Een belastingaangifte invullen... het enige papierwerk waar ik niet mee opgezadeld werd... vroeger dan... de laatste jaren kwam de aanslag heel braaf en net binnen... volledig ingevuld en uitgerekend... zo gemakkelijk... dat was weer een zorg minder... toen die gehate gele envelop in onze brievenbus stak maakte ik me nog geen zorgen... maar dan... terug een hele berg paperassen te lezen en eventueel in te vullen en dat soms in een onbegrijpelijk en dubbelzinnig taaltje waar je haarpijn van krijgt... ik schoof die hele berg naar 't manneke toe maar die gaf geen sjoege... "ik kan dat niet goed lezen want mijn ogen zijn niet zo best" en "doe jij dat maar" en daar zat ik... de papieren die je toegestuurd worden voor het pensioen zijn ook al niet duidelijk... een bepaald bedrag bovenaan... daar worden ditjes en datjes van afgetrokken en onderaan staat dan de einduitkomst... wat moet je nu invullen het bovenste of het onderste... man wist het niet meer en ik dus ook niet... dan maar mikken... het aantal dienstencheques hield ik in het begin bij maar aangezien dat niet meer nodig was niet meer... weer gaan tellen... etc. etc. en het is nog niet gedaan... ik zit hier moed te vergaren om me weer op die paperassen te storten... manlief is het huis uitgevlucht naar de golf... mijn steun en toeverlaat... jawadde. 

19-05-2016 om 09:16 geschreven door Myette

Mamma mia wat een dag... heel vroeg opgestaan om alles op te ruimen wat er gisteravond is blijven liggen... zoon was nogal laat blijven plakken en toen hij weg was ben ik blijven plakken aan Travolta... ik ben namelijk ietwat versqlaafd aan "Grease"... zag die film ettelijke malen maar kan er gewoon niet genoeg van krijgen... misschien vinden jullie het wat infantiel maar ik geniet nog altijd van die verliefde koeienoogjes van John als hij naar zijn Olijfje kijkt... dus de rommel die Kiko had nagelaten bleef liggen tot de volgende dag... vandaag dus... net toen ik alles uit de weg had geruimd belde mijn poetshulp dat ze niet kon komen... wat doe je dan... aangezien er na de middag clubvergadering bij ons was gepland stroopte ik mijn mouwen op en begon het kot uit te mesten... heb zo'n 3 uren als een wervelwind(je) door het huis gewerveld met poetsdoek en dweil want je wil toch niet de naam krijgen van een slonzige hausfrau... dan na vlug een boterhammeke te hebben vermalen begon ik aan het opknappen van mijn persoonlijke en ietwat verwilderde ikke... kotteke proper... ikke toonbaar... laat de show maar beginnen maar eerst nog koffie zetten voor het gezelschap... dan van 2u tot 5u zitten vergaderen en notities nemen... toen ze eindelijk weg waren was het weer tijd voor het avondeten... dat werd heel simpel soep met brood... jaja wat denk je dat ik nog culinair ging koken ook... no way... toen ik zonet voor de TV neerzonk en schuchter bekende dat ik moe was  kreeg ik schamper te horen "van wat"... dat was de laatste druppel en de emmer liep over... dat wordt weer "beeld zonder klank" voor een tijdje want ik ben gekwetst tot in mijn vermoeide binnenste... ik neem me voor hem van hetzelfde laken een pak aan te meten zogauw ik de kans krijg maar helaas tegen dan ben ik mijn koleire weer kwijt... één ding is zeker... vannacht rol ik me als een mummie in mijn deel van het dekbed en wee hem die me durft storen.

16-05-2016 om 21:46 geschreven door Myette

Gisteren een drukke maar prettige dag gehad... na het gedane routine werk thuis naar de golf getrokken met onze jonge vrienden... jong ja want 30 jaar zijn ze allebei en in onze ogen dus nog kuikens... het ene kuiken was ons vroegere buurmeisje... de jongste uit een nest van 8... bij gebrek aan een echte opa adopteerde ze 't manneke dan maar en die werd voortaan door de hele bende "opa" genoemd... mij probeerde ze ook wel te benoemen als oma maar toendertijd voelde ik me nog niet geroepen om al bomma te zijn en heb er feestelijk voor bedankt... dat kuiken heeft nu een partner en ze wonen samen maar regelmatig krijg ik nog mailtjes van haar en de vraag om nog eens af te spreken... dat deden we gisteren... we speelden een partijtje golf en praatten wat na onder het slurpen van een welverdiende cava...  aangezien zij al voor een etentje waren uitgenodigd diezelfde dag wilden ze met ons een latere datum vastpinnen... we zijn al eens met hen gaan eten bij de Turk en dat was heel gezellig... datum staat vast voor binnen 3 weken... wat het gaat worden is nog in beraad... Chinees of Libanees... we zien wel.

Als ik zo terugblik op vroegere tijden verwonder ik me nog steeds over wat we toen allemaal deden op 1 dag zonder er moe van te worden... na ettelijke klussen tijdens de dag uitgevoerd te hebben trokken we 's avonds naar de "cinema" en daarna de dancing en hosten daar rond tot een stuk in de nacht om de volgende dag ietwat verlept (maar niet erg) de nieuwe dag aan te vatten... een groot verschil met toen... gisteren wilde ik nog "Wild N-Sealand" zien en heb er inderdaad een stukje van meegemaakt... prachtig land toch... maar dan ben ik gewoon in slaap geduikeld en dat is gewoon niet mijn gewoonte... 't manneke lag al lang voor mij te snurken maar dat is wèl schering en inslag bij hem... voor één keer lagen we eens gelijktijdig in bed... of mijn hoofd het kussen heeft voelen raken weet ik niet meer.

