Mannen en hun kroonjuwelen... ze zijn er geweldig op verslingerd maar begrijpen niet dat wij vrouwen er niet zo begeesterd door zijn... men spreekt met neerbuigendheid over de "oermens" maar die "oermens" zit toch nog diep in de huidige zogenaamd "nieuwe man" verscholen en soms is dat oergevoel niet te stuiten en gebeuren er onfrisse zaken... deze ontboezeming naar aanleiding van de huidige oorlog tegen sexuele intimidatie... ja die Bart De Pauw... deed ie het of deed ie het niet... die gast ziet er wel sympathiek uit en zijn fans zijn positief :"den Bart doet zoiets niet want ik ken hem"... toch is er die twijfel want "kennen" doe je nooit iemand grondig... dus afwachten op het onderzoek... in elk geval kan hij het wel schudden qua carriere... die smet blijft hangen.

Gisteren de kinderen gevoederd en zoals gewoonlijk ging alles wat moeke gekookt had er aks zoete koek in... moeke content en vake aan de afwas gezet... ja na uren in de keuken te hebben gestaan mag 't manneke ook wel eens iets doen zeker... het zijn ook zijn kinderen he... ik heb wel enkele keren een afleidingsmanoeuvre moeten uitvoeren want het gesprek kwam op politiek en daarin staat mijn wederhelft in de minderheid... iets wat hij haat.

Hebben jullie ook zo'n hekel aan telefoneren... donderdag weer zo'n geval gehad... ik moest bellen om de uitslag van het bloedonderzoek te bespreken... je krijgt dan een belperiode van juist geteld 1 kwartuur om de dokter te bereiken... eerst kom je langs de balie... "alle lijnen zijn momentel bezet, gelieve aan het toestel te blijven" en dan krijg je een irritant muziekje te horen waar je bijna van in slaap valt... eindelijk de receptioniste... "kan ik de dokter even spreken aub (ik dus)" ... "jawel ik zal U doorverbinden" ... weer dat muziekje... volle 8 minuten gewacht tot ik het beu was en terug naar de receptie belde... weer van hetzelfde... ik (al behoorlijk kwaad) "ik zit hier nu volle 8 minuten naar dat stom muziekje te luisteren en geraak niet binnen"... stilte aan de andere kant en dan "bel nog eens terug om 12u dan zal een andere dokter U te woord staan"... intussen was mijn hele dagprogramma overhoop gesmeten... ik bel om 12u en krijg te horen, na weer dat muziekje, dat het nog even kan duren voor die dokter vrij is"... zeg nu zelf... zou je niet kwaad worden... ik dus wel en heb "foert" gezegd... de uitslagen zijn intussen binnen gekomen met de post maar er staan enkele plussen en minnen bij die uitleg hoeven... wanneer en hoe???

Dan heb je nog de telefoontjes naar instanties... die worden afgewisseld met drukken op nummers 1 of 2 of... en muziekjes... als men nu nog eens een goeie plaat zou opzetten maar nee... het is altijd van dat getjingeltangel waar je horendol van wordt... ach in onze moderne wereld is ook niet alles rozengeur en maneschijn... helaas.

't Manneke is net de deur uit dus ga ik vlug even verder kijken naar Salamander.

11-11-2017 om 10:44 geschreven door Myette

Bitcoin... wat is een bitcoin... zonet gegoogeld teneinde een beetje op de hoogte te blijven van de moderne wereld... tja ik heb ontelbare berichten gelezen te beginnen met Wikipedia en moet bekennen dat ik er de ballen van snap... dat het een digitale munt is weet ik nu maar hoe heel dat systeem in elkaar steekt is mij een raadsel... volgens mij is de een of andere nert die zich verveelde op zoek gegaan naar een middel om de argeloze niet-nert den duvel aan te doen... ik las dat je er rijk mee kan worden maar dat zal dan ik niet zijn... jammer!

Gisteren met man een wandeling gemaakt... wat men allemaal moet doen om zijn wederhelft ietwat gelukkig te houden... veel heeft het niet geholpen want manlief is opgestaan met de bokkepruik op... gelukkig heeft hij dan een onbedwingbare behoefte aan andere luchten en gaat dan de deur uit... en de lucht hier in huis wordt dan meteen lichter en verteerbaar.

Vandaag maar een druilerig weertje... ik blijf lekker thuis genieten van mijn op TV opgenomen films zonder storend commentaar van de wederhelft... zij die gaat genieten groet U.

08-11-2017 om 14:01 geschreven door Myette

Even pauze van de zware karwei van afstoffen... planten verzorgen... keuken vetvrij maken... tja ik heb wel een poetshulp en dat is een ijverig "bieke" maar dat kind kan ook niet ALLES doen in 4 uren dus ikke doe de werkjes waarbij ik niet op mijn krakkemikkige knieën moet rondkruipen... nu is het bieke beneden bezig en dan trek ik me terug bij mijn peceke om jullie wat te komen ambeteren.

Gisteren laat ontbijt gehad met de buren en... geloof het of niet... ik voel het nog zitten... je krijgt dan allerlei zalige dingen voor je neus waar je niet aan kunt weerstaan en je komt van tafel met een maag gelijk een ballon... mijn spijsvertering was al niet van de rapste toen ik jong was... en nu... amaai!!!

Straks even de geraniums binnen zetten voor ze bevriezen... men voorspelde vorst maar zo te zien zitten ze er een beetje naast... die planten zijn al stokoud... elk jaar zeulen we ze naar binnen en mogen ze op het overdekt terras boven rustig overwinteren... zo te zien "liken" ze het want ze maken de hele winter door bloemen.

