Foto van Kiko het maatje van zoon

13-07-2016 om 11:02 geschreven door Myette

In mijn glorietijd was ik een turbo-vrouw... altijd aan het werken... poetsen... wassen... strijken... boodschappen... ik was onvermoeibaar... als ik daar nu aan terugdenk schiet ik vol... waar is die tijd gebleven... tegenwoordig doe ik alles met mondjesmaat met als regel :"morgen is er nog een dag"... maar soms... heel soms krijg ik nog eens een opstoot en pak wat verwaarloosde zaken aan die ik al heel lang heb trachten te negeren... zo ook vandaag... mijn poetshulp kwam en ik vroeg haar de ramen te wassen want dat was door al die regen al een hele poos geleden... ramen wassen betekent alle planten van de vensterbank sleuren... die planten afwassen en bewateren... de vensterbanken in de olie zetten en boenen... terwijl ik dan toch die fles teakolie vast had de meubelen ook een likje olie geven... dan zie je daar in een hoekje een vergeten stofnest dat dringend moet verwijderd worden... je kijkt eens vinnig rond en ontdekt nog wat ongerechtigheden die je moet aanpakken... en zo voort en zo verder... enfin ik was in prima vorm tot plots de fut eruit was... toen poetshulp vertrok was mijn pijpeke uit en na het middagboke ben ik op bed gaan liggen... viel in slaap tot zoon me wakker belde om wat te babbelen... toen 't manneke me voorstelde nog even naar de Makro te rijden heb ik hem wandelen gestuurd... trop is trop en "morgen is er nog een dag"... ik nestelde me in mijn zetel met een binaire puzzel maar niet voor lang want meneer duif kwam op ons terras op de leuning zitten en begon me een serenade toe te koeren... eerst dacht ik naiëf dat het uit liefde was maar nee meneer had honger en wat doe je dan als een man honger heeft... voederen natuurlijk... geen rust voor het vrouwke... ik zal dan maar vroeg gaan slapen en maar hopen dat die vervelende mug in onze slaapkamer eindelijk bezweken is.

11-07-2016 om 22:05 geschreven door Myette

In een ver verleden... bij de nonnekes... werd me geleerd dat zondag 's Heren Rustdag was... niet voor mij blijkbaar... aangezien zoon elke zaterdag langskomt met Kiko wordt het telkens laat voor ik uitgeput mijn bed kan induiken nadat ik die twee druktemakers de deur heb kunnen uitwerken... zo ook gisteren... vandaag kroop ik moeizaam mijn beddebak uit om al direct de rommel op te ruimen die ze hadden achtergelaten inclusief de overal verspreide haarpakketjes van hond... niet van zoon want die haalt elk haarsprietje minutieus weg dat hij maar kan vinden en dat op zijn hele body... hij beweert dat hij allergisch is voor haar... pffffff... en dàt zegt iemand die dagelijks hele wolken pels inademt van hond en kat... raar maar waar... na het opkuisen volgde een uitgebreide douche- en restauratie-sessie... ik had nog net de tijd om in mijn schoenen te springen toen de vrienden al voor de deur stonden... het was vandaag namelijk onze maandelijkse ontbijt-afspraak in de koekestad... na een meer dan stevig ontbijt trokken we naar het park in Wilrijk om daar op een terrasje na te praten tot in de late namiddag... dan naar huis waar meneer duif ons zat op te wachten met hongerige oogjes... jaja de duif is nog niet dood maar springlevend... hij eet goed... kan vliegen... schijt alles onder... wil echter niet naar huis... dochter merkte droog op dat hij blijkbaar "mot" had met zijn vrouwtje en "om sigaretten" was gegaan... 't manneke is op een avond zelf naar dat duivenbond-lokaal gereden en daar zegden ze doodweg : "haal die ringen van de duif en breng ze hier" zonder over het beest zelf te reppen... ik had toen wel mijn bedenkingen... wat als we het diertje naar hen zouden brengen... zouden ze gewoon de ringen opsturen en duif in de pot steken... dus hebben we besloten om duif gewoon zijn zin te laten doen... ik noem hem Dolfke en hij heeft me daarstraks in de tuin gezelschap gehouden... ik zal moeten opletten of ik word nog verliefd.

Vrijdag kwamen dochter en haar man eten... het eten zelf viel in de smaak en we hebben gezellig bijgekletst... woensdag vertrekken ze op vakantie naar Kreta.

En nu ga ik nog effe rappekes het bed verschonen... morgen komt mijn poetshulp en dan wil ik ook alles... maar dan ook àlles schoon hebben... het is ook een lekker gevoel je tussen fris gewassen lakens nestelen.