13-05-2016 om 10:25 geschreven door Myette

Neeje... ik ga hier niet zitten klagen over dat beetje regen... dat beetje vocht heeft blijkbaar onze sluimerende meidoorn en de seringen een kick gegeven want waar ze gisteren nog ietwat verlegen stonden te blozen pronken ze nu volop met hun bloemenpracht... en lekker ruiken dat het doet... beter dan de duurste parfum... en blijkbaar zijn die bloempjes van de meidoorn ook een lekkernij want we betrappen regelmatig een duif en ook een ekster dat ze zitten te snoepen... het is hen gegund hoor... zonet een tocht naar de supermarkt gemaakt en de nectarines zijn weer op de markt... dat is het snoepje van onze schildpad... die eet gewoonlijk komkommer en witloof maar af en toe een half nectarineke gaat er grif in en dan smakt hij zowaar.

Vandaag geen golf voor ons want we moeten op oogcontrole... tja tegenwoordig mag je niet meer kiezen wanneer maar moet je blij zijn dat je bij de dokter kan... het zal weer druk zijn in de kliniek... morgen een hartig gesprekje voeren met de bankmanager (die van ons filiaal) en donderdag is er golf geplant met ons vroegere buurmeisje en haar partner... een schat van een kind dat regelmatig nog eens "opa" komt opzoeken... opa is 't manneke en zo noemden ze hem toen ze klein waren wanneer hij met ze speelde... we hebben namelijk heel de bende (8) van de overburen zien geboren worden... niet letterlijk dan... het zijn nu natuurlijk allen volwassen meiden en kerels geworden en zijn uitgezwermd... een zit er in N.Zeeland... een in Duitsland... een in Londen... ze zijn ook multicultureel ingesteld van huis uit al en hebben als partner een N.Zeelandse... een Amerikaanse... een Koerd... een Filipijnse... een Chinese... een Indonezier... en twee een Belg... gelukkig dat ze niet allemaal samen op bezoek komen... het zou me een Babelse geschiedenis worden.

Ik word geroepen door manlief die roept dat het tijd is om te vertrekken.

10-05-2016 om 13:09 geschreven door Myette

ZON... en nog eens ZON... zalig toch... gisteren hoorde ik op de radio over de eindeloze files op de snelwegen... en ik voelde medelijden... natuurlijk moeten mensen die nog werken en schoolgaande kinderen het weekend gebruiken om hun dosis lucht en zon op te slaan maar als gepensioneerden hebben wij dat probleem niet en gelukkig maar... de laatste tocht naar het zeetje met de kinderen... toen nog heel jong... en dàt op een zondag... is nog in mijn geheugen gebrand alsof het gisteren was... liefst maar 3 keren hebben wij in de file moeten stilstaan wegens accident op de baan... je moet maar pech hebben... en dat in een brandende zon met 2 kleine kinderen die... gewapend met emmertje en schepje... op hete kolen zitten om eindelijk uit die hete auto te mogen... dat was nog in de tijd dat wagens gewoonlijk geen airco hadden... ik hoor het nog in mijn dromen : "wanneer zijn wij bij de zee nu" en "zijn wij er al bijna" en dat ontelbare malen... om gek te worden... dus dat was letterlijk ons laatste daguitstapje naar zee... we hielden er gewoon een trauma van over .

Die tijd ligt achter ons... onherroepelijk... je bent jong en kunt nog veel aan maar niet alles was rozengeur en maneschijn... we hebben vele netelige tijden gekend maar... die tijden herinner ik me wel maar... wat me altijd verwondert... is het feit dat je je veel meer goede herinneringen herinnert en ook koestert... momenteel staat er een foto op mijn bureaublad hier van mijn twee spruiten... toen nog kleuters... die dolgelukkig in een hooiveld rondspringen... zoontje droeg nog een luier en die luier hangt zowat op zijn mollige knietjes... zo schattig en zo lang geleden... zaterdag was hij nog hier en helemaal niet meer mollig... dochter kwam vrijdag met haar man eten en we hebben nog lang op het terras buiten gezeten... de eerste keer dit jaar... zalig toch.

En wat deden de oudjes... zaterdag voormiddag de boel van de vorige dag opgeruimd... na de lunch de fiets op... ook de eerste keer dit jaar... en wat rondgetoerd in de ons omringende parken... ja op dat gebied zijn wij verwend... liefst maar 5 parken en parkjes waar je rustig kunt fietsen... aangezien we direct na het eten vertrokken waren die parken zowat verlaten en tegen de tijd dat de meute eraan kwam reden wij terug naar huis om in de tuin van de inspanningen te liggen bekomen... 's avonds met zoon tot 12 u op het terras gezeten terwijl Kiko dolgelukkig op en af de tuintrap afliep om in de tuin te gaan snuffelen en overal zijn territorium te gaan afbakenen... ik denk dat we voorlopig geen kattenbezoek meer te verwachten hebben... de zondag een zalige tuin-lig-dag met boek afgewisseld met soms een dutje... liggen luisteren naar de vogels rondom die eveneens in hun nopjes waren.