Morgen bezoekje aan "dokter-vampier" die ons wat bloed gaat aftappen... iets dat we ook jaarlijks doen... elk jaar krijg ik de raad om meer te drinken... water natuurlijk... ik doe mijn best maar zomaar drinken zonder dorst is toch wat moeilijk... ik heb net een vol glas leeggesipt en voel me nu heel deugdzaam.

Gisteren bij dat ontbijt één klein glaasje Cava gedronken en heb het moeten bekopen met barstende koppijn... waar is de tijd dat ik lustig whisky en cognac puur kon drinken en er alleen vrolijk van werd... is dat mijn straf voor gedane uitspattingen vroeger?

Deze week komen de kinderen eten en ik moet nog een menu opstellen... iets wat niet teveel moeite en tijd vraagt want de tijd dat ik uuuuuuuuren in de keuken stond te experimenteren met nieuwe recepten is helaas ook verleden tijd geworden... in die tijd had ik een overgezonde eetlust en dat geeft je een stimulans... nu is mijn eetlust meer van mussenformaat zodoende...

Ik hoor mijn "bieke" in de gang rondsoppen en dat betekent het bijna-einde van de werkzaamheden... zal maar stilaan een etage lager zakken naar de keuken voor t manneke begint te brullen van de honger... tot later.

06-11-2017 om 12:39 geschreven door Myette

Geduld is een "schone zaak" was/is het gezegde... nu ja ik zelf ben ook geen model van geduld maar toch... gisteravond werd er laat in de avond gebeld en toen 't manneke naar de deur ging stonden er enkele kinderen Halloween te plegen... hij was er echter niet op voorbereid en ging naar boven om wat centen te vergaren... helaas... toen hij terug beneden kwam waren ze al vertrokken... zelfs de kinderen hebben het geduld niet meer om op hun beloning te wachten... de wereld draait al langer hoe vlugger en wij tollen lee rond.

Vandaag prachtig weertje en na de middag naar de Zoo getrokken... wel een vergissing... blijkbaar had heel Antwerpen hetzelfde idee... manlief wilde weer eens moeilijk doen en de bus nemen in plaats van de tram die veel en veel comfortabeler is maar ja... ik was al blij dat ik mee op tocht mocht dus heb ik de wilde busrit uitgezweet in daverende stilte... de Zoo liep ook vol apen en aapjes in alle soorten en formaten... hele kuddes ouders en grootouders waren met het kroost aanwezig en dat kroost wil gehoord worden... we trokken ons regelmatig terug op een bankje in een rustig hoekje om te bekomen van al dat jonge geweld en in een van die hoekjes hebben we vol bewondering zitten kijken naar een bende mussen die van een hoop gestrooid graan zaten te pikken... jawel mussen... die beestjes hebben wij al in jaaaaaaren niet meer in onze tuin gezien en het deed mijn oude hart opzwellen van geluk dat er toch nog enkele overlevenden waren... je ziet dus... een kinderhand is gauw gevuld maar dat geldt ook voor een oude knuist... en mussen zijn ook dieren.

Dan maar terug naar huis met diezelfde schommelende bus... was ik even blij dat ik thuis kon bekomen van al die drukte... en ik die vroeger zo hield van bezoekjes aan foires en kermissen en nog van die dinges waar veel leven en vertier was... het kan verkeren... niet dat ik tegenwoordig niet van vertier hou... ik kan ervan genieten maar "met mate"

01-11-2017 om 19:52 geschreven door Myette

Vandaag zondag... inderdaad het is een zonnige dag... hier in Antwerpen dan toch... ik zie het leven ook weer zonniger in omdat ik al 3 dagen zonder pijnstillers heb overleefd in redelijk goede staat... en we pakken alles mee wat we kunnen... vrijdag etentje met vrienden gehad bij de Thai... mooi interieur... super vriendelijke bediening... de rijsttafel met allerlei gevarieerde hapjes was "eetbaar" alhoewel ik al beter heb gegeten... de wijn was "drinkbaar" en daar is alles mee gezegd... maar alles bijeen was het gezellig met de vrienden allemaal samen en dat is het voornaamste... de dag nadien was minder leuk... de begrafenis van de broer van een blogvriendin bijgewoond... de overledene was blijkbaar heel geliefd en er werd met veel respect en warmte afscheid van hem genomen... mijn avond werd in beslag genomen door Kiko de hond... terwijl zoon boven zat mijn computer tot rede te brengen moest ik het hondje bezig houden en geloof me dat is zwaar werk... hij heeft namelijk een nieuw spelletje ontdekt... hij brengt dan zijn "koord" naar mij of 't manneke en wij moeten dan trekken... zijn jonge 40 kilo+ tegen onze povere spieren... raad eens wie er altijd wint?

Wat die lieve schat van een woef ook goed kan is alles wat hij eet of drinkt in het ronde gooien... dus zondagmorgen is voor mij steevast poetsdag... iets wat ik net heb gedaan en ik zit nu uit te blazen van die zondagse inspanning... er wacht me nog een zware taak... de zondagse "grote beurt" en daar bedoel ik alleen de grote restauratiewerken mee... of wat hadden jullie gedacht.

Vandaag begon mijn dag even anders... zo gauw ik mijn bed uit was moest ik al op mijn knieën... niet voor 't manneke... nee voor de verwarmingsketel... dat ding blaast de waakvlam altijd uit... verleden jaar hadden we hetzelfde probleem... iemand laten komen en die heeft een onderdeeltje vervangen... we zijn de hele winter doorgekomen zonder problemen... en nu begint dat spelleke weer... het is al de derde keer in 2 weken dus ik vrees dat er op die ketel ook arthrose zit en vervangen moet worden... zal maar weer een boke minder eten om de kosten te dekken... ik ga nu die man opzoeken want elke ochtend op mijn knieën voor die ketel zie ik niet zitten.