10-07-2016 om 19:54 geschreven door Myette

"De duif is dood meneer"... kennen jullie dat nog van Toon Hermans in die sketch... nu wij hebben hier een hele kolonie duiven die onze tuin komen bezoeken... het voer dat 't manneke elke dag strooit komen oppikken en als dank het van de vorige dag verteerde voer op ons terras komen droppen... er zijn bosduiven... tortels en nu al enkele dagen een verdwaalde reisduif met liefst 2 geringde poten... vermoedelijk een dure prijsduif... op een dag zat ze midden in het gazon parmantig rond te loeren... als we de tuin inkomen komt ze aangetrippeld tot bijna op onze voeten... kijkt ons verleidelijk schuin aan... loopt achter ons aan tot we haar voeren... we hebben proberen te bellen naar de Duivenbond maar die geven geen sjoege... bij Google raad gevraagd maar dat werd ook niks... nu zitten we al drie dagen opgeschept met die veelvraat want eten kan ze als de beste... deze voormiddag was ze niet meer te zien en we dachten al dat ze haar honk was gaan opzoeken... helaas toen ik in de tuin kwam om onze weelderige gewassen wat bij te snoeien stond ze plots naast mij te lonken... nog enkele dagen en we hebben een schootduif... als er iemand weet hoe je zo'n beest weer kwijtraakt... goede raad is welkom.

Maandag was het mammo-dag... altijd iets om NIET naar uit te zien... na het pletten komt dan het wrijven... dit wrijven gebeurde door een piepjong en knap doktertje en nog lief ook... alleen was hij niet zo zuinig met de gel zodat ik achteraf nog 10 minuten bezig was me te fatsoeneren... alles prima in orde... OEF!

Terwijl ik dan toch in de kliniek was tegelijkertijd een afspraak gemaakt voor de tandarts... de vroegste datum was in oktober... het loopt gewoon de spuigaten uit tegenwoordig... hebben de mensen nu meer tanden dan vroeger soms?

Dinsdag nog eens kunnen golfen en nog goed gespeeld ook... deed deugd want de laatste weken was het knudde... onze vrienden zijn terug uit Spanje en het werd een gezellige boel... twee witte wijntjes gedronken en de koppijn achteraf erbij moeten nemen... zoals mijn kozijn altijd zegde : "een kermis is een ranseling waard" en zo is het dan!

Morgen wordt het weer voer aanslepen want vrijdag komen de kinderen eten voor ze naar Kreta trekken op vakantie.

Zaterdag kwam zoon met Kiko en ik ben weer getekend... dat beest wil altijd maar likken of knabbelen en hij heeft me tweemaal te pakken gekregen toen ik even de andere kant uitkeek... nu loop ik met een grote blauwe vlek op mijn been van de vorige week nog en op mijn arm en been blauwe tandafdrukken... een rok dragen kan ik wel weer vergeten voorlopig.

Vandaag had ik een goeie dag... heb mee de voorhof met de hoge drukspuit bewerkt... onkruid uit de tuin geplukt... duif gevoederd... wassen gedraaid... en nu nog dit blog aangevuld... dit laatste om Natoken te plezieren want die kwam me weer aanporren... die meid heeft geen geduld he!

06-07-2016 om 00:00 geschreven door Myette

Gisteren gebeurde er een klein mirakel... nadat wekenlang de minigolf erover schoot door ons gezellig natte klimaat was er gisteren een pauze geblazen hierboven en hebben we kunnen genieten van een aangenaam lenteweertje... juist "à point" voor mij... niet te warm of te koud... ondanks dat genieten speelde ik "als een rund"... en raakte zowat alle obstakels die er maar lagen... ik begon zowaar te twijfelen aan mijn kunne en om mijn moraal op te krikken dronk ik een Duvel... na dat Duveltje ging ons gezelschap naar huis en bleven 't manneke en ik hangen bij enkele van onze vroegere golfvrienden... lieten ons overhalen om nog een rondeke te spelen en weer een klein mirakel... ik was stukken beter ondanks die Duvel die toch wel wat in mijn koppeke zat te wiebelen... en het was plezant ook... zo zie je maar.

De rest van de avond verliep in peis en vree... man aan de TV en ik aan mijn boek... de wolken zijn tijdelijk naar andere oorden gedreven... niet de regenwolken want die hebben weer geducht huisgehouden in de loop van de avond... waar ze al dat water blijven halen is ook een klein mirakel.

29-06-2016 om 11:18 geschreven door Myette

Pffff... en nog eens Pffff... meer is er niet te vertellen... de gewone huishoudelijke taken waarin niemand interesse heeft... wat rondlummelen... nog zoiets dodelijk saais... lezen... zelfs lezen kan me niet lang boeien... gisteren kreeg ik een bericht van de stad dat ik mijn paspoort moet vernieuwen... ik heb letterlijk alles maar dan ook alles doorzocht naar de van de vorige keer overgebleven pasfotokes... niets anders gevonden dan een heleboel troep... die troep uitgezocht en nu liggen er enkele zakjes met spullen die ofwel de vuilzak in mogen of weggegeven kunnen worden... er zal niets anders opzitten dan naar een fotograaf te gaan voor de nodige foto's en daar heb ik een hekel aan want op foto zie ik er altijd veel en veel slechter uit dan ik denk (hm hm)... dan nog het bijgevoegde formulier invullen en in de bus gaan stoppen en... niet te vergeten... de benodigde 20 euro en een klets storten want voor niks gaat de zon op en die zon laat het ook al afweten... deze hele week was het balen... mijn halve trouwboek heeft weer de bokkepruik op en dan is het echt geen kermisstemming hier in huis... mijn verdwenen galblaas heeft mijn ingewanden opgestookt om lastig te doen en ik zit ook nog met een abces in de mond... je zou voor minder in jubelstemming komen... maar onkruid vergaat niet en als rechtgeaarde netel geef ik niet op... volgende week misschien beter!

