken... tot in betere tijden!

13-03-2016 om 09:00 geschreven door Myette

Gisteren 2 x getracht iets op mijn blog te krijgen en elke keer werd ik gestoord en was alles weer kwijt... allee nog maar eens dan... het is alweer enkele dagen geleden dat ik hier was door voornamelijk luiheid... niet dat ik de hele dag lig te niksen hoor... nee... maar na mijn gewone huishoudelijke taken snak ik naar mijn boek... plof dan neer in mijn zetel... slaak een grote zucht en geniet.

Zaterdag was het minder genieten want we hadden een begrafenis van een van onze vroegere kaartvrienden... weer een hoofdstuk dat afgesloten is... maandag vergadering van de club bij ons... dinsdag voor de eerste keer terug naar de mini golf voor een eerder fris rondje golf gevolgd door een warme chocomelk... woensdag platte rust... vandaag al enkele telefoontjes gepleegd naar vrienden die momenteel in de nood zitten... de ene werd succesvol geopereerd en de andere kreeg... na verscheidene onderzoeken... bericht dat de bij hem gevonden tumor niet wordt behandeld... er zijn geen uitzaaiingen gevonden... hij moet wel elke drie maanden op controle... dat is dus ook voor mij een hele opluchting.

Vandaag ga ik het ook weer rustig aan doen... een of andere onverlaat heeft mij zijn/haar bacillen toegegooid en ik zit nu met keelpijn... dat ga ik nu diepgaand verzorgen... van tijd tot tijd een slokje rum of whisky doet wonderen... niet dat het de bacillen doodt maar het verdooft wel de pijn en je ziet het leven rooskleuriger.

SCHOL!!!

10-03-2016 om 10:28 geschreven door Myette

Als mensen eigenlijk niets te vertellen hebben beginnen ze over het weer... iets dat dagelijks verandert... hier in ons lage landje dan toch... en een onuitputtelijk gespreksonderwerp blijft... ik vraag me soms af hoe mensen die in zo'n eindeloos zonnig land wonen een gesprek beginnen... zo van : "tja de lucht is nog altijd blauw he" en dan vallen ze stil want hoe moet het dan verder... hier dus niet... elke dag ander weer en elke dag weer de vraag : "wat ga ik vandaag aantrekken, is het te koud/nat/warm/winderig voor dit of dat"... niet gemakkelijk hoor maar aan afwisseling geen gebrek.

Gisteren nog eens met de club op stap geweest voor de hele dag en dat dan nog naar Oostduinkerke... de badplaats waar wij indertijd zeven jaren lang de maand juli doorbrachten... een plaats die ons herinnert aan de tijd dat onze kinderen nog pril waren en wij nog redelijk jong en fluks... de uren aan het strand en de lange wandelingen en fietstochten in de duinen... regen en wind kregen we er natuurlijk ook te verdragen maar die zijn barmhartig naar de achtergrond verdrongen... wij vertrokken hier 's morgens heel vroeg in de kletsende regen... ik met frisse tegenzin want de zee met dat weer trekt me echt niet zo aan... hoe dichter we bij de kust kwamen hoe minder zwarte wolken er te zien waren en aangekomen werden we begroet door een waterzonneke... in de namiddag konden we zelfs onze jas laten openhangen... een echte luxe.

We bezochten er eerst het visserijmuseum... echt een aangename verrassing want in onze vakantietijd was datzelfde museum een onnozel prutske waar enkele vitrinekasten tentoon stonden met wat rommel... nu een heus volwassen museum stijl Bokrijk waar je het leven van de vissers kon bekijken... natuurlijk ook alle attributen bij het vissen gebruikt... en dan nog een soort aquarium waar we alle soorten Noordzee vissen konden bewonderen... echt een aanrader.

Dan op naar Koksijde voor de warme lunch... en na die lunch naar de abdij Ten Duinen... van die abdij bestaan alleen nog de muren... we maakten een wandeling doorheen die abdij en ik moet zeggen dat die monniken het breed zagen... toen was er nog grond genoeg om te bouwen en dat deden ze dan ook à volontiers... we kregen een filmpje te zien met het leven in de middeleeuwen in zo'n abdij en in het museum kon men ook levensgrote monniken bewonderen in hun dagelijks leven... ook een aanrader.

Maar mensenlief was ik blij toen we eindelijk naar onze bus toe mochten voor de rit naar huis... ongeveer anderhalf uur rijden...   nog een laatste rit met de tram vanaf L.O. en dan eindelijk home sweet home... zo'n hele dag op stap is toch wel erg vermoeiend... we hadden wel geweldig goeie gidsen... in het visserijmuseum een guitige man uit de streek zelf en in de abdij een Antwerpse dame die eerst de indruk gaf van wat tuttig te zijn maar eigenlijk best meeviel... een geslaagde dag.

Vandaag de hele dag geluierd... tja het kan niet elke dag feest zijn... morgen naar de begrafenis van een van onze vroegere kaartvrienden... dat is dan minder leuk.

04-03-2016 om 21:35 geschreven door Myette