Vandaag wordt het nog warmer en dat betekent voor mij weer een plekje in de schaduw met weinig beweging (van mij dan)... morgen wat boodschappen en later met 't manneke naar de oogarts voor controle op onze kijkers... woensdag naar de bank om eens te informeren of er nu niet ietwat meer uit mijn pover spaarboekje te halen valt... ik kreeg bericht dat het tot 0,05 % gezakt is... binnenkort moeten we nog gaan betalen om ons geld te laten bijhouden... vrijdag is het blogdag (dit voor de aandachtige lezer)... en voor je het weet is de week alweer om en ben je een week ouder.

09-05-2016 om 09:30 geschreven door Myette

Ai ai ai... oud worden is toch alles behalve plezant... vandaag gingen we op bezoek bij kozijn van 't manneke... die wordt volgende week 90... altijd een vief ventje geweest... enkele maanden geleden bij ons vorig bezoekje ging hij nog in discussie over geld beleggen... en nu kwam hij voetje voor voetje aangeschuifeld... helemaal uitgeblust... auto weg gedaan want durfde niet meer rijden... vergeet alles... heeft gewoon in niets meer interesse... voor hem is het gewoon niet meer nodig... zijn vrouw die nog altijd in behandeling is na een ernstige operatie moet dat aanzien en proberen er de moed in te houden... wat ze dan ook doet en waarvoor ik haar moet bewonderen... ik was er echt niet goed van... je ziet dan hoe het jezelf kan vergaan binnen luttele tijd en dat is echt niet bemoedigend... maar allee... eens goed slapen en ik kan er weer tegen... en de boer hij ploegde voort... dat is mijn motto.

04-05-2016 om 22:32 geschreven door Myette

Meimaand... een maand die je doet denken aan een zalig lentezonneke... fris groen rondom... vogeltjes die druk kwetterend een nestje bouwen... en zo te zien is die al goed begonnen want ik zie zon... fris groen en hoor kwetteren... als dàt maar blijft duren

Ook een maand waarin de plechtige communicantjes rondparaderen... ik werd al vroeg wakker en lag wat te soezen en van soezen komt denken... aan wat... aan mijn langgeleden plechtige communie... in een tijd die je je nu bijna niet meer kunt voorstellen... om te beginnen waren er de voorbereidingen... op "retraite" gaan met een hoofd vol "papilotten"want die lange haren moesten op de grote dag in sierlijke pijpekrullen hangen... het uitzoeken van dat communiekleed... ik was toen al ietwat tegendraads met eigen meningen en wilde absoluut geen kleed met wijduitstaande tulen rokken... nee dat van mij moest eenvoudig zijn en soepel... dus de hele koekestad afgezocht met la mamma die er bijna een punthoofd van heeft overgehouden en ook gevonden... nog een kroontje... een "sacochke" en schoenen... ook die vonden we na lang zoeken en voilà laat maar komen nu... de dag zelf moest ik al heel vroeg bij de "coiffeur" zijn voor het uitkammen... die man was nogal een teut zodat ik op het nippertje kon vertrekken... al te laat en ik dus met mijn rok hoog opgetrokken naar de kerk gesprint... onderweg brak het lint van mijn sacochke af zodat ik al gehavend en stiknerveus de kerk binnen draafde wat me enkele nijdige blikken opleverde... van de dienst zelf herinner ik me weinig want eigenlijk was ik toen al atheist in de dop... na de mis het uitwisselen van "beelekes" met mijn lotgenoten en die beelekes kregen een plaatsje in het missaal waar ze nu nog zitten... dan de ronde van de familie om mijn outfit te laten bewonderen en te horen dat ik "precies een bruid" was... tegen de avond kwam er een "traiteur" aan huis met zijn potten en pannen die hij dan in ons piepkleine keukentje moest opwarmen... daar herinner ik me alleen nog de "sole normande" van... nog altijd een van mijn lievelingsgerechten... heel de familie was te gast en er werd duchtig gefeest... ik herinner me nog nonkel Leon die met la mamma den "boemsedeesie" danste en van pure vreugde ma met zijn heup zo'n opdoffer gaf dat ze haast door de glazen verbindingsdeur tuimelde... ja die nonkels en tantes konden feesten... allemaal dood nu maar de herinneringen blijven.

Dan de geschenken... ook zoiets nostalgisch... een "liseuse"(heb ik nog)... een nageletui (verdwenen)... een paternoster.(heb ik ook nog).. een juwelendoosje(waar gebleven?)... een zegelring(gestolen jaren terug)... en nog wat dingen die ik me niet meer kan herinneren... de tweede dag werd ik in mijn "tweede-dags-outfit" gestoken en gingen we weer op bezoek... het was een snikhete dag en daar liep ik dan met mijn nieuwe jas en bijpassend hoedje... te zweten als een paard... om mooi te zijn moet je lijden zegde men toen... en lijden was het.

De communie van mijn kinderen was heel wat eenvoudiger... dochter mocht kiezen tussen een "echte communiejurk" en een fiets en koos de fiets dus deed ze haar communie in een "albe" en eigenlijk vind ik dat veel mooier ook... voor de tweede dag kocht ik haar een mooi lichtgroen kleedje en dat ding heeft ze nog vaak gedragen op feestjes... zoon mocht niet kiezen want iedereen moest een albe aan... hij kreeg ook zijn fiets en zijn eerste echte pak... de maaltijd werd in een restaurant genomen met een sterk uitgedunde familie... die zijn er ook niet meer.