25-06-2016 om 00:00 geschreven door Myette

De wolken hangen weer laag vandaag en niet alleen buiten mijn deur... man heeft weer een van zijn "loeten" en daar komt steevast ruzie van... nu is het hier niet alleen ietwat donker in huis maar ook heel stil...

Het ergste is dat ik met dat weer de deur niet uit kan... het giet hier pijpenstelen... volgens de meteo kan dat nog even aanhouden ook...

Dan maar me verdiepen in een boek... ik heb er net een uitgelezen... zeg maar verslonden... een sappig horror verhaal Stephen King waardig... en nu zit ik tussen twee boeken in... te laat om aan een vers te beginnen dus ben ik den Buddy gaan wakker schudden... die knorde eens maar was toch stiekem blij dat ik er was...

Ik weet niet goed wat ik hier kom doen... echt iets te vertellen heb ik niet... chatten doe ik niet meer... ik heb het gehad met al die chatters... ze beginnen met te zeggen dat ze gaarne willen chatten en al na de tweede keer willen ze koffie gaan drinken... jaja koffie drinken heet dat nu... ik drink thuis wel koffie en trouwens van teveel koffie krijg ik hartkloppingen...

Vandaag krijg ik zelfs geen diepe gedachten en dobber ik maar wat rond met het verstand op nul.

20-06-2016 om 17:12 geschreven door Myette

Waar ik het meest van hou is lezen, computeren, schrijven, puzzelen... kortom alles waarbij je lekker in een zetel of stoel kunt zitten... natuurlijk moet ik me soms uit die zetel/stoel hijsen om wat huishoudelijke taken te verrichten... dit met min of meer tegenzin... maar een enkele keer krijg ik een opstoot van ongewone energie en vlieg dan de arena in teneinde iets of iemand aan te pakken... zo ook deze voormiddag... ik trok heel rustig benedenwaarts naar de diepvriezer op zoek naar ideeën voor het avondmaal... dacht plots aan mijn plan om zelf eens tomaten te kweken... trok de tuindeur open en stoorde het verzamelde gevogelte daar... een tortel... een bosduif... een kraai en een ekster... die laatste pikte net een halve boterham van de voederplank en bekeek me met één oog heel uitdagend... "wat gaat dat mens doen?" hoorde ik ze denken... dat mens deed niks en ekster vloog zwaarbeladen naar haar nest... tortel en bosduif gingen op de muur zitten afwachten of er nog meer te rapen zou vallen... waar kraai was weet ik niet... al enkele maanden worden we gewoon belegerd door die opdringerige beesten... een enkel merelvrouwtje komt soms 's morgens heel vroeg timide wat eten zoeken tot die lawaaimakers er zijn... bosduif en tortel kennen ons al en weten dat de heer des huizes voor hun maaltje zorgt... ekster en kraai wachten niet maar pikken het liever... ik hou niet zo van opdringerige mensen of dieren of ook planten en toen ik de tuin inkeek zag ik enkele struiken die echt hun grenzen niet meer kennen en hun buren aan 't verstikken waren... zoiets kan ik gewoon niet tolereren en vloog de gedupeerde sukkels te hulp met de snoeischaar... terwijl ik die opdringerige struiken aan 't bijknippen was sprak ik hen streng toe... of dat zal helpen betwijfel ik... ze hebben nu al volop water gekregen en zodra de zon even komt piepen zijn ze mijn gepreek vlug vergeten... helaas!

Wat ik niet vergat is een pot vullen met aarde om er die tomaatjes in te planten... een truc op FB gezien... op een dikke laag grond leg je dikke sneden tomaat... bedekken met een bovenlaag... wat water erbij en wachten maar of het pakt.

Gisteren moest 't manneke naar de tandarts... tand afgebroken... de wortel ging eruit... man bloedde... man moest wat gepamperd worden dus maakte ik hem een dikke havermoutpap met veel suiker en een snuifje vanille... man was tevreden en lispelde  njam-njam.