29-10-2017 om 09:39 geschreven door Myette

Gisteren was het even slikken... zit al jaren met voortdurende hoofdpijnen... de neuroloog vond de oorzaak niet... dus mee leren leven... maar plots werd het veel erger en kreeg er geweldige nekpijnen bij... dan maar weer naar de huisarts... die constateerde arthrose en stuurde me voor een foto... gisteren met die foto terug naar de dokter en kreeg daar een koude douche... zware arthrose van de nekwervels... iets dat alleen maar erger kan worden maar niet geneest... ik heb nu spierontspanners en pijnverdovers gekregen... als die niet helpen kan ik de kinesist proberen... daarna de pijnkliniek en het allerlaatste een operatie... dus leuk is anders... jaja de aftakeling is in volle gang... als troost vertelde de dokter me dat mijn binnenwerk 50 jaar ouder is dan de carosserie... tja ik ben dan wel een wrak maar gelukkig zie ik er nog niet erg wrakkerig uit.

Mijn week was wel gevuld... voornamelijk met in een wachtkamer te zitten wachten... daarvoor zijn die kamers bedoeld... toen ik gisteren voor de uitslag kwam zat er een heel mooie jonge dame juist voor mij en ik wist het al... dat gaat lang duren... ze droeg een skinny jeans en zo'n ding krijg je niet in enkele minuten uit of aan nietwaar... ik kreeg gelijk... in plaats van de voorziene 15 minuten bleef ze 30 minuten binnen terwijl ik al nagelbijtend zat pijn te lijden... toen ik het op mijn heupen kreeg ging ik al naar boven voor de deur van de dokter staan rondstampen als "stille" wenk dat het welletjes was... en het hielp.

Ik ben vandaag eigenlijk wel trots op mezelf... mag het even ja... ik heb namelijk een grote strijk gedaan... kleren gesorteerd... de ledenlijsten voor de club aangepast en afgeprint... mails verstuurd... een was te drogen gehangen... waarom trots... omdat ik me gisteren al een halve invalide voelde maar vandaag besloot me niet te laten kisten door die onnozele wervels... er is wel een probleem... ik heb minder pijn als ik rondloop maar lezen en computeren doen mijn nekwervels kreunen... en dat is voor mij rampzalig... als ik dat niet meer kan word ik gek en het is nu al zo erg.

Dit was even een klaaglogje... ik beloof echter in het vervolg mijn best te doen om niet te zeuren... allee Myette... borst vooruit en schouders naar achter!

26-10-2017 om 20:22 geschreven door Myette

Zonet las ik iets over een slachtoffer die in de rechtszaal haar kunstoog toonde aan haar overvaller... ze vertelde ook dat ze tevergeefs op een spijtbetuiging had gewacht... dat bracht me op het ongeval van mijn zoon... we zijn nu 9 maanden verder en zoon is nog altijd werkonbekwaam... hij mankt en volgens de arts en de kinesiste zit er geen volledige genezing in... hij werd met zijn motor van de weg geslingerd door een vrouw die onverwachts met haar wagen links afsloeg en dat op een doorlopende witte lijn... ze werd volledig schuldig bevonden... denk je dat zoon ooit één woord van spijt of excuus van haar kreeg... nee dus... blijkbaar is het niet meer van deze tijd enige verantwoordelijkheid op zich te nemen... zich schuldig voelen is "not done"... alleen egoïsme primeert.

Ik klink nu bitter... ja... iedereen maakt fouten maar moest ik zoiets op mijn geweten hebben zou ik op zijn minst het slachtoffer mijn excuses aanbieden... misschien mijn hulp aanbieden... maar ja ik ben dan ook van een generatie die nog respect voor mens en dier werd aangeleerd... iets dat blijkbaar helemaal uit de mode is... een woord van excuus maakt het slachtoffer niet beter maar geeft toch een beetje troost.

Ach wat baat het zich kwaad te maken over zulke dingen... het is nu eenmaal zo... de wereld verloedert en de mensen worden hard.

21-10-2017 om 16:30 geschreven door Myette

Even in blogland gaan kuieren... was een korte wandeling want bijna al mijn vorige blogmaatjes hebben er de brui aan gegeven en zitten liever hun wel en wee op FB te verkondigen... ik dus nog niet... ik geef niet gemakkelijk op... een van de testen op dat FB maakte uit dat ik in mijn vorige leven een tekkel was... vinnig... hardnekkig... ik zag mezelf er wel in... zelfs de korte pootjes klopten.

Gisteren met die korte pootjes naar onze huisarts gestapt voor een griepvaccinatie en onderzoek van mijn luchtwegen... ik zit namelijk nog altijd met een hardnekkig kuchje... toen ik binnen stapte zat er warempel weer een stagiaire bij hem... ik denk dat ze die gasten liefst bij onze dokter stoppen want die vindt dat zo te zien fantastisch... enfin ik werd betast en beluisterd door 2 heren tegelijk... een aan de linkerkant en een aan de rechter... ik voel me nu wel gerust want als die allebei niets verdachts gevonden hebben zal mijn binnenwerk wel okido zijn zeker... ik kreeg die spuit en mijn voorraad pillen werd aangevuld en dat alles voor de prijs van maar 1 consultatie... als dàt geen koopje is.

Ik was dan toch gekleed voor de buitenwereld en we zijn na het middagboke naar de golf getrokken... matchke gespeeld en redelijk goed zelfs... wat van de zon genoten met een drankje en dan naar huis... vandaag weer golf met de vrienden maar het weer ziet er niet zo schitterend uit als gisteren.