Dat was een blik in het verleden... nostalgie... maar in het heden komen er ook soms mooie dagen zoals vandaag... ik ga me nu aankleden voor een laat ontbijt met onze buren... iets dat we ons hebben voorgenomen een keer per maand te doen zolang we er nog zijn en nog kunnen genieten.

01-05-2016 om 09:28 geschreven door Myette

Hoop doet leven... gelukkig maar want anders zouden er nog veel meer mensen sterven die het even niet zien zitten... en vandaag hopen we dat het eindelijk eens lenteweer gaat worden... zelfs de schildpad in onze tuin zat er mistroostig bij de laatste dagen... wilde niet eten... waarschijnlijk zat hij inwendig te rillen van de kou... wat betreft kou... de vorige nachten kon ik moeilijk in slaap geraken van de kou alhoewel we nog altijd de donsdeken op ons bed hebben liggen... gisteravond dacht ik : "vannacht gaan ze mij niet hebben" en trok te bed met mijn damarke onder mijn pon en slaapsokken aan... niet bepaald sexy of elegant maar wel behaaglijk... als 't manneke het niet om aan te zien vindt doet hij maar zijn ogen dicht... aanbevolen voor een goede nachtrust...

Dat manneke gaat gewoonlijk heel laat slapen... zit dan nog TV te kijken... naar wat heb ik het raden naar en ik wil het ook niet weten... hij doet maar... deze ochtend kreeg ik wel een spannend verhaal opgedist bij mijn rozijnenboterhammeke... liefst drie combi's hadden voor onze deur geparkeerd en gingen bij de overburen binnen... niet de combi's wèl de agenten... ... en kwamen na drie kwartier buiten met een man... mysterie... mysterie... iets waar mijn nieuwsgierige slaapgenoot nog dagen over kan nadenken en praten.

Dat manneke is nu naar de minigolf voor zijn dagelijks partijtje en ik ga zo dadelijk een van de door mij opgenomen films op TV bekijken nu ik even die TV voor mij alleen heb.

30-04-2016 om 10:20 geschreven door Myette

Vernieuwen... steeds maar veranderen in naam van vernieuwing... sorry Sennet dat ik nu even moeilijk ga doen maar toen ik zonet dringend een blogje kwijt wilde was ik het noorden kwijt... waar is dat vertrouwde sennet gebleven... HELP!!!... toen ik mijn paniekaanval onder controle kreeg begon ik te zoeken en te zoeken en te zoeken... nogmaals sorry maar de vroegere versie vind ik heel wat overzichtelijker of ligt het aan mijn PC... alles staat mijlenver uit elkaar getrokken en scrollen maar om eindelijk dat blogje terug te vinden... waarom steeds maar veranderen... dat doet mijn bank ook... net als je internetbankieren onder de knie gekregen hebt en je jezelf fier op de borst klopt melden zij ook trots dat ze een betere versie hebben uitgedokterd en kun je opnieuw beginnen zoeken... ik krijg er het apezuur van.

Nogmaals SORRY Sennet voor alle moeite die jullie je hebben getroost maar ik vond de vorige opstelling VEEL EN VEEL BETER!

28-04-2016 om 13:05 geschreven door Myette

En weer zo'n druilerige dag... een dag dat je zomaar wat ronddrentelt in je huis... kasten open trekt... laden idem... met het idee van wat opruimwerk... een dag vol verrassingen ook want wat je dan allemaal tegenkomt in die lang vergeten hoekjes van die kast of lade... dingen waarvan je denkt :"waarom heb ik dat ooit in huis gehaald" maar ja ze zijn er... ongebruikt... vergeten en dus totaal nutteloos geworden... wèg ermee... het schept wel een probleem... ik ben namelijk fel tegen zomaar weggooien en zadel er liever anderen mee op wat nog niet zo simpel is als het lijkt... die vergeten en nutteloze dingen zijn dan ook enkele jaren oud en geheel uit de mode... nu kan ik ze bijhouden tot ze ooit weer in beeld komen maar ja daar zit ik dan met propvolle laden en ooit gaan mijn kinderen me vervloeken zoals ik deed bij het opruimen van schoommoeder's en mama's kasten... je staat dan versteld wat men allemaal verzamelt... dus... ik ben er nog niet uit.

Ik was de frigo een beetje aan 't opruimen... nog zoiets... vond potjes saus die ik nooit gebruikte en waar een groen laagje "glazuur" op dreef... tja die ga ik echt weggooien... terwijl ik de hoekjes stond uit te peuteren kwamen er tegenstrijdige gedachten bij me op... ik vind het namelijk opwindend een nieuw meubelstuk te mogen inwijden zoals een koelkast bvb... alles een plaatsje te geven in die splinternieuwe omgeving... en dat terwijl ik intussen sta te treuren over het geld dat ik er aan moest uitgeven... of... terwijl ik de tandpasta tube met veel moeite sta uit te knijpen om toch dat laatste restje te kunnen benutten... toch snak naar het ogenblik dat ik een maagdelijk verse tube kan openen... ik kocht onlangs eentje waar ze op TV fel reclame voor maken... je tanden worden na enkele poetsbeurten witter en witter... aangezien mijn eetkamer meer de kleur heeft van oud ivoor kocht ik het en begon vol goede moed aan de verplichte poetsbeurten... jawadde... witter worden ze niet maar de lavabo en alles waar dat spul mee in aanraking komt zit onder de blauwe spetters wat me na elke poetsbeurt er nog eentje oplevert... die tube ben ik nu verwoed aan 't opmaken maar er zit precies dubbel zoveel in als in een gewone... dat ding raakt maar niet leeg.