18-06-2016 om 13:50 geschreven door Myette

Zoals ik al eens hier vermeldde heb ik 's morgens vroeg mijn meeste bedenkingen... misschien omdat ik dan toch niks anders te doen heb dan liggen en denken... waar ging het nu weer over... al sla je me dood maar mijn bedenkingen gingen over baarden... jawel die harige min of meer aantrekkelijke gewassen die mannen op hun gezicht kweken... ik moet bekennen dat sommige mannen erop vooruitgaan met een baard maar nu is de trend dat jonge en knappe mannen een baard(je) laten staan en daar echt NIET aantrekkelijker door worden al denken ze van wel... onlangs zag ik een exemplaar lopen met een halve meter lange aangroei... ronduit "een remedie tegen de liefde" voor mij dan toch... ik heb al als excuus voor hun sik gehoord dat hun vrouw dat wil... dat begrijp ik helemaal niet... wie wil nu verward geraken in al dat haar... mijn wederhelft heeft een snor en met die snor heb ik hem leren kennen in een tijd dat mannen perse een snor moesten hebben... waarom weet ik ook niet maar man is gehecht aan dat ding onder zijn neus en als hij het zou wegdoen zou ik hem heel waarschijnlijk niet meer herkennen... onze overgrootvaders liepen ook voornamelijk met zo'n struikgewas rond... stoer en mannelijk... opgesierd door een pijp of sigaar... mijn eigen vader had geen snor of baard maar rookte en toen hij wegens hartfalen verbod kreeg van de dokter raakte hij geen sigaret meer aan maar zelfs na 10 jaar "voelde hij zich geen man meer" begrijpe wie het kan.

Die baardjes kunnen allerlei vormen aannemen... je hebt dat onnozele plukje onder de onderlip... een ringbaard zoals schippers vroeger droegen... een vriend van ons droeg er zo eentje en ik vond hem er afschuwelijk mee staan maar ja... zoiets zeg je niet aangezien zijn vrouw er tevreden mee was... dan een volle baard... voor sommige lelijke mannen een weldaad... een kennis van ons draagt er zo ene en toen ik bij heb thuis een foto zag van hem herkende ik hem gewoon niet... zo lelijk... in dat geval is het meegenomen... dan van die lange pluizen... niet om aan te zien... er zijn ook van die ware kunstenaars die hun gezichtbegroeing allerlei rare vormen geven... veel werk aan... ook lange bakkebaarden vergezeld van een hangsnor... tja je hebt ze in alle maten en vormen... dan wil ik het nog niet hebben over het IS model... dat gaat mijn begrip te boven.

Ik veronderstel dat iedereen heeft begrepen dat ik niet bepaald een baarden-fan ben maar aangezien ik van mening ben dat tolerantie een deugd is onthou ik me verder van commentaar... in elk geval bij mij krijgt snor of baard geen enkele kans... als ik nog maar iets vermoed grijp ik naar mijn pincet

15-06-2016 om 09:59 geschreven door Myette

Zaterdag... de gewone routine afgehaspeld... potverkoffienogantoe wat heb ik daar een hekel aan maar ja wat moet moet... hieronder verslag :

1 - Opgestaan met houten kop want niet kunnen uitslapen door gewoel en gekroch van 't manneke

2 - Appelsientjes uitgeperst en tegen mijn goesting een banaan naar binnen gewurmd... gevolgd door de nodige pillekes

3 - Kot opgeruimd

4 - Mezelf wat opgeknapt wat tegenwoordig een zware karwei wordt

5 - Den Buddy wakker gemaakt... kijken of er iets opmerkelijks binnen gekomen is... ook al niet om van te schrikken

6 - Klein strijkske gedaan... ook al een van mijn minder favoriete bezigheden

7 - Wat rondgelummeld... wat gelezen... nog wat computer

8 - Tijd om warm eten op tafel te zetten... restjes van de vorige dag... zuinig zijn... niets weggooien

9 - Nog even wat rusten voor zoon komt met Kiko

10 - Dan alles klaarzetten voor zoon en kleinzoon (Kiko) zoals bak water... hondendeken op bank... snuisterijen boven hondenhoogte in veiligheid brengen... honden-vlees-snoepjes uit vriezer halen... deur terras open zetten... niet vergeten ook het vliegenraam

11 - Dan de bestorming... hond davert de trap op... stormt keuken binnen... loopt me bijna omver... snuffelt gretig de lucht op... trekt het/zijn vlees haast uit mijn handen... wordt geknuffeld... ik krijg grote slobber-lik... hij krijgt kus terug... dan in stormdraf naar "den bompa" om ook daar "dag" te zeggen... gaat op rug liggen om van uitgebreide streling te genieten... wordt na een tijd onrustig... zoon gaat met hem de tuin in om het spelletje te spelen van "ik-ga-je-fles-pakken"... (is lege plastic waterfles)... hond komt hijgend terug binnen en moet weer gestreeld worden... "de bomma" (ikke dus)speelt het spelletje met hem : "iene-miene-mutte-tien-pond-grutte-tien-pond-kaas-wie-is-er-hier-de-baas" iets dat hij prachtig vindt en er nooit genoeg van kan krijgen... als ik zeg :"iene-miene" gaat hij al liggen om te genieten"... intussen is zoon in de frigo aan 't zoeken naar wat eetbaars... maakt zich een koud schoteltje klaar en hond laat mij pardoes in de steek om post te vatten voor zoon... begint alvast te kwijlen... krijgt ook zijn deel van het eten en komt voldaan op mijn voeten liggen.