Ik heb de daguitstap met de club voor donderdag toch maar afgezegd... zie het niet zitten een hele dag achter een gids te moeten aanlopen om ellenlange verhalen te moeten aanhoren over die en die familie die met die en die gehuwd zijn en dan krijg je weer de kinderen die uitgebreid worden behandeld... nee... vroeger vond ik het gezellig de hele dag met de club op stap maar nu eerder vermoeiend en vervelend... is dat oud worden/zijn?

Oei, man staat te roepen dat hij wil eten... hoe de tijd vliegt!

17-10-2017 om 12:06 geschreven door Myette

Ik zit hier met een groot vraagteken op mijn voorhoofd... niettegenstaande ik regelmatig iets op mijn blog deponeerde krijg ik toch vaak de vraag spoedig eens iets te schrijven... zo te zien ziet alles er op het blog normaal uit maar ik vraag me nu af of andeten me ook... of niet... kunnen lezen.

Voor de goeie zielen die interesse hebben in mijn gezondheidstoestand... ik ben stilaan aan de beterhand... het geweldige hoestwerk is nu kuchwerk geworden... nog 2 dagen en ik moet dat griepvaccin laten inspuiten... ben benieuwd of de dokter het wil doen... ik loop... of liever wandel... weer in huis rond... heb een was en een strijk gedaan... na deze inspanningen moest ik dringend gaan rusten... alhoewel... om heel eerlijk te zijn... het meer uit luiheid was dan echte vermoeidheid... ik ben nooit een fervente hausfrau geweest... meer zo eentje die het nodige deed met een grote dosis "moet" en "afkeer" aangezien het voorrecht te mogen leven nu eenmaal ook zijn verplichtingen heeft... die "afkeer" is met het ouder worden groter geworden terwijl het "moet" gekrompen is... tja dat is geen fraai plaatje dat ik nu neerzet maar wel de waarheid... die drang naar waarheid heeft me soms wel in moeilijkheden gebracht... een van de voordelen van oud zijn is dat je je veel meer kan veroorloven... je flapt er maar wat uit en mensen glimlachen begrijpend... zo van : ach we laten dat ouwe besje maar kwekken, dat is alles wat ze nog heeft... terwijl dat ouwe besje in haar vuistje lacht... HAHA!

Onderschat nooit oude mensen... nu is er weer veel te doen rond het feit dat oude mensen zeker nog seks hebben of tenminste zin in seks... wij hebben dat altijd geweten maar niemand geloofde het... nu wel... waarom... omdat enkele steekneuzen zich hebben bezig gehouden met het fenomeen "oude seks" te onderzoeken... misschien willen ze zich zo verzekeren van het begrip van de jongeren als hun tijd gekomen is... trouwens... meng je eens in het gezelschap van oude mensen die lol zitten te trappen... waarover hebben ze het... natuurlijk over seks... zelfs als ze niet meer meedoen praten ze er nog gaarne over.

Dat brengt me op het onderwerp "natuurfilm"... 't manneke en ik hebben totaal verschillende opvattingen over wat een goed programma of een goede film is... alleen een natuurfilm kan ons allebei boeien... maar herejee... die beesten doen precies niets anders dan paren... afgewisseld met vechten om een maatje te vinden om te paren... ik zit dan geboeid te kijken terwijl man ligt te ronken... misschien maar beter zo komt hij niet op rare ideeën.

Nu denken jullie misschien... dat mens is precies geobsedeerd... tja het valt mij zelfs op... steek het maar op het zonnige lenteweer vandaag.

14-10-2017 om 16:14 geschreven door Myette

Wat doe je als je noodgedwongen thuis zit door ziekte... veel slapen... met lange tanden beetje eten... beetje lezen... weer slapen... wat aan je computer gaan zitten en je ergeren aan al het ellendige nieuws dat daar op je afkomt... weer gaan slapen... dit alles afgewisseld door veelvuldige hoestbuien... beetje met je duimen draaien en je rot vervelen.

Vandaag moest ik echter eventjes mijn kot uit... de bib mailde dat de leentermijn van mijn boeken verstreken was en als ik ze langer wilde houden zou me dat 0,20 euro per dag en per boek kosten... toen ik 't manneke vertelde dat hij me naar de bib moest rijden werd er luidruchtig gemopperd... maar toen ik hem voor de keus stelde... gaan of betalen... haalde hij bakzeil... zodoende... goed ingeduffeld die boeken gaan ruilen voor verse zodat ik weer leesvoer heb... ik heb er enkele meegebracht over vampieren en weerwolvenzodat ik in gedachten hele nachten door het woud kan meerennen met die dingen... die beesten worden blijkbaar niet moe of ziek.

Ons etentje met onze jonge vrienden ging zondag niet door... na lang aarzelen heeft man de knoop doorgehakt en afgezegd... nu krijg ik regelmatig berichtjes van die lieve schatten wat ze kunnen doen en of ze geen soepjes mogen brengen... ik vind het echt knudde van mezelf maar ziek zijn doe ik liever alleen zonder publiek... dat is te vermoeiend en praten geeft me hoestbuien... dus heb ik het afgewimpeld... hoop maar dat ze het niet kwalijk nemen.

Na de zware inspanning van dit logje schrijven ga ik proberen een hapje te eten en dan maar weer wat slapen... tot in betere tijden.