Als dit blogje af is bij gebrek aan meer informatie ga ik nog wat rondspeuren in huis of er nog hoekjes zijn die verborgen schatten opleveren... mijn kousenla heb ik al uitgemest... enkele jaren geleden kocht ik in een wufte bui van die zelfophoudende kousen... heel sexy als je ze op een prachtig jong en slank model ziet... mijn benen weigerden echter die kousen op te houden... de eerste keer dat ik de stad wilde intrekken ben ik maar tot aan de hoek van mijn straat geraakt... toen hingen die verrekte dingen al op mijn knieën en moest ik terug naar huis om een gewone panty aan te trekken... ik ben echter nogal hardleers en kocht er nog enkele van een ander merk... idem dito... daar zat ik dan met een doos vol van die sexy kousen die me elke keer ik die lade opentrok spottend aankeken... mijn poetshulp was er blij mee... toch eens vragen of ze bij haar blijven zitten.

27-04-2016 om 12:55 geschreven door Myette

Iedereen heeft zo zijn favoriete maanden maar ook de maanden waar men een hekel aan heeft... bij mij zijn dat november (waarin ik elk jaar weer ouder en rimpeliger word) en april met haar grillen... en vandaag doet ze haar uiterste best haar reputatie waar te maken... we hebben het allemaal gehad vandaag... een veelbelovend zonnetje met dreigend zwarte wolken in de verte... gevolgd door een fikse regenbui... om het af te ronden wat hagel... en dan als excuus weer die zon... gevolgd door etc. etc.

Het resultaat van al dat wisselvallig gedoe zit hier achter haar computer de tijd te doden... na het opruimen en het wassen van wat winterkleren met daarna de strijk heb ik momenteel niets dringends te doen... dankzij mijn gevorderde leeftijd en het daarmee gepaarde pensioen... en dankzij het weer is de minigolf letterlijk in het water gevallen... in afwachting dat ik de keuken induik voor de warme avondmaaltijd heb ik een dierenprogramma op TV bekeken... dan het tweede deel van een Engelse serie (vind ik altijd tof)... enkele noodzakelijke mailtjes verzonden... wat patience gespeeld (wat me altijd rust geeft) en nu heb ik echt niets meer te vertellen... dus lieve bloggers... ik kuis hierbij mijn schup af... misschien heb ik morgen wat interessanters te vertellen.

26-04-2016 om 16:56 geschreven door Myette

Dansen... lang geleden dat we nog gingen dansen en dàt waar wij vroeger... 't manneke en ik... de weekenden mee doorbrachten... in de beginjaren van ons huwelijk werkte ik nog voltijds... de zaterdagvoormiddag werd besteed aan poetsen... dan deden we de wekelijkse boodschappen en dan... na een hapje trokken we de koekestad in voor eerst een film met als afsluiter dansen in ons favoriete lokaal... de gelegenheid waar we voor ons huwelijk ook al wekelijks te vinden waren... die tijd is onherroepelijk voorbij... doch soms krijg ik nog de kriebels zoals vorige week... ik moest een grote strijk de baas kunnen en zette mijn "jukebox" op mijn PC op... die jukebox staat vol met evergreens en favorieten vanaf het jaar 1950 t/m 1980... een hele hap dus... het zal wel aan die nostalgie liggen zeker maar eens voorbij 1960 kan ik mijn gading niet meer vinden dus blijf ik in de jaren '50 hangen... terwijl ik dan sta te strijken... al heupwiegend en trappelend... gaat de tijd vlugger voorbij... en dan kwam er zo'n lekkere opwindende 'jive" en kon ik het niet meer houden... kwakte strijkijzer neer en begon volop te dansen... in mijn eentje... niemand die mijn stijl kon bekritiseren... lekker los en ontspannen alles wat ik aan mijn lijf heb zitten losgooien alle kanten uit... ik was best fier op mezelf dat ik het hele stuk heb kunnen uitdansen... weliswaar ietwat buiten adem maar ja ik leefde nog... niet dat ik daarvoor elke dag in the mood ben... vandaag opende ik mijn mail en stootte op een clip van You Tube met Riverdance... stepdansen is wel kunstig maar wat die gasten met hun voeten en benen uitvoeren is echt fantastisch... ik zit dan in vervoering te kijken en probeer die been- en voetbewegingen te volgen maar slaag er nooit in... dat gaat razendvlug... bij Riverdance probeer ik nooit de pasjes uit... tegenwoordig krijg ik al krampen in mijn benen als ik gewoon in bed lig laat staan dat ik zou proberen mijn voeten en benen in al die bochten te zwieren... nee dat laat ik rustig aan hen over maar mijn hart danst dan wel mee.