12 - Einde van de zaterdag... tegen 12 u zetten we zoon met hond buiten en gaan slapen... moe maar toch tevreden

13 - Vandaag begon mijn dag met kot opruimen... brokjes hondenvoer opvegen... hondenharen wegvegen en nog wat karweitjes

Maar om eerlijk te zijn... het brengt wel extra werk en inspanning mee maar toch zou ik het missen als zoon met hond niet meer zou komen

12-06-2016 om 14:25 geschreven door Myette

Wat staat er vandaag op mijn programma... niets om over naar huis te schrijven... ik ben nog aan 't bekomen van gisteren... dochter en schoonzoon kwamen namelijk eten en dan sta je toch wel enkele uren in die hete keuken... want het was heet in tegenstelling tot vandaag... hier miezert het... wel lekker fris ... we raakten in een discussie over onze Belgische politiek en zoals steeds konden we er met ons boerenverstand niet goed bij hoe sommige van die hoogopgeleide dames en heren hun hersens wel werkten... onbegrijpelijk toch... dus werd het redelijk laat en ben ik na het afruimen mijn bed ingedoken en heb zalig geslapen tot 't manneke tegen 5 u droomde dat hij een woelmuis was en het bed begon te kriepen... daar moet ik vandaag echt iets aan doen.

Nog even enkele kledingstukken strijken en dan laat ik de boel de boel... ik moet ook mijn krachten sparen om ze te kunnen bundelen tegen vanavond als zoon komt met zijn maatje "het woeste geweld" ik heb al een leve plastic fles klaar liggen om in de tuin te gooien zodat Kiko zich kan uitleven als hij te ongedurig wordt.

11-06-2016 om 11:33 geschreven door Myette

Vandaag moest ik op controle bij onze huisarts... ik kwam aanzetten met enkele kleine defecten waar ik geen raad mee wist en hij begon met de gewone routine... oren... keel... ogen... bloeddruk... hartslag... op mijn vraag wat hij eigenlijk in die oren zocht was zijn antwoord : "tja als ik los door beide oren kan zien is er iets goed mis" waarop ik natuurlijk in de lach schoot en we waren vertrokken... die dokter van ons is een echte lolbroek en een bezoek bij hem is vaak leuk... hij gaf me iets om mijn verstoorde spijsvertering en gal aan te porren... nu maar afwachten.

Zondag zijn we gaan ontbijten met onze buren/vrienden met nadien een drankje op een terrasje... dat terrasje hoort bij Het Heilig Huisken... een heel oud cafeetje in Antwerpen... vlak ervoor posteerde zich een klein orkestje... blijkbaar was het feest in St.Andries... dat St.Andries kwartier was vroeger een levendige volksbuurt die lange tijd uit de gratie was maar nu in wederopbloei komt... mijn vader woonde een tijd in die buurt toen hij nog een snotaap was en hij en zijn broer vertelden vaak over hun deugnietenstreken toen en de vechtpartijen van de kerels van de ene straat tegen die van een andere straat... zo ging dat vroeger ook in de dorpen... dan trokken de vechtersbazen naar de kermis in het nabije dorp om eens goed te gaan bakkeleien... nu gaan ze daarvoor naar de voetbal... er is blijkbaar niet veel veranderd.

Ik zit in spanning... blijft het weer goed dan ga ik naar de minigolf... of gaat het onweren... tot hiertoe zijn wij gelukkig gespaard gebleven van watermalheuren en bij elk onweer schiet ik een gebedje af voor de sukkelaars die het ditmaal te verduren krijgen en nog eentje om deze kelk aan ons te laten voorbijgaan... amen.

07-06-2016 om 11:49 geschreven door Myette

Deze ochtend lag ik nog wat te soezen en mijn gedachten te ordenen want die sprongen alle kanten uit o.a. op geluiden... elke ochtend rond 6 u horen wij onze buurman zijn metalen trappen op en afkletteren... deuren en vensters worden open- en dichtgeklapt... elke vrijdag hoor ik zijn droogkast bom-bom-bom doen... allemaal geluiden die me in het geheel niet storen... integendeel ik heb dan zoiets van "doe jij maar druk, ik blijf nog wat lekker in bed liggen"... dan heb je het aanhoudende gevroem van de even verder weg liggende snelweg... soms het gedonk-gedonk-gedonk van de aan de andere zijde gelegen spoorbaan... allemaal geluiden die we niet kenden toen we ons huis daar bouwden want toen lagen we in een heerlijk afgelegen en rustige uithoek... dan zet ik de microgolfoven aan met ons dagelijks ochtendkoffietje en als de oven klaar is doet hij "ping-ping-ping"... de appelsientjes worden uitgeperst in een nogal luidruchtige electrische pers... ga ik even in de diepvries zoeken begint dat ding na luttele tijd luid te pingen als hij vindt dat zijn deur te lang open blijft... mijn GSM bromt voor hij begint te bellen... de vaste telefoon heeft dan weer een ander geluid... datzelfde geluid hoor ik soms op TV en dan zit ik in tweestrijd... is het de foon of de TV... mijn strijkijzer doet ook al mee als ik even de kamer uit ga en het laat aanstaan... dat zijn dan de geluiden en dan heb ik het nog niet over dat geknipper rondom mij... het strijkijzer... de droogkast... de GSM bij een ingekomen bericht... de modem die ik onder een kast wegstopte zit vandaar driftig te knipperen...  je leest hoe je je stroomfactuur kan verkleinen door alle waaklichtjes uit te schakelen maar dat is niet zo eenvoudig... de meeste zijn gewoon geprogrammeerd om tot hun levenseinde te blijven branden en/of knipperen... of je kan ze wel uitlaten maar dan is het zo'n ellende alles weer in te schakelen dat je de boel de boel maar laat... ach wij zijn het al zo gewend dat het niet meer opvalt... toen ik onlangs een Engelse film zag die zich afspeelde in de jaren '40-'45 werd ik plots een halve eeuw terug de tijd ingeslingerd en dan besef je maar hoe alles veranderd is in die luttele jaren... soms ten goede maar ook niet alles is beter geworden en dan vraag ik me af... zou ik terug willen in die tijd... jawel als ik dan ook die halve eeuw jonger word en vergeten heb wat ik voorheen had... ach ik zal maar in deze ijd blijven en al dat geknipper... getril en gerinkel negeren... iets wat ook gemakkelijker wordt met ouder worden want je hoort en ziet ook niet meer zo goed.