10-10-2017 om 12:03 geschreven door Myette

En we zitten volop in de herfst... de blaadjes laten zich in massa van de bomen vallen... moe van het zomergebeuren en blij dat ze eens kunnen gaan rusten... onze tuin staat plots vol paddenstoelen... in het begin was man druk bezig die dingen te verweideren maar toen kwamen we tot de ontdekking dat ze zich vanzelf verplaatsen en nu laten we ze rustig naar onze buren wandelen... onze Pol de schildpad is druk doende zich een goed plaatsje uit te zoeken om zich in te graven... iets waar ik soms jaloers op ben... zich lekker de hele winter in een of ander hol nestelen zonder eten en maar slapen... in plaats daarvan zijn wij druk met planten binnen zeulen... waterverdampers naar boven halen want deze ochtend is onze verwarming voor de eerste keer aangeslagen... winterkleren uit de kasten halen en vervangen door de zomerspullen.

Nog een voorbode voor de winter... keelpijn en hoest... iets waar ik al enkele weken last van heb... ik dacht dat het over was maar nee... gisteren stak het terug zijn lelijke kop op... ik lag om 9u al in bed te woelen en te kuchen en op keeltabletten te sabbelen... toch nog wat kunnen slapen alhoewel in schokjes... je ligt dan wakker en wat doe je dan... denken aan alles en nog wat... dat je dringend die en die kast eens zou moeten leeghalen en dat je dat morgen direct gaat doen... het is nu morgen maar mijn goesting is over... dan probeer je alle gedachten uit te schakelen maar dat is verdomd moeilijk zo niet onmogelijk... een jogaleraar zegde me ooit dat je je dan moet voorstellen dat je voor een volledig witte muur zit... op die muur mag niets komen... vlugger gezegd dan gedaan... hoe ik ook mijn best doe die muur komt stilaan vol met krabbels... niet te stuiten.

Gisteren toch nog een gezellige blogmeeting gehad... aangevuld met een drankje en een knabbel... Natoken was zo vriendelijk ons te verblijen met pompoenen uit haar welige moestuin... toen ze mij de mijne aanreikte... een monster van 7,5 kilokes... en ik de straat overstak brak het hengsel eraf... pompoen midden op de rijweg... ik moest hem met mijn voet naar het trottoir toerollen maar toen ik hem daar wilde optillen lukte het me langs geen kanten... gelukkig was 't manneke er om te helpen... hoe de anderen het er met hun nog grotere exemplaar hebben afgebracht weet ik nog niet... en hoe Natoken die dingen in en uit de auto kreeg is me een raadsel... dat meisje heeft superkrachten... ik ga toch voorzichtig voorstellen dat ze tegen volgende herfst Bonsai exemplaren gaat kweken... in elk geval mijn monster exemplaar ligt nu te pronken in de voortuin en eventuele dieven gaan zuur opkijken als ze dat ding willen pikken.

En nu ga ik eens voorzichtig proberen of mijn opruimgoesting er al terug is.

07-10-2017 om 10:27 geschreven door Myette

Na een nogal drukke week... moest 't manneke uitlaten... de kinderen voederen... de golf met mijn bezoek vereren... mijn kot van vuil ontdoen... een begrafenis bijwonen... intussen wat afspraakjes regelen... de was en de strijk bijhouden... heb ik eindelijk even tijd om eens enkele bedenkingen te spuien.

Niettegenstaande mijn aversie tegen Trump en zijn hele clan kan ik het toch niet laten om... het moment dat ik die lelijke kop zie... in te zoomen... waarom... omdat ik benieuwd ben welke onnozelteit die man weer uitkraamt... ik las net dat "Europa in verbijstering toekijkt hoe Trump als een olifant in een porceleinwinkel tekeer gaat" en zo is het maar... een dolle olifant die alles aanvalt wat hem stoort... alhoewel die man echt bangelijk is is hij toch een bron van vermaak voor mij... de keren dat ik mezelf dom vind is het een troost te weten dat er nog iemand is die nog dommer is en het toch tot leider van Amerika heeft gebracht... de man werd natuurlijk wel geholpen door de berg geld die hij in al die jaren heeft bijeen gesprokkeld maar toch... miljoenen mensen wachten nu bang af wanneer hij eindelijk die oorlog met zijn evenknie gaat ontketenen en niemand die die man tegen houdt... zijn medewerkers verlaten in bosjes hun job maar de rest blijft doof en blind voor dat rampgebied.

Het is mij een troost ook dat als ik soms domme dingen doe ik alleen er de gevolgen van draag... soms ook 't manneke natuurlijk als ik de maaltijd maar weer eens laat aanbranden maar die is dat ondertussen al gewend en proeft het niet meer... wat Trump doet is wel de hele wereld proberen te laten aanbranden en de oen beseft het niet eens... of zou hem dat gewoon worst wezen?

Zo hadden wij vroeger een buurvrouw die de meest beledigende dingen kon uitkramen... ze vond zichzelf heel wat en zag neer op het "plebs"... ik heb me jaren afgevraagd of het gewoon domheid of gemeenheid was... weet het nog niet... gelukkig is die buurvrouw naar een chiquere buurt verhuisd tot opluchting van velen.

Na dit zware denkwerk ga ik me verpozen met huiswerk... tot later!

30-09-2017 om 11:17 geschreven door Myette

De voorbije week was ik wat ziekskes... keelpijn... niezen... hoesten... piepen als een al lang niet meer gesmeerde fiets... ik voelde me helemaal niet "in mijn taloor"... toen ik bij de dokter wilde afspreken kwam ik tot de ontdekking dat die loebas maar weer eens op vakantie was... altijd als ik hem nodig heb is hij ribbedebie... dan maar een plaatsvervangster zoeken... ook al niet zo eenvoudig want die dokters zijn precies niet erg werklustig... vandaag is het gelukt en ze besloot dat ik gezond was... ook al een opluchting... ik voel me weliswaar niet echt toppie maar ik ben wel gezond.