21-04-2016 om 10:19 geschreven door Myette

Geen schrik hebben... ik ga het hier niet over mijn tenen hebben, die zijn echt niet interessant... maar over de tendens om lange tenen te kweken... iets waar wij de moslim wereld om uitlachten en waar wij ons nu zelf aan bezondigen... ik kan de krant niet lezen of er staan ellenlange klachten in over de een of andere prominente figuur die een ongelukkige uitlating liet ontsnappen en daarvoor wordt aangevallen... hebben die mensen nu echt niets anders te doen dan te zitten kissebissen over alles en nog wat... ik word er doodmoe van... de wereld draait dol en zo te merken draait een groot gedeelte van haar bewoners nog doller... waar ik het liefst naar kijk tegenwoordig zijn natuurdocumentaires waar dieren grotendeels in eendracht en verdraagzaamheid leven... ze worden alleen ietwat gevaarlijk als iemand hun jong aanvalt of, en dit voor de carnivoren, als ze grote honger hebben... nou ja wij maken ook dieren dood om te eten... het verschil is dat dieren zo snel mogelijk doden voor het slachtoffer weet wat er gebeurt en dat mensen er een wreed spelletje van maken... sommigen scheppen er een duivels genoegen in die beesten te pijnigen... dat vinden ze dan nog grappig ook en zetten hun heldendaad op de foto op Facebook... dat zijn in mijn ogen geen mensen meer maar ondingen en zouden moeten vernietigd worden en dat op een langzame en pijnlijke manier... klinkt wreed nietwaar maar de wereld zou er beter en gezonder op worden als al die ondingen zouden verdwijnen.

Sorry aan de gevoelige zieltjes maar aangezien mijn galblaas verwijderd werd onlangs loopt blijkbaar die gal rechtstreeks mijn bloedbaan binnen en bezorgt me aanvallen van bloeddorstigheid... OEF ik voel me al veel beter nu.

19-04-2016 om 10:22 geschreven door Myette

Wat me de laatste tijd vaak overkomt is dat mijn gemoed volschiet en neus en ogen beginnen te druipen... van wat... van alles en nog wat... toen ik jong was kon ik genieten van een trieste film en kwam dan doodverlegen de cinemazaal uit want gewoonlijk stond er buiten een rij wachtenden die verwachtingsvol iedereen die buiten kwam inspecteerden om de zien of de film wel de moeite waard was om ervoor in de file te staan... tja in die tijd waren de enige files aan de cinemazalen te zien terwijl de autowegen zo goed als leeg waren... nu vermijd ik trieste films als de pest maar bij berichten van bvb een of andere samaritaan die een hond of kat of welk dier dan ook van de dood redt is genoeg om mijn traanklieren te prikkelen... hoor ik een kind met een opmerkelijke stem dan schiet ik vol... zie ik op het nieuws mensen die zich inzetten voor het goede doel... ik traanoog... zo kan ik nog wat voorbeelden geven maar ga het niet doen... er zijn er teveel... het wordt echt genant... is dit nu te wijten aan mijn vergevorderde leeftijd of wat... en dan zeggen ze dat ouderen hard worden... jawadde... ik word een echte softie.

Gisteren weer zoon met hond op bezoek gehad... die skates zijn echt een goed idee... het beest kwam zelfs deftig de trap op in plaats van zoals eerder bijna zijn poten te breken... toen ik hem knuffelde ging hij liggen en viel zelfs in slaap gedurende zeker een half uur... zoon en ik slaakten een zucht van welbehagen en ontspanden ons... toen ze naar huis moesten ging Kiko helemaal alleen elegant de trap af... wat een verschil met vroeger toen ik elke keer dacht dat hij poten en nek zou breken zoals hij de trap afdonderde... bomma en bompa waren echt trots op hun kleinzoon (tja dit bij gebrek aan echte kleinkinderen).

Vandaag neem ik een luie dag in afwachting van de poetsdag morgen... ik was van plan de ramen buiten te lappen maar ik vrees dat het voor volgende keer zal worden (regen).

17-04-2016 om 15:24 geschreven door Myette

Het leven zit toch vol verrassingen... met onze zoon hebben we al heel wat meegemaakt maar hij blijft ons verbazen... gewoonlijk komt hij zaterdag tegen halftien aanwippen met de Kiko en ik zette me net voor de TV in verwachting van een rustig avondje hersenloos amusement vermits het nog maar vrijdag was...  toen het bekende belletje rinkelde... 3 x... oei zoon is er zou er wat zijn... ik stormde naar beneden want de deur was al op nachtslot en toen ik die opende stond er plots een 10 cm langere kerel voor mijn neus met een trappelende hond naast zich... "he jongen je bent gegroeid" riep ik en dan zag ik dat hij op skates stond... de uitleg was dat hij de vertrouwde dagelijkse wandeling wat beu was en wat verder van huis wilde... de oplossing... skates aan en de hond laten trekken... dat beest doet niet liever dan trekken en rennen en als hij met het baasje gaat wandelen moet hij zich inhouden en heeft nog een boel energie over die hij kwijt moet... om ons het wilde gedoe van de hond te besparen kocht hij die skates... en het lukte hoor... nadat Kiko zijn snoepjes had gekregen en een halve bak water had opgeslobberd ging hij liggen uithijgen... nog nooit meegemaakt... we hadden er geen kind aan... toen hij na zo'n uurtje uitgehijgd was en onrustig werd was het tijd voor de wandeling terug... eigenlijk wel een goed idee... de hond kan uitrazen... zoon spaart zijn schoenen... hij had wel bekijks op straat... een hond achter de fiets is een bekend beeld maar een hond die een skater voortsleurt is nieuw.

16-04-2016 om 16:27 geschreven door Myette

Wat kan ik hier vertellen... niks bijzonders... ups and downs zoals gewoonlijk... het weer is goed en wij zijn al enkele keren naar de golf getrokken... ook al niets nieuws... met de buren/vrienden gaan ontbijten zondag met nadien een terrasje in het zonneke... achteraf weer barstende hoofdpijn en vroeg naar bed... ik dacht dat ik de oorzaak gevonden had en alcohol en zware gerechten moet vermijden maar gisteren zero alcohol en minimum voer en ik had het toch weer zitten... knars knars... dat houdt je wel tegen om echt plannen te maken want als die pijnen opkomen ben ik voor niets meer te gebruiken... één troost... dood ga je er niet aan.