03-06-2016 om 10:28 geschreven door Myette

Er zijn zo van die dagen dat alles je zowat tegenzit... toen ik vanmorgen mijn slaapogen tot op een spleetje opende togen mijn hersens direct aan het werk... wat stond er op het programma die dag... naar de bank bellen (bwah)... de was in de machine proppen en er later terug uithalen... mijn eigen haardos wassen... mijn nagels scherpen... iets aan de microgolfoven prutsen... bedenken wat we vanavond moeten eten (bwah)... en nog wat van die routine klussen... na al dat denken voelde mijn kop nog houteriger aan dan anders en had ik helemaal geen zin in opstaan... aangezien ik nodig moest plassen deed ik het maar en toog aan de slag.

De bank verraste ons enkele dagen geleden met de verzekeringspolis voor de auto waarop het bedrag maar liefst verdubbeld was... dus uitleg was nodig... die uitleg was dat 't manneke verleden jaar bij het uitrijden van de garage lichtjes de aan de overkant geparkeerde auto had geraakt... wij zijn eerlijke maar ook heel domme mensen en rapporteerden het voorval aan de eigenaar van die auto met als resultaat... bonus malus naar omlaag (of is het omhoog) en worden wij voor onze eerlijkheid zwaar gestraft... het doet iemand wel twijfelen of we volgende keer nog zo eerlijk zullen blijven... toen ik de rekening had betaald... samen met een andere van het ziekenhuis... dit via de computer... merkte ik tot mijn afgrijzen dat ik die polis al had betaald en ik kon de zaak niet meer rechtbreien... weer een telefoontje naar de manager... verzekeringsmaatschappijen zijn toch een maffia bende vind ik... jarenlang betaal je elk jaar trouw je premie maar ik heb het nog niet meegemaakt dat je ervoor beloond wordt en wat van je geld terugkrijgt na goed gedrag maar owee als je eens een heel klein ietsie pietsie voor kosten voor hen zorgt.

De microgolfoven... dat was gisteren nadat mijn poetshulp weg was... ik had ze gevraagd de keukenmuren en plafond af te wassen... toen ik iets in de oven stak dekte ik de schalen af met een daarvoor bestemd plastic deksel... ging even naar boven tot ik een rare brandlucht rook... die lucht was beneden om te snijden en kwam uit dat oventje... het plastic deksel lag er helemaal verwrongen en gesmolten bij... na onderzoek bleek dat de knop op "grillen" stond... blijkbaar had poetshulp die knop verdraaid... ik zal in het vervolg alles moeten checken als ze weg is want de vorige keer was het de geiser.

De minigolf is ook in het water gevallen... man zit weer sport te kijken en ik zoek troost hier.

Zoon belde gisteren om te vragen of onze voeten nog droog waren gebleven... zijn tuin stond onder water en hij dacht erover er visjes in te zetten... bij ons gelukkig niet en dat komt omdat wij blijkbaar op het hoogste deel van Berchem zitten... vroeger heette het Bergheem zodoende... het is wel even anders in het centrum... die liggen lager en hebben weer prijs met o.a. het gekende restaurant De Troubadour waar de keuken blank staat... het mag al stoppen nu... genoeg water gehad of we moeten bottekes kopen voor Pol de schildpad.

31-05-2016 om 14:33 geschreven door Myette

Vaak ziet men tegen iets op en dan valt het geweldig mee... zo ook gisteren met die uitstap naar St. Hubert... alhoewel de dag begon met een schok... er zat namelijk 8 u in mijn hoofd als vertrektijd aan het Crowne Plaza en ik had het lijstje bij van degenen die daar opstappen... er is ook een tweede opstapplaats in Wommelgem en ik moet bij de eerste controleren of iedereen aan boord is... jaja... gelukkig was ik al vroeg opgestaan en klaar voor vertrek maar ging nog even rustig op het toilet zitten toen mijn GSM begon te brullen... ik vloog naar beneden om dat ding op te pakken... met mijn broek op mijn enkels... en hoorde onze voorzitster roepen dat ze al een heel kwartier stonden te wachten aan de bus... het was toen kwart over 7 u... ik kwam uit de lucht gevallen en stotterde dat het toch 8 u was maar nee... bibi hier had eventjes misgekeken... ik ben toen terug in die broek en mijn laarzen gesprongen... heb 't manneke in zijn nekvel gegrepen... de wagen ingesprongen en vertrokken... ik moet bekennen dat onze leden stuk voor stuk heel sportief reageerden want ik stond gewoon stijf van schaamte om mijn misstap... ze konden er nog hard om lachen toen ik het verhaal deed over mijn op- de-enkels-gezakte broek... ik heb natuurlijk uitgebreid mijn excuses aangeboden aan iedereen en de zaak was afgesloten.