Om het te vieren ben ik de tuin ingetrokken om wat hoognodig snoeiwerk te plegen... samen met mijn wederhelft hebben we enkele struiken gekortwiekt zodat de tuin er weer ordelijk bij ligt... het was zo lekker weer dat onze schildpad zowaar ook zijn koppeke liet zien... de laatste dagen was hij niet meer te zien en we dachten dat hij al in zijn holleke gekropen was... rijkelijk vroeg dat wel maar ja... ik kon het beest geen ongelijk geven.

Morgen komt zoon met zijn hond en die zal wel enkele planten bewateren (de hond niet de zoon) zodat wij dat niet moeten doen.

De tijd vliegt en ik zie dat het alweer tijd is om de patatjes op het vuur te zetten... tot een volgende keer!

22-09-2017 om 17:27 geschreven door Myette

De tijd dat ik hele nachten kon dansen is helaas voorbij... gisteren moesten we naar een receptie... man had zelfs 2 kaarten gekocht voor het dansavondje erachter... niet echt een goeie timing want ik zit al de hele week te hoesten en te lijden... maar ja... ik wilde geen spelbreker zijn... tutte me op voor de receptie met het voornemen mijn wederhelft alleen naar dat bal te laten gaan achteraf... we kenden er niemand dus een receptie is niet bepaald mijn "ding"... er waren zowat 200 onbekenden aanwezig en wij zaten in een hoekje van ons drankje te sippen en wat liflafjes te kauwen toen er plots een stel opdook die 't manneke vaag kende van de golf... we raakten in gesprek en besloten om samen de dansavond te doorstaan... ik weliswaar met keel- en koppijn maar ja... ik deed mijn best om ietwat opgewekt gezelschap te zijn... heb wat dansjes gepleegd ook... mijn halve trouwboek kon het niet laten weer eens het showbeest uit te hangen en gaf een solo demonstratie weg van een jive wat hem applaus opleverde van de rest van het stijve publiek... die zijn dag was dus goed... en ik vond dat ik genoeg mijn best had gedaan en paste rond 11u.

Maar nu... the morning after... owee... ik voel me helemaal niet goed... kras als een kraai... blaf als een hond... alles wat er aan mijn lijf zit doet pijn... ik ga nu een hete douche nemen en vermoedelijk mijn bed terug in... dat krijg je ervan als je je opoffert om manlief te plezieren... ik ben een wrak en hij... voelt zich kiplekker.

17-09-2017 om 14:38 geschreven door Myette

Wraakroepend al dat geweld, oorlogen, moorden en noem maar op... ik moet eerlijk bekennen dat ik ook af en toe wraakgevoelens koester maar het blijft bij wat gevloek en gemopper... ik heb nog nooit de neiging gevoeld iemand de keel over te snijden... alhoewel... als ik aan die twee paljassen denk (de kuif en de hooiopper) krijg ik de kriebels maar als ik de kans kreeg zou ik ze gewoon met de stomme koppen tegen elkaar bonken tot ze beginnen te brabbelen als kleuters... dan een tut in hun mond en de box in... helaas een mooie wensdroom.

Met gevaar verweten te worden dat ik mijn gevoel voor humor kwijt ben boom ik nog even door op dit onderwerp... na een lange en goeie nachtrust wordt je verkwikt wakker... zet je je aan je bordje muesli en wat hoor je op de radio... een burgemeester die de keel werd overgesneden... ik ken de brave man niet maar ben ervan overtuigd dat hij dat niet verdiende... wat gebeurt er toch met ons mensen... worden we stilaan allemaal gek... iedereen wordt agressiever met de dag... voor een niks slaan de stoppen door... ik kan natuurlijk mooi praten... ik hoef niet meer te vechten voor mijn bestaan... dat bestaan wordt gul door de staat onderhouden... het enige waar ik moet tegen vechten is de dagelijkse sleur.

Van sleur gesproken... gisteren werd die even onderbroken... ik zat tegen 9u op mijn poetshulp te wachten... en te wachten... tot ik belde naar het kantoor om te horen dat ze enkele weken ziek was en niemand had me verwittigd... dus heb ik mijn al korte mouwen nog wat hoger opgerold en ben aan de slag gegaan in mijn dooie eentje... het was lang geleden dat ik de vloeren nog eens zelf had moeten dweilen maar ik had zoiets van "ik moet dat nog kunnen" en ik kon het alhoewel ik nadien wel een "beetje" moe was... heb om 10u een flinke rumgrog genomen (heb mijn eerste kou van dit jaar te pakken) en heb goed geslapen... merci!

Straks de boodschappen want de huismuizen hebben honger.

12-09-2017 om 11:14 geschreven door Myette

Boos... ik niet hoor... momenteel ben ik de rust zelve... maar Moeder Aarde is boos op ons... stoute mensen... en je kan haar geen ongelijk geven... je zou voor minder je geduld verliezen... zij die met veel moeite en tijd zorgde voor een prachtige groene wereld bevolkt met allerlei soorten dieren... moet met lede ogen toezien hoe die ene diersoort... "mensheid" genoemd... alles aan 't afbreken is... ze ontstak in een geweldige woede en geselt ons nu met vulkaanuitbarstingen... tsnunamis... tornados... aardschokken... en nog altijd is het niet doorgedrongen bij sommige wereldleiders (als je dat leiders kan noemen) dat de schuld bij ons mensen ligt... ze doen stomweg door met kernproeven... wouden kappen... de lucht bevuilen... waarom... omdat hun eigen ego gigantisch groot is en daarvoor moet alles wijken.