Dit wordt dus een kort blogje bij gebrek aan stof... gespreksstof dan wel want die andere soort dwarrelt lustig rond in de binnenkomende zonnestralen... ben begonnen met de dikke wintermantels op te bergen in de hoop dat ik ze niet terug uit mijn kast moet sleuren... je weet het hier nooit... en terwijl ik dan toch bezig was heb ik tevens bikini- en andere blote toestanden uit de laden gegooid... zal die toch niet meer dragen... de tijd dat ik half bloot liep te pronken in een miniem bikinietje is onherroepelijk voorbij.

Ik zou ook wel mijn PC eens duchtig mogen uitmesten want de rommel stapelt zich hier op maar ik wacht tot ik eens een vlaag van kuiswoede krijg... wanneer... weet ik nog niet maar zeker niet vandaag.

Dat was het dan voorlopig... als ik ooit nog eens op avontuur ga kan ik meer vertellen.

12-04-2016 om 12:02 geschreven door Myette

Wat ben ik toch goed... wat ben ik toch goed... van tijd tot tijd moet je dat tegen jezelf zeggen om je gevoel van eigenwaarde op te krikken... maar vandaag ben ik heel tevreden over mezelf... waarom... toen ik deze ochtend de thermostaat van de CV wat lager draaide omdat ik de terrasdeur wilde open zetten viel dat ding plots uit... ik probeerde alle standjes maar het deed of het dood was... "verdomme" was mijn eerste gedachte... de tweede was "zouden er batterijtjes inzitten misschien"... aangezien dat spul al jaren aan de muur hangt en ik er nog nooit had ingekeken wist ik het niet... dan maar open peuteren maar hoe doe je dat... geen vijs of moer te bekennen... na langdurig en aandachtig onderzoek bemerkte ik onderaan een klein lipje dat er denkelijk niet alleen voor de show aanzat... na geduldig en tenslotte driftig gepeuter en gesleur kon ik de kap eraf trekken... de batterijen vervangen... ik klopte mezelf al trots op de borst maar dan kwam de aap uit de mouw... ik kreeg dat omhulsel er niet meer op... weer gooide ik me in de strijd... moest het opgeven... ging verder met mijn poetswerk want het was vandaag poetsdag met hulp van de poetsdame... kwam weer terug om nogmaals de strijd aan te binden... weer opgeven... weer terug... enz. en zo verder tot ineens dat moedwillige ding het beu werd en met een klik in de houding sprong... en werkte.

In de late namiddag kwam de pedicure mijn tenen opboenen en in de verf zetten... toen ik eerst een voetbad wilde nemen merkte ik dat de waakvlam van de geiser in de badkamer was gedoofd... ik zou dat varkentje wel eens gauw wassen... dacht ik... verkeerd gedacht want hoe ik ook probeerde het lukte me niet... het werd een voetbad in ijskoud water... na het avondeten wat TV gekeken en toen met frisse moed naar de badkamer voor nog een poging... het werden er meerdere... aangezien het ook al jaren geleden was dat ik die geiser terug had moeten aansteken wist ik niet meer hoe het werkte... maar ik ben een vasthoudend mens en was vastbesloten het te fixen... het bleek dat mijn poetshulp in haar ijver de gas had afgesloten om dat bakbeest te kuisen en vergeten was de kraan terug in de goede stand te zetten... voor ik hier achter kwam had ik al 10 zere vingers van herhaaldelijk op die knoppen te beuken... maar we hebben terug gas en dus warm water.

De les van dit verhaal "DE AANHOUDER WINT"

04-04-2016 om 22:27 geschreven door Myette

Wat me gisteren overkwam maakt me toch wel bang... zoals elke dag vlooi ik het TV programma 's morgens uit en kruis aan wat ik die avond wil zien of... als 't manneke iets anders wil... opnemen... dus ik nestel me 's avonds op de bank... klaar voor een TV avondje... toen "Maria Wern" zou moeten beginnen kreeg ik een heel andere film te verwerken... ik maar foeteren dat ze weer eens het programma hadden veranderd... manlief foeterde met mij mee... vanochtend zette ik me gewoontegetrouw weer voor de TV met het programma en kwam tot de ontdekking dat ik een hele dag verkeerd zat... nee het was gisteren geen donderdag zoals ik dacht maar woensdag... zulke dingen maak ik dagelijks mee met 't manneke maar nu het mij ook overkomen is zie ik de toekomst zwart in... nog even en we moeten allebei de straat op met naam en adres op onze jas gespeld voor ingeval dàt... moet ik overal van die gele plakkertjes kleven met memootjes die ik dan vergeet te lezen... moet ik met mijn agendaatje op zak lopen en vergeet dan in welke zak... mijn eten laten aanbranden doe ik al heel lang dus dat gaat niet opvallen... etc.etc... echt geen aangenaam vooruitzicht.

Wat de rest van ons leven hier aangaat... met man naar uroloog geweest maandag... scan en echo genomen... poliepje ontdekt in de blaas en lichte ontsteking... waar die ontsteking vandaan komt weten ze nog niet... geen stenen kunnen ontdekken in de nieren... man nog maar eens in potje geplast en binnen drie weken terugkomen... nu weer maar afwachten... die knie wordt er ook niet beter op... voor de rest alles goed.