De rest van de dag verliep prima... het weer was genadig voor ons zodat we onderweg al wat moesten strippen... het bezoek aan de Basiliek van St. Hubert verliep goed al is die Basiliek om te huilen zo verwaarloosd... de wanden en het gewelf zijn behangen met netten om vallende brokken steen op te vangen... alles ligt onder dikke lagen stof... iedereen heeft het blijkbaar opgegeven er nog iets van proberen te maken... het gewone probleem... no money... onze gids was echter een smakelijke dikkerd die een behoorlijk nederlands sprak en met veel humor de staat van het gebouw uitlegde... na afloop weigerde hij zelfs geld aan te nemen en dat is dan ook de enige keer dat we dat bij een gids meemaakten.

Dan de warme lunch... die was om duimen en vingers af te likken... de uitbaters zijn vlamingen die zich daar hebben gevestigd en er prat op gaan niets anders dan zelfgekweekte groenten en kruiden te gebruiken... bij het vlees op ons bord werd zelfs de boer vermeld waar dit vandaan kwam... de bediening was ook eersteklas... kortom perfectionisme op en top... ook de wijn was mmmmmmmmmm!

Na die lunch de bus in naar het Fourneau St-Michel... een soort Bokrijk maar dan Ardens... huisjes en werkplaatsen uit die streek en uit lang vervlogen tijden en dan nog ver uit elkaar gelegen ook zodat ik blij was toen de gids afscheid van ons nam... die gids haar nederlands was van de hakkel-takkel maar het mens deed haar best en werd door onze leden op tijd en stond terug op weg geholpen... nog even een drankje in de Auberge daar en dan terug naar huis... weer 2 en 1/2 uur rijden... mensen lief wat was ik blij mijn huisje terug te zien en nog beter... mijn bed... maar alles bijeengenomen was het een geslaagde dag... ik heb zelfs mensen nader leren kennen die weliswaar al enkele jaren lid zijn maar waar we eigenlijk geen contact mee hadden... je kent dat wel... in een groot gezelschap loop je elkaar soms voorbij met een glimlach of hallo maar dat is het dan... we waren niet met een volle bus ditmaal en daardoor is het ook gezelliger.

27-05-2016 om 13:30 geschreven door Myette

Vandaag kreeg ik zo opeens... plots... eensklaps... allee in één woord zomaar ineens een gekke kuur en begon zowaar de papierwinkel op te ruimen die zich in de loop van maanden had opgehoopt in de secretaire... tenminste ik begon de boel uit die kast te sleuren en op de grote tafel uit te strooien... zoals ik al zegde... een gekke bui... na zowat een half uur had ik al dik spijt maar ja daar lagen ze dan die paperassen en die moesten elk in hun hokje... zegge "mapje" gestoken worden... en zoeken maar want "waar had ik nu weer die en die map gelegd"... na twee uren zwoegen en sakkeren was de boel geklaard en ik een zenuwwrakske... van één ding ben ik zeker... het zal weer maanden duren voor ik nog eens aan die job begin.

Morgen gaan we met de club op dagtocht naar St.Hubert en de Fourneaux St. Michel... vroeger keek ik met plezier uit naar die tochtjes... dat is tegenwoordig wel anders... zo ook voor 't manneke... een hele dag op tocht is wel vermoeiend en ik heb er eerlijk gezegd niet veel zin in... maar ja dit jaar zijn we haast niet met de club mee kunnen gaan door omstandigheden... met ouder worden vallen er veel zaken weg... de vroegere wandeltochten en fietstochten met vrienden... de turnavondjes... soms was dat afzien maar de "afters" waren altijd plezant... enfin we zullen zien wat morgen ons zal brengen... zere voeten en knieën zeker maar dat overleven we wel... wat nog het minst prettig is is dat vroeg opstaan... een van de leuke dingen van gepensioneerden... het uitslapen.