Na deze verlichtinggevende ontboezeming ga ik verder met de gewone dag-dagelijkse dingen des levens... wat moet je anders... de voorbije week is echt niet om over te klagen... golfdagje met etentje nadien... een daguitstap met de club waar we van genoten hebben... het weer was uitzonderlijk goed... het gezelschap voortreffelijk... alles pico bello niettegenstaande we toch een obstakel moesten overwinnen... in de voormiddag bezochten we een abdij in Hemiksem... ik programmeerde de GSP en we vertrokken... die "madam" van dat gpske komt echter nooit overeen met mijn "meneer" want die weet het altijd beter... we zijn toch in Hemiksem geraakt zonder noemenswaardige problemen... na het bezoek daar moesten we naar Aartselaar om te lunchen in het restaurant van de Golfclub Kleydael... ik had ook dàt geprogrammeerd en we vertrokken... voor ons reden enkele andere van onze leden en op een gegeven ogenblik reden die links een weg in... man riep : "hier zal het zijn" maar die GPS riep : "rij door"... we reden door... volgden de aanwijzingen van dat ding... we kwamen op een lange lange dreef met aan beide kanten een gracht... plots zei het ding : "je hebt je bestemming bereikt" en daar stonden we... niets te zien dan grachten... bomen en hagen... wat nu... doorrijden maar tot op een hoofdweg zeker... heel aan het einde stond er toch een stenen paal midden op die weg zodat we er niet uit konden... de wagen keren kon niet dus achteruitrijdend terug tot we op een oprit van een villa konden keren... dat was al een hele opluchting tot er een tegenligger van b-post op ons pad verscheen... weg te smal om te passeren... terug achteruit... bijna de gracht in... tot we op een stukje kwamen waar de gracht onderbroken was... wij opzij... b-post reed door... weer verder die lange lange dreef door zonder tegenligger gelukkig... tot we terug op de baan kwamen... werkman aangeklampt om weg te vragen... Kleydael gevonden waar de hele bende al aan tafel zat... toch nog een plaatsje gevonden en me goed vermaakt... wel 2 tonics gedronken want ik had al het aanwezige vocht in mijn body uitgezweet... om de gevoelige lezer te sparen heb ik dit beschreven zonder de vloeken en verwensingen van mijn wederhelft te vermelden maar... geloof me... het waren er veel.

09-09-2017 om 14:07 geschreven door Myette

En we zitten al in september... ben al aan t loenzen naar mijn bottekes... jaja ik ben een vooruitziend vrouwmens... we mogen echt niet klagen over onze zomer... niet over de zomer nee maar we zouden geen Belgen zijn als we niet zouden klagen... over wat... over zowat vanalles wat er in de hele wijde wereld gebeurt... zo te zien is de wereld gek geworden... we worden overrompeld door bendes gekken onder leiding van enkele hoofdgekken... ik ben soms... met de nadruk op "soms"... blij dat ik al zo oud ben... ja ik heb ook een oorlog meegemaakt als kind maar na die 4 jaren begonnen we ons te herstellen en kregen we druppelsgewijs wat meer welstand... we hadden vooruitzichten... maakten plannen... ook voor onze kinderen... en nu... ik benijd de jonge ouders niet maar moet ze bewonderen dat ze nog de moed hebben kinderen op deze verrotte wereld te zetten.

De voorbije week was ietwat drukbezet en ik nam me voor vandaag het rustig aan te doen... iets wat 't manneke echt niet kan begrijpen... hoe ouder hij wordt hoe drukker hij doet... wil mij steeds maar meesleuren en ik... ik wring dan zwaar tegen wat hem dan nog meer opwindt... we dezen boodschappen... gingen naar de golf met daarna een etentje... waren op weg voor de club... deden nog eens boodschappen en dat is echt wel genoeg voor één week voor mij... straks komt zoon met Kiko en ik zet me nu al schrap.

Trouwens ik voel me al de hele week niet echt goed... mijn inwendige huishouding is onrustig... ben wat duizelig ook... heb maag- en buikpijn... teveel stress op mijn dak gekregen de laatste tijd... zelfs een rustige maaltijd is me niet gegund... man komt aan tafel en begint druk commentaar te geven op alles wat er zoal gebeurde de laatste dagen... maakt zich dan kwaad... ik heb me voorgenomen er niet meer op te reageren want mijn opvattingen stemmen in het geheel niet overeen met de zijne... zodoende heb ik net weer mijn bokes zitten opeten in doodse stilte... maar jongens toch is dat moeilijk... geef ik commentaar dan komt er ruzie van en gaat mijn bloeddruk omhoog... geen commentaar doet mijn bloeddruk ook stijgen van de inspanning om te zwijgen... wat moet je dan doen... 't manneke is nu nooit de gemakkelijkste geweest om mee samen te leven maar de laatste tijd doet hij soms heel raar en dat jaagt me schrik aan... ik zie de toekomst somber in.

02-09-2017 om 14:27 geschreven door Myette

Ja ik ben een beetje stilgevallen... oorzaak... zwaar weer ten huize van... momenteel is de storm over maar voor hoelang... ha... dàt is in het ongewisse... tijdens zo'n onweer staat mijn kop niet naar ditjes en datjes en hier wat zitten klagen lost ook niets op.

Wat deed ik in de voorbije week buiten schuilen voor de bui... de gewone dingen des levens want weer of geen weer er moet gewassen en gestreken en gekookt worden... gisteren kwam mijn poetshulp en mijn kotteke is weer proper... vandaag gaan we naar de golf en daarna met vrienden eten... dat hing er met zijn pootjes uit maar is godzijdank toch weer goed gekomen... een goed glas wijn heb ik wel verdiend... dat eten zal miniem worden want te warm voor mij... ik eet dan muizebeetjes en in plaats van slanker te worden zwel ik op zoals popcorn in de oven... ach dàt zal ook wel weer voorbij gaan.