Wat mezelf betreft... na die galblaasoperatie voel ik me nog altijd niet echt goed... last van maagpijn en ik voel die weggenomen blaas nog altijd zitten... is dat fantoompijn... koppijnen à volonté ook... en ik kan er geen lijn op trekken... die komt en gaat willekeurig... maar voor de rest ook alles goed.

Door al die kleine probleempjes hier ben ik wel geweldig nerveus en al die ellende in de wereld en rondom mij wordt me soms teveel en dan sluit ik me van de wereld af... trek me terug met een boek en verlies me in een andere leefwereld... tot dat ook niet echt meer helpt en dan trek ik naar mijn lieve Buddy en tik mijn zorgen neer op dit blog... geniet ervan... doei!

31-03-2016 om 09:52 geschreven door Myette

Het schuim op mijn woedende lippen is al wat verschaald want ik heb de wijze raad van Lipske opgevolgd en een goeie Duvel naar binnen gegoten... zo eentje met een geweldige kraag... en geloof me dat was veel lekkerder.

In vroegere en rustiger jaren konden mensen zich geweldig druk maken over soms onnozele dingen zoals de uitvinding van het wiel  want er gebeurde toen niet echt veel... terwijl wij nu in zo'n onstuimige wateren ronddobberen dat de ene calamiteit de andere verdringt... tenslotte moeten we verder met ons leven zolang dat duurt en wat komen moet komt toch.

Het Paasweekend is ietwat somber uitgevallen... sneu voor de kindjes die paaseitjes moeten gaan zoeken in een natte tuin... ik denk nog altijd met plezier terug aan mijn kinderen toen ze nog klein en onschuldig waren... hoe ze uren bleven zoeken in de tuin en telkens weer een ei vonden dat met luid gejubbel werd in het mandje gelegd... dat mandje werd dan steeds stieken door de papa geplunderd zodat ze maar bleven zoeken en rapen... ze hadden nog zo veel vertrouwen in hun geniepige ouders dat ze het niet door hadden dat ze werden bedot... zalig toch die tijd.

Dochter en schoonzoon zouden vrijdag komen eten maar moesten forfait geven want schoonmama lag in de kliniek... daar zat ik dan met twee vette kiekens die al half ontdooid waren... ze maar terug in de vriezer gestopt want zoveel vlees is ons te machtig... ze mailde me vandaag dat ma nog in de kliniek ligt waar ze haar binnenstebuiten aan 't keren zijn want als je daar binnen komt zoeken ze zo lang tot ze iets hebben gevonden waar ze hun tanden kunnen inzetten... het is niet dochter's beste week want hun auto is in reparatie en er is een gaslek ontdekt in hun appartement met als gevolg breek- en reparatie- werken... ook dàt zal wel overwaaien;

Dan gisteren kwam zoon met Kiko binnen gestormd... Kiko stormt en zoon komt achteraan gedrenteld... die hebben dan een lange wandeling achter de rug en zoon komt bij ons uitrusten... een hapje eten en iets drinken terwijl ma en pa het beest verwennen... dat beest kan gewoon zijn liefde niet kwijt en probeert ons telkens te verschalken met een natte zwaaitong... het is lief bedoeld maar ik hou niet van dat nat gedoe maar hij had me toch weer liggen zeker... even mijn aandacht verslapt en LAP mijn oor droop... dat is nog niets want hij wil ook steeds aan je knabbelen... ook lief hoor maar je voelt het wel... toch een schattig beest.

27-03-2016 om 16:27 geschreven door Myette

Ik weet wel dat het niet "bon ton" is om onder vrienden over politiek te praten maar toch doe ik het nu... tegendraads mens zoals ik ben... ik lees de kranten en soms komt het schuim me op de lippen als ik lees wat men al die jaren verdoezeld heeft... onze vorige regeringsleiders (als men die nietsnutten zo mag noemen)(sorry)... hebben ons heel wat op de mouw gespeld terwille van hun vetbetaald jobke en uit schrik wat kiezers te verliezen... dàt zijn de echte criminelen... leden van deze regering die proberen de vuile stal uit te mesten die zij hebben achtergelaten worden nu uitgescholden voor "nazi"... ik mag hier geen namen noemen en daarom hou ik me in (met moeite)... zij zijn de ware schuldigen en nu roepen zij om het luidst terwijl ze al die jaren zich in weelde en gemakzucht hebben gewenteld... die horen volgens mij ook in een cel te zitten... levenslang want ze hebben veel mensenlevens op hun geweten... als ze tenminste een geweten hebben... ik betwijfel het... wat men vooreerst zou moeten doen is de mensen aan de top van allerlei organisaties... ook de politie... eens te screenen op hun integerheid en niet te wachten tot er weer eens iets gebeurt om de beerput open te maken... ach wat baat het dat ik en vele anderen zich kwaad maken want het haalt toch niets uit... wat ik uit de grond van mijn hart hoop is dat die bepaalde partijen glorieus op hun bek gaan bij de volgende verkiezingen... maar ja dan zitten ze weer in de oppositie luidkeels te kraaien... ik heb al vaak opgemerkt dat hoe luider men brult hoe groter je ongelijk is.

En nu ga ik... om af te koelen... hier in huis wat opruimen maar eerst het schuim op mijn lippen afvegen.

25-03-2016 om 10:19 geschreven door Myette