25-05-2016 om 21:14 geschreven door Myette

22-05-2016 om 16:02 geschreven door Myette

Het weer is zonnig... wat winderig maar ja dat moet je er maar bij nemen... maar toch is het een trieste dag voor mij en ook voor vele anderen want onze Gaston is er niet meer... als fervente fan van "Gaston en Leo" kan ik nog altijd genieten van hun sketches alhoewel ik ze al tig keren heb gezien... in mijn ogen was het koppel het beste komisch dua dat ik kende... hun humor was soms voorspelbaar maar de manier waarop ze zelfs de oudste moppen brachten was subliem... Leo werd soms onderschat omdat Gaston de meeste aandacht trok met zijn expressievolle snoet... maar hij was ook onmisbaar en het beste bewijs daarvoor is dat Gaston na de dood van Leo een beetje op de dool geraakte... Gaston kon zowat alle typekes aan... man of vrouw het maakte hem niets uit... als vrouw was hij zelfs appetijtelijk... ik krijg regelmatig videofilmpjes binnen van vrienden met sketches van het duo en kijk er altijd met evenveel plezier naar... maar dat plezier zal nu gemengd zijn met weemoed... weemoed om alles wat voorbij is... de dingen uit onze jeugd die er niet meer zijn... de personen die ons leven prettig maakten allemaal weg... en ja er is een hele meute nieuwe komieken op de bühne tegenwoordig maar... ligt het aan mij of het oud worden... ik kan ze niet smaken... de ene vindt het komisch rare geluiden uit te stoten en dat vind de huidige jeugd hilarisch... de andere gaat de politieke toer op en kleedt bekende mensen uit tot op hun hemd op het beledigende af... een andere kan alleen maar schunnige taal uitslaan en vindt daar weer een ander publiek voor... nee geef mij dan maar Gaston en Leo... dat was soms onnozele humor maar nooit kwetsend... ach weer een stukje verleden.

21-05-2016 om 17:31 geschreven door Myette

Een belastingaangifte invullen... het enige papierwerk waar ik niet mee opgezadeld werd... vroeger dan... de laatste jaren kwam de aanslag heel braaf en net binnen... volledig ingevuld en uitgerekend... zo gemakkelijk... dat was weer een zorg minder... toen die gehate gele envelop in onze brievenbus stak maakte ik me nog geen zorgen... maar dan... terug een hele berg paperassen te lezen en eventueel in te vullen en dat soms in een onbegrijpelijk en dubbelzinnig taaltje waar je haarpijn van krijgt... ik schoof die hele berg naar 't manneke toe maar die gaf geen sjoege... "ik kan dat niet goed lezen want mijn ogen zijn niet zo best" en "doe jij dat maar" en daar zat ik... de papieren die je toegestuurd worden voor het pensioen zijn ook al niet duidelijk... een bepaald bedrag bovenaan... daar worden ditjes en datjes van afgetrokken en onderaan staat dan de einduitkomst... wat moet je nu invullen het bovenste of het onderste... man wist het niet meer en ik dus ook niet... dan maar mikken... het aantal dienstencheques hield ik in het begin bij maar aangezien dat niet meer nodig was niet meer... weer gaan tellen... etc. etc. en het is nog niet gedaan... ik zit hier moed te vergaren om me weer op die paperassen te storten... manlief is het huis uitgevlucht naar de golf... mijn steun en toeverlaat... jawadde. 

19-05-2016 om 09:16 geschreven door Myette

Mamma mia wat een dag... heel vroeg opgestaan om alles op te ruimen wat er gisteravond is blijven liggen... zoon was nogal laat blijven plakken en toen hij weg was ben ik blijven plakken aan Travolta... ik ben namelijk ietwat versqlaafd aan "Grease"... zag die film ettelijke malen maar kan er gewoon niet genoeg van krijgen... misschien vinden jullie het wat infantiel maar ik geniet nog altijd van die verliefde koeienoogjes van John als hij naar zijn Olijfje kijkt... dus de rommel die Kiko had nagelaten bleef liggen tot de volgende dag... vandaag dus... net toen ik alles uit de weg had geruimd belde mijn poetshulp dat ze niet kon komen... wat doe je dan... aangezien er na de middag clubvergadering bij ons was gepland stroopte ik mijn mouwen op en begon het kot uit te mesten... heb zo'n 3 uren als een wervelwind(je) door het huis gewerveld met poetsdoek en dweil want je wil toch niet de naam krijgen van een slonzige hausfrau... dan na vlug een boterhammeke te hebben vermalen begon ik aan het opknappen van mijn persoonlijke en ietwat verwilderde ikke... kotteke proper... ikke toonbaar... laat de show maar beginnen maar eerst nog koffie zetten voor het gezelschap... dan van 2u tot 5u zitten vergaderen en notities nemen... toen ze eindelijk weg waren was het weer tijd voor het avondeten... dat werd heel simpel soep met brood... jaja wat denk je dat ik nog culinair ging koken ook... no way... toen ik zonet voor de TV neerzonk en schuchter bekende dat ik moe was  kreeg ik schamper te horen "van wat"... dat was de laatste druppel en de emmer liep over... dat wordt weer "beeld zonder klank" voor een tijdje want ik ben gekwetst tot in mijn vermoeide binnenste... ik neem me voor hem van hetzelfde laken een pak aan te meten zogauw ik de kans krijg maar helaas tegen dan ben ik mijn koleire weer kwijt... één ding is zeker... vannacht rol ik me als een mummie in mijn deel van het dekbed en wee hem die me durft storen.

16-05-2016 om 21:46 geschreven door Myette