Zaterdagkwam zoonlief ons uit de nood helpen... bad en bidet lieten nog maar water door met mondjesmaat... zoon brak de bidet af... zette de hogedruk op de afloop en begon te spuiten... en bleef spuiten... maar ergens zat een hardnekkige prop... dan maar keuteren... en keuteren... uiteindelijk (de aanhouder wint) trok die prop zich terug (voelde zich echt niet gewenst) en de afloop was vrij... dan kwam de bidet zelf aan de beurt... die elleboog werd er afgevezen en owee... wat was me dàt... bijna helemaal dichtgekoekt met kalk... weer gooide zoon zich op dat ding en begon er brokken af te brikken... dan alles terug op zijn plaats gezet en nu... wat een genot... het water loopt al juichend in die propere afvoer en ik juich luidkeels mee... al jàren niet meer meegemaakt... ik heb zoonlief bijna platgeknuffeld van dankbaarheid.

29-08-2017 om 11:42 geschreven door Myette

Na een overijverige zaterdag vier ik vandaag 's Herens rustdag... overijverig jawel... zoals voorgenomen gooide ik me gisteren op die vette fritesketel en begon te spuiten en te schrobben dat de stukken eraf vlogen... niet van de ketel maar van mijn nagels... wat een ellende... ik neem mezelf altijd voor dat ding regelmatig eens onder handen te nemen maar stel het steeds uit tot het bijna dichtgegroeid is van aangekookte olie... het ging zo : inspuiten met superontvetter... laten intrekken... wat gaan lezen... schrobben... inspuiten... etc. etc... heel die procedure nam wel 2 uren in beslag... toen die ketel weer oogverblindend schitterde keek ik met een loens oog naar de dampkap ... nog zo'n ding dat ik gewoonlijk negeer tot het vet eruit druipt... zou ik of zou ik niet... ik zou... en begon weer met spuiten en schrobben en inweken... na gedane arbeid voelde ik me afgemat maar wel trots op mezelf... wat een moed en doortastendheid... ik klopte me zelfvoldaan op de boezem en ging liggen recupereren.

Maar die dag was rust me nog niet gegund... zoon zou nog komen met Kiko die zoals gewoonlijk de trap donderend opstormde zogauw de voordeur opende... ik druk me dan tegen de muur of ik ga onderuit... hij krijgt dan zijn stukjes vlees... slobbert een halve bak water binnen en rent dan druipend naar "den bompa" terwijl ik al kan beginnen met de keuken op te dweilen... ik had enkele computer klusjes voor zoon en dan moet ik de hond troosten terwijl zijn baasje boven zit... dat troosten is onvermoeid blijven strelen tot ik er een lamme arm aan overhou... maar dat beest is toch zo lief dat ik dat er maar bij neem... hij liep weer over van liefde en ik kreeg de ene na de andere "zware" poot op mijn knie terwijl hij me in de ogen keek met ogen die overliepen van liefde (allee zo interpreteer ik het toch terwijl het misschien alleen maar een vraag was naar nog wat snoepjes)... het werd weer laat tot ik stond te tollen op mijn benen en zoon de deur heb uitgewerkt... ik kon nog net mijn bed bereiken... goed geslapen!

20-08-2017 om 15:24 geschreven door Myette

Als kind heb ik nooit een dagboek bijgehouden... waarom niet... alhoewel ik toen al bezig was met alles te lezen en op te schrijven wat ik opmerkte... misschien omdat er nooit eens iets gebeurde... tja we hadden de oorlog met bommen en luchtafweer... als kind dacht ik er niet bij na en vond dat dit deel uitmaakte van het leven... mijn zus en ik leidden een beschermd leventje... huis... school en huis... op straat spelen mocht niet... scouts of giro ook niet... ja met wat hou je je dan bezig na school en huiswerk... met lezen... ik las dus alles wat er ook maar gedrukt stond tot de reclames toe... en eigenlijk doe ik dat nog... macht der gewoonte zeker.

En nu vanaf ik het internet ontdekte schrijf ik alles van me af... en ik besef dat ik dit nodig heb om het hoofd te kunnen bieden aan alle problemen die er op me afkomen... het is een soort uitlaatklep... het lucht op... of er nu iemand dit leest of niet maakt niet uit... alhoewel een reactie af en toe toch wel plezierig is... een dagboek is uiteindelijk ook niet bestemd om gelezen te worden... waar ik gloeiend spijt van heb is dat ik er geen heb bijgehouden toen mijn kinderen geboren werden en opgroeiden... je denkt dat je "dit en dat" nooit zult vergeten maar dat is niet waar... elke dag brengt zijn eigen problemen en vreugden mee en de rest wordt stilaan verdrongen... toen de kinderen klein waren had ik het te druk om ook nog te schrijven... en daar heb ik nu spijt van.

Nu heb ik tijd zat en verdeel die in huishoudelijke jobkes (zo min en zo vlug mogelijk)... lezen... computer... administratie (een noodzakelijk kwaad)... ledenlijsten en brieven voor de club (tot men me niet meer nodig heeft)... TV... van tijd tot tijd mezelf eens luchten... en de dagen en weken en jaren vliegen voorbij (beangstigend snel)... ziezo... het speeluurtje is afgelopen en ik ga me wijden aan een van de meest gehate taken die ik ken nl. de frituurketen en de dampkap trachten schoon te krijgen... zij die gaat lijden groet U!

19-08-2017 om 10:34 geschreven door Myette